1

ZASADY DOTYCZĄCE ORZEKANIA
O CZASOWEJ NIEZDOLNOŚCI DO PRACY

reguluje ustawa z dnia 25 czerwca 1999
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa
(Dz. U. nr 60, poz. 636 z późn. zm.)

2

ZUS

upoważnia do wystawiania zaświadczeń
lekarskich lekarza, lekarza dentystę,
felczera i starszego felczera po złożeniu

przez niego pisemnego oświadczenia, że zobowiązuje
się do przestrzegania zasad orzekania o czasowej
niezdolności do pracy i wykonywania obowiązków
wynikających z przepisów ustawy.

ZUS nie może upoważnić do wystawiania zaświadczeń
lekarskich lekarzy i lekarzy dentystów w okresie
odbywania stażu podyplomowego.

Zaświadczenie lekarskie o czasowej

niezdolności do pracy z powodu choroby
lub konieczności osobistego sprawowania
przez pracownika opieki nad chorym
członkiem rodziny, wystawia się wyłącznie
po przeprowadzeniu bezpośredniego badania
stanu zdrowia ubezpieczonego lub chorego
członka rodziny.

Przy wystawianiu zaświadczenia

lekarskiego o czasowej niezdolności
do pracy z powodu choroby należy brać
pod uwagę stan zdrowia ubezpieczonego,
z uwzględnieniem rodzaju i warunków pracy.

Wpis w dokumentacji medycznej, związanej

z wydanym zaświadczeniem lekarskim, powinien
zawierać:



datę badania,



wywiad chorobowy, dane o dotychczasowym
leczeniu oraz o przerwach w pracy
spowodowanych chorobą,



wynik badania przedmiotowego oraz wyniki
badań dodatkowych,



rozpoznanie choroby oraz jej numer
statystyczny,



zastosowane leczenie,



okres niezdolności do pracy
(w razie jej stwierdzenia),



wskazania lekarskie
(w tym o potrzebie rehabilitacji),



podpis i pieczątkę osoby wydającej
orzeczenie.

Zaświadczenie lekarskie wystawia

lekarz, lekarz dentysta, starszy felczer
lub felczer prowadzący leczenie na okres,
w którym ubezpieczony ze względu na stan
zdrowia powinien powstrzymać się
od pracy, jednak nie dłuższy niż do dnia,
w którym niezbędne jest przeprowadzenie
ponownego badania stanu zdrowia
ubezpieczonego.

Lekarz i lekarz dentysta mogą orzekać

przez cały okres zasiłkowy.
Starszy felczer lub felczer może orzekać
do 14 dni (w tym jednorazowo do 7 dni).

Zaświadczenie lekarskie wystawia się

na okres od dnia, w którym przeprowadzono
badanie lub od dnia bezpośrednio następującego
po dniu badania.

Zaświadczenie lekarskie może być

wystawione nie później niż 4 dni po badaniu
pacjenta, jeżeli bezpośrednio po nim przypadają
dni wolne od pracy lub badanie jest
przeprowadzane podczas wcześniejszego
zwolnienia.

2

Zaświadczenie lekarskie może być

wystawione na okres nie dłuższy niż 3 dni
poprzedzające badanie, jeśli jego wyniki
wykazują, że ubezpieczony w tym okresie
niewątpliwie był niezdolny do pracy.

Zaświadczenie lekarskie może być

wystawione przez lekarza psychiatrę na okres
wcześniejszy niż 3 dni w razie stwierdzenia
lub podejrzenia zaburzeń psychicznych
ograniczających zdolność ubezpieczonego
do oceny własnego postępowania.

Zaświadczenie lekarskie stwierdzające

pobyt ubezpieczonego w stacjonarnym
zakładzie opieki zdrowotnej wystawia się
w dniu wypisania ubezpieczonego z tego
zakładu. W razie pobytu dłuższego
niż 14 dni, zaświadczenie to należy wystawiać
co 14 dni w celu umożliwienia wpłaty zasiłku
chorobowego lub wynagrodzenia za czas
choroby.

Lekarz, lekarz dentysta, starszy felczer

lub felczer jest zobowiązany wystawić
zaświadczenie lekarskie na formularzu
ZUS

– ZLA.

