Młodzież jest specyficzną kategorią badawczą w socjologii wychowania w aspekcie

definicyjnym jak i empirycznym. Adamski pod pojęciem młodzieży rozumie: „ społeczno-

demograficzną kategorię osobników pozostającą w stadium przejściowym między okresem

dzieciństwa a dorosłością równoznaczną z osiągnięciem samodzielności społecznej i

ekonomicznej” ( M. Karkowska, 2007, s. 138).

Cechy młodzieży są następujące:

•

mimo dojrzałości fizycznej i metrykalnej nadal się uczą i studiują

•

mimo podjęcia pracy zawodowej nie decydują się na zakończenie edukacji i założenie

rodziny

•

opóźnianie świadomego kierowania swoim życiem

Pod względem emocjonalnym młodzież charakteryzuje się:

•

istnieniem w konflikcie dziecko-dorosły

•

brak ambiwalencji w postrzeganiu świata- ocena świata w kategoriach biegunowych

(coś jest czarne lub białe)

Każdy młody człowiek dąży w efekcie końcowym do osiągnięcia dojrzałości

osobowościowej.

Cechami dojrzałości osobowościowej są:

•

uniezależnienie się od rodziny- okres budowania stałych związków uczuciowych poza

nią

•

poszukiwanie autorytetu w miejsce dotychczasowych idoli

•

budowa stałego systemu wartości i światopoglądu

•

rozwój umiejętności społecznych (od egocentryzmu do altruizmu)- identyfikacja z

szerszą społecznością.

Specyfika młodzieży jako kategorii empirycznej polega na trudności w opracowaniu

narzędzia badawczego. Mogą one wynikać z dużego zróżnicowania w rozumieniu pojęć

mimo względnie jednorodnego poziomu edukacyjnego. Trudne jest także dotarcie do

rzeczywistych opinii młodych ludzi, które są zmienne lub też wcale ich nie ma. Największy

problem polega jednak na tym, że przynależność do tej kategorii nie jest determinowana

jednym tylko czynnikiem ( wiek, typ uczestnictwa w społeczeństwie lub też stadium

rozwojowe) ( M. Karkowska, 2007).

Marta Szabla

Zuzanna Suchecka

Karolina Śmierciak

Grupa C8

Pedagogika

I rok stacjonarne

Literatura:

Magda Karkowska: Socjologia wychowania wybrane elementy, WSH-E, Łódź,2007.