 | Pobierz cały dokument Laboratorium jezyk c3.pdf Rozmiar 103,2 KB |
Laboratorium nr 3
1/9
1)
Makefile.
Program make służy do automatyzacji, usprawnienia oraz przyspieszenia kompilacji
programów z wykorzystanie kompilatora GCC. Program został pierwotnie stworzony przez
dr. Stuarta I. Feldmana w 1977 roku, który pracował w Bell Labs. Obecnie istnieje kilka
implementacji programu Make: GNU Make, BSD Make, Microsoft Make.
Aby móc wykorzystać program Make do automatyzacji kompilacji, należy stworzyć w
katalogu (w którym znajdują się nasze pliki źródłowe *.c, *.h) plik Makefile. Plik Makefile
(zwykły plik ASCII bez prawa wykonywania) jest rodzajem pliku skryptowego,
wykonywanego (interpretowanego) przez program make. Plik Makefile zwiera definicje
zmiennych oraz czynności jakie wykona program make w celu automatyzacji kompilacji.
Ogólna budowa pliku Makefile:
[Reguła:] [Składnik]
[Tabulacja] [Polecenie1]
...
[Tabulacja] [PolecenieN]
Przykład:
hello: hello.o aux.o
gcc hello.o aux.o -o hello
hello.o: hello.c
gcc -c hello.c -o hello.o
aux.o: aux.c
gcc -c aux.c -o aux.o
Przykład:
CC=gcc
CFLAGS=-g -Wall
LFLAGS=
OBJS=hello.o aux.o
hello: $(OBJS)
$(CC) $(LFLAGS) $(OBJS) -o hello
hello.o: hello.c
$(CC) $(CFLAGS) -c hello.c -o hello.o
aux.o: aux.c
$(CC) $(CFLAGS) -c aux.c -o aux.o
Język C
Temat: Makefile, instrukcje warunkowe, pętle.
Instrukcja
laboratoryjna
3
Przygotował: mgr inż. Maciej Lasota
| Pobierz cały dokument Laboratorium jezyk c3.pdf Rozmiar 103,2 KB |