KODY LITEROWE NA DRUKU ZUS-ZLA:

A

– oznacza niezdolność powstałą po przerwie

nie przekraczającej 60 dni - spowodowaną tą samą
chorobą, która była przyczyną niezdolności do pracy
przed przerwą

B

– oznacza niezdolność przypadającą w okresie ciąży

C

– oznacza niezdolność spowodowaną nadużyciem alkoholu

D

– oznacza niezdolność spowodowaną gruźlicą

E

– oznacza niezdolność spowodowaną chorobą,

która powstała nie później niż w ciągu 3 miesięcy
od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego - w razie
choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy
niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy ujawniają się
po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby

Nie umieszcza się kodu B i D na pisemny wniosek
ubezpieczonego.

W razie ubezpieczenia z dwóch

lub więcej tytułów, lekarz, lekarz dentysta,
starszy felczer lub felczer wystawia,
na wniosek ubezpieczonego, odpowiednią
liczbę zaświadczeń lekarskich. W razie
zagubienia zaświadczenia sporządza się
wypis z jego kopii.

Jeżeli w czasie badania chory nie poda

lekarzowi wszystkich płatników, lekarz może
wystawić dla kolejnego płatnika zasiłku
zaświadczenie potwierdzające wcześniej
orzeczoną niezdolność do pracy dla innego
płatnika, w późniejszym terminie.

Po 30 dniach niezdolności do pracy

prowadzący leczenie ocenia, czy stan zdrowia
ubezpieczonego uzasadnia potrzebę
przeprowadzenia rehabilitacji leczniczej
(w razie potrzeby wypełnia wniosek
o rehabilitację).
Nie później niż na 60 dni przed zakończeniem
okresu zasiłkowego leczący przeprowadza
badanie i ocenia, czy stan zdrowia
ubezpieczonego uzasadnia:

1.

zgłoszenie wniosku o ustalenie prawa do

świadczenia rehabilitacyjnego (druk ZUS N-9
wypełnia lekarz, druk ZUS Np-7 wypełnia
pacjent)

2.

zgłoszenie wniosku o ustalenie prawa do

renty z tytułu niezdolności do pracy (druki jw.)

12

Kontrolę prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności
do pracy z powodu choroby oraz wystawiania
zaświadczeń lekarskich wykonują lekarze orzecznicy ZUS,
którzy mogą:

1.

przeprowadzić badania lekarskie ubezpieczonego.

2.

skierować ubezpieczonego na badania

specjalistyczne do lekarz konsultanta ZUS.

3.

zażądać od wystawiającego zaświadczenie

lekarskie udostępnienia dokumentacji medycznej
stanowiącej podstawę wydania zaświadczenia
lub udzielenia wyjaśnień i informacji.

4.

ustalić wcześniejszą datę ustania niezdolności do
pracy niż orzeczona na zaświadczeniu lekarskim (na
podstawie punktów 1,2 lub 3).

3

W przypadku stwierdzenia:

1)

nieprawidłowości wystawiania zaświadczeń

lekarskich, szczególnie gdy wystawiono je:

a)

bez zbadania pacjenta

b)

bez udokumentowania rozpoznania

ZUS może cofnąć lekarzowi upoważnienie
do wystawiania zaświadczeń na okres
nie przekraczający 12 miesięcy.

2)

powtarzającego się naruszenia zasad dotyczących:

a)

wpisywania na druku zaświadczenia kodów

literowych (A,B,C,D,E)

b)

odsyłania oryginału zaświadczenia do ZUS

w ciągu 7 dni

ZUS może cofnąć lekarzowi upoważnienie do wystawiania
zaświadczeń na okres nie przekraczający 3 miesięcy.

RODZAJE ZASIŁKÓW:

1.

Zasiłek chorobowy

2.

Zasiłek macierzyński

3.

Zasiłek opiekuńczy

4.

Zasiłek wyrównawczy

5.

Świadczenie rehabilitacyjne

Ubezpieczony nabywa prawo do

zasiłku chorobowego po upływie okresu
wyczekiwania. Okres ten jest
zróżnicowany w zależności od charakteru
ubezpieczenia.

Osoba podlegająca ubezpieczeniu chorobowemu

obowiązkowo ma prawo do zasiłku chorobowego po upływie
30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.

Osoba podlegająca temu ubezpieczeniu dobrowolnie,

prawo do zasiłku nabywa po upływie 90 dni nieprzerwanego
ubezpieczenia.

Do okresu ubezpieczenia zalicza się poprzednie

okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa
w ubezpieczeniu nie przekracza 30 dni albo jest
spowodowana urlopem wychowawczym, bezpłatnym
lub odbywaniem czynnej służby wojskowej.

