Zabawy ułatwiające kontakt cielesny.
ŁAPKI
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Dzieci stoją twarzą do siebie, jedno trzyma ręce wyciągnięte przed siebie, skierowane wewnętrzną stroną dłoni do góry, drugie nakrywa jego dłonie swoimi. Pierwsze dziecko próbuje błyskawicznie wyciągnąć dłonie spod dłoni partnera i najkrótszym ruchem uderzyć go w grzbiety dłoni. Próby powtarza się aż do skutku, po czym następuje zmiana ról.
KOŁYSANKA
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Dzieci zajmują pozycję siedzącą, jedno przyjmuje pozycję fotela przez podkurczenie nóg; drugie siada w „fotelu", następuje powolne kołysanie na przemian w dwie strony.
Uwagi o realizacji: Dziecko kołysane musi poddać się sile dziecka kołyszącego.
RZEŹBY
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Dzieci po dobraniu się w pary, ustalają, które z nich będzie rzeźbiarzem, a które tworzywem. Dziecko będące tworzywem staje się spokojne, odprężone, zrelaksowane, a rzeźbiarz kształtuje je tak, jakby było gliną, robi z niego posąg: dotyka, uklepuje, głaszcze.
Uwagi o realizacji:
— Inspiracją dla rzeźbiarza mogą być postaci z życia szkoły, z historii, z telewizji; Po zakończeniu pracy niech rzeźbiarz nada tytuł lub imię swojej rzeźbie.
— Dzieci powinny zamieniać się rolami.
BLIŹNIAKI SJAMSKIE
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Dzieci dobierają w pary i ustalają, czym jako bliźniaki będą złączone (np.: nogami, rękami, ramionami, biodrami, uszami, palcami), po czym pary usiłują w zderzeniach z innymi zachować własny układ, a rozerwać inne „bliźniaki". Zwycięża najtrwalsza para.
Ćwiczenia w grupie.
KRZYCZMY RAZEM
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Uczestnicy stają w kole i trzymając się za ręce, wykonują przysiad. Prowadzący zaczyna mruczeć, uczestnicy wtórują mu, potem powoli podnosząc głos wstają. Na koniec wszyscy podskakują do góry i głośno razem krzyczą.
Uwagi o realizacji: Przed rozpoczęciem zabawy grupa może wybrać dźwięk lub wyraz, który będzie wykrzykiwany.
KŁĘBOWISKO
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Dzieci leżą płasko na brzuchu z zamkniętymi oczami. Na dany znak wszyscy jednocześnie czołgają się po sobie, aż utworzą skłębioną piramidę.
Uwagi o realizacji:
— Dzieci w czasie zabawy mają zamknięte oczy, otwierają je dopiero po utworzeniu piramidy.
Dzieci w czasie zabawy mogą zbliżać się do środka, siedząc lub kucając.
WCHODZENIE DO KOLA
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Uczestnicy stają w kole ciasno do siebie przylegając i trzymając się za ręce. Jeden pozostaje na zewnątrz i usiłuje wszelkimi sposobami dostać się do wnętrza koła. Dozwolony jest sposób, bezpieczny dla uczestników zabawy.
Uwagi o realizacji: Zabawę można przeprowadzić według drugiego wariantu: jedno dziecko pozostaje wewnątrz koła i usiłuje się z niego wydostać na zewnątrz.
MARSZ PRACOWNIKÓW FABRYKI ŚLEDZI
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Z grupy wybiera się prowadzącego, który zaczyna rytmicznie maszerować w dowolnym kierunku. Inni uczestnicy zabawy dołączają do niego kolejno, przylegając ściśle brzuchami do pleców poprzedników. Maszerują, idąc tymi samymi nogami i machając tymi samymi rękoma (bliskość nie pozwala im na inny ruch).
Uwagi o realizacji:
— Po chwili marszu całej grupy należy zmienić pierwszą i ostatnią osobę, powinny one stanąć w środku szeregu, tak, aby też poczuć bliskość innych.
— Zabawa musi być prowadzona na dużej „przestrzeni, umożliwiającej swobodne poruszanie się.
TOCZENIE KŁODY
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Jeden z uczestników kładzie się na „podłodze, reszta grupy wspólnymi siłami, ostrożnie i równo, toczy go po podłodze jak kłodę. Uwagi o realizacji:
— Dziecko leżące na podłodze powinno ochronić głowę, wyciągając w górę ramiona.
— Dziecko leżące na podłodze jest rozluźnione, swobodne, poddaje się sile dłoni toczących go.
— Niech każdy z uczestników zabawy będzie „kłodą".
WIEŻA BABEL
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Dzieci budują wieżę z kolejno nakładanych dłoni wszystkich uczestników zabawy, rozpoczynają od poziomu podłogi. Najlepiej, gdy dłonie są mocno wymieszane:, Gdy zabraknie nowych dłoni, uczestnicy wyciągają dłonie z podstawy wieży i nakładają na szczyt, robią to bardzo delikatnie, tak, aby cała wieża nie opadła.
