1. Ci

śnienie obliczeniowe – najwyższa wartość nadciśnienia czynnika

roboczego jaka mo

że wystąpić w urządzeniu, bez uwzględnienia

chwilowego wzrostu ci

śnienia spowodowanego działaniem urządzeń

zabezpieczaj

ących.

Przy usta

leniu ciśnienia obliczeniowego należy uwzględnić:

*wartość nadciśnienia występującego w warunkach próby
wytrzymałościowej, jako wartości większej z dwóch: PT = 1,25PS F

y

/F

lub PT=1,43PS
*ci

śnienie hydrostatyczne cieczy: p

h

=H

ρg

2.

Ciśnienie próby ciśnieniowej (PT) – nadciśnienie płynu, przy

którym przeprowadzana jest próba ciśnieniowa.
3. Temperatura obliczeniowa - najwy

ższa temp jaką ścianka elementu

może mieć podczas pracy urządzenia ciśnieniowego, jednak nie mniej
niż 200C. W przypadku zbiorników nie ogrzewanych temp obliczeniową
przyjmuje się równą najwyższej temp czynnika stykającego się z tym
elementem.
4. k

– dopuszczalne naprężenia w ściankach projektowanych

elementów. Wartość k zależy od współczynnika bezpieczeństwa (x) i
wyra

źnej granicy plastyczności (Re/t ) lub umownych granic

plastyczno

ści

5. X

– współczynnik bezpieczeństwa zależy od rodzaju materiału

konstrukcyjnego i rodzaju obliczonego elementu.
6. Re-wyra

źna granica plastyczności w temp obliczeniowej, zalezy od

obci

ążenia i początkowego pola przekroju poprzecznego badanej

próbki (s0)
*R0,2/R1,0

– umowna granica plastyczności w temp obliczeniowej dla

materia

łów nie wyrażających granicy plastyczności. Wywołujące w

próbie wydłużenie trwałe wynoszące 0,2% lub 1,0%
7. Naddatki
*technologiczny c1

równy jest sumie największej odchyłki minusowej

grubo

ści wyrobu hutniczego przewidzianej w normach i wartości

najwi

ększej ścierania się ścianki w czasie jego przetwarzania na

urz

ądzenie ciśnieniowe. Odczytuje się go z norm opisujących

bajwi

ększe minusowe odchyłki grubości blach.

*eksploatacyjny c2-naddatek grubo

ści ścianki na zmniejszanie jej

grubo

ści pod wpływem działań mechanicznych i chemicznych w trakcie

eksploatacji elementów wg dozoru technicznego lub projektanta;
*oblicza si

ę go jako c2= ρ*τ , ρ-szybkość korozji matr., τ- trwałość (czas

eksploatacji)
*c3-naddatkow

ą ustala projektant, uwzględnia dodatkowe naprężenia

np. napr

ężenia termiczne

8. z

–współczynnik wytrzymałościowy, określa stopień osłabienia

ścianki elementu. Wyznaczany jest w oparciu o wytyczne UDT:
z:1 dla pow

łok nieosłabionych spoinami lub otworami

z=zb dla pow

łok spawanych

z=z0 dla pow

łok osłabionych otworami

9. Tablice korozyjne

– zawierają wartości szybkość korozji w

zale

żności od wielkości stosowanych naddatków. Oblicza się je na

podstawie wzoru zawartego w warunkach technicznych dozoru
technicznego.
10. Najmniejsza wymagana grubo

ść ścianki aparatu – g. To suma

naddatków C2 i C1 oraz grubości obliczeniowej
11. S

posób wyznaczania gn -

*zak

ładamy gn z zapasem (gn>g)

*sprawdzamy naddatek C1 dla za

łożonego gn

*sprawdz

amy zgodność gn ≥g+ C1

13.

sposób łączenia - Podczas konstruowania powłok należy

zachowa

ć następujące zasady:

• długość szwów spawanych (zgrzewanych) powinna być możliwie jak
najmniejsza
• spawanie szwów podłużnych i obwodowych może odbywać się tylko
na styk
(spoina doczo

łowa)

• szwy powinny mieć dostęp dla oględzin
• nie zaleca się wykonywać otworów na powierzchni, na której jest szew
Przy

łączeniu spoiną doczołową blach o różnej grubości powinno się

stosowa

ć łagodne przejście od jednego do drugiego elementu (tzw.

ukosowanie blach) o wymiarze co najmniej pi

ęciokrotnej różnicy obu

grubo

ści.

14. Grubo

ść ścianki powłoki oblicza się osobno dla każdego z boków i

dobiera najwi

ększą z obliczonych wartości. Podczas projektowania

nale

ży ustalać jak najmniejsza powierzchnię ścian lub stosować

dodatkowe wzmocnienia

żebrami. Grubość obliczeniową ścianki prostej

pow

łoki prostopadłościennej oblicza się (wg WUDT) z wzoru:

Gdzie: z, z1

– współczynniki zależne od ilości i położenia otworów i

spoin, wsp

ółczynnik A:

15. G

rubość dna elipsoidalnego - na podstawie normy gdy znamy

Dw, orientac

yjną pojemność dna i nominalną grubość ścianki lub

orient

acyjną masę dna.

16. Masa aparatu

– całkowita masa aparatu jest równa sumie masy

powłoki walcowej, masy dna i masy substancji.