Bez okresu wyczekiwania zasiłek chorobowy przysługuje:



absolwentom szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci

ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia
chorobowego w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły
lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych,



jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została

wypadkiem w pracy,



ubezpieczonym obowiązkowo, którzy legitymują się

co najmniej 10-

letnim okresem obowiązkowego ubezpieczenia

chorobowego,



posłom i senatorom, którzy przystąpią do ubezpieczenia

chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji.

Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał

się niezdolny do pracy w czasie trwania ubezpieczenia
chorobowego.

Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby

traktuje się niemożność wykonywania pracy:



w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo

uprawniony podmiot na podstawie przepisów o chorobach
zakaźnych i zakażeniach,



z powodu stacjonarnego leczenia uzależnienia alkoholowego

lub od środków odurzających albo substancji psychotropowych.

Zasiłek chorobowy przysługuje także po ustaniu tytułu

ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała
bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała:



nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu

ubezpieczenia chorobowego albo



nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tytułu

ubezpieczenia chorobowego -

w razie choroby zakaźnej,

której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni lub innej
choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie
dłuższym niż 14 dni od początku choroby.

4

Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania

niezdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 182 dni,
a jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została gruźlicą
albo przypada w okresie ciąży, nie dłużej niż przez 270 dni.

Do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy

nieprzerwanej niezdolności do pracy a także okresy poprzedniej
niezdolności do pracy, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem
poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy
nie przekraczała 60 dni.

Wypłaty zasiłku nie przedłuża się osobie uprawnionej

do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zasiłek przysługuje objętym ubezpieczeniem chorobowym:



pracownikom -

od 34 dnia niezdolności do pracy w roku

kalendarzowym, a jeśli ukończyli 50 rok życia – od 15 dnia,



osobom wykonującym pracę nakładczą - od 34 dnia

niezdolności do pracy w roku kalendarzowym (>50 r.ż. – od 15 dnia),

Przez pierwsze 33 dni (lub 14 dni w przypadku ukończenia 50 roku życia)
pracownik otrzymuje od pracodawcy wynagrodzenie za czas choroby
(80% podstawy wymiaru lub 70% w okresie hospitalizacji).



członkom rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni

kółek rolniczych,



osobom wykonującym pracę na podstawie umowy agencyjnej

lub umowy zlecenia oraz osobom z nimi współpracującym,



osobom prowadzącym pozarolniczą działalność oraz osobom

z nimi współpracującym,



osobom wykonującym odpłatnie pracę, na podstawie skierowania

do pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub
tymczasowego aresztowania,



duchownym.

Zasiłek chorobowy nie przysługuje ubezpieczonemu jeśli:



jest odsunięty od pracy z tytułu nosicielstwa choroby

zakaźnej i nie podjął proponowanej mu innej pracy
nie zabronionej takim osobom



niezdolność do pracy spowodowana została w wyniku

umyślnego przestępstwa lub wykroczenia (prawomocne
orzeczenie sądu)



niezdolność do pracy spowodowana została nadużyciem

alkoholu (

nie przysługuje za okres pierwszych 5 dni)

Wysokość zasiłku chorobowego wynosi 80%

wynagrodzenia lub przychodu stanowiącego podstawę jego
wymiaru a w przypadku hospitalizacji 70% .

Miesięczny zasiłek wynosi 100% podstawy jego wymiaru

jeżeli niezdolność do pracy:



przypada w okresie ciąży



powstała wskutek wypadku w pracy



powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom
lekarskim dla kandydatów na dawców komórek, tkanek
i narządów oraz zabiegowi ich pobrania.

Dokumentem stanowiącym podstawę do wypłaty zasiłku

chorobowego jest zaświadczenie o czasowej niezdolności
do pracy wystawione na druku ZUS ZLA.

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje

ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku
chorobowego jest nadal niezdolny do pracy,
a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują
odzyskanie zdolności do pracy.

Przysługuje przez okres niezbędny do

przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej niż
przez 12 miesięcy.

O świadczeniu orzeka lekarz orzecznik ZUS.

Od jego orzeczenia ubezpieczonemu przysługuje
sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS.

Świadczenie rehabilitacyjne wynosi 90%

podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres
pierwszych 3 miesięcy, 75% tej podstawy
za pozostały okres, a jeżeli niezdolność
do pracy przypada w okresie ciąży – 100%
podstawy.

Dokumentem niezbędnym do ustalenia prawa

do świadczenia jest wniosek o świadczenie
rehabilitacyjne
(ZUS Np-

7 składa ubezpieczony, ZUS N-9 wypełnia

lekarz leczący).

