NASZE UCZUCIA

szczęścia

uszczęśliwienia

pogody

radości

radowania

wzruszenia

wdzięczności

przychylności

sympatii

miłości

życzliwości

pokoju

wolności

swobody

niezależności

wesołości

rozweselenia

rozbawienia

uciechy

ożywienia

zadowolenia

przyjemności

błogości

w miłym nastroju

w dobrym humorze

w dobrej formie

lekkości

beztroski

odprężenia

rozluźnienia

godności

poczucia własnej wartości

docenienia

pewności siebie

śmiałości

żarliwości

entuzjazmu

pobudzenia do działania

energii

zapału

siły

mocy

triumfu

zwycięstwa

satysfakcji

samotności

tęsknoty

osamotnienia

odrzucenia

odtrącenia

wyobcowania

pustki

podziwu

zachwytu

uwielbienia

oczarowania

fascynacji

urzeczenia

olśnienia

dumy

czułości

rozczulenia

tkliwości

rozrzewnienia

natchnienia

uniesienia

przejęcia

podniecenia

zaskoczenia

zdumienia

zdziwienia

zaciekawienia

oszołomienia

namiętności

pożądania

rozkoszy

bólu

cierpienia

męki

litości

współczucia

niechęci

rezerwy

zazdrości

zawiści

zemsty

odrazy

obrzydzenia

niesmaku

wstrętu

zmęczenia

znużenia

wyczerpania

osłabienia

zmartwienia

troski

ufności

nadziei

otuchy

bezpieczeństwa

pokrzepienia

ośmielenia

pocieszenia

ulgi

spokoju

uspokojenia

zaspokojenia

ciszy

wypoczęcia

lęku

strachu

przestraszenia

przerażenia

trwogi

bojaźni

obawy

niepokoju

zaniepokojenia

zagrożenia

nieufności

zaszokowania

roztrzęsienia

napięcia

gniewu

złości

nienawiści

irytacji

zniecierpliwienia

zdenerwowania

rozdrażnienia

wściekłości

oburzenia

smutku

rozpaczy

żalu

zwątpienia

załamania

beznadziejności

depresji

rozbicia

przykrości

niezadowolenia

przygnębienia

w złej formie

w złym humorze

ponurości

zależności

uzależnienia

zniewolenia

pokonania

małości

niższości

uległości

zawodu

rozczarowania

rozgoryczenia

przegranej

skrzywdzenia

dotknięcia

urażenia

obrażenia

upokorzenia

poniżenia

zhańbienia

chłodu

oziębłości

zniechęcenia

rezygnacji

apatii

bezradności

bezsilności

niemocy

ociężałości

nudy

nieśmiałości

zmieszania

zakłopotania

zawstydzenia

zażenowania

niepewności

zdeprymowania

ogłupienia

otumanienia

ĆWICZENIE:

NASZE UCZUCIA

1. Zdaj sobie sprawę ze swoich uczuć:

• wsłuchaj się w siebie,

• spróbuj nazwać pewne poruszenia,

• jakie one są?

2. Powoli zatrzymaj się nad listą uczuć:

• zakreśl te, które w sobie odkryłeś i je nazwałeś,

• powróć do początku i zakreśl te, które są ci bliskie w twoim codziennym życiu(innym kolorem),

• w końcu zatrzymaj się nad tymi, które są ci nieznane lub nie umiałeś ich odkryć czy nazwać,

• co czujesz gdy tak się sobie przyglądasz?

3. Zanotuj to co odkryłeś.

4. Czy w grupie mógłbyś podzielić swoimi doświadczeniami?

5. Na zakończenie, zbierz swoje myśli, jeszcze raz spójrz w swoje wnętrze.

Jeśli pragniesz się pomodlić to czyń to.

