Koœcio³y

katolicki i ewangelicki

pozostaj¹ w sprzecznoœci

ze swoj¹ w³asn¹

Bibli¹

Ma³e Kó³ko Rozmów

w ¯yciu Uniwersalnym

13 marca 2005

Œwiatowa audycja radiowa

w ramach Kosmicznej Szko³y ¯ycia

2

Rozmówca 1: Drogie s³uchaczki,

drodzy s³uchacze! Chcemy dzisiaj

w naszym Ma³ym Kó³ku Rozmów

porozmawiaæ na temat: Koœció³

katolicki i ewangelicki pozostaj¹

w sprzecznoœci ze swoj¹ w³asn¹ Bi-

bli¹. Byæ mo¿e zapytacie, sk¹d taki

temat. ¯eby to wyjaœniæ chcia³bym

zacz¹æ od tego, ¿e ka¿dy z nas ceni

sobie wolnoϾ. WolnoϾ jest cennym

dobrem, zagwarantowanym w wie-

lu krajach tego œwiata demokratycz-

nymi konstytucjami. Wiemy te¿, ¿e

w wielu krajach ludzie takiej wol-

noœci nie maj¹. A wielu, którzy nas

czêœciej s³uchaj¹, wie, ¿e na przy-

k³ad w Niemczech jeden aspekt tej

wolnoœci, a mianowicie wolnoœæ

wyznania – praktycznie nie istnieje.

Mo¿na powiedzieæ: Niemcy, to

kraj, w którym panuje niewola wy-

znaniowa. Przytoczymy na to kilka

krótkich przyk³adów dla tych, któ-

rzy dot¹d nic jeszcze o tym nie s³y-

szeli.

Z niewol¹ wyznaniow¹ w Niem-

czech sprawa wygl¹da nastêpuj¹co:

oba Koœcio³y: ewangelicki i waty-

kañski, decyduj¹ o tym, co w spra-

wach wiary jest dopuszczalne, a co

nie. Wp³ywy tych dwóch Koœcio³ów

w Niemczech s¹ bardzo rozleg³e.

Toruj¹ one sobie drogê poprzez

media, spo³eczeñstwo, rz¹d i urzê-

dy pañstwowe. S¹ tak silne, ¿e na

przyk³ad ludzie, którzy wyst¹pili

z tych Koœcio³ów, bardzo czêsto nie

mog¹ wykonywaæ swoich zawodów

i napotykaj¹ ró¿ne trudnoœci, gdy

próbuj¹ rozpocz¹æ pracê na w³asny

rachunek. Spotykaj¹ ich równie¿

trudnoœci, gdy chc¹ zrobiæ coœ dla

bliŸnich lub dalszych bliŸnich, dla

zwierz¹t i przyrody; mo¿e i z tego

powodu niszczy siê biotopy i siedli-

ska zwierz¹t, gdy¿ nie s¹ one zbyt

katolickie lub ewangelickie. Do po-

dobnych przyk³adów powrócimy

jeszcze w innym miejscu.

Wielu zada sobie pewnie teraz

kolejne pytanie: Dlaczego Koœcio-

³y: ewangelicki i katolicki, tak po-

stêpuj¹? Dlaczego wykraczaj¹ prze-

ciwko ludziom, którzy wyst¹pili

z tych instytucji, nie p³ac¹c ju¿ po-

datków koœcielnych? Czy chodzi tu

tylko o utracone pieni¹dze? – My-

œlê, ¿e ich agresja ma zwi¹zek z tym,

¿e myœl¹cy w wolnoœci ludzie, nie

milcz¹.

My, prachrzeœcijanie, nie pozwo-

limy sobie zamkn¹æ ust. Nie mamy

nic przeciwko temu, ¿e te organiza-

cje nazywaj¹ siebie „katolickie” czy

„ewangelickie”, a przede wszystkim

nie mamy nic przeciwko ludziom,

którzy pragn¹ te organizacje wspie-

raæ finansowo. Nie przeszkadza nam

te¿ to, co te organizacje robi¹, o ile

dzieje siê to pod szyldem „katolic-

kie” lub„ewangelickie”. Nie bêdzie-

my jednak milczeæ tam, gdzie nad-

u¿ywa siê imienia Jezusa, Chrystu-

sa. A tak dzieje siê przez ca³e stule-

cia i to w taki sposób, ¿e nie mo¿na

tego przemilczeæ.

3

Jezus, Chrystus, jest Zbawicie-

lem wszystkich dusz i ludzi, a tak¿e

wielkim nauczycielem M¹droœci.

Nie pozwolimy nadu¿ywaæ Jego

imienia. Podjêliœmy siê oczyszcze-

nia Jego imienia, które urzêdowe

Koœcio³y obrzucaj¹ b³otem. Jedynie

o to nam chodzi. Powtarzamy jesz-

cze raz: Nie mamy nic przeciwko

ludziom, którzy zwi¹zani s¹ z tymi

organizacjami. Nie mamy nic prze-

ciwko organizacji „katolickiej”

czy „ewangelickiej”. Niech pozo-

stan¹ takie, jakie s¹, ze swoj¹ nie-

moralnoœci¹ i zbrodniami a¿ po

dzieñ dzisiejszy – oby tylko nie

nadu¿ywa³y imienia CHRYSTUS.

Chcemy ujawniæ, jakich niewia-

rygodnych czynów dopuszczaj¹ siê

pod tym szyldem oba wielkie Ko-

œcio³y, przez porównanie tego, co

robi¹ i g³osz¹ w swoich dogmatach,

z tym, co napisane jest w ich w³a-

snej Biblii, która wed³ug nich jest

bezpoœrednim s³owem Bo¿ym. Te-

matem tym zajmiemy siê w naszym

Kó³ku Rozmów naœwietlaj¹c ró¿ne

zwi¹zane z nim aspekty. Nie wni-

kamy w to, czy to, co podaje Bi-

blia, jest s³owem Bo¿ym, zajmiemy

siê raczej tez¹ organizacji katolic-

kiej i ewangelickiej, która mówi, ¿e

chodzi tu o s³owo Bo¿e. A ono jest

dla obu instytucji zobowi¹zuj¹ce. Po-

równajmy te obowi¹zuj¹ce ich za-

warte w Biblii wypowiedzi z tym,

co mówi¹ i jak postêpuj¹.

Rozmówca 2: Nie chcemy siê dzi-

siaj zajmowaæ zawartymi w Biblii

sprzecznoœciami; one mog¹ byæ te-

matem odrêbnej audycji, choæ te¿ je-

steœmy zdania, ¿e w Biblii znajduje

siê niejedno ziarenko prawdy. Przy-

toczymy kilka takich miejsc i zasta-

nowimy siê nad tym, co Koœcio³y:

katolicki i ewangelicki, z tego uczy-

ni³y:

Boga nie ma

w œwi¹tyniach z kamienia

Jest taki zwyczaj, ¿e w niedzielê

chodzi siê na nabo¿eñstwo do tak

zwanego „domu Bo¿ego”. Co na ten

temat mówi Biblia?

W Ewangelii wg Mateusza 6,6

czytamy w t³umaczeniu Lutra z roku

1984:

Ty zaœ, gdy chcesz siê modliæ,

wejdŸ do swej izdebki, zamknij

drzwi i módl siê do Ojca swego,

który jest w ukryciu. A Ojciec

twój, który widzi w ukryciu, odda

tobie.

Tutaj nie ma nakazu, ¿e trzeba

udaæ siê do tak zwanego „domu Bo-

¿ego”, ¿eby siê modliæ! Jeszcze wy-

raŸniej napisane jest to w Dziejach

Apostolskich 7,48-50:

Najwy¿szy jednak nie mieszka

w dzie³ach r¹k ludzkich, jak mówi

Prorok: „Niebo jest moj¹ stolic¹,

a ziemia podnó¿kiem stóp moich.

4

Jaki¿ dom zbudujecie Mi, mówi

Pan, albo gdzie¿ miejsce odpoczyn-

ku mego? Czy¿ tego wszystkiego

nie stworzy³a moja rêka?”

Dlaczego wiêc Koœcio³owi tak

bardzo zale¿y na œwi¹tyniach z ka-

mienia, do których powinni chodziæ

zarówno katolicy, jak i ewangelicy?

Rozmówca 3: W pewnym sensie

zes³ano Boga do odrêbnego domu,

a tam z kolei zamkniêto Go w taber-

nakulum. Zbudowano potê¿ne kate-

dry i wspania³e pa³ace i og³oszono:

Tutaj i tylko tutaj mieszka Bóg. Sta-

³o siê przykazaniem Koœcio³a, ¿e

w niedzielê w jednej z takich wspa-

nia³ych budowli nale¿y modliæ siê

do Boga.