5

Zasiłek wyrównawczy przysługuje

ubezpieczonemu będącemu pracownikiem
ze zmniejszoną sprawnością do pracy, którego
wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek poddania
się rehabilitacji zawodowej w celu adaptacji lub
przyuczenia do określonej pracy.

Zasiłek wyrównawczy przysługuje wówczas

przez okres rehabilitacji, nie dłużej jednak niż przez
24 miesiące.

Zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę między

przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem
z okresu 6 lub 12 miesięcy poprzedzających
rehabilitację a wynagrodzeniem miesięcznym
osiąganym podczas pracy z obniżonym
wynagrodzeniem.

O potrzebie poddania się rehabilitacji

zawodowej orzeka wojewódzki ośrodek medycyny
pracy albo lekarz orzecznik ZUS.

Zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonej,

która w okresie ubezpieczenia chorobowego lub w
okresie urlopu wychowawczego:



urodziła dziecko,



przyjęła dziecko w wieku do 7 roku życia,

a w przypadku dziecka wobec którego podjęto
decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego,
w wieku do 10 roku życia na wychowanie
i wystąpiła do sądu opiekuńczego w sprawie jego
przysposobienia,



przyjęła dziecko w wieku do 7 roku życia,

a w przypadku dziecka wobec którego podjęto
decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego, w
wieku do 10 roku życia na wychowanie w ramach
rodziny zastępczej, z wyjątkiem rodziny zastępczej
zawodowej niespokrewnionej z dzieckiem.

Zasiłek macierzyński przysługuje również

w razie urodzenia dziecka po ustaniu
ubezpieczenia chorobowego, jeżeli ubezpieczenie
to ustało w okresie ciąży wskutek ogłoszenia
upadłości lub likwidacji pracodawcy albo
z naruszeniem przepisów prawa, jeżeli zostało to
stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu.

Zasiłek macierzyński przysługuje także

pracownicy zatrudnionej na podstawie umowy
o pracę na czas określony lub na czas wykonania
określonej pracy, z którą umowa o pracę została
przedłużona do dnia porodu.

Jeżeli prawo do zasiłku macierzyńskiego
powstało w okresie urlopu wychowawczego albo
po ustaniu zatrudnienia, zasiłek macierzyński
przysługuje przez okres odpowiadający części
urlopu macierzyńskiego, która przypada
po porodzie.

W razie śmierci ubezpieczonej lub porzucenia

przez nią dziecka zasiłek macierzyński przysługuje
ubezpieczonemu - ojcu dziecka lub innemu
ubezpieczonemu członkowi najbliższej rodziny,
jeżeli przerwą zatrudnienie lub inną działalność
zarobkową w celu sprawowania osobistej opieki
nad dzieckiem.

Pracownicy przysługuje podstawowy urlop

macierzyński w wymiarze uzależnionym od liczby
dzieci urodzonych podczas jednego porodu a czas
jego trwania wynosi:



20 tygodni w przypadku urodzenia jednego dziecka



31 tygodni kiedy kobieta rodzi dwoje dzieci



33 tygodnie w przypadku urodzenia trojaczków



35 tygodni przy urodzeniu czwórki dzieci



37 tygodni kiedy rodzi się piątka lub więcej dzieci.

Co najmniej 2 tygodnie urlopu macierzyńskiego

mogą przypadać przed przewidywaną datą porodu.

Po porodzie przysługuje urlop macierzyński
nie wykorzystany przed porodem, aż do wyczerpania
przysługującego wymiaru urlopu.

6

W razie urodzenia martwego dziecka lub zgonu

dziecka przed upływem 8 tygodni życia, urlop
macierzyński przysługuje w wymiarze 8 tygodni
po porodzie, nie krócej jednak niż przez okres
7 dni od dnia zgonu dziecka.

Pracownicy, która urodziła więcej niż jedno

dziecko przy jednym porodzie, przysługuje
w takim przypadku urlop macierzyński
w wymiarze stosownym do liczby dzieci
pozostałych przy życiu.

W razie zgonu dziecka po upływie 8 tygodni

życia, pracownica zachowuje prawo do urlopu
macierzyńskiego przez okres 7 dni od dnia
zgonu dziecka.