1.PODRÓŻ	2.PUSTYNIA	3.MONARCHA	4.KARAWANA	5.ŻŁOTO
6.WIELBŁĄD	7.PAŚĆ	8.PERŁY	30.MAJWAŻNIEJSZE	20.KRÓL
11.KRÓL	12.IŚĆ	13.BRAK SKRZYŃ	14.BRAK WIELBŁĄDÓW	25.SŁUGA
16.SŁUDZY	17.BOGACIĆ SIĘ	18.PRZETRZĄSAĆ PIACH	19.ZATRZYMAĆ SIĘ	9.PIASEK
21.ODDALIĆ SIĘ	22.W DRORZE	23.SPOSTRŻEC	24.IŚĆ ŚLADEM
26.REZYGNACJA	27.BOGACTWO	28.RADOŚĆ	29.WIERNOŚĆ
31.WYBÓR	32.WOLNOŚĆ	10.WYMIESZAĆ SIĘ	15.WIELKODUSZNOŚĆ

KARAWANA NA PUSTYNI

Podróżował na pustyni pewien potężny monarcha, a w ślad za nim postępowała długa karawana przewożąca należące do niego niezliczone skrzynie złota i drogocennych kamieni.

Podczas drogi jeden z wielbłądów, oślepiony rozżarzonym piaskiem runął z westchnieniem na kolana i więcej się już nie podniósł.

Skrzynie, które dźwigał, zsunęły się z jego boków na ziemię, roztrzaskując się a perły i drogocenne kamienie zmieszały się z piaskiem.

Król nie zatrzymał pochodu, bowiem nie miał już więcej skrzyń, a wszystkie wielbłądy były i tak przeciążone. Z gestem wyrażającym tyleż żalu, co i wielkoduszności, zezwolił swym paziom i giermkom pozbierać te cenne kamienie, które zdołają odszukać.

Podczas gdy poszukiwali chciwie łupu i przetrząsali mozolnie piach, król kontynuował swą podróż po pustyni. Spostrzegł jednak, że ktoś postępuje nieustannie jego śladem. Odwrócił się i zobaczył, że biegnie za nim spocony i zdyszany jeden z jego paziów.

• A ty - zapytał go monarcha - nie zatrzymałeś się, by pozbierać bogactwa?

Młodzieniec odpowiedział mu z radością i dumą:

• Ja idę za moim królem.

Odtąd wielu uczniów Jego się wycofało i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: „Czyż i wy chcecie odejść?”

Odpowiedział mu Szymon Piotr: „Panie do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś świętym Boga.”

(J 6, 66-69)

KARAWANA NA PUSTYNI

Podróżował na pustyni pewien potężny monarcha, a w ślad za nim postępowała długa karawana przewożąca należące do niego niezliczone skrzynie złota i drogocennych kamieni.

Podczas drogi jeden z wielbłądów, oślepiony rozżarzonym piaskiem runął z westchnieniem na kolana i więcej się już nie podniósł.

Skrzynie, które dźwigał, zsunęły się z jego boków na ziemię, roztrzaskując się a perły i drogocenne kamienie zmieszały się z piaskiem.

Król nie zatrzymał pochodu, bowiem nie miał już więcej skrzyń, a wszystkie wielbłądy były i tak przeciążone. Z gestem wyrażającym tyleż żalu, co i wielkoduszności, zezwolił swym paziom i giermkom pozbierać te cenne kamienie, które zdołają odszukać.

Podczas gdy poszukiwali chciwie łupu i przetrząsali mozolnie piach, król kontynuował swą podróż po pustyni. Spostrzegł jednak, że ktoś postępuje nieustannie jego śladem. Odwrócił się i zobaczył, że biegnie za nim spocony i zdyszany jeden z jego paziów.

• A ty - zapytał go monarcha - nie zatrzymałeś się, by pozbierać bogactwa?

Młodzieniec odpowiedział mu z radością i dumą:

• Ja idę za moim królem.

Odtąd wielu uczniów Jego się wycofało i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: „Czyż i wy chcecie odejść?”

Odpowiedział mu Szymon Piotr: „Panie do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś świętym Boga.”

(J 6, 66-69)

---