plan ochrony obiektu

podaniu, kto jest szefem, dowódcą zmiany, dowódcą oddziału
lub pododdziału, jakie są zależności służbowe i zadania tych
osób. Warto wspomnieć w tym miejscu, że pracownicy ochrony
zmieniają się na posterunkach w czasie trwania zmiany. Mają
oni również planowe przerwy. Liczba posterunków w różnych
godzinach doby jest zmienna, doraźnie mogą pojawiać się inne
zadania, wymagające korzystania z większej liczby pracowni-
ków ochrony niż jest to zwykle planowane.

Podsumowanie

We współczesnych realiach żaden obiekt podlegający obo-

wiązkowej ochronie nie jest w stanie prawidłowo funkcjono-
wać bez właściwie przygotowanego planu ochrony. I raczej
ważniejsze jest to, że taki plan umożliwia należytą realizację
ustawowych obowiązków firmie odpowiadającej za ochronę
obiektu niż to, że jest on uzgodnionym z właściwą komendą
policji obowiązkowym dokumentem przechowywanym
w kancelarii tajnej. Plan ochrony to także aktualna ocena po-
tencjalnych zagrożeń. Przeprowadzona analiza i ocena stanu
bezpieczeństwa chronionego obiektu uzasadnia ewentualną
konieczność zmiany czy uzupełnienia istniejących w obiekcie
środków neutralizacji zagrożeń przestępczych. 

Przytaczana wcześniej ustawa o ochronie osób i mienia jed-

noznacznie określa, kto sporządza plan ochrony obiektu. Do-
datkowo określa zakres odpowiedzialności, który w przypadku
przekroczenia uprawnień oraz zaniechania wymaganych dzia-
łań skutkuje sankcjami karnymi. Należy pamiętać, że uzgodnie-
nie planu ochrony z właściwa komendą policji to tylko stwier-
dzenie braku błędów i potwierdzenie zgodności z obowiązują-
cymi przepisami. To, jak skuteczna jest ochrona obiektu, zależy
od kompetencji twórcy planu ochrony, który zwłaszcza w tym
przypadku doskonale rozumie, że najbardziej zaawansowane

technologicznie systemy ochrony wymagają obsługi przez czło-
wieka, i to właśnie od wiedzy i doświadczenia pracowników
ochrony zależy bezpieczeństwo chronionego obiektu.

K

RZYSZTOF

S

ERAFIN

T

ADEUSZ

T

RZECIAK

Literatura:
1. Ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mie-

nia (Dz. U. 1997 nr 114 poz. 740) z późniejszymi zmiana-
mi wraz z aktami wykonawczymi. 

2. Ustawa z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji

niejawnych (Dz. U. 1999 nr 11 poz. 95) z późniejszymi
zmianami wraz z aktami wykonawczymi.

3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 lutego 1999 r.

w sprawie organizacji kancelarii tajnych (Dz. U. 1999
nr 18, poz. 156).

4. Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 lute-

go 1999 r. w sprawie podstawowych wymagań bezpieczeń-
stwa systemów i sieci teleinformatycznych (Dz. U. 1999
nr 18, poz. 162).

5. Wytyczne Komendy Wojewódzkiej Policji w Olsztynie doty-

czące sporządzania planów ochrony na podstawie art. 7 ust. 2
ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia.

6. PN-93/E-08390/14:1993 Systemy alarmowe – Wymagania

ogólne – Zasady stosowania.

7. PN-EN 50133-1:2000 Systemy alarmowe – Systemy kon-

troli dostępu.

8. PN-EN 50132-7:2002 Systemy alarmowe – Systemy dozo-

rowe CCTV stosowane w zabezpieczeniach.

9. Zbigniew T. Nowicki: Badanie bezpieczeństwa obiektu.

Zagadnienia organizacyjno-prawne, CKiDK przy PISA,
Warszawa, 1998.

publicystyka

Z

Z A

A B

B E

E Z

Z P

P II E

E C

C Z

Z E

E N

N II A

A

1

1//2

20

00

06

6

2

25

5