GWSH - Zagospodarowanie, zagospodarowanie WYKŁAD - małe, ZAGOSPODAROWANIE TURYSTYCZNE


Zagospodarowanie turystyczne obejmuje takie elementy naturalne środowiska geograficznego (zagospodarowanie przestrzenne; przyrodnicze antropogeniczne środowisko), które przeznaczone są do zaspokajania potrzeb turystycznych.

Produkty naukowe: turystyka: biznesowa, na obszarach wiejskich, miejska i kulturalna, tranzytowa i przygraniczna, aktywna / rekreacyjna,uzdrowiskowa i zdrowotna

Zagospodarowanie turystyczne stanowi składnik zagospodarowania przestrzennego miejscowości, regionu, kraju. W Polsce nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zakres rzeczowy zagospodarowania turystycznego uzależniony jest od położenia geograficznego miejscowości, regionu itd.

Zagospodarowanie turystyczne - wiele różniących się definicji.

M. Band Bowy (1966) nie podaje definicji zagospodarowania tur. Lecz wymienia jego składniki, to:

Olaf Rogolewski (1966). Zagospodarowaniem turystycznym nazywamy wyposażenie określonego regionu, miejscowości lub obszaru w zespół urządzeń do obsługi ruchu turystycznego.

Olaf Rogolewski (1974). Zagospodarowanie turystyczne stanowi działalność, mającą na celu przystosowanie środowiska geograficznego do potrzeb turystyki.

Lech Andrzej Dębisk (1978). Zagospodarowanie turystyczne jest to działalność mającą na celu przystosowanie środowiska geograficznego dla:

Zagospodarowanie turystyczne określa się mianem infrastruktury turystycznej.

Infrastruktura turystyczna - to zespół obiektów i urządzeń stanowiących wyposażenie określonego obszaru, szlaku lub miejscowości, umożliwiających zaspokojenie potrzeb ruchu turystycznego.

INFRASTRUKTURA TURYSTYCZNA

komunikacyjna

noclegowa

żywieniowa

towarzysząca

  • sieć oraz stan techniczny

  • wyposażenie urządzeń komunikacyjnych w środki transportu

  • organizacja ruchu komunikacyjnego

  • stan zaplecza techniczno - usługowego transportu

  • charakter użytkowanie bazy (stała i sezonowa)

  • dostępność bazy(otwarta i zamknieta -środowiskowa)

  • stan i warunki materiałów technicznych (trwała i lekka)

  • urządzenia umożliwiające korzystanie z walorów turystycznych

  • urządzenia rozrywkowe

  • urządzenia usługowe

  • urządzenia ułatwiające uprawianie turystom turystyki i sportu

Marek Łabaj (1997) Zagospodarowanie turystyczne to zaplanowane, dynamiczne kształtowanie układów przestrzennych poprzez uzasadnione ekologiczne, ekonomiczne i społeczne działania inwestycyjne na obszarach atrakcyjnych turystycznie w celu utworzenia zrównoważonej ze środowiskiem i harmonizującą z krajobrazem infrastrukturą zapewniającą odpowiednim segmentom ruchu turystycznego interesujący produkt.

Turystyczne jednostki przestrzenne:

Region turystyczny:

- obszar o wysokich walorach turystycznych na którym koncentruje się ruch turystyczny

- obszar odznaczający się pewną jednorealnością cech środowiska geograficznego oraz wewnętrznymi powiązaniami usługowymi

- jednostka administracyjna nawiązującą najczęściej do tradycyjnych krain historycznych

(albo) - wyróżniająca się kraina fizjogegograficzna

(albo) - wyraźnie już ukształtowana pod względem pełnionej funkcji turystycznej jednostka przestrzenna

Wprowadzono dwustopniową regionalizację obszaru Polski nazywając regionami obszary o jednostkowym typie środowiska geograficznego. Wydzielono 7 regionów turystycznych:

W ich obrębie znajduje się 44 miejsca (jednostki) - rejony turystyczne.