Uwagi o realizacji: Grupa buduje wieżę jak najwyższą (tak wysoką, jak wysoko dosięgną bawiące się dzieci).
STRUKTURY
Pomoce: niepotrzebne:
Przebieg: dzieci dobierają się w zespoły 2—8-osobowe. Każdy zespół konstruuje wspólnie jakąś budowlę poprzez łączenie się i przybieranie charakterystycznych pozycji, np. samolot, statek, most.
Uwagi o realizacji: Powstałe struktury można ożywić przy pomocy ruchu.
MASZYNY
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Uczestnicy zabawy dzielą się na grupy 4—7-osobowe. Każda z grup tworzy maszynę z poruszającymi się częściami, np. maszyna śmiechu, maszyna złości, szafa grająca. Każde dziecko ma swoją rolę (część maszyny lub jej operator).
Uwagi o realizacji:
— Maszyny mogą wydawać z siebie dźwięki.
— Niech cała grupa skonstruuje jedną maszynę.
Zabawy kształtujące zaufanie do członków grupy
SIATKA BEZPIECZEŃSTWA
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Dwoje-troje dzieci staje obok, mocno chwytają się za ręce i ustawiają się w niewielkiej odległości od ściany (tyłem do niej). Reszta uczestników zabawy staje w rzędzie i kolejno, z zamkniętymi oczami, zbliża się do ściany. Dzieci tworzące „siatkę" wyłapują ich przed zderzeniem ze ścianą. Każde dziecko usiłuje podejść do ściany kilka razy, przyspieszając kroku w kolejnych podejściach.
Uwagi o realizacji: Wraz z ilością podejść wzrasta poczucie bezpieczeństwa, po pewnym czasie dzieci mogą biec w kierunku ściany.
WAŃKA-WSTAŃKA
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Uczestnicy stają w zwartym kole, jedno dziecko w środku koła staje wyprostowane, ręce opuszcza wzdłuż ciała, zamyka oczy i zaczyna pochylać się w różnych kierunkach, całkowicie powierzając się rękom członków grupy. Uczestnicy natomiast przepychają „wańkę" do siebie nawzajem, przyjmując ją na otwarte dłonie i amortyzując nogami ciężar opadającego ciała.
Uwagi o realizacji:
— Zabawę należy przeprowadzać z zachowaniem płynności ruchów.
— Dziecko będące w środku cały czas utrzymuje pionową postawę ciała, stopy ma złączone i stara się ich nie odrywać od podłoża.
— Dzieci słabsze w kole powinny mieć „obok siebie silniejszego kolegę, który pomoże im utrzymać ciężar opadającego ciała „wańki".
— Zabawę tę można przeprowadzić także na siedząco w trójkach. Dwoje dzieci siada przodem do siebie, trzecie („wańka”) bokiem do nich w środku.
KOŁYSKA
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Dzieci stoją w dwóch szeregach naprzeciw siebie, podają sobie w parach dłonie tworząc w ten sposób połączenia, na których kładzie się na wznak wybrane dziecko. Wszyscy, synchronicznie poruszają się w lewo i w prawo, kołyszą łagodnie leżące dziecko. Przerywają kołysanie na prośbę dziecka.
Uwagi o realizacji: Uwagi jak w zabawie „Toczenie kłody".
FALA
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Czworo-pięcioro dzieci wykonuje klęk podparty w rzędzie, w niewielkiej odległości od siebie. Wybrane dziecko kładzie się na ich plecach, leży swobodnie z zamkniętymi oczami. Rząd rozpoczyna kołysanie, naśladując morską falę (przesuwa się w przód, w tył i na boki).
Uwagi o realizacji:
— Ruchy „fali" muszą być zsynchronizowane, najlepiej, jeśli są kierowane
Przez prowadzącego.
— Należy uważać, aby kołysany nie spadł z pleców.
ZACISKAJĄCY SIĘ KRĄG
Pomoce: niepotrzebne.
Przebieg: Uczestnicy zabawy stają w dość szeroko rozsuniętym kole, jedno dziecko staje w centrum koła, zamyka oczy. Pozostałe dzieci powoli, stopa za stopą, zbliżają się do środka, zaciskając krąg wokół dziecka będącego w środku. Dziecko stojące w środku nie może otwierać oczu i sprawdzać bliskości kręgu, ale jeśli poczuje fizyczną bliskość kręgu, wydaje znak kończący zabawę. Jeżeli takiego znaku nie będzie, zabawa kończy się intensywnym pchaniem się wszystkich dzieci wzajemnie na siebie.
Uwagi o realizacji:
— Prowadzący powinien zwrócić uwagę na bezpieczeństwo w trakcie trwania
zabawy.
— Dzieci z kręgu powinny zbliżać się (w miarę możliwości) bezgłośnie.