Wstęp
Klasyfikacja związków chemicznych ze względu na ich różnorodność jest problemem dość trudnym. Wszystkie substancje chemiczne możemy podzielić według Arrheniusa na elektrolity i nieelektrolity. Elektrolitami są sole, kwasy i zasady. Do nieelektrolitów należy większość substancji organicznych.
Elektrolitami nazywamy związki chemiczne, które w roztworze ulegają dysocjacji elektrolitycznej, czyli rozpadowi na jony pod wpływem rozpuszczalnika np. wody, alkoholi itp. Dysocjacji ulegają związki, w których występują wiązania jonowe lub kowalencyjne spolaryzowane. Cechą charakterystyczną roztworów elektrolitów jest zdolność przewodzenia prądu elektrycznego na skutek znacznej swobody ruchu jonów w roztworze. Przewodzenie prądu przez roztwór elektrolitu związane jest, w przeciwieństwie do metali, z przenoszeniem masy. Roztwory nieelektrolitów prądu nie przewodzą. Elektrolity możemy podzielić na mocne i słabe, w zależności od stopnia dysocjacji elektrolitycznej danego związku. Elektrolitami mocnymi są substancje, które w roztworach są w dużym stopniu zdysocjowane na jony i zawierają niewiele (albo w ogóle) cząsteczek niezdysocjowanych. Elektrolity mocne są niezależnie od stężenia całkowicie zdysocjowane na jony. Natomiast elektrolity słabe dysocjują tylko częściowo na jony.
Tlenki są to związki, powstałe w wyniku połączenia tlenu z innymi pierwiastkami.
Kwasy są to związki chemiczne, które dysocjują na kationy wodorowe i aniony reszty kwasowej HnR.
Wodorotlenkami (zasadami) nazywamy związki chemiczne, które dysocjują na kationy metalu i grupy wodorotlenowe [M(OH)n] np.: Mg(OH)2 - wodorotlenek magnezu, NaOH - wodorotlenek sodu.
2. Cel ćwiczenia
Student otrzymuje probówkę z pewną substancją (jakaś tam sól). Następnie jego zadaniem jest poddanie tej substancji badaniom mającym na celu jej identyfikację. Analizowana substancja poddawana jest następującym badaniom:
Opis wyglądu zewnętrznego
Rozpuszczalność w wodzie