Rozmówca 2: W przeciwieñstwie

do tego ju¿ Jezus z Nazaretu powie-

dzia³: Oto bowiem Królestwo Bo¿e

poœród was jest. (Ew. wg £ukasza

17, 21) Nie mo¿na wiêc znaleŸæ go

w koœcio³ach z kamienia, lecz jest

ono wœród nas.

Rozmówca 1: Budowle pe³ne

przepychu i luksusu spotykamy na

ka¿dym kroku w dziejach ludzkoœci.

Zawsze obrazuj¹ one chêæ przeko-

nania ludzi do swojej w³adzy i wy-

wierania na nich odpowiedniego

wra¿enia. Najwiêcej takich budowli

wznoszono zawsze wtedy, gdy re-

¿imy by³y szczególnie dyktatorskie,

szczególnie brutalne i szczególnie

totalitarne. Wznoszono je po to,

aby trzymaæ ludzi w ryzach.

Na ziemi nie ma

¿adnego „Ojca œwiêtego”

Rozmówca 2: Koœció³ katolicki

jest dyktatorskim re¿imem o szcze-

gólnie hierarchicznej strukturze, na

czele której stoi papie¿, któremu

z kolei podporz¹dkowane s¹ prze-

ró¿ne ekscelencje, osoby przewie-

lebne, kardyna³owie i tym podobne.

Przeczytajmy, co na ten temat po-

wiedzia³ Jezus z Nazaretu. W Ewan-

gelii wg Mateusza 23,8-9 czytamy:

Otó¿ wy nie pozwalajcie nazy-

waæ siê Rabbi, albowiem jeden jest

wasz Nauczyciel, a wy wszyscy

braæmi jesteœcie. Nikogo te¿ na zie-

mi nie nazywajcie waszym ojcem,

jeden bowiem jest Ojciec wasz, ten

w niebie.

Rozmówca 1: Oœwiadczenie Ko-

œcio³a katolickiego, ¿e przywódcê tej

instytucji nale¿y nazywaæ „ojcem

œwiêtym” mo¿na zatem przypisaæ

jedynie temu, ¿e katolicy nie znaj¹

Biblii. Wiadomo, ¿e przez wiele stu-

leci zabraniano ludziom czytania

Biblii. Ale zdumiewaj¹ce jest to, ¿e

w œwietle powy¿szej zawartej w Bi-

blii wypowiedzi, cz³onkowie tej in-

stytucji równie¿ i dzisiaj czcz¹ „ojca

œwiêtego”.

5

Rozmówca 2: Zadziwiaj¹ce jest

to szczególnie wtedy, gdy przyjrzy-

my siê bli¿ej tym dostojnikom, ja-

kie „dostojeñstwo” sob¹ prezentuj¹.

Sk¹d to siê bierze? Chrystus nie ma

z tym nic wspólnego.

Rozmówca 3: Papie¿ nosi insy-

gnia pogañskich kap³anów. Tak¿e

wiele koœcielnych dogmatów i sa-

kramentów to w gruncie rzeczy nic

innego, jak kontynuacja rzymskie-

go kultu cesarskiego i staroegip-

skiego pogañstwa.

Rozmówca 4: Papie¿a do dnia

dzisiejszego nazywa siê tak¿e „Pon-

tifex Maximus”, a wiêc nosi on tytu³

ówczesnego namiestnika rzymskie-

go. Z biegiem czasu dosz³o jeszcze

wiele innych tytu³ów. Papie¿a nazy-

wa siê nie tylko „ojcem œwiêtym”,

lecz równie¿ „nastêpc¹ Piotra”,

a w koñcu te¿ „namiestnikiem na-

szego Zbawiciela, Jezusa Chrystu-

sa”, jak równie¿ „w³adc¹ tego œwia-

ta” – Papie¿ Grzegorz IX widzia³

siebie ju¿ nawet jako pana i mistrza

panuj¹cego nad ca³ym wszechœwia-

tem, nad wszystkimi sprawami

i ludŸmi.

Nie s¹dŸmy, ¿e dotyczy to tylko

papie¿y œredniowiecza. Jeszcze i dzi-

siaj wprowadza siê papie¿a w jego

urz¹d rytua³em koronacyjnym, pod-

czas którego kardyna³ dokonuj¹cy

koronacji mówi do nowego papie-

¿a: „Wiedz, ¿e jesteœ ojcem ksi¹-

¿¹t i królów, w³adc¹ kuli ziem-

skiej”. I w tym widaæ, jakie wielkie

roszczenia do w³adzy absolutnej za-

warte s¹ w takich tytu³ach.

Rozmówca 1: Kiedy jakiœ cz³o-

wiek twierdzi, ¿e jest „namiestni-

kiem Boga na ziemi”, nie wolno

nam milczeæ. Nie ma wiêkszego

bluŸnierstwa, ni¿ takie twierdze-

nie. Milczeæ w takim wypadku ozna-

cza, ¿e popiera siê wyszydzanie

i zniewa¿anie Boga. Tak wiêc i w tym

wypadku prachrzeœcijanie nie bêd¹

milczeæ.

Cz³owiek nie ma prawa do takiej

impertynencji, do nadawania sobie

tytu³u „namiestnika Boga”. A tak

z rêk¹ na sercu, drogie s³uchaczki,

drodzy s³uchacze, jak mo¿na by so-

bie wyobraziæ, o ile by³oby to mo¿-

liwe, prawowitego „namiestnika

Boga na ziemi”?

Czy wyobra¿amy go sobie takim,

jakimi byli na mocy swoich tytu³ów

na ziemi tacy papie¿e, jak na przy-

k³ad papie¿e z rodu Borgia, znani

ze swoich zboczeñ i pope³nianych

zbrodni. Spójrzmy tak¿e na cz³owie-

ka, który dzisiaj jest papie¿em. Czy

mo¿na sobie wyobraziæ, ¿e Bóg usta-

nowi³by takiego zastêpcê? Wiêcej na

temat postêpków i wystêpków papie-

¿y mo¿na przeczytaæ w ksi¹¿ce

„Strafsache Vatikan. Jesus klagt an”

autorstwa Uli Weyland (ISBN

3-9808322-2-8).

6

Rozmówca 2: To jest nie do po-

myœlenia, jeœli siê pamiêta, jak Je-

zus ¿y³ na ziemi, gdy¿ Jezus by³

cz³owiekiem z ludu. A kogo wybra³

na swoich uczniów? Byli to mê¿-

czyŸni i kobiety z ludu. Wœród Jego

uczniów nie by³o ani jednego uczo-

nego w Piœmie. Byli to ludzie para-

j¹cy siê rzemios³em, dzisiaj powie-

dzielibyœmy proœci ludzie, których

serca by³y jednak otwarte.

Wy¿ej wymienione struktury

dawniej nie istnia³y i nie powinno

byæ ich równie¿ dzisiaj.

Rozmówca 3: Dlatego kolejnym

bluŸnierstwem tej koœcielnej organi-

zacji jest to, ¿e okreœla siebie jako

„cia³o Chrystusa”, jako „ Boga, któ-

ry sta³ siê cia³em”. Organizacji, któ-

ra sk¹pa³a ziemiê w ³zach i w krwi!

Najwiêkszym jednak oszustwem

w historii ludzkoœci jest to, ¿e Ko-

œció³ uto¿samia siê z chrzeœcijañ-

stwem. Na to trzeba stale zwracaæ

uwagê. Ten, kto mówi „chrzeœcijañ-

stwo” i to s³owo ma dla niego g³ê-

bokie znaczenie, nie mo¿e jednocze-

œnie powiedzieæ „Koœció³”. To jest

sprzecznoœæ, która jasno wynika

z Biblii.

Kult Marii wywodzi siê

z pogañstwa

Rozmówca 2: Znamy modlitwê

„Ojcze nasz”, modlitwê chrzeœcijañ-

stwa. W tej modlitwie zwracamy siê

z ufnoœci¹ do naszego Ojca w niebie

– do Niego osobiœcie. Ka¿dy cz³o-

wiek jest bowiem dzieckiem Boga.

Natomiast w Koœciele panuje

zwyczaj modlenia siê do przeró¿-

nych œwiêtych, poœrednicz¹cych po-

miêdzy Bogiem a ludŸmi. Szczegól-

ne miejsce zajmuje tu Maria. Czcze-

nie Marii odgrywa³o szczególn¹ rolê

za czasów Jana Paw³a II.

Zachodzi pytanie, co powiedzia³

na to Jezus, Chrystus?