Klasyfikacja ta uwzględnia:

-- zagospodarowanie turystyczne

-- rzeczywisty rozkład ruchu turystycznego

-- warunki środowiskowe

Rejon turystyczny:

- zespół miejscowości turystycznych posiadających określone walory turystyczne:

+ wypoczynkowe

+ krajobrazowe

+ lecznicze itd.

Powiązane ze sobą wspólnym węzłem rozrzadzony ruch turystyczny i baza zaopatrzeniowa.

Obszar turystyczny:

- jednostka przestrzenna o jednorodnym typie kompleksu i walorów jednakowej randze walorów, mająca dobre potencjalne warunki do rozwoju turystyki.

Miejscowość turystyczna:

- jednostka osadnicza, która ze względu na:

= walory turystyczne

= zagospodarowanie turystyczne

= dostępność transportową

stanowi punkt docelowy lub etap podróży turystycznej.

- miejscowości turystyczne dzielą się na typy zróżnicowane ze względu na istotne dla planowania zagospodarowania cechy:

= wielkość miejscowości

= walory poznawcze ( wpływające na wielkość ruchu turystycznego)

= czas pobytu turystów (uwzględniający optymalny program zwiedzania)

Typologia miejscowości turystycznej:

Wypoczynkowe

z atrakcjami turystycznymi

Kurorty

Centra rozrywki

Miejscowości wypoczynkowe lub urlopowe

Miejscowości ze szczególnymi placówkami

Miejscowości wypoczynku podmiejskiego jednostek wypoczynkiem dziennym jednostek weekendowym

Zespół jednostek krajobrazowych:

- obszar o zbliżonym ukształtowaniu i pokryciu terenu

Szlak turystyczny:

- droga lub ścieżka prowadząca przez atrakcyjne obszary, miejscowości i obiekty turystyczne przystosowane do potrzeb określonych form wędrówek turystycznych

- rodzaje szlaków turystycznych: piesze (górskie i nizinne), wodne, narciarskie, drogi turystyczne, kołowe(motorowe i rowerowe)

Struktura jednostek przestrzennych:

- obiekt, zespół obiektów, kompleks obiektów.

Celem podróży może być:

Kroki w zagospodarowaniu miejscowości:

0x01 graphic

Waloryzacja środowiska przyrodniczego:

zaleta metody - odpowiednie dane

wada metody - trudność uzyskania odpowiednich danych, ukazują one ogólną ocenę

UWAGA: do sporządzenia analizy najlepsza jest metoda bonitacji punktowej.

Czynniki wyznaczające strefy.

Do czynników, które wyznaczają zasięg i rozmieszczenie stref i urządzeń wypoczynkowych zalicza się:

Chłonność i pojemność turystyczna.

Naturalne granice korzystania ze środowiska przyrodniczego wyznaczają dwa wskaźniki:

Oba pojęcia stosowane SA zamiennie.

Chłonność turystyczna - maksymalna [optymalna] liczba turystów, która może równocześnie przebywać na danym obszarze realizując programy rekreacyjne, nie powodując zniszczenia i degradacji środowiska przyrodniczego.

Pojemność turystyczna - [obiektu, miejscowości, regionu, przestrzeni] to pojemność bazy noclegowej (liczba miejsc noclegowych), bazy gastronomicznej (liczba miejsc konsumpcyjnych, wydawanych posiłków), określająca maksymalną liczbę turystów, mogących równocześnie korzystać z poszczególnych urządzeń nie przyczyniając się do zmniejszenia zakresu, poziomu i podaży usług turystycznych oraz dezorganizacji życia społeczno - gospodarczego.

Wskaźnik chłonności - to wielkość obciążenia na jednostkę powierzchni, które:

Pojemność fizyczna - określa granicę maksymalnego otwarcia terenu na turystykę ze względu na stojące do dyspozycji zasoby przyrodnicze. Granica ta określana jest przez kryteria ekologiczne, ekonomiczne i społeczne.

