Bankowość

Strona 1

I wykład

BANKOWOŚĆ

Bank i system bankowy



Bank (banco) – ławka, kontuar, przy którym pracowali włoscy handlarze pieniędzmi (bankierzy).



Przekazywali pieniądze (wkłady) od jednego klienta do drugiego, również w innych miejscowościach.



Klienci deponowali u bankierów pieniądz kruszcowy w zamian otrzymując zaświadczenie – banknot (weksel) na
bankiera w innym mieście.



Pośredniczenie w płatnościach wkładów przez wyrównywanie należności i zobowiązań następowało poprzez
przenoszenie wkładów z konta na konto – banki i pieniądz żyrowy (giro - krąg).

Postać pieniądza w gospodarce rynkowej



gotówkowa - są to bilety banku centralnego w postaci banknotów (banknotes) oraz bilon



bezgotówkowa – pieniądz skrypturalny



depozyty na rachunku w banku centralnym,



depozyty na rachunku w innym banku,



formy rozliczeń bezgotówkowych,



dewizy,



pieniądz elektroniczny.

Agregaty masy pieniężnej
M 0 – pieniądz banku centralnego, czyli pozostające w cyrkulacji bilety bankowe, bilon oraz depozyty banków
komercyjnych na rachunkach w banku centralnym, inaczej jest to baza monetarna, ”pieniądz o najwyższej sile” ze
względu na jego rolę w kształtowaniu podaży pieniądza w systemie bankowym.
M1 – pieniądz w ścisłym znaczeniu tego słowa (bilety bankowe, bilon i depozyty na rachunkach bankowych, płatne
na każde żądanie).
M3 – najszerzej pojęte zasoby pieniężne, tj. M2 wraz ze wszelkiego rodzaju depozytami długoterminowymi i innymi,
które nie są zaliczane do M2 .
M4 – zasoby płynności gospodarki, tzn. M3 plus aktywa finansowe w postaci papierów wartościowych
podlegających sprzedaży (bony skarbowe, obligacje itp. z wyjątkiem tych, które nie mogą być przedmiotem obrotu
wtórnego na rynku pieniężnym i kapitałowym.
Definicje banku



instytucja służąca koncentracji tych, którzy wypożyczają pieniądze i tych, którzy je pożyczają,



instytucja pożyczająca obce pieniądze, aby je następnie dalej z zyskiem wypożyczyć,



instytucja nie będąca biurem, które tylko wypożycza pieniądze, ale staje się fabryką kredytu.



W ramach podstawowej działalności banku zalicza się: gromadzenie środków pieniężnych, udzielanie kredytów i
pożyczek bankowych, przeprowadzanie rozliczeń pieniężnych

Funkcje systemu bankowego



kreowanie pieniądza przez bank centralny jako ostatecznego środka zapłaty,



kreowanie pieniądza w systemie przez banki operacyjne jako środka płatniczego,



zaspakajanie zapotrzebowania na pieniądz za pomocą kredytu,



pośredniczenie pomiędzy posiadaczami środków pieniężnych i ich użytkownikami.

Struktura systemu bankowego

banki

operacyjne

banki

specjalistyczne

banki

spółdzielcze

BANK CENTRALNY

NBP

Rada Polityki Pieniężnej

Bankowość

Strona 2

Banki operacyjne



świadczą określone usługi z punktu widzenia społecznego (obsługa obrotu gotówkowego i bezgotówkowego),



są przedsiębiorstwami (spółka akcyjna), których celem jest maksymalizacja zysku,
uniwersalizm w funkcjonowaniu banków operacyjnych.

Bariery w funkcjonowaniu banków operacyjnych



konieczność zachowania ustanowionej przez bank centralny płynności finansowej,



wymóg przestrzegania ustawy i przepisów finansowych i rozliczeniowych,



konieczność takiego działania, które zapewniłoby zaufanie do banku i przeciwdziałało możliwości nagłego
wycofywania wkładów przez klientów.