W Ewangelii wg Mateusza 12,

48-50 czytamy:

Lecz On odpowiedzia³ temu,

który Mu to oznajmi³: „Któ¿ jest

moj¹ matk¹ i którzy s¹ moimi

braæmi?” I wyci¹gn¹wszy rêkê ku

swoim uczniom, rzek³:

„Oto moja matka i moi bracia.

Bo kto pe³ni wolê Ojca mojego,

który jest w niebie, ten mi jest bra-

tem, siostr¹ i matk¹”.

Widzimy wiêc, ¿e Jezus nie sta-

wia Marii na pierwszym miejscu.

Jeszcze wyraŸniej widaæ to w Ewan-

gelii wg £ukasza 11,27-28:

„Gdy On to mówi³, jakaœ ko-

bieta z t³umu g³oœno zawo³a³a do

Niego: „B³ogos³awione ³ono, któ-

re ciê nosi³o i piersi, które ssa³eœ.

Lecz On rzek³: „Owszem, ale prze-

cie¿ b³ogos³awieni ci, którzy s³u-

chaj¹ s³owa Bo¿ego i zachowuj¹

je”.

A zatem Jezus, Chrystus, nie

chcia³, ¿eby Maria sta³a miêdzy Bo-

giem a ludŸmi. Nie chcia³, ¿eby wiel-

7

biono Mariê, lecz chcia³, ¿eby ci

wszyscy, którzy s³uchaj¹ s³owa Bo-

¿ego, zachowali je i stosowali w swo-

im ¿yciu.

Sk¹d wiêc bierze siê takie szcze-

gólne czczenie Marii?

Rozmówca 5: Kult maryjny jest

prastary. Istnia³ w³aœciwie w wie-

lu pogañskich religiach o charak-

terze misteryjnym. Zadziwiaj¹ce

jest to, ¿e w prawie ka¿dej pogañ-

skiej religii pojawia siê kobieta, naj-

czêœciej z dzieckiem. I – o dziwo –

prawie wszystkie urodzi³y je w wy-

niku „niepokalanego poczêcia”. Na

przyk³ad Diana, Semiramida z ma-

³ym Nemrodem, Indrani z dzieckiem,

Gevaki z Kriszn¹ – na Dalekim

Wschodzie – Atena lub Astar z ma-

³ym Baalem. Tak¿e Izys, bogini

p³odnoœci, z Horusem – w Egipcie.

Przejêto zatem ten kult, gdy¿

ludzie byli przyzwyczajeni do ubó-

stwiania kobiety, najczêœciej takiej,

która urodzi³a dziecko w wyniku

„niepokalanego poczêcia”. Dopie-

ro na soborze w Efezie, w roku 431,

uchwalono dogmat, ¿e Maria jest

„Bo¿¹ rodzicielk¹”. Ju¿ wtedy

wzbudza³o to sprzeciw, na przyk³ad

ówczesnego patriarchy Konstantyno-

pola, Denestoriusza, który absolut-

nie siê z tym nie zgadza³. Jego zda-

niem, nale¿a³o u¿yæ okreœlenia „ro-

dzicielka Chrystusa”, ale absolutnie

nie „Bo¿a rodzicielka”. Ju¿ w cza-

sie tego soboru dosz³o do rozru-

chów, gdy¿ ludzie domagali siê cze-

goœ, co by im zast¹pi³o uwielbian¹

przez nich Dianê. Ust¹piono wiêc

i uchwalono, ¿e Maria jest Bo¿¹ ro-

dzicielk¹. W póŸniejszym czasie

uchwalono jeszcze kolejne dogma-

ty: jej cielesnego wniebowziêcia

i tym podobnych. Pod³o¿e tego kul-

tu jest wiêc jak najbardziej pogañ-

skie, podobnie zreszt¹, jak wielu in-

nych w Koœciele katolickim.

Rozmówca 3: I tym znowu od-

wraca siê uwagê od podstaw nauki

Jezusa z Nazaretu. Wiele ludzi mo-

dli siê czêœciej do Marii ni¿ do Boga.

Zwracaj¹ siê do tej tajemniczej dzie-

wicy zamiast do Chrystusa, naszego

Zbawiciela. Jest to widomym zna-

kiem, ¿e koœcielna organizacja wci¹¿

fa³szowa³a naukê Nazarejczyka i to

we wrêcz szatañski sposób.

Chrzest niemowl¹t

– przymusowa

chrystianizacja

Rozmówca 2: Us³yszeliœmy ju¿

niejedno o prawdziwej nauce Jezusa

z Nazaretu, dlatego pojawia siê ko-

lejne pytanie z perspektywy naszych

czasów:

Dlaczego podaje siê dzieci do

chrztu? Na ogó³ w Koœciele chrzci

siê dzieci krótko po ich urodzeniu,

mimo ¿e w Biblii w Ew. wg Marka

16, 15-16 mo¿emy przeczytaæ:

8

I rzek³ do nich: „IdŸcie na ca³y

œwiat i g³oœcie Ewangeliê” wszel-

kiemu stworzeniu. Kto uwierzy

i przyjmie chrzest, bêdzie zbawio-

ny. a kto nie uwierzy bêdzie potê-

piony.

Oznacza to, ¿e chrzest mo¿e

przyj¹æ dopiero ten, kto najpierw

pozna³ Ewangeliê, naukê mi³oœci,

kto w ni¹ wierzy i urzeczywistnia j¹

w swoim ¿yciu. W Koœciele jest jed-

nak zupe³nie inaczej.

Rozmówca 3: Gdyby Koœció³

wprowadza³ w czyn naukê Nazarej-

czyka, sta³by siê zanikaj¹c¹ mniej-

szoœci¹, na któr¹ nie zwracano by

ju¿ uwagi, gdy¿ ka¿dy zwraca³by

raczej uwagê na to, czy mo¿e w tê

Ewangeliê uwierzyæ i skierowaæ siê

na ni¹, i ewentualnie w³¹czyæ do

wspólnoty, która tê Ewangeliê prak-

tykuje na co dzieñ.

Koœció³ postêpuje na odwrót. Nie

chodzi mu o wiarê. Koœció³ jak gdy-

by przyw³aszcza sobie niemowlêta,

gro¿¹c rodzicom wiecznym potêpie-

niem i ciê¿kim grzechem: Dziecko

nie ochrzczone nigdy nie bêdzie

mog³o ¿yæ w obliczu Boga. – S¹ to

masywne, totalitarne groŸby, za po-

moc¹ których Koœció³ rekrutuje so-

bie cz³onków. I tym, przez chrzest

i przymus w³¹czonym w t¹ organi-

zacjê, nie wolno ju¿ z niej wyst¹-

piæ, gdy¿ odwrócenie siê od niej jest

kolejnym ciê¿kim grzechem, który

skutkuje wiecznym potêpieniem.

A wiêc mamy tu do czynienia z or-

ganizacj¹ opart¹ na gwa³cie i przy-

musie, która z nauk¹ Jezusa z Naza-

retu nie ma nic wspólnego.

Rozmówca 2: S³yszeliœmy teraz

o sakramencie chrztu, to znaczy

o tym, jak poprzez chrzest Koœció³

dokonuje naboru w swoje szeregi,

zanim cz³owiek jest w stanie siê

przed tym obroniæ. Istniej¹ równie¿

kolejne sakramenty, które przyspo-

rzy³y tak zwanemu chrzeœcijañstwu

wielu cierpieñ. Jeden z nich, maj¹-

cy na celu przede wszystkim uciska-

nie wiernych, to spowiedŸ na ucho.

SpowiedŸ na ucho

zamiast pojednania

W Biblii nie ma o tym mowy.

W Ewangelii wg Mateusza 6,

14-15, Jezus powiedzia³:

Jeœli bowiem przebaczycie lu-

dziom ich przewinienia, i wam

przebaczy Ojciec wasz niebieski.

Lecz jeœli nie przebaczycie lu-

dziom, i Ojciec wasz nie przeba-

czy wam waszych przewinieñ.

A zatem ¿aden ksi¹dz nie zosta³

wyznaczony na poœrednika. To lu-

dzie, którzy wobec siebie zawinili,

powinni sobie nawzajem przebaczyæ

bez poœrednictwa ksiêdza.

Rozmówca 3: W gruncie rzeczy

ju¿ modlitwa „Ojcze nasz” zwraca

9

na to uwagê s³owami „odpuœæ nam

nasze winy, jak i my odpuszczamy

naszym winowajcom”. Nie jest wiêc

mo¿liwe, ¿eby istnieli ludzie, któ-

rym zosta³a dana magiczna moc od-

puszczania grzechów w ramach tak

zwanego sakramentu – jak tego na-

ucza Koœció³. Za przewinienia wo-

bec innych nale¿y pokrzywdzonych

osobiœcie prosiæ o przebaczenie.

