2011-04-28

1

Testy immunologiczne.

Anna Kaleta

Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa w Katowicach

Immunologia

2010/2011

Reakcja immunologiczna

(serologiczna) polega na swoistym

łączeniu się antygenów z

przeciwciałami.

W diagnostyce tzw. niehodowlanej

wykorzystuje się to w dwojaki sposób:
Rozpoznawanie

nieznanych antygenów

przy użyciu

znanych przeciwciał

Rozpoznawanie

nieznanych przeciwciał

przy użyciu

znanych antygenów

AGLUTYNACJA (odczyn zlepny) polega

na zlepianiu upostaciowanych antygenów

(aglutynogenów) z przeciwciałem (aglutyniny).

Powstały kompleks antygen- przeciwciało w

obecności elektrolitu wypada z zawiesiny w

postaci agregatów (aglutynaty).

Wyróżnia się następujące rodzaje

aglutynacji:

Bezpośrednią (czynną)-

przeciwciała reagują

bezpośrednio z naturalnymi nośnikami

antygenu jakimi są krwinki, bakterie:

Pośrednią (bierną)-

rozpuszczony antygen

opłaszcza się najpierw na nośniku, jakim są

krwinki czerwone (hemaglutynacja) czy

cząsteczki lateksu i dopiero potem poddaje

się reakcji ze swoistym przeciwciałem:

2011-04-28

2

Pośrednią (bierną)-

rozpuszczony antygen

opłaszcza się najpierw na nośniku, jakim są

krwinki czerwone (hemaglutynacja) czy

cząsteczki lateksu i dopiero potem poddaje

się reakcji ze swoistym przeciwciałem:

Precypitacja jest reakcją immunologiczną, w

której rozpuszczalne antygeny

wielodeterminantowe, łącząc się z

przeciwciałami, tworzą duże hydrofobowe

kompleksy wypadające z roztworu jako

precypitaty (zmętnienie, strąt).

Precypityny

to

przeciwciała biorące

udział w reakcji

Precypitogeny

to

antygeny wykorzystane

w reakcji

Reakcja precypitacji przebiega

w dwóch etapach:

1.

Reakcja antygen-przeciwciało

skutkujące powstaniem kompleksu

2.

Wytrącenie powstałego kompleksu w

postaci precypitatu

pod wpływem

elektrolitów obecnych w środowisku

reakcji (najczęściej NaCl) przy

optymalnych warunkach ilości antygenu

do przeciwciał.

Najsilniejsza precypitacja zachodzi

podczas stanu równowagi-

ekwiwalencji.

2011-04-28

3

Precypitację można

przeprowadzić w różnych

środowiskach:

Płynnym-

precypitacja pierścieniowa;

odczyn kłaczkujący tzw. test flokulujący

Stałym (immunodyfuzja) –

pojedyncza i

podwójna immunodyfuzja płytkowa;

środowiskiem reakcji jest najczęściej

żel agarozowy

Klasyfikacja metod immunodyfuzji:

Pojedyncza

- jeden

reagent (najczęściej

antygen) dyfunduje,

natomiast drugi

(przeciwciało) znajduje

się w żelu, a jego

koncentracja jest stała

we wszystkich punktach

Podwójna

-

polega na

wzajemnej penetracji

antygenu i przeciwciała w

żelu agarowym

Podwójna immunodyfuzja płytkowa

Test gronkowcowy- służy do

identyfikacji bakterii z

rodzaju

Staphylococcus z

wykorzystaniem aglutynacji.

Gronkowiec złocisty

Staphylococcus auresus

Gronkowce mogą powodować chorobę wskutek

zarówno zdolności do namnażania się i

rozprzestrzeniania się w tkankach, jak i wytwarzania

licznych substancji zewnątrzkomórkowych.

Niektóre z tych substancji są enzymami, inne można

uznać za toksyny.

Szczepy tego gatunku charakteryzowane są jako

zjadliwe (wirulentne) na podstawie zdolności do

wytwarzania KOAGULAZ, nukleaz (DNAza) α- β- γ-

hemolizyn, hialuronidaz, lipaz, fibrynolizyny oraz

egzo- i enterotoksyn.

2011-04-28

4

Choroby wywołane przez

Staphylococcus aureus

Zakażenia skórne (zapalenie

mieszków włosowych, czyraki,

jęczmienie)
Zakażenia głębokie (zakażenie

szpiku i kości, zapalenie płuc)
Choroby wywołane działaniem

toksyn gronkowcowych:

– Zatrucia pokarmowe
– Zapalenie złuszczające skóry
– Zespół wstrząsu toksycznego

Charakterystyka toksyn

S. aureus

Egzotoksyny- α hemolizyna powoduje lizę krwinek

czerwonych i uszkadza krwinki płytkowe

Enterotoksyny- (6 rozpuszczalnych toksyn), ciepłostałe

(gotowanie przez 30 min) i odporne na działanie

enzymów przewodu pokarmowego, powoduje zatrucia

pokarmowe

Koagulaza- ochrona komórki przed fagocytozą poprzez

opłaszczanie neutrofilów fibryną, ścina osocze krwi

ludzkiej

Hialuronidazy- hydrolizują międzykomórkowy cement

tkanek, jaki stanowi kwas hialuronowy, dzięki nim

bakterie mogą się rozprzestrzeniać w głąb organizmu

Clumping factor- czynnik CF

CF to tzw. koagulaza związana; ścina

fibrynogen i uczestniczy w osłonie

gronkowców prze leukocytami oraz

innymi przeciwbakteryjnymi czynnikami.

Clumping factor jest czynnikiem

występującym w ścianie komórkowej

bakterii i powodującym aglutynację

krwinek opłaszczonych fibrynogenem.

Wykonanie ćwiczenia

Odczynnik

Test reagent-

zawiera zawiesinę

krwinek baranich opłaszczonych fibrynogenem

z dodatkiem azydku sodu.

Odczynnik

Control reagent-

zawiera zawiesinę

krwinek baranich

z dodatkiem azydku sodu

Do kropli każdego z odczynników dodać ezą

masę bakteryjną i mieszać ok. 30 sekund.

Odczyt i interpretacja wyników

– Dodatni- aglutynacja z odczynnikiem A i brak

aglutynacji z odczynnikiem K

– Ujemny- brak aglutynacji w obu odczynnikach