Pojemność ekologiczna - określa granice użytkowania rekreacyjnego terenu przez turystów i podmioty gospodarcze. Stanowi ona granicę:

aby rozmiar szkód ekologicznych wynikających z tego użytkowania nie groził utrata atrakcyjności turystycznej.

Pojemność socjopsychologiczna - jest granicą poza którą rozpoczyna się spadek liczby przyjeżdżających gości w przeliczeniu na jednostkę powierzchni.

Pojemność socjopsychologiczna w odniesieniu do:

Pojemność wynikowa - zależna jest od wydolności istniejącej infrastruktury techniczno - ekonomicznej, a zwłaszcza sieci zaopatrzenia w wodę, energię, gaz, urządzenia oczyszczające, infrastrukturę transportową i inne. Pojemność wynikowa zależy także od uwarunkowań przyrodniczych:

Metodologiczne obliczenia pojemności terenu:

-- metoda wskaźnikowa

-- metoda intuicyjna

-- metoda fitosocjologiczna

-- metoda programowania linowego

Zagospodarowanie turystyczne według koncepcji modularnej.

W założonym przedziale wielkości ośrodka turystycznego od 5—do 2500 miejsc pobytowych mieści się od 1 do 5 jednostek modularnych po 500 miejsc każda.

Umożliwia to:

jednostek modularnych]

Położenie obszarów chronionych względem źródeł ruchu turystycznego.

Parki Narodowe położone są w sąsiedztwie dużych aglomeracji: Ojcowski, Kampinoski, Wielkopolski. Wielkość PN oraz krajobrazowych stanowi teren intensywnego użytkowania tur. Lub położony jest w sąsiedztwie terenów natężenia tur. [parki górskie, nadmorskie z wyj. Mazurskiego].

Walory i atrakcje tur. obszarów chronionych.

Atrakcyjność obszarów chronionych

walory środ. przyrodniczego

walory tur. środ. kulturowego

organizowane atrakcje

- sieć wodna

- szata leśna

- rzeźba terenu

- klimat

- zabytki budownictwa architektonicznego

- skanseny

- muzea

- wykopaliska archeolog.

- miejsca pamięci narodowej

- obiekty budownictwa wiejskiego

- rzemiosło artystyczne

- obserwacje przyrody

- imprezy sportowe i sportowo-rekreacyjne

- masowe imprezy rekreacyjne

Rezerwat przyrody - jest obszarem obejmującym zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym.

mające istotną wartość ze względów naukowych, przyrodniczych, kulturowych, krajobrazowych.

Cel ochrony: w ustawie brak jest zapisu odnośnie celu wyznaczenia tej kategorii obszarów chronionych.

Użytkowanie: brak zapisu w ustawie.

Zagospodarowanie turystyczne rezerwatów przyrody.

Urządzenia turystyczne

na obszarze rezerwatu

urządzenia obszarów strefie bezpośrednio przylegającej

urządzenia poza strefa uciążliwości

- trasy zwiedzania

- pkt widokowe

- urządzenia do odpoczynku

- urządzenia sanitarne

- urządzenia inf obszarów dydaktyczne

- dojście piesze

- pawilon muzeum rezerwatu

- pawilon muzeum rezerwatu

- parking

- bazy: noclegowa, gastr., komunikacyjna, towarzysząca

Położenie rezerwatów przyrody obszarów stosunku do najważniejszych rejonów koncentracji ruchu turystycznego [KRT] jest złożone.

W części niżowej Polski znaczna częśc rez., występuje poza KRT.

Obszarów górach 85% rez położonych jest obszarów atrakcyjnych tur rejonach.

Rezerwaty położone SA obszarów sąsiedztwie tras komunikacyjnych oraz obszarów pobliżu lub na terenie dużych miast:

Park Narodowy - obejmuje obszar chroniony, wyróżniający się szczególnymi wartościami naukowymi, przyrodniczymi, kulturowymi, społecznymi, wychowawczymi, obszarów powierzchni nie mniejszej niż 1000ha na którym ochronie podlega całość przyrody oraz swoiste cechy krajobrazu.