Tak naucza³ Jezus z Nazaretu.

SpowiedŸ na ucho jest wiêc kolej-

nym instrumentem w³adzy tej to-

talitarnej organizacji jak¹ jest

Koœció³ katolicki. Za jej pomoc¹

uprawiano politykê i usuwano nie-

wygodnych ludzi. Stanowi³a i sta-

nowi instrument strachu: „Je¿eli

ksi¹dz nie odpuœci ci twoich grze-

chów, bêdziesz na wieki potêpiony”.

A wiêc znowu nadu¿ywanie nauki

Nazarejczyka!

Sakramenty

wywodz¹ siê z pogañstwa

Jeszcze jedna wzmianka dotycz¹-

ca pojêcia „sakrament”. Ono tak¿e

wywodzi siê z pogañstwa. Chodzi

tu o uroczysty obrzêd opatrzony ma-

gicznym dzia³aniem – obojêtnie czy

jest to chrzest, bierzmowanie, spo-

wiedŸ czy komunia. W wyniku spo-

wiedzi, czyli tak zwanej „absolucji”,

maj¹ nagle znikn¹æ grzechy. Chrzest

powoduje – jak zak³ada Koœció³ –

¿e niegodziwe dziecko Bo¿e, obci¹-

¿one grzechem pierworodnym,

mo¿e powróciæ do Boga, tylko dla-

tego, ¿e w wyniku chrztu sta³o siê

cz³onkiem Koœcio³a. Ten, kto w to

wierzy – delikatnie mówi¹c – sam

sobie jest winny.

W czasie komunii w magiczny

sposób dokonuje siê przemiana cia-

³a i krwi Jezusa z Nazaretu, tak aby

ludzie mogli je spo¿ywaæ. Nie cho-

dzi tu o nic innego, jak tylko o stary

pogañski zwyczaj spo¿ywania Boga.

We wczesnym chrzeœcijañstwie tego

zreszt¹ nie praktykowano. Wtedy

odbywa³ siê jeszcze tak zwany posi-

³ek mi³oœci, na którym zbierali siê

na pami¹tkê Jezusa z Nazaretu Jego

nastêpcy. Dopiero póŸniej ten posi-

³ek zmieniono w magiczn¹ ucztê

i do dnia dzisiejszego Koœció³ naucza,

¿e w hostii zawarte jest prawdziwe

cia³o Jezusa z Nazaretu, a w winie

prawdziwa krew zmar³ego. – Komu

nie kojarzy siê to z kanibalizmem?

Rozmówca 5: Mo¿na to ewentu-

alnie zrozumieæ, jeœli weŸmie siê pod

uwagê to, ¿e Rzymianie ho³dowali

ró¿nym religiom, a kap³ani i cesa-

rze próbowali chrzeœcijañstwu narzu-

ciæ i ten obrzêd. Tutaj nast¹pi³o za-

fa³szowanie, gdy¿ takie przemiany

odbywa³y siê w kultach Mitrasa

i Ozyrysa. W Egipcie na przyk³ad

pieczono w tym celu ciasto i jedzo-

no je jako cia³o Bo¿e. A wiêc Ÿród³o

tego kanibalskiego zwyczaju le¿y

w wielu kultach misteryjnych. Za-

tem jest to, jak prawie wszystko,

10

co spotykamy w Koœciele katolic-

kim i czêœciowo w ewangelickim,

czystym pogañstwem, chyba ¿e

czasem zostanie zacytowany ury-

wek z Kazania na Górze. Ca³a

reszta jest pogañstwem: procesje,

pielgrzymki, kult œwiêtych, mini-

stranci, woda œwiêcona, szaty li-

turgiczne, monstrancje, o³tarz,

ambona, mitra, w³aœciwie wszyst-

kie szaty, kadzid³o, rytualne mor-

derstwa.

Rytualne morderstwa – te s³owa

byæ mo¿e niejednego zaskocz¹.

Czym jednak by³a ca³a inkwizycja?

W sposób rytualny uœmiercano lu-

dzi. Trwa³o to do dwunastu godzin

przy dŸwiêkach muzyki, œpiewach

– jest to znane tak¿e w woodoo...

Czymœ bardzo osobliwym jest egzor-

cyzm, kult zmar³ych, kult relikwii,

kielich, ca³y kult ofiarny, b³ogos³a-

wienie przedmiotów – w woodoo

nazywa siê to magi¹ ochronn¹. Ko-

œció³ stosowa³ kl¹twy, praktykuje

ostatnie namaszczenie. Co do ró¿añ-

ca – w innych religiach s¹ to powta-

rzaj¹ce siê modlitwy. Równie¿, gdy

chodzi o œwiêta: Bo¿e Narodzenie,

Wielkanoc oraz o obrzêdy œwi¹tecz-

ne, to wszystko to nie pochodzi od

Jezusa, lecz z ró¿nych kultów i mi-

steriów.

Rozmówca 3: Przede wszystkim

tak zwane krwawe ofiary, których

naucza³ Pawe³ – nie Jezus z Nazare-

tu, lecz Pawe³, któremu by³y dobrze

znane te wszystkie kulty i misteria.

Krwawe ofiary sta³y siê istotnym ele-

mentem katolickiej organizacji, która

naucza, ¿e Bóg pos³a³ swojego Syna

na ziemiê, aby zar¿niêto Go jako

baranka ofiarnego. W gruncie rze-

czy jest to myœl szatañska, która

wielu ludzi tak bardzo irytuje, ¿e

w¹tpi¹ w dobroæ Boga. Myœl o krwa-

wej ofierze, jak¹ Pawe³ wniós³

w koœcielne chrzeœcijañstwo, jest

czystym pogañstwem i nie ma nic

wspólnego z nauk¹ Nazarejczyka.

Rozmówca 1: To oznacza zatem,

¿e z tego wszystkiego, co w³aœnie

us³yszeliœmy, nie znajdziemy nic

w Biblii, co najwy¿ej tylko tam,

gdzie nie mówi siê o samym Jezu-

sie, a wiêc w póŸniejszych czasach,

w rêkopisach sporz¹dzonych rzeko-

mo przez Paw³a lub innych.

Rozmówca 5: Zgadza siê. Nie

wiadomo dzisiaj, czy Pawe³ napraw-

dê te listy napisa³, czy mo¿e ich au-

torstwo zosta³o mu póŸniej przypi-

sane. Tego nie da siê ju¿ dzisiaj udo-

wodniæ. Koœció³ jednak chêtnie opie-

ra siê na tych listach, na przyk³ad:

„Jedzcie wszystko, co oferuje rynek

miêsny”. Istniej¹ jednak apokryfy,

z których jasno wynika, ¿e Jezus

i aposto³owie byli wegetarianami

i nie jedli miêsa.

Rozmówca 1: Powstaje zatem

pytanie: Jak te zafa³szowania znala-

11

z³y siê w Biblii? Wkrótce uka¿e siê

broszurka na temat Hieronima, któ-

ra wyjaœni nam, co z tego, co poda-

je Biblia, naprawdê pochodzi od jej

rzekomych autorów, a na ile zosta-

³o to zafa³szowane, zmienione, do-

pisane b¹dŸ usuniête. – Ale wróæ-

my raz jeszcze do tych wypowiedzi,

które znaleŸæ mo¿na obecnie w ak-

tualnej Biblii i które s¹ sprzeczne

z tym, co instytucje katolickie

i ewangelickie faktycznie robi¹ i cze-

go wymagaj¹ od swoich wiernych.

Nie zabijaj

Rozmówca 2: Jedna z najbardziej

rzucaj¹cych siê w oczy sprzeczno-

œci powsta³a w zwi¹zku z przykaza-

niem „Nie zabijaj”. Tak brzmi ono

jeszcze dzisiaj w Dziesiêciu Przy-

kazaniach, w t³umaczeniu Lutra.

W ujednoliconym niemieckim prze-

k³adzie Biblii mo¿emy ju¿ przeczy-

taæ: Nie morduj. A co powiedzia³

Jezus? W Ewangelii wg Mateusza 5,

21-22 czytamy:

S³yszeliœcie, ¿e powiedziano

przodkom: Nie zabijaj, a kto by

siê dopuœci³ zabójstwa, podlega

s¹dowi. A Ja wam powiadam:

Ka¿dy, kto siê gniewa na swojego

brata, podlega s¹dowi. A kto by

rzek³ swojemu bratu Raka, pod-

lega Wysokiej Radzie. A kto by mu

rzek³ „Bezbo¿niku” podlega karze

piek³a ognistego.

