Oto ja cz 10

background image

Przewodnik metodyczny

K l a s a

C z ę ś ć 10

background image

Autor

Marianna Polasińska

Scenariusze zajęć z muzyki

Magdalena Ziółkowska

Scenariusze zajęć z wychowania

fizycznego

Izabela Kornecka (projekty 29, 30 –

1. i 2. scenariusz)

Marianna Polasińska (projekty 28, 30 –

3. scenariusz)

Scenariusze zajęć komputerowych

Kazimierz Kosmaciński

Rozkłady materiału

Karina Mucha

Anna Stalmach-Tkacz

Joanna Wosianek

Kazimierz Kosmaciński

Magdalena Ziółkowska

Marianna Polasińska

Izabela Kornecka

Porady logopedyczne

Łucja Skrzypiec

Porady psychologiczne

Paweł Pienkiewicz

ISBN 978-83-7491-697-4

© Grupa Edukacyjna S.A. 2012

Koordynatorzy projektu

Krzysztof Chrobot

Ewelina Włodarczyk

Projekt okładki

Radosław Krawczyk

(według koncepcji

Anny Piwowarczyk-Głogowskiej)

Wykonanie okładki

Marcin Kot

Opracowanie graficzne

Tomasz Kozłowski

Koordynator przewodnika metodycznego

Bożena Kotulska

Korekta

Krystyna Bajor

Joanna Furmanek

Skład i łamanie

Marek Zapała

Paweł Kowalski

background image

3

Ikony występujące w przewodnikach:

czytanie

spostrzeganie

pisanie, grafomotoryka

słuchanie

mówienie

myślenie

liczenie

praca plastyczna

zajęcia techniczne, wycinanie

zabawa ruchowa

scenki dramowe, improwizacje

zabawa muzyczno-ruchowa

śpiew, ćwiczenia emisyjne

taniec

ćwiczenia rytmiczne, gra na instrumentach

background image

4

MALI ARTYŚCI. WIOSNA W SADZIE. MONOGRAFIE LICZB 15, 16

EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA

• wprowadzenie drukowanych i pisanych liter Ż, ż

• wprowadzenie dwuznaku Rz, rz

• rozwijanie umiejętności konstruowania poprawnych zdań – opisywanie

ilustracji

• rozwijanie umiejętności słuchania ze zrozumieniem

• kształtowanie umiejętności dzielenia się zdobytymi informacjami

• pisanie wyrazów i zdań złożonych z poznanych liter

• wypowiadanie się na temat sztuki

• czytanie ze zrozumieniem krótkich i dłuższych tekstów

• rozwijanie umiejętności działania zgodnie z instrukcją

• rozwijanie umiejętności ortograficznych – pisanie wyrazów z ż i rz

Uczeń:

– wie, gdzie gromadzone są dzieła sztuki

– uczestniczy w zabawach tematycznych związanych ze sztuką

– jest wrażliwy na piękno

MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE

EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA

Projekt

nr 28

JA – ŚWIAT

KULTURY

TEMATY DNI
1. Jesteśmy odbiorcami

sztuki

2. W muzeum malarstwa
3. W muzeum rzeźby
4. Jesteśmy artystami
5. Projekt plastyczny

• nazywanie prac wykonywanych

wiosną w sadzie

• rozpoznawanie i nazywanie

zwierząt przedstawionych na

ilustracji

• wskazanie zwierząt pożytecznych

• poznanie etapów powstawania

miodu

• zapoznanie się z pracą pszczelarza

• kształcenie umiejętności rozwiązy-

wania zadań tekstowych

• rozwijanie logicznego myślenia

i radzenia sobie w sytuacji proble-

mowej

• wdrażanie do rozumienia prze-

mienności dodawania

• kształcenie techniki dodawania

liczb w zakresie 16

• utrwalenie pojęć dziesiątki

i  jedności

background image

5

MALI ARTYŚCI. WIOSNA W SADZIE. MONOGRAFIE LICZB 15, 16

EDUKACJA MUZYCZNA

• poznanie puzonu

– rozróżnianie

jego brzmienia od

brzmienia innych

instrumentów

EDUKACJA PLASTYCZNA

• Pszczoły wśród

kwiatów – pastele

ZAJĘCIA TECHNICZNE

• Kwitnący sad – wyko-

rzystanie materiałów

przyrodniczych

ZAJĘCIA KOMPUTEROWE

• poznanie narzędzia

Tekst w programie

Paint

• doskonalenie posługi-

wania się klawiaturą

TEMATY DNI
1. Jesteśmy odbiorcami

sztuki

2. W muzeum malarstwa
3. W muzeum rzeźby
4. Jesteśmy artystami
5. Projekt plastyczny

WYCHOWANIE FIZYCZNE

I EDUKACJA ZDROWOTNA

• zachowanie zasad

bezpieczeństwa

• doskonalenie ogólnej

sprawności

• wyrabianie siły

ramion, nóg i tułowia

• doskonalenie wytrzy-

małości

• kształtowanie własnej

postawy

– dzieli się swoimi przeżyciami związanymi ze sztuką

– zna pojęcia: filharmonia, orkiestra, chór

– wie, jak należy zachować się w muzeum, filharmonii, teatrze

background image

6

Pr

ojekt nr 28

I.

Tema

t pr

ojektu:

M

ali ar

ty

ści.

W

iosna w sadzie

. M

ono

gr

afie liczb 15 i 16

Ro

dzaj

eduk

acji

Liczba godzin

Numer jednostki

Zapis

w dzienniku

Tr

eści pr

ogr

amo

w

e

M

at

eriał

Wymagania

szcz

egółow

e podsta

-

wy pr

ogr

amow

ej

Uw

agi

o realizacji

Ocz

ek

iw

ane

osiągnięcia ucznia

polonist

yczno

-

-sp

ołeczna

1

163

Sztuk

a malo

w

ania

i r

zeźb

y – ucz

enie

odbior

u sztuk

i, kształ

-

to

w

anie wr

ażliw

ości

est

et

ycznej

.

w

dr

ażanie

dzieci

do

odbioru

sztuk

i po

-

pr

zez

działania

plast

yczne

(malo

w

anie

,

rz

eźbienie

, lepienie

it

d.),

opo

wiadanie

o

ef

ektach

sw

ojej

pr

ac

y,

dzielenie

się

emocjami

z

wiązan

ymi

z

działalnością

ar

ty

st

yczną,

oglądanie

i

opisy

w

anie

pr

zyk

ładó

w

k

la

-

sy

czn

ych

obr

az

ów

i

rz

eźb

sła

wn

ych

ar

ty

-

st

ów

ucz

enie

por

ówn

yw

ania,

ok

reślania

cech

w

spóln

ych

i

żniąc

ych,

wpr

ow

adz

enia

pojęcia

m

uz

eum

(r

óżnego

typu),

opisy

w

anie

miejsca,

gdzie

g

romadzi

się

sztukę

,

ro

zwijanie

umiejętności

naz

yw

ania

kolo

-

w

i

ich

zapisy

w

anie

, w

ybier

anie

sw

oich

ulubion

ych

kolor

ów

,

kształt

ow

anie

umiejętności

cz

ytania

i słuchania

z

e

zr

ozumieniem

pr

ost

ych

inf

or

macji

ć

wicz

enia

g

raf

omot

or

yczne

jako

spr

aw

dzanie

ro

zumienia

tekstu

,

Elemen

tar

z

cz. 2, s. 50–51

ćwicz

enia p

o-

lonist

yczno

-

-sp

ołeczne cz.

4,

s.

3,

4

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2

potr

afi

w

spólnie

w

k

lasie

opo

-

wiadać

o

sw

oich

doświadcz

e-

niach

i

pr

zeż

yciach

podczas

oglądania

obr

az

ów

, r

zeźb

y,

własnego

tw

or

zenia,

umie

opisać

ilustr

ację

za

pomocą

spójnego

, k

ilk

uz

da

-

nio

w

ego

tekstu

,

potr

afi

uzasadnić

, ż

e

coś

jest

ładne

, pięk

ne

, a

c

jest

br

zy

d-

kie

i

mało

ciek

aw

e

dla

niego

,

naz

yw

a

podsta

w

ow

e

kolor

y,

potr

afi

opisać

ilustr

ację

, uż

y-

w

ając

naz

w

kolor

ów

,

cz

yta

z

e

zr

ozumieniem

k

rótk

ie

i niec

o

dłuższ

e

tekst

y

potr

afi

odpo

wiedzieć

na

p

ytania

do

tekstu

lub

w

ykonać

odpo

-

wiednie

działanie

zgodnie

z instrukcją,

w

yr

óżnia

z

dania

i

licz

y

w

yr

az

y

w

z

daniach,

pisz

e

kalig

raficznie

po

znane

lit

er

y

w

w

yr

azach

i

zdaniach

(ró

wnież

lit

er

y

Ż,

ż

i

dwuznak

Rz

, rz

),

w

spólnie

z

inn

ymi

dziećmi

tw

or

zy

pr

ojekt

y

plast

yczne

,

w

spółpr

acując

zgodnie

w g

rupie;

background image

7

2

164 – 165

W muz

eum malarst

w

a.

W

pr

ow

adz

enie dr

uk

o-

w

anej i pisanej lit

er

y

Ż, ż.

ro

zwijanie

umiejętności

cz

ytania

z

e

zr

ozumieniem

or

az

ć

wicz

enie

k

alig

rafii

dopaso

w

yw

anie

z

dań

do

ilustr

acji

i

ich

pr

zepisy

w

anie

,

analiz

ow

anie

z

dań

pr

zeliczanie

w

yr

a-

w

, pr

zepisy

w

anie

w

edług

instrukcji,

ro

zmo

w

a

o

miejscach,

gdzie

g

romadzim

y

sztukę

, oglądanie

albumó

w

malarst

w

a

pr

zyniesion

ych

pr

zez

dzieci

lub

w

ypo

ży

-

cz

on

ych

z

bibliot

ek

i,

w

ybier

anie

sw

ojego

ulubionego

obr

azu

,

analiz

ow

anie

ilustr

acji

w

elemen

tar

zu

pr

zedsta

wiając

ej

muz

eum

malarst

w

a,

wpr

ow

adz

enie

druko

w

an

ych

lit

er

Ż

, ż

na

podsta

wie

w

yr

azu

żagló

wk

a,

analiza

i syn

teza

słucho

w

a

w

yr

azu

podsta

w

ow

e-

go

i w

yr

az

ów

doda

tko

w

ych,

cz

ytanie

tekstu

o

muz

eum

malarst

w

a,

ćwicz

enia

g

raf

omot

or

yczne

pomagając

e

pr

zy

got

ow

rękę

do

pisania,

ro

zwijanie

umiejętności

pisania

lit

er

Ż

, ż

,

pisanie

sylab

i

w

yr

az

ów

za

wier

ając

ych

te

lit

er

y,

Elemen

tar

z

cz. 2, s.

52

ćwicz

enia p

o-

lonist

yczno

-

-sp

ołeczne cz. 4, s.

5–6

por

tf

olio

ucznia – k

ar

ta

nr 41

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2

1

166

W muz

eum r

zeźb

y.

W

pr

ow

adz

enie dwuzna

-

ku Rz, r

z.

in

teg

ro

w

anie

g

rup

y

popr

zez

zaba

w

y

związane

tema

ty

cznie

z

e

sztuk

ą:

malo

-

w

aniem,

rz

eźbieniem,

tw

or

zeniem

for

m

pr

zestr

zenn

ych,

wpr

ow

adz

enie

dwuznak

u

Rz

, rz

na

pod

-

sta

wie

w

yr

azu

rz

eźba

,

cz

ytanie

tekst

ów

poświęc

on

ych

miejsc

om,

gdzie

g

romadzim

y

sztukę

ć

wicz

enie

cz

ytania

no

w

o

po

znan

ych

lit

er

Ż

, ż

, Rz

i

rz

,

ćwicz

enie

pisania

dwuznak

u

Rz

, rz

: pisa

-

nie

po

śladach

lit

er

, połącz

sylabo

w

ych

i w

yr

az

ów

,

ro

zwijanie

umiejętności

opo

wiadania

o sztuc

e

i pr

zeż

yciach

z

nią

z

wiązan

ych,

Elemen

tar

z

cz. 2, s.

53

ćwicz

enia p

o-

lonist

yczno

-

-sp

ołeczne cz. 4, s

. 7

por

tf

olio

ucznia – k

ar

ty

nr 42, 44

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2

background image

8

1

167

Ba

wim

y się w ar

ty

st

ów

.

Ćwicz

enia r

oz

wijając

e

spr

awność cz

ytania

i pisania.

zaba

w

y

ro

zwijając

e

wr

ażliw

ość

dzieci

na

pięk

no

,

ro

zwijanie

umiejętności

cz

ytania

tekst

ów

za

wier

ając

ych

lit

er

y

i dwuznak

i odpo

wia

-

dając

e

głosc

e

ż,

ro

zwijanie

umiejętności

zapisy

w

ania

sylab

z

lit

er

ą

ż

i dwuznak

iem

rz

,

kształt

ow

anie

z

dolności

ro

zumienia

cz

y-

tanego

tekstu

popr

zez

por

ówn

yw

anie

za

w

ar

ty

ch

w

nim

inf

or

macji

z

inf

or

macją

wizualną

ok

reślanie

, kt

ór

a

inf

or

macja

jest

pr

aw

dziw

a,

a

kt

ór

a

fałsz

yw

a,

w

yszuk

iw

anie

ż

i

rz

w

w

yr

azach,

podpisy

-

w

anie

ilustr

acji,

Elemen

tar

z

cz. 2, s. 52–53

ćwicz

enia p

o-

lonist

yczno

-

-sp

ołeczne cz. 4, s.

8–9

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2

1

168

O

glądam

y i opisujem

y

dzieła plast

yczne –

kształt

ow

anie umie

-

jętności dzielenia się sw

oimi pr

zeż

yciami za

-

inspir

ow

an

ymi sztuk

ą.

tw

or

zenie

w

spólnego

pr

ojektu

plast

ycz

-

nego

z

wiązanego

z

po

znaną

baśnią,

opo

-

wiadaniem,

wiersz

em,

zor

ganiz

ow

anie

w

ysta

w

y

pr

ac

dzieci,

za

-

pr

ez

en

to

w

anie

ef

ekt

ów

całor

ocznej

pr

ac

y

inn

ym

k

lasom,

rodzic

om;

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.3a 5.1 5.2

ma

tema

t.-

-pr

zyr

odnicza

1

28

O

bser

w

ow

anie pr

zyr

o-

dy – wiosna w sadzie

.

w

dr

ażanie

do

obser

w

ow

ania

zmian

za

-

chodząc

ych

w

pr

zyr

odzie

,

ro

zpo

zna

w

anie

roślin

i

zwier

t najbliż

-

sz

ych

śr

odo

wisk

pr

zyr

odnicz

ych,

pr

zybliż

enie

pr

ac

w

ykon

yw

an

ych

pr

zez

sado

wnik

a

wiosną,

pr

zybliż

enie

wiadomości

na

tema

t

sposo

-

bu

otr

zym

yw

ania

na

tur

alnego

miodu

,

w

dr

ażanie

do

pr

ow

adz

enia

hodo

wli,

Ćwicz

enia ma

-

tema

ty

czno

-

-pr

zyr

odnicz

e

cz.

4,

s.

3-5

por

tf

olio

ucznia k

ar

ta

nr 43

6.1)a 6.1)c 6.1)d

w

ymienia

pr

ac

e

w

ykon

yw

ane

w

sadzie

,

ro

zpo

znaje

i

naz

yw

a

zwier

-

ta

w

yst

ępując

e

na

ilustr

acji,

w

sk

azuje

po

żyt

eczne

z

wie

-

rz

ęta,

w

ymienia

etap

y

po

w

sta

w

ania

miodu

w

opar

ciu

o

ilustr

acje

,

w

yjaśnia,

c

o

robi

psz

cz

elar

z,

uk

łada

zadania

tekst

ow

e

do

ilustr

acji,

ro

związuje

zadanie

tekst

ow

e,

samodzielnie

zapisuje

działa

-

nie

do

zadania

tekst

ow

ego

,

zapisuje

odpo

wiedź,

1

109

Uk

ładanie i r

oz

wiąz

yw

a-

nie zadań t

ekst

ow

ych.

doskonalenie

umiejętności

uk

ładania

zadań

tekst

ow

ych,

ro

związ

yw

anie

zadań

tekst

ow

ych,

ro

zwijanie

log

icznego

m

yślenia

i

ro

zwią

-

zy

w

ania

pr

oblemó

w

,

Ćwicz

enia ma

-

tema

ty

czno

-

-pr

zyr

odnicz

e

cz.

4,

s.

6

7.2)a 7.2)b 7.2)c 7.2)d

background image

9

1

110

Pr

zemienność do

da

-

w

ania.

w

dr

ażanie

do

ro

zumienia

pr

zemienności

doda

w

ania,

kształc

enie

umiejętności

w

yciągania

wnioskó

w

,

doskonalenie

technik

i doda

w

ania

w

po

-

znan

ym

zak

resie

liczbo

w

ym,

Ćwicz

enia ma

-

tema

ty

czno

-

-pr

zyr

odnicz

e

cz.

4,

s.

7

kar

ta p

or

tf

olio

ucznia – nr 44

7.1)d 7.2)b

zauw

aża

własność

pr

zemien

-

ności

doda

w

ania,

st

osuje

w

pr

akt

yc

e

pr

zemien

-

ność

doda

w

ania,

odcz

ytuje

i

zapisuje

liczbę

15

i

16,

oblicza

sum

y

typu

10

+

5

=

15,

10

+

6

=

16,

pr

zelicza

w

zak

resie

16,

dodaje

w

zak

resie16

bez

pr

zek

rocz

enia

pr

ogu

dziesią

t-

ko

w

ego;

1

111

W

pr

ow

adz

enie liczb

y 15

i jej zapisu c

yfr

ow

ego

.

pr

zeliczanie

liczb

w

zak

resie

15,

wpr

ow

adz

enie

zapisu

liczb

y

15,

utr

w

alanie

pojęć

dziesiątk

i i

jedności

,

wpr

ow

adz

enie

liczb

y

15

w

aspekcie

k

ar

dy

-

naln

ym,

miar

ow

ym

i

por

ządko

w

ym,

pr

zedsta

wianie

liczb

y

15

w

postaci

sum

y

liczb

10

i

5,

Ćwicz

enia ma

-

tema

ty

czno

-

-pr

zyr

odnicz

e

cz.

4,

s.

8

7.2)a 7.2)b

1

112

W

pr

ow

adz

enie liczb

y 16

i jej zapisu c

yfr

ow

ego

.

pr

zeliczanie

liczb

w

zak

resie

16,

wpr

ow

adz

enie

zapisu

liczb

y

16,

utr

w

alanie

pojęć

dziesiątk

i i

jedności

,

wpr

ow

adz

enie

liczb

y

16

w

aspekcie

k

ar

dy

-

naln

ym,

miar

ow

ym

i

por

ządko

w

ym,

pr

zedsta

wianie

liczb

y

16

w

postaci

sum

y

liczb

10

i

6;

Ćwicz

enia ma

-

tema

ty

czno

-

-pr

zyr

odnicz

e

cz.

4,

s.

9

7.2)a 7.2)b

zajęcia

techniczne

1

28

Kwitnąc

y sad

.

w

dr

ażanie

do

zacho

w

ania

por

ządk

u

w

o-

kół

siebie

,

bezpieczne

posług

iw

anie

się

nar

zędziami,

w

dr

ażanie

do

w

ykor

zy

st

yw

ania

ma

ter

ia

-

łó

w

pr

zyr

odnicz

ych

w

pr

acach

technicz

-

ny

ch;

9.2)a

9.2)b

for

muje

dr

zewko

z

pr

zynie

-

sion

ych

pa

tykó

w

i

wbija

je

w

k

aw

ałek

st

yr

opianu

, lub

mocuje

za

pomocą

plast

elin

y,

pr

zyk

leja

na

gałązk

i pomarsz

-

cz

one

k

aw

ałeczk

i bibuły

w

kolor

ze

białym

lub

żo

-

w

ym;

eduk

acja

plast

yczna

1

28

Psz

cz

oły w

śr

ód k

wia

w

– past

ele

.

ilustr

ow

anie

sc

en

inspir

ow

an

ych

muz

yk

ą,

w

yobr

aźnią

i

opo

wiadaniem

naucz

yciela,

w

yr

ażanie

własn

ych

odczuć

i

wr

za

pomocą

technik

i plast

ycznej;

4.1) 4.2)

słucha

muz

yk

i,

w

rytm

muz

yk

i

koloruje

wz

or

y

kwia

w

,

w

ycina

k

wia

ty

tw

or

zy

łąkę

,

zgodnie

z

opo

wiadaniem

naucz

yciela

dor

yso

wuje

br

ak

ując

e

ow

ady

;

eduk

acja

muz

yczna

1

28

Po

znajem

y puz

on.

Ro

zr

óżnianie dź

więk

ów

cich

ych i głośn

ych.

ro

zr

óżnianie

słucho

w

e

więkó

w

cich

ych

i głośn

ych,

po

znanie

puz

onu

budo

w

a

i br

zmienie

,

ro

zpo

zna

w

anie

br

zmienia

instrumen

w

:

puz

onu

, akor

deonu

, f

or

tepianu

, sk

rz

ypiec

,

fletu

popr

zecznego

i

gitar

y;

Kar

ta pr

ac

y

nr 24

3.2) 3.3) 3.5)

wie

, jak

w

ygląda

puz

on

i r

ozpo

znaje

jego

br

zmienie

,

ro

zpo

znaje

i

naz

yw

a

instrumen

ty

: puz

on,

akor

deon,

for

tepian,

sk

rz

ypc

e,

flet

popr

zeczn

y

i g

itar

ę,

background image

10

śpiew

a

znane

mu

piosenk

i

cicho

i

głośno;

zajęcia

komput

er

ow

e

1

28

Po

znanie nar

zędzia

Tekst

w pr

ogr

amie

Pa

int

.

po

znanie

i

zast

oso

w

anie

nar

zędzia

T

ekst

w pr

og

ramie

P

aint

,

w

dr

ażanie

do

zapamiętania

uk

ładu

k

la

wi

-

sz

y

na

k

la

wia

tur

ze

komput

er

ow

ej

,

doskonalenie

umiejętności

w

ykor

zy

st

y-

w

ania

k

la

wia

tur

y

do

pisania

w

yr

az

ów

or

az

liczb

,

w

dr

ażanie

do

spr

awnego

posług

iw

ania

się

m

yszą,

w

dr

ażanie

do

zapisy

w

ania

w

ykonan

ych

pr

ac

w

sw

oim

folder

ze;

8.1) 8.2)

z

pomocą

naucz

yciela

st

osuje

nar

zędzie

pr

og

ramu

P

aint

Tekst,

potr

afi

odnaleź

ć

na

k

la

wia

tu

-

rz

e

w

ybr

ane

k

la

wisz

e,

podpisuje

elemen

ty

g

raficzne

w

polu

tekst

ow

ym

i

wpisuje

liczb

y

do

ok

ienek

za

pomocą

kla

wia

tur

y,

spr

awnie

posługuje

się

m

y-

szą,

samodzielnie

zapisuje

plik

w sw

oim

folder

ze;

w

ycho

w

anie

fiz

yczne

i eduk

acja

zdr

ow

otna

3

82– 84

82. Ro

zwijanie o

gólnej

spr

awności pr

zez ć

wi

-

cz

enia gimnast

yczne

.

83. G

ry i zaba

w

y z ak

-

cen

tem siły

.

84. G

ry i zaba

w

y z ak

-

cen

tem w

ytr

zymałości.

doskonalenie

ogólnej

spr

awności

fiz

ycznej

,

doskonalenie

umiejętności

w

spólnej

zaba

w

y,

w

yr

abianie

na

w

yk

u

bezpiecznego

w

yko

-

ny

w

ania

ć

wicz

eń,

doskonalenie

umiejętności

w

ykon

yw

ania

ćwicz

wno

w

ażn

ych,

doskonalenie

siły

: r

amion,

nóg

i

tuło

wia,

doskonalenie

w

ytr

zymałości.

10.1 10.2)c

doskonali

ogólną

spr

awność

,

kor

yguje

własną

posta

w

ę

ciała,

w

spółpr

acuje

w

z

espole

,

kształtuje

siłę

ramion,

nóg

tuło

wia,

ro

zwija

sw

oją

w

ytr

zymałość

.

background image

11

 Dzień 1.

TEMAT DNIA: Jesteśmy odbiorcami sztuki

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr.)

Zapis w dzienniku: Sztuka malowania i rzeźbienia – uczenie odbioru sztuki, kształtowanie

wrażliwości estetycznej. Obserwowanie przyrody – wiosna w sadzie.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na poprzednich zajęciach opowiadaliście o spędzaniu czasu wolnego wspólnie z rodzica-

mi. Potraficie odegrać scenki na podany temat. Rozwiązujecie kalambury. Układacie i opo-

wiadacie historyjki związane ze szkołą. Rozumiecie pojęcia ekolog, ekologia. Rozumiecie

konieczność ochrony przyrody. Potraficie wskazać przykłady działalności człowieka, które

szkodzą przyrodzie, i takich, które jej służą.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– potrafi razem z innymi dziećmi w klasie opowiadać o swoich doświadczeniach i przeży-

ciach podczas oglądania obrazów, rzeźb, podczas własnej działalności twórczej,

– potrafi opisać ilustrację, używając nazw kolorów,

– wymienia prace wykonywane w sadzie,

– rozpoznaje i nazywa zwierzęta przedstawione na ilustracji,

– wskazuje pożyteczne zwierzęta,

– wymienia etapy powstawania miodu w oparciu o ilustracje,

– wyjaśnia, co robi pszczelarz.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach będziecie rozmawiać na temat nowej wartości – MOTYWACJI DO

UCZESTNICZENIA W KULTURZE. Będziecie wypowiadać się na temat obrazów i rzeźb. Opo-

wiecie o swoich doświadczeniach i przeżyciach związanych z oglądaniem i tworzeniem

obrazów i rzeźb. Będziecie nazywać kolory i opiszecie ilustrację, używając nazw kolorów.

Dowiecie się, jak wygląda sad w porze wiosennej. Poznacie pożyteczne zwierzęta przebywa-

jące w sadzie. Poznacie pracę pszczelarza i etapy powstawania miodu.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– wypowiadać się na temat obrazów i rzeźb,

– słuchać i czytać ze zrozumieniem,

– wskazać pożyteczne zwierzęta przebywające w sadzie,

– opowiedzieć, w jaki sposób powstaje miód.

Pytania kluczowe

• Czego możemy się dowiedzieć, oglądając obrazy i rzeźby?

• Co dzieje się wiosną w sadzie?

• Jak powstaje miód?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA

W KULTURZE, s. 54., portfolio ucznia, cz. 2 – karta nr 43; karteczki z rysunkami (do położenia

na stolikach) przedstawiającymi pędzel, łopatkę, plastelinę; kubki na wodę, koszyk, pędzle,

farby, łopatki do lodów, plastelina, kartki A4, podkładki, różne rodzaje miodu (akacjowy, li-

powy, spadziowy), łyżeczki plastikowe.

background image

12

Przebieg zajęć

1. Stań w kole – zabawa wprowadzająca.

• Dzieci spacerują po klasie w różnych kierunkach. Na hasło nauczyciela – np.: Trzymajcie

się za ręce. Trzymajcie się pod boki. Stańcie tyłem do koła. Stańcie jedno za drugim. Chwyć-

cie się za ramiona. – ustawiają się w kole zgodnie z poleceniem. Po chwili znowu space-

rują, aż do momentu, kiedy usłyszą kolejne hasło.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel mówi dzieciom, o czym będą rozmawiać na dzisiejszych zajęciach (patrz:

Cele w języku ucznia i Nacobezu). Informuje, że od dziś rozpoczną wędrówkę po nowej

krainie wartości – MOTYWACJI DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE, dzięki której wiele

się dowiedzą o sztuce, muzyce i teatrze.

3. Motywacja do uczestniczenia w kulturze – wprowadzenie do wartości.

• Nauczyciel zaprasza dzieci do nowej krainy wartości. Poleca każdemu uczniowi wyjąć

z  teczki dodatkowej bilet i podpisać go swoim imieniem.

• Dzieci oglądają bilety i mówią, co się na nich znajduje. Próbują zgadnąć, z czym się koja-

rzą przedstawione obrazki. Nauczyciel wyjaśnia, że harfa symbolizuje dziedzinę sztuki,

która nazywa się muzyką. Rzeźba odnosi się do plastyki, a maski są symbolem teatru.

• Dzieci rozmawiają z nauczycielem o nowej wartości. Wypowiadają się swobodnie o tym,

jak rozumieją słowo kultura i wyrażenie uczestnictwo w kulturze. Nauczyciel uzupełnia te

wypowiedzi.

4.

Jesteśmy twórcami – działania plastyczne

.

• Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel pokazuje im koszyk, w którym znajdują się pędzle, ło-

patki do lodów i kawałki plasteliny. Każde dziecko bierze jeden przedmiot i przekazuje

koszyk osobie siedzącej obok.

• Nauczyciel oznacza stoliki karteczkami z rysunkami przedstawiającymi pędzel, łopatkę,

plastelinę. Rysunki symbolizują działania plastyczne, które będą wykonywane przez

dzieci. Na stolikach umieszcza odpowiednie przedmioty.

• Dzieci, które wybrały pędzle, siadają przy stoliku, gdzie są farby, kartki i woda w kub-

kach.

• Dzieci, które wzięły z koszyka łopatki, siadają przy stoliku z podkładkami i plasteliną.

• Dzieci, które wybrały plastelinę, zajmują miejsca przy stoliku z podkładkami.

Nauczyciel mówi: Jesteście twórcami. Wykonajcie pracę na dowolny temat, wykorzystując

przygotowane materiały.

• Dzieci wykonują prace – malują obrazy (przy stoliku z rysunkiem pędzla), rzeźbią (przy

stoliku z rysunkiem łopatki), lepią (przy stoliku oznaczonym plasteliną). Gotowe dzieła

nauczyciel eksponuje w wyznaczonym miejscu w klasie.

5. Jesteśmy odbiorcami kultury – ćwiczenia w mówieniu.

• Dzieci oglądają przygotowaną wystawę plastyczną. Wypowiadają się na temat swoich

prac. Opowiadają o emocjach, które towarzyszyły im podczas tworzenia, i o efektach

pracy. Słuchają, co na temat swoich prac mówią ich koledzy.

• Dzieci otwierają

elementarz na s. 50–51.

Nauczyciel czyta wypowiedź książkowych bo-

haterów – Uli i Bartka.

• Nauczyciel przypomina dzieciom, co to jest muzeum (patrz: projekt nr 20, dzień 2.) oraz

uzupełnia wiadomości w tym zakresie.

Informacje dla nauczyciela

Muzeum – instytucja powołana do gromadzenia, badania oraz opieki nad obiektami posiadają-

cymi pewną wartość historyczną bądź artystyczną. W większych muzeach niewielka część z tych

obiektów jest udostępniana publiczności w postaci wystaw stałych lub czasowych, natomiast

reszta jest przechowywana w specjalnie do tego przystosowanych magazynach. Ze względu na

rodzaj eksponatów istnieją muzea związane ze sztuką (malarstwa, rzeźby), archeologią, życiem

codziennym itd.

Źródło: Wikipedia

• Dzieci oglądają reprodukcje obrazów i rzeźb w elementarzu. Opowiadają, co przedsta-

wiają obrazy i je porównują. Wypowiadają się na temat rzeźb. Próbują określić, z czego

są wykonane.

• Dzieci wyrażają swoje opinie na temat dzieł sztuki. Mówią, który obraz i która rzeźba

spodobały im się i dlaczego.
Logopeda radzi – zasady dobrej komunikacji
Nie naśmiewam się z wypowiedzi kolegów i kole-

żanek – to kolejna zasada dobrej komunikacji,

o której możemy porozmawiać z uczniami przy

okazji ich wypowiedzi.

6. Kolor jak… – ćwiczenia słownikowe, ćwicze-

nia w pisaniu.

• Nauczyciel podaje początek porównania z na-

zwą koloru, np. zielony jak…, a dzieci indywi-

dualnie mówią wyrazy, które kojarzą się z zielo-

nym kolorem: trawa, groszek, ogórek itp. Kiedy

pomysły się wyczerpią, nauczyciel podaje inne

kolory, a dzieci – wyrazy kojarzące się z nimi.

• Dzieci rozpoznają kolory, wymieniają je i piszą

ich nazwy w

ćw. pol.-społ. na s. 3

.

Następnie

wypowiadają się na temat swoich ulubionych

kolorów. Wpisują ich nazwy na podium.

background image

13

Informacje dla nauczyciela

Muzeum – instytucja powołana do gromadzenia, badania oraz opieki nad obiektami posiadają-

cymi pewną wartość historyczną bądź artystyczną. W większych muzeach niewielka część z tych

obiektów jest udostępniana publiczności w postaci wystaw stałych lub czasowych, natomiast

reszta jest przechowywana w specjalnie do tego przystosowanych magazynach. Ze względu na

rodzaj eksponatów istnieją muzea związane ze sztuką (malarstwa, rzeźby), archeologią, życiem

codziennym itd.

Źródło: Wikipedia

• Dzieci oglądają reprodukcje obrazów i rzeźb w elementarzu. Opowiadają, co przedsta-

wiają obrazy i je porównują. Wypowiadają się na temat rzeźb. Próbują określić, z czego

są wykonane.

• Dzieci wyrażają swoje opinie na temat dzieł sztuki. Mówią, który obraz i która rzeźba

spodobały im się i dlaczego.
Logopeda radzi – zasady dobrej komunikacji
Nie naśmiewam się z wypowiedzi kolegów i kole-

żanek – to kolejna zasada dobrej komunikacji,

o której możemy porozmawiać z uczniami przy

okazji ich wypowiedzi.

6. Kolor jak… – ćwiczenia słownikowe, ćwicze-

nia w pisaniu.

• Nauczyciel podaje początek porównania z na-

zwą koloru, np. zielony jak…, a dzieci indywi-

dualnie mówią wyrazy, które kojarzą się z zielo-

nym kolorem: trawa, groszek, ogórek itp. Kiedy

pomysły się wyczerpią, nauczyciel podaje inne

kolory, a dzieci – wyrazy kojarzące się z nimi.

• Dzieci rozpoznają kolory, wymieniają je i piszą

ich nazwy w

ćw. pol.-społ. na s. 3

.

Następnie

wypowiadają się na temat swoich ulubionych

kolorów. Wpisują ich nazwy na podium.

background image

14

7. Ulubione zajęcia małych artystów – czytanie i słuchanie ze zrozumieniem, ćwicze-

nia grafomotoryczne.

• Nauczyciel czyta na

s. 4. w ćw. pol.-społ.

infor-

mację zamieszczoną w chmurce pod zdjęciem

Karoliny. Na podstawie wysłuchanego tekstu

dzieci odgadują, jakie zajęcia lubi Karolina.

Obok ilustracji przedstawiającej pędzel rysują

inne przedmioty, które są potrzebne na zaję-

ciach plastycznych.

• Dzieci czytają po cichu pozostałe informacje

w chmurkach przekazywane przez Patryka, Igo-

ra i Julkę. Obok zdjęć dzieci rysują przedmioty

potrzebne do realizacji ich ulubionych zajęć.

8. W drodze do sadu – ćwiczenie grafomoto-

ryczne –

ćw. matem.-przyr., s. 3

.

• Nauczyciel mówi: Wiosna zbudziła ze snu owadzi

ród. Sprawdźcie, dokąd idzie pszczelarz. Czeka na

niego dużo pracy. Zobaczcie, jakie owady spotka

po drodze.

• Dzieci odnajdują i rysują drogę pszczelarza.

Mówią, jakie owady rozpoznały, liczą je i  wpisują ich liczbę w okienko.

9. Sad wiosną – wypowiadanie się na temat treści obrazka.

• Dzieci słuchają wiersza Hanny Zdzitowieckiej Biały sad:

Czyżby to śnieg znowu

Białe wiśnie, śliwy,

Padał przez noc całą?

Białe i czereśnie.

Wszystkie drzewa w sadzie

Ewunia trze oczy

Przystrojone biało!

– Czy ja śnię, czy nie śnię?

• Nauczyciel wyjaśnia, o jakiej bieli w sadzie jest mowa w wierszu.

• Dzieci oglądają ilustrację przedstawiającą wiosenny sad w

ćw. matem.-przyr. na s. 4

.

Opisują ilustrację,

porównują wygląd drzew z ich opisem w wierszu. Mówią, jakie czyn-

ności wykonują ludzie. Nazywają zwierzęta i opisują, co one robią w sadzie.

• Dzieci przyklejają naklejki pożytecznych zwierząt występujących w sadzie.

10. Etapy powstawania miodu.

• Dzieci oglądają zdjęcia na

s. 5 w ćw. matem.-

-przyr

. i mówią, co się na nich znajduje. Czytają

napisy znajdujące się z prawej strony. Nauczy-

ciel wyjaśnia ich znaczenie i opowiada dzie-

ciom, jak powstaje miód.

• Dzieci samodzielnie numerują obrazki w kolej-

ności, w jakiej powstaje miód.

• Nauczyciel czyta ciekawostkę Macyka Podróż-

nika. Następnie pokazuje dzieciom różne ro-

dzaje miodu. Dzieci porównują miód ze wzglę-

du na jego barwę. Próbują go i wypowiadają się

na temat jego smaku.

11. Podsumowanie zajęć.

• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela:

Czego dowiedziałeś/aś się podczas zajęć? Co za-

pamiętasz z dzisiejszych zajęć?
Zadanie domowe

Dowiedz się, do czego wykorzystuje się miód.

Chętne osoby mogą wykonać miniinsektarium. Instrukcja znajduje się w

portfolio ucznia –

karta nr 43

.

Dzień 2.

TEMAT DNIA: W muzeum malarstwa

(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: W muzeum malarstwa. Wprowadzenie drukowanych i pisanych liter

Ż, ż. Układanie i rozwiązywanie zadań tekstowych.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na ostatnich zajęciach opowiadaliście o swoich doświadczeniach i przeżyciach podczas

oglądania obrazów, rzeźb i własnoręcznie wykonanych prac. Nazywacie podstawowe kolory,

umiecie opisać ilustrację, używając nazw kolorów. Potraficie odczytać godziny na zegarze.

Zaznaczacie na zegarze godziny i je zapisujecie. Wykonujecie proste obliczenia zegarowe.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– umie opisać ilustrację za pomocą kilku spójnych zdań,

– czyta ze zrozumieniem krótkie i nieco dłuższe teksty,

– potrafi odpowiedzieć na pytania do tekstu lub wykonać odpowiednie działanie zgod-

nie z instrukcją,

– wyróżnia zdania i liczy wyrazy w zdaniach,

– zna drukowane i pisane litery Ż, ż,

– pisze kaligraficznie poznane litery w wyrazach i zdaniach,

– układa zadania tekstowe do ilustracji,

– rozwiązuje zadanie tekstowe,

– samodzielnie zapisuje działanie do zadania tekstowego,

– zapisuje odpowiedź do zadania.

background image

15

10. Etapy powstawania miodu.

• Dzieci oglądają zdjęcia na

s. 5 w ćw. matem.-

-przyr

. i mówią, co się na nich znajduje. Czytają

napisy znajdujące się z prawej strony. Nauczy-

ciel wyjaśnia ich znaczenie i opowiada dzie-

ciom, jak powstaje miód.

• Dzieci samodzielnie numerują obrazki w kolej-

ności, w jakiej powstaje miód.

• Nauczyciel czyta ciekawostkę Macyka Podróż-

nika. Następnie pokazuje dzieciom różne ro-

dzaje miodu. Dzieci porównują miód ze wzglę-

du na jego barwę. Próbują go i wypowiadają się

na temat jego smaku.

11. Podsumowanie zajęć.

• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela:

Czego dowiedziałeś/aś się podczas zajęć? Co za-

pamiętasz z dzisiejszych zajęć?
Zadanie domowe

Dowiedz się, do czego wykorzystuje się miód.

Chętne osoby mogą wykonać miniinsektarium. Instrukcja znajduje się w

portfolio ucznia –

karta nr 43

.

Dzień 2.

TEMAT DNIA: W muzeum malarstwa

(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: W muzeum malarstwa. Wprowadzenie drukowanych i pisanych liter

Ż, ż. Układanie i rozwiązywanie zadań tekstowych.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na ostatnich zajęciach opowiadaliście o swoich doświadczeniach i przeżyciach podczas

oglądania obrazów, rzeźb i własnoręcznie wykonanych prac. Nazywacie podstawowe kolory,

umiecie opisać ilustrację, używając nazw kolorów. Potraficie odczytać godziny na zegarze.

Zaznaczacie na zegarze godziny i je zapisujecie. Wykonujecie proste obliczenia zegarowe.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– umie opisać ilustrację za pomocą kilku spójnych zdań,

– czyta ze zrozumieniem krótkie i nieco dłuższe teksty,

– potrafi odpowiedzieć na pytania do tekstu lub wykonać odpowiednie działanie zgod-

nie z instrukcją,

– wyróżnia zdania i liczy wyrazy w zdaniach,

– zna drukowane i pisane litery Ż, ż,

– pisze kaligraficznie poznane litery w wyrazach i zdaniach,

– układa zadania tekstowe do ilustracji,

– rozwiązuje zadanie tekstowe,

– samodzielnie zapisuje działanie do zadania tekstowego,

– zapisuje odpowiedź do zadania.

background image

16

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach poznacie drukowane i pisane litery Ż, ż. Będziecie ćwiczyć kształt-

ne pisanie poznanych liter. Dowiecie się, co można zobaczyć w muzeum malarstwa. Opisze-

cie ilustrację za pomocą kilku zdań. Będziecie ćwiczyć czytanie ze zrozumieniem. Odpowie-

cie na pytania do tekstu i wykonacie polecenia zgodnie z instrukcją. Będziecie liczyć wyrazy

w zdaniach i litery w wyrazach. Ułożycie zadania tekstowe do ilustracji, zapiszecie działania

i je rozwiążecie.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– pisać i czytać wyrazy z nowo poznaną literą,

– opisać ilustrację za pomocą kilku zdań,

– czytać ze zrozumieniem,

– ułożyć i rozwiązać zadanie tekstowe.

Pytania kluczowe

• Jak wyglądają litery Ż, ż?

• Na co należy zwrócić uwagę przy czytaniu tekstu?

• W jaki sposób opisać ilustrację za pomocą kilku zdań?

• Jak ułożyć i rozwiązać zadanie tekstowe?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

portfolio ucznia cz. 2 – karta nr 41 oraz karty 5–6 (obrazy), tablica demonstracyjna nr 20,

portfolio nauczyciela – domki samogłosek i spółgłosek, s. 5, książki, albumy z reprodukcjami,

zdjęcia witraży, klocki, białe, czerwone i niebieskie kartoniki, kartoniki z liczbami od 0 do 14,

widokówki (10 zdjęć miast i 4 – pejzaży).

Przebieg zajęć

1. Leci pszczoła – zabawa ruchowa.

• Dzieci siedzą z zamkniętymi oczami w kręgu, tyłem do jego środka. Do wnętrza kręgu

wchodzi wskazane przez nauczyciela dziecko, które odgrywa rolę pszczoły.

• Pszczoła chodzi za plecami dzieci. Kiedy zatrzyma się i powie: Bzzzz!, wówczas dziecko,

obok którego stoi, podnosi się z miejsca i odchodzi z kręgu. Kto się pomyli, odpada

z  zabawy.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Dzieci zdają relacje z wykonania pracy domowej – wyjaśniają, czego dowiedziały się

o  zastosowaniu miodu. Porównują swoje wypowiedzi z propozycjami kolegów i kole-

żanek.

• Nauczyciel mówi dzieciom, o czym będą dzisiaj rozmawiać podczas zajęć. Podaje cele

i informuje, na co będzie zwracać szczególną uwagę.

3. Zdanie do obrazka – czytanie ze zrozumieniem, ćwiczenia kaligraficzne.

• Dzieci oglądają obrazki w

ćw. pol.-społ. s. 5

,

ćw.

2. Opowiadają, co widać na pierwszym, a  co

na drugim obrazku. Czytają po cichu zdania

w  chmurce. Następnie dobierają je do odpo-

wiednich obrazków i starannie przepisują.

4. Analiza zdań – liczenie wyrazów i liter.

• Nauczyciel wypowiada zdanie: Jacek maluje ob-

raz. Dzieci liczą po cichu wyrazy i układają na

ławce tyle klocków, ile wyrazów jest w zdaniu.

• Nauczyciel pisze na tablicy zdanie: Tomek i Zo-

sia idą do muzeum. Dzieci głośno czytają zapi-

sane zdanie i indywidualnie kładą na swoich

ławkach liczbę klocków odpowiadającą liczbie

wyrazów w zdaniu.

• Nauczyciel przypina na tablicy 6 białych kar-

toników. Następnie mówi: Malarz namalował

obraz przedstawiający kwitnące krokusy. Dzieci

liczą po cichu wyrazy w usłyszanym zdaniu. Po-

równują ich liczbę z liczbą kartoników na tablicy i kładą na swoich ławkach odpowied-

nią liczbę klocków.

• Dzieci przeliczają litery w każdym wyrazie w ćw. 3., wpisują ich liczbę w okienka. Porów-

nują liczbę wyrazów w obu zdaniach. Przepisują to zdanie, które ma mniej wyrazów.

5. W świecie obrazów – ćwiczenia w mówieniu.

• Nauczyciel przygotowuje w wyznaczonym miejscu w klasie albumy i książki z reproduk-

cjami obrazów. Dzieci oglądają je i swobodnie wypowiadają się na ich temat. Następnie

opisują treść obrazu z tablicy demonstracyjnej i reprodukcje obrazów Georges’a Seu-

rata zamieszczonych w portfolio ucznia: Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte,

Postać kobiety z małpką ze studium do obrazu, Pejzaż i postacie, Kobiety nad wodą.

• Dzieci mówią, co przedstawiają obrazy, czy obrazy są podobne tematycznie. Mówią,

jakie barwy w nich dominują. Oceniają obrazy, wybierają te, które najbardziej im się

podobają.

• Nauczyciel podkreśla, że obrazy artystów moż-

na oglądać na wystawach w muzeum malar-

stwa. Dzieci wypowiadają się na temat ilustracji

przedstawiającej takie muzeum w

elementarzu

na s. 52

.

6. Obraz z żaglówką – wprowadzenie drukowa-

nej litery Ż, ż.

• Nauczyciel pokazuje ilustrację żaglówki i pyta

dzieci: Jak nazywa się łódka, którą porusza wiatr,

dmuchając w jej żagle? Dzieci dzielą wyraz ża-

glówka na sylaby. Wskazane przez nauczyciela

dziecko rysuje na tablicy tyle okienek, ile jest

sylab w wyrazie. Dziecko przy tablicy zaznacza

krzyżykiem to okienko, które odnosi się do syla-

by zawierającej głoskę ż.

background image

17

3. Zdanie do obrazka – czytanie ze zrozumieniem, ćwiczenia kaligraficzne.

• Dzieci oglądają obrazki w

ćw. pol.-społ. s. 5

,

ćw.

2. Opowiadają, co widać na pierwszym, a  co

na drugim obrazku. Czytają po cichu zdania

w  chmurce. Następnie dobierają je do odpo-

wiednich obrazków i starannie przepisują.

4. Analiza zdań – liczenie wyrazów i liter.

• Nauczyciel wypowiada zdanie: Jacek maluje ob-

raz. Dzieci liczą po cichu wyrazy i układają na

ławce tyle klocków, ile wyrazów jest w zdaniu.

• Nauczyciel pisze na tablicy zdanie: Tomek i Zo-

sia idą do muzeum. Dzieci głośno czytają zapi-

sane zdanie i indywidualnie kładą na swoich

ławkach liczbę klocków odpowiadającą liczbie

wyrazów w zdaniu.

• Nauczyciel przypina na tablicy 6 białych kar-

toników. Następnie mówi: Malarz namalował

obraz przedstawiający kwitnące krokusy. Dzieci

liczą po cichu wyrazy w usłyszanym zdaniu. Po-

równują ich liczbę z liczbą kartoników na tablicy i kładą na swoich ławkach odpowied-

nią liczbę klocków.

• Dzieci przeliczają litery w każdym wyrazie w ćw. 3., wpisują ich liczbę w okienka. Porów-

nują liczbę wyrazów w obu zdaniach. Przepisują to zdanie, które ma mniej wyrazów.

5. W świecie obrazów – ćwiczenia w mówieniu.

• Nauczyciel przygotowuje w wyznaczonym miejscu w klasie albumy i książki z reproduk-

cjami obrazów. Dzieci oglądają je i swobodnie wypowiadają się na ich temat. Następnie

opisują treść obrazu z tablicy demonstracyjnej i reprodukcje obrazów Georges’a Seu-

rata zamieszczonych w portfolio ucznia: Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte,

Postać kobiety z małpką ze studium do obrazu, Pejzaż i postacie, Kobiety nad wodą.

• Dzieci mówią, co przedstawiają obrazy, czy obrazy są podobne tematycznie. Mówią,

jakie barwy w nich dominują. Oceniają obrazy, wybierają te, które najbardziej im się

podobają.

• Nauczyciel podkreśla, że obrazy artystów moż-

na oglądać na wystawach w muzeum malar-

stwa. Dzieci wypowiadają się na temat ilustracji

przedstawiającej takie muzeum w

elementarzu

na s. 52

.

6. Obraz z żaglówką – wprowadzenie drukowa-

nej litery Ż, ż.

• Nauczyciel pokazuje ilustrację żaglówki i pyta

dzieci: Jak nazywa się łódka, którą porusza wiatr,

dmuchając w jej żagle? Dzieci dzielą wyraz ża-

glówka na sylaby. Wskazane przez nauczyciela

dziecko rysuje na tablicy tyle okienek, ile jest

sylab w wyrazie. Dziecko przy tablicy zaznacza

krzyżykiem to okienko, które odnosi się do syla-

by zawierającej głoskę ż.

background image

18

• Inne wybrane przez nauczyciela dziecko podchodzi do tablicy, przypina tyle białych

kartoników, ile jest głosek w wyrazie żaglówka. Następnie pokazuje, w którym miejscu

jest głoska ż.

• Nauczyciel mówi dzieciom, że ż to spółgłoska, zaznacza się ją niebieskim kolorem.

Dziecko przy tablicy nakłada niebieskie kartoniki na miejsca występowania głoski ż. Na

pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio kartoniki czerwone i niebieskie.

• Nauczyciel pokazuje drukowane litery Ż, ż. Dzieci wypowiadają się na temat ich wyglą-

du, mówią, do których liter są podobne.

• Nauczyciel mówi wyrazy: żaba, żarówka, witraż, a dzieci dzielą je na sylaby i wypowia-

dają głoski.

• Dzieci czytają po cichu wyrazy w ćw. 2. (żaluzje, filiżanka, witraż). Odszukują w nich literę

ż, mówią, którą z kolei literą jest w napisanych wyrazach, dzielą wyrazy na sylaby.
Logopeda radzi – ładnie mówię
Ż
jest głoską szeregu szumiącego (do tego szeregu zaliczamy głoski: sz, ż, cz, ).

Uczniowie z zaburzonym lub niezakończonym rozwojem mowy mogą ją realizować

nieprawidłowo. Jeżeli dziecko mówi na przykład z zamiast ż, może też pisać zaba. Trze-

ba je skierować do logopedy, gdyż wada wymowy ma wpływ również na efekty nauki

pisania, przysparzając dziecku dodatkowych trudności.

7. Hej! Ho! Żagle staw! – zabawa ruchowa.

• Nauczyciel mówi słowa piosenki M. Kowalewskiego Hej! Ho! Żagle staw! i pokazuje ru-

chy, a dzieci powtarzają za nim:

Hej! Ho! Żagle staw!

wyciągają w górę i opuszczają na zmianę prawą i lewą rękę

Ciągnij linę i się baw!

– naśladują przeciąganie liny

Hej! Ho! Śmiało steruj

naśladują kręcenie sterem

statkiem, który jest z papieru – łączą palce obu rąk, tworząc daszek

Hej!

energicznie wyciągają w górę wyprostowaną rękę

8. W muzeum malarstwa – ćwiczenia w czytaniu.

• Dzieci czytają samodzielnie tekst dotyczący muzeum w

elementarzu na s. 52.

i odpo-

wiadają na pytania nauczyciela: W jakim celu dzieci poszły do muzeum malarstwa? Jakie

obrazy podobały się dzieciom najbardziej? Co dzieci zrobiły po przyjściu do klasy?

• Nauczyciel pokazuje dzieciom ilustracje przed-

stawiające witraże i tłumaczy, w jaki sposób

można je wykonać.

9. Żaglówki na morzu – ćwiczenia grafomoto-

ryczne.

• Dzieci kreślą ołówkiem po śladach wzory mor-

skich fal i pływające po nich trzy żaglówki –

ćw.

pol.-społ., s. 6., ćw. 1

.

10. Nauka pisania liter Ż, ż.

• Nauczyciel demonstruje dzieciom litery pisane

Ż, ż. Następnie pisze je w powiększonej liniatu-

rze na tablicy. Dzieci obserwują sposób pisania

liter, wypowiadają się na temat ich kształtu.

Kreślą Ż, ż palcami w powietrzu, na ławkach,

na plecach kolegi i po śladach w powiększonej

liniaturze.

• Dzieci czytają wyrazy z literą ż, a następnie piszą je po śladach –

ćw. pol.-społ., s. 6

.

• W karcie z domkami samogłosek i spółgłosek dzieci wpisują literę ż do domku spółgło-

sek.

• Dzieci oceniają swoją pracę – pisanie. Każde dziecko zaznacza emotikon, który najlepiej

oddaje stopień jego zadowolenia z wykonanego zadania.

11. Pokój Grażyny – ćwiczenia w spostrzeganiu, analizie i syntezie głoskowej oraz

w pisaniu.

• Dzieci oglądają obrazek w

portfolio ucznia – karta nr 41

.

Odszukują przedmioty, które

mają w swoich nazwach głoskę ż, i zaznaczają je na obrazku (otaczają pętlą). Następnie

piszą ich nazwy.

12. Łańcuszki liczbowe – dodawanie i odejmowanie w zakresie 14.

• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartoniki z liczbami od 0 do 14. Następnie podaje działa-

nia, a dzieci po cichu obliczają. Kiedy nauczyciel powie głośno: Podaj wynik, wówczas

wszyscy jednocześnie pokazują kartonik z odpowiednią liczbą – wynikiem.

4 + 2 + 3 – 5 + 6 =; 8 – 3 + 2 + 3 + 4 =; 9 – 3 – 4 + 8 + 3 =; 7 + 3 – 5 – 4 + 9 + 2 =

13. Układanie i rozwiązywanie zadań.

• Nauczyciel rysuje kredą na tablicy dwie pętle. W jednej przypina widokówki miast,

a w drugiej – widokówki pejzaży.

• Dzieci wspólnie opowiadają o tym, co widzą

w pętlach, przeliczają elementy, a następnie ukła-

dają treść zadania do przedstawionej sytuacji.

• Dzieci podają rozwiązanie zadania, a nauczyciel

zapisuje je na tablicy.

• Dzieci opowiadają, co przedstawia obrazek

w  zad. 1. w

ćw. matem.-przyr. na s. 6

. Układają za-

dania do obrazka (nauczyciel ukierunkowuje my-

ślenie dzieci dodatkowymi pytaniami, np. Zwróć-

cie uwagę, w którą stronę zwrócone są pszczoły. Ile

z nich chodzi, a ile – leci? Dzieci piszą i obliczają

działania.

• Nauczyciel czyta dzieciom zad. 2. i objaśnia

sposób wykonania rysunku pomocniczego (jak

przedstawić ścięcie drzew). Dzieci postępują

zgodnie z poleceniem. Następnie piszą i obli-

czają działanie oraz kończą odpowiedź.

14. Podsumowanie zajęć.

• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat zajęć i odpowiadają na pytanie nauczycie-

la: Gdybyś był/a malarzem, co chciałbyś/abyś namalować?

background image

19

• Dzieci czytają wyrazy z literą ż, a następnie piszą je po śladach –

ćw. pol.-społ., s. 6

.

• W karcie z domkami samogłosek i spółgłosek dzieci wpisują literę ż do domku spółgło-

sek.

• Dzieci oceniają swoją pracę – pisanie. Każde dziecko zaznacza emotikon, który najlepiej

oddaje stopień jego zadowolenia z wykonanego zadania.

11. Pokój Grażyny – ćwiczenia w spostrzeganiu, analizie i syntezie głoskowej oraz

w pisaniu.

• Dzieci oglądają obrazek w

portfolio ucznia – karta nr 41

.

Odszukują przedmioty, które

mają w swoich nazwach głoskę ż, i zaznaczają je na obrazku (otaczają pętlą). Następnie

piszą ich nazwy.

12. Łańcuszki liczbowe – dodawanie i odejmowanie w zakresie 14.

• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartoniki z liczbami od 0 do 14. Następnie podaje działa-

nia, a dzieci po cichu obliczają. Kiedy nauczyciel powie głośno: Podaj wynik, wówczas

wszyscy jednocześnie pokazują kartonik z odpowiednią liczbą – wynikiem.

4 + 2 + 3 – 5 + 6 =; 8 – 3 + 2 + 3 + 4 =; 9 – 3 – 4 + 8 + 3 =; 7 + 3 – 5 – 4 + 9 + 2 =

13. Układanie i rozwiązywanie zadań.

• Nauczyciel rysuje kredą na tablicy dwie pętle. W jednej przypina widokówki miast,

a w drugiej – widokówki pejzaży.

• Dzieci wspólnie opowiadają o tym, co widzą

w pętlach, przeliczają elementy, a następnie ukła-

dają treść zadania do przedstawionej sytuacji.

• Dzieci podają rozwiązanie zadania, a nauczyciel

zapisuje je na tablicy.

• Dzieci opowiadają, co przedstawia obrazek

w  zad. 1. w

ćw. matem.-przyr. na s. 6

. Układają za-

dania do obrazka (nauczyciel ukierunkowuje my-

ślenie dzieci dodatkowymi pytaniami, np. Zwróć-

cie uwagę, w którą stronę zwrócone są pszczoły. Ile

z nich chodzi, a ile – leci? Dzieci piszą i obliczają

działania.

• Nauczyciel czyta dzieciom zad. 2. i objaśnia

sposób wykonania rysunku pomocniczego (jak

przedstawić ścięcie drzew). Dzieci postępują

zgodnie z poleceniem. Następnie piszą i obli-

czają działanie oraz kończą odpowiedź.

14. Podsumowanie zajęć.

• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat zajęć i odpowiadają na pytanie nauczycie-

la: Gdybyś był/a malarzem, co chciałbyś/abyś namalować?

background image

20

Dzień 3.

TEMAT DNIA: W muzeum rzeźby

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: W muzeum rzeźby. Wprowadzenie dwuznaku Rz, rz. Przemienność do-

dawania.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na ostatnich zajęciach dowiedzieliście się, co można zobaczyć w muzeum malarstwa. Umie-

cie opisać ilustrację za pomocą kilku zdań. Znacie drukowane i pisane litery Ż, ż. Umiecie pi-

sać kształtne litery. Czytacie ze zrozumieniem. Umiecie odpowiedzieć na pytania do tekstu.

Pracujecie zgodnie z instrukcją. Umiecie wskazywać wyrazy w zdaniach i litery w wyrazach.

Umiecie ułożyć zadania tekstowe do ilustracji, napisać działania i je rozwiązać.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– zna dwa sposoby zapisu głoski ż,

– pisze kaligraficznie poznane litery w wyrazach i zdaniach,

– rozumie zasadę przemienności dodawania,

– stosuje w praktyce przemienność dodawania.

Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie drugi sposób zapisu literowego głoski ż. Będziecie ćwi-

czyć czytanie i pisanie wyrazów z literami ż, rz. Ułożycie i napiszecie zdania z rozsypanki

wyrazowej. Dowiecie się, co znaczy określenie przemienność dodawania.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– pisać wyrazy z dwuznakiem rz,

– układać zdania z rozsypanki wyrazowej,

– stosować przemienność liczb w dodawaniu.

Pytania kluczowe

• Jak czytać i pisać dwuznak rz?

• Czy kolejność liczb w dodawaniu wpływa na wynik dodawania?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

portfolio ucznia cz. 2 – karty nr 42, 44, Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości

MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE; ołówek, portfolio ucznia, cz. 1 – zdjęcia

rzeźb zwierząt leśnych (karta nr 2), białe, niebieskie i czerwone kartoniki, tamburyno, liczby

w kolorach.

Przebieg zajęć

1. Czarodziejski ołówek – zabawa integracyjna.

• Nauczyciel wita się z dziećmi i zaprasza je na środek sali. W ręku trzyma ołówek i mówi:

Mam czarodziejski ołówek. Tym ołówkiem mogę was zamienić w kogoś innego. Dziś zamie-

niam was we wspaniałych rzeźbiarzy. A co wy wyczarowalibyście dla swojej klasy?

• Dzieci podają swoje propozycje i je uzasadniają.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel podaje dzieciom temat zajęć, przedstawia im cele i mówi, na co będzie zwra-

cać szczególną uwagę.

• Prosi dzieci, aby pilnie pracowały, a w razie potrzeby zwracały się o pomoc.

3. Rzeźba na głoskę „ż” – ćwiczenia słownikowe.

• Dziecko wskazane przez nauczyciela mówi: Wyrzeźbię słowo na głoskę ż…i podaje wyraz

zaczynający się tą głoską. Pozostałe dzieci mówią inne słowa rozpoczynające się daną

głoską.

4. W muzeum rzeźby – wprowadzenie dwuznaku Rz, rz.

• Dzieci oglądają ilustrację w

elementarzu na

s. 53.

przedstawiającą muzeum rzeźby.

Opowia-

dają, co zobaczyły w muzeum Łucja i jej babcia.

• Nauczyciel nawiązuje do zajęć z edukacji pla-

stycznej (projekt nr 3), podczas których dzieci

wykonały rzeźbę swojego ulubionego zwie-

rzęcia. Dzieci ponownie oglądają zdjęcia rzeźb

w portfolio.

• Dzieci dzielą na sylaby i głoskują wyraz rzeźba,

a wskazane przez nauczyciela dziecko przypina

na tablicy 5 białych kartoników. Następnie na

pierwszy biały kartonik nakłada niebieski. Na

pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio

czerwone i niebieskie, tak aby powstał schemat

wyrazu rzeźba.

• Nauczyciel przypomina dzieciom, że na wczo-

rajszych zajęciach poznały zapis literowy głoski

ż i wskazuje na drukowane i pisane litery Ż, ż.

• Nauczyciel wyjaśnia, że głoskę ż zapisuje się w języku polskim dwoma sposobami. Po-

kazuje dzieciom drugi sposób zapisu głoski ż – dwuznak rz.

5. Dwa zapisy literowe: ż, rz – ćwiczenia w czytaniu.

• Dzieci czytają po cichu tekst w

elementarzu na s. 53

. Starają się zapamiętać trzy dowol-

ne wyrazy z literami ż i rz. Nauczyciel zapisuje podane przez dzieci wyrazy na tablicy.

• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela dotyczące przeczytanego tekstu: Gdzie Łu-

cja była z babcią? Co o powstaniu rzeźby mówił przewodnik? Kim w przyszłości chce zostać

Łucja?

• Dzieci czytają po cichu wyrazy w ćw. 4. (rzeźbiarz, drzewo, malarz). Odszukują w nich

dwuznak rz i mówią, na którym miejscu w wyrazach się znajduje. Dzielą wyrazy na

sylaby.

Logopeda radzi – nauka pisania
Uczniowie muszą zapamiętać, w jakich wyrazach piszemy ż, a w jakich – rz. Pomoże

im w tym częste czytanie globalne wyrazów z ż i rz. Można wspólnie z dziećmi ułożyć

słowniczek najczęściej używanych wyrazów z tą głoską.

6. Figury woskowe – zabawa ruchowa.

• Dzieci dobierają się parami. Jedna osoba w parze jest rzeźbiarzem, a druga – modelem.

Nauczyciel uderza w tamburyno, a rzeźbiarze ustawiają partnerów tak, jakby tworzy-

li rzeźby z wosku. Kiedy nauczyciel przestaje grać, figury woskowe stoją nieruchomo,

a rzeźbiarze chodzą po klasie i podziwiają prace kolegów i koleżanek. Zabawę powtarza

się ze zmianą zadań w parach.

background image

21

3. Rzeźba na głoskę „ż” – ćwiczenia słownikowe.

• Dziecko wskazane przez nauczyciela mówi: Wyrzeźbię słowo na głoskę ż…i podaje wyraz

zaczynający się tą głoską. Pozostałe dzieci mówią inne słowa rozpoczynające się daną

głoską.

4. W muzeum rzeźby – wprowadzenie dwuznaku Rz, rz.

• Dzieci oglądają ilustrację w

elementarzu na

s. 53.

przedstawiającą muzeum rzeźby.

Opowia-

dają, co zobaczyły w muzeum Łucja i jej babcia.

• Nauczyciel nawiązuje do zajęć z edukacji pla-

stycznej (projekt nr 3), podczas których dzieci

wykonały rzeźbę swojego ulubionego zwie-

rzęcia. Dzieci ponownie oglądają zdjęcia rzeźb

w portfolio.

• Dzieci dzielą na sylaby i głoskują wyraz rzeźba,

a wskazane przez nauczyciela dziecko przypina

na tablicy 5 białych kartoników. Następnie na

pierwszy biały kartonik nakłada niebieski. Na

pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio

czerwone i niebieskie, tak aby powstał schemat

wyrazu rzeźba.

• Nauczyciel przypomina dzieciom, że na wczo-

rajszych zajęciach poznały zapis literowy głoski

ż i wskazuje na drukowane i pisane litery Ż, ż.

• Nauczyciel wyjaśnia, że głoskę ż zapisuje się w języku polskim dwoma sposobami. Po-

kazuje dzieciom drugi sposób zapisu głoski ż – dwuznak rz.

5. Dwa zapisy literowe: ż, rz – ćwiczenia w czytaniu.

• Dzieci czytają po cichu tekst w

elementarzu na s. 53

. Starają się zapamiętać trzy dowol-

ne wyrazy z literami ż i rz. Nauczyciel zapisuje podane przez dzieci wyrazy na tablicy.

• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela dotyczące przeczytanego tekstu: Gdzie Łu-

cja była z babcią? Co o powstaniu rzeźby mówił przewodnik? Kim w przyszłości chce zostać

Łucja?

• Dzieci czytają po cichu wyrazy w ćw. 4. (rzeźbiarz, drzewo, malarz). Odszukują w nich

dwuznak rz i mówią, na którym miejscu w wyrazach się znajduje. Dzielą wyrazy na

sylaby.

Logopeda radzi – nauka pisania
Uczniowie muszą zapamiętać, w jakich wyrazach piszemy ż, a w jakich – rz. Pomoże

im w tym częste czytanie globalne wyrazów z ż i rz. Można wspólnie z dziećmi ułożyć

słowniczek najczęściej używanych wyrazów z tą głoską.

6. Figury woskowe – zabawa ruchowa.

• Dzieci dobierają się parami. Jedna osoba w parze jest rzeźbiarzem, a druga – modelem.

Nauczyciel uderza w tamburyno, a rzeźbiarze ustawiają partnerów tak, jakby tworzy-

li rzeźby z wosku. Kiedy nauczyciel przestaje grać, figury woskowe stoją nieruchomo,

a rzeźbiarze chodzą po klasie i podziwiają prace kolegów i koleżanek. Zabawę powtarza

się ze zmianą zadań w parach.

background image

22

7. Rzeźby w muzeum – ćwiczenia grafomotoryczne.

• Dzieci kreślą po śladach i rysują rzeźby w

ćw.

pol.-społ. na s. 7

.

Prowadzą palec po dwuzna-

kach w powiększonej liniaturze.

8. Ćwiczenia z dwuznakiem rz.

• Dzieci piszą dwuznak rz po śladach i samodziel-

nie. Czytają wyrazy, piszą je po śladach, a  na-

stępnie odwzorowują i piszą w liniaturze.

• W

portfolio ucznia – karta nr 42

układają zda-

nia z rozsypanek wyrazowych i zapisują je obok

właściwych obrazków.

9. Przemienność dodawania – ćwiczenia z licz-

bami w kolorach.

• Dzieci układają na ławkach pary liczb w kolo-

rach: jasnoniebieski i zielony, ciemnoróżowy

i biały, jasnoróżowy i żółty.

• Nauczyciel poleca dzieciom dodać liczby odpo-

wiadające klockom – od strony lewej do prawej

i odwrotnie.

• Dzieci czytają: 3 + 7 = 10; 7 + 3 = 10; 8 + 1 = 9; 1 + 8 = 9; 2 + 5 = 7; 5 + 2 = 7.

Nauczyciel pyta, co zauważyły. Dzieci formułują wnioski.

10. Stosowanie prawa przemienności.

• Nauczyciel czyta treść zad. 1. w

ćw. matem.-

-przyr. na s. 7

.

Dzieci wykonują rysunki pomoc-

nicze. Piszą i obliczają działania. Porównują ry-

sunki i obliczenia. Formułują wnioski.

• Nauczyciel tłumaczy pozostałe zadania. Dzieci

wykonują zadania samodzielnie, stosując po-

znane prawo przemienności dodawania. Na ko-

niec formułują wnioski.

11. Podsumowanie zajęć.

• Na bilecie do wartości MOTYWACJA DO UCZEST-

NICZENIA W KULTURZE dzieci wpisują wyraz

rzeźba.

• Nauczyciel ocenia pracę dzieci na zajęciach i ich

zaangażowanie. Dzieci kończą rozpoczęte zda-

nie: Gdybym był/a rzeźbiarzem…

Zadanie domowe

Wykonaj ćwiczenia w

portfolio ucznia – karta nr 44.

Dzień 4.

TEMAT DNIA: Jesteśmy artystami

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: Bawimy się w artystów. Ćwiczenia rozwijające sprawność czytania

i pisania. Wprowadzenie liczby 15 i jej zapisu cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na ostatnich zajęciach poznaliście drugi sposób zapisu literowego głoski ż. Umiecie czytać

i pisać niektóre wyrazy z literami ż, rz. Potraficie ułożyć i napisać zdanie z rozsypanki wyra-

zowej. Poznaliście prawo przemienności dodawania.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– czyta ze zrozumieniem krótkie i nieco dłuższe teksty,

– pisze kaligraficznie poznane litery w wyrazach i zdaniach,

– odczytuje i zapisuje liczbę 15,

– oblicza sumy typu 10 + 5 = 15.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach wcielicie się w rolę artystów malarzy. Będziecie ćwiczyć czytanie

i pisanie sylab i wyrazów z literą ż i dwuznakiem rz. Przeczytacie zdania i na podstawie ob-

razków odpowiecie, czy są prawdziwe, czy fałszywe. Poznacie liczbę 15. Będziecie liczyć

w zakresie 15.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– czytać ze zrozumieniem,

– zapisać właściwą literę jako znak głoski ż,

liczyć w zakresie 15.

Pytania kluczowe

• W jaki sposób na podstawie obrazków rozpoznać zdania prawdziwe i fałszywe?

• W których wyrazach napisać ż, a w których – rz?

• Jak napisać liczbę 15?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA

W KULTURZE, papier pakowy, kredki, mazaki, bębenek, gazety, 3 skakanki, patyczki, gumki

recepturki, kartoniki z cyframi od 0 do 9, 15 pasków papieru o długości 15 cm w różnych

kolorach.

Przebieg zajęć

1. Witam wszystkich – zabawa wprowadzająca.

• Nauczyciel zaprasza dzieci na środek sali i mówi: Witam wszystkich, którzy…(lubią ma-

lować, potrafią lepić z plasteliny, umieją wycinać, wiedzą, co można zobaczyć w muzeum

malarstwa i rzeźby). Dzieci, których dotyczy powitanie, klaszczą w dłonie.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat dzisiejszych zajęć. Mówi, jakie zadania i zabawy

przygotował. Zapoznaje dzieci z celami i informuje, na co będzie zwracać szczególną

uwagę.

background image

23

Dzień 4.

TEMAT DNIA: Jesteśmy artystami

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: Bawimy się w artystów. Ćwiczenia rozwijające sprawność czytania

i pisania. Wprowadzenie liczby 15 i jej zapisu cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na ostatnich zajęciach poznaliście drugi sposób zapisu literowego głoski ż. Umiecie czytać

i pisać niektóre wyrazy z literami ż, rz. Potraficie ułożyć i napisać zdanie z rozsypanki wyra-

zowej. Poznaliście prawo przemienności dodawania.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– czyta ze zrozumieniem krótkie i nieco dłuższe teksty,

– pisze kaligraficznie poznane litery w wyrazach i zdaniach,

– odczytuje i zapisuje liczbę 15,

– oblicza sumy typu 10 + 5 = 15.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach wcielicie się w rolę artystów malarzy. Będziecie ćwiczyć czytanie

i pisanie sylab i wyrazów z literą ż i dwuznakiem rz. Przeczytacie zdania i na podstawie ob-

razków odpowiecie, czy są prawdziwe, czy fałszywe. Poznacie liczbę 15. Będziecie liczyć

w zakresie 15.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– czytać ze zrozumieniem,

– zapisać właściwą literę jako znak głoski ż,

liczyć w zakresie 15.

Pytania kluczowe

• W jaki sposób na podstawie obrazków rozpoznać zdania prawdziwe i fałszywe?

• W których wyrazach napisać ż, a w których – rz?

• Jak napisać liczbę 15?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA

W KULTURZE, papier pakowy, kredki, mazaki, bębenek, gazety, 3 skakanki, patyczki, gumki

recepturki, kartoniki z cyframi od 0 do 9, 15 pasków papieru o długości 15 cm w różnych

kolorach.

Przebieg zajęć

1. Witam wszystkich – zabawa wprowadzająca.

• Nauczyciel zaprasza dzieci na środek sali i mówi: Witam wszystkich, którzy…(lubią ma-

lować, potrafią lepić z plasteliny, umieją wycinać, wiedzą, co można zobaczyć w muzeum

malarstwa i rzeźby). Dzieci, których dotyczy powitanie, klaszczą w dłonie.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat dzisiejszych zajęć. Mówi, jakie zadania i zabawy

przygotował. Zapoznaje dzieci z celami i informuje, na co będzie zwracać szczególną

uwagę.

background image

24

• Dzieci przedstawiają wykonaną pracę domową. Czytają ułożoną treść zadania teksto-

wego. Prezentują obliczenia i podają odpowiedź.

3. Wyobraź sobie… – ćwiczenia w mówieniu.

• Nauczyciel mówi: Wyobraźcie sobie, że do naszej klasy przyszła pani Wiosna. Powiedzcie,

jak wygląda? Dzieci mówią, jak ich zdaniem wygląda pani Wiosna, jakie ma włosy, oczy,

w co jest ubrana, dlaczego przyszła do klasy.

4. Tak samo mówimy i czytamy, inaczej piszemy – ćwiczenia w czytaniu.

• Nauczyciel czyta teksty w

elementarzu na s. 52–53.

Dzieci wyszukują wyrazy ż i rz. Na-

stępnie wyrazy z ż czytają głośno wszystkie dziewczynki, a wyrazy z rz – chłopcy.

• Dzieci zamykają książki, a nauczyciel czyta jeden z wyrazów. Jeśli jest to wyraz z literą ż,

klaszczą dziewczynki. Jeśli nauczyciel przeczyta wyraz z rz, wówczas chłopcy klaszczą

w dłonie.
Logopeda radzi – nauka pisania
Ćwiczenia powyższe utrwalają zapamiętanie prawidłowego zapisu wyrazów z ż i rz.

5. Artyści na start – zabawa ruchowa.

• Nauczyciel dzieli dzieci na pięć grup. Każdej grupie wyznacza miejsce przy stoliku. Dzie-

ci siadają w grupach, w których na stolikach leżą kredki świecowe, mazaki i rozłożony

arkusz papieru pakowego. Nauczyciel tłumaczy dzieciom, jakie będzie ich zadanie.

• Nauczyciel uderza w bębenek, a dzieci spacerują w rozsypce po klasie (nie rozmawiają

ze sobą).

• Kiedy nauczyciel przestaje grać i mówi: Artyści na start!, wówczas dzieci idą szybko do

wyznaczonych wcześniej stanowisk i każde z nich rysuje dowolny element na papierze

pakowym.

• Po kilku chwilach nauczyciel uderza w bębenek. Dzieci przerywają pracę i spacerują po

klasie.

• Dzieci raz spacerują, to znów szybko rysują. Nie wolno im się porozumiewać w trakcie

rysowania i spaceru po klasie. Na koniec wszyscy oglądają efekty pracy swojej grupy.

6. Widzę, czytam, piszę – praca w

ćw. pol.-społ. na s. 8–9

.

• Dzieci piszą po śladach sylaby w pierwszej linijce ćw. 1., a następnie wszyscy głośno je

czytają. Porównują sylaby z drugiej linijki z zapisanymi w pierwszej, sprawdzają, których

brakuje i je dopisują. Tak samo postępują z sylabami z trzeciej linijki.

• Dzieci oglądają obrazki w ćw. 2. i porównują je z sobą. Następnie czytają kolejno zdania

zapisane pod obrazkami i wpisują wyraz tak, jeśli zdanie jest prawdziwe, lub nie – jeśli

jest fałszywe. Wskazane przez nauczyciela dzieci czytają zdania prawdziwe, a fałszywe

zamieniają na takie, aby były zgodne z prawdą.

• Dzieci kolorują na zielono wszystkie litery ż w zdaniach w ćw. 2. Potem głośno czytają

wyrazy z zaznaczonymi literami.

• Dzieci czytają po cichu wyrazy napisane w ramce w ćw. 4. i podpisują nimi zdjęcia.

7. Znajdź swojego krewniaka – doskonalenie analizatora słuchowego w zabawie ru-

chowej, ćwiczenia aparatu artykulacyjnego.

• Nauczyciel po cichu przydziela każdemu dziecku rolę żmii, żubra lub żaby, i mówi, jak

mają naśladować ich głosy (żmija – sssss, żubr – buuuu, żaba – re, re, kum, kum).

• Dzieci chodzą po klasie i wydają określone dźwięki. Jeśli ktoś znajdzie swojego krewnia-

ka, to w parze dalej poszukuje reszty „rodziny”.

8. Papierowe składanki – ćwiczenia w liczeniu.

• Nauczyciel rozkłada na podłodze gazety (wcześniej przygotowane kartki mają kształt

kwadratu). Dzieci chodzą po klasie i biorą do ręki, a następnie zanoszą do swoich ławek

gazety wg poleceń wydawanych przez nauczyciela: Weź tyle kartek z gazet, ile wynosi

wynik działania 7 – 5. Weź o 1 więcej niż 1. Weź tyle, ile wynosi wynik działania 10 – 8. Ile

masz wszystkich gazet?

• Dzieci biorą po 6 kartek z gazet. 2 składają na pół tak, aby powstały trójkąty, 2 składają

wzdłuż na połowę, a z reszty robią kule.

• Dzieci kładą gazety do przygotowanych pętli ze skakanek ułożonych w kształcie: trójką-

tów, prostokątów, kul.

• Nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy (trójkąty, prostokąty, kule). Każda grupa w wydzie-

lonym miejscu na sali układa swoje elementy tak, aby powstało coś ciekawego.

• Dzieci spacerują po klasie i oglądają efekty pracy swojej i kolegów.

9. Wprowadzenie liczby 15.

• Dzieci odliczają 10 patyczków i związują je gum-

ką recepturką. Nauczyciel przypomina, że 10

elementów tworzy jedną dziesiątkę. Poleca

dzieciom dołożyć do dziesiątki jeszcze 4 pa-

tyczki. Pyta: Ile macie teraz patyczków? Dzieci

odpowiadają i układają z cyfr na kartonikach

liczbę 14.

• Do 14 patyczków każde dziecko dokłada jesz-

cze 1 patyczek. Dzieci mówią, ile teraz jest

patyczków. Nauczyciel zapisuje liczbę 15 na

tablicy, a dzieci układają ją na ławce z cyfr na

kartonikach.

• Dzieci liczą klocki na obu wieżach w

ćw. matem.-

-przyr. na s. 8

. Przeliczają także samoloty i robo-

ty. Czytają głośno działanie: 10 + 5 = 15.

Dzieci kreślą palcami po śladach liczby 15

zgodnie z kierunkami wskazanymi za pomocą

strzałek. Następnie piszą samodzielnie liczbę

15 w kratkach.

background image

25

• Dzieci piszą po śladach sylaby w pierwszej linijce ćw. 1., a następnie wszyscy głośno je

czytają. Porównują sylaby z drugiej linijki z zapisanymi w pierwszej, sprawdzają, których

brakuje i je dopisują. Tak samo postępują z sylabami z trzeciej linijki.

• Dzieci oglądają obrazki w ćw. 2. i porównują je z sobą. Następnie czytają kolejno zdania

zapisane pod obrazkami i wpisują wyraz tak, jeśli zdanie jest prawdziwe, lub nie – jeśli

jest fałszywe. Wskazane przez nauczyciela dzieci czytają zdania prawdziwe, a fałszywe

zamieniają na takie, aby były zgodne z prawdą.

• Dzieci kolorują na zielono wszystkie litery ż w zdaniach w ćw. 2. Potem głośno czytają

wyrazy z zaznaczonymi literami.

• Dzieci czytają po cichu wyrazy napisane w ramce w ćw. 4. i podpisują nimi zdjęcia.

7. Znajdź swojego krewniaka – doskonalenie analizatora słuchowego w zabawie ru-

chowej, ćwiczenia aparatu artykulacyjnego.

• Nauczyciel po cichu przydziela każdemu dziecku rolę żmii, żubra lub żaby, i mówi, jak

mają naśladować ich głosy (żmija – sssss, żubr – buuuu, żaba – re, re, kum, kum).

• Dzieci chodzą po klasie i wydają określone dźwięki. Jeśli ktoś znajdzie swojego krewnia-

ka, to w parze dalej poszukuje reszty „rodziny”.

8. Papierowe składanki – ćwiczenia w liczeniu.

• Nauczyciel rozkłada na podłodze gazety (wcześniej przygotowane kartki mają kształt

kwadratu). Dzieci chodzą po klasie i biorą do ręki, a następnie zanoszą do swoich ławek

gazety wg poleceń wydawanych przez nauczyciela: Weź tyle kartek z gazet, ile wynosi

wynik działania 7 – 5. Weź o 1 więcej niż 1. Weź tyle, ile wynosi wynik działania 10 – 8. Ile

masz wszystkich gazet?

• Dzieci biorą po 6 kartek z gazet. 2 składają na pół tak, aby powstały trójkąty, 2 składają

wzdłuż na połowę, a z reszty robią kule.

• Dzieci kładą gazety do przygotowanych pętli ze skakanek ułożonych w kształcie: trójką-

tów, prostokątów, kul.

• Nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy (trójkąty, prostokąty, kule). Każda grupa w wydzie-

lonym miejscu na sali układa swoje elementy tak, aby powstało coś ciekawego.

• Dzieci spacerują po klasie i oglądają efekty pracy swojej i kolegów.

9. Wprowadzenie liczby 15.

• Dzieci odliczają 10 patyczków i związują je gum-

ką recepturką. Nauczyciel przypomina, że 10

elementów tworzy jedną dziesiątkę. Poleca

dzieciom dołożyć do dziesiątki jeszcze 4 pa-

tyczki. Pyta: Ile macie teraz patyczków? Dzieci

odpowiadają i układają z cyfr na kartonikach

liczbę 14.

• Do 14 patyczków każde dziecko dokłada jesz-

cze 1 patyczek. Dzieci mówią, ile teraz jest

patyczków. Nauczyciel zapisuje liczbę 15 na

tablicy, a dzieci układają ją na ławce z cyfr na

kartonikach.

• Dzieci liczą klocki na obu wieżach w

ćw. matem.-

-przyr. na s. 8

. Przeliczają także samoloty i robo-

ty. Czytają głośno działanie: 10 + 5 = 15.

Dzieci kreślą palcami po śladach liczby 15

zgodnie z kierunkami wskazanymi za pomocą

strzałek. Następnie piszą samodzielnie liczbę

15 w kratkach.

background image

26

• Dzieci liczą narysowane owady i wpisują w kratki liczbę pszczół, trzmieli i wszystkich

owadów razem.

• Nauczyciel przypina do tablicy jeden obok drugiego 15 pasków papieru w różnych ko-

lorach. Wskazane przez nauczyciela dzieci liczą po kolei: Pierwszy – biały, drugi – zielony,

trzeci – czerwony itd.

10. Podsumowanie zajęć.

• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat zajęć. Nauczyciel pyta: Co was najbardziej

zainteresowało? Z czym macie problem? Co potraficie robić bardzo dobrze? Dzieci odpo-

wiadają.

• Na bilecie do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE rysują paletę

i pędzel jako symbol artysty malarza.

Zadanie domowe

Przynieście na następne zajęcia: kawałek styropianu o wymiarach 15 cm x 15 cm, patyki,

gałązki, białą i różową bibułę, klej, nożyczki, plastelinę.

Dzień 5.

TEMAT DNIA: Projekt plastyczny

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem. + 1 godz. zaj. tech.)

Zapis w dzienniku: Oglądamy i opisujemy dzieła plastyczne – kształtowanie umiejętności

dzielenia się swoimi przeżyciami zainspirowanymi sztuką. Wprowadzenie liczby 16 i jej za-

pisu cyfrowego. Kwitnący sad.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na ostatnich zajęciach weszliście w rolę artystów malarzy. Umiecie czytać i pisać niektóre

sylaby i wyrazy z literą ż i dwuznakiem rz. Wiecie, jak na podstawie obrazków rozpoznać

zdania prawdziwe i fałszywe. Znacie liczbę 15. Umiecie liczyć do 15 i dodawać do liczby 10

liczbę 5.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– wspólnie z innymi dziećmi tworzy projekty plastyczne,

– zgodnie współpracuje w grupie,

– odczytuje i zapisuje liczbę 16,

– oblicza sumy typu 10 + 5 = 15; 10 + 6 = 16,

– przelicza w zakresie 16,

– formuje drzewko z przyniesionych patyków i wbija je w kawałek styropianu lub mocuje

za pomocą plasteliny,

– przykleja pomarszczone kawałeczki bibuły.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach będziecie pracować w grupach i uczyć się właściwej współpra-

cy w zespole. Wykonacie projekt plastyczny do wiersza Jana Brzechwy Wiosenne porządki.

Będziecie ćwiczyć pisanie i czytanie. Poznacie zapis cyfrowy liczby 16. Będziecie dodawać

w zakresie 16. Wykonacie pracę przestrzenną Kwitnące drzewo.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– wykonać projekt plastyczny na podany temat,

– współpracować w zespole,

– dodawać bez przekraczania progu dziesiątkowego,

– wykonać pracę przestrzenną Kwitnące drzewo.

Pytania kluczowe

• Jak zrobić projekt plastyczny do wiersza Wiosenne porządki?

• Jak obliczać sumy 10 + 5, 10 + 6?

• W jaki sposób wykonać Kwitnące drzewo?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA

W KULTURZE; wiersz J. Brzechwy Wiosenne porządki, styropian o wymiarach 15 cm x 15 cm,

patyki, gałązki, biała i różowa bibuła, klej, nożyczki, plastelina, polecenia dla grup, 16 bia-

łych kartek A4, 2 arkusze papieru pakowego (jeden arkusz podzielony równo na 8 części),

kredki, mazaki, markery, dziurkacz, tasiemka (dł. 20 cm), album o ptakach, kartki z nazwa-

mi postaci: Wiosna, wietrzyk, krasnoludki, chmury, obłoki, dzieci, bocian, żurawie, skowronki,

zdania na paskach papieru – każde w dwóch egzemplarzach: Wiosna wstała., Wiatr zamia-

ta., Krasnoludki myją., Chmury płyną., Dzieci dziwią się., Bocian maluje., Ptaki sypią kwiaty.,

wyrazy na paskach papieru: wstała, zamiata, myją, płyną, dziwią się, maluje, sypią, kubki

plastikowe z elementami: 12 kredek, 10 guzików, 15 patyczków, 14 spinaczy biurowych;

4 kartki z narysowanymi elementami: kredka, guzik, patyczek, spinacz biurowy, kartoniki

z cyframi 1 i 6, napisy: Kwitnący sad, Klasowa galeria, klocki – tyle, ile dzieci – w czterech

dowolnych kolorach.

Przebieg zajęć

1. Żółwik, beczka i piąteczka – zabawa wprowadzająca.

• Dzieci spacerują po klasie, mijają się, uśmiechając się do siebie. Kiedy nauczyciel mówi:

Witamy się, wówczas dzieci stają w parach twarzą do siebie i witają się, mówiąc:

żółwik – dotykają się kostkami prawych dłoni złączonych poziomo w pięść,

beczka – dotykają się dłońmi złączonymi w pięść pionowo,

piąteczka – dotykają się otwartymi dłońmi.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć, podział na grupy.

• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat zajęć. Informuje, że ważnym punktem dzi-

siejszych zajęć będzie wykonanie projektu plastycznego. To praca grupowa, więc efekt

końcowy będzie zależeć od wszystkich.

• Nauczyciel przedstawia dzieciom cele i mówi, na co podczas dzisiejszych zajęć będzie

zwracać szczególną uwagę.

• Dzieci losują przygotowane w woreczku klocki w czterech kolorach i siadają do przygo-

towanych stolików (opisane w punkcie 4.).

3. Wiosenne porządki – wypowiedzi na temat treści wiersza.

• Nauczyciel czyta wiersz Jana Brzechwy Wiosenne porządki:

Wiosna w kwietniu zbudziła się z rana,

Wyszła wprawdzie troszeczkę zaspana,

Lecz zajrzała we wszystkie zakątki:

– Zaczynamy wiosenne porządki.

background image

27

– współpracować w zespole,

– dodawać bez przekraczania progu dziesiątkowego,

– wykonać pracę przestrzenną Kwitnące drzewo.

Pytania kluczowe

• Jak zrobić projekt plastyczny do wiersza Wiosenne porządki?

• Jak obliczać sumy 10 + 5, 10 + 6?

• W jaki sposób wykonać Kwitnące drzewo?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA

W KULTURZE; wiersz J. Brzechwy Wiosenne porządki, styropian o wymiarach 15 cm x 15 cm,

patyki, gałązki, biała i różowa bibuła, klej, nożyczki, plastelina, polecenia dla grup, 16 bia-

łych kartek A4, 2 arkusze papieru pakowego (jeden arkusz podzielony równo na 8 części),

kredki, mazaki, markery, dziurkacz, tasiemka (dł. 20 cm), album o ptakach, kartki z nazwa-

mi postaci: Wiosna, wietrzyk, krasnoludki, chmury, obłoki, dzieci, bocian, żurawie, skowronki,

zdania na paskach papieru – każde w dwóch egzemplarzach: Wiosna wstała., Wiatr zamia-

ta., Krasnoludki myją., Chmury płyną., Dzieci dziwią się., Bocian maluje., Ptaki sypią kwiaty.,

wyrazy na paskach papieru: wstała, zamiata, myją, płyną, dziwią się, maluje, sypią, kubki

plastikowe z elementami: 12 kredek, 10 guzików, 15 patyczków, 14 spinaczy biurowych;

4 kartki z narysowanymi elementami: kredka, guzik, patyczek, spinacz biurowy, kartoniki

z cyframi 1 i 6, napisy: Kwitnący sad, Klasowa galeria, klocki – tyle, ile dzieci – w czterech

dowolnych kolorach.

Przebieg zajęć

1. Żółwik, beczka i piąteczka – zabawa wprowadzająca.

• Dzieci spacerują po klasie, mijają się, uśmiechając się do siebie. Kiedy nauczyciel mówi:

Witamy się, wówczas dzieci stają w parach twarzą do siebie i witają się, mówiąc:

żółwik – dotykają się kostkami prawych dłoni złączonych poziomo w pięść,

beczka – dotykają się dłońmi złączonymi w pięść pionowo,

piąteczka – dotykają się otwartymi dłońmi.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć, podział na grupy.

• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat zajęć. Informuje, że ważnym punktem dzi-

siejszych zajęć będzie wykonanie projektu plastycznego. To praca grupowa, więc efekt

końcowy będzie zależeć od wszystkich.

• Nauczyciel przedstawia dzieciom cele i mówi, na co podczas dzisiejszych zajęć będzie

zwracać szczególną uwagę.

• Dzieci losują przygotowane w woreczku klocki w czterech kolorach i siadają do przygo-

towanych stolików (opisane w punkcie 4.).

3. Wiosenne porządki – wypowiedzi na temat treści wiersza.

• Nauczyciel czyta wiersz Jana Brzechwy Wiosenne porządki:

Wiosna w kwietniu zbudziła się z rana,

Wyszła wprawdzie troszeczkę zaspana,

Lecz zajrzała we wszystkie zakątki:

– Zaczynamy wiosenne porządki.

background image

28

Skoczył wietrzyk zamaszyście,

Poodkurzał mchy i liście.

Z bocznych dróżek, z polnych ścieżek

Powymiatał brudny śnieżek.
Krasnoludki wiadra niosą

myją ziemię ranną rosą.

Chmury, płynąc po błękicie,

Urządziły wielkie mycie,

A obłoki miękką szmatką

Polerują słońce gładko,

Aż się dziwią wszystkie dzieci,

Że tak w niebie ładnie świeci.

Bocian w górę poszybował,

Tęczę barwnie wymalował,

A żurawie i skowronki

Posypały kwieciem łąki,

Posypały klomby, grządki

I skończyły się porządki.

• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela dotyczące treści wiersza: Jak wyglądało prze-

budzenie wiosny? Kto rozpoczął wiosenne porządki? Jakie czynności wykonał wietrzyk? Co

robiły krasnoludki? Jak sprzątały chmury i obłoki? Co zdziwiło dzieci? Co namalował bo-

cian? Jakie zadania wykonały żurawie i skowronki?

4. Projekt plastyczny do wiersza – praca w grupach.

• Dzieci siedzą w grupach, wg kolorów klocków. Każda grupa wybiera spośród siebie li-

dera – osobę, która będzie kierować pracą całej grupy. Na stolikach przygotowane są

materiały i kartki z poleceniami. Nauczyciel czyta po cichu polecenia poszczególnym
grupom i tłumaczy sposób wykonania zadania.

Grupa I – Album postaci do wiersza Wiosenne porządki.

– Przeczytajcie kartki z nazwami postaci: Wiosna, wietrzyk, krasnoludki, chmury, obłoki,

dzieci, bocian, żurawie, skowronki.

– Rozdzielcie zadania między siebie.

– Na każdej kartce narysujcie i pokolorujcie jedną postać.

– Wykonajcie stronę tytułową.

– Zróbcie dziurki i zwiążcie kartki albumu tasiemką.

– Podpiszcie sami lub naklejcie kartki z nazwami postaci.

– Przygotujcie scenkę do dowolnego fragmentu wiersza, wykorzystując narysowane po-

stacie.

Grupa II – Historyjka obrazkowa do wiersza Wiosenne porządki.

Przeczytajcie zdania na paskach papieru: Wiosna wstała. Wiatr zamiata. Krasnoludki

myją. Chmury płyną. Dzieci się dziwią. Bocian maluje. Ptaki sypią kwiaty.

– Rozdzielcie zadania między siebie.

– Wykonajcie ilustracje do napisów (każda w jednym polu papieru).

– Przyklejcie podpisy pod odpowiednią ilustracją lub podpiszcie je sami.

– Przygotujcie scenkę do dowolnego fragmentu wiersza (odegrajcie ją sami).

Grupa III – Film animowany do wiersza Wiosenne porządki.

Przeczytajcie zdania na paskach papieru. Wiosna wstała. Wiatr zamiata. Krasnoludki

myją. Chmury płyną. Dzieci się dziwią. Bocian maluje. Ptaki sypią kwiaty.

– Rozdzielcie zadania między siebie.

Wykonajcie ilustracje do napisów (każda poziomo na jednej kartce).

– Wzdłuż dłuższych boków kartek zróbcie markerem kilka małych czarnych kwadratów, by

przypominały taśmę filmową. (Nauczyciel pokazuje wzór).

– Przyklejcie podpisy pod odpowiednią ilustracją lub podpiszcie je sami.

– Przygotujcie scenkę do dowolnego fragmentu wiersza.

Grupa IV – Ilustracja do wiersza Wiosenne porządki.

Przeczytajcie wyrazy na paskach papieru: Wstała, zamiata, myją, płyną, dziwią się, malu-

je, sypią.

– Rozdzielcie zadania między siebie.

– Wykonajcie ilustrację do wiersza.

– Przyklejcie podpisy obok odpowiedniego fragmentu ilustracji lub podpiszcie je sami.

– Przygotujcie scenkę do dowolnego fragmentu wiersza.

• Dzieci w grupach wykonują zadania i prezentują swoje prace na forum klasy. Przedsta-

wiciele grup opowiadają o wspólnej pracy.

• Grupy kolejno pokazują przygotowane scenki, a pozostałe dzieci obserwują występy

kolegów i koleżanek i nagradzają je brawami.
Psycholog radzi

Cztery grupy, cztery zadania, cztery inne spojrzenia na ten sam wiersz członków da-

nej grupy tworzącej i jednocześnie obserwatorów poczynań innych grup. Ten kalejdo-

skop zadań (od tworzenia portretów postaci po rysowanie ilustracji do wiersza) poka-

zuje dzieciom szeroką perspektywę patrzenia na to samo zjawisko (w tym przypadku

wiersz), dzięki której jesteśmy w stanie przybliżyć się do jego poznania i zrozumienia.

A pomóc nam w tym mogą inni ludzie ze swoją wrażliwością, która jest inna od naszej,

rozumieniem, które wysnuwa wnioski inne od naszych, ciekawością, którą pobudzają

inne kwestie niż naszą. Dobrze uczyć dzieci takiej postawy poznawania, która nie przy-

pisuje sobie stu procent własności prawdy, ale jest ciekawa innych ludzi i ich postaw

i dopiero po zapoznaniu się z nimi decyduje, co przyjąć, a co odrzucić.

5. Policz do… – ćwiczenia w przeliczaniu elementów.

• Nauczyciel przygotowuje cztery kubki plastikowe z kredkami, guzikami, patyczkami,

spinaczami biurowymi oraz kartki A4 z narysowanymi takimi samymi elementami.

• Każda grupa dostaje kubek i kartkę. Dzieci w grupach wspólnie przeliczają elementy,

wpisują na kartce odpowiednią liczbę.

• Grupy trzykrotnie zamieniają się kubkami

w sposób wskazany przez nauczyciela. Na ko-

niec przedstawiciele grup przedstawiają swoje

wyniki i je porównują.

6. Wprowadzenie liczby 16.

• Dzieci kładą na stolikach tyle patyczków, ile

elementów znajduje się w ich plastikowym ku-

beczku.

• Nauczyciel poleca dołożyć po jednym patycz-

ku. Dzieci przeliczają i mówią, ile jest teraz pa-

tyczków.

• Nauczyciel przypina na tablicy kartoniki z cyfra-

mi 1 i 6. Przypomina, że 1 oznacza dziesiątkę,

a 6 – jedności. Nauczyciel pisze kredą na tablicy

liczbę 16 i mówi: Jedna dziesiątka, sześć jedności.

• Dzieci kreślą palcem po śladach liczbę 16 w po-

większonym formacie w

ćw. matem.-przyr. na

background image

29

– Wzdłuż dłuższych boków kartek zróbcie markerem kilka małych czarnych kwadratów, by

przypominały taśmę filmową. (Nauczyciel pokazuje wzór).

– Przyklejcie podpisy pod odpowiednią ilustracją lub podpiszcie je sami.

– Przygotujcie scenkę do dowolnego fragmentu wiersza.

Grupa IV – Ilustracja do wiersza Wiosenne porządki.

Przeczytajcie wyrazy na paskach papieru: Wstała, zamiata, myją, płyną, dziwią się, malu-

je, sypią.

– Rozdzielcie zadania między siebie.

– Wykonajcie ilustrację do wiersza.

– Przyklejcie podpisy obok odpowiedniego fragmentu ilustracji lub podpiszcie je sami.

– Przygotujcie scenkę do dowolnego fragmentu wiersza.

• Dzieci w grupach wykonują zadania i prezentują swoje prace na forum klasy. Przedsta-

wiciele grup opowiadają o wspólnej pracy.

• Grupy kolejno pokazują przygotowane scenki, a pozostałe dzieci obserwują występy

kolegów i koleżanek i nagradzają je brawami.
Psycholog radzi

Cztery grupy, cztery zadania, cztery inne spojrzenia na ten sam wiersz członków da-

nej grupy tworzącej i jednocześnie obserwatorów poczynań innych grup. Ten kalejdo-

skop zadań (od tworzenia portretów postaci po rysowanie ilustracji do wiersza) poka-

zuje dzieciom szeroką perspektywę patrzenia na to samo zjawisko (w tym przypadku

wiersz), dzięki której jesteśmy w stanie przybliżyć się do jego poznania i zrozumienia.

A pomóc nam w tym mogą inni ludzie ze swoją wrażliwością, która jest inna od naszej,

rozumieniem, które wysnuwa wnioski inne od naszych, ciekawością, którą pobudzają

inne kwestie niż naszą. Dobrze uczyć dzieci takiej postawy poznawania, która nie przy-

pisuje sobie stu procent własności prawdy, ale jest ciekawa innych ludzi i ich postaw

i dopiero po zapoznaniu się z nimi decyduje, co przyjąć, a co odrzucić.

5. Policz do… – ćwiczenia w przeliczaniu elementów.

• Nauczyciel przygotowuje cztery kubki plastikowe z kredkami, guzikami, patyczkami,

spinaczami biurowymi oraz kartki A4 z narysowanymi takimi samymi elementami.

• Każda grupa dostaje kubek i kartkę. Dzieci w grupach wspólnie przeliczają elementy,

wpisują na kartce odpowiednią liczbę.

• Grupy trzykrotnie zamieniają się kubkami

w sposób wskazany przez nauczyciela. Na ko-

niec przedstawiciele grup przedstawiają swoje

wyniki i je porównują.

6. Wprowadzenie liczby 16.

• Dzieci kładą na stolikach tyle patyczków, ile

elementów znajduje się w ich plastikowym ku-

beczku.

• Nauczyciel poleca dołożyć po jednym patycz-

ku. Dzieci przeliczają i mówią, ile jest teraz pa-

tyczków.

• Nauczyciel przypina na tablicy kartoniki z cyfra-

mi 1 i 6. Przypomina, że 1 oznacza dziesiątkę,

a 6 – jedności. Nauczyciel pisze kredą na tablicy

liczbę 16 i mówi: Jedna dziesiątka, sześć jedności.

• Dzieci kreślą palcem po śladach liczbę 16 w po-

większonym formacie w

ćw. matem.-przyr. na

background image

30

s. 9

.

Następnie liczą klocki w wyższym i niższym słupku oraz piłki tenisowe i rakiety.

Czytają głośno działanie: 10 + 6 = 16.

• Dzieci liczą ślimaki po lewej i po prawej stronie ropuchy, wpisują w okienka ich liczbę,

dodają i uzupełniają zapis.

• Dzieci piszą w kratkach liczbę 16 według podanego wzoru.

7. Kwitnący sad – praca przestrzenna.

• Dzieci przygotowują materiały potrzebne do wykonania pracy (styropian, patyki, ga-

łązki, bibułę, klej, nożyczki, plastelinę). Nauczyciel prosi o zachowanie bezpieczeństwa

podczas realizacji zadania.

• Tłumaczy dzieciom sposób wykonania drzewka i pokazuje kolejne etapy pracy.

• Dzieci wykonują zadanie zgodnie z instrukcją nauczyciela:

– formują drzewko z patyków lub gałązek i wbijają je w styropian lub mocują za pomo-

cą plasteliny,

– przyklejają do gałązek małe kawałki białej lub różowej bibuły.

8. Klasowa galeria – wystawa prac.

• Nauczyciel przygotowuje miejsce w klasie (stoliki) na prace i kładzie napis: Kwitnący sad.

Wszystkie dzieci stawiają obok napisu wykonane drzewka.

• Nauczyciel eksponuje prace dzieci (album, historyjka obrazkowa, film animowany, ilu-

stracja do wiersza) i prace plastyczne wykonane pastelami na temat: Pszczoły wśród

kwiatów.

• Nauczyciel przykleja na drzwiach klasy kartkę z napisem: Klasowa galeria i zaprasza ra-

zem z dziećmi uczniów z sąsiednich klas.

• Dzieci oglądają wspólnie ze swoimi kolegami z innych klas przygotowaną wystawę,

opowiadają o swoich pracach innym dzieciom.

9. Podsumowanie zajęć.

• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela: Czy czujecie się artystami? Czy łatwo wam

się pracowało? Z którą pracą mieliście najwięcej problemów? Która praca jest, waszym zda-

niem, najciekawsza?

EDUKACJA PLASTYCZNA

TEMAT ZAJĘĆ: Pszczoły wśród kwiatów – pastele

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Potraficie dobrać odpowiednie techniki plastyczne. Samodzielnie dobraliście do waszej pra-

cy materiał, kształt i fakturę. Wykonaliście plakat pt. Ratujmy Ziemię techniką kolażu.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– słucha muzyki,

– w rytm muzyki koloruje wzory kwiatów,

– wycina kwiaty – tworzy łąkę,

– zgodnie z opowiadaniem nauczyciela dorysowuje brakujące owady

.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach wykonacie pracę pt. Pszczoły wśród kwiatów. Słuchając muzyki,

będziecie kolorować wzory kwiatów. Wytniecie je i nakleicie na arkusz papieru pakowego.

Stworzycie łąkę. Dorysujecie brakujące owady zgodnie z wysłuchanym opowiadaniem.

Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

posługiwać się pastelami,

wykonać pracę zgodnie z tematem,

– tworzyć łąkę,

– dorysować owady zgodnie z wysłuchanym opowiadaniem.

Pytanie kluczowe

• W jaki sposób, słuchając muzyki, opowiadania nauczyciela i własnej wyobraźni, wyko-

nać łąkę pełną kwiatów i owadów?

Środki dydaktyczne: płyta z muzyką relaksacyjną, opowiadanie nauczyciela (nauczyciel

sam je układa), papier pakowy, pastele, nożyczki, klej, wzory kwiatów (kielichy) – stokrotek,

kaczeńców, podbiału, maków narysowanych na kartkach A4.

Przebieg zajęć

1. Stokrotka – wprowadzenie do zajęć.

• Nauczyciel czyta wiersz Danuty Gellnerowej Stokrotka:

Zakwitła wśród trawy

różowa stokrotka,

Uśmiecha się do niej

każdy, kto ją spotka.

Nie przygnieć stokrotki,

nawet gdy się potkniesz.

Gdy to ci się zdarzy,

przeproś ją stokrotnie.

• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat wiersza i odpowiadają na pytania nauczy-

ciela: Gdzie można spotkać stokrotkę? Jak wygląda łąka wiosną? Jakie inne kwiaty rosną na

łące? Co oprócz kwiatów rośnie na łące? Co zamieszkuje łąkę?

2. Podział na grupy, omówienie etapów pracy.

• Nauczyciel podaje temat zajęć. Dzieli dzieci na cztery grupy i tłumaczy im kolejne etapy

wykonania pracy. Pokazuje, w jaki sposób posługiwać się pastelami. Zwraca uwagę na

bezpieczne posługiwanie się przyborami plastycznymi.

• Dzieci zajmują miejsca przy stolikach zgodnie z podziałem na grupy. Nauczyciel włącza

nagranie muzyki relaksacyjnej.

3. Pszczoły wśród kwiatów – praca twórcza dzieci.

• Dzieci słuchają muzyki relaksacyjnej i kolorują pastelami wzory kwiatów narysowane

wcześniej przez nauczyciela na kartkach.

• Wycinają nożyczkami gotowe kwiaty.

• Naklejają kwiaty na arkusz papieru pakowego.

• Dorysowują łodyżki, liście i trawę.

• Słuchają opowiadania nauczyciela, np.: Cudowny zapach kwiatów i prześliczne kolory łąki

przyciągnęły uwagę licznych owadów. Nadleciały pracowite pszczółki. Usiadły na kwiatach

i zaczęły spijać słodki kwiatowy nektar. Czerwone biedronki przechadzały się po trawie,

a kolorowe motyle nieśmiało latały nad łąką.

• Dzieci rysują pszczoły, biedronki i motyle w miejscach zgodnych z treścią opowiadania.

background image

31

Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

posługiwać się pastelami,

wykonać pracę zgodnie z tematem,

– tworzyć łąkę,

– dorysować owady zgodnie z wysłuchanym opowiadaniem.

Pytanie kluczowe

• W jaki sposób, słuchając muzyki, opowiadania nauczyciela i własnej wyobraźni, wyko-

nać łąkę pełną kwiatów i owadów?

Środki dydaktyczne: płyta z muzyką relaksacyjną, opowiadanie nauczyciela (nauczyciel

sam je układa), papier pakowy, pastele, nożyczki, klej, wzory kwiatów (kielichy) – stokrotek,

kaczeńców, podbiału, maków narysowanych na kartkach A4.

Przebieg zajęć

1. Stokrotka – wprowadzenie do zajęć.

• Nauczyciel czyta wiersz Danuty Gellnerowej Stokrotka:

Zakwitła wśród trawy

różowa stokrotka,

Uśmiecha się do niej

każdy, kto ją spotka.

Nie przygnieć stokrotki,

nawet gdy się potkniesz.

Gdy to ci się zdarzy,

przeproś ją stokrotnie.

• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat wiersza i odpowiadają na pytania nauczy-

ciela: Gdzie można spotkać stokrotkę? Jak wygląda łąka wiosną? Jakie inne kwiaty rosną na

łące? Co oprócz kwiatów rośnie na łące? Co zamieszkuje łąkę?

2. Podział na grupy, omówienie etapów pracy.

• Nauczyciel podaje temat zajęć. Dzieli dzieci na cztery grupy i tłumaczy im kolejne etapy

wykonania pracy. Pokazuje, w jaki sposób posługiwać się pastelami. Zwraca uwagę na

bezpieczne posługiwanie się przyborami plastycznymi.

• Dzieci zajmują miejsca przy stolikach zgodnie z podziałem na grupy. Nauczyciel włącza

nagranie muzyki relaksacyjnej.

3. Pszczoły wśród kwiatów – praca twórcza dzieci.

• Dzieci słuchają muzyki relaksacyjnej i kolorują pastelami wzory kwiatów narysowane

wcześniej przez nauczyciela na kartkach.

• Wycinają nożyczkami gotowe kwiaty.

• Naklejają kwiaty na arkusz papieru pakowego.

• Dorysowują łodyżki, liście i trawę.

• Słuchają opowiadania nauczyciela, np.: Cudowny zapach kwiatów i prześliczne kolory łąki

przyciągnęły uwagę licznych owadów. Nadleciały pracowite pszczółki. Usiadły na kwiatach

i zaczęły spijać słodki kwiatowy nektar. Czerwone biedronki przechadzały się po trawie,

a kolorowe motyle nieśmiało latały nad łąką.

• Dzieci rysują pszczoły, biedronki i motyle w miejscach zgodnych z treścią opowiadania.

background image

32

4. Podsumowanie zajęćocena wykonanej pracy.

• Dzieci wypowiadają się na temat swoich prac – co one przedstawiają itp. Mówią, jak im

się pracowało w grupie i z czym miały problem.

• Nauczyciel ocenia (słownie) pracę dzieci i ich zaangażowanie w tworzenie wspólnej pra-

cy grupowej.

EDUKACJA MUZYCZNA

TEMAT ZAJĘĆ: Poznajemy puzon. Rozróżnianie dźwięków cichych

i głośnych

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Potraficie pięknie śpiewać piosenkę Ekologiczne reggae oraz zatańczyć do niej. Świetnie ra-

dzicie sobie z ćwiczeniami rytmicznymi.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– wie, jak wygląda puzon,

– odróżnia brzmienie puzonu od innych instrumentów,

– rozpoznaje i nazywa instrumenty: puzon, akordeon, fortepian, skrzypce, flet poprzecz-

ny, gitarę,

– rozpoznaje dźwięki ciche i głośne,

– śpiewa znane mu piosenki cicho i głośno,

– wypowiada własny sąd o wysłuchanej muzyce.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach poznamy nowy instrument – puzon. Zobaczycie, jak on wygląda

i posłuchacie jego brzmienia. Wykonacie zadanie w karcie pracy – pokolorujecie rysunek

puzonu oraz będziecie śpiewać piosenki cicho i głośno.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– śpiewać znane wam piosenki cicho i głośno,

– wypowiadać się na temat słuchanej muzyki,

– pokazać, jak się gra na puzonie,

– odróżnić brzmienie puzonu od dźwieku innych instrumentów.

Pytania kluczowe

• Jak się gra na puzonie?

• Z czym kojarzy ci się dźwięk puzonu?

Środki dydaktyczne: ilustracja przedstawiająca puzon, bębenek, karta pracy nr 24, płyta

CD 2, płyta DVD.

Przebieg zajęć

1. Głośne i ciche przywitanie – ćwiczenia głosowe.

• Nauczyciel prosi dzieci, by na przywitanie zaśpiewały piosenkę Ekologiczne reggae.

Mówi: W trakcie śpiewania patrzcie uważnie na mnie. Będę pokazywać, jak macie śpiewać.

Cicho lub głośno.

• Dzieci śpiewają, a nauczyciel w trakcie śpiewu pokazuje gesty (cicho – palec na ustach,

głośno – ręce wyciągnięte do góry).

Uwaga! Ćwiczenie to można poprzedzić wykonaniem ćwiczeń emisyjnych w róż-

nej dynamice (głośno lub cicho).

2. Głośno – cicho – ćwiczenia głosowe.

• Nauczyciel mówi: Zastanówcie się, co wydaje dźwięki głośne, a co – dźwięki ciche.

• Dzieci wymieniają przedmioty lub demonstrują odgłosy ciche i głośne.

3. Poznajemy puzon – prezentacja instrumentu (CD 2 – Garnet, muz. V. Cook, DVD –

Prezentacja puzonu: Garnet – muz. V. Cook).

• Nauczyciel mówi: Posłuchajcie muzyki.

• Nauczyciel prezentuje dzieciom utwór zagrany na puzonie – V. Cook Garnet. Po wysłu-

chaniu pyta: Czy ktoś z was wie, jaki to był instrument? Jak myślicie, jak się na nim gra?

Szarpie się struny? Uderza w klawisze? A może dmucha się w niego?

• Dzieci wypowiadają się na temat swoich odczuć przy słuchaniu muzyki.

• Nauczyciel mówi: Utwór muzyczny, którego wysłuchaliście, był zagrany na puzonie.

• Nauczyciel prezentuje dzieciom ilustrację puzonu i wyjaśnia jego budowę. Mówi: Pu-

zon jest instrumentem dętym. Zbudowany jest z blachy. Najczęściej jest piękny, błyszczący,

w kolorze złotym. Charakterystyczny dla puzonu jest suwak. Dzięki niemu można zmieniać

długość instrumentu. By wydobyć dźwięk z puzonu, trzeba mocno wdmuchnąć powietrze

w ustnik.

• Nauczyciel mówi: Posłuchajcie wiersza o puzonie.

Puzon ma złoty ryjek

I nagle – hop! – z ukrycia

i cienką, długą szyję.

wyskoczył susem zwinnym

I powiem wam na ucho,

i wygląd już odmienił,

że straszny wisus z niego,

i głos ma całkiem inny.

bo zawsze na koncercie

Prześlizgnął się po dźwiękach,

bawi się w chowanego.

z wysokich w niskie wleciał,

Kiedy przyczaja się i kryje

wyciągnął długą szyję

to wciąga swoją długą szyję,

i cieszył się jak dzieciak.

a z ryjka wylatuje

Zadziera ryjek w górę

wysoka, dźwięczna nuta:

i bardzo rad jest z tego,

– A kuku! Tutaj jestem!

że się tak ładnie bawi

A kuku! Jestem tutaj!

z muzyką w chowanego.

(W. Chotomska)

• Nauczyciel mówi: Teraz popatrzcie, jak się gra na puzonie. Prezentuje dzieciom nagranie

filmowe przedstawiające puzon.

• Dzieci wypowiadają się na temat filmu. Nauczyciel pyta: Czy muzyka grana na puzo-

nie jest głośna, czy cicha? Szybka czy wolna? Smutna czy wesoła? Z czym kojarzy się wam

brzmienie puzonu? Jak myślicie, czy na puzonie mogą grać małe dzieci – takie jak wy?

4. Rytmiczny puzon – ćwiczenie rytmiczne.

• Dzieci pokazują, jak się gra na puzonie, wydają dźwięki naśladujące jego brzmienie.

Nauczyciel improwizuje na bębenku dowolne rytmy (najlepiej w takcie na 4). Dzieci po-

wtarzają rytmy głosem na zasadzie echa, równocześnie naśladując grę na puzonie. Do-

datkowo nauczyciel zmienia dynamikę podczas grania (gra cicho albo głośno), a dzieci

muszą również na nią reagować.

5. Rozwiązywanie zadań w karcie pracy

(portfolio ucznia – karta pracy nr 24).

• Nauczyciel prosi, by dzieci powiedziały, co przedstawia ilustracja w karcie pracy. Pyta:

Kto z rodziny Muzyka gra na puzonie? (tata Maestro)

• Nauczyciel czyta dzieciom tekst z karty pracy: Zanim mój tata został dyrygentem, grał na

puzonie. Czasami w domu wyciąga puzon i bardzo głośno na nim gra.

background image

33

2. Głośno – cicho – ćwiczenia głosowe.

• Nauczyciel mówi: Zastanówcie się, co wydaje dźwięki głośne, a co – dźwięki ciche.

• Dzieci wymieniają przedmioty lub demonstrują odgłosy ciche i głośne.

3. Poznajemy puzon – prezentacja instrumentu (CD 2 – Garnet, muz. V. Cook, DVD –

Prezentacja puzonu: Garnet – muz. V. Cook).

• Nauczyciel mówi: Posłuchajcie muzyki.

• Nauczyciel prezentuje dzieciom utwór zagrany na puzonie – V. Cook Garnet. Po wysłu-

chaniu pyta: Czy ktoś z was wie, jaki to był instrument? Jak myślicie, jak się na nim gra?

Szarpie się struny? Uderza w klawisze? A może dmucha się w niego?

• Dzieci wypowiadają się na temat swoich odczuć przy słuchaniu muzyki.

• Nauczyciel mówi: Utwór muzyczny, którego wysłuchaliście, był zagrany na puzonie.

• Nauczyciel prezentuje dzieciom ilustrację puzonu i wyjaśnia jego budowę. Mówi: Pu-

zon jest instrumentem dętym. Zbudowany jest z blachy. Najczęściej jest piękny, błyszczący,

w kolorze złotym. Charakterystyczny dla puzonu jest suwak. Dzięki niemu można zmieniać

długość instrumentu. By wydobyć dźwięk z puzonu, trzeba mocno wdmuchnąć powietrze

w ustnik.

• Nauczyciel mówi: Posłuchajcie wiersza o puzonie.

Puzon ma złoty ryjek

I nagle – hop! – z ukrycia

i cienką, długą szyję.

wyskoczył susem zwinnym

I powiem wam na ucho,

i wygląd już odmienił,

że straszny wisus z niego,

i głos ma całkiem inny.

bo zawsze na koncercie

Prześlizgnął się po dźwiękach,

bawi się w chowanego.

z wysokich w niskie wleciał,

Kiedy przyczaja się i kryje

wyciągnął długą szyję

to wciąga swoją długą szyję,

i cieszył się jak dzieciak.

a z ryjka wylatuje

Zadziera ryjek w górę

wysoka, dźwięczna nuta:

i bardzo rad jest z tego,

– A kuku! Tutaj jestem!

że się tak ładnie bawi

A kuku! Jestem tutaj!

z muzyką w chowanego.

(W. Chotomska)

• Nauczyciel mówi: Teraz popatrzcie, jak się gra na puzonie. Prezentuje dzieciom nagranie

filmowe przedstawiające puzon.

• Dzieci wypowiadają się na temat filmu. Nauczyciel pyta: Czy muzyka grana na puzo-

nie jest głośna, czy cicha? Szybka czy wolna? Smutna czy wesoła? Z czym kojarzy się wam

brzmienie puzonu? Jak myślicie, czy na puzonie mogą grać małe dzieci – takie jak wy?

4. Rytmiczny puzon – ćwiczenie rytmiczne.

• Dzieci pokazują, jak się gra na puzonie, wydają dźwięki naśladujące jego brzmienie.

Nauczyciel improwizuje na bębenku dowolne rytmy (najlepiej w takcie na 4). Dzieci po-

wtarzają rytmy głosem na zasadzie echa, równocześnie naśladując grę na puzonie. Do-

datkowo nauczyciel zmienia dynamikę podczas grania (gra cicho albo głośno), a dzieci

muszą również na nią reagować.

5. Rozwiązywanie zadań w karcie pracy

(portfolio ucznia – karta pracy nr 24).

• Nauczyciel prosi, by dzieci powiedziały, co przedstawia ilustracja w karcie pracy. Pyta:

Kto z rodziny Muzyka gra na puzonie? (tata Maestro)

• Nauczyciel czyta dzieciom tekst z karty pracy: Zanim mój tata został dyrygentem, grał na

puzonie. Czasami w domu wyciąga puzon i bardzo głośno na nim gra.

background image

34

• Dzieci wykonują ćwiczenie w karcie pracy – kolorują rysunek puzonu.

6. Podsumowanie zajęć.

• Nauczyciel prosi, by dzieci wstały i demonstrowały ruchem i głosem, jak się gra na pu-

zonie. Nauczyciel zadaje pytania. Jeśli odpowiedź jest twierdząca, to dzieci grają bardzo

głośno. Jeśli odpowiedź jest przecząca, to dzieci grają bardzo cicho. Przykładowe py-

tania: Czy puzon jest zbudowany z blachy? Czy na puzonie gra się głośno? Czy puzon ma

suwak? Czy na puzonie gra się smyczkiem? Czy na puzonie gra mama Muzyka? Itp.

ZAJĘCIA KOMPUTEROWE

TEMAT ZAJĘĆ: Poznanie narzędzia Tekst w programie Paint

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Znacie opcję Kolory niestandardowe i wiecie, jak ją wykorzystywać w programie Paint. Potra-

ficie pokolorować rysunek, używając kolorów niestandardowych.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– z pomocą nauczyciela stosuje narzędzie programu Paint – Tekst,

– potrafi odnaleźć na klawiaturze wybrane klawisze,

– podpisuje elementy graficzne w polu tekstowym i wpisuje liczby w okienka za pomocą

klawiatury,

– sprawnie posługuje się myszą,

– samodzielnie zapisuje plik w swoim folderze.

Cele w języku ucznia

Dzisiaj poznacie ikonę narzędzia programu Paint Tekst. Nauczycie się nim posługiwać. Do-

wiecie się, jak podpisać obrazki w polu tekstowym.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– podpisać obrazki w programie Paint.

Pytanie kluczowe

• Do czego służy program Paint?

Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe podręcznik klasa 1, płyta CD dla ucznia

– zajęcia 28., sprzęt komputerowy w pracowni komputerowej, album ze zdjęciami przedsta-

wiającymi obrazy i rzeźby.

Przebieg zajęć

1. Sprawy organizacyjne.

Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.

2. Rozmowa na temat rzeźbiarstwa i malarstwa.

Nauczyciel pokazuje zdjęcia przedstawiające obrazy i rzeźby z wcześniej przygotowa-

nego albumu i pyta uczniów: Czym różnią się obrazy od rzeźb? (Obrazy namalowane są

zazwyczaj na płótnie, oprawione są w ramy i wiszą na ścianach, są płaskie; rzeźby two-

rzone są z gliny, drewna lub metalu, ustawiane są na podestach w budynkach albo na

zewnątrz).

Nauczyciel wyjaśnia, że malarstwo i rzeźbiarstwo są sztukami plastycznymi. Malarze to

artyści, którzy malują farbami obrazy o różnej tematyce, np. krajobrazy, przedmioty, ro-

śliny (tzw. martwą naturę), ludzi – np. ich portrety. Jeśli malarz namaluje siebie samego,

wtedy jego obraz jest autoportretem. Zarówno obrazy, jak i rzeźby można zobaczyć

w muzeum.

• Nauczyciel pyta uczniów, co przedstawia zdjęcie. Uczniowie tytułują zdjęcie i naklejają

nazwy przedmiotów i osób w odpowiednich polach (ćw. 1., s. 36.).

3. Rzeźby – zabawa ruchowa.

Nauczyciel dzieli uczniów na 3-osobowe grupy. W każdej z nich wyznacza jedną osobę,

która ma odegrać rolę rzeźby. Zadaniem każdego zespołu jest ułożenie najciekawszej

rzeźby, czyli odpowiednie ustawienie ciała kolegi – jego rąk, nóg, głowy i tułowia. Na

sygnał nauczyciela prace rzeźbiarskie ustają, a rzeźba zastyga w bezruchu. Wspólnie

wybrana, najbardziej efektowna rzeźba, nagradzana jest oklaskami. Potem w obrębie

trójek następuje zmiana uczniów pełniących rolę rzeźb.

4. Poznanie narzędzia Tekst w programie Paint.

Nauczyciel pyta uczniów, do czego do tej pory wykorzystywany był program Paint pod-

czas zajęć komputerowych (ćw. 2., s. 36.). Potem wyjaśnia, że w programie Paint moż-

na nie tylko rysować i malować, ale również pisać za pomocą narzędzia Tekst (s. 37.).

Omawia sposób wykonania napisu w programie Paint. Aby wykonać napis w programie

Paint, należy:

• kliknąć lewym przyciskiem myszy w ikonę

narzędzia Tekst, znajdującą się w Przy-

borniku,

• w wybranym miejscu narysować pole tekstowe, trzymając wciśnięty lewy przycisk my-

szy,

• napisać tekst w polu tekstowym za pomocą klawiatury,

• kliknąć w dowolne miejsce obok pola tekstowego, aby pole zniknęło, a pozostał gotowy

napis.

5. Wykorzystanie narzędzia Tekst w programie Paint.

Uczniowie włączają komputery pod kontrolą nauczyciela i uruchamiają program Paint.

Nauczyciel poleca uczniom narysować swoje autoportrety i podpisać je za pomocą na-

rzędzia Tekst (ćw. 3., s. 37.).

6. Uruchomienie płyty CD. Wykonanie znajdujących się na niej ćwiczeń.

Ćwiczenie A.

Rzeźba

(Paint) – płyta CD, zajęcia 28.

Polecenie: To jest pomnik psa Bobby`ego, sławnego ze swej wierności, który znajduje się

w Edynburgu w Wielkiej Brytanii. Za pomocą narzędzia Tekst podpisz wskazanie części ciała

psa. Zapisz pracę w swoim folderze.

background image

35

Nauczyciel wyjaśnia, że malarstwo i rzeźbiarstwo są sztukami plastycznymi. Malarze to

artyści, którzy malują farbami obrazy o różnej tematyce, np. krajobrazy, przedmioty, ro-

śliny (tzw. martwą naturę), ludzi – np. ich portrety. Jeśli malarz namaluje siebie samego,

wtedy jego obraz jest autoportretem. Zarówno obrazy, jak i rzeźby można zobaczyć

w muzeum.

• Nauczyciel pyta uczniów, co przedstawia zdjęcie. Uczniowie tytułują zdjęcie i naklejają

nazwy przedmiotów i osób w odpowiednich polach (ćw. 1., s. 36.).

3. Rzeźby – zabawa ruchowa.

Nauczyciel dzieli uczniów na 3-osobowe grupy. W każdej z nich wyznacza jedną osobę,

która ma odegrać rolę rzeźby. Zadaniem każdego zespołu jest ułożenie najciekawszej

rzeźby, czyli odpowiednie ustawienie ciała kolegi – jego rąk, nóg, głowy i tułowia. Na

sygnał nauczyciela prace rzeźbiarskie ustają, a rzeźba zastyga w bezruchu. Wspólnie

wybrana, najbardziej efektowna rzeźba, nagradzana jest oklaskami. Potem w obrębie

trójek następuje zmiana uczniów pełniących rolę rzeźb.

4. Poznanie narzędzia Tekst w programie Paint.

Nauczyciel pyta uczniów, do czego do tej pory wykorzystywany był program Paint pod-

czas zajęć komputerowych (ćw. 2., s. 36.). Potem wyjaśnia, że w programie Paint moż-

na nie tylko rysować i malować, ale również pisać za pomocą narzędzia Tekst (s. 37.).

Omawia sposób wykonania napisu w programie Paint. Aby wykonać napis w programie

Paint, należy:

• kliknąć lewym przyciskiem myszy w ikonę

narzędzia Tekst, znajdującą się w Przy-

borniku,

• w wybranym miejscu narysować pole tekstowe, trzymając wciśnięty lewy przycisk my-

szy,

• napisać tekst w polu tekstowym za pomocą klawiatury,

• kliknąć w dowolne miejsce obok pola tekstowego, aby pole zniknęło, a pozostał gotowy

napis.

5. Wykorzystanie narzędzia Tekst w programie Paint.

Uczniowie włączają komputery pod kontrolą nauczyciela i uruchamiają program Paint.

Nauczyciel poleca uczniom narysować swoje autoportrety i podpisać je za pomocą na-

rzędzia Tekst (ćw. 3., s. 37.).

6. Uruchomienie płyty CD. Wykonanie znajdujących się na niej ćwiczeń.

Ćwiczenie A.

Rzeźba

(Paint) – płyta CD, zajęcia 28.

Polecenie: To jest pomnik psa Bobby`ego, sławnego ze swej wierności, który znajduje się

w Edynburgu w Wielkiej Brytanii. Za pomocą narzędzia Tekst podpisz wskazanie części ciała

psa. Zapisz pracę w swoim folderze.

background image

36

Ćwiczenie B.

W muzeum

– płyta CD, zajęcia 28.

Polecenie: Policz obrazy znajdujące się w muzeum. Zapisz ich liczbę w pustym okienku.

Policz rzeźby znajdujące się w muzeum. Zapisz ich liczbę w pustym okienku.

7. Omówienie zmian zachodzących wiosną w ogrodzie.

Nauczyciel zadaje uczniom pytania:

Jakie prace wykonuje się wiosną w ogrodzie? (grabienie i usuwanie zeszłorocznych ze-

schłych liści, spulchnianie i wyrównywanie ziemi, wyznaczanie grządek, sianie, podle-

wanie posianych roślin)

Jakich narzędzi ogrodniczych używa się podczas wykonywania wiosennych prac w ogro-

dzie? (szpadel, czyli łopata, grabie, motyka, taczki, polewaczka)

Jakie zmiany zachodzą w ogrodzie wiosną? (drzewa pokryte są młodymi zielonymi listka-

mi, kwitną drzewa owocowe i wiosenne kwiaty, na grządkach wyrastają młode roślinki)

background image

37

8. Kontynuowanie wykonania ćwiczeń znajdujących się na płycie.

Ćwiczenie C.

Narzędzia ogrodnicze

(Paint) – płyta CD, zajęcia 28.

Polecenie: Podpisz obrazki przedstawiające narzędzia ogrodnicze, wykorzystując narzę-

dzie Tekst.

Ćwiczenie D.

Ogród wiosną

– płyta CD, zajęcia 28.

Polecenie: Znajdź 7 szczegółów, którymi różnią się obrazki. Kliknij lewym przyciskiem my-

szy w każdy znaleziony szczegół.

9. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.

10. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.

11. Praca domowa.

Nauczyciel poleca uczniom narysować dowolny obrazek w programie Paint w swoim

domowym komputerze i podpisać go za pomocą narzędzia Tekst (ćw. 4., s. 37.).

background image

38

WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA

TEMAT ZAJĘĆ: Rozwijanie ogólnej sprawności przez ćwiczenia

gimnastyczne

Cele nauczyciela. Uczeń:

– doskonali ogólną sprawność,

– koryguje własną postawę,

– współpracuje w zespole,

– zachowuje zasady bezpieczeństwa.

Przybory: materace, woreczki, ławeczki, pachołki, szarfy, kocyki, piłka, wiaderka, laski gim-

nastyczne, skakanki.

Przebieg zajęć

1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-

gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.

2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.

• Berek – stójka. Dzieci stoją w rozsypce. Jedno dziecko jest berkiem i trzyma piłkę. Pozo-

stałe dzieci uciekają przed nim i zatrzymują się natychmiast wtedy, kiedy berek zawoła

Stój! Berek celuje piłką w dowolne dziecko. Kogo piłka dotknie, ten biegnie za nią, chwy-

ta ją i staje się berkiem.

• Nauczyciel złącza materace, tworząc z nich ścieżkę. Dzieci ustawione w rzędzie strumie-

niowo, z małymi odstępami, wykonują podane ćwiczenia i wracają bokiem w  truchcie

(dzieci mogą wykonywać ćwiczenia bez obuwia):

– trucht po materacu,

– krążenia ramion w przód,

– krążenia ramion w tył,

– skip A,

– skip C,

– cwał bokiem przodem do drabinek,

– cwał bokiem przodem do okien,

– marsz na czworakach,

– marsz w podporze tyłem – raczki,

– marsz, ręce w bok z unoszeniem wysoko kolan i wspięciem na palce (jak bociany),

– dzieci kładą ręce na materacu, nogi z boku poza materacem, poruszają się w przód

z przeskakiwaniem co parę kroków na drugą stronę materaca,

– dzieci kładą się wszerz materaca tak, aby głowa i stopy były poza nim, wykonują prze-

toczenie maksymalnie przez trzy materace, wstają i biegną do końca ścieżki,

– to samo przetoczenie, ale kładą się z drugiej strony, aby kręcić się w odwrotną stronę,

– luźne przeskoki, co drugi materac – wyskok w górę – dzieci starają się dotknąć kola-

nami klatki piersiowej.

3. Część główna.

• Dzieci ustawione w rzędzie. Każde dziecko przechodzi po ławeczce z woreczkiem na

głowie. Następnie wraca truchtem (nadal z woreczkiem na głowie) i wykonuje rzut wo-

reczkiem do wiaderka z odległości ok. 4 m.

• Ustawienie jw., przejście po ławeczce w klęku podpartym z woreczkiem na plecach. Na-

stępnie dziecko kładzie woreczek na stopie i w podskokach na jednej nodze – tak aby

woreczek nie spadł – wraca na koniec rzędu.

background image

39

• Dzieci ustawione w kilku rzędach maszerują z laskami gimnastycznymi położonymi na

barkach, ręce oplatają laskę. Maszerują do linii końcowej. Nauczyciel koryguje niepra-

widłowe postawy.

• Dzieci stoją w rozsypce. Na sygnał nauczyciela starają się utrzymać jak najdłużej laski

w pionie na dłoniach. Wygrywa dziecko, które utrzyma laskę najdłużej.

• Podciąganie na kocyku. Nauczyciel stawia ławeczkę tak, aby końcem zahaczała o dra-

binki. Dzieci pojedynczo wykonują podciąganie na ławeczce, leżąc przodem na kocyku.

Nauczyciel ich asekuruje. Z powrotem zejście bądź zjazd. Następnie dzieci maszerują na

palcach po kilku materacach. Na koniec wykonują pięć skoków na skakance na matera-

cu i wracają na koniec rzędu.

• Wyścig na kocyku. Dzieci zdejmują obuwie. Nauczyciel dzieli dzieci na równe zespoły,

które stają w rzędach. Na sygnał nauczyciela każda osoba pierwsza w rzędzie wykonuje

siad klęczny na kocyku i rękami przeciąga się do wyznaczonego pachołkiem miejsca –

odległość ok. 5 m. Następnie wykonuje przejście przez szarfę z góry do dołu, zabiera

woreczek, trzymając go palcami stóp, a w ręku trzyma kocyk i wraca, skacząc na jednej

nodze na koniec rzędu. Przekazuje woreczek i kocyk następnemu dziecku. Wygrywa

zespół, który wykona zadanie szybciej i poprawniej.

• Ćwiczenie rozciągające. Dzieci ustawione przy drabinkach. Na sygnał wchodzą na drugi

szczebel i wykonują zwis tyłem do drabinek. Każde dziecko tak długo, jak długo wytrzy-

ma (nie jest to rywalizacja) – maksymalnie 35 sekund. Dziecko w dowolnym momencie

schodzi z drabinek.

4. Ćwiczenia kończące zajęcia.

• Dzieci stoją w szeregu, trzymają się za ręce. Nauczyciel wręcza woreczek pierwszej

osobie. Woreczek przekazywany jest stopą w dowolny sposób, od pierwszej osoby do

ostatniej i z powrotem. Woreczek nie może spaść.

• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie

ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.

TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy z akcentem siły

Cele nauczyciela. Uczeń:

– kształtuje siłę ramion, nóg, tułowia,

– współpracuje w grupie,

– zachowuje zasady bezpieczeństwa.

Przybory: deskorolki, pachołki, kręgle, liny, kreda, szarfy.

Przebieg zajęć

1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-

gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.

2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.

• Zabawa ożywiająca Berek – słupek. Dzieci stoją w luźnej gromadce. Berek zakłada szarfę

i biega za uciekającymi, starając się kogoś dotknąć, a tym samym przekazać mu swoją

funkcję. Dzieci uciekające mogą uchronić się przed złapaniem, przyjmując w ostatniej

chwili postawę słupka – stają prosto i nieruchomo. Jeśli ktoś się poruszy, berek ma pra-

wo go dotknąć. Dotknięte dziecko staje się berkiem.

background image

40

• Wyścig szarf. Dzielimy dzieci na dwie grupy i ustawiamy na jednej linii (np. środkowej).

Każde dziecko dostaje szarfę i przekłada ją przez bark. Następnie na ustalony sygnał

jeden zespół biegnie w jedną stronę na wyznaczoną linię boczną, a drugi – w przeciw-

ną. Dzieci ściągają szarfy i kładą je przed sobą. Wygrywa zespół, który wykona zadanie

szybciej i dokładniej. Należy pamiętać, aby linie zespołów były o tyle samo oddalone od

linii środkowej.

Uwaga! Pamiętamy, że przy skłonach nie pogłębiamy ruchów, jedynie trwamy

w danej pozycji.

• Dzieci w rozsypce stają twarzą do nauczyciela i wykonują ćwiczenia rozciągające:

– skręty głowy w przód, tył, w lewo, prawo,

– wspięcia na palce, podniesienie rąk w górę, wdech,

– ugięcie nóg w stawach kolanowych, ręce w dół, wydech,

– skrętoskłony w rozkroku,

– w rozkroku skręt do nogi lewej, potem prawej z wytrzymaniem pozycji,

– leżenie przodem, odchylenie tułowia w tył – dzieci patrzą na sufit jak na niebo,

– siad klęczny, skłon tułowia w przód, dzieci sięgają jak najdalej rękoma w przód,

– siad rozkroczny, skrętoskłony tułowia do prawej i lewej nogi,

– siad prosty, przejście do leżenia przewrotnego, dzieci starają się przełożyć nogi za

głowy,

– na sygnał nauczyciela przysiad, a potem wyskok w górę.

3. Część główna.

• Ruchomy ring. Nauczyciel dzieli dzieci na zespoły 4-osobowe – dobiera je według po-

dobnych warunków fizycznych. Zawodnicy naciągają linkę związaną z czterech stron,

tworząc ruchomy ring. W jednakowych odległościach (np. trzy kroki), ustawiony jest krę-

giel. Na sygnał nauczyciela każdy uczestnik ciągnie linkę, starając się podnieść kręgiel.

Kto dokona tego pierwszy, wygrywa, pozostałe troje dzieci walczą o drugie miejsce.

• Kto dłużej na linii. Nauczyciel dzieli klasę na dwa zespoły, które stają w szeregach na-

przeciwko siebie. Z każdej drużyny wychodzi na środek jedno dziecko i staje w wykroku

na linii, np. środkowej. Dzieci podają sobie prawe ręce, lewe opierają na biodrach. Na

sygnał prowadzącego każde, za pomocą złączonej ręki, stara się spowodować zejście

przeciwnika z linii. Kto pierwszy tego dokona, otrzymuje 1 pkt. Tak kolejno walczą po-

zostałe pary. Wygrywa zespół, który zdobędzie więcej punktów.

• Wyścig taczek. Dzieci podzielone są na dwa zespoły. Każdy zespół staje rzędem w pa-

rach. Pierwsze dziecko z pary wykonuje podpór przodem, drugie chwyta je za kolana.

Takie samo jest ustawienie w drugim zespole. Na sygnał nauczyciela taczki ścigają się

do wyznaczonego pachołka, tam następuje zamiana ról w parach i powrót. Następna

para rusza dopiero, gdy pierwsza przekroczy linię startu. Wygrywa zespół, który ukoń-

czy zadanie szybciej.

• Wyścig na deskorolce. Zespoły ustawione w rzędach. Pierwsze dzieci z zespołów kładą

się na deskorolce przodem i na sygnał odpychają się rękami w przód, starają się jak naj-

szybciej dotrzeć do pachołka. Następnie kładą się na plecach i nogami odpychają się,

wracając do swojego rzędu. I tak każda osoba z zespołu. Wygrywa zespół, który wykona

zadanie szybciej.

• Każdy przeciw każdemu. Nauczyciel rysuje 3–4 kwadraty o boku ok. 4 m. Zawodnicy zaj-

mują miejsca w jednym kwadracie. Na sygnał nauczyciela każdy za pomocą barków,

pleców i tułowia (bez użycia rąk) stara się wypchnąć pozostałych uczestników poza kra-

wędź kwadratu. Walka trwa tak długo, aż w kwadracie zostanie jedna osoba. Pozostałe

dzieci zajmują miejsca w drugim i powtarzają tę czynność. Zabawa trwa do momentu,

background image

41

gdy w każdym kwadracie zostanie jeden uczestnik. Wygrywa osoba w pierwszym kwa-

dracie, dalsza numeracja zgodna z kolejnością kwadratów.

4. Ćwiczenia kończące zajęcia.

• Minutka – zabawa uspokajająca. Dzieci kładą się na plecach, zamykają oczy. Indywidual-

nie odliczają minutę, następnie otwierają oczy i przechodzą do siadu. Nauczyciel spraw-

dza czas na zegarku. Dziecko, które było najbliżej minuty, wygrywa.

• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie

ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.

TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy z akcentem wytrzymałości

Cele nauczyciela. Uczeń:

– kształtuje swoją wytrzymałość,

– współpracuje w zespole,

– zachowuje zasady bezpieczeństwa.

Przybory: tyczki, skakanki, piłki, woreczek.

Przebieg zajęć

1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-

gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.

2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.

• Zwinna żabka – zabawa ożywiająca. Nauczyciel wybiera dwóch berków, którzy ustawia-

ją się na linii bocznej boiska. Pozostali zawodnicy zajmują miejsce na boisku. Wszyscy

przyjmują pozycje w przysiadzie podpartym. Na sygnał słowny Berki gonią żabki! dzieci

uciekają przed berkiem. Złapane dziecko staje się berkiem. Wygrywa zawodnik, który

jako ostatni zostanie złapany. Nie wolno siadać, klękać, wstawać z odrywaniem rąk od

podłoża.

• Dzieci biegają dookoła sali i wykonują następujące ćwiczenia:

– bieg przodem,

– bieg tyłem,

– marsz ze wspięciem na palcach,

– marsz na piętach,

– skip A,

– skip C,

– marsz z wyrzutem nóg w przód, na przemian raz prawą, raz lewą; dzieci starają się nie

zginać nóg w stawach kolanowych,

– cwał z twarzami do środka koła,

– to samo tyłem do środka koła,

– marsz z wypadem nóg w przód, raz lewą, raz prawą,

– bieg na sygnał, potem trzy pajacyki w miejscu.

3. Część główna.

• Trójgłowy smok. Dwoje dzieci łapie skakankę za końce i trzymając ją, gonią pozostałych

uczestników. Pierwsze złapane dziecko chwyta jedną ręką za środek skakanki i pomaga

berkom w dalszym łapaniu. Aby mogła nastąpić zmiana berków, smok musi złapać trzy

osoby, z których ostatnie stają się berkami. Zabawa odbywa się na czas – 5 do 10 min.

background image

42

Wygrywa dziecko, które ani razu nie zostało złapane.

• Sztafeta pociągów. Nauczyciel dzieli dzieci na dwa zespoły, które stają w rzędach na

jednej linii. Naprzeciwko każdego rzędu nauczyciel ustawia tyczkę w odległości około

10  m. Na sygnał prowadzącego pierwsi zawodnicy z drużyn biegną, okrążają tyczkę

i wracają. Po przekroczeniu linii startu do pierwszego zawodnika dołącza następny,

chwytając go za biodra. Obaj okrążają tyczkę i wracają. Za linią startu dołącza kolejny

zawodnik. Zabawa toczy się do momentu, aż cała drużyna – pociąg – obiegnie tyczkę

i wróci na swoje miejsce. Wygrywa zespół, który wykona zadanie szybciej.

• Zamiana miejsc – ustawienie jak na rys. 1.

Rys. 1.

• Nauczyciel dzieli każdy z zespołów na połowy i każdemu dziecku z poszczególnych

zespołów przyznaje numer (patrz ilustracja). Na sygnał nauczyciela jedynki startują do

czwórek, przybijają piątki i idą na koniec rzędów. To daje sygnał do startu następnym

dzieciom. Czwórki przybijają piątkę dwójkom itd. Wygrywa zespół, który jako pierwszy

zamieni się miejscami z kolegami/koleżankami z naprzeciwka.

4. Ćwiczenia kończące zajęcia.

• Ciepło – zimno. Nauczyciel dzieli dzieci na dwa zespoły. Jeden zespół odwraca się twa-

rzami do drabinek. Dziecko z drugiego zespołu wybrane przez nauczyciela chowa na

sali woreczek. Następnie z zespołu spod drabinek nauczyciel wybiera dziecko, którego

zadaniem jest odnaleźć schowany woreczek. Drużyna chowająca mówi głośno Zimno!

– jeśli szukający jest daleko woreczka i Ciepło! – jeśli się zbliża.

• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie

ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.

background image

43

background image

MALI MUZYCY. WIOSNA NA ŁĄCE I NA POLU. ZADANIA TEKSTOWE. OBLICZENIA PIENIĘŻNE

EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA

• wprowadzenie drukowanych i pisanych liter H, h oraz dwuznaku Ch, ch

• rozwijanie spostrzegania wzrokowego

• wypowiadanie się na temat muzyki

• doskonalenie umiejętności czytania ze zrozumieniem

• ćwiczenia kaligraficzne

• rozwijanie umiejętności działania zgodnie z instrukcją

• doskonalenie umiejętności współpracy w zespole

Kultura – termin ten jest wieloznaczny; 1) całokształt duchowego i materialnego dorobku ludzko-

ści (wtedy bywa utożsamiana z cywilizacją); 2) ogół wytworów zarówno materialnych, jak i niema-

terialnych (duchowych, symbolicznych, np. wzory myślenia i zachowania); 3) charakterystyczne

dla danego społeczeństwa wzory postępowania; 4) to, co w zachowaniu ludzkim jest wyuczone,

MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE

EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA

• kształcenie umiejętności rozwiązywania

zadań tekstowych

• rozwijanie logicznego myślenia

i radzenia sobie w sytuacji problemowej

• doskonalenie techniki dodawania trzech

składników

• kształcenie umiejętności przeliczania

pieniędzy

• poznanie wartości nabywczej pieniądza

• kształcenie rozumienia pojęcia długu

i konieczności jego spłacenia

Projekt

nr 29

JA – ŚWIAT

KULTURY

• obserwowanie zmian

zachodzących w przyrodzie

wiosną

• rozpoznawanie i nazywanie

roślin i zwierząt występują-

cych na łące i na polu

• wypowiadanie się na temat

zwierząt żyjących pod

ziemią

TEMATY DNI
1. Z wizytą w filharmonii
2. Na harfie
3. Tworzymy klasowy chór
4. Tworzymy muzykę
5. Muzyczne wiersze

44

background image

MALI MUZYCY. WIOSNA NA ŁĄCE I NA POLU. ZADANIA TEKSTOWE. OBLICZENIA PIENIĘŻNE

EDUKACJA MUZYCZNA

• rozpoznawanie

brzmienia instrumen-

tów

• organizacja klasowe-

go koncertu

EDUKACJA PLASTYCZNA

• plastyczne fantazje za-

inspirowane muzyką

ZAJĘCIA TECHNICZNE

• wykonanie instru-

mentów muzycznych

z wykorzystaniem

opakowań i materia-

łów przyrodniczych

ZAJĘCIA KOMPUTEROWE

• pisanie życzeń za

pomocą klawiatury

• wykonanie laurki dla

mamy w programie

Paint

TEMATY DNI
1. Z wizytą w filharmonii
2. Na harfie
3. Tworzymy klasowy chór
4. Tworzymy muzykę
5. Muzyczne wiersze

WYCHOWANIE FIZYCZNE

I EDUKACJA ZDROWOTNA

• kształtowanie poczu-

cia rytmu i koordynacji

ruchowej

• umiejętne poko-

nywanie prostych

przeszkód terenowych

• rozwijanie pod-

stawowych cech

motorycznych

• kształtowanie zwinno-

ści, zręczności

i szybkości

w odróżnieniu od tego, co biologicznie odziedziczone; 5) całość wiedzy na temat

kultury bada kulturoznawstwo. Na poszczególnych aspektach kultury uwagę sku-

piają: filozofia kultury, historia kultury, antropologia kulturowa, socjologia kultury,

etnografia czy memetyka (wg Wikipedii).

45

background image

46

Pr

ojekt nr 29

I.

Tema

t pr

ojektu:

M

ali muz

yc

y.

W

iosna na łąc

e i na p

olu

. Z

adania t

ekst

ow

e. O

blicz

enia pieniężne

Ro

dzaj

eduk

acji

Liczba godzin

Numer jednostki

Zapis

w dzienniku

Tr

eści pr

ogr

amo

w

e

M

at

eriał

Wymagania

szcz

egółow

e podsta

-

wy pr

ogr

amow

ej

Uw

agi

o realizacji

Ocz

ek

iw

ane

osiągnięcia ucznia

polonist

yczno

-

-sp

ołeczna

1

169

Z wiz

ytą w filharmonii

– uwr

ażliwianie dzieci

na sztuk

ę muz

yczną,

kształt

ow

anie p

oczu

-

cia harmonii i est

et

yk

i

słucho

w

ej

.

wpr

ow

adz

enie

do

tema

tu

zaba

w

y

dr

amo

w

e

pr

zy

żn

ych

typach

muz

yk

i

klasy

cznej

,

cz

ytanie

k

rótk

ich

rytmiczn

ych

wiersz

ykó

w

o

popular

ny

ch

instrumen

tach,

ro

zmo

w

a

na

tema

t t

ego

, cz

ym

jest

muz

y-

ka,

gdzie

i

jak

mo

żem

y

jej

słuchać

, wpr

o-

w

adz

enie

pojęć

filharmonia

, ork

iestr

a,

posz

er

zanie

sło

wnik

a

dzieck

a

o

naz

w

y

podsta

w

ow

ych

instrumen

w

,

ry

so

w

anie

po

śladach

elemen

w

stano

-

wiąc

ych

po

wtar

zalne

rytm

y,

kolor

ow

anie

zamk

nięt

ych

pr

zestr

zeni

zgodnie

z

wła

-

sn

ym

pom

ysłem

dzieck

a,

Elemen

tar

z

cz. 2,

s.

54–55

ćwicz

enia p

o-

lonist

yczno

-

-sp

ołeczne

cz. 4,

s.

10

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2

potr

afi

samodzielnie

i

z

in

-

nymi

dziećmi

ba

wić

się

pr

zy

żn

ych

rodzajach

muz

yk

i,

a pot

em

opo

wiadać

o

sw

oich

pr

zeż

yciach,

słucha

z

uw

agą

w

ypo

wiedzi

inn

ych

dzieci

na

tema

t ich

pr

zeż

z

wiązan

ych

z

muz

yk

ą,

potr

afi

zadać

p

ytanie

, jeśli

c

jest

dla

niego

niezr

ozumiałe

,

umie

po

wtar

zać

za

naucz

y-

cielem

k

rótk

ie

, r

ytmiczne

wiersz

yk

i o

muz

yc

e

i instru

-

men

tach

muz

yczn

ych,

zna

podsta

w

ow

e

sło

wnic

tw

o

związane

z

muz

yk

ą

i potr

afi

się

nim

dobr

ze

posług

iw

w opo

wiadaniu

lub

odpo

wia

-

daniu

na

p

ytania,

potr

afi

pięk

nie

cz

ytać

tekst

y

ut

w

or

zone

z

po

znan

ych

lit

er

,

ro

zumie

, c

o

cz

yta

i

w

ykonuje

pr

awidło

w

o

polec

enia

do

tekstu

,

pisz

e

kalig

raficznie

w

yr

az

y,

zdania

i

kr

ótk

ie

tekst

y

(ró

w

-

nież

z

lit

er

ą

H

, h

i

dwuznak

iem

Ch

, ch

),

potr

afi

ba

wić

się

z

inn

ymi

dziećmi

w

bezpieczn

y,

tw

ór

-

cz

y

sposób;

background image

47

2

170 – 171

M

oja mama gr

a na

har

fie

. W

pr

ow

adz

enie

dr

uk

ow

anej i pisanej

lit

er

y H, h.

zaba

w

y

muz

yczno

-rucho

w

e

pr

zy

żn

ych

typach

muz

yk

i,

ro

zwijanie

spostr

zegania

wzr

oko

w

ego

popr

zez

por

ówn

yw

anie

dw

óch

ry

sunkó

w

pr

zedsta

wiając

ych

or

kiestr

ę

i szuk

anie

sz

cz

egółó

w

żniąc

ych,

słuchanie

muz

yk

i k

lasy

cznej

i

dopaso

-

w

yw

anie

do

ok

reślonej

wizualizacji

pla

-

st

ycznej

,

wpr

ow

adz

enie

druko

w

an

ych

lit

er

H

, h

na

podsta

wie

w

yr

azu

har

fa

, analiza

i

syn

teza

słucho

w

a

w

yr

azu

podsta

w

ow

ego

i

w

yr

a-

w

doda

tko

w

ych,

ćwicz

enia

g

raf

omot

or

yczne

pomagając

e

pr

zy

got

ow

rękę

do

pisania,

ro

zwijanie

umiejętności

pisania

H

, h

,

pisanie

sylab

i

w

yr

az

ów

za

wier

ając

ych

lit

er

ę,

zaba

w

y

in

teg

rac

yjne

ro

zwijając

e

wr

ażliw

ość

dzieci

na

siebie

na

wzajem

w

ykor

zy

stując

e

tema

t np

. w

spółg

rania

w or

kiestr

ze

,

Elemen

tar

z

cz.

2,

s.

56

ćwicz

enia p

o-

lonist

yczno

-

-sp

ołeczne

cz. 4,

s.

11–12

por

tf

olio

ucznia – k

ar

ta

nr 45

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2

1

172

Tw

or

zym

y k

laso

w

y chór

.

W

pr

ow

adz

enie dwuzna

-

ku C

h, ch.

zaba

w

y

ro

zwijając

e

umiejętność

w

spół

-

pr

ac

y

w

g

rupie

i

tema

t w

spólnego

muz

y-

ko

w

ania,

wpr

ow

adz

enie

dwuznakó

w

Ch

, ch

na

podsta

wie

w

yr

azu

chór

,

ćwicz

enie

w

yr

óżniania

słucho

w

ego

i wzr

oko

w

ego

w

yr

az

ów

, mając

ych

h

lub

ch

w

nagłosie

, śr

ódgłosie

lub

w

ygłosie

,

cz

ytanie

tekst

ów

z

wiązan

ych

z

po

znan

ymi

lit

er

ami

or

az

analiza

ilustr

acji

do

tekst

ów

,

ćwicz

enie

pisania

dwuznakó

w

Ch

, ch

:

pisanie

po

śladach

lit

er

, połącz

sylabo

-

w

ych

i

w

yr

az

ów

,

Elemen

tar

z

cz.

2,

s.

57

ćwicz

enia p

o-

lonist

yczno

-

-sp

ołeczne

cz. 4,

s.

13

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2

background image

48

1

173

Tw

or

zym

y muz

yk

ę.

Ćwicz

enia r

oz

wijając

e

spr

awność cz

ytania

i pisania.

in

teg

ro

w

anie

g

rup

y

popr

zez

zaba

w

y

związane

tema

ty

cznie

z

muz

yk

ą:

w

spólne

muz

yko

w

anie

, śpiew

anie

, r

ozr

óżnianie

typó

w

muz

yk

i,

cz

ytanie

tekst

ów

z

elemen

tar

za

na

tema

t

muz

yk

i –

ć

wicz

enie

w

cz

ytaniu

no

w

o

po

znan

ych

lit

er

i

dwuznakó

w

H

, h

, Ch

, ch

,

ro

zwijanie

umiejętności

jęz

yko

w

ych

dzieck

a

popr

zez

zaba

w

y

w

łącz

enie

sylab

w w

yr

az

y

i podpisy

w

anie

obr

azkó

w

wła

-

ściw

ymi

w

yr

azami,

ro

zwijanie

wr

ażliw

ości

est

et

ycznej

dzieck

a

popr

zez

cz

ytanie

wiersz

y

z

po

znan

ymi

lit

er

ami

i

dwuznak

ami,

ćwicz

enie

k

alig

raficzne

,

Elemen

tar

z

cz. 2,

s.

56–57

ćwicz

enia p

o-

lonist

yczno

-

-sp

ołeczne

cz. 4,

s.

14–15

por

tf

olio

ucznia – k

ar

ta

nr 46

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2

1

174

Muz

yczne wiersz

e – za

-

ba

w

y sło

w

ami, r

ymami

i r

ytmem.

zaba

w

y

na

podsta

wie

wiersz

y

o

muz

yc

e

i instrumen

tach,

ilustr

ow

anie

wiersz

y

muz

yk

ą

popr

zez

w

ykor

zy

stanie

żnor

odn

ych

instrumen

-

w

, r

ównież

w

ykonan

ych

z

dost

ępn

ych

w k

lasie

ma

ter

iałó

w

;

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.3a 5.1 5.2

ma

tema

t.-

-pr

zyr

odnicza

1

29

O

bser

w

ow

anie pr

zyr

o-

dy – wiosna na łąc

e i na

polu

.

w

dr

ażanie

do

obser

w

ow

ania

zmian

za

-

chodząc

ych

w

pr

zyr

odzie

,

ro

zpo

zna

w

anie

roślin

i

zwier

t,

najbliż

-

sz

ych

śr

odo

wisk

pr

zyr

odnicz

ych,

Ćwicz

enia ma

-

tema

ty

czno

-

-pr

zyr

odnicz

e

cz. 4,

s.

10–11

por

tf

olio

ucznia – k

ar

ta

nr 48

6.1)a 6.1)b

ro

zpo

znaje

i

naz

yw

a

roślin

y

i z

wier

zęta

w

yst

ępując

e

na

ilustr

acji

łąk

i i

pola,

w

ypo

wiada

się

na

tema

t

zwier

t ż

yjąc

ych

pod

ziemią,

w

ymienia

po

tr

zy

pr

zyk

łady

po

znan

ych

roślin

i

zwier

t,

ro

związuje

zadania

tekst

ow

e,

uk

łada

i

zapisuje

odpo

wiedzi

do

zadań,

dodaje

w

po

znan

ym

zak

resie

liczbo

w

ym,

odejmuje

w

po

znan

ym

zak

re

-

sie

liczbo

w

ym,

uk

łada

zadanie

o

k

upo

w

aniu

,

ro

związuje

zadanie

tekst

ow

e,

1

113

Ro

związ

yw

anie zadań

tekst

ow

ych na do

da

-

w

anie

.

ro

związ

yw

anie

zadań

tekst

ow

ych

na

doda

w

anie

,

w

dr

ażanie

do

samodzielnej

analiz

y

zadań

tekst

ow

ych,

doda

w

anie

tr

zech

sk

ładnikó

w

w

po

zna

-

nym

zak

resie

liczbo

w

ym,

Ćwicz

enia ma

-

tema

ty

czno

-

-pr

zyr

odnicz

e

cz. 4,

s.12

por

tf

olio

ucznia – k

ar

ta

nr 47

7.2)b 7.2)c 7.2)d

background image

49

1

114

Ro

związ

yw

anie zadań

tekst

ow

ych na o

dejmo

-

w

anie

.

ro

związ

yw

anie

zadań

tekst

ow

ych

na

odejmo

w

anie

,

w

dr

ażanie

do

samodzielnej

analiz

y

zadań

tekst

ow

ych,

odejmo

w

anie

liczb

w

po

znan

ym

zak

resie

liczbo

w

ym,

Ćwicz

enia ma

-

tema

ty

czno

-

-pr

zyr

odnicz

e

cz.

4,

s.13

7.2)b 7.2)c 7.2)d

1

115

O

blicz

enia pieniężne

.

w

dr

ażanie

do

umiejętnego

posług

iw

ania

się

pieniędzmi,

kształc

enie

umiejętności

pr

zeliczania

pieniędz

y,

po

znanie

w

ar

tości

nab

yw

cz

ej

pieniędz

y,

w

dr

ażanie

do

uk

ładania

zadań

tekst

ow

ych

o

kupo

w

aniu

w

opar

ciu

o

pr

zedsta

wione

dane

,

Ćwicz

enia ma

-

tema

ty

czno

-

-pr

zyr

odnicz

e

cz.

4,

s.14

7.2)b 7.2)c 7.2)d 7.4)a

1

116

O

blicz

enia pieniężne

.

w

dr

ażanie

do

umiejętnego

posług

iw

ania

się

pieniędzmi,

kształc

enie

umiejętności

pr

zeliczania

pieniędz

y,

po

znanie

w

ar

tości

nab

yw

cz

ej

pieniędz

y,

w

dr

ażanie

do

ro

związ

yw

ania

zadań

tek

-

st

ow

ych,

kształc

enie

ro

zumienia

pojęcia

dłu

gu

i konieczności

spłac

enia

go;

Ćwicz

enia ma

-

tema

ty

czno

-

-pr

zyr

odnicz

e

cz.

4,

s.15

7.2)b 7.2)c 7.2)d 7.4)a 7.4)b

zajęcia

techniczne

1

29

W

yk

onanie instr

umen

-

w muz

yczn

ych

z w

yk

or

zy

staniem

opak

ow

ań i ma

teriałó

w

pr

zyr

odnicz

ych.

w

dr

ażanie

do

w

ykor

zy

st

yw

ania

opako

-

w

i

ma

ter

iałó

w

pr

zyr

odnicz

ych

do

pr

ac

techniczn

ych,

bezpieczne

posług

iw

anie

się

nar

zędziami,

dbanie

o

por

ządek

na

miejscu

pr

ac

y;

9.2)a

9.2)b

w

ybier

a

właściw

e

opako

-

w

anie

,

w

ypełnia

je

k

aszą,

ryż

em,

piask

iem

lub

inn

ym

sypk

im

ma

ter

iałem,

sz

cz

elnie

zam

yk

a

pudełko

ok

leja

taśmą;

eduk

acja

plast

yczna

1

29

Plast

yczne fan

tazje za

-

inspir

ow

ane muz

yk

ą.

ilustr

ow

anie

sc

en

fan

tast

yczn

ych

zainspi

-

ro

w

an

ych

muz

yk

ą,

kształt

ow

anie

w

yobr

aźni

i

kr

ea

ty

wności,

w

ypo

wiadanie

się

za

pomocą

bar

w

, k

re

-

sek

, plam,

tw

or

zenie

obr

az

ów

fan

tast

yczn

ych,

wpr

ow

adz

enie

pojęć:

obr

az

, malar

z;

4.1) 4.2) 4.4)

w

ykonuje

obr

az

do

w

ysłucha

-

nej

muz

yk

i,

w

ypo

wiada

się

na

tema

t

sw

ojego

obr

azu

,

wie

, cz

ym

zajmuje

się

malar

z,

oma

wia

pr

zedsta

wione

obr

az

y,

pr

óbuje

w

yjaśnić

, c

o

pr

zedsta

wiają;

background image

50

eduk

acja

muz

yczna

1

29

W

iz

yta w filharmonii.

Ur

ządzam

y k

laso

w

y

konc

er

t.

or

ganizacja

k

laso

w

ego

konc

er

tu

,

ro

zpo

zna

w

anie

br

zmienia

instrumen

w

:

puz

onu

, akor

deonu

, f

or

tepianu

, sk

rz

ypiec

,

fletu

popr

zecznego

i

gitar

y;

Kar

ta pr

ac

y

nr 26

3.1) 3.5) 3.6)

wie

, jak

zacho

w

się

podczas

konc

er

tu

,

potr

afi

sk

upić

uw

agę

na

słuchaniu

ut

w

oru

muz

ycznego

,

ro

zpo

znaje

i

naz

yw

a

instrumen

ty

: puz

on,

akor

deon,

for

tepian,

sk

rz

ypc

e,

flet

popr

zeczn

y

i g

itar

ę,

w

ypo

wiada

się

na

tema

t

słuchanej

muz

yk

i;

zajęcia

komput

er

ow

e

1

29

Pisanie k

olor

ow

ych

ży

cz

eń za p

omo

nar

zędzia

Tekst

w pr

o-

gr

amie

Pa

int

.

zast

oso

w

anie

nar

zędzia

T

ekst

or

az

P

ola

koloru

w

pr

og

ramie

P

aint

,

doskonalenie

umiejętności

st

oso

w

ania

opcji

P

rz

ezr

ocz

yst

e

tło

nar

zędzia

T

ekst

w pr

og

ramie

P

aint

,

doskonalenie

umiejętności

w

ykor

zy

st

yw

a-

nia

k

la

wia

tur

y

do

pisania

w

yr

az

ów

i z

dań,

kształt

ow

anie

umiejętności

zmian

y

po

-

ło

żenia

tekstu

znajdując

ego

się

w

polu

tekst

ow

ym

pr

og

ramu

P

aint

,

doskonalenie

umiejętności

samodzielne

-

go

w

ykor

zy

st

yw

ania

po

znan

ych

nar

zędzi

i polec

pr

og

ramu

P

aint

,

w

dr

ażanie

do

zapisy

w

ania

w

ykonan

ych

pr

ac

w

sw

oim

folder

ze

,

w

dr

ażanie

do

spr

awnego

posług

iw

ania

się

m

yszą;

8.1) 8.2)

st

osuje

nar

zędzie

T

ekst

w

pr

o-

gr

amie

P

aint

, w

ykor

zy

stując

opcję

P

rz

ezr

ocz

yst

e

tło

or

az

Pole

k

oloru

,

pr

zepisuje

ż

ycz

enia

i

podpi

-

suje

elemen

ty

obr

azk

a

w po

-

lach

tekst

ow

ych

za

pomocą

kla

wia

tur

y,

pr

zenosi

tekst

znajdując

y

się

w

polu

tekst

ow

ym

pr

og

ramu

Paint

w

w

ybr

ane

miejsc

e,

samodzielnie

w

ykor

zy

stuje

po

znane

nar

zędzia

i

polec

e-

nia

pr

og

ramu

P

aint

do

w

yko

-

nania

laur

ki

dla

mam

y,

samodzielnie

zapisuje

plik

w sw

oim

folder

ze

,

spr

awnie

posługuje

się

m

y-

szą;

background image

51

w

ycho

w

anie

fiz

yczne

i eduk

acja

zdr

ow

otna

3

85– 87

85. Ć

wicz

enia o

gólnor

o-

zw

ojo

w

e pr

zy muz

yc

e.

86. P

ok

on

yw

anie

pr

zeszk

ód – ć

wicz

enia

w t

er

enie

.

87. W

yk

or

zy

stanie

piłek

żnej wielk

ości w gr

ach

i zaba

w

ach.

doskonalenie

umiejętności

w

spółdziałania

podczas

zaba

w

y,

kształt

ow

anie

poczucia

rytmu

,

uświadomienie

konieczności

utr

zym

yw

a-

nia

pr

awidło

w

ej

posta

w

y

ciała,

pokon

yw

anie

na

tur

alnego

toru

pr

zeszkód

,

doskonalenie

koor

dynacji

rucho

w

ej

,

doskonalenie

podsta

w

ow

ych

c

ech

mot

o-

ry

czn

ych:

z

winności,

sz

ybkości,

zr

ęczności,

siły

,

kształt

ow

anie

zr

ęczności

w

posług

iw

aniu

się

żn

ymi

piłk

ami.

10.1 10.2)a 10.2)b

Zajęcia

86.

należ

y

pr

zepr

o-

w

adzić

na

śwież

ym

po

wie

-

tr

zu

.

kształtuje

poczucie

rytmu

i koor

dynacji

rucho

w

ej

,

kształtuje

est

et

ykę

ruchó

w

,

dba

o

popr

awną

posta

w

ę

ciała,

potr

af

i popr

awnie

zacho

w

się

w

obec

pr

zyr

ody

,

umiejętnie

pokonuje

pr

ost

e

pr

zeszkody

ter

eno

w

e,

ro

zwija

podsta

w

ow

e

cech

y

mot

or

yczne

,

w

sk

azuje

w

śr

ód

żn

ych

pi

-

łek

: piłkę

no

żną,

ręczną,

piłkę

do

sia

tkó

wk

i,

kosz

ykó

wk

i,

piłkę

lek

arsk

ą,

kształtuje

z

winność

, zr

ęcz

-

ność

i

sz

ybkość

,

w

spółdziała

w

z

espole

,

podejmuje

sz

ybk

ie

dec

yzje

pr

ow

adząc

e

do

sk

ut

ecznego

działania.

background image

pin), tablica demonstracyjna z instrumentami nr 41; ołówek, zdjęcie orkiestry – tablica de-

monstracyjna nr 42, płyta z muzyką relaksacyjną, wiersz Marka Majewskiego W filharmonii.

Przebieg zajęć

1. Śpiewające powitania – zabawa wprowadzająca.

• Nauczyciel wita się z dziećmi, śpiewając powitanie: Dzień dobry dzieci na dowolną melo-

dię. Dzieci indywidualnie odpowiadają na powitanie, śpiewając na wymyśloną melodię:

Dzień dobry pani/panu.

• Dzieci przekazują swoim kolegom miłe słowa, śpiewając je na dowolną melodię.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel mówi dzieciom, że dzisiejsze zajęcia zaczęły śpiewającym powitaniem, po-

nieważ przez kilka dni będą rozmawiać, bawić się i pracować przy muzyce. Następnie

podaje cele zajęć i informuje dzieci, na co będzie dzisiaj zwracał szczególną uwagę.

3. Zabawy dramowe przy muzyce.

• Nauczyciel włącza nagranie fragmentu utworu Wiosna A. Vivaldiego i zaprasza dzieci do

zabawy. Dzieci dowolnymi ruchami interpretują muzykę.

• Nauczyciel zmienia charakter muzyki i włącza fragment Marsza tureckiego W.A. Mozarta.

Pyta dzieci, co może się dziać przy takiej muzyce. Dzieci przedstawiają własne scenki.

• Nauczyciel włącza fragment trzeciego utworu – Polonez cis-moll op. 26, nr 1 F. Chopina.

Dzieci poruszają się zgodnie z muzyką.

• Nauczyciel pyta dzieci, co pokazywały przy pierwszym, co – przy drugim, a co – przy

trzecim utworze muzycznym. Dzieci odpowiadają i mówią o swoich odczuciach w cza-

sie zabawy.

4. Spotkanie z Hanią – słuchanie ze zrozumieniem.

• Nauczyciel przedstawia dzieciom Hanię i czy-

ta, co o sobie mówi dziewczynka (

elementarz

s. 54

).

Dzieci odpowiadają na pytania nauczycie-

la: Co lubi Hania? Na jakim instrumencie gra? Jak

często ćwiczy? Kim jest mama dziewczynki? Gdzie

pracuje? Co robi mama? Co uwielbia Hania?
Informacje dla nauczyciela

Filharmonia – instytucja kultury zajmująca się or-

ganizacją i prezentacją

koncertów muzyki poważnej,

głównie tych największych, a więc o charakterze

pełnoorkiestrowym, najczęściej równocześnie przy-

gotowująca takie utwory do wykonania. Tym samym

słowem określa się też gmach takiej instytucji. Dzia-

łalność filharmonii jest ukierunkowana na możliwość

prezentowania utworów wymagających najwięk-

szych obsad wykonawczych, jak również najbogat-
szego instrumentarium.

Źródło: Wikipedia

Dzień 1.

TEMAT DNIA: Z wizytą w filharmonii

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr.)

Zapis w dzienniku: Z wizytą w filharmonii – uwrażliwianie dzieci na muzykę, kształtowanie

poczucia harmonii i wrażliwości słuchowej. Obserwowanie przyrody – wiosna na łące i na

polu.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na ostatnich zajęciach wykonaliście projekt plastyczny do wiersza Jana Brzechwy Wiosenne

porządki. Odegraliście scenki dramowe do wybranego fragmentu wiersza. Potraficie współ-

pracować w grupie. Umiecie czytać i pisać wyrazy z poznanymi literami. Wiecie, jakie prace

wykonuje się wiosną w sadzie. Rozpoznaliście zwierzęta na ilustracji przedstawiającej sad.

Wiecie, które z tych zwierząt są pożyteczne. Znacie etapy powstawania miodu. Wiecie, na

czym polega praca pszczelarza.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– potrafi samodzielnie i z innymi dziećmi bawić się przy różnych rodzajach muzyki, a po-

tem opowiadać o swoich przeżyciach,

– słucha z uwagą wypowiedzi innych dzieci na temat ich przeżyć związanych z muzyką,

potrafi zadać pytanie, jeśli coś jest dla niego niezrozumiałe,

– umie powtarzać za nauczycielem krótkie, rytmiczne wierszyki o muzyce i instrumen-

tach muzycznych,

– zna podstawowe słownictwo związane z muzyką i potrafi się nim dobrze posługiwać

w opowiadaniu lub odpowiadaniu na pytania,

– rozpoznaje i nazywa rośliny i zwierzęta przedstawione na ilustracji łąki i pola,

– wypowiada się na temat zwierząt żyjących pod ziemią,

– wymienia po trzy przykłady poznanych roślin i zwierząt.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach będziecie rozmawiać o muzyce. Dowiecie się, co to jest filharmo-

nia. Będziecie się bawić przy różnych rodzajach muzyki. Opowiecie o swoich przeżyciach

podczas zabaw. Będziecie rytmicznie czytać krótkie wierszyki. Utworzycie klasową orkiestrę.

Dowiecie się, jakie rośliny i zwierzęta można spotkać na łące i na polu.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– wypowiadać się na temat przeżyć związanych z muzyką,

– wysłuchać ze zrozumieniem tekstu czytanego przez nauczyciela,

– rytmicznie czytać wierszyki o instrumentach,

– wskazać rośliny i zwierzęta występujące na łące i na polu.

Pytania kluczowe

• Gdzie można usłyszeć muzykę?

• Co to jest filharmonia?

• Jakie rośliny i zwierzęta można spotkać na łące i na polu?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

portfolio ucznia cz. 2 – karta nr 48, Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości

MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE, płyta Słuchowiska: fragmenty muzyki kla-

sycznej: Wiosna (A. Vivaldi), Marsz turecki (W.A. Mozart), Polonez cis-moll op. 26, nr 1 (F. Cho-

52

background image

pin), tablica demonstracyjna z instrumentami nr 41; ołówek, zdjęcie orkiestry – tablica de-

monstracyjna nr 42, płyta z muzyką relaksacyjną, wiersz Marka Majewskiego W filharmonii.

Przebieg zajęć

1. Śpiewające powitania – zabawa wprowadzająca.

• Nauczyciel wita się z dziećmi, śpiewając powitanie: Dzień dobry dzieci na dowolną melo-

dię. Dzieci indywidualnie odpowiadają na powitanie, śpiewając na wymyśloną melodię:

Dzień dobry pani/panu.

• Dzieci przekazują swoim kolegom miłe słowa, śpiewając je na dowolną melodię.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel mówi dzieciom, że dzisiejsze zajęcia zaczęły śpiewającym powitaniem, po-

nieważ przez kilka dni będą rozmawiać, bawić się i pracować przy muzyce. Następnie

podaje cele zajęć i informuje dzieci, na co będzie dzisiaj zwracał szczególną uwagę.

3. Zabawy dramowe przy muzyce.

• Nauczyciel włącza nagranie fragmentu utworu Wiosna A. Vivaldiego i zaprasza dzieci do

zabawy. Dzieci dowolnymi ruchami interpretują muzykę.

• Nauczyciel zmienia charakter muzyki i włącza fragment Marsza tureckiego W.A. Mozarta.

Pyta dzieci, co może się dziać przy takiej muzyce. Dzieci przedstawiają własne scenki.

• Nauczyciel włącza fragment trzeciego utworu – Polonez cis-moll op. 26, nr 1 F. Chopina.

Dzieci poruszają się zgodnie z muzyką.

• Nauczyciel pyta dzieci, co pokazywały przy pierwszym, co – przy drugim, a co – przy

trzecim utworze muzycznym. Dzieci odpowiadają i mówią o swoich odczuciach w cza-

sie zabawy.

4. Spotkanie z Hanią – słuchanie ze zrozumieniem.

• Nauczyciel przedstawia dzieciom Hanię i czy-

ta, co o sobie mówi dziewczynka (

elementarz

s. 54

).

Dzieci odpowiadają na pytania nauczycie-

la: Co lubi Hania? Na jakim instrumencie gra? Jak

często ćwiczy? Kim jest mama dziewczynki? Gdzie

pracuje? Co robi mama? Co uwielbia Hania?
Informacje dla nauczyciela

Filharmonia – instytucja kultury zajmująca się or-

ganizacją i prezentacją

koncertów muzyki poważnej,

głównie tych największych, a więc o charakterze

pełnoorkiestrowym, najczęściej równocześnie przy-

gotowująca takie utwory do wykonania. Tym samym

słowem określa się też gmach takiej instytucji. Dzia-

łalność filharmonii jest ukierunkowana na możliwość

prezentowania utworów wymagających najwięk-

szych obsad wykonawczych, jak również najbogat-
szego instrumentarium.

Źródło: Wikipedia

53

background image

5. Rytmiczne wierszyki – ćwiczenia w czytaniu.

• Nauczyciel czyta w

elementarzu na s. 54–55

krót-

kie wierszyki o instrumentach, każdy w  innym

tempie, np. o flecie – ćwierćnutami, o skrzypcach

– półnutami, o gitarze – całymi nutami, o trąbce

– ósemkami, o perkusji – szesnastkami. Dzieci

słuchają, w jaki sposób nauczyciel prezentuje

poszczególne wierszyki i powtarzają teksty ryt-

micznie, tak jak nauczyciel.

• Nauczyciel mówi nazwy instrumentów, a dzieci

pokazują je na ilustracjach. Wspólnie odszukują

na tablicy demonstracyjnej takie instrumenty,

o jakich jest mowa w wierszach. Dzieci nazywa-

ją inne znane im instrumenty muzyczne.

6. Gdzie jest muzyka – ćwiczenia w mówieniu

i słuchaniu.

• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat muzy-

ki. Mówi, czym jest muzyka, podkreśla, że towa-

rzyszy człowiekowi od zawsze, że jest obecna

w radosnych i smutnych chwilach życia. Dzieci wypowiadają się swobodnie na ten te-

mat i odpowiadają na pytania nauczyciela: Gdzie można słuchać muzyki? Jakiej muzyki

słuchacie? Jak nazywają się urządzenia, dzięki którym słucha się muzyki?

Informacje dla nauczyciela

Muzyka to jedna z dziedzin sztuk pięknych, która wpływa na psychikę człowieka przez dźwię-

ki. Celem muzyki jest oddziaływanie na świadomość słuchacza. Jest zjawiskiem odbieranym su-

biektywnie, zależnym od indywidualnych skłonności, wcześniejszych doświadczeń społecznych,

kryteriów wartości, aktualnego nastroju i wielu innych czynników, w tym słuchu muzycznego.

Od mowy ludzkiej różni się znacznie większą abstrakcyjnością przekazywanych treści oraz wyko-

rzystaniem oprócz głosu ludzkiego również instrumentów muzycznych.

Muzyka jest jednym z przejawów ludzkiej kultury. Od zawsze towarzyszyła człowiekowi w pracy,

zabawie, odpoczynku oraz w obrzędach. Z pewnością od początku łączona była z tańcem i sło-

wem. Z początku muzyka służyła celom praktycznym – pomagała w pracy zespołowej, była formą

komunikacji, później stała się także elementem tożsamości zbiorowej. Z czasem wykształciła się

jako jedna z gałęzi sztuki. Muzyka człowiekowi towarzyszy już od jego pojawienia się na Ziemi

– w czasach prehistorycznych grano na muszlach i piszczałkach wykonanych z kości. Muzyka to-

warzyszyła tańcom i ceremoniom religijnym. A w starożytnych: Mezopotamii, Egipcie, Indiach,

Chinach i Grecji słuchano muzyki również dla przyjemności.

Źródło: Wikipedia

• Nauczyciel zaprasza dzieci do wysłuchania nagrania i włącza spokojną muzykę relaksa-

cyjną.

7. Dźwięki z otoczenia – doskonalenie analizatora słuchowego, rozwijanie myślenia.

• Dzieci spacerują, przyglądają się meblom, przedmiotom w klasie. Wyszukują takie, któ-

re przy poruszaniu, pocieraniu wydają jakikolwiek dźwięk, np. kartka, długopis, liczydło,

balon, gumka, klucze, szyba, drzwi, bibuła, książka, temperówka, gwizdek, krzesło, no-

życzki, koraliki przesuwane na liczydle itd.

• Dzieci wykonują czynności związane z wydobyciem dźwięków z różnych przedmiotów

w klasie: zamykają drzwi, strugają kredki, piszą kredą po tablicy, tną papier nożyczkami

itd.

Logopeda radzi – ćwiczenia słuchowe
Możemy przy okazji powyższego ćwiczenia poćwiczyć także pamięć słuchową. Nauczy-

ciel lub wyznaczone dziecko odtwarza trzy, cztery, potem pięć dźwięków, a pozostali

uczniowie mówią, co usłyszeli, i odtwarzają dźwięki w usłyszanej kolejności. Przy okazji

zabawy wyłonimy klasowego mistrza słuchania. Warto też pokazać uczniom, jak trudno

się słucha i zapamiętuje w szumie. Wyznaczeni uczniowie stukają, bawią się, przewraca-

ją kartki w książkach itp. Nauczyciel lub dziecko wypowiada w tym szumie zdanie i prosi

o powtórzenie albo podaje polecenie (np. Połóż ręce na głowę) i obserwuje, ilu uczniów

je wykonało. Następnie powtarza zdanie w ciszy. Uczniowie mogą odpowiedzieć na py-

tanie: Kiedy wam się lepiej słuchało?

8. Klasowa orkiestra – ćwiczenia rytmiczne.

• Nauczyciel proponuje dzieciom utworzenie klasowej orkiestry. Dzieci wybierają jeden

ze sposobów zilustrowania dźwięków, o których mówiły w poprzednim ćwiczeniu.

• Wydobywają dźwięki z otoczenia w tempie podanym wcześniej przez nauczyciela.

Dzieci, które nie znalazły sposobu zaprezentowania dźwięków, mogą klaskać, pstrykać,

kląskać, tupać. Nauczyciel ustala, w jaki sposób będzie dawał im znaki, by rozpoczęły

lub zakończyły grę na instrumencie.

• Nauczyciel pełni rolę dyrygenta, kieruje orkiestrą przy pomocy ołówka – batuty.

• Nauczyciel wyjaśnia, że w prawdziwej orkiestrze gra na różnych instrumentach wielu

muzyków. Pokazuje dzieciom zdjęcie orkiestry.

9. Kartka dla mamy – ćwiczenia grafomotoryczne, wypełnianie kredką zamkniętych

przestrzeni.

• Dzieci w

ćw. pol.-społ. na s. 10

rysują po śladach

elementy stanowiące powtarzalne rytmy. Kolo-

rują kredkami rysunek według własnych pomy-

słów.

10. Dla mamy – redagowanie i pisanie życzeń.

• Nauczyciel pyta: Czego można życzyć mamie?

Dzieci podają propozycje, a nauczyciel zapisuje

wyrazy na tablicy.

• Dzieci układają ustnie życzenia z wykorzysta-

niem zapisanych wyrazów. Nauczyciel pisze

wybrane życzenia na tablicy, a dzieci przepisują

je starannie do zeszytów.

11. Dźwięki budzą dzieci – ćwiczenie słuchowe.

• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy i każdej

przydziela określone dźwięki na bębenku: trzy

krótkie uderzenia, dwa długie, krótki–długi–

krótki, długi–długi–krótki.

• Dzieci kładą głowy na ławkach i zamykają oczy. Nauczyciel chodzi po klasie i gra jeden

z podanych rytmów.

• Dzieci, które usłyszą przydzielone im dźwięki, budzą się ze snu: otwierają oczy, podnoszą

głowę i przecierają oczy.

12. Wiosna na łące i na polu – rozpoznawanie roślin i zwierząt.

• Nauczyciel mówi: Obudziliście się w cudownym miejscu. Zobaczcie, jak tu pięknie. Wiosna

na dobre zawitała na pola i łąki. Przyjrzyjcie się dokładnie roślinom i zwierzętom.

54

background image

Logopeda radzi – ćwiczenia słuchowe
Możemy przy okazji powyższego ćwiczenia poćwiczyć także pamięć słuchową. Nauczy-

ciel lub wyznaczone dziecko odtwarza trzy, cztery, potem pięć dźwięków, a pozostali

uczniowie mówią, co usłyszeli, i odtwarzają dźwięki w usłyszanej kolejności. Przy okazji

zabawy wyłonimy klasowego mistrza słuchania. Warto też pokazać uczniom, jak trudno

się słucha i zapamiętuje w szumie. Wyznaczeni uczniowie stukają, bawią się, przewraca-

ją kartki w książkach itp. Nauczyciel lub dziecko wypowiada w tym szumie zdanie i prosi

o powtórzenie albo podaje polecenie (np. Połóż ręce na głowę) i obserwuje, ilu uczniów

je wykonało. Następnie powtarza zdanie w ciszy. Uczniowie mogą odpowiedzieć na py-

tanie: Kiedy wam się lepiej słuchało?

8. Klasowa orkiestra – ćwiczenia rytmiczne.

• Nauczyciel proponuje dzieciom utworzenie klasowej orkiestry. Dzieci wybierają jeden

ze sposobów zilustrowania dźwięków, o których mówiły w poprzednim ćwiczeniu.

• Wydobywają dźwięki z otoczenia w tempie podanym wcześniej przez nauczyciela.

Dzieci, które nie znalazły sposobu zaprezentowania dźwięków, mogą klaskać, pstrykać,

kląskać, tupać. Nauczyciel ustala, w jaki sposób będzie dawał im znaki, by rozpoczęły

lub zakończyły grę na instrumencie.

• Nauczyciel pełni rolę dyrygenta, kieruje orkiestrą przy pomocy ołówka – batuty.

• Nauczyciel wyjaśnia, że w prawdziwej orkiestrze gra na różnych instrumentach wielu

muzyków. Pokazuje dzieciom zdjęcie orkiestry.

9. Kartka dla mamy – ćwiczenia grafomotoryczne, wypełnianie kredką zamkniętych

przestrzeni.

• Dzieci w

ćw. pol.-społ. na s. 10

rysują po śladach

elementy stanowiące powtarzalne rytmy. Kolo-

rują kredkami rysunek według własnych pomy-

słów.

10. Dla mamy – redagowanie i pisanie życzeń.

• Nauczyciel pyta: Czego można życzyć mamie?

Dzieci podają propozycje, a nauczyciel zapisuje

wyrazy na tablicy.

• Dzieci układają ustnie życzenia z wykorzysta-

niem zapisanych wyrazów. Nauczyciel pisze

wybrane życzenia na tablicy, a dzieci przepisują

je starannie do zeszytów.

11. Dźwięki budzą dzieci – ćwiczenie słuchowe.

• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy i każdej

przydziela określone dźwięki na bębenku: trzy

krótkie uderzenia, dwa długie, krótki–długi–

krótki, długi–długi–krótki.

• Dzieci kładą głowy na ławkach i zamykają oczy. Nauczyciel chodzi po klasie i gra jeden

z podanych rytmów.

• Dzieci, które usłyszą przydzielone im dźwięki, budzą się ze snu: otwierają oczy, podnoszą

głowę i przecierają oczy.

12. Wiosna na łące i na polu – rozpoznawanie roślin i zwierząt.

• Nauczyciel mówi: Obudziliście się w cudownym miejscu. Zobaczcie, jak tu pięknie. Wiosna

na dobre zawitała na pola i łąki. Przyjrzyjcie się dokładnie roślinom i zwierzętom.

55

background image

• Dzieci oglądają ilustrację w

ćw. matem.-przyr. na s. 10– 11

.

Następnie odpowiadają na

pytania nauczyciela: Jakie zwierzęta można spotkać na łące i na polu? Które rośliny rozpo-

znajecie?

• Dzieci przyklejają pod zdjęciami naklejki z nazwami roślin: pokrzywa, chaber, mak, mni-

szek lekarski.

• Nauczyciel wymienia nazwę koloru, np. zielony, a dzieci wymieniają, jakie rośliny i zwie-

rzęta są w takim samym kolorze: trawa, konik polny, żaba. Następnie podaje nazwę in-

nego koloru, a dzieci wymieniają rośliny i zwierzęta w tym kolorze.

• Dzieci wykonują zadania w

portfolio – karta nr 48

. Piszą pod ilustracjami nazwy zwie-

rząt, kolorują kwiaty i rysują znane im owady.

13. Podsumowanie zajęć.

• Nauczyciel włącza nagranie cichej, spokojnej muzyki relaksacyjnej i czyta dzieciom

wiersz pt. W filharmonii.
W filharmonii, w filharmonii

Porwą widzów wraz z orkiestrą…

Jedna nutka drugą goni,

A wtem... Cisza! To maestro

jeden temat goni drugi,

minimalnym ruchem ręki

aż się z tego złoszczą fugi

rozbrykane ściszył dźwięki

i koncerty. I sonaty.

i znów grzecznie i wesoło

Przeplatają się tematy.

kilka nutek biega w koło.

Pełno nutek w całej sali.

To dyrygent. Wiem od mamy.

Już się wszyscy zasłuchali.

Zwykły pan we frak ubrany,

A szczęśliwe instrumenty

co batutę trzyma w ręku…

nowych nutek ślą zastępy.

Ale myślę (nie bez lęku),

Każdy chce ich dać najwięcej.

że to jednak jest czarodziej,

(Gdyby tak mieć cztery ręce!)

który z bajek tu przychodzi,

Pędzą dźwięki jak lawina!

by swą różdżką wciąż od nowa,

Już wydawać się zaczyna,

krąg słuchaczy zaczarować.

że rozsadzą całą salę

A muzyka to jest właśnie

i polecą wyżej, dalej...

tajemnicza wyspa baśni.

M. Majewski

(w: K. Lenkiewicz, Wybór wierszy okolicznościowych dla klas I–III, WSiP 1994)

56

background image

• Dzieci wpisują na bilecie do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE

wyrazy: filharmonia, orkiestra.

• Nauczyciel mówi zdania:

Dziś się wiele nauczyłem.

Wiem, co to jest filharmonia.

Potrafię wymienić pięć instrumentów muzycznych.

Dzieci po każdym zdaniu dokonują samooceny. Jeśli odpowiedź jest twierdząca, klasz-

czą w dłonie w szybkim tempie. Jeśli chcą odpowiedzieć przecząco – klaszczą powoli.

Zadanie domowe

Narysuj na kartce z bloku twój ulubiony instrument.

Dzień 2.

TEMAT DNIA: Na harfie

(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: Moja mama gra na harfie. Wprowadzenie drukowanych i pisanych liter

H, h. Rozwiązywanie zadań tekstowych na dodawanie.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na ostatnich zajęciach rozmawialiście o muzyce. Wiecie, co to jest filharmonia. Umiecie się

bawić przy różnego rodzaju muzyce. Potraficie opowiedzieć o swoich przeżyciach podczas

zabaw. Czytacie rytmicznie krótkie wierszyki. Utworzyliście klasową orkiestrę. Dowiedzieli-

ście się, jakie rośliny i zwierzęta można spotkać na łące i na polu.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– potrafi samodzielnie i z innymi dziećmi bawić się przy różnych rodzajach muzyki,

– pisze kaligraficznie wyrazy, zdania i krótkie teksty również z literą H, h,

– potrafi bawić się z innymi dziećmi w bezpieczny, twórczy sposób,

– rozwiązuje zadania tekstowe,

– układa i zapisuje odpowiedzi do zadań,

– dodaje w poznanym zakresie liczbowym.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach poznacie litery H, h. Będziecie ćwiczyć czytanie i pisanie z nowo

poznaną literą. Będziecie bawić się w twórczy sposób przy muzyce. Dopasujecie muzykę do

ilustracji. Znajdziecie szczegóły różniące obrazki. Będziecie dodawać liczby w zakresie 16.

Ułożycie i zapiszecie pytanie do zadania. Rozwiążecie zadania tekstowe.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– bawić się w twórczy sposób przy muzyce,

– prawidłowo czytać i pisać wyrazy z literą h,

– ułożyć i zapisać pytanie do zadania tekstowego.

Pytania kluczowe

• Co to znaczy: w twórczy sposób bawić się przy muzyce?

• Jak pisać i czytać wyrazy z literą h?

• Jak ułożyć pytanie do zadania tekstowego?

57

background image

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

portfolio ucznia cz. 2 – karty nr 45, 47, płyta Słuchowiska – fragmenty muzyki klasycznej;

białe, niebieskie i czerwone kartoniki, karta z domkami: samogłoski i spółgłoski, chusta ani-

macyjna, kartki z działaniami o wynikach: 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, siedem szarf, kartoniki

z liczbami od 10 do 16, patyczki.

Przebieg zajęć

1. Stań w kole – zabawa wprowadzająca.

• Nauczyciel wita dzieci słowami: Witajcie, witajcie, hej! wypowiedzianymi bardzo szybko.

Dzieci odpowiadają w taki sam sposób słowami: Witamy, witamy, hej!

• Następnie słowa powitania nauczyciel przekazuje w sposób bardzo wolny, a dzieci od-

powiadają tak samo.
Logopeda radzi – mówię ładnie
Po tym ćwiczeniu możemy porozmawiać z dziećmi o tym, kiedy łatwiej się mówi i słu-

cha, czyli jakie znaczenie ma tempo mówienia. Przypominamy jednocześnie, że dobry

mówca mówi w odpowiednim tempie.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Dzieci pokazują pracę domową i wyjaśniają, dlaczego są to ich ulubione instrumenty.

• Nauczyciel pyta dzieci, czy rozmawiały w domu o wczorajszych zajęciach, co rodzice

mówili im na temat muzyki, jakiego rodzaju muzyki słuchają rodzice.

• Nauczyciel mówi dzieciom, o czym będą rozmawiać na dzisiejszych zajęciach (patrz:

Cele w języku ucznia i Nacobezu).

3. Muzyczna chusta – zabawa muzyczno-ruchowa.

• Dzieci trzymają rozciągniętą chustę animacyjną. Nauczyciel odtwarza fragment dowol-

nego utworu muzycznego, a dzieci falują chustą w takt melodii. Nauczyciel często zmie-

nia fragmenty muzyczne, a dzieci dostosowują falowanie chustą do charakteru melodii.

4. Dyryguj orkiestrą – zabawa muzyczno-ruchowa.

• Każde dziecko bierze do ręki ołówek, który bę-

dzie batutą. Nauczyciel włącza płytę z  nagra-

niem fragmentów utworów muzycznych. Trzy-

mając ołówek, staje przodem do dzieci.

• Dzieci dyrygują orkiestrą razem z nauczycielem

– zgodnie z charakterem muzyki.

5. Dwie orkiestry – rozwijanie spostrzegania

wzrokowego.

• Dzieci oglądają obrazki w

ćw. pol.-społ. na s. 11.

przedstawiające orkiestrę, w której gra mama

Hani. Odszukują siedem szczegółów różniących

obrazki i zaznaczają je krzyżykami.

6. Jaka to melodia? – ćwiczenia słuchowe, do-

pasowanie melodii do obrazka.

• Nauczyciel odtwarza nagranie trzech fragmen-

tów muzyki klasycznej – płyta Słuchowiska.

Dzieci wypowiadają się na temat nagrań, określają tempo i charakter muzyki.

• Dzieci dopasowują fragmenty muzyczne do wizualizacji plastycznej poprzez wypełnia-

nie kół kredką w odpowiednim kolorze.

7. Mama Hani gra na harfie wprowadzenie liter drukowanych H, h.

• Nauczyciel przypomina dzieciom Hanię, której mama gra na harfie. Dzieci oglądają

zdjęcie harfy i opisują jej wygląd. Nauczyciel uzupełnia ich wypowiedzi. Dzieci dzielą

wyraz harfa na sylaby. Wskazane przez nauczyciela dziecko rysuje na tablicy tyle okie-

nek, ile jest sylab w wyrazie. Dziecko przy tablicy zaznacza krzyżykiem to okienko, które

odnosi się do sylaby zawierającej głoskę h.

• Inne wybrane przez nauczyciela dziecko pod-

chodzi do tablicy, przypina tyle białych kartoni-

ków, ile jest głosek w wyrazie harfa. Następnie

pokazuje, w którym miejscu słychać w wyrazie

głoskę h.

• Nauczyciel mówi dzieciom, że h to spółgłoska,

więc zaznacza się ją niebieskim kolorem. Dziec-

ko przy tablicy nakłada niebieskie kartoniki

w miejscach głoski h. Na pozostałe białe karto-

niki nakłada odpowiednio kartoniki czerwone

i  niebieskie.

• Nauczyciel pokazuje drukowane litery H, h.

Dzieci wypowiadają się na temat ich wyglądu,

mówią, z jakich elementów się składają.

• Dzieci czytają po cichu wyrazy: herbata, filhar-

monia, druh w

ćw. 2. na s. 56. elementarza

. Od-

szukują w nich literę h, mówią, którą z kolei li-

terą jest w napisanych wyrazach, dzielą wyrazy

na sylaby.

8. Występ przed publicznością – ćwiczenia w czytaniu i mówieniu.

• Dzieci oglądają ilustrację i czytają po cichu tekst

w elementarzu na s. 56

. Następnie odpowiadają

na pytania nauczyciela: Kto występuje przed pu-

blicznością? Na jakich instrumentach grają mu-

zycy? Gdzie pracuje mama Hani? W jakich pań-

stwach była na występach? Co przywiozła Hani?

Jak Hania odwdzięczy się mamie?

9. „Plecowa” orkiestra – ćwiczenia rytmiczne.

• Dzieci siedzą w kręgu jedno za drugim. Wybra-

ne przez nauczyciela dziecko wystukuje dowol-

ny rytm na plecach kolegi. Dzieci po kolei prze-

kazują sobie rytm, aż dotrze do dziecka, które

rozpoczynało zabawę.

10. Ćwiczenia grafomotoryczne.

• W

ćw. pol.-społ. na s. 12.

dzieci nazywają nary-

sowane przedmioty. Odszukują na nich litery h

i kolorują je na zielono.

58

background image

Dzieci wypowiadają się na temat nagrań, określają tempo i charakter muzyki.

• Dzieci dopasowują fragmenty muzyczne do wizualizacji plastycznej poprzez wypełnia-

nie kół kredką w odpowiednim kolorze.

7. Mama Hani gra na harfie wprowadzenie liter drukowanych H, h.

• Nauczyciel przypomina dzieciom Hanię, której mama gra na harfie. Dzieci oglądają

zdjęcie harfy i opisują jej wygląd. Nauczyciel uzupełnia ich wypowiedzi. Dzieci dzielą

wyraz harfa na sylaby. Wskazane przez nauczyciela dziecko rysuje na tablicy tyle okie-

nek, ile jest sylab w wyrazie. Dziecko przy tablicy zaznacza krzyżykiem to okienko, które

odnosi się do sylaby zawierającej głoskę h.

• Inne wybrane przez nauczyciela dziecko pod-

chodzi do tablicy, przypina tyle białych kartoni-

ków, ile jest głosek w wyrazie harfa. Następnie

pokazuje, w którym miejscu słychać w wyrazie

głoskę h.

• Nauczyciel mówi dzieciom, że h to spółgłoska,

więc zaznacza się ją niebieskim kolorem. Dziec-

ko przy tablicy nakłada niebieskie kartoniki

w miejscach głoski h. Na pozostałe białe karto-

niki nakłada odpowiednio kartoniki czerwone

i  niebieskie.

• Nauczyciel pokazuje drukowane litery H, h.

Dzieci wypowiadają się na temat ich wyglądu,

mówią, z jakich elementów się składają.

• Dzieci czytają po cichu wyrazy: herbata, filhar-

monia, druh w

ćw. 2. na s. 56. elementarza

. Od-

szukują w nich literę h, mówią, którą z kolei li-

terą jest w napisanych wyrazach, dzielą wyrazy

na sylaby.

8. Występ przed publicznością – ćwiczenia w czytaniu i mówieniu.

• Dzieci oglądają ilustrację i czytają po cichu tekst

w elementarzu na s. 56

. Następnie odpowiadają

na pytania nauczyciela: Kto występuje przed pu-

blicznością? Na jakich instrumentach grają mu-

zycy? Gdzie pracuje mama Hani? W jakich pań-

stwach była na występach? Co przywiozła Hani?

Jak Hania odwdzięczy się mamie?

9. „Plecowa” orkiestra – ćwiczenia rytmiczne.

• Dzieci siedzą w kręgu jedno za drugim. Wybra-

ne przez nauczyciela dziecko wystukuje dowol-

ny rytm na plecach kolegi. Dzieci po kolei prze-

kazują sobie rytm, aż dotrze do dziecka, które

rozpoczynało zabawę.

10. Ćwiczenia grafomotoryczne.

• W

ćw. pol.-społ. na s. 12.

dzieci nazywają nary-

sowane przedmioty. Odszukują na nich litery h

i kolorują je na zielono.

59

background image

11. Nauka pisania liter H, h.

• Nauczyciel demonstruje dzieciom litery pisane H, h. Następnie pisze je w powiększonej

liniaturze na tablicy. Dzieci obserwują sposób pisania liter, wypowiadają się na temat

ich kształtu. Kreślą litery H, h w powietrzu, na ławkach, na plecach kolegi i po śladach

w powiększonej liniaturze.

• Dzieci czytają wyraz harfa, a następnie piszą go palcem po śladach.

• W karcie z domkami samogłosek i spółgłosek dzieci wpisują literę h do domku spółgło-

sek.

• Dzieci piszą po śladach i samodzielnie litery H, h. Głośno czytają sylaby i wyrazy z literą

h i ćwiczą ich pisanie w liniaturze.

• Dzieci oceniają swoją pracę – zaznaczają emotikony wyrażające zadowolenie (lub jego

brak) jako ocenę swoich starań.

12. Muzykalny zastęp – zabawa ze śpiewem.

• Dzieci stoją w kręgu i razem z nauczycielem śpiewają piosenkę. Kogo nauczyciel wska-

że, ten wchodzi do środka i naśladuje grę na instrumencie, o którym śpiewają dzieci.

Podczas refrenu dzieci stojące w kręgu, klaszczą.

1. Jeden druh w zastępie gra na okarynie,

drugi w całym hufcu z gry na flecie słynie.

 Ref. Taki talent chłopak ma,

że na flecie pięknie gra,1, 2, 3, 4,

taki talent ma!

 2. Trzeci ma klarnecik, czwarty wiolonczelę,

piąty swój kontrabas przynosi w niedzielę.

Ref. Taki talent chłopak ma,

że na basie pięknie gra,1, 2, 3, 4,

taki talent ma!

 3. Szósty dmucha w trąbkę, co ma w płucach siły,

puchną mu policzki, wzdymają się żyły.

Ref. Taki talent chłopak ma,

że na trąbce pięknie gra, 1, 2, 3, 4,

taki talent ma!

4. Siódmy mosiężnymi dzwoni talerzami,

siedmiu nas w zastępie – muzykanci sami.

Ref. Taki talent każdy ma,

że w orkiestrze pięknie gra,1, 2, 3, 4,

taki talent ma!

(R. Pisarski)

• Dzieci naśladujące instrumenty dołączają kolejno do siebie, tworząc orkiestrę. Przy śpie-

waniu ostatniego refrenu siedmioro dzieci stojących w kręgu naśladuje wspólną grę.

13. Ćwiczenia w pisaniu wyrazów z literą h – praca z

kartą portfolio nr 45

.

• Dzieci układają wyrazy z rozsypanek sylabowych, piszą wyrazy w odpowiedniej formie,

uzupełniając nimi zdania.

• Dzieci odszukują w zdaniach imiona i przepisują je do liniatury. Układają i zapisują po

dwa pytania do wybranych zdań.

14. Znajdź swój wynik – ćwiczenia w dodawaniu liczb.

• Nauczyciel rozkłada siedem szarf. Obok każdej kładzie jedną z liczb: 10, 11, 12, 13, 14,

15, 16.

• Dzieci losują po jednej kartce z zapisanym na odwrotnej stronie działaniem (bez prze-

kraczania progu dziesiątkowego). Na hasło nauczyciela obliczają wyniki i zajmują miej-

sce w szarfie zgodnie z otrzymaną liczbą.

• Nauczyciel zbiera kartki od dzieci i rozdaje je ponownie innym dzieciom. Dzieci postę-

pują z działaniami jak poprzednio.

15. Dodawanie liczb – rozwiązywanie zadań tekstowych.

• Dzieci oglądają ilustracje do zad. 1.

w ćw. ma-

tem.-przyr. na s. 12

. Czytają napisy obok okie-

nek, wpisują liczby odpowiadające liczbie na-

rysowanych ptaków i układają treść zadania.

Piszą działanie i odpowiedź.

• Dzieci odliczają 10 patyczków. Nauczyciel czyta

głośno treść zad. 2. W trakcie słuchania dzieci

kładą na ławce odpowiednią liczbę patyczków.

Na koniec wpisują w okienka liczby, które są od-

powiedzią na pytania do zadania.

• Dzieci samodzielnie wykonują obliczenia

w zad. 3. Zgłaszające się dzieci czytają po jed-

nym przykładzie, a pozostałe sprawdzają po-

prawność wykonania.

16. Podsumowanie zajęć.

Nauczyciel zadaje pytania: Kto wie, na jakim in-

strumencie gra mama Hani? Kto zna drukowane

i  pisane litery H, h? Dzieci zgłaszają się do odpowiedzi przez podniesienie ręki. Nauczy-

ciel wybiera dziecko, które podaje odpowiedź.

Zadanie domowe

Wykonam zadania w

portfolio ucznia – karta nr 47

.

Dzień 3.

TEMAT DNIA: Tworzymy klasowy chór

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: Tworzymy klasowy chór. Wprowadzenie dwuznaku Ch, ch. Rozwiązy-

wanie zadań tekstowych na odejmowanie.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na ostatnich zajęciach poznaliście litery H, h. Umiecie czytać i pisać wyrazy z nowo poznaną

literą. Potraficie bawić się w twórczy sposób przy muzyce. Umiecie dopasować muzykę do

ilustracji. Jesteście spostrzegawczy, potraficie znaleźć szczegóły różniące obrazki. Dodajecie

liczby w zakresie 16. Potraficie ułożyć i zapisać pytania do zadania. Umiecie rozwiązywać

zadania tekstowe.

60

background image

14. Znajdź swój wynik – ćwiczenia w dodawaniu liczb.

• Nauczyciel rozkłada siedem szarf. Obok każdej kładzie jedną z liczb: 10, 11, 12, 13, 14,

15, 16.

• Dzieci losują po jednej kartce z zapisanym na odwrotnej stronie działaniem (bez prze-

kraczania progu dziesiątkowego). Na hasło nauczyciela obliczają wyniki i zajmują miej-

sce w szarfie zgodnie z otrzymaną liczbą.

• Nauczyciel zbiera kartki od dzieci i rozdaje je ponownie innym dzieciom. Dzieci postę-

pują z działaniami jak poprzednio.

15. Dodawanie liczb – rozwiązywanie zadań tekstowych.

• Dzieci oglądają ilustracje do zad. 1.

w ćw. ma-

tem.-przyr. na s. 12

. Czytają napisy obok okie-

nek, wpisują liczby odpowiadające liczbie na-

rysowanych ptaków i układają treść zadania.

Piszą działanie i odpowiedź.

• Dzieci odliczają 10 patyczków. Nauczyciel czyta

głośno treść zad. 2. W trakcie słuchania dzieci

kładą na ławce odpowiednią liczbę patyczków.

Na koniec wpisują w okienka liczby, które są od-

powiedzią na pytania do zadania.

• Dzieci samodzielnie wykonują obliczenia

w zad. 3. Zgłaszające się dzieci czytają po jed-

nym przykładzie, a pozostałe sprawdzają po-

prawność wykonania.

16. Podsumowanie zajęć.

Nauczyciel zadaje pytania: Kto wie, na jakim in-

strumencie gra mama Hani? Kto zna drukowane

i  pisane litery H, h? Dzieci zgłaszają się do odpowiedzi przez podniesienie ręki. Nauczy-

ciel wybiera dziecko, które podaje odpowiedź.

Zadanie domowe

Wykonam zadania w

portfolio ucznia – karta nr 47

.

Dzień 3.

TEMAT DNIA: Tworzymy klasowy chór

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: Tworzymy klasowy chór. Wprowadzenie dwuznaku Ch, ch. Rozwiązy-

wanie zadań tekstowych na odejmowanie.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na ostatnich zajęciach poznaliście litery H, h. Umiecie czytać i pisać wyrazy z nowo poznaną

literą. Potraficie bawić się w twórczy sposób przy muzyce. Umiecie dopasować muzykę do

ilustracji. Jesteście spostrzegawczy, potraficie znaleźć szczegóły różniące obrazki. Dodajecie

liczby w zakresie 16. Potraficie ułożyć i zapisać pytania do zadania. Umiecie rozwiązywać

zadania tekstowe.

61

background image

Cele nauczyciela. Uczeń:

– potrafi samodzielnie i z innymi dziećmi bawić się przy różnych rodzajach muzyki,

– zna podstawowe słownictwo związane z muzyką,

– pisze kaligraficznie wyrazy, zdania i krótkie teksty,

– potrafi bawić się z innymi dziećmi w bezpieczny, twórczy sposób,

– odejmuje w poznanym zakresie liczbowym,

– rozwiązuje zadania tekstowe dotyczące odejmowania.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach poznacie dwuznak ch. Poznacie dwa sposoby zapisu głoski h. Bę-

dziecie ćwiczyć czytanie i pisanie. Dowiecie się, co to jest chór. Będziecie odejmować liczby

w zakresie 16. Rozwiążecie zadania tekstowe na odejmowanie.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– czytać i pisać wyrazy i zdania z literą h i dwuznakiem ch,

– bawić się i pracować przy muzyce,

– odejmować liczby w zakresie 16,

– rozwiązywać zadania tekstowe na odejmowanie.

Pytania kluczowe

• W jakich wyrazach piszemy h, a w jakich – ch?

• Co to jest chór?

• Czy rysunek pomaga w rozwiązaniu zadania?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA

W KULTURZE; chusta animacyjna, białe, niebieskie i czerwone kartoniki, patyczki, dowolne

nagranie śpiewu chóralnego.

Przebieg zajęć

1. Przejdź pod chustą – zabawa wprowadzająca.

• Dzieci stoją w kręgu, trzymają chustę animacyjną. Nauczyciel podaje hasła, a wybrane

dzieci, których dotyczy hasło, przechodzą pod chustą na jej drugą stronę: Ci, co mają

niebieskie oczy. ...mają długie włosy. ...potrafią grać na instrumencie. ...pięknie śpiewają.

2. Rozmowy w kręgu przedstawienie celów zajęć.

• Dzieci prezentują pracę domową. Wybrane przez nauczyciela dziecko czyta rozwiąza-

nia, a reszta dzieci sprawdza poprawność.

• Nauczyciel mówi dzieciom, o czym będą rozmawiać na dzisiejszych zajęciach (patrz:

Cele w języku ucznia i Nacobezu).

3. Śpiewamy w chórze – wprowadzenie dwuznaku ch.

• Nauczyciel włącza nagranie śpiewu chóralnego (dowolny utwór). Po wysłuchaniu pyta:

Słyszeliście śpiew jednej osoby czy wielu osób? Czyje głosy słyszeliście? Nauczyciel tłumaczy

dzieciom znaczenie słowa chór.

Informacje dla nauczyciela

Chór – zespół muzyczny składający się z wokalistów wykonujący utwór jedno- lub wielogłosowy,

a cappella bądź z akompaniamentem. Najczęściej prowadzony przez dyrygenta lub chórmistrza.

Źródło: Wikipedia

• Dzieci dzielą wyraz chór na sylaby (wyraz ma jedną sylabę) i głoskują go, a wskazane

przez nauczyciela dziecko przypina na tablicy trzy białe kartoniki. Następnie na pierw-

szy biały kartonik nakłada niebieski. Na pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio

kartoniki czerwone i niebieskie.

• Nauczyciel przypomina dzieciom, że na poprzednich zajęciach poznały zapis literowy

głoski h i wskazuje na drukowane i pisane litery H, h.

• Nauczyciel wyjaśnia, że głoskę h zapisuje się w języku polskim dwoma sposobami. Po-

kazuje dzieciom drugi sposób – dwuznak Ch, ch.

4. Szkolny chór – ćwiczenia w czytaniu i mówieniu.

• Dzieci oglądają ilustrację i czytają po cichu

tekst w

elementarzu na s. 57.

Następnie odpo-

wiadają na pytania nauczyciela: Co robią dzieci?

Czy są zadowolone? Po czym można to poznać?

Co odbędzie się w szkole w maju? Ile dzieci chciało

się zapisać do chóru? Kogo brakuje w chórze? Na

czym polega przesłuchanie? Co jest ważne pod-

czas występów?

5. Przesłuchanie do chóru – ćwiczenia aparatu

artykulacyjnego.
Nauczyciel podaje, śpiewając, przykłady gło-

sek (śpiewać możemy tylko samogłoski), które

dzieci następnie powtarzają za nauczycielem:

aaaa – aaaa, eeee – eeee, uuuu – uuuu, oooo –

oooo, yyyy – yyyy.
Logopeda radzi – mówię ładnie
Śpiewanie samogłosek to ćwiczenie emisyjno-

-dykcyjne, które uczy między innymi prawidłowego otwierania ust przy mówieniu. War-

to je powtarzać, gdyż często uczniowie nawykowo nie otwierają ust i przez to ich mowa

jest niezrozumiała. Możemy także śpiewać zestawy samogłosek np. a–o–u itp.

6. Dwa zapisy literowe: h, ch – ćwiczenia analizatora słuchowego i wzrokowego.

• Dzieci odszukują i zapamiętują wyrazy z litera-

mi h, ch w elementarzu – dziewczynki na s. 56,

a chłopcy – na s. 57. Podają te wyrazy, a nauczy-

ciel zapisuje je na tablicy. Następnie wyjaśnia

dzieciom, że będą musiały zapamiętać, jaką li-

terę napisać w poszczególnych wyrazach.

• Dzieci czytają po cichu wyrazy: chłopiec, ucho,

uśmiech

w ćw. 4. na s. 57. elementarza.

Odszu-

kują w nich dwuznak ch, mówią, którym z ko-

lei znakiem głoski jest w napisanych wyrazach,

dzielą wyrazy na sylaby.

7. Ćwiczenia grafomotoryczne.

W

ćw. pol.-społ. na s. 13.

dzieci nazywają nary-

sowane przedmioty. Odszukują na nich dwu-

znaki ch i kolorują je na fioletowo.

62

background image

• Dzieci dzielą wyraz chór na sylaby (wyraz ma jedną sylabę) i głoskują go, a wskazane

przez nauczyciela dziecko przypina na tablicy trzy białe kartoniki. Następnie na pierw-

szy biały kartonik nakłada niebieski. Na pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio

kartoniki czerwone i niebieskie.

• Nauczyciel przypomina dzieciom, że na poprzednich zajęciach poznały zapis literowy

głoski h i wskazuje na drukowane i pisane litery H, h.

• Nauczyciel wyjaśnia, że głoskę h zapisuje się w języku polskim dwoma sposobami. Po-

kazuje dzieciom drugi sposób – dwuznak Ch, ch.

4. Szkolny chór – ćwiczenia w czytaniu i mówieniu.

• Dzieci oglądają ilustrację i czytają po cichu

tekst w

elementarzu na s. 57.

Następnie odpo-

wiadają na pytania nauczyciela: Co robią dzieci?

Czy są zadowolone? Po czym można to poznać?

Co odbędzie się w szkole w maju? Ile dzieci chciało

się zapisać do chóru? Kogo brakuje w chórze? Na

czym polega przesłuchanie? Co jest ważne pod-

czas występów?

5. Przesłuchanie do chóru – ćwiczenia aparatu

artykulacyjnego.
Nauczyciel podaje, śpiewając, przykłady gło-

sek (śpiewać możemy tylko samogłoski), które

dzieci następnie powtarzają za nauczycielem:

aaaa – aaaa, eeee – eeee, uuuu – uuuu, oooo –

oooo, yyyy – yyyy.
Logopeda radzi – mówię ładnie
Śpiewanie samogłosek to ćwiczenie emisyjno-

-dykcyjne, które uczy między innymi prawidłowego otwierania ust przy mówieniu. War-

to je powtarzać, gdyż często uczniowie nawykowo nie otwierają ust i przez to ich mowa

jest niezrozumiała. Możemy także śpiewać zestawy samogłosek np. a–o–u itp.

6. Dwa zapisy literowe: h, ch – ćwiczenia analizatora słuchowego i wzrokowego.

• Dzieci odszukują i zapamiętują wyrazy z litera-

mi h, ch w elementarzu – dziewczynki na s. 56,

a chłopcy – na s. 57. Podają te wyrazy, a nauczy-

ciel zapisuje je na tablicy. Następnie wyjaśnia

dzieciom, że będą musiały zapamiętać, jaką li-

terę napisać w poszczególnych wyrazach.

• Dzieci czytają po cichu wyrazy: chłopiec, ucho,

uśmiech

w ćw. 4. na s. 57. elementarza.

Odszu-

kują w nich dwuznak ch, mówią, którym z ko-

lei znakiem głoski jest w napisanych wyrazach,

dzielą wyrazy na sylaby.

7. Ćwiczenia grafomotoryczne.

W

ćw. pol.-społ. na s. 13.

dzieci nazywają nary-

sowane przedmioty. Odszukują na nich dwu-

znaki ch i kolorują je na fioletowo.

63

background image

8. Ćwiczenia z dwuznakiem ch.

• Dzieci piszą po śladach litery w ćw. pol.-społ. Czytają wyrazy, a następnie piszą je po śla-

dach i samodzielnie. Po napisaniu dokonują samooceny wykonanej pracy (zaznaczają

emotikony).

9. Występ chóru klasowego – śpiewanie kanonu.

• Nauczyciel dzieli dzieci na grupy chłopców i dziewczynek. Dzieci śpiewają kanon, a na-

uczyciel daje znak ręką, która grupa i w jakim momencie zaczyna: Panie Janie, panie

Janie, rano wstań, rano wstań. Wszystkie dzwony biją, wszystkie dzwony biją, bim, bam,

bom, bim, bam, bom.

10. Śpiewające działania – ćwiczenia rachunku pamięciowego.

• Nauczyciel podaje działania na odejmowanie liczb w zakresie 16 bez przekraczania pro-

gu dziesiątkowego. Dziecko, które zgłasza się do odpowiedzi, podaje wynik działania,

śpiewając go na wymyśloną przez siebie melodię.

• Nauczyciel pokazuje wybranemu dziecku zapisane na kartce działanie. Dziecko śpie-

wem podaje przykład, a inne odpowiada, też śpiewając.

11. Odejmowanie liczb – rozwiązywanie zadań tekstowych.

• Dzieci oglądają ilustracje do zad. 1.

w ćw. ma-

tem.-przyr. na s. 13

. Czytają napisy obok okie-

nek, wpisują liczby odpowiadające liczbie nary-

sowanych motyli i układają treść zadania. Piszą

działanie i odpowiedź.

• Nauczyciel czyta głośno treść zad. 2. W trakcie

słuchania dzieci kładą na ławce odpowiednią

liczbę patyczków. Na koniec wpisują w okien-

ka liczby, które są odpowiedzią na pytania do

zadania.

Uwaga! Dzieci mogą wykonać rysunek po-

mocniczy do zadania przez dorysowanie

drugiego owada.

• Dzieci samodzielnie wykonują obliczenia w zad.  3.

Zgłaszające się dzieci czytają po jednym przykła-

dzie, a pozostałe sprawdzają poprawność wyko-

nania.

12. Podsumowanie zajęć.

• Dzieci rozmawiają na temat dzisiejszych zajęć. Nauczyciel pyta, czy chciałyby śpiewać

w chórze.

• Na bilecie do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE dzieci wpisują

wyraz chór.

Dzień 4.

TEMAT DNIA: Tworzymy muzykę

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: Tworzymy muzykę. Ćwiczenia rozwijające sprawność czytania i pisania.

Obliczenia pieniężne.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na ostatnich zajęciach poznaliście dwuznak ch. Wiecie, że głoskę h zapisujemy za pomocą

litery h albo dwuznaku ch. Umiecie czytać i pisać wyrazy z poznanymi literami. Wiecie, co to

jest chór. Umiecie odejmować w zakresie 16. Rozwiązujecie zadania tekstowe na dodawanie

i odejmowanie.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– potrafi samodzielnie i z innymi dziećmi bawić się przy różnych rodzajach muzyki,

– potrafi pięknie czytać teksty utworzone z poznanych liter,

– rozumie, co czyta, i wykonuje prawidłowo polecenia do tekstu,

– pisze kaligraficznie wyrazy, zdania i krótkie teksty,

– potrafi bawić się z innymi dziećmi w bezpieczny, twórczy sposób,

– układa zadania o kupowaniu,

– rozwiązuje zadania tekstowe,

– zapisuje rozwiązanie zadania i zapisuje odpowiedź,

– przelicza pieniądze.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach będziecie ćwiczyć czytanie i pisanie w zakresie znanych liter.

Utrwalicie pisownię wyrazów z literą h i dwuznakiem ch. Przeczytacie wiersze o literach.

Przepiszecie starannie wybrany wiersz. Ułożycie wyrazy z sylab. Będziecie przeliczać pienią-

dze. Ułożycie i rozwiążecie zadania o kupowaniu.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– czytać wyrazy, zdania i teksty w zakresie poznanych liter,

– pisać poprawnie wyrazy z literą h i dwuznakiem ch,

– przeliczać pieniądze.

Pytania kluczowe

• W jaki sposób można bawić się tekstem wiersza?

• Jak zapamiętać pisownię wyrazów z h i ch?

• Dlaczego liczymy pieniądze?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

portfolio ucznia – karta nr 46; bębenek, tamburyno, papierowe lizaki z h i ch, chusta anima-

cyjna, nagrania muzyki o różnym tempie (b. wolna, szybka, b. szybka), trzy portfele z papie-

ru, papierowe monety i banknoty.

Przebieg zajęć

1. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel mówi dzieciom, o czym będą rozmawiać na dzisiejszych zajęciach (patrz:

Cele w języku ucznia i Nacobezu). Zaprasza dzieci do wspólnej zabawy i nauki.

64

background image

Dzień 4.

TEMAT DNIA: Tworzymy muzykę

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: Tworzymy muzykę. Ćwiczenia rozwijające sprawność czytania i pisania.

Obliczenia pieniężne.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na ostatnich zajęciach poznaliście dwuznak ch. Wiecie, że głoskę h zapisujemy za pomocą

litery h albo dwuznaku ch. Umiecie czytać i pisać wyrazy z poznanymi literami. Wiecie, co to

jest chór. Umiecie odejmować w zakresie 16. Rozwiązujecie zadania tekstowe na dodawanie

i odejmowanie.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– potrafi samodzielnie i z innymi dziećmi bawić się przy różnych rodzajach muzyki,

– potrafi pięknie czytać teksty utworzone z poznanych liter,

– rozumie, co czyta, i wykonuje prawidłowo polecenia do tekstu,

– pisze kaligraficznie wyrazy, zdania i krótkie teksty,

– potrafi bawić się z innymi dziećmi w bezpieczny, twórczy sposób,

– układa zadania o kupowaniu,

– rozwiązuje zadania tekstowe,

– zapisuje rozwiązanie zadania i zapisuje odpowiedź,

– przelicza pieniądze.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach będziecie ćwiczyć czytanie i pisanie w zakresie znanych liter.

Utrwalicie pisownię wyrazów z literą h i dwuznakiem ch. Przeczytacie wiersze o literach.

Przepiszecie starannie wybrany wiersz. Ułożycie wyrazy z sylab. Będziecie przeliczać pienią-

dze. Ułożycie i rozwiążecie zadania o kupowaniu.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– czytać wyrazy, zdania i teksty w zakresie poznanych liter,

– pisać poprawnie wyrazy z literą h i dwuznakiem ch,

– przeliczać pieniądze.

Pytania kluczowe

• W jaki sposób można bawić się tekstem wiersza?

• Jak zapamiętać pisownię wyrazów z h i ch?

• Dlaczego liczymy pieniądze?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

portfolio ucznia – karta nr 46; bębenek, tamburyno, papierowe lizaki z h i ch, chusta anima-

cyjna, nagrania muzyki o różnym tempie (b. wolna, szybka, b. szybka), trzy portfele z papie-

ru, papierowe monety i banknoty.

