ABC trzylatka przewodnik

Projekt grafi czny okładki i karty tytułowej

Krzysztof Demianiuk

Grafi ka nutowa

Krystyna Duda

Redaktor inicjujący

Danuta Piotrowska

Redaktor merytoryczny

Alina Namiecińska

Redaktor techniczny

Teresa Nowak

Redaktor grafi czny

Krzysztof Demianiuk

Autorów i tłumaczy tekstów literackich, do których nie udało się nam dotrzeć, prosimy o zgła-
szanie się do Wydawnictwa.

ISBN 978-83-02-09909-0

Warszawa 2007

Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna
02-305 Warszawa, Al. Jerozolimskie 136
Adres do korespondencji: 00-965 Warszawa, p. poczt. nr 9

www.wsip.pl

Wydanie drugie (2008)
Ark. druk. 8
Skład i łamanie:

Shift-Enter

Druk i oprawa: GRAFMAR Sp. z o.o., Kolbuszowa Dolna
Wydrukowano na papierze offsetowym Speed-E produkcji International Paper

www.wsip.pl

Spis treści

Wstęp

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Korelacja tematów kompleksowych ze stronami w książce ABC trzylatka.

Części 1–3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Temat kompleksowy nr 1: Chodzę do przedszkola, bo jestem duży . . . . . . . . .

Temat kompleksowy nr 2: Poznaję przedszkole . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13
Temat kompleksowy nr 3: Lubię się bawić . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21
Temat kompleksowy nr 4: Owoce i warzywa są zdrowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25
Temat kompleksowy nr 5: Dookoła jesień . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29
Temat kompleksowy nr 6: Jest chłodno, ubieram się cieplej . . . . . . . . . . . . . . . 35
Temat kompleksowy nr 7: Lubię zimę . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39
Temat kompleksowy nr 8: Umiem się zgodnie bawić . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43
Temat kompleksowy nr 9: Idą święta – czekam na Mikołaja . . . . . . . . . . . . . . . 47
Temat kompleksowy nr 10: Karmię ptaki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52
Temat kompleksowy nr 11: Kocham babcię i dziadka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56
Temat kompleksowy nr 12: Baloniki i bale . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Temat kompleksowy nr 13: Chcę być czysty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62
Temat kompleksowy nr 14: Już Wielkanoc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65
Temat kompleksowy nr 15: Przychodzi wiosna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69
Temat kompleksowy nr 16: Obserwuję zwierzęta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74
Temat kompleksowy nr 17: Obserwuję pojazdy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80
Temat kompleksowy nr 18: Kocham mamę i tatę . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84
Temat kompleksowy nr 19: Jadę na wakacje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87

Scenariusze zajęć muzycznych

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90

Idę do przedszkola . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90
Moja przytulanka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92
Nasze zabawki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94
Pyszne owoce . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96
Żołędzie i wiatr . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98
Pada deszcz, wieje wiatr . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 100
Pada śnieg . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 102
Pajacyk i miś . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 104
Choinka i zajączki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 106
Ptaszki zimą . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 108
Dla babci i dziadka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 110
Bale w karnawale . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112

Dbam o czystość . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 114
Wiosenne święta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 116
Wiosna na łące . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118
Bal na łące . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 120
Podróże małe i duże . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122
Moi rodzice . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 124
Lato na łące . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 126

www.wsip.pl

Dziecko jest chodzącym cudem, jedynym,

wyjątkowym i niezastąpionym.

Phil Bosmans

WSTĘP

Scenariusze zajęć dla trzylatków opracowane są zgodnie z Programem Wychowania

Przedszkolnego XXI wieku oraz Rozkładem materiału. ABC trzylatka Anny Łady-

-Grodzickiej. W scenariuszach zostały uwzględnione wszystkie strony z ćwiczeniami

i zadaniami zawarte w książkach autorstwa Anny Łady-Grodzickiej ABC trzylatka.

Części 1–3 oraz w ABC trzylatka. Kolorowanka.