A w jednym z kolejnych werse-

tów, Jezus, Chrystus, idzie jeszcze

o krok dalej i mówi:

S³yszeliœcie, ¿e powiedziano: Bê-

dziesz mi³owa³ bliŸniego swego,

a nieprzyjaciela swego bêdziesz

nienawidzi³. A Ja wam powiadam:

Mi³ujcie waszych nieprzyjació³

i módlcie siê za tych, którzy was

przeœladuj¹; tak bêdziecie synami

Ojca waszego, który jest w niebie;

poniewa¿ On sprawia, ¿e s³oñce

Jego wschodzi nad z³ymi i nad do-

brymi, i On zsy³a deszcz na spra-

wiedliwych i niesprawiedliwych.

Gdy porówna siê tê wypowiedŸ

z histori¹ Koœcio³a, to widzimy to-

talne przeciwieñstwo!

Rozmówca 4: Na ten temat mo¿-

na by oczywiœcie bardzo wiele po-

wiedzieæ. Istnieje wiele ksi¹¿ek, któ-

re opisuj¹ krwaw¹ historiê Koœcio-

³a: jak przeœladowano z inicjatywy

Koœcio³a wiele milionów ludzi jako

czarownice i heretyków. A przecie¿

sednem Ewangelii jest mi³oœæ i po-

kojowe nastawienie. Przez wiele stu-

leci Koœció³ wnosi³ w ten œwiat w³a-

œnie przeciwieñstwo tego.

Chcia³bym przytoczyæ tylko jeden

aspekt: wojny krzy¿owe. W ksi¹¿ce

„Teurer Segen”, której autorem jest

Gert von Paczensky, by³y zastêpca

g³ównego redaktora czasopisma

„Stern“, mo¿emy przeczytaæ:

„Ju¿ pierwsza wojna krzy¿owa

z 1096 roku przynios³a oko³o 12000

12

ofiar. Rozpruwanie mieczem brzu-

chów ciê¿arnych kobiet by³o spe-

cjalnoœci¹ tych wielokrotnie b³ogo-

s³awionych morderców, podobnie

jak i zabijanie z najwy¿szym okru-

cieñstwem ma³ych dzieci. Za tymi

morderstwami sz³y olbrzymich

rozmiarów grabie¿e, gdy¿ w taki

sposób wiêkszoœæ krzy¿owców do-

piero zdobywa³a œrodki potrzebne

do uczestnictwa w tych wypra-

wach”. By³ to rok 1096. Mo¿na by

wiêc powiedzieæ: No dobrze, wtedy

by³o „ciemne” œredniowiecze z in-

kwizycj¹, przeœladowaniem czarow-

nic i innowierców, ale w czasach no-

wo¿ytnych nastawienie Koœcio³a ule-

g³o z pewnoœci¹ zmianie.

Osiemset lat póŸniej beatyfikowa-

no papie¿a Urbana II, który by³

sprawc¹ wypraw krzy¿owych. To

znak, ¿e Koœció³ niczego siê nie na-

uczy³ ze swoich b³êdów, lecz wrêcz

przeciwnie, beatyfikowa³ cz³owieka,

który nakaza³ te okrucieñstwa. Po

kolejnych szeœædziesiêciu latach –

a wiêc ju¿ w XX wieku – znowu po-

jawia siê temat wypraw krzy¿owych

w gazecie, tym razem o takiej oto

treœci:

„Krótko po wkroczeniu wojsk

hitlerowskich do Rosji, biskup Mi-

chael Hackl z Eichstätt 5 paŸdzier-

nika 1941 roku pisze w liœcie pa-

sterskim: Ta wojna jest walk¹

przeciwko bolszewizmowi, praw-

dziw¹ wypraw¹ krzy¿ow¹, œwiêt¹

wojn¹ w imiê ojczyzny i narodu,

w imiê wiary i Koœcio³a, dla Chry-

stusa i Krzy¿a Œwiêtego.”

Tym listem biskup z Eichstätt

w³¹cza siê w wielk¹ liczbê ksi¹¿¹t

Koœcio³ów obu wyznañ, którzy do

samego koñca wzywali niemieckich

¿o³nierzy do kontynuowania walki

dla zbrodniczego re¿imu. Ju¿ ten

aspekt wypraw krzy¿owych, siêga-

j¹cy XX wieku i najnowszych cza-

sów, pokazuje, ¿e Koœció³ nie wniós³

w ten œwiat Ewangelii mi³oœci i go-

towoœci do pokoju, lecz szerzy³

gwa³t, dopuszcza³ siê krwawych

zbrodni, stosowa³ tortury i przeœla-

dowania innowierców.

Rozmówca 5: Koœció³ tak¿e spie-

szy³ na ratunek – hitlerowcom naj-

wy¿szej rangi, to znaczy klasztory

pomaga³y im w ucieczce z kraju do

Ameryki Po³udniowej. Koœció³ po-

maga³ wiêc tym wielokrotnym mor-

dercom.

Rozmówca 1: Te okropnoœci, sto-

j¹ce w ca³kowitej sprzecznoœci

z przykazaniem „Nie zabijaj”, do-

tycz¹ nie tylko Koœcio³a katolickie-

go.

Marcin Luter wzywa³ w swo-

ich pismach do oddania w rêce ka-

ta wszystkich tych, którzy wbrew

panuj¹cym pañstwowym dogma-

tom chc¹ szerzyæ swoj¹ wiarê.

Nawo³ywa³ do zg³adzenia ówcze-

snych przeciwników, czyli ch³o-

13

pów; nawo³ywa³ do mordowania

Turków; wzywa³ do walki przeciw-

ko ¯ydom i do uciskania ich. Ko-

œció³ luterañski obra³ wiêc t¹ sam¹

drogê od swego za³o¿yciela. A jak

to wygl¹da dzisiaj?

Rozmówca 3: W Koœciele kato-

lickim obowi¹zuje do dnia dzisiej-

szego nauka o tak zwanej „sprawie-

dliwej wojnie”. Jeszcze kilkadziesi¹t

lat temu Jezuici uznawali trzymanie

broni atomowej za s³uszne. Po-

przedni papie¿ powiedzia³ podczas

wojny w Kosowie: „Nie jesteœmy

przecie¿ pacyfistami”. Co prawda

dostrzeg³, ¿e wojna w Iraku mo¿e

obróciæ siê w totaln¹ katastrofê i dla-

tego ostrzega³ przed ni¹. Ale od na-

uki, która niesie tyle nieszczêœcia,

a mianowicie, ¿e prowadzenie woj-

ny jest w pewnych okolicznoœciach

dozwolone – a w jakich, o tym de-

cyduje Koœció³ – organizacja ta

dot¹d nie odst¹pi³a. Z tego wzglêdu

organizacja ta równie¿ z punktu wi-

dzenia prawa miêdzynarodowego

i dzisiejszych d¹¿eñ do globalnej ety-

ki, jest organizacj¹ niebezpieczn¹.

Jest bowiem nieobliczalna. Nikt nie

wie, kiedy nastêpny papie¿ og³osi na-

stêpn¹ „sprawiedliw¹ wojnê”.

A o tym powinien wiedzieæ ka¿dy

katolik, który p³aci tej organizacji

podatki koœcielne.

Rozmówca 1: Wiele milionów

ludzi pad³o ofiar¹ Koœcio³ów,

dlatego ¿e nie przestrzega³y one

przykazania „Nie zabijaj”. Nie

zapominajmy równie¿ o tym, ¿e nie-

zliczone miliardy zwierz¹t, pad³y

ofiar¹ tej b³êdnej koœcielnej wiary.

Koœció³ bowiem jest zdecydowanie

wspó³odpowiedzialny za to, ¿e ludzie

na wielu kontynentach traktuj¹

zwierzêta jak towar i nie zwa¿aj¹c

na ich ¿ycie i cierpienia czerpi¹

z nich korzyœci, co nie przystoi

przyzwoitemu chrzeœcijaninowi. Jak

wiêc cz³owiek obchodzi siê ze

zwierzêtami? Wiemy o masowej

hodowli w zwierzêcych gettach.

Znamy los krów, które s¹ st³oczone

w wielkich oborach i którym odbiera

siê cielêta zaraz po ich urodzeniu po

to – ¿eby je natychmiast lub po

pewnym czasie zar¿n¹æ dla do-

godzenia ludzkim podniebieniom.