Cel ochrony: poznanie obszarów zachowanie części systemów przyrodniczych wraz obszarów warunkami ich funkcjonowania oraz odtworzenia zniekształconych ogniw rodzinnej przyrody.

Użytkowanie: wszelkie działanie na terenie obszarów. P.N. podporządkowane są ochronie przyrody obszarów mają pierwszeństwo przed innymi działaniami. P.N. jest udostępniany do zwiedzania.

Zagospodarowanie turystyczne Parku Narodowego

Na obszarze parku

W otulinie parku

W sąsiedztwie

- brama parku

- wc

szlaki turystyczne [stałe i okresowe]

- schronisko

- muzea

- ścieżki przyrodnicze [geologiczne, florystyczne i faunistyczne]

- parkingi

- drogi

- gospodarstwa agroturystyczne

- baza noclegowa

- baza gastronomiczna

- baza towarzysząca

Park Krajobrazowy - jest obszarem chronionym ze względu na wartości:

Cel ochrony:

Użytkowanie: grunty orne i leśne, inne nieruchomości znajdujące się w granicach parku krajobrazowego pozostawia się w gospodarczym wykorzystaniu.

Zagospodarowanie turystyczne strefy pojeziernej

- regiony i rejony preferowane do kompleksowego zagospodarowania turystycznego

  1. Region Krainy Wielkich Jezior

  2. Region Suwalsko - Augustowski

  3. Region Iławsko - Ostródzki

  4. Region wschodnio - pomorski

  5. Region zachodnio - wielkopolski

  6. Region kujawski

  7. Region Poznański

  8. Region Ełcki

  9. Region Brodnicki

  10. Region Olsztyński

  11. Region Płocki

wyodrębnienie regionów z obrzeża strefy powinno być realizowane w oparciu o

kryteria krajobrazowo — przyrodnicze, wyodrębnienie rejonów w oparciu o kryteria

funkcjonalno — programowe. Wyznaczenie granic rejonu ma znaczenie dla potrzeb

planowania przestrzennego, wyznacza terytorialny zasięg obsługi określonej formy

ruchu turystycznego.

Tradycyjny układ przestrzennej infrastruktury

  1. Strefa akwenu

    1. obszar wód otwartych [kajaki, łodzie wiosłowe, rowery wodne]

    2. pas płytkich wód przybrzeżnych [pływające baseny kąpielowe, pływające i trwałe pomosty, hangary na sprzęt pływający]

  2. strefa zieleni urządzonej

    1. pas plaż piaszczystych i trawiastych [urządzenia i przebieralnie, wc, kosze]

    2. pas zieleni trawiastej z enklawami zieleni średniej i wysokiej [place zabaw, urządzenia rekreacyjne dla dorosłych]

  3. strefa zabudowy noclegowej

    1. pas zabudowy noclegowej [ 1 i 2 kondygnacje] grupowe lub indywidualne domki wczasowe i campingi]

    2. pas zabudowy ogólno - usługowej z zapleczem gospodarczym i parkingami dla turystów

  4. strefa zieleni leśnej lub łęgowej

4.1. pas zieleni izolacyjnej

4.2. droga dojazdowa

4.3. obszar zieleni leśnej

Wady:

- utrudniony dostęp do akwenu turystów spoza ośrodka

- brak atrakcyjnych nadjeziornych terenów spacerowych

- nieracjonalne użytkowanie wybrzeży

Zalety:

- dostrzegane przez grupy wybranych turystów

Zmodernizowany układ tradycyjnej infrastruktury

1. Strefa akwenu

4.1. pas zieleni izolacyjnej

4.2. droga dojazdowa

4.3. obszar zieleni leśnej

Wady:

- utrudnienie turystom nie korzystającym z noclegów dostępu do akwenu

- przepołowienie terenu pasem spacerowym

Zalety: przeprowadzenie alei spacerowej

Zalecany układ przestrzennej przywodnej infrastruktury

  1. strefa akwenu

    1. obszar wód otwartych [kajaki, łodzie wiosłowe, rowery wodne]

