Przygotowany przez: Joanna Urbaniak

Str 1 z 2

2010/2011

Metody wykrywania antygenu D

1.

Test szkiełkowy w 0.15 M NaCl z użyciem odczynnika monoklonalnego, wykonywany rutynowo u biorców krwi, nie

powinien być stosowany u dawców (niska czułość).

2.

Test probówkowy w 0.15 M NaCl, z użyciem odczynnika monoklonalnego, służy do badania krwinek dawców

(umożliwia wykrywanie słabych odmian antygenu D) oraz do wykrywania antygenu D na krwinkach płodu,

noworodków i niemowląt.

3.

Testy mikrokolumnowe, odpowiednie do badań we wszystkich przypadkach.

4.

PTA – pośredni test antyglobulinowy z użyciem odczynnika anty-D IgM+IgG (blend), stosowany wyłącznie u dawców

krwi.

Metoda szkiełkowa

1.

Materiał badany: krwinki przemyte 1 × 0.15 M NaCl, zawiesina 5-10% w 0.15 M NaCl oraz krwinki z próbki

pierwotnej

2.

Odczynniki wzorcowe: odczynniki anty-D dwóch różnych serii (klonów), jeden powinien rozpoznawać wszystkie

kategorie antygenu D, drugi może nie rozpoznawać antygenu D

VI

(np. RUM-1). Różna reaktywność z odczynnikami

anty-D może wskazywać na obecność kategorii D.

3.

Krwinki wzorcowe: krwinki RhD+ dodatnie i RhD- ujemne przemyte 1 × 0.15 M NaCl, zawiesina 5-10% w 0.15 M

NaCl

Kontrola odczynnika anty-D

Odczynnik wzorcowy (po 1 kropli) i krwinki wzorcowe (po 1 kropli) kontaktuje się według schematu:

Aglutynacja powinna pojawić się po 1 i osiągnąć maksimum po 5 minutach, nasilenie aglutynacji powinno wynosić 3+ lub

4+, a krwinki nie podlegające aglutynacji powinny tworzyć jednorodną zawiesinę. Kontrolę należy zaprotokołować.

Badanie krwinek pacjenta

Przykłady:

*w przypadku wątpliwości

w pracowni konsultacyjnej RCKiK wykonuje się dodatkowe w badania serologiczne, które

pozwalają wykryć słabe D lub D częściowe. W wyjątkowych przypadkach do określenia grupy Rh konieczne jest

wykonanie badań molekularnych w IHiT

RhD+

RhD-

Anty-D

I

4+

0

Anty-D

II

3+

0

Anty-D

I

Anty-D

II

Wynik

1112

2+

3+

RhD+ dodatni

1113

0

0

RhD- ujemny

1114

+/-

1+

*Słabe D?

1115

2+

0

*D częściowe?

Przygotowany przez: Joanna Urbaniak

Str 2 z 2

2010/2011

Metoda probówkowa

1.

Materiał badany: krwinki przemyte 1 × 0.15 M NaCl, zawiesina 3-4% w 0.15 M NaCl oraz krwinki z próbki

pierwotnej

2.

Odczynniki wzorcowe: odczynniki anty-D dwóch różnych serii (klonów)

3.

Krwinki wzorcowe: krwinki RhD+ dodatnie i RhD- ujemne przemyte 1 × 0.15M NaCl, zawiesina 3-4% w 0.15M NaCl

Przed wykonaniem badania należy sprawdzić aktywność i swoistość anty-D metodą probówkową.

Badanie krwinek pacjenta

Do trzech probówek dodać po 2 krople:

1.

anty-D

I

+ krwinki w 0.15M NaCl

2.

anty-D

II

+ krwinki w surowicy autologicznej

3.

surowica grupy AB do zawieszeń + krwinki w 0.15M NaCl

Po starannym wymieszaniu inkubować 1 minutę w temperaturze pokojowej i wirować 1 min 360 g. Odczytać i zapisać.

Opis płyty do badania równocześnie AB0 i D z układu Rh

odczynniki wzorcowe seria I krwinki wzorcowe odczynniki wzorcowe seria II

a-A

I

a-B

I

a-D

I

0

A

1

B

a-A

II

a-B

II

a-D

II

nr

krwinki w 0.15M NaCl

surowica pacjenta krwinki z próbki pierwotnej