Szubiakowski Marek

Tytuł: Glosa do wyroku NSA z dnia 22 września 1994 r., II SA 695/94.

Rodzaj: glosa

Opublikowano: Państwo i Prawo 1994/12/111

Notka bibliograficzna: Glosa krytyczna

Numer: 9051

Tezy publikacji:

1.

Rozporządzenie [z 2 czerwca 1993 r. w sprawie zawartości wniosku oraz szczegółowego trybu postępowania w sprawach udzielania i cofania koncesji na rozpowszechnianie programów... - Dz.U.93.52.244] wbrew stanowisku Sądu nie reguluje postępowania, lecz zgodnie z ustawowym upoważnieniem do wydania aktu wykonawczego, art. 37 ust. 4 u.r.t. określa dane, które powinien zawierać wniosek o wydanie koncesji, a także szczegółowy tryb postępowania. Jest to stwierdzenie o tyle istotne, że w wymienionym rozporządzeniu uregulowano z naruszeniem k.p.a. szereg kwestii proceduralnych.

2.

W § 6 ust. 1 rozporządzenia [z 2 czerwca 1993 r. w sprawie zawartości wniosku oraz szczegółowego trybu postępowania w sprawach udzielania i cofania koncesji na rozpowszechnianie programów... - Dz.U.93.52.244] mówi się o wszczęciu postępowania koncesyjnego przez przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej: KRRiT) nie później niż w ciągu 14 dni po upływie terminu do składania wniosków. Unormowanie to jest sprzeczne z art. 61 § 3 k.p.a. stanowiącego, że datą wszczęcia postępowania administracyjnego jest data złożenia wniosku strony. Niezgodny z tym przepisem jest też § 6 ust. 2 mówiący o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia w wypadku naruszenia określonego przez przewodniczącego terminu do jego złożenia. Dalej § 10 wprowadza bez upoważnienia termin załatwienia sprawy odmienny od art. 35 § 3 k.p.a., zaś § 8 stanowi o udostępnieniu akt sprawy bez ograniczeń przewidzianych w art. 73 i 74 k.p.a.

3.

Nie wydaje się, by budowa regulacji zawarta w art. 106 k.p.a. pozwalała na uznanie, że może ona mieć zastosowanie do unormowania art. 33 ust. 3 u.r.t. [...]

Przepisy u.r.t. nie stanowią bowiem o wydaniu decyzji koncesyjnej w wyniku porozumienia lub zgody na dokonanie czynności. Art. 33 ust. 3 mówi o decyzji wydawanej "na podstawie uchwały". Zatem uchwała musi istnieć i mieć moc wiążącą w chwili wydawania decyzji koncesyjnej. [...]

Ustalenie kandydata do koncesji następuje w toku prac Rady, a nie w wyniku wystąpienia przewodniczącego w formie przewidzianej w art. 106 § 2 k.p.a. Można też rozważać, czy ustawowy związek KRRiT i jej przewodniczącego nie stanowi lex specialis w stosunku do konstrukcji art. 106 k.p.a. i wyłącza przewidziane tu czynności.

4.

Forma wypowiedzi organu, czyli uchwała - będąca w istocie rozstrzygnięciem wyznaczającym podmiot, któremu udzielona ma być koncesja [na rozpowszechnianie programów radiofonicznych i telewizyjnych] - w kategoriach procesowych jest decyzją częściową (art. 104 § 2 k.p.a.). Drugą decyzję wydaje natomiast przewodniczący KRRiT, i jest to kończąca postępowanie decyzja koncesyjna. [...]

Dopiero zatem z chwilą, gdy decyzja KRRiT staje się prawomocna (art. 269 k.p.a.), wydana może być druga decyzja, kończąca postępowanie, czyli decyzja koncesyjna przewodniczącego KRRiT.

Wyrok

z dnia 22 września 1994 r.

Naczelny Sąd Administracyjny (do 2003.12.31) w Warszawie

II SA 695/1994

1. Postępowanie administracyjne w sprawach udzielania i cofania koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych toczy się w ramach i na zasadach określonych w ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34), w rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 2 czerwca 1993 r. w sprawie zawartości wniosku oraz szczegółowego trybu postępowania w sprawach udzielania i cofania koncesji na rozpowszechnianie programów radiofonicznych i telewizyjnych (Dz. U. Nr 52, poz. 244), a w zakresie nie uregulowanym tymi aktami prawnymi - według kodeksu postępowania administracyjnego.

2. Stosownie do art. 33 ust. 3 powyższej ustawy decyzję koncesyjną wydaje wyłącznie Przewodniczący Krajowej Rady na podstawie uchwały Krajowej Rady. Uchwały Krajowej Rady w tym zakresie mają charakter aktów wewnętrznych i wiążą Przewodniczącego Rady bezwzględnie. Prawa i obowiązki strony kształtuje dopiero decyzja koncesyjna Przewodniczącego Rady.

ONSA 1995/3/126

10627

Dz.U.04.253.2531: art. 33

Dz.U.00.98.1071: art. 1

Dz.U.93.52.244: ogólne

glosa krytyczna: Szubiakowski M. PiP 1994/12/111

glosa częściowo aprobująca: Cieślak Z. Prz.Sejm. 1994/4/403

glosa częściowo krytyczna: Sarnecki P. Prz.Sejm. 1994/4/407

Przewodniczący: sędzia NSA I. Darmochwał. Sędziowie NSA: M. Flasiński (sprawozdawca), J. Rajewska.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi siedemnastu uczestników postępowania koncesyjnego na decyzję - koncesję nr 3 Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 1 marca 1994 r. w przedmiocie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie ogólnokrajowego programu telewizyjnego pod nazwą "P.", przeznaczonego do powszechnego odbioru, oraz w przedmiocie odmowy udzielenia koncesji skarżącym i na podstawie art. 207 § 1 i 3 k.p.a. w związku z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji w części obejmującej pkt XIII, w zakresie dotyczącym zobowiązania się Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji do udostępnienia koncesjonariuszowi nowych częstotliwości oraz przyznania prawa do rozpowszechniania programu za pomocą stacji dużej mocy nie objętych publicznym ogłoszeniem z dnia 28 czerwca 1993 r. oraz możliwości cofnięcia uprawnień do korzystania z kanałów małej mocy. W pozostałym zakresie na podstawie art. 207 § 5 k.p.a. skargę oddalił.

W obszernym uzasadnieniu Sąd zawarł powyższe tezy.

---