Opieka i wychowanie

88

Program zajęć „Spójrz inaczej”

w pracy z dziećmi

6–letnimi

mgr Grażyna Kokoszka

nauczyciel Przedszkola Miejskiego nr 16

w Mielcu

Program zajęć wychowawczo – profilaktycznych „Spójrz inaczej” kładzie

szczególny nacisk na kształtowanie osobowości dziecka i wspieranie jego rozwoju –
zarówno poprzez proponowane treści programowe jak również osobisty kontakt
nauczyciela z dzieckiem. Celem wymienionego programu jest taki wpływ na dziecko,
aby lepiej radziło sobie z rozwiązywaniem problemów, aby rozumiało siebie, potrafiło
współżyć z innymi i umiało znajdować w samym sobie oparcie w trudnych sytuacjach.

Zajęcia w tym programie prowadzone są metodami aktywnymi, tzn. w taki sposób,

aby umożliwić dziecku aktywne doświadczanie i przeżywanie tego, co jest tematem
zajęć.

Program przeznaczony jest do pracy z dziećmi w klasach I – III, ale można

wykorzystać lub modyfikować niektóre fragmenty scenariuszy, dostosowując je do
możliwości 6–latków.

Po ukończeniu warsztatu „Spójrz inaczej” opracowałam modyfikację programu tych

zajęć i realizuję ją w moim oddziale. O zamiarze prowadzenia ich poinformowałam
rodziców na początku roku szkolnego, gdyż skuteczność zajęć związana jest w dużym
stopniu ze współpracą i stosunkiem rodziców do działań profilaktycznych. Rodzice
czynnie włączyli się do realizacji niektórych części zajęć, chociażby poprzez między
innymi wspólne z dziećmi wykonanie „Książeczki o rodzinie”. Prowadziłam także
zajęcia otwarte dla rodziców w oparciu o ten program - był to cykl: „Dbanie o zdrowie”,
„Postrzeganie siebie i rozumienie uczuć”. Przebieg jednego z zajęć ilustruje poniższy
scenariusz.

Grażyna Kokoszka – Program zajęć „Spójrz inaczej” w pracy z dziećmi 6-letnimi

89

SCENARIUSZ ZAJĘĆ W GRUPIE DZIECI 6 - LETNICH

Temat:

Co przeżywał Czerwony Kapturek i co my przeżywamy?

Cele:

− uświadomienie dzieciom, że w różnych sytuacjach ludzie przeżywają różne

uczucia,

− uczenie się, że możemy rozpoznawać uczucia innych osób, zwracając uwagę

na wyraz ich twarzy,

− rozpoznawanie i nazywanie uczuć,
− uświadomienie sobie swoich uczuć.

Pomoce:

obrazki z bajki „Czerwony Kapturek”, schematyczne ilustracje uczuć, napisy,
sklejone wcześniej przez dzieci koperty, flamastry, muzyka, tekst opowiadania,
cztery duże kartki z narysowanymi minami, serduszka z papieru samoprzylepnego,
ankiety dla rodziców, pudełko

Literatura:

Kołodziejczyk A., Czemierowska E., Kołodziejczyk T., „Spójrz inaczej” Program
zajęć wychowawczo – profilaktycznych dla klas 1-3 szkół podstawowych

Przebieg zajęcia:

1.

Rozpoznawanie na podstawie serii obrazków uczuć, jakie przeżywa Czerwony
Kapturek w różnych sytuacjach.
Rozpoznawanie uczuć na podstawie sytuacji, mimiki i pozycji ciała bohaterki.

2.

Dobieranie podpisów do schematycznych rysunków przedstawiających różne
uczucia, wymyślanie do nich synonimów np. radość, zadowolenie itp.

3.

Recytacja w kręgu poruszającym się po obwodzie koła wspólnie z rodzicami,
znanego wierszyka „Siała baba mak” naśladując różne stany uczuciowe: złość,
radość, strach, smutek.

4.

Zabawa „Dokończ zdanie” - w kręgu w pozycji siedzącej dzieci kończą
zdanie: „Złoszczę się, gdy..., „Szczęśliwa jestem, gdy...”, „Boję się, gdy...” itd.

5.

Rysowanie z rodzicami na sklejonych wcześniej przez dzieci kopertach
schematycznych twarzy, wyrażających uczucia: radości, smutku, strachu, złości.

6.

Dobieranie odpowiedniej koperty z przedstawioną miną do usłyszanej muzyki
(wesoła, smutna, groźna)

Grażyna Kokoszka – „Spójrz inaczej”

90

7.

Zabawa z „ przyjacielem z koperty” (koperta nałożona na dłoń) według
usłyszanej muzyki (wesołej, smutnej).

8.

Ilustrowanie przy użyciu narysowanych min, uczuć, jakie przeżywali
bohaterowie (Wojtek i Paulina) w opowiadanej fragmentami przygodzie pt. „W
wesołym miasteczku”.

Opowiadanie

Wojtek i Paulina poszli do Wesołego Miasteczka. Wojtkowi bardzo podoba
się jazda na karuzeli. Namówił Paulinę, aby się przejechali. Paulina nie
przepada za jazdą na karuzeli, ale się zgodziła. Jak się czuł Wojtek? Dzieci
podnoszą rysunek twarzy wyrażającej jego uczucie.
Karuzela kręciła się coraz szybciej. Paulina bardzo nie lubi szybkiej jazdy.
Dzieci podnoszą rysunek twarzy wyrażającej jej uczucie.
Dzieci zgubiły się, nie widzą rodziców, wokół jest bardzo dużo ludzi. Nie
wiedzą, co mają robić. Jak czują się dzieci? Wojtek i Paulina poszli do
Salonu Strachu. Paulina chce wejść do środka, lubi oglądać szkielety,
duchy, widma. Jak czuje się Paulina? Wojtek nie ma na to ochoty. Jak
może czuć się Wojtek? Dzieci pokazują to używając rysunku twarzy.
Następnie pokazują jak one by się czuły wchodząc do Salonu Strachu.
Cała rodzina była zadowolona z pobytu w Wesołym Miasteczku. Nadeszła
jednak pora powrotu. Jak sądzicie, jak mogły czuć się dzieci, gdy
wychodziły z Wesołego Miasteczka? Dzieci pokazują rysunki twarzy
wyrażającej uczucia Pauliny i Wojtka. Uzasadniają swój wybór.

9.

Ewaluacja – Dzieci wyrażają swoje odczucia na temat zajęcia za pomocą
serduszek, które naklejają na 4 dużych kartkach zawierających ilustracje uczuć
(radość, smutek, strach, złość). Rodzice piszą o tym samym w przygotowanych
krótkich ankietach, które potem wrzucają do pudełka.

91