KUBIZM i FUTURYZM

le cube  z fr.

– kostka sześcienna,

sześcian

1. czas: 1907

– 1914  3 fazy:

prekubistyczna (geometryczna,
cezannowska), analityczna i syntetyczna

2. problematyka:

-

przedstawienie bryły i przestrzeni na

dwuwymiarowej powierzchni płótna
-

określenie kolorem owej przestrzeni

bez uciekania się do tradycyjnie pojętego
światłocienia i perspektywy
- ukazanie w obrazie procesu patrzenia
na rzeczywistość zamiast nieruchomego
stanowiska i oka artysty wobec
oglądanego przedmiotu
- ukazanie prawdy o przedmiocie, jego
strukturze, istocie

3. cechy charakterystyczne

poszczególnych faz:
- prekubistyczna: geometryzacja,
odrzucenie tradycyjnej perspektywy,
światłocienia
- analityczna:

to co wcześniej +

całkowicie robicie przedmiotu/ postaci,
symultanizm, z

awężenie gamy barwnej

do brązów i szarości
- syntetyczna:

przywrócenie koloru, nadal

geometryzacja, ale przedmioty odzyskały
swój rozpoznawalny kształt  synteza
na nowych zasadach (przedmiot
syntetycznym znakiem)

4. pojecie symultanizmu:

-

jednoczesność czasowo –

przestrzenna
- rozbicie przedmiotu dla ukazania
prawdy o nim samym, o jego strukturze,
istocie, to jakby równoczesność różnych
spojrzeń nań w różnym czasie

5.

główni przedstawiciele i przykładowe
dzieła:
- Pablo Picasso (1881

– 1973): Panny z

Awinionu, Fabryka w Horta de Ebro,
Portret Gertrudy Stein, Guernica
- Georges Braque (1882

– 1963):

Portugalczyk, Martwa natura ze
skrzypcami, Kobieta z gitarą
- Juan Gris (1887

– 1927): Gitara,

Śniadanie

il futuro 

z wł. – przyszłość

1. czas: 1909

– 1916 (jednak tak naprawdę

umiera dopiero w 1944r. wraz ze
śmiercią Marinettiego  ojciec
futuryzmu)

2. problematyka:

-

ukazanie szybkości, ruchu, dynamizmu

-

przeciwstawienie się statyczności

motywu i kompozycji

3. cechy charakterystyczne:

-

dynamiczny układ kompozycji o silnie

zaznaczonych mocnych kierunkach
-

przedmiot/ postać ukazane w

gwałtownym ruchu
-

ruch ukazany w jego poszczególnych

fazach
- symultanizm
- rozbicie, deformacja, zwielokrotnienie
formy
- obraz futurystyczny przypomina
rozcięte klatki taśmy filmowej nałożone
na siebie

4. pojecie symultanizmu:

-

jednoczesność czasowo – ruchowo –

przestrzenna
-

uchwycenie poszczególnych faz ruchu

na płaszczyźnie czy w bryle rzeźbiarskiej

5.

główni przedstawiciele (i przykładowe
dzieła):
- Umberto Boccioni (1882

– 1916):

Jedyna f

orma ciągłości w przestrzeni,

Dynamizm cyklisty
- Gino Severini (1883

– 1966): Taniec

Pan Pan w “Monico”, Tancerka w
niebieskim
- Giacomo Balla (1871

– 1958):

Biegnąca dziewczynka na balkonie,
Dynamizm psa na smyczy, Szybkość
samochodu
- Carlo Carra (1881- 1966):

Wyjście z

teatry, Rytm rzeczy
- Luigi Russolo (1885

– 1947):

Dynamizm automobilu, Muzyka



co łączy oba te kierunki?  na pewno rozbicie formy, symultanizm  jednak
odmienne są ich uwarunkowania 