Banki specjalistyczne



specjalizacja operacyjna (oferowany kredyt krótkoterminowy i długoterminowy),



specjalizacja funkcjonalna (finansowanie eksploatacji i inwestycji),



specjalizacja terytorialna (banki ogólnokrajowe i banki działające tylko w danym regionie),



specjalizacja branżowa (obsługa przemysłu, rolnictwa, budownictwa, handlu zagranicznego).

II wykład

Bank Centralny w gospodarce rynkowej

Funkcje Banku Centralnego



Funkcja banku państwa:
1. Obsługa i organizacja systemu płatności zagranicznych,
2. Udzielanie kredytów dla rządu,
3. Realizacja polityki państwa w odniesieniu do kursu walutowego (dbałość o siłę i stabilność waluty krajowej),
4. Utrzymywanie rezerw międzynarodowych środków pieniężnych,
5. Oddziaływanie na rozwój gospodarczy w państwie:



Stabilny rozwój gospodarczy w państwie,



Spadek bezrobocia,



Spadek inflacji,



Wzrost dochodu narodowego w państwie (dynamiczny wzrost PKB),



Utrzymywanie korzystnego bilansu handlowego i płatniczego.

6. Kształtowanie polityki pieniężno-kredytowej w gospodarce rynkowej.

Polityka restrykcyjna – polityka twardego, silnego pieniądza; wysokie stopy procentowe ograniczają dostępność do
kredytów; wpływa korzystnie na wielkość wskaźników makroekonomicznych.
Polityka ekspansywna – pieniądz tani i dostępny; niskie oprocentowanie kredytów, które sprzyja rozwojowi
inwestycji i pobudza rozwój gospodarczy; zwiększa się masa pieniądza na rynku wywołując zjawiska ubocze (inflacja).



Funkcja emisyjna:



Emitowanie znaków pieniężnych i organizowanie obiegu pieniężnego.



Funkcja banku banków (bank centralny jako bank rezerwowy dla banku komercyjnego):



Regulacja wielkości pieniądza bankowego tworzonego przez banki komercyjne,



Regulacja cyrkulacji emitowanego już pieniądza (gotówkowego i rezerwowego),



Kształtowanie płynności całego systemu bankowego,



Określanie potencjału kredytowego banków komercyjnych poprzez odpowiednie instrumenty finansowe.

Podaż pieniądza



Postawienie przez instytucję pieniężną do dyspozycji innej jednostce gospodarującej (niebankowej) określonych
zasobów pieniężnych,



Źródłem podaży pieniądza jest jego kreacja (emisja) przez banki komercyjne realizowana przez operacje
kredytowe,



Akcja kredytowa banków komercyjnych jest ograniczona - obowiązkowe rezerwy płynności, które banki muszą
utrzymywać w postaci depozytów na ich rachunkach w banku centralnym

Bankowość

Strona 3

- stopa rezerw obowiązkowych.

Wielkość podaży pieniądza

RE = rD

RE - rezerwy obowiązkowe,
D – suma depozytów złożonych w bankach komercyjnych przez jednostki nie bankowe,
r – stopa obowiązkowych rezerw płynności ustalona przez bank centralny.

CU = cD

CU – zapotrzebowanie na gotówkę,
c – współczynnik wyrażający wielkość zapotrzebowania na gotówkę nie bankowych jednostek gospodarujących,
D - suma depozytów złożonych w bankach komercyjnych przez jednostki nie bankowe

MB = RE + CU = rD + cD = (r+c)D

MB –zasoby pieniądza banku centralnego M0 czyli baza monetarna (gotówka + depozyty banków komercyjnych na
rachunkach w banku centralnym.

M = CU + D = cD + D = (1 + c)D

M – cała ilość (masa) zasobów pieniądza w gospodarce rynkowej (pieniądz banku centralnego i pieniądz skrypturalny
banków komercyjnych).

Mnożnik bazy monetarnej

M (1 + c) D

=

MB (r + c) D

Mnożnik bazy monetarnej

1 + c

r + c

Mnożnik bazy monetarnej wskazuje ilość pieniądza jaką mogą kreować banki komercyjne przy danej wielkości
wskaźnika rezerw obowiązkowych i danej wielkości współczynnika zapotrzebowania na gotówkę w obszarze sektora
podmiotów gospodarczych nie bankowych.
Popyt na pieniądz



Popyt transakcyjny,



Popyt spekulacyjny,



Popyt ostrożnościowy

III wykład

Kredyty w banku komercyjnym

Kredyt bankowy



Udzielenie kredytu bankowego sprowadza się do postawienia przez bank do dyspozycji kredytobiorcy środków
pieniężnych

Bankowość

Strona 4



Kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z tych środków na warunkach określonych w umowie, zobowiązuje
się zwrócić te środki wraz z odsetkami w terminie określonym w umowie oraz do zapłaty prowizji



Kredyty są udzielane na cele inwestycyjne lub obrotowe

Rodzaje kredytów:



kredyty krótkoterminowe – udzielane na okres do 1 roku



kredyty średnioterminowe – udzielane na okres od 1 do 3 lat



kredyty długoterminowe – udzielane na okres powyżej 3 lat

Rozróżnia się kredyty obrotowe:



kredyty płatnicze (kasowe, przejściowe) zaciągnięte na pokrycie wymagalnych zobowiązań i pilnych płatności
gotówkowych



kredyty sezonowe zaciągane na skup produktów sezonowych lub sfinansowanie gromadzonych zapasów
przedsezonowych

Kredyty obrotowe
 linia kredytowa bank przyznaje firmie transze, kredyt podzielony jest na części, bank udziela go wtedy, gdy jest

gwarancja otrzymania zwrotu udzielonego kredytu – przedsiębiorstwo realizuje ściśle umowę. Limity kredytowe
(transze) pozwalają sfinansować wiele transakcji, w których przedmiotem są powtarzające się dostawy
określonego typu towary, materiały lub usługi. Linia kredytowa udzielana jest w przypadkach uzasadnionych
charakterem i częstotliwością transakcji, bez określania w umowie terminów i kwot wykorzystania transz.

Kredyty inwestycyjne



Kredyty inwestycyjne są udzielane na finansowanie przedsięwzięć zmierzających do odtworzenia, modernizacji i
zwiększania majątku trwałego przedsiębiorstw. Mogą służyć finansowaniu: inwestycji rzeczowych (zakup sprzętu,
maszyn, nieruchomości, środków transportu itp.), wartości niematerialnych (np. zakup patentów, akcji). Tego
typu kredyty są zaliczane do kredytów średnio- lub długoterminowych.

Wykorzystanie i spłata kredytu



kredyty docelowe



linia kredytowa



kredyty rolowane (konsolidacyjne) umowa kredytowa na spłatę poprzedniego kredytu



kredyty pomostowe udzielane firmie przed otrzymaniem kredytu docelowego, mające zapewnić w danym
momencie płynność finansową przedsiębiorstwa.

Zabezpieczenia spłaty kredytu

1. kredyty zabezpieczone osobiście



weksel (własny lub trasowany)



poręczenie cywilne



gwarancja bankowa



przystąpienie do długu



przejęcie długu

Weksel jako zabezpieczenie kredytu



weksel własny – jest bezwarunkowym i pisemnym przyrzeczeniem zapłaty sumy pieniężnej w nim oznaczonej



weksel trasowany bezwarunkowe i pisemne polecenie zapłaty sumy pieniężnej w nim określonej, ale skierowane
przez wystawcę do osoby trzeciej (trasat)

Poręczenie cywilne



umowa w której jedna lub kilka osób zobowiązuje się względem wierzyciela uregulować zobowiązania, gdyby
dłużnik tego nie zrobił

Gwarancja bankowa



zobowiązanie banku do wypłacenia wierzycielowi określonej kwoty pieniężnej w przypadku gdy dłużnik nie
uregulował zobowiązania

Przystąpienie do długu



Przystąpienie do długu następuje na podstawie umowy lub ustawy i polega na przystąpieniu osoby trzeciej
dotychczasowego zobowiązania dłużnika, odpowiedzialność obu dłużników jest samoistna i solidarna.