Pomyœlmy o tym, jak ryby wyrwane

z wody w bestialski sposób wykañ-

czane s¹ na statkach rybackich. Czy

jesteœmy œwiadomi, w jaki sposób

zdziera siê futro ze zwierzêcia, ¿eby

ludzie mogli siê w nie ubraæ. A jaki

jest los milionów zwierz¹t do-

œwiadczalnych, które corocznie

zamêcza i zadrêcza na œmieræ – „dla

dobra ludzkoœci”! Wszelkie cier-

pienia zadawane zwierzêtom w po-

przednich stuleciach i w czasach

obecnych maj¹ swoj¹ przyczynê

w tym, ¿e Koœcio³y: watykañski

i luterañski, stymulowa³y i po-

piera³y ludzi zniewa¿aj¹cych s³owa

Bo¿e „Nie zabijaj”.

14

Bogactwo Koœcio³ów

Rozmówca 2: Zabijanie ma za-

wsze jeden cel: ugruntowanie w³a-

dzy. Pieni¹dz tak¿e jest wyrazem

w³adzy. Równie¿ pod tym wzglê-

dem, Koœció³ bardzo siê obci¹¿y³.

W tym wypadku jednak Koœció³

nie mo¿e powo³ywaæ siê na Bibliê,

gdy¿ to, o czym mówi³ Jezus z Na-

zaretu, mo¿na przeczytaæ w Ewan-

gelii wg Mateusza 6, 19-21:

Nie gromadŸcie sobie skarbów

na ziemi, gdzie mól i rdza niszcz¹

i gdzie z³odzieje w³amuj¹ siê

i kradn¹. GromadŸcie sobie skar-

by w niebie, gdzie ani mól ani rdza

nie niszcz¹ i gdzie z³odzieje nie

w³amuj¹ siê i nie kradn¹. Bo gdzie

jest twój skarb, tam bêdzie i serce

twoje.

Rozmówca 4: Bogactwa Koœcio-

³ów s¹ niezmierzone. Niejeden stara³

siê uzyskaæ informacje na ten temat.

Istnieje na przyk³ad ksi¹¿ka C.G.

Frerga, „Das Vermögen der Kirchen

in Deutschland” lub ksi¹¿ka Gerhar-

da Ramppa, którego badania by³y

bardzo skrupulatne. Jest bardzo trud-

nym przedsiêwziêciem uzyskanie

pe³nego wgl¹du w niezmierzone bo-

gactwa Koœcio³ów, gdy¿ Koœcio³y

nie s¹ zobowi¹zane do sk³adania

pe³nych sprawozdañ do Urzêdów

Skarbowych. Dane te s¹ jedynie sza-

cunkowe.

Na ile wiêc, drodzy s³uchacze,

oceniacie maj¹tek Koœcio³ów? Jedy-

nie w Niemczech ich maj¹tek wy-

nosi ponad piêæset miliardów euro.

Czy mo¿na sobie tak¹ sumê wyobra-

ziæ? Jest to pó³ biliona euro, na co

sk³adaj¹ siê nieruchomoœci, wspó³-

udzia³ w zyskach i tym podobne, nie

licz¹c wszelakich dzie³ sztuki i re-

zerw z³ota, które Koœció³ tak¿e po-

siada.

Maj¹tki ziemskie obu Koœcio-

³ów w Niemczech zajmuj¹ 4500 ki-

lometrów kwadratowych. Chodzi

tu znowu o liczby, które doœæ trud-

no sobie wyobraziæ. Spróbujmy to

zatem do czegoœ przyrównaæ. Ob-

szar posiad³oœci ziemskich Koœcio³a

w Niemczech jest równy obszarowi

Hamburga, Berlina, Bremy, Bremer-

haven oraz Zag³êbia Sary razem

wziêtych. S¹ to nie tylko lasy i pola;

w miastach s¹ to najczêœciej tereny

o najlepszym po³o¿eniu, gdzie cena

za metr kwadratowy liczy siê nie

w pojedynczych euro, ale w setkach

lub tysi¹cach.

Rozmówca 5: W przypadku w³a-

snoœci ziemskich Koœcio³a, sytuacja

jest we wszystkich krajach podob-

na: We W³oszech 500 000 hektarów,

w Ameryce ponad milion hektarów

i tak dalej. Jeœli chodzi o najlepiej

po³o¿one tereny w miastach, pewien

dziennikarz odkry³ w 1977 roku, ¿e

w Rzymie jedna czwarta miasta znaj-

duje siê ju¿ w rêkach Watykanu,

15

rozparcelowana miêdzy 325 zako-

nów ¿eñskich i 87 zakonów mêskich

i tym podobne. Po 12 latach, w roku

1989, inny dziennikarz ponownie

zaj¹³ siê tym tematem i stwierdzi³,

¿e teraz ju¿ jedna trzecia wszystkich

domów w Rzymie jest w³asnoœci¹

Watykanu. W Weronie nie chciano

w to uwierzyæ, a zatem przeprowa-

dzi³ on swoje badania i w tym mie-

œcie, to znaczy sporz¹dzi³ plan, na

którym domy nale¿¹ce do Koœcio³a

zaznaczy³ na czarno. I o dziwo, po-

³owa planu miasta pokryta zosta³a

czarnym kolorem. Mo¿na sobie wy-

obraziæ, jak to wygl¹da w innych

miastach, szczególnie na po³udniu

Europy, w Hiszpanii i we W³oszech.

Watykan jest tak¿e w³aœcicie-

lem wielu koncernów. Znane s¹

Alitalia i Fiat, które z kolei maj¹

swoje udzia³y w wielu, wielu innych

koncernach, w bran¿ach stalowych,

cementowych, w przemyœle tekstyl-

nym, chemicznym i tym podobnych.

Zasoby z³ota s¹ oczywiœcie okry-

te tajemnic¹. Ale w roku 1952 prze-

dosta³a siê do wiadomoœci publicz-

nej informacja, ¿e s¹ one drugim

pod wzglêdem wielkoœci zasobem

z³ota na œwiecie, wartym w przeli-

czeniu na euro oko³o 3,5 miliar-

da, który w miêdzyczasie wzrós³

prawdopodobnie o kilkaset procent.

Co do akcji, to istnieje informacja

z roku 1958 – wówczas by³o to 50

miliardów marek, dzisiaj mo¿e to

byæ kilkaset miliardów. To s¹ jedy-

nie szacunkowe wartoœci. Niemniej

chodzi tu o olbrzymie sumy. Sk¹d

zatem bior¹ siê te pieni¹dze? Od

czego siê to zaczê³o? Generalnie s¹

to pieni¹dze splamione krwi¹, gdy¿

zosta³y zdobyte za pomoc¹ mor-

derstw i zabójstw. Na przyk³ad

w czasach inkwizycji bezlitoœnie

konfiskowano maj¹tki skazanych.

Jedn¹ trzeci¹ otrzymywa³ biskup,

jedn¹ trzeci¹ Watykan, jedn¹ trze-

ci¹ urz¹d inkwizycyjny – tak czy

owak, maj¹tek ten pozostawa³ w rê-

kach Koœcio³a. Zatem przez stulecia

gromadzono i pomna¿ano pieni¹dze

pos³uguj¹c siê zbrodniczymi machi-

nacjami. Wiadomo przecie¿, ¿e gdy-

by tysi¹c lat temu ktoœ wp³aci³ do

banku 1000 euro, to dzisiaj by³by

milionerem; w banku pieni¹dze po-

mna¿aj¹ siê jak gdyby automatycz-

nie. A zatem posiad³oœci Koœcio³ów

zbudowane s¹ na pieni¹dzach zdo-

bytych w wyniku przelewu krwi,

gdy¿ Koœció³ swoich „zdobywców”

do tego upowa¿nia³. Papie¿ Miko³aj

V powiedzia³ na przyk³ad: „Dozwo-

lone jest podbijanie krajów niewie-

rz¹cych, przepêdzanie i ujarzmianie

ich mieszkañców i zmuszanie ich do

wiecznego niewolnictwa”, co ozna-

cza, ¿e postêpowano zgodnie z wol¹

Watykanu.

Co do niewolnictwa – to Koœció³

w tym zawsze macza³ swoje palce.

Sam oczywiœcie te¿ trzyma³ wielu

niewolników, których niezbyt dobrze

traktowa³. Wykorzystywa³ te¿ pod-

16

danych, byli to w³aœciwie robotnicy

przymusowi, traktowani podobnie,

jak niewolnicy. W wielu klasztorach

¿y³o tysi¹ce ch³opów pañszczyŸnia-

nych, którzy musieli tam pracowaæ.

Sprzedawanie b³ogos³awieñstw

i tytu³ów, to tak¿e intratny interes.

