II KK 216/05 - wyrok z dnia 17 listopada 2005 r.
Uchylenie lub zmiana orzeczenia na korzyść współoskarżonych, w trybie określonym w art. 435 k.p.k., nie dotyczy orzeczenia wydanego wobec współoskarżonych w innej sprawie.
II KK 335/05 - postanowienie z dnia 12 kwietnia 2006 r.
Przekraczanie przez sąd odwoławczy granic podmiotowych zaskarżenia orzeczenia możliwe jest wyłącznie w związku ze stwierdzeniem okoliczności wymienionych w art. 435 k.p.k., nawet wówczas, gdy w stosunku do osoby, wobec której orzeczenie nie zostało zaskarżone, występuje jedna z bezwzględnych przyczyn jego uchylenia. Oznacza to, że w tym zakresie, w jakim orzeczenie nie zostało podmiotowo zaskarżone, ujawnienie się jednej z przesłanek wymienionych w art. 439 § 1 pkt 1−11 k.p.k. dopóty nie może stanowić podstawy jego uchylenia, dopóki nie zostanie ujawniona ta sama przesłanka uchylenia orzeczenia wobec osoby, w stosunku do której zostało ono zaskarżone, a zatem dopóki to samo uchybienie (art. 435 k.p.k. - „te same względy”) nie zostanie przyjęte za powód wzruszenia orzeczenia w części zaskarżonej podmiotowo.
III KK 227/07 - wyrok z dnia 16 listopada 2007 r.
Dyspozycja art. 536 k.p.k. w zw. z art. 435 k.p.k. uprawnia sąd kasacyjny do uchylenia wyroku na korzyść współoskarżonych przy zachowaniu określonych w tych przepisach warunków, również w wypadku, gdy od wydanego wyroku kasacja oskarżonym nie przysługiwała.
WA 42/07 - wyrok z dnia 28 listopada 2007 r.
W sprawie wieloosobowej, w której zachodzi sytuacja określona w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., w stosunku do współoskarżonych, którzy nie wnieśli środków odwoławczych a zostali uniewinnieni, uchylenie z tego powodu orzeczenia na podstawie art. 435 k.p.k. nie jest dopuszczalne, gdyż nie byłoby to działaniem na ich korzyść.
II KK 62/08 - wyrok z dnia 7 października 2008 r.
1. W postępowaniu kasacyjnym przepis art. 435 k.p.k. stosowany jest jedynie odpowiednio, co nie tylko oznacza, że chodzi o skazanego, wobec którego nie wniesiono kasacji, ale także i o takiego skazanego, co do którego kasacja została wprawdzie wywiedziona, ale nie podniesiono w niej zarzutu, który otwierałby drogę do uchylenia orzeczenia na jego korzyść, który to zarzut, podniesiony w kasacji dotyczącej innego skazanego, doprowadził w stosunku do niego do takiego rezultatu.
2. Ponieważ z mocy art. 442 § 3 k.p.k. sąd rozpoznający sprawę ponownie związany jest zapatrywaniami prawnymi sądu odwoławczego, w tym także zapatrywaniami co do kwalifikacji prawnej, w postępowaniu ponownym nie ciąży na sądzie obowiązek uprzedzenia stron o możliwości przyjęcia odmiennej kwalifikacji prawnej niż przyjęta w akcie oskarżenia (art. 399 § 1 k.p.k.), jeśli przyjmuje kwalifikację prawną zgodnie z zapatrywaniem sądu odwoławczego.
Wyrok z dnia 11 lutego 2009 r., II KK 256/08
1. Ustalenie, że w wypadkach wskazanych w treści art. 439 § 1 pkt 10 k.p.k. obrońca oskarżonego w postępowaniu sądowym, nie brał udziału w jakimkolwiek fragmencie czynności, w której jego udział był obowiązkowy, oznacza spełnienie bezwzględnej przesłanki odwoławczej, o której mowa w tym przepisie. Ocenianie bowiem, czy konkretna część, w rozpoznawanym przypadku rozprawy, była z punktu widzenia interesów obrony oskarżonego bardziej, czy mniej ważna, oznaczałoby w istocie dokonywanie zabronionego przez art. 439 § 1 k.p.k. badania wpływu uchybienia na treść orzeczenia.
2. Przepis art. 435 k.p.k. w obecnym brzmieniu wymaga wystąpienia w odniesieniu do współoskarżonych, którzy nie wnieśli środka odwoławczego, tych samych względów, które przemawiają za uchyleniem wyroku na rzecz tego oskarżonego, który wniósł środek odwoławczy lub przy stosowaniu w postępowaniu kasacyjnym - tego skazanego, na rzecz którego wniesiono kasację. Ustawodawca wymaga zatem wystąpienia tych samych - gravamen commune, a nie jak w przeszłości takich samych względów - gravamen simile. Przekraczanie podmiotowych granic zaskarżenia możliwe jest innymi słowy wtedy, gdy ten sam powód stanowiący podstawę uchylenia wyroku, to samo uchybienie, dotyczy także innych współoskarżonych w tej samej sprawie.
Wyrok SN z dnia 21 września 2010 r., II KK 49/10 (BPK 5/10)
Zawarte w art. 435 k.p.k. określenie „choćby nie wnieśli środka” odnosi się zarówno do tych współoskarżonych, którzy w ogóle środka nie wnieśli (…), do tych którzy środek cofnęli lub z nim nie wystąpili, gdyż im nie przysługiwał, ale także do tych, którzy środek zaskarżenia wnieśli, z tym że w granicach podniesionych przez nich zarzutów środek ten okazał się bezzasadny.
2
ART. 435 K.P.K.