W przypadku, gdy ubezpieczona wymaga opieki
szpitalnej, po wykorzystaniu przez nią zasiłku
macierzyńskiego w wymiarze 8 tygodni po
porodzie, może ona przerwać pobieranie zasiłku
macierzyńskiego, natomiast ubezpieczony - ojciec
dziecka ma prawo do części zasiłku
macierzyńskiego odpowiadającej okresowi pobytu
ubezpieczonej w szpitalu.
Matka, po przedłożeniu zaświadczenia lekarskiego
na druku ZUS ZLA ma za ten okres prawo do
zasiłku chorobowego na zasadach ogólnych.
Łączny wymiar zasiłku macierzyńskiego
wykorzystanego przez ubezpieczoną matkę
dziecka i ubezpieczonego ojca dziecka nie może
jednak przekraczać wymiaru określonego
przepisami Kodeksu pracy.

Ponadto ubezpieczonemu - ojcu dziecka

przysługuje dodatkowo zasiłek opiekuńczy
w wymiarze do 56 dni, w czasie korzystania
przez pracownicę z urlopu macierzyńskiego
w okresie do 8 tygodni po porodzie i jest
wypłacany z tytułu osobistego sprawowania
opieki nad nowo urodzonym dzieckiem, którego
matka przebywa w szpitalu. Dodatkowym
warunkiem jest przerwanie zatrudnienia lub
innej działalności zarobkowej w celu
sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem.

Od 1 stycznia 2010 roku zaczyna

obowiązywać dodatkowy urlop macierzyński.
Stanowi on dodatek do przysługującego
pracownicy podstawowego urlopu
macierzyńskiego.

Nie ma ona obowiązku skorzystania z niego
(jest to przywilej a nie obowiązek).

Pracownica, w celu skorzystania z tego urlopu,
musi złożyć pracodawcy pisemny wniosek
w terminie nie krótszym niż 7 dni przed jego
rozpoczęciem.

Pracodawca nie może odmówić uwzględnienia
tego wniosku.

Długość dodatkowego urlopu

macierzyńskiego zależy od liczby dzieci
urodzonych przy jednym porodzie.
W przypadku urodzenia jednego dziecka
w czasie porodu urlop ten będzie wynosił
w 2010 i 2011 roku 2 tygodnie, w 2012 i 2013
roku

– 4 tygodnie, natomiast w 2014 roku –

6 tygodni.
W przypadku porodu mnogiego dodatkowy
urlop macierzyński urlop będzie wynosił
w 2010 i 2011 roku 3 tygodnie, w 2012 i 2013
roku

– 6 tygodni, zaś w 2014 roku – 8 tygodni.

Liczba dzieci

urodzonych

w trakcie

porodu

Dodatkowy

urlop

macierzyński

lata 2010-

2011

Dodatkowy

urlop

macierzyński

lata 2012-

2013

Dodatkowy

urlop

macierzyński

rok 2014

Podstawowy urlop

macierzyński

Łącznie urlop
macierzyński

podstawowy

oraz

dodatkowy

w 2014

Jedno dziecko

przy jednym

porodzie

2 tygodnie

4 tygodni

6 tygodni

20 tygodni

26 tygodni

Dwoje dzieci
przy jednym

porodzie

3 tygodnie

6 tygodni

8 tygodni

31 tygodni

39 tygodni

Troje dzieci

przy jednym

porodzie

3 tygodnie

6 tygodni

8 tygodni

33 tygodni

41 tygodni

Czworo dzieci

przy jednym

porodzie

3 tygodnie

6 tygodni

8 tygodni

35 tygodni

43 tygodnie

Pięcioro

i więcej dzieci

przy jednym

porodzie

3 tygodnie

6 tygodni

8 tygodni

37 tygodni

45 tygodni

7

Dodatkowy urlop macierzyński będzie

udzielany w wymiarze tygodnia lub jego
wielokrotności. Od pracownicy zależy, czy
zechce skorzystać z całego dodatkowego
urlopu, czy tylko z jego części.
Pracownica przebywająca na dodatkowym
urlopie macierzyński ma takie same prawa,
jak pracownica korzystająca z podstawowej
części urlopu macierzyńskiego.
Ma w szczególności prawo do zasiłku
macierzyńskiego.

Od stycznia 2010 roku obowiązują przepisy

o urlopie ojcowskim

, według których ojciec

wychowujący dziecko ma prawo do takiego
urlopu w wymiarze jednego tygodnia, a od
2012 roku

– 2 tygodni.

Jest on niezależny od urlopu macierzyńskiego
przysługującego obojgu rodzicom.

Z urlopu ojcowskiego mogą skorzystać

ojcowie, którzy w ciągu 12 miesięcy od
urodzenia dziecka zgłoszą pracodawcy
pisemny wniosek w terminie nie krótszym niż 7
dni przed rozpoczęciem korzystania z tego
urlopu. Pracodawca nie może odmówić
udzielenia urlopu pracownikowi

– ojcu dziecka.

