20) Wypadkowy opór normalnej sieci wentylacyjnej (tabela schodkowa Budryka) Stosuje się do obliczenia rozpływu powietrza w normalnych sieciach pasywnych. Prądy na które rozdziela się całkowity prąd powietrza dzieli się na klasy.

Obliczenia rozpoczyna się od najwyższej klasy stosując odpowiednio prawa dla równoległego i szeregowego łączenia bocznic, przy czym przy łączeniu równoległym dodaje się otwory równoznaczne, natomiast przy szeregowym dodaje się opory bocznic. Po zwinięciu sieci do jednego przewodu otrzymuje się opór i otwór równoznaczny całej sieci.

21) Naturalny rozpływ powietrza w złożonej przekątnej sieci wentylacyjnej (metoda Crossa) Służy do obliczania rozpływu powietrza w dowolnie złożonych sieciach pasywnych i aktywnych. W tej metodzie strumień objętości powietrza w bocznicy i-tej można zapisać w postaci sumy wartości przybliżonej i poprawki, należy wyznaczyć V_i = V_p+ΔV_pi. Dla wyznaczenia poprawek ΔV_pi korzysta się z prawa dla węzłów i prawa dla oczek sieci wentylacyjnej, można ten wzór także zapisać w postaci
, gdzie ΔV_i - błąd strumienia objętości powietrza. Tok postępowania w metodzie Crossa: I- przyjmujemy w przybliżeniu zerowym dowolne kierunki przepływu powietrza w bocznicach sieci oraz wartościami strumieni powietrza w bocznicach , tak aby w każdym węźle spełnione było prawo dla węzłów sieci wentylacyjnej. II- wyszukuje się oczka niezależne w sieci stanowiące bazę oczek. III- w oparciu o wzory na poprawki strumieni objętości powietrza wyznacza się w każdym przybliżeniu (u) poprawki ΔV⁽ⁿ⁾ dla wszystkich oczek stanowiących bazę oczek. IV- strumienie po przybliżenĀiu (^u-1) wyraża się wzorem
,przy czym zmianami poprawek muszą uwzględniać kierunek obchodzenia oczka i kierunek przepływu powietrza w ocznicy. Jeśli kierunki te są zgodne to poprawkę przyjmujemy ze znakiem (+), w przeciwnym wypadku (-). V- zbieżność metody Crossa nie jest zapewniona, lecz osiągalna w przypadku gdy wartość iloczynu R_fβ*V_β są małe dla bocznic wspólnych dla kierunku oczek. VI- obliczenia powtarzamy tak długo aż wartościami poprawek będą mniejsze od dopuszczalnych.

33) Wymuszony rozpływ powietrza.

Wyznaczenie rozpływu wymuszonego powietrza w kopalnianej sieci wentylacyjnej sprowadza się do określenia całkowitych spiętrzeń wentylatorów głównych i pomocniczych, dyssypacji energii w tamach dławiących i oporów tych tam, jeśli znane są schematy przewietrzania kopalni, rozpływ powietrza kopalnianego, tj. kierunki i strumienie objętości powietrza w bocznicach sieci, opory tych bocznic oraz w przypadku aktywnej sieci wentylacyjnej dodatkowo rozkład (pole) temperatury powietrza kopalnianego. Wyróżnia się trzy warianty: I dysypacyjny (zwany regulacją bezpośrednią dodatnią) - oparty jest na wentylatorach głównych, tamach dławiących i najtrudniejszym oczku krytycznym. II kumulacyjny (regulacja pośrednia ujemna) - oparta na wentylatorach głównych, pomocniczych i najtrudniejszym oczku krytycznym. III kombinowany (regulacja mieszana) - oparty na wentylatorach głównych, tamach dławiących, wentylatorach pomocniczych i pośrednim oczku krytycznym. W metodzie regulacji korzysta się z zależności:

, gdzie l_fλ - wypadkowa dysypacyjna energii w oczku zewnętrznym; l_fλβ - dyssypacja energii w bocznicy β oczka zewnętrznego λ sieci; l_frλβ - kumulacja lub dyssypacja energii w r-tym regulatorze zlokalizowanym w bocznicy oczka zewnętrznego sieci. Dyssypacje energii l_fmax, l_fmin, l_fm w oczkach krytycznych wybieramy z wypadkowych dyssypacji energii wyznaczonych dla wszystkich N_λ niezależnych oczek zewnętrznych sieci, stosując następujące zależności: a) w wariancie dysypacyjnym (dla najtrudniejszego oczka krytycznego) l_{f max} = max l_fλ (λ = 1,2,...N_λ); b) w wariancie kumulacyjnym (dla najłatwiejszego oczka krytycznego)

l_{f min} = min l_fλ (λ = 1,2,...N_λ); c) w wariancie kombinowanym (dla pośredniego oczka krytycznego)
. Spiętrzenie wentylatorów głównych: a) l_tg = l_{f max} ;b) l_tg = l_{f min} ; c) l_tg = l_fm. Regulacja dodatnia i mieszana: realizowana jest za pomocą tam dławiących zlokalizowanych w bocznicach β wchodzących w skład oczek zewnętrznych λ, tzn. oczek w których wypadkowe dysypacyjne energii l_fλ są mniejsze od spiętrzeń wentylatorów głównych dla tych regulacji ważna jest zależność l_tλ = l_tg - l_fλ. Opór tam dławiących

;V_λβ - strumień objętości powietrza w bocznicy. Regulacja ujemna i mieszana: stosowane są wentylatory pomocnicze w bocznicach wchodzących w skład trudnych oczek zewnętrznych tj. oczek w których wypadkowe dyssypacje energii l_λβ są większe odpowiednio od spiętrzeń wentylatorów głównych. Spiętrzenia wentylatorów pomocniczych są równe odpowiednio różnicy między wypadkowymi dysypacyjnymi energii w tych oczkach, a spiętrzeniami wentylatorów głównych l_wpλ = l_λ - l_tg .

---