Zaburzenia nerwicowe

Objawem osiowym nerwicy jest LĘK

Rozpoznawanie nerwic:

1. objawy nerwic mają charakter odwracalny (czynnościowy)

2. nerwice najlepiej leczyć przy pomocy psychoterapii

3. wraz z wiekiem spada prawdopodobieństwo rozpoznawania nerwicy

4. żeby stwierdzić nerwicę, należy wykluczyć podłoże organiczne

zaburzenia dysocjacyjne

• objawy konwersyjne: przekształcanie objawów psychicznych w fizyczne

• objawy dysocjacyjne: utrata kontaktu sfery afektywnej z resztą struktury osobowości

- fuga, amnezja, stupor dysocjacyjny, trans i opętanie, dysocjacyjne zaburzenia ruchu i czucia, pseudodemencja, osobowość mnoga

Zaburzenia lękowe:

1. zespół lęku napadowego (napady paniki)

• niespodziewane napady silnego lęku

• agorafobia

• występuje 2-krotnie częściej u K niż u M, 31-44 r.ż., 2% populacji

2. zespół lęku uogólnionego

• lęk uogólniony, przewlekły, przez co najmn. miesiąc

• K-M 2:1, zachorowalność wzrasta z wiekiem

• Często towarzyszy dystymii i depresji

3. zespół fobii

• fobie proste

• fobie społeczne

4. zespół natręctw

5. zespół stresu pourazowego

Koncepcje wyjaśniające zaburzenia lękowe:

1. psychodynamiczne - nacisk na nieświadome konflikty, zwłaszcza z okresu wczesnego dzieciństwa;

2. teoria uczenia się - uwarunkowane reakcje lękowe;

3. podejście społeczno-poznawcze - wynik uczenia się społecznego (modelowania);

4. podejście poznawcze - wynik oceny poznawczej wielkości zagrożenia;

5. koncepcje biologiczne - rola dziedziczności, patologia regulacji serotoniny i norepinefryny, niedostateczna wrażliwość na GABA

Teorie wyjaśniające zaburzenia dysocjacyjne:

1. koncepcja psychodynamiczna: masywne wyparcie nieakceptowanych impulsów i zdarzeń;

2. teorie uczenia się: nawykowe unikanie myślenia o nieakceptowanych impulsach/wspomnieniach wzmacniane unikaniem negatywnych emocji.

Podejście systemowe - zaburzenie nerwicowe jako wynik nieprawidłowego funkcjonowania systemów rodzinnych:

1. zaburzenia struktury rodziny;

2. zaburzenia komunikacji w rodzinie;

3. zaburzenia norm regulujących funkcjonowanie systemów rodzinnych.

Leczenie zaburzeń nerwicowych:

1. psychoterapia psychodynamiczna (w tym: psychoanaliza) - dotarcie do ukrytych konfliktów psychicznych, uwolnienie stłumionych emocji, uświadomienie sobie własnych potrzeb, nieuświadomionych fantazji i pragnień, zmiana mechanizmów obronnych na bardziej dostosowane, umiejętność odróżniania fantazji od rzeczywistości;

2. psychoterapia behawioralno-poznawcza: technika desensytyzacji, zmiany błędnych nawyków (w tym myślowych), trening umiejętności społecznych, integrowanie procesów poznawczych i emocjonalno-motywacyjnych;

3. psychoterapia humanistyczna - poszukiwanie tendencji do samorozwoju i samorealizacji, zwiększanie samoświadomości, wzrost samoakceptacji, konfrontowanie się z problemami egzystencjalnymi;

4. psychoterapia grupowa - rozwój kompetencji społecznych przez rozwój interakcji między członkami grupy, dyskusja nad problemami.

Zaburzenia nerwicowe

Zaburzenia lękowe w postaci fobii

Inne zaburzenia lękowe

Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne

Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne)

Zaburzenia pod postacią somatyczną

---