Zasiłek macierzyński wynosi 100%

wynagrodzenia lub przychodu stanowiącego
podstawę jego wymiaru.

Dokumentem wymaganym do wypłaty zasiłku

macierzyńskiego jest zaświadczenie
o przewidywanej dacie porodu wystawione przez
lekarza na zwykłym druku lub o dacie odbytego
porodu

– skrócony odpis aktu urodzenia dziecka.

Do wypłaty tego zasiłku w przypadku przyjęcia

dziecka na wychowanie wymagane jest
zaświadczenie o wystąpieniu do sądu
z wnioskiem o wszczęcie postępowania
w sprawie przysposobienia dziecka lub przyjęcia
dziecka na wychowanie albo umowa powierzenia
dziecka.

Zasiłek opiekuńczy przysługuje

ubezpieczonemu,

będącemu pracownikiem,

zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu
konieczności osobistego sprawowania opieki nad:

zdrowym dzieckiem w wieku do ukończenia 8 lat
w przypadku:

a)

nieprzewidzianego zamknięcia żłobka,
przedszkola lub szkoły

b)

porodu lub choroby małżonka
ubezpieczonego, stale opiekującego się
dzieckiem

c)

pobytu małżonka ubezpieczonego, stale
opiekującego się dzieckiem, w stacjonarnym
zakładzie opieki zdrowotnej

(dokumentem stanowiącym podstawę do wypłaty zasiłku jest
zaświadczenie:

a)

z placówki opiekuńczej,

b)

i

c)

od lekarza)

Zasiłek opiekuńczy przysługuje

ubezpieczonemu,

będącemu pracownikiem,

zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu
konieczności osobistego sprawowania opieki nad:

chorym dzieckiem w wieku do ukończenia 14 lat

innym chorym członkiem rodziny

(małżonek,

rodzice, teściowie, dziadkowie, wnuki, rodzeństwo
oraz dzieci w wieku ponad 14 lat

– jeżeli pozostają

we wspólnym gospodarstwie z ubezpieczonym
w okresie sprawowania opieki)

(dokumentem stanowiącym podstawę do wypłaty zasiłku jest
zaświadczenie lekarskie na druku ZUS ZLA)

Zasiłek opiekuńczy przysługuje nie dłużej

niż przez okres:



60 dni w roku kalendarzowym, jeżeli opieka
sprawowana jest nad dziećmi w wieku do
ukończenia 14 lat



14 dni w roku kalendarzowym, jeżeli opieka
sprawowana jest nad innym chorym członkiem
rodziny.

Zasiłek opiekuńczy przysługuje łącznie

na opiekę nad dziećmi i innymi chorymi członkami
rodziny za okres nie dłuższy niż 60 dni w roku
kalendarzowym, niezależnie od liczby członków
rodziny uprawnionych do zasiłku oraz bez względu
na liczbę dzieci i innych członków rodziny
wymagających opieki.

8

Zasiłek opiekuńczy nie przysługuje, jeżeli poza

ubezpieczonym są inni członkowie rodziny
pozostający we wspólnym gospodarstwie
domowym, mogący zapewnić opiekę dziecku lub
choremu członkowi rodziny. Nie dotyczy to jednak
opieki sprawowanej nad chorym dzieckiem w wieku
do 2 lat.

Miesięczny zasiłek opiekuńczy wynosi 80%

podstawy wymiaru zasiłku.

Od 1 stycznia 2009 r. w przypadku, gdy

ubezpieczona matka dziecka, która pobiera zasiłek
macierzyński w okresie do 8 tygodni po porodzie,
przebywa w szpitalu, ubezpieczonemu ojcu dziecka
przysługuje za okres pobytu matki dziecka w szpitalu
dodatkowy zasiłek opiekuńczy z tytułu osobistego
sprawowania opieki nad nowo urodzonym dzieckiem,
w wymiarze do 8 tygodni, tj. do 56 dni, nie dłużej niż do
ukończenia przez dziecko 8 tygodnia życia.

Wymiar zasiłku opiekuńczego w takim przypadku

nie jest związany z rokiem kalendarzowym i jest
niezależny od wymiaru określonego wyżej (60 i 14
dni). Przepis ten ma zastosowanie także do innego
ubezpieczonego członka najbliższej rodziny, jeżeli
przerwie zatrudnienie lub inną działalność zarobkową
w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem.