„Miro” miał rację, III RP to „Dziki Kraj” –

Mirosław

Kokoszkiewicz

Aktualizacja: 2011-06-24 9:05 am

Takiej schizofrenii i zakłamania mogą dopuścić się tylko ludzie, którzy własnych obywateli mają

za stado tępaków
i debili.

Często zdarza się tak, że największym bohaterstwem podczas akcji gaszenia pożaru wykazuje się sam
podpalacz.

Kryminalistyka zna również wcale nierzadkie wypadki, kiedy zaginionego dziecka z największą determi-
nacją i poświęceniem poszukuje pedofil-morderca, który je wcześniej zgwałcił i udusił. To on spieszy z
pomocą rodzinie, którą najczęściej zna, gdyż mieszka w sąsiedztwie i od dawna obserwował swoją ofia-
rę.

Oczywiście wszystko tylko po to, aby odwrócić od siebie uwagę i zmylić trop.

Jeżeli chodzi zaś o świat polityki, to niektórzy zapewne jeszcze pamiętają, jak rzecznik komunistyczne-
go rządu,
Jerzy Urban apelował w 1986 roku o zbiórkę pięciu tysięcy koców i śpiworów dla biednych i bezdom-
nych mieszkańców USA.
Organizował tę propagandową akcję, podczas gdy w Polsce straszyły puste półki w sklepach, a matki
bezskutecznie poszukiwały mleka w proszku dla swoich małych pociech. O śpiworach i kocach można
było jedynie pomarzyć.

Cynizm, podłość, kłamstwo, nienawiść, wyrachowanie, przebiegłość, strach przed poniesieniem konse-
kwencji, pogarda dla własnego narodu, hipokryzja, wyobcowanie ze świata rzeczywistego, egoizm, po-
czucie wyższości.

To z tych cech składa się ów trujący polski koktajl i tylko od zastosowanych proporcji poszczególnych
składników zależy, którego z wyżej wymienionych złoczyńców otrzymamy, jako produkt końcowy i które-
go z opisanych wyżej społecznych szkodników; mordercę-pedofila, piromana czy Urbana ujrzymy w
akacji finałowej.

Ekipa, której my Polacy powierzyliśmy rządy w naszym kraju zdaje się być cały czas pod wpływem owe-
go koktajlu, a poczucie bezkarności i władzy absolutnej doprowadziło ich do wyjątkowej wprost bezczel-
ności i arogancji, co przyswoiły sobie również nadworne media.

Co mam na myśli?

Otóż ostatnio, w osłupienie wprawiają mnie relacje, głównie TVN24, TVP i Gazety Wyborczej, dotyczą-
ce sytuacji na Białorusi oraz komentarze na ten temat, tak zwanych autorytetów i ludzi władzy.

To rozdzieranie szat z powodu zatrzymania jakiegoś telewizyjnego operatora, śledzenie z ręką na pul-
sie procesu współpracującego z Czerską, aresztowanego dziennikarza Andrzeja Poczobuta i ciągłe wy-
lewanie strumienia łez nad biednymi Białorusinami, którym Łukaszenko zabrania swobodnego wyraża-
nia swoich poglądów.

1

Nie chce być źle zrozumiany. To wszystko, o czym te media trąbią donośnie, dzieje się na Białorusi rze-
czywiście. Mnie chodzi o coś zupełnie innego.

Cóż to za bezczelna i pozbawiona krzty przyzwoitości banda politycznych i medialnych oszustów, będą-
cych na usługach władzy. Jakaż to zgraja hipokrytów, kłamców i tchórzy.

Opiszcie najpierw ten nasz rodzimy grajdoł, szemranych interesów, jakim uczyniliście Polskę. Wyduście
z siebie, choć słówko o demokratycznych standardach rządu, z którym tak wspaniale zaprzyjaźniliście
się. Napiszcie coś o dzisiejszej Polsce, z której ręka w rękę z władzą stworzyliście republikę bananową i
pośmiewisko.

Zanim zaczniecie gdzie indziej gasić pożary i nieść pomoc uciśnionym i pozbawionym demokratycznych
standardów, opiszcie uczciwie mój kraj. W normalnym, demokratycznym państwie prawa, należałoby
się to nam Polakom, jak psu zupa.

Otóż ta moja dzisiejsza Polska, to państwo, którego prezydent objął urząd, łamiąc bezczelnie konstytu-
cję. Podstawą przejęcia najwyższego stanowiska w państwie był początkowo czerwony pasek na ekra-
nie TVN24, wzmocniony później telefonem od prezydenta Rosji, Miedwiediewa, czyli głowy państwa, w
którym łamane są wszelkie demokratyczne standardy i na którego czele stoją byli funkcjonariusze ko-
munistycznych służb specjalnych.