Przejęcie długu



Następuje na podstawie umowy między wierzycielem a przejmującym dług, za zgodą dotychczasowego dłużnika,
albo umowy między dotychczasowym dłużnikiem a przejmującym dług za zgodą wierzyciela, w warunkach gdy
osoba przejmująca dług jest lepiej wypłacalna od dotychczasowego dłużnika.

Bankowość

Strona 5

Zabezpieczenia spłaty kredytu
1. kredyty zabezpieczone rzeczowo



zastaw



sprzedaż z zastrzeżeniem prawa odkupu



przelew wierzytelności



blokada środków pieniężnych na rachunku bankowym



kaucja



zastaw hipoteczny

Zastaw jako zabezpieczenie



zastaw to obciążenie ruchomości (meble, komputery, samochody) prawem na mocy którego wierzyciel będzie
mógł dochodzić zaspokojenia swojej wierzytelności z tytułu ruchomości

Sprzedaż z zastrzeżeniem prawa odkupu



Jest to bezwarunkowe przeniesienie własności rzeczy na nabywcę, z zastrzeżeniem, że nabywca wyraża zgodę na
odkupienie rzeczy przez zbywcę w umówionym terminie jednak nie dłuższym niż pięć lat.

Przelew wierzytelności



Jest to przeniesienie wierzytelności na osobę trzecią najczęściej bez zgody dłużnika, chyba że byłoby to sprzeczne
z umową lub właściwością zobowiązania.

Blokada środków pieniężnych na rachunku bankowym



Blokada jest stosowana gdy lokata środków pieniężnych jest bardziej opłacalna w stosunku do transakcji z której
wynika obowiązek zabezpieczenia długu (lokaty terminowe, rachunki walutowe itp.)

Kaucja jako zabezpieczenie kredytu



Kaucja (środki pieniężne - gotówka, bony oszczędnościowe na okaziciela) jako gotówka jest przechowywana na
odrębnym koncie; wraz ze złożeniem kaucji odbiorca produktów daje kredytodawcy pisemne upoważnienie w
którym uprawnia go do pokrycia niespłaconego kredytu kupieckiego wraz z odsetkami bądź to z rachunku
pieniężnego bądź przez przedstawienie bonów do wykupu i przejęcie środków pieniężnych z ich sprzedaży.

Zastaw hipoteczny



Polega na obciążeniu nieruchomości kontrahenta prawem, na mocy którego kredytodawca może dochodzić
swojej wierzytelności z tej nieruchomości. Przedmiotem hipoteki może być nieruchomość gruntowa, lokalowa
lub budynkowa.

Kredyt a osoba kredytobiorcy



Kredyty na sfinansowanie działalności gospodarczej



Kredyty konsumpcyjne

Kredyty a ich forma
1. kredyt w rachunku bieżącym



kredyt kasowy



kredyt otwarty

2. kredyt w rachunku kredytowym
Kredyt w rachunku bieżącym



Wiąże się on powstaniem debetu na rachunku bieżącym kredytobiorcy. W związku z tym mogą z niego korzystać
podmioty posiadające w udzielającym kredyt banku rachunek bieżący.

Kredyt otwarty



Poprzez udzielenie tego kredytu bank daje kredytobiorcy upoważnienie do spowodowania salda debetowego na
jego rachunku bankowym, przyjmując jednocześnie na siebie zobowiązania do zapłaty dokumentów płatniczych,
na których bank jest wskazany jako osoba u której dokument ma być płatny, gdyby na koncie kredytobiorcy nie
było pokrycia. Kredyt ten ma charakter odnawialny.