Przebieg zajęć

1. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel mówi dzieciom, o czym będą rozmawiać na dzisiejszych zajęciach (patrz:

Cele w języku ucznia i Nacobezu). Zaprasza dzieci do wspólnej zabawy i nauki.

65

background image

2. Jestem muzykantem – zabawa wprowadzająca.

• Nauczyciel stoi na wprost dzieci, pokazuje na siebie i śpiewa, a dzieci dopowiadają od-

powiednio tekst. Potem nauczyciel naśladuje grę na instrumentach, a dzieci za nim po-

wtarzają.

Jestem muzykantem konszabelantem

– i my muzykanci konszabelanci.

Ja umiem grać

– i my umiemy grać:

na trąbie – trututututu,

na skrzypeczkach – cimci, rymci, cimci, rymci,

na bębenku – bum, tarara, bum, tarara,

na pianinie – ino, ino, ino, ino,

na nerwach – wrrrrrrrr.

(Na podst.: Pląsaczek. Pląsy zuchowe i harcerskie, wyd. Poczta Harcerska Szczecin II 1998)

Uwaga! Dobrze byłoby wyjaśnić, że konszabelant to słowo utworzone jako fone-

tyczny odpowiednik niemieckich słów (komm aus Schwabenland – przybywam,

pochodzę ze Szwabii) śląskiej piosenki ludowej.

Źródło Wikisłownik

3. Czytamy śpiewająco – ćwiczenia w czytaniu tekstów z

elementarza s. 56–57

.

• Nauczyciel, uderzając w bębenek, daje sygnał do czytania: jedno uderzenie – czytają

tekst dziewczynki, dwa krótkie uderzenia w bębenek – czytają chłopcy.

• Dziewczynki zaczynają czytać tekst na

s. 56.

Nauczyciel po jednym lub dwóch zdaniach

uderza krótko dwa razy w bębenek i czytanie kontynuują chłopcy. Po pewnym czasie

nauczyciel daje znak (uderzeniem w bębenek) dziewczynkom, które czytają dalej.

• Nauczyciel czyta początki zdań w tekście na

s. 57.,

a dzieci kończą czytanie.

• Nauczyciel czyta zdania z różnym zabarwieniem emocjonalnym, np. wesoło, smutno,

groźnie, a dzieci powtarzają za nauczycielem.

4. Łączenie sylab – rozwijanie umiejętności językowych.

• Dzieci opowiadają, co widzą na zdjęciach w

ćw.

pol.-społ. na s. 14

.

Następnie łączą ze sobą syla-

by, aby powstały wyrazy. Gotowe wyrazy wpi-

sują pod odpowiednim zdjęciem.

• Dzieci podkreślają w napisanych wyrazach lite-

h i dwuznak ch.

5. Cicho – głośno – ćwiczenie inhibicyjno-incy-

tacyjne (pobudzająco-hamujące).

• Dzieci stoją w kręgu i trzymają się za ręce. Kiedy

nauczyciel cichutko uderza w bębenek, powoli

schodzą się do środka koła.

• Nauczyciel uderza głośno w bębenek – dzieci

rozciągają koło do maksymalnej wielkości.

• Nauczyciel dla zmylenia często zmienia uderze-

nia, a dzieci w zależności od tego, jaki sygnał

usłyszą, postępują jak wyżej.

6. Wiersze o literach – ćwiczenia w czytaniu i pisaniu.

• Dzieci czytają po cichu wiersze w

ćw. pol.-społ.

na s. 15

.

Nauczyciel sprawdza zrozumienie tek-

stu, mówiąc zdania: Nie cierpi hałasu. Mieszka

u siebie w chatce. Chodzi na spacery. Siedzi w ha-

maku. Najlepiej czuje się z herbatką. Chomiki

trzyma w klatce. Zajmuje się haftem. Ma cztery

charty.

• Po każdym wypowiedzianym przez nauczyciela

zdaniu, dzieci odgadują, czy w poszczególnych

wyrazach pisze się literę h czy dwuznak ch,

i  podnoszą w górę odpowiedni lizak.

• Dzieci podkreślają literę h zieloną kredką,

a dwuznak ch otaczają niebieską pętlą. Następ-

nie przepisują starannie wiersz, który najbar-

dziej im się podoba.

7. Wyrazy z h i ch – ćwiczenia w pisaniu.

• Dzieci oglądają i nazywają zdjęcia w

portfolio

ucznia – karta nr 46

.

• Nauczyciel omawia z dziećmi pisownię wyrazów – nazw przedmiotów. Dzieci łączą

zdjęcia z odpowiednimi literami i wpisują ich nazwy do rubryki z h i ch.
Logopeda radzi – nauka pisania
Uczniowie muszą zapamiętać, kiedy w wyrazach piszemy h, a kiedy – ch. Pomoże im

w tym częste czytanie globalne wyrazów z tymi literami. Możemy wspólnie z dziećmi

ułożyć zbiór najczęściej używanych wyrazów z h i ch do czytania.

8. Stań na kolorze – ćwiczenia w rozróżnianiu tempa muzyki.

• Nauczyciel rozkłada na środku sali chustę animacyjną i włącza nagranie, np. spokojnej

muzyki. Dzieci poruszają się swobodnie wokół chusty w podanym rytmie.

• Kiedy nauczyciel poda nazwę koloru, dzieci stają na polu chusty w odpowiednim kolorze.

9. W portfelu – obliczanie pieniędzy.

• Nauczyciel przygotowuje wcześniej trzy papie-

rowe portfele, do których kładzie odpowiednio

monety i banknoty: 1. – 10 zł, 2 zł; 2. – 5 zł, 5 zł,

1 zł; 3. – 5 zł, 2 zł, 2 zł,1 zł.

• Nauczyciel prosi do siebie troje dzieci, którym

wręcza po jednym portfelu. Dzieci wyjmują

z  nich pieniądze i po kolei je przeliczają. Na-

uczyciel sprawdza poprawność obliczeń.

• Dzieci przygotowują papierowe banknoty i mo-

nety o nominałach: 10 zł, 5 zł, 1 zł. Następnie ob-

liczają, ile to razem pieniędzy.

10. Obliczenia pieniężne.

• Dzieci oglądają ilustracje w zad. 1. w

ćw. ma-

tem.-przyr. na s. 14

.

Nauczyciel czyta treść zada-

nia i wspólnie z dziećmi je analizuje.

66

background image

6. Wiersze o literach – ćwiczenia w czytaniu i pisaniu.

• Dzieci czytają po cichu wiersze w

ćw. pol.-społ.

na s. 15

.

Nauczyciel sprawdza zrozumienie tek-

stu, mówiąc zdania: Nie cierpi hałasu. Mieszka

u siebie w chatce. Chodzi na spacery. Siedzi w ha-

maku. Najlepiej czuje się z herbatką. Chomiki

trzyma w klatce. Zajmuje się haftem. Ma cztery

charty.

• Po każdym wypowiedzianym przez nauczyciela

zdaniu, dzieci odgadują, czy w poszczególnych

wyrazach pisze się literę h czy dwuznak ch,

i  podnoszą w górę odpowiedni lizak.

• Dzieci podkreślają literę h zieloną kredką,

a dwuznak ch otaczają niebieską pętlą. Następ-

nie przepisują starannie wiersz, który najbar-

dziej im się podoba.

7. Wyrazy z h i ch – ćwiczenia w pisaniu.

• Dzieci oglądają i nazywają zdjęcia w

portfolio

ucznia – karta nr 46

.

• Nauczyciel omawia z dziećmi pisownię wyrazów – nazw przedmiotów. Dzieci łączą

zdjęcia z odpowiednimi literami i wpisują ich nazwy do rubryki z h i ch.
Logopeda radzi – nauka pisania
Uczniowie muszą zapamiętać, kiedy w wyrazach piszemy h, a kiedy – ch. Pomoże im

w tym częste czytanie globalne wyrazów z tymi literami. Możemy wspólnie z dziećmi

ułożyć zbiór najczęściej używanych wyrazów z h i ch do czytania.

8. Stań na kolorze – ćwiczenia w rozróżnianiu tempa muzyki.

• Nauczyciel rozkłada na środku sali chustę animacyjną i włącza nagranie, np. spokojnej

muzyki. Dzieci poruszają się swobodnie wokół chusty w podanym rytmie.

• Kiedy nauczyciel poda nazwę koloru, dzieci stają na polu chusty w odpowiednim kolorze.

9. W portfelu – obliczanie pieniędzy.

• Nauczyciel przygotowuje wcześniej trzy papie-

rowe portfele, do których kładzie odpowiednio

monety i banknoty: 1. – 10 zł, 2 zł; 2. – 5 zł, 5 zł,

1 zł; 3. – 5 zł, 2 zł, 2 zł,1 zł.

• Nauczyciel prosi do siebie troje dzieci, którym

wręcza po jednym portfelu. Dzieci wyjmują

z  nich pieniądze i po kolei je przeliczają. Na-

uczyciel sprawdza poprawność obliczeń.

• Dzieci przygotowują papierowe banknoty i mo-

nety o nominałach: 10 zł, 5 zł, 1 zł. Następnie ob-

liczają, ile to razem pieniędzy.

10. Obliczenia pieniężne.

• Dzieci oglądają ilustracje w zad. 1. w

ćw. ma-

tem.-przyr. na s. 14

.

Nauczyciel czyta treść zada-

nia i wspólnie z dziećmi je analizuje.

67

background image

• Dzieci samodzielnie liczą pieniądze klientów sklepu zielarskiego i łączą z zakupem, któ-

rego cena odpowiada sumie pieniędzy.

• Wskazane przez nauczyciela dzieci mówią, jakie zakupy zrobili klienci.

• Dzieci czytają polecenie do zad. 2. i oglądają rysunek. Nauczyciel pyta: Ile pieniędzy ma

dziewczynka? Ile kosztują zioła i bazylia razem? Ile trzeba zapłacić za nasiona goździków?

• Dzieci samodzielnie piszą pytanie i działanie. Obliczają je i zapisują odpowiedź.

• Nauczyciel sprawdza wykonanie zadania i nagradza dzieci, które zrobiły zadanie prawi-

dłowo.

11. Podsumowanie zajęć.

Dzieci rozmawiają swobodnie na temat zajęć. Mówią, z czym miały problem, a co spra-

wiło im radość.

Zadanie domowe

Przynieś na następne zajęcia: opakowanie (np. po jogurcie, kefirze, kremie) lub metalową

puszkę i materiał sypki, np. ryż, kaszę, groch, mak, piasek. Przynieś do szkoły książkę ze

swym ulubionym wierszem.

Dzień 5.

TEMAT DNIA: Muzyczne wiersze

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem. + 1 godz. zaj. tech.)

Zapis w dzienniku: Muzyczne wiersze – zabawy słowami, rymami i rytmem. Obliczenia pie-

niężne. Wykonanie instrumentów muzycznych z wykorzystaniem opakowań i materiałów

przyrodniczych.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Umiecie czytać i pisać wyrazy z poznanymi literami. Utrwaliliście pisownię wyrazów z literą

h i dwuznakiem ch. Czytaliście wiersze o literach. Przepisaliście starannie wybrany wiersz.

Umiecie ułożyć wyrazy z sylab. Potraficie przeliczać pieniądze. Umiecie ułożyć i rozwiązać

zadanie o zakupach.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– potrafi bawić się z innymi dziećmi w bezpieczny, twórczy sposób,

– opowiada o przeżyciach związanych z zabawą przy różnych rodzajach muzyki,

– pisze kaligraficznie wyrazy, zdania i krótkie teksty z poznanymi literami,

– układa i rozwiązuje zadanie tekstowe o zakupach,

– zapisuje rozwiązanie zadania i odpowiedź,

– przelicza pieniądze,

– rozumie pojęcie długu i konieczność jego spłaty,

– wybiera właściwe opakowanie do wykonania wybranego instrumentu,

– wypełnia pudełko kaszą, ryżem, piaskiem lub innym materiałem sypkim,

– szczelnie zamyka pudełko,

– okleja pudełko taśmą.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach będziecie rytmicznie czytać wiersze przyniesione do szkoły. Uło-

życie zagadki o instrumentach. Będziecie czytać sylaby i łączyć je w wyrazy. Będziecie bawić

się w twórczy sposób z wierszem i piosenką. Dowiecie się, co to jest dług. Będziecie prze-

liczać pieniądze i rozwiązywać zadania o zakupach. Wykonacie instrumenty z opakowań

i materiału przyrodniczego.

Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– bawić się przy muzyce,

– układać i rozwiązywać zagadki,

– wyjaśnić, co to jest dług, i powiedzieć, jak się go pozbyć,

– wykonać instrumenty muzyczne.

Pytania kluczowe

• Jak można bawić się słowem, rymem i rytmem?

• Co to jest dług i jak się go pozbyć?

• W jaki sposób wykonać instrument?

Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. matem.-przyr. cz. 4, Karty kreatywne – teczka dodatkowa:

bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE; bębenek, tamburyno,

marakasy, kołatki, trójkąty, talerze, opakowania po jogurcie (kefirze lub kremie), metalowe

puszki, materiał sypki, np. ryż, kasza, groch mak lub piasek; taśma klejąca, ulubione wiersze

przyniesione przez dzieci, kartki z nazwami instrumentów dla każdego dziecka: saksofon,

skrzypce, fortepian, trąbka, harfa, akordeon, bęben; sylaby: ko-łat-ka, ta-le-rze, dre-wien-ka,

bę-be-nek, tam-bu-ry-no, trój-kąt; papierowe monety i banknoty, kartki z cenami instrumen-

tów, wiersz Perkusyjny berek.

Przebieg zajęć

1. Orkiestra – zabawa ruchowa.

• Dzieci siedzą na obwodzie koła, ściśle jedno obok drugiego. Wskazane przez nauczycie-

la dziecko chodzi na zewnątrz, dotyka lekko ramion siedzących dzieci i podaje nazwę

dowolnego instrumentu.

• Kiedy dziecko, dotykając kolegę, powie: Orkiestra!, wówczas szybko obiega koło (zgod-

nie z ruchem wskazówek zegara), uciekając przed dzieckiem dotkniętym jako ostatnie.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel zaprasza dzieci do wspólnej zabawy i pracy, mówi, o czym będą rozmawiać

na dzisiejszych zajęciach (patrz: Cele w języku ucznia i Nacobezu).

• Informuje także, że dziś kończą zajęcia, na których od paru dni towarzyszyła im muzyka.

3. Instrumenty muzyczne – wykorzystanie opakowań i materiału przyrodniczego.

• Nauczyciel kładzie na środku kręgu instrumenty perkusyjne: bębenek, tamburyno, ma-

rakasy, kołatki, trójkąty, talerze.

• Każde dziecko bierze do ręki dowolny instrument. Dzieci stają w kole, po kolei prezen-

tują dźwięki instrumentów i starają się zapamiętać ich brzmienie.

• Nauczyciel proponuje dzieciom wykonanie instrumentów z wykorzystaniem opako-

wań i materiału przyrodniczego. Dzieci oglądają instrumenty, które robiły na zajęciach

edukacji muzycznej. Wyjmują materiały i przygotowują się do pracy.

• Nauczyciel tłumaczy, w jaki sposób należy wykonać pracę, podaje kolejne etapy jej wy-

konania.

• Dzieci wykonują pracę zgodnie z instrukcją słowną nauczyciela: Wybierz właściwe opako-

wanie. Do opakowania wsyp materiał sypki. Zamknij opakowanie i zaklej je szczelnie taśmą.

4. Nasza orkiestra – swobodna interpretacja muzyczna piosenki.

• Dzieci śpiewają dowolną piosenkę, której uczyły się w klasie, i grają na wykonanych

przez siebie instrumentach muzycznych.

68

background image

Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– bawić się przy muzyce,

– układać i rozwiązywać zagadki,

– wyjaśnić, co to jest dług, i powiedzieć, jak się go pozbyć,

– wykonać instrumenty muzyczne.

Pytania kluczowe

• Jak można bawić się słowem, rymem i rytmem?

• Co to jest dług i jak się go pozbyć?

• W jaki sposób wykonać instrument?

Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. matem.-przyr. cz. 4, Karty kreatywne – teczka dodatkowa:

bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE; bębenek, tamburyno,

marakasy, kołatki, trójkąty, talerze, opakowania po jogurcie (kefirze lub kremie), metalowe

puszki, materiał sypki, np. ryż, kasza, groch mak lub piasek; taśma klejąca, ulubione wiersze

przyniesione przez dzieci, kartki z nazwami instrumentów dla każdego dziecka: saksofon,

skrzypce, fortepian, trąbka, harfa, akordeon, bęben; sylaby: ko-łat-ka, ta-le-rze, dre-wien-ka,

bę-be-nek, tam-bu-ry-no, trój-kąt; papierowe monety i banknoty, kartki z cenami instrumen-

tów, wiersz Perkusyjny berek.

Przebieg zajęć

1. Orkiestra – zabawa ruchowa.

• Dzieci siedzą na obwodzie koła, ściśle jedno obok drugiego. Wskazane przez nauczycie-

la dziecko chodzi na zewnątrz, dotyka lekko ramion siedzących dzieci i podaje nazwę

dowolnego instrumentu.

• Kiedy dziecko, dotykając kolegę, powie: Orkiestra!, wówczas szybko obiega koło (zgod-

nie z ruchem wskazówek zegara), uciekając przed dzieckiem dotkniętym jako ostatnie.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel zaprasza dzieci do wspólnej zabawy i pracy, mówi, o czym będą rozmawiać

na dzisiejszych zajęciach (patrz: Cele w języku ucznia i Nacobezu).

• Informuje także, że dziś kończą zajęcia, na których od paru dni towarzyszyła im muzyka.

3. Instrumenty muzyczne – wykorzystanie opakowań i materiału przyrodniczego.

• Nauczyciel kładzie na środku kręgu instrumenty perkusyjne: bębenek, tamburyno, ma-

rakasy, kołatki, trójkąty, talerze.

• Każde dziecko bierze do ręki dowolny instrument. Dzieci stają w kole, po kolei prezen-

tują dźwięki instrumentów i starają się zapamiętać ich brzmienie.

• Nauczyciel proponuje dzieciom wykonanie instrumentów z wykorzystaniem opako-

wań i materiału przyrodniczego. Dzieci oglądają instrumenty, które robiły na zajęciach

edukacji muzycznej. Wyjmują materiały i przygotowują się do pracy.

• Nauczyciel tłumaczy, w jaki sposób należy wykonać pracę, podaje kolejne etapy jej wy-

konania.

• Dzieci wykonują pracę zgodnie z instrukcją słowną nauczyciela: Wybierz właściwe opako-

wanie. Do opakowania wsyp materiał sypki. Zamknij opakowanie i zaklej je szczelnie taśmą.

4. Nasza orkiestra – swobodna interpretacja muzyczna piosenki.

• Dzieci śpiewają dowolną piosenkę, której uczyły się w klasie, i grają na wykonanych

przez siebie instrumentach muzycznych.

69

background image

5. Zabawy wierszami – ćwiczenia w czytaniu z wykorzystaniem instrumentów.

• Dzieci czytają rytmicznie przyniesione do szkoły ulubione wiersze. W trakcie czytania

wystukują rytm przy pomocy instrumentów.

6. Marsz instrumentów – zabawa ruchowa.

• Każde dziecko ma przyklejoną do pleców karteczkę (samoprzylepną) z nazwą jedne-

go z wymienionych instrumentów orkiestry symfonicznej: saksofon, skrzypce, fortepian,

trąbka, harfa, akordeon, bęben. W rytm muzyki uczestnicy maszerują po obwodzie koła,

instrument mający swoje solo wchodzi do środka. Imituje grę, grupa naśladuje jego

ruchy.

(

U. Bissinger-Ćwierz, Muzyka i taniec dla każdego, wyd. KLANZA, Lublin 2007)

7. Zgaduj-zgadula – rozpoznawanie instrumentów na podstawie opisów.

• Nauczyciel mówi zdania opisujące instrumenty muzyczne znane dzieciom, a dzieci po-

dają ich nazwy: Jest to duży instrument z czarną obudową. Gra się na nim na siedząco,

uderzając w klawisze. (fortepian)

• Podczas gry dotykają brody muzyka. Mają struny i smyczek. (skrzypce)

• Jest okrągły. W środku obręczy ma kilka małych talerzy, które poruszają się podczas gry.

(tamburyno)

• Dzieci układają zagadki o instrumentach, a ich koledzy i koleżanki podają rozwiązania.

8. Perkusyjny berek – ilustrowanie wiersza dźwiękami.

• Nauczyciel czyta wiersz Perkusyjny berek. Dzieci wypowiadają się na temat jego treści,

odpowiadając na pytania: Czym bawiły się dzieci? O co sprzeczały się inne instrumenty?

Kto został berkiem? Jakie instrumenty brały udział w zabawie?

• Dzieci biorą instrumenty, o których była mowa w wierszu. Nauczyciel ustala wspólnie

z dziećmi, w jaki sposób będą ilustrować treść wiersza.

• Nauczyciel ponownie czyta wiersz Perkusyjny berek, dzieci powtarzają za nim słowa i ilu-

strują je przy pomocy instrumentów perkusyjnych.

Emilek wraz z Agatką

bawili się kołatką.

uderzają dowolnie kołatkami

A inne instrumenty

– grają dowolnie na pozostałych instrumentach

toczyły spór zawzięty

bawić się w chowanego

czy w berka kucanego?

Na koniec ustaliły

że w berka grać jest milej,

i na berka wybrały

trójkąt – cały ze stali.

dziecko uderza rytmicznie w trójkąt

Grupka artystów żwawych

ruszyła do zabawy.

Berek bębenek łapie,

uderzają w szybkim tempie w trójkąt i bębenek

tamburyn ledwie sapie;

uderza w tamburyno w tempie ćwierćnutowym

Pogoni nie wytrzymał

potem coraz wolniej, na koniec cichnie

i taki był półfinał.

Złapane marakasy

– uderzają w marakasy, jedne w tempie ćwierćnutowym,

drugie szybciej ósemkami

dźwięczały na dwa głosy

i w dzwonki uderzyły

– włączają się dzwonki (jedno głośne uderzenie)

z rozmachem, z całej siły!

Zabrzmiały teraz dzwonki

uderzają w dzwonki delikatnie, słychać różne dźwięki

prześlicznie, jak skowronki,

Drewienka wtórowały;

– miarowo poruszają drewienka

tak powstał chórek cały.

grają wszystkie instrumenty

A jeśli ktoś nie wierzy,

niech zapyta talerzy

– odzywają się talerze

i dzieci od kołatki –

dzieci poruszają kołatkami

Emila i Agatki.

(J. Soliński

)

9. Instrumenty grają w berka – synteza wzrokowa wyrazów, ćwiczenia w pisaniu.

• Dzieci stoją w kręgu. Nauczyciel woła do siebie troje z nich (stoją tyłem do pozostałych)

i przypina im kartki z sylabami, np. ko łat ka (każde dziecko ma przypiętą jedną sylabę).

Na sygnał dźwiękowy – uderzenie w tamburyno – dzieci biegają wewnątrz kręgu (ba-

wią się w berka), a pozostałe dzieci czytają sylaby i układają z nich nazwę instrumentu.

Kto zgadnie, mówi głośno wyraz, a nauczyciel zapisuje go na tablicy.

• Nauczyciel zmienia dzieci i przypina im następne sylaby. Zabawa trwa dalej.

• Kiedy nazwy wszystkich instrumentów zostaną zapisane na tablicy, dzieci czytają je gło-

śno, a następnie przepisują do zeszytów.

10. Kapela – zabawa ruchowa ze śpiewem.

• Dzieci stoją na obwodzie koła. Śpiewają i wykonują ruchy razem z nauczycielem.

Zebrał cudną Jaś kapelę,

trzymają się za ręce i poruszają się w prawą stronę

Jakich w świecie jest niewiele.

Są tam skrzypce,

stoją w miejscu, naśladują grę na skrzypcach

są tam basy

naśladują grę na kontrabasach

cóż to będą za hałasy.

rytmicznie klaszczą w ręce

Ref. Dylu, dylu, na badylu,

naśladują grę na skrzypcach

firli, firli,

naśladują grę na fujarce

plum, plum, plum

– naśladują grę na pianinie

fiku-miku na patyku

obracają się wokół własnej osi, palcami naśladują

uderzanie pałeczek

trararara

naśladują grę na trąbce

bum, bum, bum

obiema rękami uderzają w klatkę piersiową

(Pląsaczek. Pląsy zuchowe i harcerskie, wyd. Poczta Harcerska Szczecin II 1998)

11. W sklepie z instrumentami – przeliczanie pieniędzy.

• Dzieci kładą w wyznaczonym miejscu w klasie wykonane przez siebie instrumenty. Na-

uczyciel kładzie obok każdego kartkę z ceną.

• Dzieci wyjmują papierowe monety i banknoty. Nauczyciel podaje kwotę, np. 9 zł, a dzie-

ci odliczają i kładą na ławce odpowiednie monety, którymi mogą zapłacić.

• Nauczyciel mówi: Mam 10 zł. Ile mi brakuje do 13 złotych? Dzieci kładą na ławce właściwe

monety.

• Nauczyciel pyta: Mam 15 zł. Czy mogę kupić trąbkę za 10 zł? Ile dostanę reszty? Dzieci kła-

dą monety na ławce.

• Nauczyciel przyjmuje rolę sprzedawcy w sklepie z instrumentami. Dzieci przychodzą do

sklepu (po trzy osoby) i kupują instrumenty. Następnie bawią się w kupowanie z kolegą

lub koleżanką.

70

background image

Zabrzmiały teraz dzwonki

uderzają w dzwonki delikatnie, słychać różne dźwięki

prześlicznie, jak skowronki,

Drewienka wtórowały;

– miarowo poruszają drewienka

tak powstał chórek cały.

grają wszystkie instrumenty

A jeśli ktoś nie wierzy,

niech zapyta talerzy

– odzywają się talerze

i dzieci od kołatki –

dzieci poruszają kołatkami

Emila i Agatki.

(J. Soliński

)

9. Instrumenty grają w berka – synteza wzrokowa wyrazów, ćwiczenia w pisaniu.

• Dzieci stoją w kręgu. Nauczyciel woła do siebie troje z nich (stoją tyłem do pozostałych)

i przypina im kartki z sylabami, np. ko łat ka (każde dziecko ma przypiętą jedną sylabę).

Na sygnał dźwiękowy – uderzenie w tamburyno – dzieci biegają wewnątrz kręgu (ba-

wią się w berka), a pozostałe dzieci czytają sylaby i układają z nich nazwę instrumentu.

Kto zgadnie, mówi głośno wyraz, a nauczyciel zapisuje go na tablicy.

• Nauczyciel zmienia dzieci i przypina im następne sylaby. Zabawa trwa dalej.

• Kiedy nazwy wszystkich instrumentów zostaną zapisane na tablicy, dzieci czytają je gło-

śno, a następnie przepisują do zeszytów.

10. Kapela – zabawa ruchowa ze śpiewem.

• Dzieci stoją na obwodzie koła. Śpiewają i wykonują ruchy razem z nauczycielem.

Zebrał cudną Jaś kapelę,

trzymają się za ręce i poruszają się w prawą stronę

Jakich w świecie jest niewiele.

Są tam skrzypce,

stoją w miejscu, naśladują grę na skrzypcach

są tam basy

naśladują grę na kontrabasach

cóż to będą za hałasy.

rytmicznie klaszczą w ręce

Ref. Dylu, dylu, na badylu,

naśladują grę na skrzypcach

firli, firli,

naśladują grę na fujarce

plum, plum, plum

– naśladują grę na pianinie

fiku-miku na patyku

obracają się wokół własnej osi, palcami naśladują

uderzanie pałeczek

trararara

naśladują grę na trąbce

bum, bum, bum

obiema rękami uderzają w klatkę piersiową

(Pląsaczek. Pląsy zuchowe i harcerskie, wyd. Poczta Harcerska Szczecin II 1998)

11. W sklepie z instrumentami – przeliczanie pieniędzy.

• Dzieci kładą w wyznaczonym miejscu w klasie wykonane przez siebie instrumenty. Na-

uczyciel kładzie obok każdego kartkę z ceną.

• Dzieci wyjmują papierowe monety i banknoty. Nauczyciel podaje kwotę, np. 9 zł, a dzie-

ci odliczają i kładą na ławce odpowiednie monety, którymi mogą zapłacić.

• Nauczyciel mówi: Mam 10 zł. Ile mi brakuje do 13 złotych? Dzieci kładą na ławce właściwe

monety.

• Nauczyciel pyta: Mam 15 zł. Czy mogę kupić trąbkę za 10 zł? Ile dostanę reszty? Dzieci kła-

dą monety na ławce.

• Nauczyciel przyjmuje rolę sprzedawcy w sklepie z instrumentami. Dzieci przychodzą do

sklepu (po trzy osoby) i kupują instrumenty. Następnie bawią się w kupowanie z kolegą

lub koleżanką.

71

background image

12. Obliczenia pieniężne – rozwiązywanie zadań tekstowych.

• Nauczyciel czyta zad. 1. w

ćw. matem.-przyr.

s. 15

.

Dzieci odpowiadają na pytania nauczycie-

la i jednocześnie kładą na ławce odpowiednie

kwoty: Ile pieniędzy ma Zuzanna? Ile kosztuje al-

bum? Ile kosztuje kolorowanka?

• Dzieci piszą w okienkach ceny: 10 zł, 5 zł. Na-

stępnie obliczają koszt zakupów: 10 zł + 5 zł

= 15 zł. Porównują kwotę, którą ma Zuzanna,

z kosztem zakupów. Podają wnioski.

• Dzieci czytają odpowiedzi i podkreślają właści-

wą.

• Nauczyciel tłumaczy dzieciom, co to jest dług

i na czym polegają zakupy z zapłatą w ratach.

• Czyta dzieciom zad. 2. Dzieci układają na ławce

przykłady, jak Zuzanna może oddać dług.

• Dzieci piszą samodzielnie rozwiązanie zadania.

Psycholog radzi
W okresie operacji konkretnych wg Piageta, na początku którego znajdują się dzieci

w klasie pierwszej, ważne jest umożliwienie „doświadczenia” matematyki przez uczniów

na konkretnych przykładach. Namacalne rozkładanie konkretnych kwot pieniędzy, po-

równywanie liczebności zbiorów to etapy konieczne na początku i zupełnie zbędne na

dalszych etapach kształcenia matematycznego. Ale najpierw trzeba dać dzieciom kon-

kret i tyle czasu, ile potrzebują na obycie się z nim i stworzenie jego umysłowej repre-

zentacji. Wtedy konkret przestanie być konieczny, a w myśleniu matematycznym dzieci

miejsce zajmą przedstawienia ikoniczne i symboliczne.

13. Podsumowanie zajęć.

Nauczyciel rysuje na tablicy tarczę strzelecką składająca się z trzech obręczy. Dzieli je

na trzy równe części: wiedza, zaangażowanie, współpraca. Każdemu dziecku wręcza po

jednej karteczce cenówce. Dzieci dokonują samooceny. Przyklejają cenówki w odpo-

wiednią część tarczy – tę, która ich zdaniem akcentuje walory dzisiejszych zajęć: wiedzę,

zaangażowanie, współpracę.

EDUKACJA PLASTYCZNA

TEMAT ZAJĘĆ: Plastyczne fantazje zainspirowane muzyką

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Wykonaliście pracę Pszczoły wśród kwiatów. Umiecie kolorować kwiaty przy dźwiękach mu-

zyki. Potraficie ciąć po linii krzywej i rozmieszczać elementy, naklejając je na papier. Umiecie

dorysować owady zgodnie z wysłuchanym opowiadaniem.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– wykonuje obraz do wysłuchanej muzyki,

– wypowiada się na temat swojego obrazu,

– wie, czym zajmuje się malarz,

– omawia przedstawione obrazy.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach wykonacie pracę pt. Plastyczne fantazje zainspirowane muzyką. Po-

znacie pojęcia: malarz, obraz. Będziecie się wypowiadać na temat swojej pracy.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

wykonać obraz do wysłuchanej muzyki,

– opowiedzieć, co przedstawia praca,

– powiedzieć, co to jest obraz i czym zajmuje się malarz.

Pytanie kluczowe

• W jaki sposób przedstawić na kartce papieru to, o czym opowiada muzyka?

Środki dydaktyczne: nagranie Marsza tureckiego (W.A. Mozart), albumy z reprodukcjami

obrazów, obrazki namalowane przez dzieci, farby akwarelowe, pędzle, kartki A4, szarfy

w różnych kolorach.
1. Obrazy wstęgą malowane – malowanie w wyobraźni.

• Nauczyciel rozdaje dzieciom szarfy w kilku kolorach: zielonym, niebieskim, czerwonym,

żółtym. Dzieci stoją w klasie w rozsypce. Nauczyciel prosi, aby każde z nich pomyślało,

co chciałoby namalować. Podpowiada także, że malowane elementy muszą być w kolo-

rze szarfy, którą trzyma każde z nich, bo to tymi szarfami będą malowały obrazy w wy-

obraźni.

• Nauczyciel włącza muzykę relaksacyjną, a dzieci tańczą swobodnie z szarfami i malują

nimi swoje prace.

• Dzieci wypowiadają się na temat swojej pracy. Mówią, co namalowały, z czym miały

problem i czy podobają im się wykonane prace.

2. Malarz obrazy maluje – wprowadzenie do zajęć.

• Nauczyciel nawiązuje do zajęć, w których dzieci rozmawiały na temat malarstwa. Dzieci

z nauczycielem oglądają albumy z reprodukcjami obrazów oraz swoje prace plastyczne.

• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom pojęcia:

Obraz – malowidło najczęściej na płótnie, kartonie lub desce, na którym przedstawione są

określone treści.

Malarz – artysta, który maluje obrazy.

3. Przedstawienie tematu zajęć, omówienie etapów pracy.

• Nauczyciel podaje temat zajęć. Mówi do dzieci: Od teraz nasza sala staje się pracownią

malarską, a wy jesteście malarzami – artystami. Najpierw wysłuchacie utworu muzyczne-

go. Potem wykonacie pracę do wysłuchanej muzyki. Niech zadziała wasza wyobraźnia. Ar-

tyści – do dzieła!

4. Plastyczne fantazje – praca twórcza dzieci.

• Nauczyciel włącza nagranie.

• Dzieci słuchają Marsza tureckiego W.A. Mozarta.

• Nauczyciel mówi: Namalujcie na kartkach to, o czym waszym zdaniem opowiadała muzyka.

• Dzieci wykonują prace plastyczne przy użyciu farb akwarelowych.

5. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.

• Dzieci wypowiadają się na temat swoich prac – opowiadają, co przedstawiają. Mówią,

jak im się pracowało i z czym miały problem. Jak czuły się w roli artystów malarzy.

• Nauczyciel ocenia słownie pracę dzieci i eksponuje ich dzieła w wyznaczonym wcze-

śniej miejscu.

72

background image

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach wykonacie pracę pt. Plastyczne fantazje zainspirowane muzyką. Po-

znacie pojęcia: malarz, obraz. Będziecie się wypowiadać na temat swojej pracy.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

wykonać obraz do wysłuchanej muzyki,

– opowiedzieć, co przedstawia praca,

– powiedzieć, co to jest obraz i czym zajmuje się malarz.

Pytanie kluczowe

• W jaki sposób przedstawić na kartce papieru to, o czym opowiada muzyka?

Środki dydaktyczne: nagranie Marsza tureckiego (W.A. Mozart), albumy z reprodukcjami

obrazów, obrazki namalowane przez dzieci, farby akwarelowe, pędzle, kartki A4, szarfy

w różnych kolorach.
1. Obrazy wstęgą malowane – malowanie w wyobraźni.

• Nauczyciel rozdaje dzieciom szarfy w kilku kolorach: zielonym, niebieskim, czerwonym,

żółtym. Dzieci stoją w klasie w rozsypce. Nauczyciel prosi, aby każde z nich pomyślało,

co chciałoby namalować. Podpowiada także, że malowane elementy muszą być w kolo-

rze szarfy, którą trzyma każde z nich, bo to tymi szarfami będą malowały obrazy w wy-

obraźni.

• Nauczyciel włącza muzykę relaksacyjną, a dzieci tańczą swobodnie z szarfami i malują

nimi swoje prace.

• Dzieci wypowiadają się na temat swojej pracy. Mówią, co namalowały, z czym miały

problem i czy podobają im się wykonane prace.

2. Malarz obrazy maluje – wprowadzenie do zajęć.

• Nauczyciel nawiązuje do zajęć, w których dzieci rozmawiały na temat malarstwa. Dzieci

z nauczycielem oglądają albumy z reprodukcjami obrazów oraz swoje prace plastyczne.

• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom pojęcia:

Obraz – malowidło najczęściej na płótnie, kartonie lub desce, na którym przedstawione są

określone treści.

Malarz – artysta, który maluje obrazy.

3. Przedstawienie tematu zajęć, omówienie etapów pracy.

• Nauczyciel podaje temat zajęć. Mówi do dzieci: Od teraz nasza sala staje się pracownią

malarską, a wy jesteście malarzami – artystami. Najpierw wysłuchacie utworu muzyczne-

go. Potem wykonacie pracę do wysłuchanej muzyki. Niech zadziała wasza wyobraźnia. Ar-

tyści – do dzieła!

4. Plastyczne fantazje – praca twórcza dzieci.

• Nauczyciel włącza nagranie.

• Dzieci słuchają Marsza tureckiego W.A. Mozarta.

• Nauczyciel mówi: Namalujcie na kartkach to, o czym waszym zdaniem opowiadała muzyka.

• Dzieci wykonują prace plastyczne przy użyciu farb akwarelowych.

5. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.

• Dzieci wypowiadają się na temat swoich prac – opowiadają, co przedstawiają. Mówią,

jak im się pracowało i z czym miały problem. Jak czuły się w roli artystów malarzy.

• Nauczyciel ocenia słownie pracę dzieci i eksponuje ich dzieła w wyznaczonym wcze-

śniej miejscu.

73

background image

EDUKACJA MUZYCZNA

TEMAT ZAJĘĆ: Wizyta w filharmonii. Urządzamy klasowy koncert

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Znacie już wygląd wielu instrumentów i potraficie rozróżnić ich brzmienie. Umiecie skupić

uwagę na słuchaniu muzyki oraz wiecie, jak o niej opowiadać.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– wie, jak się zachować podczas koncertu,

– potrafi skupić uwagę na słuchaniu utworu muzycznego,

– potrafi wymienić kilka instrumentów występujących w orkiestrze,

– rozpoznaje i nazywa instrumenty: puzon, akordeon, fortepian, skrzypce, flet poprzecz-

ny i gitarę,

– wypowiada własny sąd o wysłuchanej muzyce.

Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach zorganizujemy klasowy koncert. Nauczymy się, jak się powinno

do niego przygotować i jak się na nim zachować. Rozwiążemy zagadki o instrumentach.

Będziemy je rozpoznawać i nazywać.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

skupić uwagę na słuchaniu utworu muzycznego,

– rozpoznać brzmienie znanych wam instrumentów,

– rozróżnić wygląd poznanych instrumentów,

– powiedzieć, jak należy się zachować podczas koncertu.

Pytanie kluczowe

• Jak należy się zachowywać podczas koncertu w filharmonii?

Środki dydaktyczne: kartki z bloku, kredki, nożyczki, ilustracje przedstawiające poznane

instrumenty: akordeon, skrzypce, fortepian, puzon, flet poprzeczny; małe kartki z zapisany-

mi nazwami instrumentów, papierowe talerze (lub wycięte z papieru małe kółka – dwa dla

każdego dziecka), portfolio ucznia – karta pracy nr 26, płyty CD 1, 2.

Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy poprosić dzieci, by w tym dniu były ubrane

elegancko. Jeśli jest taka możliwość, to na ten dzień można zaplanować wyjście na

koncert do filharmonii lub obejrzenie filmu z takiego koncertu.

Przebieg zajęć

1. Przywitanie.

• Nauczyciel wita dzieci i mówi: Dziś mamy wyjątkowe zajęcia muzyczne. Jesteście pięknie,

elegancko ubrani. Tak powinno się wyglądać, gdy wybiera się na koncert do filharmonii. Na

dzisiejszych zajęciach spróbujemy zorganizować klasowy koncert. Kto z was wie, co to jest

filharmonia?

• Dzieci opowiadają o własnych doświadczeniach związanych z udziałem w koncertach

muzyki poważnej.

2. Jak zorganizować koncert?

• Nauczyciel pyta dzieci: Co jest potrzebne do zorganizowania koncertu? Dzieci starają się

wymienić jak najwięcej elementów, które są potrzebne przy organizowaniu koncertu

(plakat, bilety, sala, widownia, osoby występujące, osoba zapowiadająca itd.)

Uwaga! Jeśli dzieci mają problemy z odpowiedzią na to pytanie, nauczyciel napro-

wadza dzieci na dane słowo.

3. Organizujemy koncert.

• Nauczyciel mówi: Dziś zorganizujemy klasowy koncert. Pomyślmy wspólnie: Kto na nim

wystąpi? Jak się będzie nazywał zespół lub solista? Trzeba przygotować plakat, bilety,

zapowiedź i scenę oraz zaprosić gości. Za chwilę podzielę was na grupy. Każda grupa będzie

odpowiedzialna za przygotowanie jednego elementu.

• Nauczyciel dzieli dzieci na grupy. Każda z grup jest odpowiedzialna za przygotowanie

jednego z elementów: plakatu, biletów, występu, zapowiedzi itp. Grupy odpowiedzial-

ne za plakat i bilety otrzymują kartki z bloku, kredki i nożyczki. Wybrana grupa dzieci

przygotowuje się do występu (ćwiczą taniec lub piosenkę). Kolejna grupa dzieci udaje

się do sąsiedniej klasy i zaprasza gości na koncert.

4. Klasowy koncert (CD 1 lub 2 – dowolna muzyka poważna).

• Nauczyciel pyta dzieci: Jak należy zachowywać się podczas koncertu?

• Dzieci wspólnie z nauczycielem organizują w klasie koncert.

• Dzieci wypowiadają się na temat koncertu.

Uwaga! Nauczyciel może na zajęcia zaprosić muzyka albo wybrana grupa dzieci

zaprezentuje taniec lub piosenkę. Można również zaprezentować dzieciom nagra-

nie dowolnego utworu muzyki klasycznej.

5. Jaki to instrument?

• Nauczyciel przykleja na tablicy ilustracje przedstawiające instrumenty, które dzieci po-

znały na wcześniejszych zajęciach: akordeon, fortepian, flet poprzeczny, gitarę, puzon.

Mogą też pojawić się talerze.

• Ilustracje są zakryte pociętymi, białymi kartkami papieru (jak puzzle). Nauczyciel odsła-

nia obrazki, odkrywając po jednym elemencie. Zadaniem dzieci jest odgadnięcie, jaki

instrument kryje się pod puzzlami.

• Nauczyciel pokazuje dzieciom karteczki z nazwami instrumentów. Zadaniem uczniów

jest dopasowanie odpowiedniej nazwy do instrumentu (dzieci przyczepiają nazwy pod

ilustracjami z instrumentami).

6. Kto tak pięknie gra? – ćwiczenie słuchowe (CD 1, 2 – utwory na różne instrumenty).

• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagrania różnych instrumentów. Po usłyszeniu frag-

mentu utworu wybrane dziecko podchodzi do tablicy i wskazuje, na którym instrumen-

cie grano.

7. Rozwiązywanie zadania w karcie pracy (portfolio ucznia – karta pracy nr 26).

• Nauczyciel mówi: Przyjrzyjcie się ilustracji w karcie pracy. Dziś Muzyk przedstawia wam

swoich kolegów i koleżanki. Mają bardzo ciekawe imiona: Gama, Basik, Tenorek i Symfonia.

Koledzy Muzyka grają na różnych instrumentach. Kiedyś będą grać w jednej orkiestrze.

• Nauczyciel prosi, by dzieci przyjrzały się ilustracji poniżej i powiedziały, na jakich instru-

mentach grają koledzy i koleżanki Muzyka.

• Dzieci kończą rysować instrumenty.

74

background image

2. Jak zorganizować koncert?

• Nauczyciel pyta dzieci: Co jest potrzebne do zorganizowania koncertu? Dzieci starają się

wymienić jak najwięcej elementów, które są potrzebne przy organizowaniu koncertu

(plakat, bilety, sala, widownia, osoby występujące, osoba zapowiadająca itd.)

Uwaga! Jeśli dzieci mają problemy z odpowiedzią na to pytanie, nauczyciel napro-

wadza dzieci na dane słowo.

3. Organizujemy koncert.

• Nauczyciel mówi: Dziś zorganizujemy klasowy koncert. Pomyślmy wspólnie: Kto na nim

wystąpi? Jak się będzie nazywał zespół lub solista? Trzeba przygotować plakat, bilety,

zapowiedź i scenę oraz zaprosić gości. Za chwilę podzielę was na grupy. Każda grupa będzie

odpowiedzialna za przygotowanie jednego elementu.

• Nauczyciel dzieli dzieci na grupy. Każda z grup jest odpowiedzialna za przygotowanie

jednego z elementów: plakatu, biletów, występu, zapowiedzi itp. Grupy odpowiedzial-

ne za plakat i bilety otrzymują kartki z bloku, kredki i nożyczki. Wybrana grupa dzieci

przygotowuje się do występu (ćwiczą taniec lub piosenkę). Kolejna grupa dzieci udaje

się do sąsiedniej klasy i zaprasza gości na koncert.

4. Klasowy koncert (CD 1 lub 2 – dowolna muzyka poważna).

• Nauczyciel pyta dzieci: Jak należy zachowywać się podczas koncertu?

• Dzieci wspólnie z nauczycielem organizują w klasie koncert.

• Dzieci wypowiadają się na temat koncertu.

Uwaga! Nauczyciel może na zajęcia zaprosić muzyka albo wybrana grupa dzieci

zaprezentuje taniec lub piosenkę. Można również zaprezentować dzieciom nagra-

nie dowolnego utworu muzyki klasycznej.

5. Jaki to instrument?

• Nauczyciel przykleja na tablicy ilustracje przedstawiające instrumenty, które dzieci po-

znały na wcześniejszych zajęciach: akordeon, fortepian, flet poprzeczny, gitarę, puzon.

Mogą też pojawić się talerze.

• Ilustracje są zakryte pociętymi, białymi kartkami papieru (jak puzzle). Nauczyciel odsła-

nia obrazki, odkrywając po jednym elemencie. Zadaniem dzieci jest odgadnięcie, jaki

instrument kryje się pod puzzlami.

• Nauczyciel pokazuje dzieciom karteczki z nazwami instrumentów. Zadaniem uczniów

jest dopasowanie odpowiedniej nazwy do instrumentu (dzieci przyczepiają nazwy pod

ilustracjami z instrumentami).

6. Kto tak pięknie gra? – ćwiczenie słuchowe (CD 1, 2 – utwory na różne instrumenty).

• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagrania różnych instrumentów. Po usłyszeniu frag-

mentu utworu wybrane dziecko podchodzi do tablicy i wskazuje, na którym instrumen-

cie grano.

7. Rozwiązywanie zadania w karcie pracy (portfolio ucznia – karta pracy nr 26).

• Nauczyciel mówi: Przyjrzyjcie się ilustracji w karcie pracy. Dziś Muzyk przedstawia wam

swoich kolegów i koleżanki. Mają bardzo ciekawe imiona: Gama, Basik, Tenorek i Symfonia.

Koledzy Muzyka grają na różnych instrumentach. Kiedyś będą grać w jednej orkiestrze.

• Nauczyciel prosi, by dzieci przyjrzały się ilustracji poniżej i powiedziały, na jakich instru-

mentach grają koledzy i koleżanki Muzyka.

• Dzieci kończą rysować instrumenty.

75

background image

8. Podsumowanie zajęć.

• Nauczyciel rozdaje dzieciom papierowe talerze lub wycięte z papieru małe kółka – dwa

dla każdego dziecka). Prosi, by dzieci narysowały na nich buźki. Jeśli zajęcia bardzo się

podobały, niech narysują dwie uśmiechnięte buzie. Jeśli zajęcia trochę się podobały, to

na jednym talerzu narysują uśmiechniętą buzię, a na drugim – smutną. Jeśli zajęcia nie

podobały się wcale, rysują dwie smutne buzie.

• Dzieci ustawiają się przy ilustracjach ulubionych instrumentów.

ZAJĘCIA KOMPUTEROWE

TEMAT ZAJĘĆ: Pisanie życzeń kolorową czcionką za pomocą na-

rzędzia Tekst w programie Paint

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Znacie narzędzie Tekst i potraficie się nim posługiwać w programie Paint. Umiecie prawidło-

wo napisać w polu tekstowym wyrazy będące nazwami obrazków.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– stosuje narzędzie Tekst w programie Paint, wykorzystując opcję Przezroczyste tło oraz

Pole koloru,

– przepisuje życzenia i podpisuje elementy obrazka w polach tekstowych za pomocą kla-

wiatury,

– przenosi tekst znajdujący się w polu tekstowym programu Paint w wybrane miejsce,

– samodzielnie wykorzystuje poznane narzędzia i polecenia programu Paint do wykona-

nia laurki dla mamy,

– samodzielnie zapisuje plik w swoim folderze,

– sprawnie posługuje się myszą.

Cele w języku ucznia

Dzisiaj poznacie sposób pisania kolorowego tekstu w programie Paint. Wykonacie w kom-

puterze laurkę dla mamy. Dowiecie się, jak zagrać na pianinie z wykorzystaniem komputera.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– wykonać laurkę dla mamy w programie Paint.

Pytanie kluczowe

• W jaki sposób zagrać na pianinie z wykorzystaniem komputera?

Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe podręcznik klasa 1, płyta CD dla ucznia –

zajęcia 29., sprzęt komputerowy znajdujący się w pracowni komputerowej.

Przebieg zajęć

1. Sprawy organizacyjne.

Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.

2. Rozmowa o Dniu Matki.

Nauczyciel poleca uczniom połączyć strzałkami koła z literami, odczytać nazwę święta

i napisać ją w liniaturze (ćw. 1., s. 38). Uczniowie odczytują i zapisują nazwę święta –

Dzień Matki.

Potem nauczyciel zadaje pytania: Kiedy obchodzimy Dzień Matki? (26 maja). Jak można

uczcić święto mam? (złożyć życzenia, wręczyć kwiaty lub samodzielnie wykonaną laurkę,

pomóc mamie w domowych obowiązkach lub ją wyręczyć, sprawiając niespodziankę,

zaśpiewać piosenkę lub zagrać melodię na instrumencie muzycznym)

Nauczyciel poleca uczniom przeczytać wierszyk dla mamy umieszczony w ozdobnej

ramce i narysować obok niego elementy dekoracyjne według własnego pomysłu (ćw.

2., s. 38). Następnie uczniowie przepisują wierszyk albo układają i zapisują własne życze-

nia dla swoich mam (ćw. 3., s. 39).

3. Zastosowanie narzędzia Tekst oraz Pola koloru w programie Paint.

Nauczyciel omawia sposób pisania tekstu z wykorzystaniem kolorowej czcionki (s. 39).

Aby napisać życzenia kolorową czcionką, należy:

• kliknąć lewym przyciskiem myszy w ikonę

narzędzia Tekst,

• kliknąć w opcję Przezroczyste tło,

• wybrać kolor liter, klikając w niego w Polu koloru,

• narysować pole tekstowe i napisać w nim wierszyk lub życzenia,

• zmienić położenie tekstu, zaznaczając go i przenosząc metodą złap, przesuń i upuść.

Nauczyciel poleca uczniom wykonać w programie Paint laurki dla mamy. Uczniowie ry-

sują kolorowe kwiatki i serduszka, potem piszą kolorową czcionką życzenia za pomocą

narzędzia Tekst, wykorzystując podany wierszyk albo własne, wcześniej ułożone życze-

nia (ćw. 4., s. 39).

4. Głowa, ramiona – zabawa ruchowa ze śpiewem.

Uczniowie stoją w kole lub w rozsypce naprzeciwko nauczyciela. Wspólnie śpiewa-

ją piosenkę, naśladując ruchy nauczyciela, który dotyka dłońmi głowy, ramion, kolan

i pięt, a potem dodatkowo oczu, uszu, ust i nosa.

Głowa, ramiona, kolana, pięty, kolana, pięty.

Głowa, ramiona, kolana, pięty, oczy, uszy, buzia, nos!

Piosenkę należy powtórzyć kilkakrotnie w coraz szybszym tempie.

5. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-

nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.

Laurka dla mamy

(Paint) – płyta CD, zajęcia 29.

Polecenie: Napisz wierszyk albo życzenia dla mamy, używając narzędzia Tekst. Ozdób laur-

kę gotowymi elementami albo samodzielnie narysuj kwiaty. Zapisz pracę w swoim folderze.

Wydrukuj wykonaną przez siebie laurkę.

76

background image

Potem nauczyciel zadaje pytania: Kiedy obchodzimy Dzień Matki? (26 maja). Jak można

uczcić święto mam? (złożyć życzenia, wręczyć kwiaty lub samodzielnie wykonaną laurkę,

pomóc mamie w domowych obowiązkach lub ją wyręczyć, sprawiając niespodziankę,

zaśpiewać piosenkę lub zagrać melodię na instrumencie muzycznym)

Nauczyciel poleca uczniom przeczytać wierszyk dla mamy umieszczony w ozdobnej

ramce i narysować obok niego elementy dekoracyjne według własnego pomysłu (ćw.

2., s. 38). Następnie uczniowie przepisują wierszyk albo układają i zapisują własne życze-

nia dla swoich mam (ćw. 3., s. 39).

3. Zastosowanie narzędzia Tekst oraz Pola koloru w programie Paint.

Nauczyciel omawia sposób pisania tekstu z wykorzystaniem kolorowej czcionki (s. 39).

Aby napisać życzenia kolorową czcionką, należy:

• kliknąć lewym przyciskiem myszy w ikonę

narzędzia Tekst,

• kliknąć w opcję Przezroczyste tło,

• wybrać kolor liter, klikając w niego w Polu koloru,

• narysować pole tekstowe i napisać w nim wierszyk lub życzenia,

• zmienić położenie tekstu, zaznaczając go i przenosząc metodą złap, przesuń i upuść.

Nauczyciel poleca uczniom wykonać w programie Paint laurki dla mamy. Uczniowie ry-

sują kolorowe kwiatki i serduszka, potem piszą kolorową czcionką życzenia za pomocą

narzędzia Tekst, wykorzystując podany wierszyk albo własne, wcześniej ułożone życze-

nia (ćw. 4., s. 39).

4. Głowa, ramiona – zabawa ruchowa ze śpiewem.

Uczniowie stoją w kole lub w rozsypce naprzeciwko nauczyciela. Wspólnie śpiewa-

ją piosenkę, naśladując ruchy nauczyciela, który dotyka dłońmi głowy, ramion, kolan

i pięt, a potem dodatkowo oczu, uszu, ust i nosa.

Głowa, ramiona, kolana, pięty, kolana, pięty.

Głowa, ramiona, kolana, pięty, oczy, uszy, buzia, nos!

Piosenkę należy powtórzyć kilkakrotnie w coraz szybszym tempie.

5. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-

nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.

Laurka dla mamy

(Paint) – płyta CD, zajęcia 29.

Polecenie: Napisz wierszyk albo życzenia dla mamy, używając narzędzia Tekst. Ozdób laur-

kę gotowymi elementami albo samodzielnie narysuj kwiaty. Zapisz pracę w swoim folderze.

Wydrukuj wykonaną przez siebie laurkę.

77

background image

Ćwiczenie B.

Drzewo

(Paint) – płyta CD, zajęcia 29.

Polecenie: Napisz w pustych polach nazwy wskazanych części drzewa, wykorzystując na-

rzędzie Tekst. Zapisz pracę w swoim folderze.

Ćwiczenie C.

Zespół muzyczny

– płyta CD, zajęcia 29.

Polecenie: Napisz w pustych polach nazwy instrumentów muzycznych. Po napisaniu każ-

dego wyrazu wciśnij klawisz Enter. Potem umieść instrumenty w rękach członków zespołu

muzycznego metodą złap, przesuń i upuść.

Ćwiczenie D.

Pianino

– płyta CD, zajęcia 29.

Polecenie: Zagraj na pianinie, klikając lewym przyciskiem myszy w białe klawisze. Jeśli

chcesz posłuchać melodii zagranej na pianinie, kliknij w pole z napisem Słuchaj. Jeśli sam

chcesz zagrać piosenkę o kotku, kliknij w pole z napisem Zagraj. Potem klikaj w klawisze, na

których pojawią się kolorowe kółka.

