Księga prawdy

Istnieje pewna księga,

O jednym, grubym tomie,

A po jej pustych stronicach – tylko –

Rozbrzmiewa grom po gromie…

To nie jest moja fantazja,

Ani jej siódme poty,

To prawda ziemskiego życia,

I Andów ludzkiej głupoty,

Kto mi nie wierzy – to trudno -

Ja i tak wiem już – z pewnością – swoje ,

Że w tej jednej, jedynej księdze,

- Pytia – nie wróży na dwoje…

Mimo, że ilustracje ma piękne,

To nikt im się nie przygląda…

W górę i w dół nie patrzy,

Na boki nie rozgląda…

Tylko na jej stronicach,

Nikt nie tańczy, nie śpiewa,

Nikt piękna nie podziwia,

Nikt radości nie miewa,

I nikt się - nią – nie śmieje…

Bo nawet wiatr – tu – ucichł ,

I w tony pór nie wieje,

A przepaść – na końcu – istniejąca,

Wcale ludzkości nie straszy,

Ni cieniem swojej skały – najgłębszym – jej nie daszy,

Ani jej ze stronic - żaden huragan – nie zwieje,

Tylko właśnie odwrotnie,

To ludzkość - sama dla siebie –

Bez dna przepaścią zieje… … …

I. Iwańska

Warszawa 2016-02-19