Kredyt kasowy



Bank daje kredytobiorcy upoważnienie do pobrania z rachunku bieżącego kwoty przekraczającej pokrycie na tym
rachunku. Kredyt taki jest udzielany w związku z chwilowym brakiem gotówki w kasie kredytobiorcy i powinien
być spłacony w ciągu paru najbliższych dni. Kredyt ten nie jest odnawialny.

Kredyt w rachunku kredytowym



Jest to kredyt, którego uruchomienie następuje poprzez otwarcie dla kredytobiorcy wydzielonego rachunku
kredytowego otwartego specjalnie w celu ewidencjonowania wykorzystania i spłaty kredytu. Kredyt w rachunku
kredytowym może być krótko i średnio terminowy.

Bankowość

Strona 6

Kredyt a waluta kredytu
Kredyty złotowe
Kredyty w walutach obcych
Kredyty a zasady ich oprocentowania
Kredyty o stałym oprocentowaniu
Kredyty o zmiennym oprocentowaniu
Rozróżnia się formy kredytowania:



kredyty dyskontowe (wekslowe), udzielane poprzez wykup (dyskonto) weksli przed ich terminem płatności



kredyty akceptacyjne polegające na akceptowaniu wystawionych na bank weksli trasowanych; bank zobowiązuje
się do udzielania kredytu na ich wykupienie; wykorzystanie kredytu akceptacyjnego może również nastąpić
poprzez poręczenie weksla przez bank w drodze awalu



kredyty czekowe przeznaczone na pokrycie czeków rozrachunkowych gwarantowanych przez bank, w przypadku
braku środków na rachunku wystawcy czeku

Rozróżnia się formy kredytowania:



kredyty lombardowe udzielane pod zastaw przedmiotów wartościowych, papierów wartościowych lub towarów



kredyty hipoteczne udzielane pod zastaw hipoteczny ustanowiony na nieruchomości



kredyty inkasujące wierzytelności (faktoring – pośrednictwo) udzielane pod zastaw wierzytelności w drodze cesji
odpowiednich dokumentów

Stopa procentowa



Stopa oprocentowania kredytów uwzględnia okres kredytowania



W ten sposób bierze się pod uwagę oczekiwania co do rozwoju sytuacji na rynku kredytowym w przyszłości i
ryzyko kredytobiorcy



Dłuższy okres może oznaczać większe ryzyko operacyjne, finansowe oraz ryzyko inflacji

Umowa kredytowa zawiera:



oznaczenie stron umowy



kwotę kredytu



walutę kredytu



przeznaczenie kredytu



terminy postawienia kredytu do dyspozycji kredytobiorcy



terminy spłaty części kapitałowej kredytu oraz odsetek



odsetki i inne koszty płacone przez kredytobiorcę



formę zabezpieczenia



możliwość zamiany przez kredytodawcę wierzytelności na tytuły własności (np. akcje, udziały) lub też
umożliwienie spłaty kredytu w formie udziałów
w zyskach firmy

Dokumenty wykazywane do otrzymania kredytu:



dokumentacja inwestycyjna (dokumentacja prawna, techniczno-ekonomiczna, harmonogram realizacji
inwestycji)



biznesplan określa: przedsiębiorstwo, cele przedsiębiorstwa, sposoby i środki zmierzające do osiągnięcia tych
celów w określonym horyzoncie czasowym



studium wykonalności zawiera: opis projektowanego zamierzenia, informacje o dotychczasowych wynikach
ekonomiczno- finansowych, analizę SWOT, ocenę wykonalności inwestycji



analiza ekonomiczno-finansowa - wskazuje na realną możliwość spłaty kredytu, czyli zdolność kredytową
przedsiębiorstwa



do prawnych zabezpieczeń kredytów na działalność gospodarczą należą m.in.: hipoteka, zastaw, kaucja, blokada
środków na rachunku bankowym, gwarancja bankowa spłaty kredytu, weksel własny in blanco

Kredyt a obligacje:

Bankowość

Strona 7

IV wykład

Instrumenty finansowe rynku pieniężnego

Rodzaje instrumentów:



Stopy procentowe:



Stopa refinansowa,



Stopa redyskontowa (redyskonto weksli),



Stopa lombardowa.