78

background image

6. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.

7. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.

8. Praca domowa.

Nauczyciel poleca uczniom przynieść na następne zajęcia ich ulubione komiksy.

WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA

TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia ogólnorozwojowe przy muzyce

Cele nauczyciela. Uczeń:

– kształtuje poczucie rytmu i koordynacji ruchowej,

– kształtuje estetykę ruchów,

– dba o poprawną postawę ciała.

Przybory: odtwarzacz CD, nagranie: Fale Dunaju, J. Strauss.

Przebieg zajęć

1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-

gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.

2. Część wstępna.

• Stary niedźwiedź – zabawa ze śpiewem. Dzieci tworzą koło, w środku „niedźwiedź”,

w pochylonym klęku, z oczami zamkniętymi, udaje, że śpi. Na znak nauczyciela dzieci

tworzące koło poruszają się w lewą stronę, śpiewając piosenkę. Przy powtarzaniu słów:

Jak się zbudzi, to nas zje „niedźwiedź” zrywa się i chwyta jednego z uciekających. Schwy-

tany staje się „niedźwiedziem”.

• Ilustrowanie ruchem walca Fale Dunaju. Dzieci stoją na obwodzie koła, wykonują 3 kroki

dostawne po linii koła, następnie jeden krok do środka, unosząc jednocześnie ręce; po-

tem krok do tyłu, opuszczają ręce i ponownie 3 kroki dostawne.

3. Część główna – ćwiczenia przy muzyce.

Uczniowie ustawieni w kolumnach, twarzą do nauczyciela ćwiczą w rytm muzyki:

– stanie w małym rozkroku, dłonie na barkach, krążenia ramion w przód, następnie

w tył (8 razy),

– stanie w rozkroku – przenoszenie ciężaru ciała z nogi na nogę z równoczesną pracą

ramion: 1. ręce na biodrach, 2. ręce do góry, 3. ręce w bok, 4. ręce w dół – 10 razy,

– stanie w rozkroku, ramiona w bok, skłony boczne z pogłębieniem w lewą i prawą

stronę – 6 razy,

– stanie w rozkroku, skłony tułowia w przód z dotknięciem: 1. podudzi, 2. śródstopia,

3. palców stóp, 4. podłoża – 4 razy,

– marsz w miejscu na palcach z wysokim unoszeniem kolan, z zamkniętymi oczami –

20 s,

– marsz, ramiona skrzyżowane na klatce piersiowej – co piąty krok zatrzymanie, ra-

miona w górę, w skos, w tył, wychylenie głowy i tułowia w tył, następnie powrót do

pozycji wyjściowej,

– podpór tyłem, przejście do podporu przodem, powrót tą samą drogą – 4 razy,

pajacyki – 15 s,

79

background image

– stanie – 2 kroki w przód ze wspięciem na palce, powrót do pozycji wyjściowej, na

przemian zaczynanie prawą i lewą nogą – 8 razy,

– jw. tylko ramiona skrzyżowane na klatce piersiowej, przenoszone na przemian

w górę po skosie – 8 razy,

– leżenie tyłem, nogi ugięte, ramiona proste, dotknięcie prawą ręką lewego kolana,

lewą ręką prawego kolana –10 razy,

– leżenie przodem, ramiona ugięte – uniesienie klatki piersiowej z wyprostem ramion

w przód – 10 razy.

4. Część końcowa.

• Małe wojsko. Zabawa ze śpiewem. Dzieci maszerują dwójkami dookoła sali, śpiewają

piosenkę i naśladują głosem i ruchami bębnienie, trąbienie itd.
Żołnierze dziarsko maszerują, przy szabelce wraz,

A grzecznym dzieciom, tak jak my, szabelkę mieć już czas, czas, czas.

Żołnierze dziarsko maszerują przy chorągwi wraz,

A grzecznym dzieciom, tak jak my, chorągwie mieć już czas, fa, fa…

Żołnierze chętnie po wojence spoczywają wraz,

A grzecznym dzieciom, tak jak my, odpocząć także czas. Lu, lu…

(R. Trześniowski, Zabawy i gry ruchowe, WSiP, Warszawa 1995)

Uwaga! Ostatnią zwrotkę dzieci śpiewają cichutko i coraz wolniej, przestają ma-

szerować, przysiadają na podłodze, zamykają oczy i zasypiają na niby.

Zbiórka w dwuszeregu, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.

TEMAT ZAJĘĆ: Pokonywanie przeszkód – ćwiczenia w terenie

Cele nauczyciela. Uczeń:

– wie, jak się zachować w lesie lub parku,

– umiejętnie pokonuje proste przeszkody terenowe,

– rozwija podstawowe cechy motoryczne.

Przybory: woreczki, piłeczki, klocki, skarby ukryte przez nauczyciela (samochodzik, cukie-

rek, moneta itp.), tarcza z kartonu.

Przebieg zajęć

1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: czynności organizacyjno-porządkowe,

zbiórka w dwuszeregu, bezpieczny przemarsz parami do parku (lasu).

2. Część wstępna – rozgrzewka.

• Na wiejskim podwórku – zabawa ożywiająca. Nauczyciel pyta dzieci, jakie zwierzęta

można spotkać na wsi. Dzieci wymieniają nazwy zwierząt (np. pies, kot, kura, kaczka,

koń), a następnie naśladują te zwierzęta, biegając lub chodząc na czworakach.

• Tajemniczy teren. Na wytyczonym terenie nauczyciel chowa kilka przedmiotów. Dzieli

dzieci na trzy zastępy, które na sygnał rozpoczynają poszukiwania. Po kilku minutach,

na sygnał gwizdka, wszystkie zbierają się przy nauczycielu. Wygrywa zastęp, który ze-

brał najwięcej skarbów.

3. Część główna – pokonywanie toru przeszkód.

– bieg slalomem między drzewami,

80

background image

– przeskoki z odbicia jednonóż nad niską przeszkodą z lądowaniem do przysiadu,

– przejście po leżących kamieniach,

– po 2 rzuty woreczkami, piłeczkami, klockami (prawą i lewą ręką) z odległości 6–8

metrów do kartonowej tarczy przymocowanej do drzewa,

– slalom na czworakach między krzewami lub innymi przeszkodami naturalnymi,

– wyskok dosiężny do gałęzi z dotknięciem liści rosnących na wysokości 1,8–2 m,

– szybki bieg do mety 10–15 metrów.

4. Część końcowa.

• Wielbłąd na górze – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci ustawiają się w jednej linii,

20 metrów od wyznaczonego przez nauczyciela wielbłąda. Wielbłąd staje plecami do

dzieci, zamyka oczy, obraca się dookoła własnej osi i woła: Wielbłąd na górze! Już w cza-

sie, kiedy to mówi, uczniowie biegną jak najszybciej w jego kierunku. Gdy tylko wielbłąd

skończy mówić swoją kwestię, wszyscy muszą znieruchomieć na swoich miejscach. Kto

się poruszy, musi wrócić do punktu wyjścia. Zwycięzcą jest osoba, która jako pierwsza

dotrze do wielbłąda.

• Kto zamienił się woreczkiem – zabawa uspokajająca. Nauczyciel daje jednemu dziecku

woreczek, drugiemu piłeczkę, trzeciemu klocek itd. Dzieci w siadzie skrzyżnym tworzą

koło. Każde dziecko trzyma na otwartej dłoni woreczek, piłeczkę lub klocek. Wybrane

dziecko zapamiętuje, co każdy trzyma przed sobą, a następnie staje tyłem do grupy i za-

słania sobie oczy. Następnie nauczyciel wyznacza jedno dziecko z woreczkiem, które za-

mienia się z inną osobą na piłeczkę lub klocek. Zadaniem odgadującego jest wskazanie,

kto zamienił się woreczkiem. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie. Po zabawie nauczyciel

zaznacza w środku duże koło, a zadaniem dzieci jest wrzucić do niego woreczki, piłeczki

i klocki. Komu się to nie uda, próbuje jeszcze raz. Dzieci pozostają na swoim miejscu.

W siadzie skrzyżnym w kole – omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących, następ-

nie uprzątnięcie miejsca zabawy. Nauczyciel przypomina zasady bezpiecznego powro-

tu do szkoły.

TEMAT ZAJĘĆ: Wykorzystanie piłek różnej wielkości w grach i za-

bawach

Cele nauczyciela. Uczeń:

– wskazuje wśród różnych piłek: piłkę nożną, ręczną, piłkę do siatkówki, koszykówki, piłkę

lekarską, piłeczkę palantową (tenisową),

– kształtuje zwinność, zręczność i szybkość,

– współdziała w zespole, podejmuje szybkie decyzje prowadzące do skutecznego działa-

nia.

Przybory: piłki nożne, ręczne, piłki do siatkówki, piłki do minikoszykówki, piłki lekarskie

1-kilogramowe, piłeczki palantowe (tenisowe), obręcze.

Przebieg zajęć

1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-

gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.

2. Część wstępna – rozgrzewka.

• Berek stójka – zabawa ożywiająca (patrz: s. 37).

• Ćwiczenia z piłką:

81

background image

– w marszu toczenie piłki prawą i lewą ręką, to samo w lekkim truchcie,

– w marszu podrzuty piłki i chwyty oburącz i jednorącz,

– podrzut piłki w górę, w miejscu, wykonanie przysiadu podpartego, szybki wyprost

i chwyt piłki,

– w siadzie skrzyżnym toczenie piłki wokół siebie (2 razy w prawo, 2 razy w lewo),

– w staniu w rozkroku toczenie piłki po ósemce między nogami (2 razy w prawo, 2 razy

w lewo),

– w siadzie prostym piłka między stopami, przejście do leżenia przewrotnego i przeka-

zanie piłki do rąk (powtarzamy 3 razy),

– w miejscu – mocne uderzanie piłki o podłogę i chwyt spadającej piłki,

– w miejscu – przeskoki nad stojącą piłką w przód i w tył, z prawej strony na lewą i od-

wrotnie.

3. Część główna.

• Złap piłkę – zabawa rzutna. Uczestnicy zabawy ustawiają się na obwodzie koła, twarza-

mi do środka. Dzieci kolejno odliczają i zapamiętują swój numer. Zawodnik oznaczony

numerem jeden otrzymuje piłkę i wchodzi do środka koła. Na sygnał zawodnik środko-

wy podrzuca piłkę w górę i wywołuje dowolny numer zawodnika z obwodu. Wywołane

dziecko wbiega do koła i chwyta rzuconą piłkę. Z kolei ono wywołuje inny numer dziec-

ka itd. Za każdy nieudany chwyt zawodnik otrzymuje punkt karny. Wygrywają dzieci,

które w określonym czasie nie uzyskały punktów karnych.

• Piłka goni piłkę – zabawa rzutna. Dzieci ustawione w dwóch szeregach naprzeciw siebie

w odległości 5–7 kroków; między uczestnikami odstęp 2–3 kroków; przed prawoskrzy-

dłowym (pierwszym zawodnikiem w zespole) leżą 2 piłki. Na sygnał prawoskrzydłowy

każdego szeregu chwyta najpierw jedną piłkę i podaje rzutem sąsiadowi stojącemu z le-

wej strony, który przekazuje ją następnemu itd. Wtedy prawoskrzydłowy jak najprędzej

chwyta drugą piłkę i w podobny sposób przekazuje ją dalej. Piłki gonią więc jedna za

drugą, przy czym kończą swą wędrówkę wtedy, gdy lewoskrzydłowi (ostatni w zespole)

trzymają obydwie piłki, które układają u swych stóp. Wygrywa szereg, który szybciej

wykona zadanie. Zabawę powtarzamy, dodając kolejne piłki.

• Przynieś – zanieś – zabawa rzutna. Dzieci ustawione w kilku rzędach. Pierwsze dziecko

trzyma w rękach trzy piłki (palantową, ręczną i siatkową), które na sygnał zanosi jak

najszybciej do półmetka i układa w leżącej obręczy. Po wykonaniu zadania biegnie do

swojego zespołu i przybija piątkę z drugim uczestnikiem, który biegnie po zostawione

piłki i przynosi je następnemu zawodnikowi. Wyścig kończy się, gdy ostatni zawodnik

przyniesie wszystkie piłki lub umieści je w obręczy i wróci do zespołu.

• Wyścig z toczeniem piłki. Dzieci ustawione są w kilku rzędach. Pierwsze dziecko ma piłkę

do siatkówki. Na sygnał zawodnicy toczą piłkę prawą ręką do wyznaczonej linii – 2 me-

try od ściany – uderzają 3 razy piłką o ścianę, po czym wracają, tocząc piłkę lewą ręką.

Po przekazaniu piłki ustawiają się na końcu rzędu. Wygrywa zespół, który najszybciej

i bezbłędnie wykonał zadanie.

• Wyścig z kozłowaniem. Dzieci ustawione w kilku rzędach. Pierwsze dziecko ma piłkę do

minikoszykówki. Na sygnał kozłuje piłkę do półmetka, wraca, kozłując dalej, zatrzymuje

się 3 metry przed swoim zespołem i podaje kozłem piłkę następnemu dziecku, po czym

udaje się na koniec rzędu. Wygrywa zespół, który pierwszy ukończy wyścig.

82

background image

4. Część końcowa.

Ćwiczenia:

– leżenie na brzuchu, ramiona proste, wyciągnięte w bok, pod prawą dłonią piłka –

toczenie piłki z prawej ręki do lewej pod uniesioną głową i z powrotem,

– leżenie na plecach, nogi ugięte w kolanach – przetaczanie piłki pod uniesionymi bio-

drami, z prawej do lewej ręki i odwrotnie,

– siad skrzyżny z piłką w rękach – wznos piłki w górę – wdech nosem, skłon w przód –

wydech ustami.

5. Podsumowanie zajęć.

Zbiórka w dwuszeregu, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.

Literatura

R. Trześniowski, Zabawy i gry ruchowe, WSiP, Warszawa 1995.

83

background image

84

MALI AKTORZY. KRAJOBRAZY POLSKI. MONOGRAFIE LICZB 17, 18

EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA

• wprowadzenie dwuznaków Dz, dz oraz ,

• czytanie ze zrozumieniem tekstów z elementarza

• streszczanie tekstu przedstawienia baśniowego

• doskonalenie umiejętności odczytywania z plakatu potrzebnych informacji

• czytanie dialogu z podziałem na role

• ćwiczenia kaligrafii

Malarz to człowiek, który maluje to, co sprzedaje. Artysta to człowiek, który sprzedaje to, co

maluje. Pablo Picasso

Piękno rzeczy śmiertelnych mija, lecz nie piękno sztuki. Leonardo da Vinci

Każdego dnia trzeba posłuchać choćby krótkiej piosenki, przeczytać dobry wiersz, obejrzeć

piękny obraz, a także, jeżeli to możliwe, powiedzieć parę rozsądnych słów. Johann Wolfgang

von Goethe

MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE

EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA

• posługiwanie się linijką – mierzenie

• porównywanie wyników pomiarów

• wprowadzenie liczb 17 i 18

• utrwalenie pojęć: dziesiątki i jedno-

ści

• przedstawienie liczby 17 jako sumy

liczb 10 i 7

• przedstawienie liczby 18 w postaci

sumy liczb 10 i 8

Projekt

nr 30

JA – ŚWIAT

KULTURY

• wskazanie na mapie Polski

Bałtyku i Tatr

• odczytywanie z mapy nazw

miast

• wskazywanie nizin i wyżyn

• poznanie podstawowych cech

krajobrazów

• wdrażanie do poszanowania

przyrody ożywionej i nieożywio-

nej

TEMATY DNI

1. Tajemniczy świat

teatru

2. Idziemy do teatru
3. Po co jest teatr?
4. Znakomite przedsta-

wienie

5. Nasz teatr

background image

Uwaga! Realizację projektu nr 30 nauczyciel powinien poprzedzić wizytą dzieci

w  teatrze na przedstawieniu Wróżki lub innym, aktualnie znajdującym się w reper-

tuarze, przedstawieniu dla dzieci.

85

MALI AKTORZY. KRAJOBRAZY POLSKI. MONOGRAFIE LICZB 17, 18

EDUKACJA MUZYCZNA

• ćwiczenia oddechowe

i emisyjne

• wysłuchanie piosenek

Mamo i Spacer z tatą

EDUKACJA PLASTYCZNA

• wykonanie plakatu

na klasowe przedsta-

wienie

ZAJĘCIA TECHNICZNE

• poznanie budowy

i zasad działania

roweru

ZAJĘCIA KOMPUTEROWE

• stosowanie narzędzia

Tekst w programie

Paint

• samodzielne korzy-

stanie z klawiatury

i posługiwanie się

klawiszami ze strzał-

kami

TEMATY DNI

1. Tajemniczy świat

teatru

2. Idziemy do teatru
3. Po co jest teatr?
4. Znakomite przedsta-

wienie

5. Nasz teatr

Teatr to aktywna refleksja człowieka nad samym sobą. Novalis

Z niepewnym skutkiem śpiewajmy sobie tak: „Życie jest za krótkie, by grać byle jak!” Jan

Pietrzak

Muzyka jest jak morze: stoimy na jednym brzegu i widzimy dal, ale drugiego brzegu dojrzeć

nie podobna. Henryk Sienkiewicz

WYCHOWANIE FIZYCZNE

I EDUKACJA ZDROWOTNA

• rozumienie koniecz-

ności zachowania

środków ostrożności

w kontakcie ze

środkiem chemicznym

• poznanie sposobów

zachowania się

w sytuacji zagrożenia

• pokonywanie wąskich

i niskich przeszkód

background image

86

Pr

ojekt nr 30

I.

Tema

t pr

ojektu:

M

ali akt

or

zy

. Kr

ajobr

az

y P

olsk

i. M

ono

gr

afie liczb 17 i 18

Ro

dzaj

eduk

acji

Liczba godzin

Numer jednostki

Zapis

w dzienniku

Tr

eści pr

ogr

amo

w

e

M

at

eriał

Wymagania

szcz

egółow

e podsta

-

wy pr

ogr

amow

ej

Uw

agi

o realizacji

Ocz

ek

iw

ane

osiągnięcia ucznia

polonist

yczno

-

-sp

ołeczna

1

175

Tajemnicz

y świa

t t

ea

tr

u

– o

dk

ry

w

anie z dzieć

-

mi pr

zestr

zeni sło

w

a,

muz

yk

i i sztuk plast

ycz

-

ny

ch w pr

zedsta

wieniu

W

żk

i.

tw

or

zenie

mo

żliw

ości

odbioru

sztuk

i

w

sz

ystk

imi

zm

ysłami

pr

zy

got

ow

anie

pr

zedsta

wienia

w

k

lasie

albo

wiz

yta

w t

e-

at

rz

e,

po

zna

w

anie

baśni

Wr

óż

ki

popr

zez

cz

y-

tanie

k

rótk

iego

tekstu

i

ilustrując

ego

go

repor

tażu

(sk

rótu)

z

pr

zedsta

wienia

k

u-

kiełko

w

ego

,

ro

zwijanie

umiejętności

ro

zumienia

tekstu

i ilustr

acji

na

podsta

wie

p

ytań

do

baśni,

ro

zmo

w

a

z

dziećmi

na

tema

t mag

ii

tea

tru

,

wzbogacanie

sło

wnik

a

dzieck

a

o

pojęcia

związane

z

tea

tr

em,

rodzaje

pr

zedsta

wień

yw

e,

k

uk

iełko

w

e,

mar

ionetko

w

e),

zaba

w

y

dr

amo

w

e

odg

ry

w

anie

sc

en

z

ba

-

śni,

w

ykor

zy

stanie

gestu

, sło

w

a

i muz

yk

i,

ćwicz

enia

g

raf

omot

or

yczne

k

reślenie

kół

, z

kt

ór

ych

ma

po

w

stać

baśnio

w

y

ry

-

sunek

,

pr

zypor

ządko

w

yw

anie

pr

zedmiot

ów

do

posz

cz

ególn

ych

boha

ter

ów

baśni,

w

y-

kr

eślanie

słó

w

niepasując

ych

do

zbioru

,

tw

or

zenie

z

dań,

tw

or

zenie

w

yr

az

ów

z

ro

zsypank

i lit

er

ow

ej

,

Elemen

tar

z

cz.

2,

s.

58–59

ćwicz

enia p

o-

lonist

yczno

-

-sp

ołeczne cz. 4,

s.

16–17

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2

ogląda

ilustr

acje

i

cz

yta

z

e

zr

o-

zumieniem

podpisy

do

nich,

potr

afi

str

eścić

tekst

pr

zed

-

sta

wienia

baśnio

w

ego

i od

-

po

wiedzieć

na

p

ytania:

k

im

b

ohat

er

owie

, c

o

się

p

o

kolei

w

ydar

zyło

,

umie

ba

wić

się

w

spólnie

z inn

ymi

dziećmi

w

tea

tr,

ro

zumie

, c

o

to

jest

rek

wiz

yt

,

potr

afi

dopaso

w

pr

ost

e

re

-

kwiz

yt

y

do

popular

ny

ch

baśni,

umie

cz

ytać

tekst

y

z

elemen

-

tar

za

i

ro

zumie

, c

o

cz

yta,

umie

odcz

ytać

z

plak

atu

tea

tr

alnego

potr

zebne

inf

or

-

macje

(t

ytuł

pr

zedsta

wienia,

boha

ter

owie

it

d.),

pisz

e

kalig

raficznie

(r

ównież

w

yr

az

y

z

Dz

, dz

,

,

) –

pr

zepisuje

w

yr

az

y

i z

dania,

pr

awidło

w

o

łącz

y

lit

er

y,

st

osu

-

je

właściw

e

odst

ęp

y

międz

y

w

yr

azami,

pamięta

o

k

ropc

e

na

końcu

z

dania,

umie

dzielić

do

w

olne

w

yr

az

y

na

sylab

y,

z

dania

na

w

yr

az

y,

tekst

na

z

dania,

potr

afi

cz

ytać

dialog

z

podzia

-

łem

na

role;

background image

87

2

176 – 177

Idziem

y do t

ea

tr

u.

W

pr

ow

adz

enie dwuzna

-

ku D

z, dz.

ok

reślenie

zasad

zacho

w

ania

się

w

tea

tr

ze

,

tw

or

zenie

kodeksu

widza,

ro

zwijanie

w

yobr

aźni

i

zdolności

pr

zewi

-

dy

w

ania

na

podsta

wie

ilustr

acji

uk

azują

-

cej

tea

tr

pr

zed

pr

zedsta

wieniem

wpr

o-

w

adz

enie

pojęcia

rek

wiz

yt

,

ro

zpo

zna

w

anie

rek

wiz

yt

ów

z

żn

ych

pr

zedsta

wień,

wpr

ow

adz

enie

dwuznak

u

Dz

, dz

na

pod

-

sta

wie

w

yr

azu

dzbanek

,

ćwicz

enie

w

yr

óżniania

słucho

w

ego

i wzr

oko

w

ego

w

yr

az

ów

mając

ych

dz

w nagłosie

, śr

ódgłosie

lub

w

ygłosie

,

cz

ytanie

tekstu

o

tea

tr

ze

or

az

analiza

ilustr

acji

do

tekstu

,

ćwicz

enie

pisania

dwuznak

u

Dz

, dz

: pisa

-

nie

po

śladach

lit

er

, połącz

lit

er

ow

ych

i w

yr

az

ów

,

Elemen

tar

z

cz. 2, s. 60–61

ćwicz

enia p

o-

lonist

yczno

-

-sp

ołeczne cz. 4, s.

18

por

tf

olio

ucznia – k

ar

ta

nr 49

Teczk

a do

da

t-

ko

w

a B5

s.

62

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2

1

178

Po c

o jest t

ea

tr?

W

ybie

-

ram

y pr

zedsta

wienia,

kt

ór

e chcielib

yśm

y

ob

ejr

zeć

.

zaba

w

y

dr

amo

w

e

i t

ea

tr

alne

ro

zwijając

e

wr

ażliw

ość

dzieci

na

sło

w

o,

ruch

i

muz

ykę

,

ro

zwijanie

in

tuic

yjnego

ro

zumienia

meta

-

for

y

pr

zez

w

spólne

cz

ytanie

wiersza

Po

co

jest

teatr?

oglądanie

plak

at

ów

z

żn

ych

pr

zedsta

-

wień

analiz

ow

anie

, c

o

pr

zedsta

wiają,

ok

reślanie

, kt

ór

y

z

plak

at

ów

najlepiej

zachęca

do

pójścia

na

pr

zedsta

wienie

,

pr

zepisy

w

anie

w

yr

az

ów

zgodnie

z

ok

re

-

śloną

regułą

(w

yr

az

y

jednosylabo

w

e,

dwusylabo

w

e

i tr

zy

sylabo

w

e),

samodzielne

uk

ładanie

podpisu

do

ilu

-

str

acji,

Elemen

tar

z

cz. 2, s. 62–63

ćwicz

enia p

o-

lonist

yczno

-

-sp

ołeczne cz. 4, s.

19

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2

background image

88

1

179

Ma

mo

, ma

mo – t

o b

yło

znak

omit

e pr

ze

dst

a-

wienie!

W

pr

ow

adz

enie

dwuznaku D

ż, dż.

ro

zwijanie

umiejętności

opo

wiadania

o t

ym,

c

o

dzieci

obejr

zały

i

co

im

się

naj

-

bar

dziej

podobało

szuk

anie

w

yr

az

ów

,

kt

ór

e

zaz

w

yczaj

wt

edy

w

ypo

wiadam

y

(b

yło

świetnie

, wspaniale

, dobr

ze

się

bawi

-

łem

it

d.),

wpr

ow

adz

enie

dwuznak

u

,

na

pod

-

sta

wie

w

yr

azu

em,

cz

ytanie

z

podziałem

na

role

dialogu

międz

y

mamą

a

W

ojtk

iem,

uk

ładanie

własn

ych

dialogó

w

pomiędz

y

dziećmi

i

ich

mamami,

ćwicz

enie

w

yr

óżniania

słucho

w

ego

i wzr

oko

w

ego

w

yr

az

ów

mając

ych

w nagłosie

, śr

ódgłosie

lub

w

ygłosie

,

ćwicz

enie

pisania

dwuznak

u

,

: pisa

-

nie

po

śladach

lit

er

, połącz

sylabo

w

ych

i w

yr

az

ów

,

pr

zepisy

w

anie

w

yr

az

ów

od

najk

rótsz

ego

do

najdłuższ

ego

,

ro

zwijanie

umiejętności

cz

ytania

z

e

zr

ozu

-

mieniem

podpisy

w

anie

fot

og

rafii

dzieci

na

podsta

wie

z

dań

je

opisując

ych,

Elemen

tar

z

cz. 2

s.

64-65

ćwicz

enia p

o-

lonist

yczno

-

-sp

ołeczne cz. 4

s.

20-21

por

tf

olio

ucznia – k

ar

ty

nr 50, 51

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2

1

180

Nasz t

ea

tr – zaba

w

y dr

a-

mo

w

o-t

ea

tr

alne

.

klaso

w

e

zaba

w

y

w

tea

tr

ro

zwijanie

emocji

dzieck

a

i jego

odw

ag

i w

ich

uk

a-

zy

w

aniu

,

szuk

anie

odpo

wiedniej

muz

yk

i,

ucz

enie

się

tekstu

, pr

zy

got

ow

yw

anie

str

ojó

w

i dekor

acji

w

spólne

działanie

w

c

elu

pr

zy

got

ow

ania

pr

zedsta

wienia;

por

tf

olio

ucznia – k

ar

ty

nr 48, 58

1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.3a 5.1 5.2

background image

89

ma

tema

t.-

-pr

zyr

odnicza

1

30

Po

znanie k

rajobr

az

ów

Polsk

i.

w

dr

ażanie

do

poszano

w

ania

pr

zyr

ody

ywionej

i

nieo

ży

wionej

,

po

znanie

k

rain

geog

raficzn

ych

P

olsk

i,

w

dr

ażanie

do

umiejętności

posług

iw

ania

się

mapą

fiz

yczną,

Ćwicz

enia

ma

tema

ty

cz

-

no

-pr

zyr

od

-

nicz

e

cz. 4,

s.

16-17

6.1)

w

sk

azuje

na

mapie

P

olsk

i

Bałt

yk

, T

atr

y,

odcz

ytuje

z

map

y

naz

w

y

miast

,

w

sk

azuje

na

mapie

nizin

y,

w

yn

y,

zna

podsta

w

ow

e

cech

y

po

-

znan

ych

k

rajobr

az

ów

,

właściwie

posługuje

się

linij

-

ką,

odcz

ytuje

i

zapisuje

w

ynik

pomiaru

,

por

ównuje

w

ynik

i pomiar

ów

,

oblicza

długości

tr

as

,

odcz

ytuje

i

zapisuje

liczbę

17

i

18,

pr

zedsta

wia

liczbę

17

i

18

jako

sumę

10

i

7,

10

i

8,

zapisuje

ro

związanie

zadania

i odpo

wiedź,

pr

zelicza

pieniądz

e,

ro

zumie

pojęcie

długu

i ko

-

nieczność

jego

spła

ty

;

1

117

Posługiw

anie się linij

-

ką–mier

zenie

.

w

dr

ażanie

do

właściw

ego

posług

iw

ania

się

linijk

ą,

mier

zenie

długości,

Ćwicz

enia ma

-

tema

ty

czno

-

-pr

zyr

odnicz

e

cz. 4,

s.

18

7.2)c 7.3)a

1

118

Dosk

onalenie umiejęt

-

ności mier

zenia.

doskonalenie

umiejętności

posług

iw

ania

się

linijk

ą,

mier

zenie

długości,

por

ówn

yw

anie

długości,

Ćwicz

enia ma

-

tema

ty

czno

-

-pr

zyr

odnicz

e

cz.4,

s.

19

7.2)c 7.3)a

1

119

W

pr

ow

adz

enie liczb

y17

i jej zapisu c

yfr

ow

ego

.

pr

zeliczanie

liczb

w

zak

resie

17,

wpr

ow

adz

enie

zapisu

liczb

y

17,

utr

w

alanie

pojęć:

dziesią

tk

i i

jedności,

wpr

ow

adz

enie

liczb

y

17

w

aspekcie

k

ar

dy

-

naln

ym,

miar

ow

ym

i

por

ządko

w

ym,

pr

zedsta

wianie

liczb

y

17

w

postaci

sum

y

liczb

10

i

7,

Ćwicz

enia ma

-

tema

ty

czno

-

-pr

zyr

odnicz

e

cz.

4,

s.

20

por

tf

olio

ucznia – k

ar

ta

nr 51 zad

. 1.

7.2)a 7.2)b

1

120

W

pr

ow

adz

enie liczb

y 18

i jej zapisu c

yfr

ow

ego

.

pr

zeliczanie

liczb

w

zak

resie

18,

wpr

ow

adz

enie

zapisu

liczb

y

18,

utr

w

alanie

pojęć:

dziesiątk

i i

jedności

,

wpr

ow

adz

enie

liczb

y

18

w

aspekcie

k

ar

dy

-

naln

ym,

miar

ow

ym

i

por

ządko

w

ym,

pr

zedsta

wianie

liczb

y

18

w

postaci

sum

y

liczb

10

i

8,

Ćwicz

enia

ma

tema

ty

cz

-

no

-pr

zyr

odni

-

cz

e

cz.

4,

s.

21

por

tf

olio

ucznia – k

ar

ty

nr 51–52

str

on

y do

da

t-

ko

w

e 22–23

M

at

ema

tyk

a

M

ac

yk

a

7.2)a 7.2)b

background image

90

zajęcia

techniczne

1

30

Po

znanie budo

w

y i za

-

sad działania r

ow

er

u.

w

dr

ażanie

do

bezpiecznego

poruszania

się

ro

w

er

em

po

dr

ogach,

pr

zybliż

enie

budo

w

y

i zasad

działania

ro

we

ru

,

w

dr

ażanie

do

właściw

ego

zacho

w

ania

się

w

czasie

w

ypadk

u;

9.2)c

w

ymienia

podsta

w

ow

e

cz

ę-

ści

z

jak

ich

zbudo

w

an

y

jest

ro

we

r,

wie

, w

c

o

po

winien

b

za

-

opa

tr

zon

y

każ

dy

ro

w

er

zy

sta,

wie

, jak

poruszać

się

ro

w

er

em

po

dr

ogach,

wie

, jak

zacho

w

się

w

czasie

w

ypadk

u;

eduk

acja

plast

yczna

1

30

Plak

at na k

laso

w

e

pr

zedsta

wienie

.

posług

iw

anie

się

kształt

em

i

bar

w

ą,

w

ypo

wiadanie

się

w

ok

reślonej

for

mie

plast

ycznej;

4.1)

ok

reśla

kształt

, wielkość

i  bar

w

ę,

w

ykonuje

pr

ac

ę

ok

reśloną

technik

ą

plast

yczną,

w

spółpr

acuje

w

g

rupie;

eduk

acja

muz

yczna

1

30

Śpie

w

am

y dla mam

y

i ta

ty

. Ć

wicz

enia o

d-

decho

w

e i emisyjne

.

W

ysłuchanie piosenek

Ma

mo

i S

pac

er z t

at

ą.

realizacja

ć

wicz

oddecho

w

ych

i

emi

-

syjn

ych,

w

ysłuchanie

piosenek

Mamo

i

Spac

er

z tatą

,

tw

or

zenie

ilustr

acji

do

słuchanej

muz

yk

i;

Kar

ta pr

ac

y

nr 27

3.1) 3.5)

popr

awnie

w

ykonuje

ćwicz

enia

oddecho

w

e

i emisyjne

,

śpiew

a

refr

en

piosenk

i Mamo

,

nuci

melodię

piosenk

i Spac

er

z tatą

,

tw

or

zy

ilustr

ację

do

słuchanej

muz

yk

i;

zajęcia

komput

er

ow

e

1

30

U

zup

ełnianie k

omiksu

z w

yk

or

zy

staniem na

-

rz

ędzia

Tekst

w pr

ogr

amie

Pa

int

.

zast

oso

w

anie

nar

zędzia

T

ekst

or

az

P

ola

koloru

w

pr

og

ramie

P

aint

,

doskonalenie

umiejętności

st

oso

w

ania

opcji

P

rz

ezr

ocz

yst

e

tło

nar

zędzia

T

ekst

w pr

og

ramie

P

aint

,

doskonalenie

umiejętności

w

ykor

zy

st

y-

w

ania

k

la

wia

tur

y

do

pisania

liczb

i

zdań,

doskonalenie

umiejętności

samodzielne

-

go

w

ykor

zy

st

yw

ania

po

znan

ych

nar

zędzi

pr

og

ramu

P

aint

,

doskonalenie

umiejętności

st

oso

w

ania

kla

wisz

y

ze

str

załk

ami,

w

dr

ażanie

do

spr

awnego

posług

iw

ania

się

m

yszą,

w

dr

ażanie

do

zapisy

w

ania

w

ykonan

ych

pr

ac

w

sw

oim

folder

ze;

8.1) 8.2)

st

osuje

nar

zędzie

T

ekst

w

pr

o-

gr

amie

P

aint

, w

ykor

zy

stując

opcję

P

rz

ezr

ocz

yst

e

tło

or

az

Pole

k

oloru

,

uzupełnia

komiks

, wpisując

zdania

w

polach

tekst

ow

ych

za

pomocą

k

la

wia

tur

y,

pisz

e

liczb

y

w

ok

ienk

ach

za

pomocą

k

la

wia

tur

y,

samodzielnie

w

ykor

zy

stuje

kla

wisz

e

ze

str

załk

ami,

spr

awnie

posługuje

się

m

yszą,

samodzielnie

w

ykor

zy

stuje

po

znane

nar

zędzia

pr

og

ramu

Paint

do

w

ykonania

obr

azk

a,

samodzielnie

zapisuje

plik

w sw

oim

folder

ze;

background image

91

w

ycho

w

anie

fiz

yczne

i eduk

acja

zdr

ow

otna

3

88– 90

88. G

ry i zaba

w

y o

gól

-

nor

oz

w

ojo

w

e na b

oisku

szk

oln

ym.

89. P

ok

on

yw

anie

w

ąsk

ich i nisk

ich pr

ze

-

szk

ód – zaba

w

y.

90. Z

agr

enia płynąc

e

z nie

właściw

ego uż

ycia

śr

odk

ów chemiczn

ych.

ro

zwijanie

podsta

w

ow

ych

c

ech

mot

or

ycz

-

ny

ch:

sz

ybkości,

z

winności

zr

ęczności,

doskonalenie

umiejętności

zaba

w

y

w z

e-

społach,

utr

w

alenie

umiejętności

reago

w

ania

na

żne

sy

gnały

,

kształt

ow

anie

umiejętności

pr

zestr

zega

-

nia

reguł

i

zasad

podczas

zaba

w

,

ro

zwijanie

umiejętności

ut

ylitar

ny

ch

for

m

ruchu

,

zapo

znanie

z

zag

ro

żeniami

płynąc

ymi

z niewłaściw

ego

ycia

żn

ych

śr

odkó

w

chemiczn

ych,

kształt

ow

anie

umiejętności

ro

zpo

zna

w

a-

nia

śr

odkó

w

chemiczn

ych,

kształt

ow

anie

umiejętności

właściw

ego

zacho

w

ania

się

w

pr

zypadk

u

kon

taktu

z

e

śr

odk

ami

chemiczn

ymi.

10.1 10.5

reaguje

na

ustalone

sy

gnały

,

w

spółdziała

w

mniejsz

ych

i większ

ych

z

espołach,

pr

zestr

zega

zasad

i

reguł

obo

wiązując

ych

w

zaba

wie

,

kształtuje

zm

ysł

or

ien

tacji

pr

zestr

zennej

,

podejmuje

właściw

e

dec

yzje

w

ymagając

e

odw

ag

i i

kon

-

cen

tr

acji,

ro

zumie

konieczność

zacho

-

w

ania

śr

odkó

w

ostr

ożności

w kon

takcie

z

e

śr

odk

iem

chemiczn

ym,

ro

zr

óżnia

śr

odk

i cz

yst

ości,

chemii

gospodar

cz

ej

, śr

odk

i

ochr

on

y

roślin,

zna

śr

odk

i zag

rażając

e

zdr

owiu

i

ży

ciu

w

sytuacji

niewłaściw

ego

obchodz

enia

się

z

nimi,

wie

, jak

się

zacho

w

w

sytu

-

acji

zag

ro

żenia.

background image

92

Dzień 1.

TEMAT DNIA: Tajemniczy świat teatru

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr.)

Zapis w dzienniku: Tajemniczy świat teatru – odkrywanie z dziećmi przestrzeni słowa, mu-

zyki i sztuk plastycznych w przedstawieniu Wróżki. Poznanie krajobrazów Polski.

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Umiecie rytmicznie czytać wiersze. Wiecie, jak ułożyć zagadki o instrumentach. Czytacie sy-

laby, łączycie je w wyrazy, a potem – w zdania. Umiecie w twórczy sposób bawić się z wier-

szem i piosenką. Potraficie wskazać rośliny rosnące na łące i na polu oraz przebywające tam

zwierzęta.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– ogląda ilustracje i czyta ze zrozumieniem podpisy do nich,

– potrafi streścić tekst przedstawienia na podstawie baśni i odpowiedzieć na pytania: Kim

są bohaterowie?, Co się po kolei działo?,

– umie bawić się wspólnie z innymi dziećmi w teatr,

– wskazuje na mapie Polski Bałtyk, Tatry,

– odczytuje z mapy nazwy miast,

– wskazuje na mapie niziny, wyżyny,

– wymienia podstawowe cechy poznanych krajobrazów.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach poznacie baśń Wróżki. Odpowiecie na pytania dotyczące jej treści.

Będziecie odgrywać scenki. Dowiecie się, co jest potrzebne, aby powstało przedstawienie.

Poznacie krajobrazy Polski. Będziecie wskazywać na mapie niziny, wyżyny, morze – Bałtyk,

góry – Tatry i miasta.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– odpowiedzieć na pytania dotyczące baśni Wróżki,

– przygotować i odegrać scenki,

– rozpoznawać krajobrazy Polski.

Pytania kluczowe

• O czym opowiada baśń Wróżki?

• Co jest potrzebne, aby powstało przedstawienie?

• Jakie są krajobrazy Polski?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA

W KULTURZE, tablica demonstracyjna nr 36; tamburyno, bębenek, papierowa maska, pa-

łeczka, kurtyny wycięte z  papieru pakowego – po jednej dla 4 grup, mazaki, kserokopie

ilustracji do baśni Wróżki z elementarza, instrumenty wykonane przez dzieci na zajęciach,

mapa Polski, widokówki z pejzażami, kartki o wymiarach 5 cm x 5 cm.

Przebieg zajęć

1. Ukłony na powitanie – zabawa wprowadzająca.

• Nauczyciel uderza w tamburyno, uczniowie spacerują po klasie w dowolnych kierun-

kach. Kiedy dźwięki tamburyna cichną, wszyscy kłaniają się sobie nawzajem w wymy-

ślony przez siebie sposób.

• Nauczyciel uderza w bębenek, uczniowie ustawiają się w kręgu. Kiedy dźwięk bębenka

ucichnie, wtedy wszyscy kłaniają się sobie nawzajem, skłaniając głowę do środka koła.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel przykłada do twarzy papierową maskę i wita się z dziećmi, naśladując kolej-

no głosy: mężczyzny, małego dziecka, kobiety. Następnie informuje dzieci, że począw-

szy od dzisiaj, przez najbliższe dni będą rozmawiać o teatrze. Podaje cele zajęć i mówi,

na co będzie zwracał dzisiaj szczególną uwagę.

3. Zaproszenie Szczepana – czytanie ze zrozumieniem.

• Nauczyciel czyta wypowiedź Szczepana zamieszczoną w chmurce

(elementarz, s. 58–

59)

. Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat wizyty w teatrze.

• Dzieci oglądają ilustracje i czytają cicho krótkie teksty do baśni Wróżki.

• Nauczyciel sprawdza umiejętność czytania ze zrozumieniem i  czerpania informacji

z zamieszczonych ilustracji, zadając pytania: Ile córek miała wdowa? Co możemy o nich

powiedzieć? Co się stało, gdy młodsza córka spotkała przy strumieniu ubogą kobietę? Jak

zachowała się starsza córka, gdy spotkała piękną damę? Jak obydwie córki zostały nagro-

dzone za swoje zachowanie? Dlaczego warto być dobrym?

4. Na życzenie wróżki – wprawki pantomimiczne.

• Nauczyciel, jako wróżka, przy pomocy pałeczki zamienia dzieci w różne postaci, które

przedstawiają następujące sytuacje: Król i królowa przechadzają się dostojnie po komna-

tach pałacowych. Kelner niesie tacę pełną szklanek. Artysta cyrkowy żongluje piłeczkami.

Taternik wspina się na szczyt. Rybak ciągnie sieć pełną ryb.

5. W teatrze – ćwiczenia słownikowe.

• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy. Każdej grupie wręcza wyciętą z papieru pako-

wego kurtynę i mazaki.

• Dzieci w grupach zapisują na kurtynach wyrazy związane z teatrem.

background image

93

kach. Kiedy dźwięki tamburyna cichną, wszyscy kłaniają się sobie nawzajem w wymy-

ślony przez siebie sposób.

• Nauczyciel uderza w bębenek, uczniowie ustawiają się w kręgu. Kiedy dźwięk bębenka

ucichnie, wtedy wszyscy kłaniają się sobie nawzajem, skłaniając głowę do środka koła.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel przykłada do twarzy papierową maskę i wita się z dziećmi, naśladując kolej-

no głosy: mężczyzny, małego dziecka, kobiety. Następnie informuje dzieci, że począw-

szy od dzisiaj, przez najbliższe dni będą rozmawiać o teatrze. Podaje cele zajęć i mówi,

na co będzie zwracał dzisiaj szczególną uwagę.

3. Zaproszenie Szczepana – czytanie ze zrozumieniem.

• Nauczyciel czyta wypowiedź Szczepana zamieszczoną w chmurce

(elementarz, s. 58–

59)

. Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat wizyty w teatrze.

• Dzieci oglądają ilustracje i czytają cicho krótkie teksty do baśni Wróżki.

• Nauczyciel sprawdza umiejętność czytania ze zrozumieniem i  czerpania informacji

z zamieszczonych ilustracji, zadając pytania: Ile córek miała wdowa? Co możemy o nich

powiedzieć? Co się stało, gdy młodsza córka spotkała przy strumieniu ubogą kobietę? Jak

zachowała się starsza córka, gdy spotkała piękną damę? Jak obydwie córki zostały nagro-

dzone za swoje zachowanie? Dlaczego warto być dobrym?

4. Na życzenie wróżki – wprawki pantomimiczne.

• Nauczyciel, jako wróżka, przy pomocy pałeczki zamienia dzieci w różne postaci, które

przedstawiają następujące sytuacje: Król i królowa przechadzają się dostojnie po komna-

tach pałacowych. Kelner niesie tacę pełną szklanek. Artysta cyrkowy żongluje piłeczkami.

Taternik wspina się na szczyt. Rybak ciągnie sieć pełną ryb.

5. W teatrze – ćwiczenia słownikowe.

• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy. Każdej grupie wręcza wyciętą z papieru pako-

wego kurtynę i mazaki.

• Dzieci w grupach zapisują na kurtynach wyrazy związane z teatrem.

background image

94

• Po upływie wyznaczonego przez nauczyciela czasu grupy przypinają kurtyny do tablicy,

a ich przedstawiciele prezentują efekty pracy.

6. Aby powstało przedstawienie – słuchanie wypowiedzi nauczyciela.

• Nauczyciel pyta dzieci, czy wiedzą, kto pracuje w teatrze i co należy do obowiązków

tych osób.

• Dzieci wypowiadają się na podstawie własnych doświadczeń i wizyty w teatrze. Nauczy-

ciel uzupełnia ich wypowiedzi: Aby powstało przedstawienie potrzebna jest praca wielu

ludzi. Ważną rolę pełni reżyser, który czuwa nad całością. Dekoracje przygotowuje sceno-

graf. Aktorzy grają wyznaczone przez reżysera role. Kostiumy dla aktorów projektuje kostiu-

molog. Twarz i wygląd aktora zmienia charakteryzator. Aktorzy są bardzo ważni nie tylko

w żywym teatrze. Również taki, w którym grają kukiełki, pacynki i marionetki, nie obędzie

się bez pracy aktora. Do przedstawienia w teatrze potrzebna jest scena, odpowiednio do-

brana muzyka i światło, które nada przedstawieniu właściwą oprawę. Jeszcze miejsce na

widowni dla publiczności, bo bez niej praca tylu ludzi nie miałaby sensu.

7. Przed występem – ćwiczenia mimiczne.

• Dzieci stoją w parach naprzeciwko siebie. Jedno dziecko z pary zmienia wyraz twarzy,

robiąc różne miny. Wszystko to – możliwie wiernie – powtarza partner. Po czasie ustalo-

nym przez nauczyciela następuje zmiana ról.
Logopeda radzi – rozgrzewka małego aktora
Propozycje ćwiczeń dla małych aktorów przygotowujących się do występu:

• szybkie ruchy języka między kącikami ust, klaskanie językiem,

• energiczne cmokanie i parskanie wargami,

• naprzemienne wciąganie i nadymanie policzków,

• kilka głębokich wdechów i wydechów,

• melodyjne i staranne (zwracamy uwagę na otwieranie ust) wypowiadanie samogłosek

a – i – u – y – e – o,

• wyraziste wypowiadanie spółgłosek p, t, k, cz (wolno i szybko).

8. Jestem aktorem – odgrywanie scenek dramowych.

• Dzieci stoją w kręgu i odliczają do sześciu. Tak

powstałe grupy jedynek, dwójek, trójek, czwórek,

piątek szóstek zajmują wyznaczone przez na-

uczyciela miejsca w sali.

• Przedstawiciele grup losują ilustracje do baśni

Wróżki. Dzieci w grupach przygotowują scenki

na temat wylosowanych ilustracji (dzielą mię-

dzy siebie role, układają muzykę z wykorzysta-

niem własnoręcznie wykonanych instrumen-

tów).

• Grupy kolejno prezentują scenki, a reszta dzieci

ogląda i nagradza aktorów brawami.

9. Baśniowy rysunek z kół – ćwiczenia grafomo-

toryczne.

• Dzieci w 

ćw. pol.-społ. na s. 16.

rysują po śla-

dach. Następnie kolorują rysunek kredkami

w ulubionych kolorach.

10. Dwie córki – przyporządkowywanie elementów do bohaterek baśni.

• Dzieci oglądają i  nazywają elementy narysowane obok postaci dwóch córek z  baśni

Wróżki. Samodzielnie łączą poszczególne elementy z odpowiednią postacią.

11. Układanie wyrazów i zdania – ćwiczenia w pisaniu.

• W 

ćw. pol.-społ. na s.17.

dzieci podkreślają w każ-

dej pętli wyraz, który nie pasuje do pozostałych.

Następnie z  podkreślonych wyrazów układają

zdanie i piszą je w liniaturze: Dobry człowiek po-

maga innym.

• Dzieci układają wyrazy z podanych liter i zapi-

sują je w liniach. Obok każdego wyrazu przykle-

jają odpowiedni obrazek (naklejka 1.).

12. Krajobrazy Polski.

• Dzieci przyglądają się mapie Polski. Nauczyciel

zwraca uwagę na kolory, jakimi przedstawia się

na mapie miejsca o różnej wysokości. Dzieci po-

dają nazwy kolorów.

• Nauczyciel mówi dzieciom, że kolory zależą od

tego, co przedstawia mapa. Dzieci odczytują

z legendy znaczenie kolorów: zielonego, żółte-

go, brązowego, niebieskiego.

• Nauczyciel wskazuje na mapie największe niziny, wyżyny, rzeki, jeziora, Morze Bałtyckie,

Tatry.

• Dzieci oglądają mapę w 

ćw. matem.-przyr. na s. 16.

Czytają ciekawostkę Macyka Podróż-

nika oraz nazwy miast na mapie.

• Nauczyciel pokazuje tablicę demonstracyjną nr 36. Dzieci oglądają przedstawione kra-

jobrazy i opowiadają, czym się charakteryzują.

• Dzieci przyglądają się krajobrazom przedstawionym w kołach wokół mapy zamieszczo-

nej w ćwiczeniach. Wymieniają elementy i porównują je z sobą. Nauczyciel nazywa kra-

background image

95

10. Dwie córki – przyporządkowywanie elementów do bohaterek baśni.

• Dzieci oglądają i  nazywają elementy narysowane obok postaci dwóch córek z  baśni

Wróżki. Samodzielnie łączą poszczególne elementy z odpowiednią postacią.

11. Układanie wyrazów i zdania – ćwiczenia w pisaniu.

• W 

ćw. pol.-społ. na s.17.

dzieci podkreślają w każ-

dej pętli wyraz, który nie pasuje do pozostałych.

Następnie z  podkreślonych wyrazów układają

zdanie i piszą je w liniaturze: Dobry człowiek po-

maga innym.

• Dzieci układają wyrazy z podanych liter i zapi-

sują je w liniach. Obok każdego wyrazu przykle-

jają odpowiedni obrazek (naklejka 1.).

12. Krajobrazy Polski.

• Dzieci przyglądają się mapie Polski. Nauczyciel

zwraca uwagę na kolory, jakimi przedstawia się

na mapie miejsca o różnej wysokości. Dzieci po-

dają nazwy kolorów.

• Nauczyciel mówi dzieciom, że kolory zależą od

tego, co przedstawia mapa. Dzieci odczytują

z legendy znaczenie kolorów: zielonego, żółte-

go, brązowego, niebieskiego.

• Nauczyciel wskazuje na mapie największe niziny, wyżyny, rzeki, jeziora, Morze Bałtyckie,

Tatry.

• Dzieci oglądają mapę w 

ćw. matem.-przyr. na s. 16.

Czytają ciekawostkę Macyka Podróż-

nika oraz nazwy miast na mapie.

• Nauczyciel pokazuje tablicę demonstracyjną nr 36. Dzieci oglądają przedstawione kra-

jobrazy i opowiadają, czym się charakteryzują.

• Dzieci przyglądają się krajobrazom przedstawionym w kołach wokół mapy zamieszczo-

nej w ćwiczeniach. Wymieniają elementy i porównują je z sobą. Nauczyciel nazywa kra-

background image

96

jobrazy: nadmorski, nizinny, wyżynny, górzysty, pojezierzy, a dzieci palcem pokazują je

na swoich mapkach w ćwiczeniach.

• Nauczyciel rozkłada na środku sali widokówki i dzieli dzieci na cztery grupy. Każda gru-

pa wybiera spośród widokówek te, które przedstawiają wskazane przez nauczyciela

krajobrazy: nizinny, górski, nadmorski, krajobraz jezior.

• Dzieci słuchają czytanych przez nauczyciela w 

ćw. na s. 17.

informacji. Piszą, dokąd po-

jadą dzieci i łączą zdania z odpowiednimi rysunkami.

• Dzieci wypowiadają się na temat, w które spośród podanych miejsc chciałyby pojechać

na wakacje i dlaczego. Kolorują odpowiedni rysunek.

13. Podsumowanie zajęć.

• Nauczyciel prosi, aby dzieci przypomniały sobie, o czym dziś rozmawiały podczas zajęć

i czego się nauczyły. Każde dziecko zapisuje na małej kartce wyraz związany z zajęciami.

• Dzieci czytają po kolei zapisane wyrazy, a następnie wpisują je na bilecie do wartości

MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE.

Dzień 2.

TEMAT DNIA: Idziemy do teatru

(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: Idziemy do teatru. Wprowadzenie dwuznaku Dz, dz. Posługiwanie się

linijką – mierzenie.

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Na ostatnich zajęciach poznaliście baśń Wróżki. Potraficie opowiedzieć jej treść i wskazać

postaci występujące w tej baśni. Umiecie odgrywać scenki. Wiecie, co jest potrzebne, aby

powstało przedstawienie. Przeliczacie pieniądze i potraficie rozwiązać zadania o kupowa-

niu. Rozumiecie, co to jest dług.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– wie, jak należy zachować się w teatrze,

– rozumie, co to jest rekwizyt,

– potrafi dopasować proste rekwizyty do popularnych baśni,

– umie czytać teksty z elementarza i rozumie, co czyta,

– pisze kaligraficznie wyrazy z Dz, dz – prawidłowo łączy litery,

– umie dzielić dowolne wyrazy na sylaby,

– właściwie posługuje się linijką,

– odczytuje i zapisuje wynik pomiaru w zakresie pełnych centymetrów,

– porównuje wyniki pomiarów,

– oblicza długości tras.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach będziecie rozmawiać o właściwym zachowaniu się w teatrze. Do-

wiecie się, co to jest rekwizyt i jaką rolę pełni w przedstawieniu. Będziecie wskazywać, do ja-

kiego przedstawienia pasują rekwizyty, które rozpoznacie dotykiem. Poznacie dwuznak dz.

Będziecie ćwiczyć umiejętność czytania i pisania wyrazów z nowo poznanym dwuznakiem.

Zmierzycie linijką odległości na mapie i obliczycie długości tras między miastami.

Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– wypowiadać się na temat ilustracji i tekstu,

– powiedzieć, jak należy zachować się w teatrze,

– prawidłowo czytać i pisać sylaby oraz wyrazy z dwuznakiem dz,

– mierzyć linijką i obliczać długości tras zaznaczonych na mapie.

Pytania kluczowe

• Jak należy zachowywać się w teatrze?

• Co to jest rekwizyt i jaką rolę pełni w przedstawieniu?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz.

4, portfolio ucznia – karta nr 49, Karty kreatywne – teczka dodatkowa: karta B5 s. 62. (krzy-

żówka), bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W  KULTURZE; zapisane na

paskach papieru (o  szerokości 10 cm) zdania: Aktorów nagradzamy brawami. Kręcimy się

na fotelach. Jemy podczas przedstawienia. Oglądamy przedstawienie. Rozmawiamy z kole-

gami w czasie spektaklu. Podczas przerwy biegamy po korytarzach teatru. Przepychamy się

do przejścia. Czekamy na swoją kolej. Zachowujemy się kulturalnie; drewniana łyżka, korona

z papieru, warkocze z wełny, wiórki zestrugane z deski, kawałki wełny, patyk, różne rodzaje

dzbanków, nakryte materiałem pudełko kartonowe z rekwizytami (lustro, pantofelek, czap-

ka krasnoludka, jabłko, maskotka żaba, korona, pierścionki zawieszone na nitce, piernik,

dzbanek, koszyk wiklinowy), białe, niebieskie i czerwone kartoniki.