Za tytu³ barona p³aci siê oko³o 15 000

euro, za kanonizacjê 250 000 euro

i tak dalej. W ten sposób, szczegól-

nie przy obecnym papie¿u, groma-

dzi siê nadal olbrzymie bogactwa.

Ogromne sumy w ci¹gu stuleci

przyniós³ Koœcio³owi handel odpu-

stami. Pewien historyk zbada³ to

i og³osi³, ¿e tylko w ci¹gu szeœciuset

lat œredniowiecza Koœció³ z tego ty-

tu³u wzbogaci³ siê o miliard gulde-

nów.

Rozmówca 3: Handel odpustami

oznacza: Pieni¹dze za odpuszczanie

grzechów.

Rozmówca 5: Tak w³aœnie. Byæ

mo¿e pomyœlicie: Dawniej ludzie w

to wierzyli. – Przypomnijmy sobie

jednak jubileuszowy rok 2000, kie-

dy to w Rzymie ustawiono bramy,

przez które przechodzili wierni, ufa-

j¹c ¿e dziêki temu zosta³y im prze-

baczone grzechy. Wprost nie do

uwierzenia, ¿e taki – ca³y czas po-

gañski – kult i dzisiaj jest jeszcze

praktykowany! Równie trudno uwie-

rzyæ w to, ¿e ludzie nie uruchamiaj¹

swojego rozumu i nie poznaj¹ siê na

tym.

Rozmówca 3: Nie mo¿na tak¿e

zrozumieæ, dlaczego tak ma³o ludzi

gorszy fakt istnienia „Banku Ducha

Œwiêtego” („Banco di Santo Spiri-

to”) w Rzymie. Jak bardzo ta insty-

tucja nadu¿ywa Ducha Bo¿ego dla

swoich materialistycznych celów!

Rozmówca 5: Ogólnie przyjmuje

siê, ¿e morderstwo na tle rabunko-

wym jest wyj¹tkowo ciê¿k¹ zbrod-

ni¹. Tym bardziej absurdalny wy-

daje siê fakt zg³adzenia Indian – i to

dziewiêædziesiêciu procent – tylko

po to, aby ich z³oto przetransporto-

waæ do Europy. Co zrobiono z tym

z³otem? Ozdobiono nim koœcio³y.

W Hiszpanii, na przyk³ad w Tole-

do, stoi trzymetrowa monstrancja –

z masywnego z³ota. Mówi siê, ¿e

wielki o³tarz wy³o¿ony jest 20 tona-

mi z³ota w listkach. W starych ksi¹¿-

kach wyczyta³em, ¿e istnia³y proble-

my z przetapianiem tego z³ota. Pra-

cowano przez ca³y miesi¹c, dzieñ

i noc, ¿eby z 1 300 000 guldenów

wytopiæ z³oto. Wychodz¹c z warto-

œci ówczesnego guldena, to przeli-

czenie powy¿szej sumy daje 450

milionów euro – i to w jednym mie-

si¹cu. Tyle indiañskiego z³ota przy-

wieŸli do Europy zdobywcy i ozdo-

bili nim koœcio³y. Kiedy wyobra¿ê

sobie, ¿e przebywam w koœciele,

wy³o¿onym tak zdobytym z³otem, to

ciarki mnie przechodz¹, gdy¿ dla

niego zostali wymordowani Indianie.

17

Rozmówca 3: Misjonarze i kolo-

nizatorzy postêpowali zbrodniczo

wobec ludnoœci indiañskiej, co wie-

lu milionom Indian przynios³o

œmieræ. Podejmowane wyprawy gra-

bie¿cze, pope³niane morderstwa i za-

bójstwa doprowadzi³y do zg³adzenia

ca³ych narodów.

Rozmówca 4: Nie s¹dŸmy jednak,

¿e bogactwo Koœcio³ów pochodzi

tylko z przesz³oœci. Z pewnoœci¹

z tych czasów pochodzi jego wiêk-

sza czêœæ, ale i dzisiaj dalej gro-

madz¹ one swoje bogactwa. Nie-

wielu ludzi wie o tym, ¿e Koœcio³y

i dzisiaj op³ywaj¹ w pieni¹dze.

Koœcio³y zarz¹dzaj¹ nie tylko po-

datkami koœcielnymi, które

w Niemczech wynosz¹ 8,5 miliar-

dów euro, lecz – o czym ma³o kto

wie – s¹ one subwencjonowane

przez pañstwo du¿o wy¿sz¹ sum¹

ni¿ wynosz¹ podatki koœcielne,

a mianowicie 20 miliardami euro.

Wed³ug dochodzeñ politologa

C.G. Frerka, pañstwo niemieckie

p³aci obu Koœcio³om rocznie 19,8

miliardów euro. Jeœli potr¹ci siê

z tego koszty opieki spo³ecznej, to

pozostaje jeszcze i tak oko³o 15 mi-

liardów euro subwencji, które pañ-

stwo p³aci na cele wewn¹trz ko-

œcielne. Co to s¹ „cele wewn¹trz-

koœcielne”? S¹ to pensje kardyna-

³ów, biskupów, wikariuszy katedral-

nych, kanoników i tak dalej.

Z tego finansuje siê te¿ nauczanie

religii oraz kszta³cenie teologów,

duszpasterstwo wojskowe, a nawet

zakup wina mszalnego – wszystko

to albo drog¹ poœredni¹ poprzez pañ-

stwo, albo bezpoœredni¹, z kieszeni

obywateli tego pañstwa. Widzimy

wiêc – bogactwo koœcio³ów nie jest

czymœ statycznym, lecz stale roœnie.

A dlaczego dzisiejsze Koœcio³y tak

bardzo ³apczywie zdobywaj¹ pieni¹-

dze? Bo w dzisiejszych czasach pie-

ni¹dz jest narzêdziem, za pomoc¹

którego najlepiej mo¿na sprawo-

waæ w³adzê. Koœció³ ma wiêc ten

sam charakter, co w œredniowieczu

– choæ w nieco innej postaci; nie

posuwa siê ju¿ do morderstw na tle

rabunkowym; dzisiaj stosuje siê spo-

soby bardziej wyrafinowane: Lud

„wykrwawia siê”, a kardyna³owie

p³awi¹ siê w bezgranicznym bogac-

twie.

A jakie s¹ ich dochody? „Nor-

malny” biskup otrzymuje oko³o

7500 euro, a kardyna³ 10 000 do

11 000 euro plus rezydencjê i sa-

mochód s³u¿bowy.

Rozmówca 3: Nie mam nic prze-

ciwko wysokim zarobkom pewnych

funkcjonariuszy, ale budzi mój

sprzeciw to, ¿e ci akurat funkcjona-

riusze zarabiaj¹ swoje pieni¹dze roz-

powszechnianiem nauki, która z w³a-

œciw¹ Nauk¹ nie ma nic wspólnego,

i w dodatku jest to jeszcze subwen-

cjonowane z ogólnych podatków

pañstwa. Budzi mój sprzeciw rów-

18

nie¿ to, ¿e tak bogaty Koœció³ nazy-

wa siebie „chrzeœcijañskim”. Kiedy

wzbogacaj¹ siê mafie lub handlarze

narkotyków – to mnie to nie obcho-

dzi. Ale je¿eli organizacja, która

powo³uje siê na Jezusa z Nazaretu

gromadzi tyle z³ota i pieniêdzy

w czasach, gdy miliony ludzi umie-

ra z g³odu – to jest to skandal, któ-

ry musi zostaæ ujawniony, aby po-

kazaæ rozbie¿noœæ pomiêdzy nauk¹

Nazarejczyka, a tym, co jest prak-

tykowane przez te organizacje.

Rozmówca 2: Gdyby Koœcio³y

rozda³y swoje bogactwa, tak jak tego

naucza³ Jezus z Nazaretu, wtedy klê-

ska g³odu na œwiecie, z powodu któ-

rej umieraj¹ miliony ludzi, by³aby

w znacznej czêœci za¿egnana. I tutaj

znowu mo¿emy zauwa¿yæ jedn¹

z najwiêkszych rozbie¿noœci miêdzy

tym, czego naucza³ Jezus z Nazare-

tu, a tym, jak postêpuje Koœció³.

Jezus ¿y³ na tej ziemi jak prosty cz³o-

wiek i przyniós³ ludziom naukê

o zawieraniu pokoju. Tê naukê mo¿-

na i dzisiaj jeszcze znaleŸæ w Biblii,

w Kazaniu na Górze. Kazanie na

Górze koñczy siê s³owami: Ka¿dy

wiêc, kto s³ucha s³ów Moich i wy-

pe³nia je, bêdzie przyrównany do

mê¿a m¹drego, który zbudowa³

dom swój na opoce.