Operacje otwartego rynku,



System rezerw obowiązkowych

Inne instrumenty finansowe



Bony pieniężne,



Bony skarbowe,



Bony komercyjne,



Obligacje Skarbu Państwa,



Obligacje municypalne (gminne),



Obligacje instytucji finansowych.

Funkcje rynku pieniężnego



Rynek pieniężny nie wymaga spotkania się zainteresowanych stron w jednym, stałym i określonym miejscu;
operacje dokonywane są telefonicznie bądź elektronicznie,



Stopa procentowa na rynku kształtuje się swobodnie,



Główną rolę na rynku spełnia Narodowy Bank Polski, który jest kredytodawcą ostatniej instancji – reguluje podaż
i popyt pieniądza w gospodarce,



Krótkoterminowe wyrównywanie płynności przez banki komercyjne.

Rynek międzybankowy



WIBOR (Warsaw Interbank Offered Rate) – średnia stopa procentowa (stawka) żądana za udzielenie kredytu.



WIBID (Warsaw Interbank Bid Rate) – średnia stopa procentowa jaką bank gotów jest zapłacić za pozyskany
depozyt.



Overnight O/N – pożyczka na dobę, z terminem dostawy gotówki natychmiast.



Tomorrow next T/N – pożyczka pieniądza z dostawą następnego dnia.



Spot next S/N – pożyczka pieniądza z dostawą za dwa dni.



Pożyczka na „ultimo” – spłata powstałego zobowiązania musi nastąpić do końca roku, kwartału lub miesiąca.

Bony skarbowe to papiery wartościowe o charakterze dłużnym, emitowane przez MF z przeznaczeniem na
finansowanie niedoboru budżetowego, ujemnego salda w handlu z zagranicą oraz spłat zobowiązań
długoterminowych.

Charakterystyka bonu skarbowego



Papier wartościowy dłużny na okaziciela, emitowany na okres: 8, 13, 26, 39, 52 tygodnie,



Mogą je nabywać krajowi i zagraniczni inwestorzy (bezpośrednio lub pośrednio),



Nabywane są po cenie niższej niż ich wartość nominalna, czyli z dyskontem na rynku pierwotnym bądź wtórnym,



Rynek pierwotny to przetargi organizowane przez NBP,



Rynek wtórny tworzony jest przez oferty kupna i sprzedaży składane przez podmioty chcące nabyć lub sprzedać
bony,



Cena określana jest przez potencjalnych nabywców i wyrażana jest w PLN jako kwota, którą kupujący jest
skłonny zapłacić za 100 jednostek w dniu ich zakupu, aby w dniu wykupu bonu otrzymać 100 jednostek.

D = N – Cb

N – wartość nominalna instrumentu,
D – stopa dyskonta,
Cb – bieżąca cena danego instrumentu.

Bankowość

Strona 8

Bony komercyjne
Większe firmy cieszące się popularnością i solidnością płatniczą mogą zamiast kredytu bankowego zaciągać
krótkoterminowe pożyczki bezpośrednio na rynku pieniądza dzięki emisji krótkoterminowych papierów dłużnych.

Cel emisji



Finansowanie działalności bieżącej czyli pozyskanie kapitału do zabezpieczenia potrzeb finansowych
przedsiębiorstwa w zakresie utrzymania lub wzrostu aktywów bieżących,



Klasyczna dźwignia finansowa,



Efekty marketingowe.