Przebieg zajęć

1. Odprężyć się jak… – zabawy wprowadzające.

• Dzieci poruszają się swobodnie po wyznaczonej przez nauczyciela części sali, naśladu-

jąc wirowanie wiosennych dmuchawców w słoneczny dzień, aż do ostatecznego lądo-

wania na podłodze.

• Dzieci udają lody na patyku. Na początku stoją sztywno, po chwili topnieją, lód spływa

powoli, rozprzestrzenia się po podłodze.

(D. Jóźwik, R. Szymonek, Baw się i ucz z nami. Scenariusze zajęć dramowych dla szkoły podstawowej. Kielce 2000)

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel mówi dzieciom, co będą robić na zajęciach. Następnie podaje cele zajęć i in-

formuje, na co będzie dzisiaj zwracał szczególną uwagę.

3. Zaproszenie do teatru – rozwiązanie krzyżówki.

• Dzieci wykonują zadania w karcie B5 na s. 62. (Karty kreatywne – teczka dodatkowa).

Rozwiązują krzyżówki – w pierwszej tworzą nazwy zwierząt z rozsypanych liter, w dru-

giej wpisują nazwy przedmiotów przedstawionych na obrazku, w trzeciej – odgadują

wyrazy na podstawie opisów.

• Wskazane przez nauczyciela dziecko odczytuje głośno rozwiązanie i czyta hasło: Bilet

do teatru.

4. Kodeks miłego widza – wypowiedzi na temat zachowania się w teatrze.

• Nauczyciel zawiesza na tablicy zdania: Aktorów nagradzamy brawami. Kręcimy się na fo-

telach. Jemy podczas przedstawienia. Oglądamy przedstawienie. Rozmawiamy z kolegami

w czasie spektaklu. Podczas przerwy biegamy po korytarzach teatru. Przepychamy się do

przejścia. Czekamy na swoją kolej. Zachowujemy się kulturalnie. Dzieci czytają po cichu

zdania.

background image

97

Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– wypowiadać się na temat ilustracji i tekstu,

– powiedzieć, jak należy zachować się w teatrze,

– prawidłowo czytać i pisać sylaby oraz wyrazy z dwuznakiem dz,

– mierzyć linijką i obliczać długości tras zaznaczonych na mapie.

Pytania kluczowe

• Jak należy zachowywać się w teatrze?

• Co to jest rekwizyt i jaką rolę pełni w przedstawieniu?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz.

4, portfolio ucznia – karta nr 49, Karty kreatywne – teczka dodatkowa: karta B5 s. 62. (krzy-

żówka), bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W  KULTURZE; zapisane na

paskach papieru (o  szerokości 10 cm) zdania: Aktorów nagradzamy brawami. Kręcimy się

na fotelach. Jemy podczas przedstawienia. Oglądamy przedstawienie. Rozmawiamy z kole-

gami w czasie spektaklu. Podczas przerwy biegamy po korytarzach teatru. Przepychamy się

do przejścia. Czekamy na swoją kolej. Zachowujemy się kulturalnie; drewniana łyżka, korona

z papieru, warkocze z wełny, wiórki zestrugane z deski, kawałki wełny, patyk, różne rodzaje

dzbanków, nakryte materiałem pudełko kartonowe z rekwizytami (lustro, pantofelek, czap-

ka krasnoludka, jabłko, maskotka żaba, korona, pierścionki zawieszone na nitce, piernik,

dzbanek, koszyk wiklinowy), białe, niebieskie i czerwone kartoniki.

Przebieg zajęć

1. Odprężyć się jak… – zabawy wprowadzające.

• Dzieci poruszają się swobodnie po wyznaczonej przez nauczyciela części sali, naśladu-

jąc wirowanie wiosennych dmuchawców w słoneczny dzień, aż do ostatecznego lądo-

wania na podłodze.

• Dzieci udają lody na patyku. Na początku stoją sztywno, po chwili topnieją, lód spływa

powoli, rozprzestrzenia się po podłodze.

(D. Jóźwik, R. Szymonek, Baw się i ucz z nami. Scenariusze zajęć dramowych dla szkoły podstawowej. Kielce 2000)

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel mówi dzieciom, co będą robić na zajęciach. Następnie podaje cele zajęć i in-

formuje, na co będzie dzisiaj zwracał szczególną uwagę.

3. Zaproszenie do teatru – rozwiązanie krzyżówki.

• Dzieci wykonują zadania w karcie B5 na s. 62. (Karty kreatywne – teczka dodatkowa).

Rozwiązują krzyżówki – w pierwszej tworzą nazwy zwierząt z rozsypanych liter, w dru-

giej wpisują nazwy przedmiotów przedstawionych na obrazku, w trzeciej – odgadują

wyrazy na podstawie opisów.

• Wskazane przez nauczyciela dziecko odczytuje głośno rozwiązanie i czyta hasło: Bilet

do teatru.

4. Kodeks miłego widza – wypowiedzi na temat zachowania się w teatrze.

• Nauczyciel zawiesza na tablicy zdania: Aktorów nagradzamy brawami. Kręcimy się na fo-

telach. Jemy podczas przedstawienia. Oglądamy przedstawienie. Rozmawiamy z kolegami

w czasie spektaklu. Podczas przerwy biegamy po korytarzach teatru. Przepychamy się do

przejścia. Czekamy na swoją kolej. Zachowujemy się kulturalnie. Dzieci czytają po cichu

zdania.

background image

98

• Nauczyciel nawiązuje do zachowania dzieci w czasie wizyty w teatrze. Dzieci wybierają

zdania, które świadczą o właściwym zachowaniu w teatrze.

• W 

elementarzu na s. 61.

czytają głośno zdania – rady, jak zachować się w teatrze.

5. Wprowadzenie rekwizytu – rozwijanie wyobraźni.

• Dzieci oglądają w 

elementarzu na s. 60.

ilustrację przedstawiającą zasłoniętą kurty-

nę i widzów. Na podstawie rekwizytu widocznego na scenie próbują odgadnąć, jakie

przedstawienie za chwilę obejrzą widzowie.

• Nauczyciel tłumaczy dzieciom, co to jest rekwizyt i do czego służy w przedstawieniu.

• Dzieci nazywają rekwizyty: koszyk, piernik, zapałki, zwierciadło, pantofelek. Określają,

z jakich przedstawień one pochodzą.

6. Teatr z łyżki – wypowiedzi na temat wiersza.

• Nauczyciel mówi, że ten sam przedmiot może być rekwizytem w różnych przedstawie-

niach. Czyta dzieciom wiersz Teatr z łyżki i jednocześnie demonstruje łyżkę z dodatkami,

o których jest mowa w wierszu.

Jeśli drewnianej łyżce

Jeśli ozdobisz łyżkę

dasz koronę ze srebra,

odrobiną wełny,

będzie z łyżki król dostojny.

to będzie baran

Jeśli drewnianej łyżce

siarki pełny.

przypniesz długie warkocze,

Jeśli dasz drewnianej łyżce

to będzie królewna.

miecz wystrugany z patyka,

Jeśli przykleisz

Będziesz miał dzielnego

do łyżki wióry,

krakowskiego szewczyka.

takie ze strugania deski,

Teraz poproś mamę, tatę i brata

to z łyżki będzie

do najpiekniejszego

groźny smok wawelski.

teatru świata.

(J. Jałowiec w: K. Lenkiewicz, Wybór wierszy okolicznościowych dla klas I–III, WSiP 1994)

• Dzieci mówią, jakie zastosowanie miała w przedstawieniu łyżka. Następnie wymyślają

inne przykłady jej przeobrażenia.

7. Dzbany, dzbanki – wprowadzenie dwuznaku Dz, dz.

• Nauczyciel pokazuje dzieciom różne rodzaje dzbanków. Dzieci oglądają przedmioty,

porównują ich wielkość i kolor, rozmawiają o ich zastosowaniu.

• Dzieci dzielą na sylaby i głoskują wyraz dzbanek. Wskazane przez nauczyciela dziecko

przypina na tablicy sześć białych kartoników. Następnie na pierwszy biały kartonik na-

kłada niebieski. Na pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio kartoniki czerwone

i niebieskie, oznaczające samogłoski i spółgłoski.

• Nauczyciel przypina na tablicy dwuznak dz. Dzieci mówią, z jakich liter się składa.

8. Analiza i synteza głoskowa i wzrokowa wyrazów z dz.

• Dzieci odszukują w wyrazach: dzwonek, kukurydza, widz dwuznaku dz. Dzielą wyrazy na

sylaby i głoski.

• Nauczyciel mówi wyrazy: rydze, pędzel, a dzieci dzielą je na sylaby i głoski.

9. W teatrze – ćwiczenia w czytaniu, analiza ilustracji.

• Dzieci czytają głośno wyrazy w 

elementarzu na s. 61.

Mówią, którym z kolei znakiem

w tych wyrazach jest dwuznak dz. Dzielą wyrazy na sylaby.

• Dzieci czytają cicho tekst w 

ćw. 4

. Porównują jego treść z ilustracją na

s . 60 elementarza

.

Dzieci wskazują na to, co wspólnego mają tekst i ilustracja.

10. Czarodziejski kufer – rozpoznawanie rekwizytów, przyporządkowanie rekwizytów

do utworów.

• Dzieci siedzą w kręgu, na środku znajduje się czarodziejski kufer (pudełko kartonowe

nakryte materiałem), w którym znajdują się rekwizyty: lustro, pantofelek, czapka kra-

snoludka, jabłko, maskotka żaba, korona, pierścionki zawieszone na nitce, piernik, dzba-

nek, koszyk wiklinowy.

• Wskazane przez nauczyciela dzieci podchodzą kolejno do czarodziejskiego pudła. Bio-

rą do ręki jeden przedmiot. Przy pomocy dotyku rozpoznają go, nazywają i pokazują

dzieciom.

• Dzieci wspólnie decydują, jaki tytuł mogłoby mieć przedstawienie, z którego pochodzi

ten rekwizyt.

11. Ćwiczenia grafomotoryczne.

• W 

ćw. pol.-społ. na s. 18

. dzieci rysują dzbanek

i wzory na dzbanie po śladach.

12. Ćwiczenia z dwuznakiem dz. Dzieci piszą lite-

ry po śladach. Czytają sylaby i wyrazy, a następ-

nie piszą je po śladach i  samodzielnie. Doko-

nują samooceny wykonanej pracy (zaznaczają

emotikony).

13. Mierzymy – ćwiczenia w praktycznym posłu-

giwaniu się linijką.

• Nauczyciel poleca dzieciom zmierzenie za po-

mocą linijki dowolnego małego przedmiotu

znajdującego się w klasie. Przypomina o właści-

wym (od 0) przyłożeniu linijki do mierzonego

przedmiotu lub odcinka.

• Dzieci po kolei mówią, co mierzyły i jaki otrzy-

mały wynik pomiaru. Porównują swoje wyniki

z tymi, które uzyskali ich koledzy i koleżanki.

background image

99

7. Dzbany, dzbanki – wprowadzenie dwuznaku Dz, dz.

• Nauczyciel pokazuje dzieciom różne rodzaje dzbanków. Dzieci oglądają przedmioty,

porównują ich wielkość i kolor, rozmawiają o ich zastosowaniu.

• Dzieci dzielą na sylaby i głoskują wyraz dzbanek. Wskazane przez nauczyciela dziecko

przypina na tablicy sześć białych kartoników. Następnie na pierwszy biały kartonik na-

kłada niebieski. Na pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio kartoniki czerwone

i niebieskie, oznaczające samogłoski i spółgłoski.

• Nauczyciel przypina na tablicy dwuznak dz. Dzieci mówią, z jakich liter się składa.

8. Analiza i synteza głoskowa i wzrokowa wyrazów z dz.

• Dzieci odszukują w wyrazach: dzwonek, kukurydza, widz dwuznaku dz. Dzielą wyrazy na

sylaby i głoski.

• Nauczyciel mówi wyrazy: rydze, pędzel, a dzieci dzielą je na sylaby i głoski.

9. W teatrze – ćwiczenia w czytaniu, analiza ilustracji.

• Dzieci czytają głośno wyrazy w 

elementarzu na s. 61.

Mówią, którym z kolei znakiem

w tych wyrazach jest dwuznak dz. Dzielą wyrazy na sylaby.

• Dzieci czytają cicho tekst w 

ćw. 4

. Porównują jego treść z ilustracją na

s . 60 elementarza

.

Dzieci wskazują na to, co wspólnego mają tekst i ilustracja.

10. Czarodziejski kufer – rozpoznawanie rekwizytów, przyporządkowanie rekwizytów

do utworów.

• Dzieci siedzą w kręgu, na środku znajduje się czarodziejski kufer (pudełko kartonowe

nakryte materiałem), w którym znajdują się rekwizyty: lustro, pantofelek, czapka kra-

snoludka, jabłko, maskotka żaba, korona, pierścionki zawieszone na nitce, piernik, dzba-

nek, koszyk wiklinowy.

• Wskazane przez nauczyciela dzieci podchodzą kolejno do czarodziejskiego pudła. Bio-

rą do ręki jeden przedmiot. Przy pomocy dotyku rozpoznają go, nazywają i pokazują

dzieciom.

• Dzieci wspólnie decydują, jaki tytuł mogłoby mieć przedstawienie, z którego pochodzi

ten rekwizyt.

11. Ćwiczenia grafomotoryczne.

• W 

ćw. pol.-społ. na s. 18

. dzieci rysują dzbanek

i wzory na dzbanie po śladach.

12. Ćwiczenia z dwuznakiem dz. Dzieci piszą lite-

ry po śladach. Czytają sylaby i wyrazy, a następ-

nie piszą je po śladach i  samodzielnie. Doko-

nują samooceny wykonanej pracy (zaznaczają

emotikony).

13. Mierzymy – ćwiczenia w praktycznym posłu-

giwaniu się linijką.

• Nauczyciel poleca dzieciom zmierzenie za po-

mocą linijki dowolnego małego przedmiotu

znajdującego się w klasie. Przypomina o właści-

wym (od 0) przyłożeniu linijki do mierzonego

przedmiotu lub odcinka.

• Dzieci po kolei mówią, co mierzyły i jaki otrzy-

mały wynik pomiaru. Porównują swoje wyniki

z tymi, które uzyskali ich koledzy i koleżanki.

background image

100

14. Wakacyjne trasy – mierzenie odległości na mapie.

• Dzieci oglądają mapę w

 ćw. matem.-przyr. na s. 18

. Czytają po cichu nazwy miast.

• Dzieci mierzą odległości wskazane przez nauczyciela (ze Szczecina do Poznania, z Opo-

la do Krakowa, z Łodzi do Warszawy) i podają wyniki pomiarów. Wskazane przez na-

uczyciela dzieci odczytują z mapy nazwy miast, które odwiedzili podczas wakacyjnych

wędrówek Hania, Wojtek i Staś.

• Dzieci indywidualnie mierzą odległości między wskazanymi miastami i  zapisują

w okienkach ich długości. Następnie obliczają długość całych tras. Nauczyciel sprawdza

poprawność wykonania zadania.

15. Podsumowanie zajęć.

• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat dzisiejszych zajęć. Dzieci kończą rozpoczęte

zdanie: Gdybym miał/a bilet do teatru...

Zadanie domowe

Rozwiąż zagadki w 

Portfolio ucznia – karta 49

. Napisz ich rozwiązania.

Dzień 3.

TEMAT DNIA: Po co jest teatr?

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: Po co jest teatr? Wybieramy przedstawienia, które chcielibyśmy obej-

rzeć. Doskonalenie umiejętności mierzenia.

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Wiecie, jak należy zachować się w teatrze. Dowiedzieliście się, co to jest rekwizyt i jaką rolę

pełni w przedstawieniu. Rozpoznajecie rekwizyty po dotyku. Odgadliście, do jakich przed-

stawień pasują. Znacie dwuznak dz. Umiecie czytać i pisać sylaby oraz wyrazy z nowo po-

znanym dwuznakiem. Potraficie posługiwać się linijką. Zmierzyliście odległości na mapie.

Umiecie obliczyć długości tras pomiędzy miastami.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– umie bawić się z innymi dziećmi w teatr,

– umie czytać teksty z elementarza i rozumie, co czyta,

– umie odczytać z plakatu teatralnego potrzebne informacje (tytuł przedstawienia, boha-

terowie itd.),

– umie dzielić dowolne wyrazy na sylaby, zdania – na wyrazy, tekst – na zdania,

– pisze kaligraficznie – przepisuje wyrazy i zdania, prawidłowo łączy litery, stosuje właści-

we odstępy między wyrazami, pamięta o kropce na końcu zdania,

– właściwie posługuje się linijką, odczytuje i zapisuje wyniki pomiarów,

– porównuje wyniki pomiarów,

– oblicza długości tras.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach spróbujecie odpowiedzieć na pytanie: Po co jest teatr? Dowiecie się,

co to jest plakat i jakie informacje dotyczące przedstawienia można na nim znaleźć. Wcielicie

się w  aktorów. Odegracie różne scenki. Będziecie ćwiczyć umiejętność pisania. Będziecie

mierzyć przy pomocy linijki i porównywać pomiary.

Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– wypowiadać się na temat teatru,

– odczytać z plakatu informacje dotyczące przedstawienia,

– posługiwać się linijką.

Pytania kluczowe

• Po co jest teatr?

• Jakie informacje można odczytać z plakatu?

• Jak należy mierzyć linijką?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4;

kostka mimiczna, maski z papieru: białe, czerwone, niebieskie i czarne; paski papieru o sze-

rokości 1 cm i długości: białe – 3 cm, zielone – 6 cm, czerwone – 10 cm, niebieskie – 15 cm,

żółte – 4 cm.

Przebieg zajęć

1. Cieszę się, że cię widzę – zabawa wprowadzająca.

• Nauczyciel wita się z dziećmi słowami: Cieszę się, że was widzę i zaprasza je do zabawy.

• Dzieci ostrożnie chodzą po klasie, z zamkniętymi oczami. Kiedy podczas spaceru do-

tkną się z innymi dziećmi, wówczas zatrzymują się, otwierają oczy i mówią do siebie

nawzajem: Cieszę się, że cię widzę.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel mówi dzieciom, że dzisiaj również będą rozmawiać o teatrze i wiele czasu

poświęcą na zabawy związane z teatrem. Następnie podaje cele zajęć i informuje dzieci,

na co będzie dzisiaj zwracał szczególną uwagę.

• Dzieci pokazują pracę domową. Nauczyciel sprawdza poprawność jej wykonania.

3. Po co jest teatr – ćwiczenia w mówieniu.

• Nauczyciel czyta dzieciom wypowiedź bohate-

rów elementarza – Grażyny, Doroty i Bartka.

• Dzieci czytają po cichu wiersz pt. Po co jest teatr?

elementarzu na s. 62.

Następnie wypowiada-

ją się swobodnie na temat wiersza. Nazywają

przedmioty, które w  przedstawieniu pełnią

określone funkcje.

• Dzieci próbują odpowiedzieć na pytanie zawar-

te w tytule wiersza: Po co jest teatr? w oparciu

o treść wiersza i własne doświadczenia.

4. Zabawy z kostką mimiczną.

• Dzieci stoją na środku sali, tworząc półkole. Jed-

no wskazane przez nauczyciela dziecko staje na

wprost dzieci i rzuca kostką mimiczną. Następ-

nie pokazuje taką minę, jaką wyrzuciło na kost-

ce, a reszta dzieci powtarza za nim.

• Dzieci siedzą w kole, jedno obok drugiego. Wska-

zane dziecko rzuca kostką i przekazuje minę sąsiadowi siedzącemu z lewej strony. Pozostałe

dzieci przekazują sobie minę kolejno jedno drugiemu – zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

background image

101

Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– wypowiadać się na temat teatru,

– odczytać z plakatu informacje dotyczące przedstawienia,

– posługiwać się linijką.

Pytania kluczowe

• Po co jest teatr?

• Jakie informacje można odczytać z plakatu?

• Jak należy mierzyć linijką?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4;

kostka mimiczna, maski z papieru: białe, czerwone, niebieskie i czarne; paski papieru o sze-

rokości 1 cm i długości: białe – 3 cm, zielone – 6 cm, czerwone – 10 cm, niebieskie – 15 cm,

żółte – 4 cm.

Przebieg zajęć

1. Cieszę się, że cię widzę – zabawa wprowadzająca.

• Nauczyciel wita się z dziećmi słowami: Cieszę się, że was widzę i zaprasza je do zabawy.

• Dzieci ostrożnie chodzą po klasie, z zamkniętymi oczami. Kiedy podczas spaceru do-

tkną się z innymi dziećmi, wówczas zatrzymują się, otwierają oczy i mówią do siebie

nawzajem: Cieszę się, że cię widzę.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel mówi dzieciom, że dzisiaj również będą rozmawiać o teatrze i wiele czasu

poświęcą na zabawy związane z teatrem. Następnie podaje cele zajęć i informuje dzieci,

na co będzie dzisiaj zwracał szczególną uwagę.

• Dzieci pokazują pracę domową. Nauczyciel sprawdza poprawność jej wykonania.

3. Po co jest teatr – ćwiczenia w mówieniu.

• Nauczyciel czyta dzieciom wypowiedź bohate-

rów elementarza – Grażyny, Doroty i Bartka.

• Dzieci czytają po cichu wiersz pt. Po co jest teatr?

elementarzu na s. 62.

Następnie wypowiada-

ją się swobodnie na temat wiersza. Nazywają

przedmioty, które w  przedstawieniu pełnią

określone funkcje.

• Dzieci próbują odpowiedzieć na pytanie zawar-

te w tytule wiersza: Po co jest teatr? w oparciu

o treść wiersza i własne doświadczenia.

4. Zabawy z kostką mimiczną.

• Dzieci stoją na środku sali, tworząc półkole. Jed-

no wskazane przez nauczyciela dziecko staje na

wprost dzieci i rzuca kostką mimiczną. Następ-

nie pokazuje taką minę, jaką wyrzuciło na kost-

ce, a reszta dzieci powtarza za nim.

• Dzieci siedzą w kole, jedno obok drugiego. Wska-

zane dziecko rzuca kostką i przekazuje minę sąsiadowi siedzącemu z lewej strony. Pozostałe

dzieci przekazują sobie minę kolejno jedno drugiemu – zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

background image

102

5. Maski z kartki papieru – improwizowanie.

• Nauczyciel przygotowuje maski (wycina otwory na oczy i usta) w kolorach: białym, czer-

wonym, niebieskim i czarnym. Do masek mocuje cienkie gumki lub troczki. Każde dziec-

ko bierze maskę w dowolnym kolorze i zakłada ją na twarz.

• Kolory masek określają sposoby zachowania, które mają odegrać wszyscy uczestnicy

zabawy. Dzieci w białych maskach zachowują się nieśmiało, w czerwonych – dokuczają

wszystkim, w niebieskich – chronią te w białych, a w czarnych – uspokajają te w czerwo-

nych. Dzieci cały czas improwizują.

(D. Jóźwik, R. Szymonek, Baw się i ucz z nami. Scenariusze zajęć dramowych dla szkoły podstawowej,

Kielce 2000)

6. Aktorzy na plan – zabawy dramowe.

• Dzieci dobierają się w grupy w dowolny sposób. Następnie przygotowują i odgrywają

jedną z wybranych scen: Dziecko nie chce zostać w przedszkolu. Kibice witają złotego me-

dalistę. Zajączki uciekają przed wilkiem. Ludzie opalają się na plaży. Dzieci tańczą na zaba-

wie karnawałowej. Mechaniczne zabawki poruszają się.

Uwaga! Dzieci mogą wykorzystać własno-

ręcznie wykonane instrumenty.

7. Plakaty – ćwiczenia w mówieniu.

• Dzieci oglądają przykłady różnych plakatów

w

 elementarzu na s. 63.

Opowiadają, co przed-

stawia każdy z nich. Odczytują informacje do-

tyczące tytułu, autora, bohaterów przedstawie-

nia. Próbują zgadnąć, na jakie przedstawienia

zapraszają plakaty i  który plakat najlepiej za-

chęca do obejrzenia przedstawienia. Decydują,

na jakie przedstawienie chciałyby pójść z  całą

klasą.

• Dzieci dokonują oceny plakatów – mówią, który

najbardziej im się podoba i dlaczego.

8. Trzy dzbany – dzielenie wyrazów na sylaby,

ćwiczenia w pisaniu.

• Dzieci czytają po cichu wyrazy w 

ćw. 3. na s. 19

.

Dzielą je na sylaby i odpowiednio wpisują.

9. Ilustracja – redagowanie podpisu.

• Dzieci przyglądają się obrazkowi. Opowiadają,

co na nim widać. Samodzielnie układają zdanie

i piszą je obok w liniaturze.

10. Kolorowe chodniczki – mierzenie linijką, po-

równywanie długości.

• Nauczyciel kładzie na podłodze kolorowe paski

papieru różnej długości. Dzieci biorą trzy do-

wolne paski różniące się długością. Mierzą je za

pomocą linijki, zapisują wyniki na paskach.

• Dzieci porównują wszystkie wyniki pomiarów.

Wspólnie ustalają, jakiej długości są paski o ta-

kich samych kolorach.

11. Doskonalenie umiejętności odejmowania, mierzenia, porównywania.

• Dzieci mierzą linijką w 

ćw. matem.-przyr. na s. 19.

długości walizek. Obok zapisują wyniki pomiarów.

• Dzieci obliczają działania na odejmowanie

liczb. Następnie łączą walizki ze zdjęciami dzie-

ci, biorąc pod uwagę taki sam wynik działania

i pomiaru walizki.

• Dzieci uzupełniają zdania wyrazami: Lena, Eryk,

krótszą walizkę.

12. Podsumowanie zajęć.

• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć. Mó-

wią, jak czuły się w roli aktorów. Oceniają swo-

je umiejętności w  zakresie posługiwania się

linijką.

Dzień 4.

TEMAT DNIA: Znakomite przedstawienie

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: Mamo, mamo – to było znakomite przedstawienie! Wprowadzenie dwu-

znaku , . Wprowadzenie liczby 17 i jej zapisu cyfrowego.

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Rozumiecie, po co jest teatr. Wiecie, co to jest plakat i jakie informacje dotyczące przedsta-

wienia można z niego odczytać. Potraficie wcielić się w role aktorów. Umiecie odegrać różne

scenki. Potraficie dzielić wyrazy na sylaby. Umiecie ułożyć i zapisać podpis do ilustracji. Mie-

rzycie przy pomocy linijki i porównujecie wyniki pomiarów.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– umie czytać teksty z elementarza i rozumie, co czyta,

– potrafi czytać dialog z podziałem na role,

– pisze kaligraficznie , ,

– przepisuje wyrazy i zdania, prawidłowo łączy litery, stosuje właściwe odstępy między

wyrazami, pamięta o kropce na końcu zdania,

– odczytuje i zapisuje liczbę 17,

– przedstawia liczbę 17 jako sumę liczb 107.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach będziecie rozmawiać o przedstawieniu, na którym byliście w te-

atrze. Przeczytacie tekst w  elementarzu z  podziałem na role. Poznacie dwuznak , .

Będziecie pisać wyrazy z  nowo poznanym dwuznakiem. Ułożycie treść rozmowy między

mamą a dzieckiem. Poznacie liczbę 17. Przedstawicie liczbę 17 jako sumę dwóch liczb. Za-

gracie w bingo.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– czytać dialog z podziałem na role,

– wypowiadać się na temat tekstu,

background image

103

11. Doskonalenie umiejętności odejmowania, mierzenia, porównywania.

• Dzieci mierzą linijką w 

ćw. matem.-przyr. na s. 19.

długości walizek. Obok zapisują wyniki pomiarów.

• Dzieci obliczają działania na odejmowanie

liczb. Następnie łączą walizki ze zdjęciami dzie-

ci, biorąc pod uwagę taki sam wynik działania

i pomiaru walizki.

• Dzieci uzupełniają zdania wyrazami: Lena, Eryk,

krótszą walizkę.

12. Podsumowanie zajęć.

• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć. Mó-

wią, jak czuły się w roli aktorów. Oceniają swo-

je umiejętności w  zakresie posługiwania się

linijką.

Dzień 4.

TEMAT DNIA: Znakomite przedstawienie

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)

Zapis w dzienniku: Mamo, mamo – to było znakomite przedstawienie! Wprowadzenie dwu-

znaku , . Wprowadzenie liczby 17 i jej zapisu cyfrowego.

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Rozumiecie, po co jest teatr. Wiecie, co to jest plakat i jakie informacje dotyczące przedsta-

wienia można z niego odczytać. Potraficie wcielić się w role aktorów. Umiecie odegrać różne

scenki. Potraficie dzielić wyrazy na sylaby. Umiecie ułożyć i zapisać podpis do ilustracji. Mie-

rzycie przy pomocy linijki i porównujecie wyniki pomiarów.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– umie czytać teksty z elementarza i rozumie, co czyta,

– potrafi czytać dialog z podziałem na role,

– pisze kaligraficznie , ,

– przepisuje wyrazy i zdania, prawidłowo łączy litery, stosuje właściwe odstępy między

wyrazami, pamięta o kropce na końcu zdania,

– odczytuje i zapisuje liczbę 17,

– przedstawia liczbę 17 jako sumę liczb 107.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach będziecie rozmawiać o przedstawieniu, na którym byliście w te-

atrze. Przeczytacie tekst w  elementarzu z  podziałem na role. Poznacie dwuznak , .

Będziecie pisać wyrazy z  nowo poznanym dwuznakiem. Ułożycie treść rozmowy między

mamą a dzieckiem. Poznacie liczbę 17. Przedstawicie liczbę 17 jako sumę dwóch liczb. Za-

gracie w bingo.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– czytać dialog z podziałem na role,

– wypowiadać się na temat tekstu,

background image

104

– pisać prawidłowo wyrazy z dwuznakiem ,

– przedstawić liczbę 17 jako sumę dwóch liczb.

Pytania kluczowe

• W jaki sposób przeczytać tekst z podziałem na role?

• O czym może rozmawiać mama z dzieckiem?

• Jak prawidłowo czytać i pisać dwuznak ?

• Jakie dwie cyfry tworzą zapis liczby 17?

Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,

Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA

W KULTURZE, portfolio ucznia – karty nr 50, 51– zad. 1; różne rodzaje dżemów w słoikach,

łyżeczki jednorazowe, kartoniki białe, niebieskie i czerwone, patyczki, 20 magnesów w czte-

rech dowolnych kolorach, gumki recepturki, kartoniki z cyframi od 0 do 9.

Przebieg zajęć

1. Zabawa wprowadzająca.

• Dzieci stoją w kręgu. Nauczyciel wita się z nimi i proponuje, aby dzisiejsze zajęcia rozpo-

cząć zabawą przez nie wybraną. Wskazane przez nauczyciela dziecko podaje propozy-

cję zabawy. Po krótkim przypomnieniu zasad dzieci bawią się wspólnie.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Nauczyciel mówi, o czym będą rozmawiać na dzisiejszych zajęciach. Następnie podaje

cele zajęć i informuje dzieci, na co będzie zwracać szczególną uwagę.

• Pyta dzieci, czy rozmawiały z rodzicami na temat ostatnich zajęć, co rodzice mówili im

na temat teatru.

3. Jestem aktorem – etiuda pantomimiczna.

• Dzieci stoją w  rozsypce na środku sali i  za pomocą niewerbalnych środków wyrazu

naśladują opowiadanie nauczyciela: Jesteście aktorami. Dziś zagracie w przedstawieniu

o Królewnie Śnieżce. Udajecie się do garderoby i zakładacie kostiumy stosownie do swojej

roli. Każde z was wie, którą postać odegra. Będziecie grać role Śnieżki, złej królowej, krasno-

ludków albo księcia. Teraz charakteryzator robi odpowiedni makijaż. Wychodzicie na scenę.

Gracie swoje role. Kłaniacie się publiczności. Wchodzicie za kulisy. Dzieci biją brawo, więc

jeszcze raz wychodzicie na scenę i kłaniacie się nisko.

4. W teatrze – ćwiczenia w mówieniu.

• Nauczyciel nawiązuje do wizyty w teatrze. Dzieci opowiadają o swoich wrażeniach po

obejrzeniu przedstawienia. Mówią, co im się najbardziej podobało, jak się bawiły, na

co zwróciły szczególną uwagę, jak oceniają elementy przedstawienia – grę aktorską,

scenografię i muzykę.

5. Słodka uczta – wprowadzenie dwuznaku Dż, dż.

• Nauczyciel zaprasza dzieci do przygotowanego wcześniej stolika, na którym są różne

rodzaje dżemu. Dzieci oglądają słoiki z dżemem, odczytują ich nazwy. Mówią, z jakich

owoców zostały wykonane.

• Nauczyciel opowiada dzieciom, w jaki sposób i z czego powstaje dżem.

• Dzieci stwierdzają, że wyraz dżem jest wyrazem jednosylabowym. Wskazane przez na-

uczyciela dziecko przypina na tablicy trzy białe kartoniki. Następnie na pierwszy biały

kartonik nakłada niebieski. Na pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio kartoniki

czerwony i niebieski.

Uwaga! Nauczyciel zwraca uwagę na sposób wymawiania wyrazu dżem. Mówimy:

dż-em, a nie d-ż-em.

• Nauczyciel demonstruje dzieciom dwuznak , . Dzieci mówią, z jakich liter się składa.

• Dzieci smakują różne rodzaje dżemu. Wypowiadają się na temat ich smaku, konsystencji

i koloru. Mówią, do czego używany jest dżem, a nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci.

Informacje dla nauczyciela

Dżem – przetwór owocowy sporządzany z całych owoców lub ich części. Przygotowuje się go,

gotując owoce z dużą ilością cukru. W zależności od rodzaju dżemu i gatunku owoców dodaje się

środki zagęszczające – pektynę lub rzadziej żelatynę.

Ciekawostki

W Portugalii jednym z narodowych produktów kulinarnych jest dżem marchewkowy. Z tego po-

wodu w przepisach regulujących parametry produkcji dżemów w Unii Europejskiej marchew zo-

stała uznana za owoc. Dyrektywa unijna określa minimalną zawartość owoców w dżemie, jednak

aby objąć różne rodzaje dżemów wytwarzanych w krajach Unii, definicję owoców rozszerzono,

włączając doń nie tylko marchew, ale także pomidory, melony, arbuzy, rabarbar, słodkie ziemnia-

ki, ogórki i dynie.

Źródło: Wikipedia

6. Rozmowa mamy z Wojtkiem – czytanie z podziałem na role.

• Nauczyciel czyta tekst na

s. 65. elementarza

. Dzieci odpowiadają na pytania: Jakie posta-

cie występują w dialogu? O czym rozmawiają? Kto wypowiada pierwsze zdanie w tekście?

• Nauczyciel ustala wspólnie z dziećmi, które fragmenty tekstu wypowiada mama, a które

– Wojtek.

• Dzieci czytają tekst z podziałem na role: dziewczynki – słowa mamy, a chłopcy – Wojtka.

Nauczyciel gra rolę narratora.

7. Żywy obraz – ćwiczenia dramowe.

• Dzieci naśladują czynności związane z praniem dżinsów – wkładanie dżinsów do pralki,

zamykanie drzwiczek, sypanie proszku, wlanie płynu do płukania, ustawianie progra-

matora, obracanie bębna, wyjmowanie wypranych dżinsów, wieszanie, przypinanie

klamerkami.

• Nauczyciel klaszcze, a wszystkie dzieci nieruchomieją – czynności zostają zatrzymane.

• Dzieci mówią, jaką czynność związaną z praniem w tej chwili wykonują.

background image

105

Uwaga! Nauczyciel zwraca uwagę na sposób wymawiania wyrazu dżem. Mówimy:

dż-em, a nie d-ż-em.

• Nauczyciel demonstruje dzieciom dwuznak , . Dzieci mówią, z jakich liter się składa.

• Dzieci smakują różne rodzaje dżemu. Wypowiadają się na temat ich smaku, konsystencji

i koloru. Mówią, do czego używany jest dżem, a nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci.

Informacje dla nauczyciela

Dżem – przetwór owocowy sporządzany z całych owoców lub ich części. Przygotowuje się go,

gotując owoce z dużą ilością cukru. W zależności od rodzaju dżemu i gatunku owoców dodaje się

środki zagęszczające – pektynę lub rzadziej żelatynę.

Ciekawostki

W Portugalii jednym z narodowych produktów kulinarnych jest dżem marchewkowy. Z tego po-

wodu w przepisach regulujących parametry produkcji dżemów w Unii Europejskiej marchew zo-

stała uznana za owoc. Dyrektywa unijna określa minimalną zawartość owoców w dżemie, jednak

aby objąć różne rodzaje dżemów wytwarzanych w krajach Unii, definicję owoców rozszerzono,

włączając doń nie tylko marchew, ale także pomidory, melony, arbuzy, rabarbar, słodkie ziemnia-

ki, ogórki i dynie.

Źródło: Wikipedia

6. Rozmowa mamy z Wojtkiem – czytanie z podziałem na role.

• Nauczyciel czyta tekst na

s. 65. elementarza

. Dzieci odpowiadają na pytania: Jakie posta-

cie występują w dialogu? O czym rozmawiają? Kto wypowiada pierwsze zdanie w tekście?

• Nauczyciel ustala wspólnie z dziećmi, które fragmenty tekstu wypowiada mama, a które

– Wojtek.

• Dzieci czytają tekst z podziałem na role: dziewczynki – słowa mamy, a chłopcy – Wojtka.

Nauczyciel gra rolę narratora.

7. Żywy obraz – ćwiczenia dramowe.

• Dzieci naśladują czynności związane z praniem dżinsów – wkładanie dżinsów do pralki,

zamykanie drzwiczek, sypanie proszku, wlanie płynu do płukania, ustawianie progra-

matora, obracanie bębna, wyjmowanie wypranych dżinsów, wieszanie, przypinanie

klamerkami.

• Nauczyciel klaszcze, a wszystkie dzieci nieruchomieją – czynności zostają zatrzymane.

• Dzieci mówią, jaką czynność związaną z praniem w tej chwili wykonują.

background image

106

8. Rozmowa mamy z dzieckiem – układanie dialogów.

• Dzieci wypowiadają się na temat ilustracji w 

elementarzu na s. 64.

Mówią, co robią

mama i Wojtek, o czym oboje mogą rozmawiać.

• Dzieci czytają po cichu wyrazy w ćw. 2. Mówią, które z tych wyrazów są tematem ich

rozmów z rodzicami, dziadkami lub innymi członkami rodziny.

• Dzieci układają w parach treść rozmowy dziecka z rodzicem (mamą lub tatą), następnie

prezentują dialogi pozostałym dzieciom.
Rada psychologa – rozmowa z dzieckiem
Temat rozmowy dziecka z najbliższymi daje okazję, żeby poruszyć kwestię zaufania dzieci

do osób dorosłych. Warto zwrócić uwagę dzieci na fakt, że każde z nich najprawdopodob-

niej ma wśród najbliższych jedną osobę (lub kilka osób), z którą może porozmawiać na

najpoważniejsze i najbardziej osobiste tematy. Trzeba też przypomnieć o zasadzie ograni-

czonego zaufania do innych osób dorosłych, które mogą zadawać pytania, próbować uzy-

skać informacje, żeby zrobić z nich zły użytek. Nie chodzi o to, żeby dzieci straszyć, wręcz

przeciwnie. Mają być świadome niebezpieczeństwa i wiedzieć, jak sobie radzić, a przez to

z odwagą budować kontakty z dorosłymi. W tym miejscu warto uczulić dzieci na przestrze-

ganie zasady: zaufanie i posłuszeństwo wobec najbliższych dorosłych – tak, wobec obcych

dorosłych – nie. Wobec obcych lepiej jest być ostrożnym, uważnym i małomównym.

9. Analiza i synteza słuchowa i wzrokowa wyrazów z dż, ćwiczenia oddechowe.

• Dzieci wymawiają na jednym wydechu sylaby i wyrazy: dżo, dża, dże, dżem, dżokej.

• W wyrazach na

s. 65. elementarza

odszukują dwuznak . Określają, na którym miejscu

w wyrazach się znajduje. Dzielą wyrazy: dżinsy, dżdżownica, drożdże na sylaby.
Logopeda radzi – mówię ładnie
to trudna głoska, dzieci często wypowiadają ją niedbale. Możemy pobawić się

w układanie zdań z wyrazami z dż, a przy okazji uczniowie potrenują jej wyraziste wy-

powiadanie, np. W dżdżysty dzień dżokej zabrał dżdżownicę do dżungli.

10. Słoik z dżemem – ćwiczenia grafomotoryczne.

• W 

ćw. pol.-społ. na s. 20.

dzieci rysują ołówkiem po śladach słoik dżemu i znajdujące się

na nim wzory.

11. Ćwiczenia z dwuznakiem dż.

• Dzieci piszą po śladach litery w 

ćw. pol.-społ. na s. 20.

Czytają wyrazy, a następnie piszą

je po śladach i samodzielnie. Po napisaniu dokonują samooceny (zaznaczają emotikony).

12. Wyrazy z dwuznakami – liczenie liter.

• Dzieci czytają wyrazy w 

ćw. pol.-społ. na s. 21.

Liczą litery w tych wyrazach, a następnie

piszą je w liniaturze – w kolejności od najdłuższego do najkrótszego.

13. Mali aktorzy – czytanie ze zrozumieniem.

• Uczniowie oglądają zdjęcia dzieci występujących w szkolnych przedstawieniach –

ćw.

pol.-społ. na s. 21

. Na podstawie stroju dzieci określają, w role jakich postaci się wcielają.

• Dzieci czytają cicho informacje dotyczące wyglądu aktorów, ich strojów i zachowań oraz

rekwizytów. Odgadują imiona małych aktorów, a następnie piszą je pod odpowiednimi

postaciami.

14. Bingo – ćwiczenia rachunku pamięciowego.

• Nauczyciel rysuje na tablicy kwadrat i dzieli go kreskami pionowymi i poziomymi na 16

pól. W pola wpisuje w dowolnym ustawieniu liczby od 1 do 16.

• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy i każdej wręcza pięć magnesów (każdej grupie

w innym kolorze). Grupy wybierają swoich przedstawicieli.

• Nauczyciel mówi głośno działanie. Grupy obliczają je w  pamięci. Jeśli znają wynik,

wtedy przedstawiciel grupy szybko uderza otwartą dłonią w stolik. Po udzieleniu po-

prawnej odpowiedzi, przedstawiciel przypina magnes na polu z odpowiednią liczbą.

Wygrywa ta drużyna, która jako pierwsza obliczy prawidłowo i przypnie do tablicy pięć

magnesów.

15. Wprowadzenie liczby 17.

• Dzieci odliczają 10 patyczków i  związują je

gumką recepturką. Nauczyciel przypomina, że

10 elementów tworzy jedną dziesiątkę. Poleca

dzieciom dołożyć do pełnej dziesiątki jeszcze

6 patyczków. Pyta: Ile macie patyczków? Dzieci

odpowiadają i układają z kartoników liczbę 16.

• Do 16 patyczków każde dziecko dokłada 1 pa-

tyczek. Dzieci mówią, ile teraz jest patyczków.

Nauczyciel zapisuje liczbę 17 na tablicy, a dzieci

układają ją z kartoników na ławce.

• W 

ćw. matem.-przyr. na s. 20.

po lewej stronie

pętli dzieci liczą klocki na obu wieżach. Przeli-

czają także elementy po prawej stronie pętli.

Czytają głośno działanie: 10 + 7 = 17.

• Dzieci kreślą palcem po śladach liczby 17

zgodnie z  kierunkiem wskazanym strzałkami.

Następnie piszą samodzielnie liczbę 17 w krat-

kach.

• Dzieci czytają po cichu treść zad. 1. i oglądają zdjęcia widokówek. Otaczają dwoma pę-

tlami widokówki miast i widokówki przedstawiające przyrodę. Wpisują ich liczbę w krat-

ki. Obliczają i piszą w kratce liczbę wszystkich widokówek.

• Dzieci wykonują samodzielnie zad. 1. w 

portfolio ucznia – karta nr 51.

Wykonują rysunki

do działań i wykonują obliczenia.

background image

107

11. Ćwiczenia z dwuznakiem dż.

• Dzieci piszą po śladach litery w 

ćw. pol.-społ. na s. 20.

Czytają wyrazy, a następnie piszą

je po śladach i samodzielnie. Po napisaniu dokonują samooceny (zaznaczają emotikony).

12. Wyrazy z dwuznakami – liczenie liter.

• Dzieci czytają wyrazy w 

ćw. pol.-społ. na s. 21.

Liczą litery w tych wyrazach, a następnie

piszą je w liniaturze – w kolejności od najdłuższego do najkrótszego.

13. Mali aktorzy – czytanie ze zrozumieniem.

• Uczniowie oglądają zdjęcia dzieci występujących w szkolnych przedstawieniach –

ćw.

pol.-społ. na s. 21

. Na podstawie stroju dzieci określają, w role jakich postaci się wcielają.

• Dzieci czytają cicho informacje dotyczące wyglądu aktorów, ich strojów i zachowań oraz

rekwizytów. Odgadują imiona małych aktorów, a następnie piszą je pod odpowiednimi

postaciami.

14. Bingo – ćwiczenia rachunku pamięciowego.

• Nauczyciel rysuje na tablicy kwadrat i dzieli go kreskami pionowymi i poziomymi na 16

pól. W pola wpisuje w dowolnym ustawieniu liczby od 1 do 16.

• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy i każdej wręcza pięć magnesów (każdej grupie

w innym kolorze). Grupy wybierają swoich przedstawicieli.

• Nauczyciel mówi głośno działanie. Grupy obliczają je w  pamięci. Jeśli znają wynik,

wtedy przedstawiciel grupy szybko uderza otwartą dłonią w stolik. Po udzieleniu po-

prawnej odpowiedzi, przedstawiciel przypina magnes na polu z odpowiednią liczbą.

Wygrywa ta drużyna, która jako pierwsza obliczy prawidłowo i przypnie do tablicy pięć

magnesów.

15. Wprowadzenie liczby 17.

• Dzieci odliczają 10 patyczków i  związują je

gumką recepturką. Nauczyciel przypomina, że

10 elementów tworzy jedną dziesiątkę. Poleca

dzieciom dołożyć do pełnej dziesiątki jeszcze

6 patyczków. Pyta: Ile macie patyczków? Dzieci

odpowiadają i układają z kartoników liczbę 16.

• Do 16 patyczków każde dziecko dokłada 1 pa-

tyczek. Dzieci mówią, ile teraz jest patyczków.

Nauczyciel zapisuje liczbę 17 na tablicy, a dzieci

układają ją z kartoników na ławce.

• W 

ćw. matem.-przyr. na s. 20.

po lewej stronie

pętli dzieci liczą klocki na obu wieżach. Przeli-

czają także elementy po prawej stronie pętli.

Czytają głośno działanie: 10 + 7 = 17.

• Dzieci kreślą palcem po śladach liczby 17

zgodnie z  kierunkiem wskazanym strzałkami.

Następnie piszą samodzielnie liczbę 17 w krat-

kach.

• Dzieci czytają po cichu treść zad. 1. i oglądają zdjęcia widokówek. Otaczają dwoma pę-

tlami widokówki miast i widokówki przedstawiające przyrodę. Wpisują ich liczbę w krat-

ki. Obliczają i piszą w kratce liczbę wszystkich widokówek.

• Dzieci wykonują samodzielnie zad. 1. w 

portfolio ucznia – karta nr 51.

Wykonują rysunki

do działań i wykonują obliczenia.

background image

108

16. Podsumowanie zajęć.

• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć. Mówią, czego się dziś nauczyły, co muszą jeszcze

poćwiczyć.

• Na bilecie do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE wpisują dwu-

znak i liczbę 17.

• Dzieci kończą rozpoczęte zdanie: Gdybym miał/a  zagrać w  klasowym przedstawieniu,

chciałbym/abym...

Zadanie domowe
Wykonajcie zadanie w 

portfolio ucznia – karta nr 50.

Dzień 5.

TEMAT DNIA: Nasz teatr

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem. + 1 godz. zaj. tech.)

Zapis w dzienniku: Nasz teatr – zabawy dramowo-teatralne. Wprowadzenie liczby 18 i jej

zapisu cyfrowego. Poznanie budowy i zasad działania roweru.

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Wiecie, jak należy zachować się w teatrze. Dowiedzieliście się, co to jest rekwizyt i jaką rolę

pełni w przedstawieniu. Rozpoznajecie rekwizyty po dotyku. Odgadliście, do jakiego przed-

stawienia pasują. Znacie dwuznak . Umiecie czytać i pisać sylaby i wyrazy z nowo po-

znanym dwuznakiem. Potraficie posługiwać się linijką. Zmierzyliście odległości na mapie.

Umiecie obliczyć długości tras między miastami.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– umie bawić się w teatr wspólnie z innymi dziećmi,

– umie dzielić dowolne wyrazy na sylaby, zdania – na wyrazy, tekst – na zdania,

– pisze kaligraficznie – przepisuje wyrazy i zdania, prawidłowo łączy litery,

– stosuje właściwe odstępy między wyrazami,

– pamięta o kropce na końcu zdania,

– odczytuje i zapisuje liczbę 18,

– przedstawia liczbę 18 jako sumę liczb 108,

– wymienia podstawowe części, z jakich zbudowany jest rower,

– wie, w co powinien być wyposażony każdy rowerzysta,

– wie, jak poruszać się rowerem po drogach,

– wie, jak zachować się w czasie wypadku.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach przygotujecie przedstawienie. Wykonacie dekoracje, wybierzecie

rekwizyty i przygotujecie się do występu. Odegracie scenki do baśni Królewna Śnieżka. Wy-

powiecie się na temat swojej pracy przy przygotowaniu przedstawienia. Poznacie liczbę 18.

Będziecie dodawać i odejmować liczby w zakresie 18. Dowiecie się, z jakich części jest zbu-

dowany rower. Będziecie rozmawiać o tym, jak bezpiecznie korzystać z roweru.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– przygotować przedstawienie,

– odegrać scenki,

– dodawać i odejmować w zakresie 18,

– nazwać i wskazać części roweru.

Pytania kluczowe

• Jak przygotować przedstawienie?

• Jak dodawać i odejmować w zakresie 18?

• Z jakich części składa się rower?

Środki dydaktyczne: Oto ja: ćw. matem.-przyr. cz. 4, Karty kreatywne – teczka dodatkowa:

bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE, portfolio ucznia – karta

nr 51, portfolio ucznia – karta nr 4 – kreda, portfolio ucznia – karta 4S, karta – 5S; pacynka,

kartki z  wyrazami: teatr, scena, rekwizyt, aktor, kukiełka, kurtyna, reżyser, widownia, plakat;

płyta z muzyką relaksacyjną, małe karteczki w trzech kolorach, rekwizyty do scenek (2 koro-

ny, lustro, jabłko, grzebień, 7 czapek z bibuły, chusta, narzuta, mała poduszka), kartki z bloku,

kredki, mazaki, bibuła, nożyczki, klej, kurtyna, nagrania (odgłosy lasu, burzy), na kartkach

A5: liczba 10 dla każdego chłopca, liczby od 1 do 9 dla dziewczynek; gumki recepturki, pa-

tyczki, kolorowe dzwonki z przyciskiem, kartka z napisem Galeria sławnych aktorów.

Przebieg zajęć

1. Teatralne słowa – zabawa wprowadzająca.

• Dzieci siedzą w  kręgu. W  jego środku leżą odwrócone kartki z  zapisanymi wyrazami

związanymi z teatrem. Nauczyciel włącza muzykę relaksacyjną, a dzieci podają sobie

pacynkę, zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

• Nauczyciel wyłącza po pewnym czasie muzykę. Dziecko, które trzyma w tym momencie

pacynkę, podchodzi do środka kręgu i bierze jedną z kartek. Głośno czyta wyraz i tłu-

maczy jego znaczenie.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Dzieci prezentują wykonanie pracy domowej. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania.

• Nauczyciel mówi dzieciom, że na dzisiejszych zajęciach będą bawić się w teatr. Następ-

nie podaje cele zajęć i informuje, na co będzie zwracał szczególną uwagę. Zachęca dzie-

ci do aktywności i życzy dobrej zabawy.

3. Nasz teatr – przygotowanie przedstawienia.

• Nauczyciel czyta baśń Królewna Śnieżka. Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat jej

treści. Wymieniają nazwy postaci oraz najważniejsze wydarzenia.

• Dzieci losują kartki w trzech kolorach i zgodnie z kolorami dzielą się na grupy. Zajmują

miejsca przy wyznaczonych wcześniej stolikach.

• Grupy przygotowują scenki (przydział ról, ustalenie dialogów, wybór muzyki, próby):

grupa I – Śnieżka u krasnoludków; grupa II – Odwiedziny złej królowej; grupa III – Urato-

wanie Śnieżki.

• Dzieci wykonują elementy dekoracji potrzebne do odegrania scenek.

• Wybierają spośród przygotowanych przez nauczyciela przedmiotów te, które będą po-

trzebne jako rekwizyty w scenkach.

4. Przed występem – gimnastyka buzi i języka.

• Dzieci naśladują parsknięcie konia (zamykają wargi i lekko zaciskają zęby).

• Otwierają szeroko i zamykają usta, jakby wymawiały samogłoski: a, o, u, e, i, y.

• Dzieci otwierają usta, dolną szczęką zataczają koła w lewą i prawą stronę.

• Wysuwają szczękę na przemian do przodu i do tyłu.

• Zaciskają zęby, układają usta na przemian w szeroki uśmiech i wąziutki dziubek.

• Zamykają usta. Językiem dotykają po kolei wszystkich zębów.

• Otwierają usta. Wysuniętym językiem krążą po wargach w jedną i drugą stronę.

background image

109

Pytania kluczowe

• Jak przygotować przedstawienie?

• Jak dodawać i odejmować w zakresie 18?

• Z jakich części składa się rower?

Środki dydaktyczne: Oto ja: ćw. matem.-przyr. cz. 4, Karty kreatywne – teczka dodatkowa:

bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE, portfolio ucznia – karta

nr 51, portfolio ucznia – karta nr 4 – kreda, portfolio ucznia – karta 4S, karta – 5S; pacynka,

kartki z  wyrazami: teatr, scena, rekwizyt, aktor, kukiełka, kurtyna, reżyser, widownia, plakat;

płyta z muzyką relaksacyjną, małe karteczki w trzech kolorach, rekwizyty do scenek (2 koro-

ny, lustro, jabłko, grzebień, 7 czapek z bibuły, chusta, narzuta, mała poduszka), kartki z bloku,

kredki, mazaki, bibuła, nożyczki, klej, kurtyna, nagrania (odgłosy lasu, burzy), na kartkach

A5: liczba 10 dla każdego chłopca, liczby od 1 do 9 dla dziewczynek; gumki recepturki, pa-

tyczki, kolorowe dzwonki z przyciskiem, kartka z napisem Galeria sławnych aktorów.

Przebieg zajęć

1. Teatralne słowa – zabawa wprowadzająca.

• Dzieci siedzą w  kręgu. W  jego środku leżą odwrócone kartki z  zapisanymi wyrazami

związanymi z teatrem. Nauczyciel włącza muzykę relaksacyjną, a dzieci podają sobie

pacynkę, zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

• Nauczyciel wyłącza po pewnym czasie muzykę. Dziecko, które trzyma w tym momencie

pacynkę, podchodzi do środka kręgu i bierze jedną z kartek. Głośno czyta wyraz i tłu-

maczy jego znaczenie.

2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.

• Dzieci prezentują wykonanie pracy domowej. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania.

• Nauczyciel mówi dzieciom, że na dzisiejszych zajęciach będą bawić się w teatr. Następ-

nie podaje cele zajęć i informuje, na co będzie zwracał szczególną uwagę. Zachęca dzie-

ci do aktywności i życzy dobrej zabawy.

3. Nasz teatr – przygotowanie przedstawienia.

• Nauczyciel czyta baśń Królewna Śnieżka. Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat jej

treści. Wymieniają nazwy postaci oraz najważniejsze wydarzenia.

• Dzieci losują kartki w trzech kolorach i zgodnie z kolorami dzielą się na grupy. Zajmują

miejsca przy wyznaczonych wcześniej stolikach.

• Grupy przygotowują scenki (przydział ról, ustalenie dialogów, wybór muzyki, próby):

grupa I – Śnieżka u krasnoludków; grupa II – Odwiedziny złej królowej; grupa III – Urato-

wanie Śnieżki.

• Dzieci wykonują elementy dekoracji potrzebne do odegrania scenek.

• Wybierają spośród przygotowanych przez nauczyciela przedmiotów te, które będą po-

trzebne jako rekwizyty w scenkach.