    2. pas płytkich wód przybrzeżnych [wspólne kompleksy przestrzenne]

  1. strefa zieleni urządzonej

    1. pas plaż piaszczystych i trawiastych [urządzenia i przebieralnie, wc, kosze]

    2. aleja spacerowa w otoczeniu zieleni

  2. strefa urządzonej zieleni zamkniętej i terenów zieleni trawiastej z urządzeniami służącymi rekreacji

  3. strefa zabudowy noclegowej

    1. pas zabudowy noclegowej [ 1 i 2 kondygnacje] grupowe lub indywidualne domki wczasowe i campingi]

    2. pas zabudowy ogólno - usługowej z zapleczem gospodarczym i parkingami dla turystów

  4. strefa zieleni leśnej lub łęgowej

4.1. pas zieleni izolacyjnej

4.2. droga dojazdowa

4.3. obszar zieleni leśnej

Uwagi:

- przedstawione warianty stanowią uporządkowane przestrzennie i funkcjonalnie wersje układów stosowanych w praktyce

- układy można poprawić droga eliminacji niektórych obiektów i urządzeń zaplecza gospodarczo - technicznego.

Preferowany układ przyszłościowy infrastruktury

tworzy układ gwiazdowy a nie pasmowy, brak zabudowy gosp. - techn.uzytkowanej poza terenem

4.1. pas zieleni izolacyjnej

4.2. droga dojazdowa

4.3. obszar zieleni leśnej

Zagospodarowanie turystyczne strefy górskiej

obszar gór i pogórza jest najbardziej atrakcyjny pod względem

- zdrowotnym

- krajoznawczym

- możliwości uprawiania sportów zimowych

obszar ten posiada największe zróżnicowanie środowiska przyrodniczego w zakresie

- wysokości względnej

- klimatu

- szaty roślinnej

- świata zwierzęcego

- dysponuje największymi zasobami mineralnymi surowców leczniczych

Strefa górska obejmuje dwa odrębne rejony

Ideowy układ sieciowy infrastruktury turystycznej

- układem sieciowym infrastruktury turystycznej w strefie górskiej w pełni rozwiniętym jest układ o konfiguracji rozproszonej, gniazdowej,

- w regionie alpejskim układy tego typu występują na wysokości 1500-2000 m n.p.m

- podobne warunki śniegowe spotkać można na poziomie 1300 m n.p.m. w Tatrach, Beskidach Zach., rejonie Śnieżnika, części Karkonoszy

-układ programowo - funkcjonalny proponowanej sieci jest trójstopniowy:

  1. ośrodek rozrządowo - zaopatrzeniowy

Podstawą sieci jest położony najniżej ośrodek rozrządowo-zaop . Do tego ośrodka powinna dochodzić szybka komunikacja dalekobieżąca [kołowa, szynowa, ew.lotnicza]

Ośrodek stanowić powinno

1 osiedle mieszkaniowe dla zatrudnionego personelu

2.zaopatrzenie i dystrybucja artykułów żywnościowych, paliw i wyposażenia dla obsługi tur.

3. stacje elektro-energetyczne

4.ujecie wody

5. oczyszczalnie ścieków

6.zakład utylizacji odpadów

7. inne

  1. ośrodek centralny

- powinien być powiązany drogami kołowymi z wyżej w górach położonymi ośrodkami tur.

