Owidiusz

Publius Ovidius Naso, starożytny poeta rzymski, jeden z najbardziej znanych poetów epoki augustowskiej. Urodził się w Sulmo 20 marca 43 p.n.e.. Studiował retorykę, ale zrezygnował z kariery urzędnika by poświęcić się poezji, w której to dziedzinie szybko zdobył sławę utalentowanego twórcy. Przyjaciel Horacego.

Edyktem cesarza Oktawiana Augusta Owidiusz został ukarany wygnaniem z Rzymu w 8 n.e. z niejasnych do dziś powodów (przypuszczalnie za Sztukę kochania lub inny, zaginiony dziś utwór albo za przewinienia związane z niepoprawną wnuczką Augusta - Julią). Wydarzenie to zrujnowało mu życie i przerwało pracę nad nowymi poematami, m.in. utworem pt. Fasti.

Działalność poetycką podjął na wygnaniu, mając nadzieję, że zostanie z niego w miarę szybko odwołany. Jednak nawet po śmierci Augusta decyzja o wygnaniu Owidiusza została utrzymana przez cesarza Tyberiusza. Poeta zmarł w Tomis (współczesna Konstanca) nad Morzem Czarnym około roku 17.Był poetą smutku, mitów i miłości.

Wergiliusz

Publius Vergilius Maro (ur. 15 października 70 p.n.e., zm. 21 września 19 p.n.e.) - wybitny poeta rzymski.

Urodził się w wiosce Andes koło Mantui w Galii Przedalpejskiej. Kształcił się w Cremonie i Mediolanie, a następnie wyjechał do Rzymu by studiować retorykę, medycynę i astronomię, które wkrótce porzucił dla filozofii. W 42 roku p.n.e., utraciwszy majątek po podziale ziemi przeprowadzonym przez Oktawiana dla weteranów wojny domowej, Wergiliusz udał się do Rzymu. Tam trafił do otoczenia opiekuna poetów Mecenasa, do którego wprowadził Horacego, którym był zafascynowany.

---