prawo Ohma

Stosunek różnicy potencjałów między końcami przewodnika do natężenia płynącego
prądu jest stały. Tę stałą wartość nazywamy oporem elektrycznym przewodnika, czyli
V = IR, gdzie V jest różnicą potencjałów wyrażoną w woltach, I natężeniem prądu
w amperach, a R oporem w omach. Prawo to odkrył w 1827 r. Georg Ohm (1787–1854).
Proste, liniowe prawo nie jest ściśle spełnione dla większości materiałów. Materiały, które
się do niego stosują, nazywamy przewodnikami omowymi; muszą jednak być przy tym
zachowane stałe warunki fizyczne (np. temperatura). Ze wszystkich materiałów
przewodzących do prawa Ohma najdokładniej stosują się metale.