- ośrodki turystyczne uzależnione od ośrodka centralnego grupować powinny na swym terenie:

• budownictwa hotelarskie

• Budownictwo „drugich domów”

• Zespoły urządzeń rekreacyjnych

- połączenia pomiędzy ośrodkami i schroniskami wysokogórskimi powinny być realizowane drogą budowy wyciągów napowietrznych [typu krzesełkowego i gondolowego]

  1. schronisko wysokogórskie

- w krajowych warunkach przyjmuje funkcje alpejskich stacji narciarskich

- obiekt noclegowy [schronisko] uzupełnia takie urządzenia jak:

• górne stacje wyciągowe

• tereny narciarskie

• obiekty gastronomiczne

- schroniska stanowią także punkty etapowe na górskich pieszych szlakach turystycznych

UWAGA - w przypadku dużej intensyfikacji

- budownictwa kubaturowego

- sieciowej infrastruktury technicznej

- terenowych urządzeń sportowo — rekreacyjnych, układ sieciowy zabudowy turystycznej przeradza się w aglomerację rozproszoną typu gniazdowego

Górskie aglomeracje wczasowe

-przykładem układu zabudowy turystycznej bardziej zintegrowanej w stosunku do aglomeracji rozproszonej jest układ tworzący aglomerację półotwartą [łańcuchowa]

-w zależności od wiodącej funkcji wyróżnić można

• aglomerację wczasowo [wypoczynkową]

• aglomerację uzdrowiskową [leczenie i wczasy rehabilitacyjne]

- łańcuchowa aglomeracja wczasowa-są to zespoły ośrodków wczasowych preferujących odpoczynek letni, względnie traktujące tenże jako równorzędny z zimowym.

Aglomeracja turystyczna typu zwartego.

- aglomeracje tego typu powstają w wyniku sukcesywnego narastania substancji hotelowych, rekreacyjnych, uzdrowiskowych oraz mieszkalnych wokół starej osady najczęściej wiejskiego charakteru

- stara osada położona centralnie na terenie aglomeracji zmienia charakter stając się ośrodkiem usług

przykład - Zakopane

Miasteczko wczasowe

To układ o wyraźnie przestrzennie wyodrębnionym zespole obiektów ogólno- usługowych umożliwiających świadczenie usług w ilości większej od liczby przebywających w ośrodku turystycznym. W układzie tego typu wystąpi także funkcja

- administracyjna - mieszkalna

Układ przestrzenny miasteczka można podzielić na mniejsze części funkcjonalne o pojemności 5-7 tys. miejsc noclegowych

Dominacja określonych funkcji pozwala na podział:

Występują trzy układy przestrzenne

UKŁAD AMFITEATRALNY - miejsca centralne tworzy „recepcja narciarzy” - obszar położony u stóp wzgórza stanowiący:

A] miejsce lokalizacji dolnych stacji gwieździście ku górze wybiegających wyciągów

B] otacza ten obszar amfiteatralnie zabudowa noclegowa różnego typu.

UKŁAD PASMOWY - posiada ośrodek zlokalizowany na terenie najwyższym w stosunku do reszty zabudowy, stanowiący rozgraniczenie pomiędzy niżej tarasowo rozlokowaną zabudową hotelową i teren kończący zjazdy narciarskie

UKŁAD ROZCZŁONKOWANY - posiada linearnie w dolinie ukształtowane centrum od którego po stokach zlokalizowane są na przemian pasma zabudowy noclegowej i pasma terenów zjazdowych wyposażonych w wyciąg

11



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
GWSH - Zagospodarowanie, Zagospod turystyczne - wykład inny, ZAGOSPODAROWANIE W TURYSTYCE I REKREACJ
Egzamin z zagospodarowania turystycznego(1), GWSH TiR, Zagospodarowanie turystycze
Zagospodarowanie turystyczne i rekreacyjne, ZAGOSPODAROWANIE TURYSTYCZNE WYKLAD OD SABINY, ZAGOSPODA
Zagospodarowanie turystyczne i rekreacyjne 30.05.2010, GWSH TiR, Zagospodarowanie turystycze
Zagospodarowanie turystyczne i rekreacyjne, zagospodarowanie turystyczne wyklady sciaga, ZAGOSPODARO
GWSH - Zagospodarowanie, zagospodarowania turyst 28.06.2005-1, 1
GWSH - Zagospodarowanie, Zagospodarowanie - test 1, ZAGOSPODAROWANIE TURYSTYCZNE
Zagospodarowanie Turystyczne

więcej podobnych podstron