Forma prawna bonu komercyjnego



Prawo wekslowe,



Kodeks Cywilny,



Prawo o obligacjach.

Charakterystyka bonu komercyjnego



Ze względu na krótki termin realizacji – do jednego roku – mają stałe oprocentowanie,



Przeważnie są emitowane na okaziciela,



Emitowane w formie imiennej są lepiej zabezpieczone, ale utrudniona jest sprzedaż na rynku wtórnym,



Emitowane w formie zdematerializowanej w postaci zapisów księgowych.

Zabezpieczenie bonu komercyjnego
Zobowiązanie zaciągnięte w wyniku emisji papierów dłużnych nie jest zabezpieczone żadnymi aktywami emitenta.
Gwarancją spłaty długu dla wierzycieli jest płynność finansowa i jego zdolność do generowania dochodów.
Emisji krótkoterminowych papierów dłużnych dokonują zwykle duże i uznane na rynku firmy.

Program emisji bonów komercyjnych



Okres emisji papierów dłużnych,



Organizator emisji – bank komercyjny,



Maksymalna kwota zadłużenia.

Opis warunków programu – memorandum informacyjne, które zawiera szczegółowe informacje charakteryzujące
emitenta.
Bony oferowane są na rynku pieniężnym przez emitenta (przedsiębiorstwo) po cenach nominalnych minus dyskonto.
Emitent zobowiązuje się do wykupu tych papierów według ceny nominalnej po upływie określonego terminu nie
przekraczającego 1 rok.

Tryb emisji papierów dłużnych
1. Emitent (przedsiębiorstwo) zwraca się do organizatora emisji (banku) z propozycją obsługi bonów i w przypadku

pozytywnej oceny wyznacza maksymalną wielkość emisji, okres emisji, wysokość odsetek (stopa dyskonta) oraz
prowizję.

2. Po uzgodnieniu warunków emisji i zawarciu umowy organizator emisji:



Wykupuje cały pakiet bonów przekazując ich równowartość nominalną minus dyskonto i prowizja –
wówczas sprzedaje bony nabywcom na własny rachunek,



Rozpoczyna sprzedaż bonów, przekazując uzyskane środki pomniejszone o prowizję zleceniodawcy.

3. Organizator emisji prowadzi wtórny obrót bonami tj. ich skup i sprzedaż przed terminem wykupu emitenta.
4. W dzień przed datą wykupu bonów emitent stawia do dyspozycji organizatora emisji kwotę niezbędną na

pokrycie zobowiązań.

Zalety emisji papierów dłużnych



Szybkość i prostota pozyskania kapitału. Proces przygotowania emisji i dokumentów z tym związanych jest krótki
i mało pracochłonny w porównaniu z emisją akcji czy obligacji,



Elastyczność w dopasowaniu wielkości emisji do rzeczywistych potrzeb emitenta, który nie musi wykorzystywać
programu w całości,



Możliwość pozyskania znaczących kapitałów nie podlegających bankowym ograniczeniom ostrożnościowym,

Bankowość

Strona 9



Niskie koszty pozyskania kapitału – emisja krótkoterminowych papierów dłużnych jest tańsza od innych form
pozyskania, emitent korzysta ze środków inwestorów, bank odgrywa rolę organizatora emisji, za co otrzymuje
prowizję, nie musi tworzyć rezerw jak w przypadku kredytu,



Emisja papierów ma znaczenie promocyjne dla firmy i świadczy o jej wiarygodności finansowej, ale i dla banku
komercyjnego organizującego emisję bonów komercyjnych.

Wady emisji papierów dłużnych



Obowiązek ujawnienia informacji o emitencie w memorandum informacyjnym adresowanym do potencjalnych
nabywców,



Odsetki od papierów dłużnych obciążają wynik finansowy, co zwiększa ryzyko finansowe.