4. Przed występem – gimnastyka buzi i języka.

• Dzieci naśladują parsknięcie konia (zamykają wargi i lekko zaciskają zęby).

• Otwierają szeroko i zamykają usta, jakby wymawiały samogłoski: a, o, u, e, i, y.

• Dzieci otwierają usta, dolną szczęką zataczają koła w lewą i prawą stronę.

• Wysuwają szczękę na przemian do przodu i do tyłu.

• Zaciskają zęby, układają usta na przemian w szeroki uśmiech i wąziutki dziubek.

• Zamykają usta. Językiem dotykają po kolei wszystkich zębów.

• Otwierają usta. Wysuniętym językiem krążą po wargach w jedną i drugą stronę.

background image

110

Logopeda radzi – mówię ładnie
Ćwiczenia rozgrzewające narządy mowy (jak w  powyższym ćwiczeniu), rozluźnienie

całego ciała (np. przez bieg w miejscu, wymachy kończynami, kręcenie głową), wyci-

szenie (np. kilka głębokich wdechów i długich, spokojnych wydechów) mają bardzo ko-

rzystny wpływ na nasze publiczne wystąpienia. Porozmawiajmy o tym i przetrenujmy

to z uczniami.

5. Aktorzy na plan – odgrywanie scenek.

• Dzieci dekorują kurtynę wykonanymi elementami. Dobierają odpowiednie rekwizyty

i odgrywają kolejno przygotowane w grupach scenki.

6. Po występie – ćwiczenia w mówieniu i pisaniu.

• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat przygotowań do występu i odegranych

scenek. Mówią, co im się udało, co sprawiło trudność. Wskazują na rolę, którą odegrali

w przedstawieniu. Oceniają grę aktorską – swoją i kolegów.

• Dzieci przepisują z tablicy do zeszytu ułożone wspólnie z nauczycielem zdania: Dziś ba-

wiliśmy się w teatr. Wykonaliśmy dekoracje i wybraliśmy rekwizyty. Uczyliśmy się ról. Ode-

graliśmy scenki.

7. Dobierz parę – ćwiczenia w dodawaniu i odejmowaniu liczb.

• Nauczyciel przykleja (za pomocą cenówek) każdemu chłopcu liczbę 10. Dziewczynkom

przypina jeden z kartoników z liczbami od 1 do 9. Dzieci spacerują po klasie w różnych

kierunkach. Nauczyciel podaje głośno liczbę dwucyfrową w zakresie 17, a dzieci posia-

dające liczbę 10 i odpowiednią liczbę jedności łączą się w parę. Po chwili spacerują dalej

z innymi, a nauczyciel podaje kolejną liczbę dwucyfrową. Ćwiczenie można powtórzyć,

wtedy dziewczynki zamieniają się kartonikami z chłopcami.

• Nauczyciel mówi głośno działanie, np. 4 + 5, a dziecko z liczbą 9 podnosi rękę do góry.

Następnie nauczyciel podaje kolejne działanie, np. 8 – 4, a dzieci postępują jak poprzed-

nio.

8. Wprowadzenie liczby 18.

• Dzieci odliczają 10 patyczków i  związują je

gumką recepturką. Nauczyciel przypomina,

że 10 elementów tworzy jedną dziesiątkę.

Poleca dzieciom dołożyć do pełnej dziesiątki

jeszcze 7 patyczków. Pyta: Ile macie patycz-

ków? Dzieci odpowiadają i układają z kartoni-

ków liczbę 17.

• Do 17 patyczków każde dziecko dokłada 1 pa-

tyczek. Dzieci mówią, ile teraz jest patyczków.

Nauczyciel zapisuje liczbę 18 na tablicy, a dzieci

układają ją na ławce z kartoników.

• W 

ćw. matem.-przyr. na s. 21.

po lewej stronie

pętli dzieci liczą klocki na obu wieżach. Przeli-

czają także elementy po prawej stronie pętli.

Czytają głośno działanie: 10 + 8 = 18.

• Dzieci kreślą palcem po śladach liczby 18

zgodnie z  kierunkiem wskazanym strzałkami.

Następnie piszą samodzielnie liczbę 18 w krat-

kach.

• Dzieci czytają po cichu treść zad. 1. i oglądają zdjęcia przedstawiające banknot i mone-

ty. Wpisują w kratki sumę pieniędzy w banknotach i monetach. Obliczają i piszą w krat-

ce kwotę wszystkich pieniędzy.

• Dzieci wykonują samodzielnie zad. 2. i 3. w

 portfolio ucznia – karta nr 51

– wykonują

rysunki do działań i je obliczają.

9. Matematyka Macyka – zadania różne.

• Nauczyciel tłumaczy dzieciom po kolei zadania na

s. 22–23 w ćw. matem.- przyr.

Dzieci

pracują pod kierunkiem nauczyciela.

10. Jadą rowery – zabawa muzyczno-ruchowa.

• Nauczyciel śpiewa zwrotkę piosenki Jadą rowery. Dzieci w rozsypce naśladują jazdę na

rowerze.

• Nauczyciel śpiewa refren piosenki, a dzieci kładą się na plecach, poruszają nogami jak

przy jeździe rowerem. Przy słowach: dzeń, dzeń, dzeń, dzeń wybrane dzieci szybko wsta-

ją, podbiegają do nauczyciela i miarowo uderzają w przygotowane wcześniej dzwonki.

słowa: Z. Holska

muzyka: F. Rybicki

background image

111

• Dzieci czytają po cichu treść zad. 1. i oglądają zdjęcia przedstawiające banknot i mone-

ty. Wpisują w kratki sumę pieniędzy w banknotach i monetach. Obliczają i piszą w krat-

ce kwotę wszystkich pieniędzy.

• Dzieci wykonują samodzielnie zad. 2. i 3. w

 portfolio ucznia – karta nr 51

– wykonują

rysunki do działań i je obliczają.

9. Matematyka Macyka – zadania różne.

• Nauczyciel tłumaczy dzieciom po kolei zadania na

s. 22–23 w ćw. matem.- przyr.

Dzieci

pracują pod kierunkiem nauczyciela.

10. Jadą rowery – zabawa muzyczno-ruchowa.

• Nauczyciel śpiewa zwrotkę piosenki Jadą rowery. Dzieci w rozsypce naśladują jazdę na

rowerze.

• Nauczyciel śpiewa refren piosenki, a dzieci kładą się na plecach, poruszają nogami jak

przy jeździe rowerem. Przy słowach: dzeń, dzeń, dzeń, dzeń wybrane dzieci szybko wsta-

ją, podbiegają do nauczyciela i miarowo uderzają w przygotowane wcześniej dzwonki.

słowa: Z. Holska

muzyka: F. Rybicki

background image

112

2. Jadą rowery ścieżką w zieleni,

Ref. Na rowerze, na rowerze

Przez łąkę, pole, w jasny dzień!

trzeba jechać jak należy.

Letni strumyczek w blasku się mieni,

Na rowerze, na rowerze

a drzewa szumem wabią w cień.

dzeń, dzeń, dzeń, dzeń.

(E. Lipska, Przewodnik metodyczny dla nauczyciela – muzyka kl. 2, WSiP, Warszawa 1979)

11. Poznanie budowy i zasad działania roweru.

• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat rowerów. Opowiadają o swoich rowerach,

ich kolorze, rodzaju, wyposażeniu.

• Nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci.

Informacje dla nauczyciela

Rower – pojazd napędzany siłą mięśni osoby nim kierującej za pomocą przekładni mechanicznej,

wprawianej w ruch (najczęściej) nogami. Pierwotnie nosił nazwę welocyped oraz bicykl i podob-

nie nazywany jest w większości nowożytnych języków europejskich. Obecna polska nazwa po-

chodzi od brytyjskiej firmy Rover, która dawniej produkowała rowery. Ze względu na przeznacze-

nie wyróżnia się między innymi rowery: górskie, miejskie, trekingowe, szosowe, BMX, tandemy,

cyrkowe, dziecięce.

Źródło: Wikipedia

• Dzieci wyjmują z

 portfolio ucznia kartę nr 4 – kreda

i oglądają zdjęcie roweru. Czytają

napisy i wskazują wyróżnione części, z których zbudowany jest rower.

• Nauczyciel zapoznaje dzieci z zasadami bezpiecznej jazdy rowerem: Należy przestrze-

gać przepisów ruchu drogowego. Podczas jazdy trzeba używać dobrze dobranego do wieku

i wielkości głowy kasku ochronnego. Strój należy dostosować do warunków atmosferycz-

nych. Podczas hamowania stosować tylny, a następnie jednocześnie dołączyć przedni ha-

mulec. Zachować szczególną ostrożność w zmieniających się warunkach atmosferycznych

(deszcz, śnieg, mgła).

• Nauczyciel przypomina dzieciom, w jaki sposób należy wezwać pomoc i jak zachować

się w razie wypadku.

12. Podsumowanie zajęć.

• Nauczyciel mówi dzieciom, że właśnie dobiegła do końca ich podróż po krainie wartości

MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE. Dzieci oglądają swoje bilety i wypo-

wiadają się na ich temat. Porównują ich zawartość z biletami kolegów.

• Dzieci mówią, czego nauczyły się i co zapamiętają z dzisiejszych zajęć.

• Nauczyciel chwali dzieci za ich zaangażowanie i grę aktorską. Proponuje im złożenie

podpisów na przygotowanej przez siebie kartce z napisem: Galeria sławnych aktorów.

Zadanie domowe

• Przygotuję i odegram dla moich bliskich scenkę do baśni Wróżki (

portfolio ucznia – karta

4S, karta 5S

).

• Przyniosę swoją najpiękniejszą zabawkę.

EDUKACJA PLASTYCZNA

TEMAT ZAJĘĆ: Plakat na klasowe przestawienie

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Potraficie wykonać pracę plastyczną zainspirowaną muzyką. Wiecie, kto to jest malarz i co

oznacza wyraz obraz.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– określa kształt, wielkość i barwę,

– wykonuje pracę określoną techniką plastyczną,

– współpracuje w grupie.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach wykonacie pracę grupową – plakat reklamujący klasowe przedsta-

wienie. Zastosujecie podaną technikę plastyczną, wykorzystacie przygotowane materiały.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– wykonać pracę zgodnie z tematem,

– poprawnie zastosować kształt, wielkość i barwę elementów na pracy,

– współpracować w zespole,

– dbać o estetykę pracy.

Pytanie kluczowe

• Jak przy pomocy plakatu zachęcić do obejrzenia przedstawienia?

Środki dydaktyczne: papier pakowy, farby plakatowe, pędzle, pasta do zębów, kolorowa

bibuła, klej, papier kolorowy, świeca.

Przebieg zajęć

1. Zaproszenie na przedstawienie – zabawa ruchowa.

• Wyznaczone przez nauczyciela dziecko odwraca się tyłem do pozostałych. Nauczy-

ciel mówi pozostałym dzieciom tytuł utworu, np. Wróżki. Każde dziecko przedstawia

ruchem ciała i gestami fragment baśni. Wyznaczone dziecko obserwuje grę kolegów

i odgaduje tytuł utworu.

2. Wprowadzenie do zajęć.

• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat zajęć. Mówi im, że dzisiaj wykonają w grupach

plakat do wybranego przedstawienia. Przypomina, co to jest plakat, jaką pełni funkcję,

jakie elementy powinien zawierać (patrz: projekt nr 8).

3. Omówienie etapów pracy, twórcza praca.

• Nauczyciel omawia z dziećmi sposób wykonania zadania plastycznego. Wyjaśnia kolej-

ne etapy pracy: utworzenie grup, podanie propozycji, wspólny wybór przedstawienia,

wykonanie prac.

• Dzieci siadają do wcześniej przygotowanych sześciu stolików (dobierają się w  grupy

dowolnie). W grupach rozmawiają i wspólnie decydują, do jakiego przedstawienia wy-

konają plakat.

• Grupy I i IV wykonują plakaty, wykorzystując pastę do zębów i farby plakatowe. Grupy

II i VI wykonują plakaty, korzystając z farb plakatowych i świec. Grupy III i V wykonują

plakat z bibuły i papieru kolorowego.

background image

113

EDUKACJA PLASTYCZNA

TEMAT ZAJĘĆ: Plakat na klasowe przestawienie

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Potraficie wykonać pracę plastyczną zainspirowaną muzyką. Wiecie, kto to jest malarz i co

oznacza wyraz obraz.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– określa kształt, wielkość i barwę,

– wykonuje pracę określoną techniką plastyczną,

– współpracuje w grupie.

Cele w języku ucznia

Na dzisiejszych zajęciach wykonacie pracę grupową – plakat reklamujący klasowe przedsta-

wienie. Zastosujecie podaną technikę plastyczną, wykorzystacie przygotowane materiały.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– wykonać pracę zgodnie z tematem,

– poprawnie zastosować kształt, wielkość i barwę elementów na pracy,

– współpracować w zespole,

– dbać o estetykę pracy.

Pytanie kluczowe

• Jak przy pomocy plakatu zachęcić do obejrzenia przedstawienia?

Środki dydaktyczne: papier pakowy, farby plakatowe, pędzle, pasta do zębów, kolorowa

bibuła, klej, papier kolorowy, świeca.

Przebieg zajęć

1. Zaproszenie na przedstawienie – zabawa ruchowa.

• Wyznaczone przez nauczyciela dziecko odwraca się tyłem do pozostałych. Nauczy-

ciel mówi pozostałym dzieciom tytuł utworu, np. Wróżki. Każde dziecko przedstawia

ruchem ciała i gestami fragment baśni. Wyznaczone dziecko obserwuje grę kolegów

i odgaduje tytuł utworu.

2. Wprowadzenie do zajęć.

• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat zajęć. Mówi im, że dzisiaj wykonają w grupach

plakat do wybranego przedstawienia. Przypomina, co to jest plakat, jaką pełni funkcję,

jakie elementy powinien zawierać (patrz: projekt nr 8).

3. Omówienie etapów pracy, twórcza praca.

• Nauczyciel omawia z dziećmi sposób wykonania zadania plastycznego. Wyjaśnia kolej-

ne etapy pracy: utworzenie grup, podanie propozycji, wspólny wybór przedstawienia,

wykonanie prac.

• Dzieci siadają do wcześniej przygotowanych sześciu stolików (dobierają się w  grupy

dowolnie). W grupach rozmawiają i wspólnie decydują, do jakiego przedstawienia wy-

konają plakat.

• Grupy I i IV wykonują plakaty, wykorzystując pastę do zębów i farby plakatowe. Grupy

II i VI wykonują plakaty, korzystając z farb plakatowych i świec. Grupy III i V wykonują

plakat z bibuły i papieru kolorowego.

background image

114

4. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.

• Dzieci oglądają prace i swobodnie wypowiadają się na ich temat. Odgadują, na jakie

przedstawienie zapraszają poszczególne plakaty. Grupy wyjaśniają, dlaczego wybrały

takie przedstawienie. Nauczyciel pyta dzieci, jak oceniają swoją pracę, co im się udało,

a z czym miały problem.

5. Galeria prac.

• Dzieci wraz z nauczycielem organizują wystawę plakatów w wyznaczonym wcześniej

miejscu. Nauczyciel ocenia słownie pracę dzieci.

EDUKACJA MUZYCZNA

TEMAT ZAJĘĆ: Śpiewamy dla mamy i taty. Ćwiczenia oddechowe

i emisyjne. Wysłuchanie piosenek Mamo i Spacer
z tatą

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, jak należy zorganizować koncert i jak się na nim zachować. Znacie wygląd i brzmie-

nie wielu instrumentów. Potraficie pięknie śpiewać i tańczyć.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– poprawnie wykonuje ćwiczenia oddechowe i emisyjne,

– śpiewa refren piosenki Mamo,

– nuci melodię piosenki Spacer z tatą,

– wykonuje zadanie w karcie pracy – tworzy ilustrację do muzyki.

Cele w języku ucznia
Dzisiaj wykonacie wiele ćwiczeń, które pomogą wam nauczyć się pięknie śpiewać. Wysłu-

chacie piosenek o mamie i o tacie. Wykonacie piękną, plastyczną pracę jako ilustrację do

muzyki – słuchając utworu muzycznego, narysujecie łąkę pełną kwiatów.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– poprawnie wykonywać ćwiczenia oddechowe i emisyjne,

– śpiewać refren piosenki Mamo,

– nucić melodię piosenki Spacer z tatą,

– wykonać zadanie w karcie pracy – narysować ilustrację do muzyki.

Pytanie kluczowe

• Do czego służą ćwiczenia oddechowe i emisyjne?

Środki dydaktyczne: piórka lub kartki papieru, sznureczki z supełkami, papierowe kwiatki,

karta pracy nr 27, płyta CD 2, płyta DVD.

Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować salę do zajęć ruchowych.

Przebieg zajęć

1. Przywitanie.

• Nauczyciel wita dzieci, śpiewając na dowolną melodię słowa: Dzień dobry dzieci. Dzieci

odpowiadają, śpiewając: Dzień dobry pani/panu.

2. Ćwiczenie oddechowe z piórkiem.

• Nauczyciel rozdaje dzieciom piórka (po jednym dla każdego). Mówi: Wielokrotnie wyko-

nywaliście ćwiczenia oddechowe. Dziś w tych ćwiczeniach pomogą wam piórka. Próbujcie

dmuchać w nie z całych sił. Obserwujcie, jak się one poruszają.

• Dzieci trzymają piórka przed sobą i z całej siły w nie dmuchają. Obserwują ruch piórek.

• Nauczyciel mówi: Teraz połóżcie piórko na złączonych dłoniach. Tym razem dmuchajcie

w nie bardzo delikatnie. Jeśli podniesie się wysoko, to postarajcie się je złapać. Piórko nie

może spaść na ziemię.

Uwaga! Zamiast piórek można użyć małych papierowych karteczek.

3. Ćwiczenia oddechowe na głosce s.

• Dzieci wykonują znane im ćwiczenie oddechowe: wdech – kierują wskazujący palec

w stronę nosa; wydech – wypuszczają powietrze na spółgłosce sssssss, a ręką zataczają

półkola.

Ćwiczenie powtarzają kilka razy, za każdym razem ze zmianą ręki.

• Dzieci wykonują kolejne ćwiczenie oddechowe na spółgłosce s. Rytmicznie wypowia-

dają głoskę s w różnym rytmie zaproponowanym przez nauczyciela.

Uwaga! Nauczyciel może podawać dowolne rytmy.

4. Ćwiczenie oddechowe na różnych spółgłoskach.

• Dzieci wykonują ćwiczenia oddechowe i emisyjne:

– wypowiadają spółgłoskę p, a lewą dłonią skierowaną do dołu wykonują ruch pulsujący,

– wypowiadają spółgłoskę k, a lewą dłonią skierowaną do góry wykonują ruch pulsujący,

– wypowiadają spółgłoskę g, a prawą dłonią wykonują ruch pulsujący na boki,
– wykonują młynek rękami i wypowiadają spółgłoskę r,
– wykonują naprzemienny ruch otwierania i zamykania dłoni i naśladują dźwięk kląska-

nia.

5. Masaż twarzy.

• Dzieci wykonują sobie masaż twarzy. Delikatnie masują policzki – dłońmi wykonują

ruch okrągły, następnie delikatnie uderzają opuszkami palców i na koniec klepią się po
policzkach.
Uwaga! Celem tego ćwiczenia jest rozluźnienie mięśni twarzy. Należy zwrócić
dzieciom uwagę, żeby masaż wykonywały bardzo delikatnie.

6. Ćwiczenia emisyjne na sylabach.

• Nauczyciel śpiewa na jednym dźwięku (najlepiej c1) sylaby: ma, me, mi, mo, mu, my.
• Dzieci powtarzają. Nauczyciel śpiewa kolejny dźwięk (d1) – lub podaje go na instrumen-

cie melodycznym – i razem z dziećmi śpiewa sylaby.

• Nauczyciel podaje kolejne dźwięki w górę (e1, f1, g1), następnie podaje dźwięki w dół

(f1, e1, d1, c1).
Uwaga! Ćwiczenie to można przeprowadzić na dowolnych sylabach, np. ta, te, ti,
to, tu, ty.

7. Sznureczek z supełkami – ćwiczenie emisyjne.

• Dzieci otrzymują sznureczki (po jednym dla każdego) o długości ok. 10 cm. Na każdym

sznureczku jest zawiązanych kilka supełków. Każde dziecko trzyma sznureczek przed sobą,
w prawej ręce. Lewą ręką delikatnie łapie sznureczek w dwa palce (u góry) i przesuwa palce
w dół. Jeśli nie ma supełka, wymawia samogłoskę a. Jeśli trafi na supełek, mówi: psik.

background image

115

2. Ćwiczenie oddechowe z piórkiem.

• Nauczyciel rozdaje dzieciom piórka (po jednym dla każdego). Mówi: Wielokrotnie wyko-

nywaliście ćwiczenia oddechowe. Dziś w tych ćwiczeniach pomogą wam piórka. Próbujcie

dmuchać w nie z całych sił. Obserwujcie, jak się one poruszają.

• Dzieci trzymają piórka przed sobą i z całej siły w nie dmuchają. Obserwują ruch piórek.

• Nauczyciel mówi: Teraz połóżcie piórko na złączonych dłoniach. Tym razem dmuchajcie

w nie bardzo delikatnie. Jeśli podniesie się wysoko, to postarajcie się je złapać. Piórko nie

może spaść na ziemię.

Uwaga! Zamiast piórek można użyć małych papierowych karteczek.

3. Ćwiczenia oddechowe na głosce s.

• Dzieci wykonują znane im ćwiczenie oddechowe: wdech – kierują wskazujący palec

w stronę nosa; wydech – wypuszczają powietrze na spółgłosce sssssss, a ręką zataczają

półkola.

Ćwiczenie powtarzają kilka razy, za każdym razem ze zmianą ręki.

• Dzieci wykonują kolejne ćwiczenie oddechowe na spółgłosce s. Rytmicznie wypowia-

dają głoskę s w różnym rytmie zaproponowanym przez nauczyciela.

Uwaga! Nauczyciel może podawać dowolne rytmy.

4. Ćwiczenie oddechowe na różnych spółgłoskach.

• Dzieci wykonują ćwiczenia oddechowe i emisyjne:

– wypowiadają spółgłoskę p, a lewą dłonią skierowaną do dołu wykonują ruch pulsujący,

– wypowiadają spółgłoskę k, a lewą dłonią skierowaną do góry wykonują ruch pulsujący,

– wypowiadają spółgłoskę g, a prawą dłonią wykonują ruch pulsujący na boki,
– wykonują młynek rękami i wypowiadają spółgłoskę r,
– wykonują naprzemienny ruch otwierania i zamykania dłoni i naśladują dźwięk kląska-

nia.

5. Masaż twarzy.

• Dzieci wykonują sobie masaż twarzy. Delikatnie masują policzki – dłońmi wykonują

ruch okrągły, następnie delikatnie uderzają opuszkami palców i na koniec klepią się po
policzkach.
Uwaga! Celem tego ćwiczenia jest rozluźnienie mięśni twarzy. Należy zwrócić
dzieciom uwagę, żeby masaż wykonywały bardzo delikatnie.

6. Ćwiczenia emisyjne na sylabach.

• Nauczyciel śpiewa na jednym dźwięku (najlepiej c1) sylaby: ma, me, mi, mo, mu, my.
• Dzieci powtarzają. Nauczyciel śpiewa kolejny dźwięk (d1) – lub podaje go na instrumen-

cie melodycznym – i razem z dziećmi śpiewa sylaby.

• Nauczyciel podaje kolejne dźwięki w górę (e1, f1, g1), następnie podaje dźwięki w dół

(f1, e1, d1, c1).
Uwaga! Ćwiczenie to można przeprowadzić na dowolnych sylabach, np. ta, te, ti,
to, tu, ty.

7. Sznureczek z supełkami – ćwiczenie emisyjne.

• Dzieci otrzymują sznureczki (po jednym dla każdego) o długości ok. 10 cm. Na każdym

sznureczku jest zawiązanych kilka supełków. Każde dziecko trzyma sznureczek przed sobą,
w prawej ręce. Lewą ręką delikatnie łapie sznureczek w dwa palce (u góry) i przesuwa palce
w dół. Jeśli nie ma supełka, wymawia samogłoskę a. Jeśli trafi na supełek, mówi: psik.

background image

116

• Dzieci wykonują ćwiczenie kolejny raz ze zmianą rąk (trzymają sznureczek w lewych

dłoniach, a prawymi przesuwają).
Uwaga! Ćwiczenie to dobrze jest wykonać z  zamkniętymi oczami. Można rów-
nież zmieniać samogłoski i dźwięk przy supełku, np.: ooooo, TAK, ooooo, TAK albo
eeeee, TAM, eeeee, TAM
itp.

8. Do czego służą ćwiczenia oddechowe i emisyjne?

• Nauczyciel mówi: Wykonaliście kilka ćwiczeń oddechowych i emisyjnych. Jak myślicie, do

czego one służą?

• Nauczyciel wyjaśnia: Każdy sportowiec na początku treningu musi wykonać rozgrzewkę,

podczas której przygotowuje swoje ciało do ćwiczeń fizycznych. Tak samo śpiewak wyko-

nuje rozgrzewkę. Przygotowuje swoje narządy głosowe do śpiewania.

• Nauczyciel pyta: Dlaczego rozgrzewka przed śpiewaniem jest ważna? (Żeby ładnie zaśpiewać)

9. Nauka refrenu piosenki Mamo (CD 2 – nagranie piosenki Mamo).

słowa: R. Ragan

muzyka: M. Ziółkowska

Ref. Mamusiu ty moja, mam kwiatki dla ciebie!

Jesteś mi potrzebna, jak słońce na niebie!

2. Gdy czytasz bajeczkę, gdy w deszczu przemoknę,

Gdy trzeba do szkoły, gdy księżyc za oknem.
3. Gdy cieszysz się ze mną, gdy smutno się zrobi,

Gdy mocno przytulasz... Niech uśmiech cię ozdobi!

• Nauczyciel mówi: Nasze głosy są już gotowe do śpiewania. Teraz nauczymy się pięknie

śpiewać refren pewnej piosenki. Posłuchajcie.

• Prezentuje dzieciom nagranie piosenki Mamo. Dzieci po wysłuchaniu odpowiadają na

pytania nauczyciela: O czym była piosenka? Kto śpiewał piosenkę? Kto śpiewał refren, a kto

– zwrotki? (Refren śpiewał zespół dzieci, a zwrotki śpiewała solistka). Od czego rozpoczy-

na się ta piosenka – od refrenu czy od zwrotki? (od refrenu)

• Nauczyciel rozdaje dzieciom papierowe kwiatki (lub piórka). Dzieci słuchają piosenki.

• Podczas refrenu podnoszą kwiatki do góry.

• Nauczyciel pyta: Czy ktoś potrafi już sam zaśpiewać refren piosenki? Jeśli tak, to wybrane

dziecko śpiewa go samodzielnie.

• Nauczyciel rytmicznie wypowiada słowa refrenu (po jednym wersie), a dzieci powtarza-

ją. Nauczyciel śpiewa refren piosenki (po jednym wersie), a dzieci powtarzają.

• Dzieci słuchają piosenki kolejny raz – refren śpiewają razem z odtwarzanym nagraniem.

Uwaga! Można nauczyć dzieci śpiewać całą piosenkę. Zwrotki mogą śpiewać soli-

ści, a refren – cała klasa.

10. Rozwiązywanie zadania w  karcie pracy (

portfolio ucznia – karta pracy nr 27

,

CD 2 – W. Kazanecki Walc Barbary, muzyka z filmu Noce i dnie).

• Nauczyciel mówi: Spójrzcie na ilustrację w karcie pracy. Jakie postacie tam widzicie? (Mu-

zyka, Wiolinkę i Bemola) Jak myślicie, co trzymają w rękach? (laurkę) Dla kogo mają tę

laurkę? (dla mamy)

• Nauczyciel mówi: Posłuchajcie, co mówi Muzyk. Śpiewamy wspólnie dla naszej mamy:

Mamusiu ty moja, mam kwiatki dla ciebie. Jesteś mi potrzebna, jak słońce na niebie. Skąd

pochodzą te słowa? (to refren piosenki)

• Nauczyciel prosi, by dzieci spojrzały na ilustrację poniżej. Mówi: Za chwilę posłuchacie

muzyki. Wyobraźcie sobie dużą, piękną i kolorową łąkę pełną kwiatów. Nauczyciel włącza

nagranie Walc Barbary – CD 2. Te kwiaty tańczą radosny taniec dla mamy. Niech każde

z was narysuje obrazek dla mamy przedstawiający łąkę pełną tańczących kwiatów.

• Dzieci wykonują zadanie w karcie pracy – rysują obrazek dla mamy.

11. Wysłuchanie piosenki Spacer z tatą (CD 2 – nagranie piosenki Spacer z tatą).

• Nauczyciel mówi: Słuchaliście dziś piosenki o mamie. Nauczyliście się śpiewać jej refren.

Teraz posłuchajcie piosenki o tacie.

słowa: R. Ragan

muzyka: M. Ziółkowska

2. Z tatą nigdy się nie nudzę,

Ref. Tato, tato – chodźmy razem

nie rozrabiam, nie marudzę.

na rowery – pełnym gazem!

Z tatą bawię się bajecznie,

Lub do parku, do wiewiórki,

zawsze mądrze i bezpiecznie.

później z górki na pazurki!

• Dzieci wysłuchują piosenki Spacer z tatą, a następnie wypowiadają się na jej temat. Na-

uczyciel pyta: Jaka była piosenka – spokojna czy skoczna? Kto ją śpiewał – zespół czy soli-

ści? Co można robić z tatą na spacerze?

Uwaga! Nauczyciel może nauczyć dzieci śpiewać piosenkę Spacer z tatą.

background image

117

• Nauczyciel rytmicznie wypowiada słowa refrenu (po jednym wersie), a dzieci powtarza-

ją. Nauczyciel śpiewa refren piosenki (po jednym wersie), a dzieci powtarzają.

• Dzieci słuchają piosenki kolejny raz – refren śpiewają razem z odtwarzanym nagraniem.

Uwaga! Można nauczyć dzieci śpiewać całą piosenkę. Zwrotki mogą śpiewać soli-

ści, a refren – cała klasa.

10. Rozwiązywanie zadania w  karcie pracy (

portfolio ucznia – karta pracy nr 27

,

CD 2 – W. Kazanecki Walc Barbary, muzyka z filmu Noce i dnie).

• Nauczyciel mówi: Spójrzcie na ilustrację w karcie pracy. Jakie postacie tam widzicie? (Mu-

zyka, Wiolinkę i Bemola) Jak myślicie, co trzymają w rękach? (laurkę) Dla kogo mają tę

laurkę? (dla mamy)

• Nauczyciel mówi: Posłuchajcie, co mówi Muzyk. Śpiewamy wspólnie dla naszej mamy:

Mamusiu ty moja, mam kwiatki dla ciebie. Jesteś mi potrzebna, jak słońce na niebie. Skąd

pochodzą te słowa? (to refren piosenki)

• Nauczyciel prosi, by dzieci spojrzały na ilustrację poniżej. Mówi: Za chwilę posłuchacie

muzyki. Wyobraźcie sobie dużą, piękną i kolorową łąkę pełną kwiatów. Nauczyciel włącza

nagranie Walc Barbary – CD 2. Te kwiaty tańczą radosny taniec dla mamy. Niech każde

z was narysuje obrazek dla mamy przedstawiający łąkę pełną tańczących kwiatów.

• Dzieci wykonują zadanie w karcie pracy – rysują obrazek dla mamy.

11. Wysłuchanie piosenki Spacer z tatą (CD 2 – nagranie piosenki Spacer z tatą).

• Nauczyciel mówi: Słuchaliście dziś piosenki o mamie. Nauczyliście się śpiewać jej refren.

Teraz posłuchajcie piosenki o tacie.

słowa: R. Ragan

muzyka: M. Ziółkowska

2. Z tatą nigdy się nie nudzę,

Ref. Tato, tato – chodźmy razem

nie rozrabiam, nie marudzę.

na rowery – pełnym gazem!

Z tatą bawię się bajecznie,

Lub do parku, do wiewiórki,

zawsze mądrze i bezpiecznie.

później z górki na pazurki!

• Dzieci wysłuchują piosenki Spacer z tatą, a następnie wypowiadają się na jej temat. Na-

uczyciel pyta: Jaka była piosenka – spokojna czy skoczna? Kto ją śpiewał – zespół czy soli-

ści? Co można robić z tatą na spacerze?

Uwaga! Nauczyciel może nauczyć dzieci śpiewać piosenkę Spacer z tatą.

background image

118

12. Podsumowanie zajęć.

• Dzieci otrzymują piórka. Nauczyciel zadaje pytania. Dzieci odpowiadają za pomocą

piórek. Jeśli odpowiedź jest twierdząca, to dmuchają w  piórko, jeśli odpowiedź jest

przecząca – upuszczają je na ziemię. Przykładowe pytania: Czy ćwiczenia oddechowe są

potrzebne? Czy te ćwiczenia były trudne do wykonania? Czy podobała wam się piosenka

„Mamo”? Czy muzyka, której słuchaliście była wolna? Czy muzyka, której słuchaliście była

zagrana na trąbce?

Uwaga! Nauczyciel może wykorzystać piosenki Mamo Spacer z tatą podczas uro-

czystości z okazji Dnia Matki i Dnia Ojca. Do muzyki z filmu Noce i dnie można wy-

konać taniec z kwiatami.

ZAJĘCIA KOMPUTEROWE

TEMAT ZAJĘĆ: Uzupełnianie komiksu z wykorzystaniem narzę-

dzia Tekst w programie Paint

Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia

Potraficie napisać w programie Paint życzenia kolorową czcionką i ozdobić laurkę dla mamy.

Umiecie zagrać na pianinie z wykorzystaniem komputera.
Cele nauczyciela. Uczeń:

– stosuje narzędzie Tekst w programie Paint, wykorzystując opcję Przezroczyste tło oraz

Pole koloru,

– uzupełnia komiks, wpisując zdania w polach tekstowych za pomocą klawiatury,

– pisze liczby w okienkach za pomocą klawiatury,

– samodzielnie wykorzystuje klawisze ze strzałkami,

– sprawnie posługuje się myszą,

– samodzielnie wykorzystuje poznane narzędzia programu Paint do wykonania obrazka,

– samodzielnie zapisuje plik w swoim folderze.

Cele w języku ucznia

Dzisiaj dowiecie się, co to jest komiks. Nauczycie się stosować narzędzie Tekst i Pole koloru

w programie Paint.
Nacobezu (kryteria oceny)

Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:

– zastosować narzędzie Tekst do uzupełnienia komiksu w programie Paint.

Pytanie kluczowe

• Co to jest komiks?

Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe podręcznik klasa 1, płyta CD dla ucznia

– zajęcia 30., sprzęt komputerowy w pracowni komputerowej.

Przebieg zajęć

1. Sprawy organizacyjne.

Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.

2. Wyjaśnienie pojęcia komiks.

Nauczyciel poleca uczniom przeczytać wyraz ukryty przez biedronki w plątanince (ćw.

1; s. 40). Następnie wyjaśnia, że komiks to opowiadanie przedstawione za pomocą ob-

razków z dymkami, w których znajdują się wypowiedzi bohaterów. Uczniowie pokazują

przyniesione na zajęcia ulubione komiksy, krótko prezentują ich bohaterów oraz fabuły.

3. Rozmowa o teatrze.

Nauczyciel zadaje uczniom pytania: Co to jest teatr? (Teatr to placówka kultury, w której

zespół ludzi przygotowuje i wystawia przedstawienia [spektakle]. Teatrem nazywa się

też budynek, w którym widzowie oglądają przygotowane spektakle). Co jest potrzebne

do wystawienia sztuki teatralnej w szkole? (zbudowanie dekoracji, uszycie kostiumów,

nauczenie się ról przez aktorów, wyreżyserowanie sztuki podczas prób, zaproszenie wi-

dzów – rodziców lub kolegów szkolnych)

Nauczyciel poleca uczniom przeczytać, co mówią aktorzy przedstawieni na obrazku

(ćw. 2., s. 40). Następnie uczniowie naklejają we właściwych miejscach nazwy związane

z teatrem (ćw. 3., s. 40). Nauczyciel wyjaśnia znaczenie pojęć: scena (miejsce, na którym

grają aktorzy w teatrze) i kurtyna (kotara, która opada z przodu sceny po zakończeniu

przedstawienia).

4. Zabawa ruchowa Pracowite pszczoły.

Nauczyciel pyta uczniów: Jakie zwierzęta żyją w ogrodzie? (kret, mysz, pszczoła, motyl,

żaba, ślimak itp.)

Potem proponuje dzieciom zabawę. Wybrany przez niego uczeń zostaje królową pszczół.

Pozostali uczniowie są pszczołami i stoją naprzeciwko siebie parami, w rozsypce. Królo-

wa pszczół wydaje różne polecenia, np. Podajcie sobie ręce!, Podskoczcie trzy razy!, Ukłoń-

cie się sobie nawzajem!, Zróbcie trzy przysiady! Kiedy królowa wypowie słowa: Pracowite

pszczoły, dzieci, naśladują bzykanie pszczół i szukają sobie innej osoby do pary. Królowa

też stara się przyłączyć do kogoś, aby utworzyć z nim parę i stać się pszczołą. Uczeń,

który nie znajdzie pary, staje się królową pszczół i zabawa toczy się dalej.

5. Przypomnienie wiadomości o poznanych narzędziach programu Paint.

Nauczyciel poleca uczniom dokończyć zdania (ćw. 4, s. 40).

Do pisania w programie Paint służy narzędzie Tekst.

Do rysowania w programie Paint służy narzędzie Ołówek.

Do malowania w programie Paint służy narzędzie Pędzel.

Do kolorowania w programie Paint służy narzędzie Wypełnianie kolorem.

6. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-

nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.

Komiks

(Paint) – płyta CD, zajęcia 30.

Polecenie: Opowiedz historyjkę obrazkową. Napisz w dymkach, co mówią dzieci, wykorzystu-

jąc narzędzie Tekst. Nie zapomnij użyć opcji Przezroczyste tło. Zapisz pracę w swoim folderze.

background image

119

2. Wyjaśnienie pojęcia komiks.

Nauczyciel poleca uczniom przeczytać wyraz ukryty przez biedronki w plątanince (ćw.

1; s. 40). Następnie wyjaśnia, że komiks to opowiadanie przedstawione za pomocą ob-

razków z dymkami, w których znajdują się wypowiedzi bohaterów. Uczniowie pokazują

przyniesione na zajęcia ulubione komiksy, krótko prezentują ich bohaterów oraz fabuły.

3. Rozmowa o teatrze.

Nauczyciel zadaje uczniom pytania: Co to jest teatr? (Teatr to placówka kultury, w której

zespół ludzi przygotowuje i wystawia przedstawienia [spektakle]. Teatrem nazywa się

też budynek, w którym widzowie oglądają przygotowane spektakle). Co jest potrzebne

do wystawienia sztuki teatralnej w szkole? (zbudowanie dekoracji, uszycie kostiumów,

nauczenie się ról przez aktorów, wyreżyserowanie sztuki podczas prób, zaproszenie wi-

dzów – rodziców lub kolegów szkolnych)

Nauczyciel poleca uczniom przeczytać, co mówią aktorzy przedstawieni na obrazku

(ćw. 2., s. 40). Następnie uczniowie naklejają we właściwych miejscach nazwy związane

z teatrem (ćw. 3., s. 40). Nauczyciel wyjaśnia znaczenie pojęć: scena (miejsce, na którym

grają aktorzy w teatrze) i kurtyna (kotara, która opada z przodu sceny po zakończeniu

przedstawienia).

4. Zabawa ruchowa Pracowite pszczoły.

Nauczyciel pyta uczniów: Jakie zwierzęta żyją w ogrodzie? (kret, mysz, pszczoła, motyl,

żaba, ślimak itp.)

Potem proponuje dzieciom zabawę. Wybrany przez niego uczeń zostaje królową pszczół.

Pozostali uczniowie są pszczołami i stoją naprzeciwko siebie parami, w rozsypce. Królo-

wa pszczół wydaje różne polecenia, np. Podajcie sobie ręce!, Podskoczcie trzy razy!, Ukłoń-

cie się sobie nawzajem!, Zróbcie trzy przysiady! Kiedy królowa wypowie słowa: Pracowite

pszczoły, dzieci, naśladują bzykanie pszczół i szukają sobie innej osoby do pary. Królowa

też stara się przyłączyć do kogoś, aby utworzyć z nim parę i stać się pszczołą. Uczeń,

który nie znajdzie pary, staje się królową pszczół i zabawa toczy się dalej.

5. Przypomnienie wiadomości o poznanych narzędziach programu Paint.

Nauczyciel poleca uczniom dokończyć zdania (ćw. 4, s. 40).

Do pisania w programie Paint służy narzędzie Tekst.

Do rysowania w programie Paint służy narzędzie Ołówek.

Do malowania w programie Paint służy narzędzie Pędzel.

Do kolorowania w programie Paint służy narzędzie Wypełnianie kolorem.

6. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-

nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.

Komiks

(Paint) – płyta CD, zajęcia 30.

Polecenie: Opowiedz historyjkę obrazkową. Napisz w dymkach, co mówią dzieci, wykorzystu-

jąc narzędzie Tekst. Nie zapomnij użyć opcji Przezroczyste tło. Zapisz pracę w swoim folderze.

background image

120

Ćwiczenie B.

W ogrodzie

(Paint) – płyta CD, zajęcia 30.

Polecenie: Narysuj trzy zwierzęta, które żyją w ogrodzie, oraz jedno drzewo owocowe. Po-

koloruj rysunek. Zapisz pracę w swoim folderze.

Ćwiczenie C.

Lot pszczoły

– płyta CD, zajęcia 30.

Polecenie: W drodze do ula pszczoła musi zebrać nektar z kwiatków, na których znajdują się

liczby. Poprowadź pszczołę kolejno od kwiatka z liczbą 10 do kwiatka z liczbą 17. Wskazuj jej

kolejne kwiatki. W tym celu klikaj lewym przyciskiem myszy w pola z cyframi. Po wpisaniu

odpowiedniej liczby wciśnij klawisz Enter.

7. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.

8. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.

9. Praca domowa.

Nauczyciel poleca uczniom dowiedzieć się od rodziców, jaki jest przebieg burzy.

background image

121

WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA

TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy ogólnorozwojowe na boisku szkolnym

Cele nauczyciela. Uczeń:

– rozwija swoje podstawowe cechy motoryczne,

– reaguje na ustalone sygnały,

– współdziała w mniejszych i większych zespołach,

– przestrzega zasad i reguł obowiązujących w zabawach.

Przybory: dwie chorągiewki (zielona i czerwona), pałeczki sztafetowe, piłeczki tenisowe,

butelki plastikowe.

Przebieg zajęć

1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-

gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.

2. Część wstępna – rozgrzewka.

• Sportowy berek – zabawa ożywiająca. Wyznaczony berek goni pozostałe dzieci. Gdy ktoś

zostanie dotknięty przez berka, musi wykonać wyznaczone ćwiczenie. Po wykonaniu

zadania włącza się ponownie do zabawy. Przy zmianie berka zmieniamy również ćwi-

czenie. Ćwiczenia wykonujemy w pozycji stojącej, w lekkim rozkroku. Przykładowe ćwi-

czenia: 8 przysiadów, 8 skłonów w przód, 8 podskoków, 8 skrętów tułowia.

• Drogowskaz – zabawa orientacyjno-porządkowa. Nauczyciel wyznacza na boisku trzy

tory o długości 20 kroków i szerokości 2–3 kroków. Na początku każdego toru ustawiają

się w rzędzie dzieci, kładąc ręce na barki swych poprzedników. Nauczyciel staje z dwo-

ma chorągiewkami (zieloną i  czerwoną) z  boku torów, pociągi ruszają naprzód. Gdy

nauczyciel podniesie chorągiewkę czerwoną – zatrzymują się, a przy podniesieniu zie-

lonej – ruszają. Pociągi poruszają się tam i z powrotem, przy czym każdorazowo zmienia

się czołowych lokomotywy.

• Ćwiczenia kształtujące. Dzieci ustawione w szeregu poruszają się od linii do linii, tam

i z powrotem:

– w truchcie krążenia ramion w przód, z powrotem – w tył,

– bieg przodem z dotykaniem dłońmi podłoża raz z prawej, raz z lewej strony,

– cwał boczny z krzyżowaniem ramion przed sobą,

– bieg z wysokim unoszeniem kolan, z powrotem – uderzanie piętami o pośladki,

– skoki na prawej nodze, z powrotem – na lewej nodze,

– luźne wymachy nóg w obie strony.

3. Część główna.

• Kałuża – zabawa z mocowaniem. Zespoły 4–6-osobowe ustawiają się na obwodzie wy-

znaczonych przez nauczyciela kół (kałuży) i chwytają się za ręce. Zespoły wirują po ob-

wodzie swojego koła tak, aby go nie przekroczyć, przy czym gracze usiłują nawzajem

wciągnąć się do kałuży. Wygrywa ten, kto nie da się wciągnąć do kałuży.

• Sztafeta wahadłowa – zabawa bieżna. Zespoły 6–8-osobowe ustawiają się w rzędach,

których jedna połowa stoi naprzeciw drugiej w  odległości 20 kroków. Na sygnał

pierwszy zawodnik z każdego rzędu, który stoi na tej samej linii, wybiega do pierw-

szych rzędów z naprzeciwka i wręcza pierwszemu zawodnikowi pałeczkę sztafetową.

Ten biegnie natychmiast do pierwszego z  tego rzędu, który rozpoczął wyścig, itd.

background image

122

Kto ukończył bieg i oddał pałeczkę, staje na końcu rzędu, do którego przybył. Wyścig

kończy się z chwilą, kiedy każdy zawodnik dwukrotnie przebiegnie dystans 20 kro-

ków i wróci na swoje miejsce. Wygrywa zespół, którego obydwie grupy zachowały

ustalone przepisy i szybciej ukończyły wyścig.

• Traf do celu – zabawa rzutna. Ustawienie zespołów jak przy sztafecie wahadłowej,

tylko zmniejszamy odległość między grupami do 10 kroków. W  środku pomiędzy

grupami nauczyciel ustawia butelki plastikowe (kręgle). Na sygnał pierwszy zawod-

nik z każdego rzędu wykonuje rzut piłeczką tenisową, starając się trafić w butelkę.

Gdy rzut jest celny, biegnie do butelki i ustawia ją na swoim miejscu, po czym wraca

do swojej grupy i staje na końcu. Gdy rzut jest niecelny, od razu udaje się na koniec

grupy. W tym czasie pierwszy gracz z naprzeciwka stara się jak najszybciej złapać pi-

łeczkę i z wyznaczonej linii wykonuje rzut w ustawioną butelkę. Za każdy celny rzut

zespół otrzymuje punkt. Wygrywa zespół, który w określonym czasie trafił w butelkę

najwięcej razy.

• Skoki na jednej nodze – zabawa skoczna. Ustawienie zespołów jak przy zabawie Traf

do celu. Na sygnał pierwszy zawodnik z każdego rzędu skacze na prawej nodze do

butelki, a po jej minięciu zmienia nogę i kontynuuje skoki do miejsca, w którym stoi

pierwszy z naprzeciwka. Po przybiciu piątki pierwszy z tego rzędu natychmiast ska-

cze do pierwszego zawodnika z tego rzędu, który rozpoczął skoki. Kto skończy skoki,

idzie na koniec rzędu, do którego przybył. Wygrywa zespół, który zachował ustalone

przepisy i szybciej ukończył wyścig.

4. Ćwiczenia kończące zajęcia.

• Marsz dookoła boiska. Co cztery kroki: wdech nosem, przytrzymanie powietrza w płu-

cach, wydech ustami, bezdech.

• Czy kogoś brakuje – zabawa uspokajająca. Dzieci stoją w kole. Jedno z nich staje tyłem

do innych i zamyka oczy. Nauczyciel wyznacza osobę, która się schowa. Zadaniem zga-

dującego jest stwierdzenie, czy kogoś brakuje w kole, a jeśli tak, to kogo.

• Zbiórka w dwuszeregu, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.

TEMAT ZAJĘĆ: Pokonywanie wąskich i niskich przeszkód – zabawy

Cele nauczyciela. Uczeń:

– opanowuje utylitarne formy ruchu: chód, bieg, pełzanie, pokonywanie przeszkód,

– podejmuje właściwe decyzje wymagające odwagi i ciągłej koncentracji,

– wyrabia sobie zmysł orientacji przestrzennej.

Przybory: szarfy w trzech kolorach, woreczki, karton, piłki lekarskie 2-kilogramowa i 5-kilo-

gramowa, ławeczki gimnastyczne, obręcze, materace gimnastyczne.

Przebieg zajęć

1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-

gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.

2. Część wstępna – rozgrzewka.

• Ogonki – zabawa ożywiająca. Każde dziecko wkłada koniec szarfy za spodenki. Na

sygnał stara się zdobyć jak najwięcej ogonków, a jednocześnie zachować własny. Nie

wolno przytrzymywać własnego ogonka ręką, ani stać tyłem, opierając się o ścianę. Po

dwóch minutach dzieci liczą zdobyte szarfy.

background image

123

• Spacer po kamieniach – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci poruszają się po sali

na palcach, z rękami na biodrach. Mogą stanąć tylko w miejscach ograniczonych przez

szarfy, tak aby nie dotknąć podłogi obok niej. Na hasło nauczyciela, np. Rekin!, Wielo-

ryb!, Delfin! przyjmują w szarfie żółtej pozycję siadu skrzyżnego, w szarfie niebieskiej

– przysiadu podpartego, a w szarfie czerwonej – siadu klęcznego. Nauczyciel krótko

mówi o zwierzęciu z hasła, po czym dzieci wstają bez pomocy rąk i dalej maszerują po

szarfach, jedno za drugim, ale tak, aby sobie nie przeszkadzać. Dzieci, które nie pomyliły

się ani razu podczas przyjmowania pozycji, zostają nagrodzone brawami przez pozo-

stałych uczestników.

• Ćwiczenia z szarfą, kształtujące ramiona, nogi i tułów:

– krążenia szarfą przed sobą, z boku, nad głową, prawą i lewą ręką,

– przechodzenie przez szarfę, rozpoczynanie od głowy, a potem od nóg,

– leżenie przodem, ręce z szarfą wyprostowane nad głową – równoczesne oderwanie

rąk i nóg od podłogi (kołyska),

– leżenie tyłem – przekładanie szarfy wokół uniesionych nóg,

– siad skrzyżny, skręt tułowia w jedną stronę, położenie szarfy za plecami, zabranie jej

z drugiej strony,

– dowolne przeskoki przez szarfę rozłożoną na podłodze w kształcie kółeczka,

– podrzuty i chwyty szarfy na przemian prawą i lewą ręką.

3. Część główna.

• Tor przeszkód. Nauczyciel razem z dziećmi rozstawia tor przeszkód. Pokazuje i omawia

sposób wykonania poszczególnych ćwiczeń. Ćwiczenia:

– przetoczenie się po materacu, leżąc, z rękami nad głową i wyprostowanymi nogami,

– pełzanie pod ławeczką,

– przejście po odwróconej ławeczce z woreczkiem na głowie, zeskok do przysiadu pod-

partego,

– przeniesienie piłki lekarskiej 2-kilogramowej na odległość 3 m,

– przeskok z krótkiego rozbiegu nad piłką lekarską 5-kilogramową,

– wejście na czworakach po skośnie zaczepionej do drabinki ławeczce (4. szczebel) –

przejście bokiem po trzech drabinkach, zejście lub obrót o 180º i zeskok na materac,

do przysiadu,

– rzut woreczkiem prawą i lewą ręką do kartonu z odległości 3–4 metrów,

– przejście na czworakach pod płotkiem i bieg do mety.

4. Ćwiczenia kończące zajęcia.

• Ćwiczenia korekcyjne:

– siad skrzyżny – dmuchanie na gorące mleko – głęboki wdech nosem i silny wydech

ustami,

– leżenie przodem, powolny rowerek do przodu i do tyłu.

• Zbiórka w dwuszeregu, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.

TEMAT ZAJĘĆ: Zagrożenia wynikające z niewłaściwego użycia róż-

nych środków chemicznych

Cele nauczyciela. Uczeń:

– rozumie konieczność zachowania środków ostrożności w kontakcie ze środkiem che-

micznym,

– rozróżnia środki czystości, chemii gospodarczej, ochrony roślin,

– zna środki zagrażające zdrowiu i życiu w razie niewłaściwego obchodzenia się z nimi,

– wie, jak się zachować w sytuacji zagrożenia.

background image

124

Środki dydaktyczne: opakowania po środkach chemicznych (proszkach, płynach, dezodo-

rantach, odkamieniaczach, środkach czyszcząco-dezynfekujących, odżywkach dla roślin,

płynach owadobójczych), ilustracje, gazetki reklamowe, mazaki, papier pakowy, klej, no-

życzki, rękawiczki jednorazowe.

Przebieg zajęć

1. Moja codzienna toaleta – zabawa naśladowcza.

• Nauczyciel mówi: Wyobraźcie sobie, że jest już wieczór. Pora przygotować się do snu. Za-

praszam was do łazienki. Rozpocznijcie waszą codzienną toaletę.

• Dzieci naśladują mycie zębów, branie prysznica lub kąpiel w wannie.

• Dzieci wymieniają środki czystości, których używały w kąpieli. Nauczyciel tłumaczy, że my-

dło, szampon, płyn do kąpieli to są środki chemiczne służące utrzymaniu czystości ciała.

2. Środki chemiczne – burza mózgów.

• Nauczyciel pyta dzieci, czy znają inne środki chemiczne niż wymienione wcześniej, słu-

żące do utrzymania higieny ciała.

• Dzieci podają nazwy znanych im środków chemicznych i  opowiadają, do czego one

służą.

3. Zaproszenie do sklepu chemicznego – oglądanie wystawy.

• Dzieci oglądają wystawę opakowań po środkach chemicznych, przygotowaną przez

nauczyciela (płyny do mycia, czyszczenia, dezynfekcji, dezodoranty, proszki, kremy, far-

by do włosów, odkamieniacz, odżywki dla roślin, środki owadobójcze). Dzieci czytają

informacje zawarte na opakowaniach (jeśli dotykają opakowań, zakładają rękawiczki

jednorazowe).

• Dzieci odpowiadają na pytanie nauczyciela: Które z przedstawionych produktów mogą

być niebezpieczne dla zdrowia i życia człowieka? Dlaczego? Czy wiecie, co może się stać jeśli

będą niewłaściwie użytkowane?

• Nauczyciel pokazuje dzieciom sposób oznaczenia produktów niebezpiecznych dla

zdrowia i życia człowieka. Czyta informacje o zagrożeniach. Mówi dzieciom, że same nie

powinny dotykać takich środków. Nauczyciel wkłada je do koszyka.

4. Uważaj na… – różne środki chemiczne.

• Dzieci siedzą przy stolikach (po cztery osoby wyznaczone przez nauczyciela). Oglądają

i wycinają zdjęcia środków czystości zamieszczone w gazetkach reklamowych. Nakleja-

ją wycięte obrazki na papierze pakowym.

• Dzieci kreślą kółka czerwonymi mazakami wokół produktów niebezpiecznych dla zdro-

wia i życia.

• Układają i zapisują na papierze hasła przestrzegające przed niewłaściwym obchodze-

niem się ze środkami chemicznymi.

5. Podsumowanie.

• Dzieci w kręgu odpowiadają na pytanie: Czego nauczyłeś/łaś się podczas dzisiejszych za-

jęć?

background image

Notatki

background image

Notatki

background image

Notatki

background image

Notatki


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Oto ja cz 8
Oto ja cz 9
Oto ja cz 11
Oto ja cz 2
Oto ja cz 3
oto ja rozklad materialu projekty 10 18(1)
Kadry cz 10
OTO JA JESTEM Z WAMI-Misterium Męki Pańskiej, konspekty, scenariusze
10 LISTY TOWARZYSTWA STRAŻNICA (CZ 10)
MS Cz 10 B 2 6
Oto Ja- poznajemy się wzajemnie, scenariusze
MS Cz 10 B 2 4
JAZDA W STYLU WESTERN W REKREACJI CZ 10
cz 10 s 161 215 Sliz
MS Cz 10 B 2 7
Cz 10 Instrumentalne metody analizy ilościowej Metody chromatograficzne
Oto ja poślij mnie, Teksty piosenek i pieśni liturgicznych wraz z akordami
MS Cz 10 A 1 5, biotechnologia inż, sem2, MŚ

więcej podobnych podstron