Decyduje czyn

Chodzi wiêc zdecydowanie o to,

¿eby urzeczywistniaæ Naukê Jezusa

z Nazaretu! Pokazuje to nam kolej-

ny werset w Biblii, List Jakuba Apo-

sto³a, 2, 14.24. Czytamy tam:

Co to pomo¿e, kochani bracia,

skoro ktoœ bêdzie utrzymywa³, ¿e

wierzy, a nie bêdzie spe³nia³ uczyn-

ków? Czy sama wiara zdo³a go

zbawiæ? ...Widzicie, ¿e cz³owiek

dostêpuje usprawiedliwienia na

podstawie uczynków, a nie samej

tylko wiary.

Natomiast w Koœciele ewangelic-

kim, w tak zwanym Koœciele lute-

rañskim, znajdujemy b³êdn¹ wypo-

wiedŸ: „Sama wiara wystarcza”.

Rozmówca 1: W tej wypowiedzi

tkwi wyjaœnienie, dlaczego w minio-

nych stuleciach i tysi¹cleciach mo-

g³o staæ siê to wszystko, o czym po-

wiedzieliœmy wczeœniej. Ludziom

wmawiano, ¿e nie ponosz¹ ¿adnych

konsekwencji za to, co robi¹. W³a-

œciwie powinno to w nas budziæ

zgrozê, gdy pomyœlimy, jakich okru-

cieñstw i jakich zbrodni obie te in-

stytucje – katolicka i ewangelicka –

dopuœci³y siê na przestrzeni wieków.

I ka¿dy, kto do nich nale¿y, musi –

przejêty zgroz¹ – odwróciæ siê od

nich.

Ale najwidoczniej uda³o im siê

wmówiæ ludziom, ¿e to, co potwor-

nego robi¹, nie ma absolutnie ¿ad-

19

nych skutków. Wystarczy wierzyæ

i wszystko idzie w zapomnienie.

O tym, ¿e tak jednak nie jest, w³a-

œnie us³yszeliœmy, a wynika to rów-

nie¿ z Biblii obu tych instytucji.

W³aœnie sama wiara nie wystarcza,

chodzi o to, co siê robi. I z tym roz-

poznaniem wi¹¿e siê bezpoœrednio

prawo przyczyny i skutku, tak zwa-

ne prawo kauzalne, o którym Ko-

œcio³y milcz¹ lub neguj¹ go. Jednak

i to mo¿na jeszcze dzisiaj odnaleŸæ

u czczonego przez nich Paw³a.

W jego Liœcie do Galatów 6,7 czy-

tamy:

Nie ³udŸcie siê! Bóg nie dozwo-

li z siebie szydziæ, a co cz³owiek

sieje, to i ¿¹æ bêdzie.

Jeœli przyjmiemy to na serio, to

z tego jasno wynika, ¿e za wszyst-

kie swoje czyny ponosimy odpo-

wiedzialnoœæ i bêdziemy znosiæ

skutki.

Ludziom jednak wmawia siê, ¿e

takie prawo nie istnieje; cz³owiek

mo¿e wiêc grzeszyæ i nie musi oba-

wiaæ siê skutków. Luter zreszt¹ po-

wiedzia³: Grzesz dzielnie, a jeszcze

dzielniej wierz. Tym zosta³o zapew-

nione, ¿e brak moralnoœci, to co jest

przeciwne nauce Jezusa, Chrystusa,

sta³o siê norm¹. I pos³uguj¹c siê t¹

antychrzeœcijañsk¹ nauk¹ w ci¹gu

stuleci wyzyskiwano w niemoralny

i zbrodniczy sposób ludzi i groma-

dzono bogactwa. Byæ mo¿e gdyby

uwa¿nie czytano Bibliê rozpoznano

by, w jakiej sprzecznoœci pozostaje

postêpowanie tych instytucji do jej

zawartoœci.

Mo¿e przytoczone przez nas dzi-

siaj przyk³ady sprawi³y, ¿e niejeden

ze s³uchaczy zastanowi siê, a mo¿e

i postawi sobie pytanie: Co powinie-

nem teraz zrobiæ, skoro ju¿ wiem,

¿e te instytucje przez ca³e lata, a byæ

mo¿e i dziesi¹tki lat, zwodzi³y mnie,

wykorzystywa³y finansowo, czêœcio-

wo równie¿ bez mojej wiedzy?

Rozmówca 2: Wskazówkê do

tego, co mo¿emy zrobiæ w tej sytu-

acji, znajdujemy, w Apokalipsie œw.

Jana 18,4. Mo¿emy tam przeczytaæ:

„,Ludu mój, wyjdŸcie z niej,

byœcie nie mieli udzia³u w jej grze-

chach i ¿adnej z jej plag nie ponie-

œli”.

Drogie s³uchaczki i drodzy s³u-

chacze! Chcemy podkreœliæ, ¿e ka¿-

dy jest wolny i mo¿e sam zadecydo-

waæ, co z t¹ wskazówk¹ zrobi. Jakie

s¹ grzechy Koœcio³a, o tym dowie-

dzieliœmy siê dzisiaj wystarczaj¹co

du¿o.

Przytoczyliœmy dzisiaj kilka zdañ

z tak zwanej Biblii i mogliœmy

stwierdziæ, ¿e zawarte s¹ w niej jesz-

cze ziarenka prawdy. Ale w naszych

czasach nie jesteœmy zdani na zia-

renka prawdy, gdy¿ ca³a Prawda –

na tyle, na ile mo¿e byæ ludziom dana

– przysz³a na ziemiê w ci¹gu ostat-

nich trzydziestu lat poprzez Gabrie-

lê, prorokiniê i orêdowniczkê Boga.

20

Dostêpna jest ona w niezliczonych

ksi¹¿kach lub w formie dŸwiêkowej.

W jednej z tych ksi¹¿ek, w boskim

objawionym dziele To jest Moje S³o-

wo – Alfa i Omega – Objawienie

Chrystusowe, jakie prawdziwi chrze-

œcijanie znaj¹ ju¿ na ca³ym œwiecie,

znajdujemy autentyczn¹ naukê Jezu-

sa z Nazaretu. On prostuje w nim

teksty z apokryficznej Ewangelii

¯ycia Doskona³ego i wyjaœnia ich

znaczenie dla dzisiejszych czasów.

Mo¿emy w tym dziele znaleŸæ rów-

nie¿ to, o czym dzisiaj mówiliœmy.

Chrystus wyjaœnia w ksi¹¿ce To jest

Moje S³owo:

Bra³y one i bior¹ (chodzi tu o Ko-

œcio³y) w swoje posiadanie i pod

swoj¹ cenzurê œwiête s³owo, które

obowi¹zuje ludzi na ziemi i zrobi³y

z niego ksi¹¿kê, swoje „Pismo Œwiê-

te”. Nauczaj¹ wprawdzie w Moim

imieniu, w imieniu Jezusa Chrystu-

sa, i swoj¹ ksi¹¿kê okreœlaj¹ jako

Prawdê – same jednak nie ¿yj¹ we-

d³ug tego, co jako Prawdê g³osz¹.

Aby zmusiæ lud do uleg³oœci, de-

mony ustanawiaj¹ wymyœlone przez

ludzi dogmaty. Te dogmaty nie s¹

prawem ¿ycia, którego Ja naucza-

³em jako Jezus z Nazaretu i które

znowu objawiam jako Chrystus

Bo¿y.

Wprowadzili pogañskie obrzêdy,

ustanawia³y „tradycje” i otacza³y

i otaczaj¹ Prawdê mglist¹ zas³on¹.

(str.972)

Dzisiaj ka¿dy ponownie mo¿e

odnaleŸæ Prawdê. I ten, kto chce j¹

znaleŸæ, sam mo¿e otworzyæ ksi¹¿-

kê To jest Moje S³owo.

Ksi¹¿kê To jest Moje S³owo – Alfa

i Omega – Objawienie Chrystuso-

we, jakie prawdziwi chrzeœcijanie

znaj¹ ju¿ na ca³ym œwiecie mo¿na

zamówiæ pod jednym z podanych

adresów:

¯ycie Uniwersalne

skr. poczt. 22

00-952 Warszawa 40

¯ycie Uniwersalne

skr. poczt. 21

73-100 Stargard Szczeciñski 1

¯ycie Uniwersalne

skr. poczt. 550

58-506 Jelenia Góra

Zapraszamy równie¿ na strony:

www.zycie-uniwersalne.pl

www.universelles-leben.org

www.uzdrawianie-prachrzescijanskie.pl

www.radio-santec.com