Polska to kraj, w którym milczy się na temat procesu sądowego z prezydentem w tle, wytoczonemu
przeciwko zgnojonemu i zastraszonemu przez byłych oficerów WSI, i służby dziennikarzowi Wojciecho-
wi Sumlińskiemu. W tym „dzikim kraju”, milczy się o pobitym przed prezydenckim pałacem dziennikarzu
oraz innym zatrzymanym po demonstracji pod rosyjska
ambasadą. Tylko w takim „dzikim kraju” można ukręcić łeb aferze z udziałem prominentnych polityków
partii rządzącej, z których jeden to były konstytucyjny minister.

To dziennikarze z tego „dzikiego kraju” rwą szaty, gdy białoruski dyktator rozpędza u siebie manifesta-
cje i milczą, kiedy w stolicy ich własnego państwa kilkudziesięciu umundurowanych osiłków walczy z
jednym namiotem rozstawionym przez słabą kobietę.

Tylko w „dzikim kraju” możliwe jest to, aby stado pajaców udających dziennikarzy, rozpaczało nad
szykanowanymi obywatelami Białorusi i przechodziło do porządku dziennego, kiedy na ich własnym po-
dwórku chłopak za napis na murze krytykujący rząd dostaje dziesięć miesięcy w zawieszaniu, a kibice
płacą masowo grzywny za napisy na transparentach kpiące z premiera rządu.

Tylko „dziki kraj” może nasyłać o szóstej rano uzbrojone służby specjalne do domu internauty, który
ośmielił się pożartować z głowy państwa. Te same służby czy wymiar sprawiedliwości były bierne, kiedy
lżono i spotwarzano śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego.

Tylko w „dzikim kraju” „Mirów” i „Zbychów”, można wykreować na prezydenta tak wątpliwą moralnie i
intelektualnie postać i przydzielać portki z lampasami czy dodatkowe generalskie gwiazdki indywiduom,
które zdegradowane powinny zostać do stopnia szeregowca i powędrować za kratki.

Tylko w „dzikim kraju” można walczyć z krzyżem, żałobą i pamięcią po ofiarach narodowej tragedii pod
Smoleńskiem, w której zginął Prezydent RP i niemal setka towarzyszących mu osób, a jednocześnie
cztery lata czynić świętą oraz nową Berezą Kartuską, postkomunistkę zamieszaną w aferę węglową,
która sobie sama zadała nieumyślnie śmierć.

2

Wreszcie tylko w „dzikim kraju” można współczuć skazanemu w Rosji Michaiłowi Chodorkowskiemu i
psioczyć na kremlowski bezwzględny reżim, który steruje całkowicie wymiarem sprawiedliwości i orga-
nami ścigania oraz
jednocześnie wychwalać po chwili, ten sam reżim za wspaniałą i szczerą współpracę w smoleńskim
śledztwie oraz bronić do upadłego słuszności oddania Kremlowi owego śledztwa wraz z wszystkimi klu-
czowymi dowodami.

Takiej schizofrenii i zakłamania mogą dopuścić się tylko ludzie, którzy własnych obywateli mają za sta-
do tępaków i debili.

Różnica między Polską, a Białorusią zaczyna sprowadzać się jedynie do tego, że nasz przywódca
uwielbia przywdziewać strój piłkarza, a tamten kocha ubiór hokeisty.

Czy Polacy w końcu zmądrzeją? Czy musi dojść do kompletnego upadku i sięgnięcia dna?
Czy musimy czekać aż w finale tak jak w „Karierze Nikodema Dyzmy” pojawi się, gdy już będzie za póź-
no, jakiś współczesny hrabia Ponimirski i wykrzyczy nam prosto w twarz śmiejąc się do rozpuku?

„Milczeć!!!

Z was się śmieję! Z was! Elita! Cha, cha, cha… Otóż oświadczam wam, że wasz mąż stanu, wasz Cin-
cinnatus, wasz wielki człowiek, wasz Nikodem Dyzma to zwykły oszust, co was za nos wodzi, to sprytny
łajdak, fałszerz i jednocześnie kompletny kretyn! Idiota, nie mający zielonego pojęcia nie tylko o ekono-
mii, lecz o ortografii. To cham, bez cienia kindersztuby, bez najmniejszego okrzesania!

Przyjrzyjcie się jego mużyckiej gębie i jego prostackim manierom! Skończony tuman,
kompletne zero! Daję słowo honoru, że nie tylko w żadnym Oksfordzie nie był, lecz żadnego języka nie
zna! Wulgarna figura spod ciemnej gwiazdy, o moralności rzezimieszka. Sapristi! Czy wy tego nie widzi-
cie? Źle powiedziałem, że on was za nos wodzi! To wy sami wwindowaliście to bydlę na piedestał! Wy!
Ludzie pozbawieni wszelkich rozumnych kryteriów. Z was się śmieję, głuptasy!
Z was! Motłoch!”.

Mirosław Kokoszkiewicz •

Za:

WarszawskaGazeta (24 czerwca 2011)

3