Zabawy i ćwiczenia oraz literatura do tych zajęć, będąca dotychczas w Rozkładzie

materiału. ABC trzylatka, została umieszczona w scenariuszach. Opracowano 19 tema-

tów kompleksowych, a każdy z nich zawiera:

•

cele ogólne,

•

temat zajęć,

•

rodzaj zajęć,

•

środki dydaktyczne,

•

przebieg zajęć,

•

proponowany zapis w dzienniku zajęć,

•

inne propozycje w obrębie tematu.

W scenariuszach uwzględniono jedynie propozycje dotyczące treści tematu. Nie

przedstawiono propozycji pracy indywidualnej, pracy w zespołach, zabaw dowolnych,

wybrane zostały tylko te zabawy ruchowe, których treść jest związana z tematem. Aby

uniknąć ciągłych powtórzeń, w środkach dydaktycznych odstąpiono od wymieniania

jako pomocy: tablic, cerat, tacek.

W scenariuszach zawarta jest również propozycja zapisu w dzienniku zajęć, doty-

cząca treści danego tematu. Zapis ten podzielony jest na trzy główne części.

Pierwsza część

dotyczy czasu, w którym dzieci przychodzą do przedszkola. Jest to

pora, kiedy nauczyciel ma możliwość lepszego poznania dzieci, wejścia w bliższy kon-

takt, może indywidualnie zająć się dzieckiem. Warto wykorzystać ten czas również na

pracę w małych grupkach. W tej części dnia łatwiej wprowadzić nową grę, nauczyć za-

sad, które w niej obowiązują, przygotować przybory i materiały do zajęć plastycznych,

np. wymieszać farby, przygotować masę solną, wybrać papier kolorowy. Również wte-

dy można wprowadzić elementy nowego tematu, np. obejrzeć album, obrazki, przeczy-

tać fragment odpowiedniego tekstu. Można prowadzić pracę wyrównawczą z dziećmi

mającymi różnorodne defi cyty rozwojowe, a także z dziećmi zdolnymi.

W drugiej części

dnia prowadzone jest zajęcie programowe, które w grupie dzieci

trzyletnich trwa około 10–15 minut. Dobór zajęć w tygodniu powinien uwzględniać

ich różnorodność tak, aby dzieci zdobywały doświadczenia poprzez wielozmysłowe

poznawanie. Przygotowując zajęcia i organizując zabawy, należy dostarczyć dzieciom

okazji do patrzenia, słuchania, dotykania, smakowania, wąchania.

W trzeciej części

dnia prowadzona jest praca w małych zespołach i praca indy-

widualna. W tym czasie nauczyciel kontynuuje temat rozpoczęty wcześniej. Utrwala

wiadomości i umiejętności zdobyte przez dzieci na zajęciach. Występują tu również

elementy pracy wymienione w części pierwszej.

Proponowany zapis w dzienniku nie jest ostateczny i całościowy. Nie zostały w nim

uwzględnione zabawy ruchowe, które powinny wystąpić w każdej części dnia. Do

dziennika zajęć nie trzeba wpisywać tych elementów pracy z dziećmi, które są powta-

rzalne, np. zabawy dowolne i zabawy według zainteresowań.

Nauczyciel zapisuje w dzienniku pracę wychowawczą z dziećmi – indywidualną

i grupową. Zaznacza, jaki miała cel i czy odnosiła się do całej grupy, czy jednego dzie-

cka. (Pracę indywidualną zapisujemy imiennie np. „Rozmowa z Jasiem”, „Ćwiczenia

z Olą”) Działalność wychowawcza powinna mieć w dzienniku zajęć swoje dokładne

i systematyczne odzwierciedlenie. Zapis pracy wychowawczej będzie dotyczył pierw-

szej i trzeciej części dnia.

Tematyka opracowywanych scenariuszy zajęć została pomyślana tak, aby treści

przekazywane dzieciom były bliskie, znajome i ciekawe. Dotyczą one spraw związa-

nych z porami roku, otaczającym światem przyrody, zabawami dzieci, rodziną, świę-

tami, zdrowiem.

Ostatnia część przewodnika zawiera scenariusze zajęć muzycznych wraz z nutami

i tekstami piosenek, które są uzupełnieniem tematów kompleksowych. Każde z pro-

ponowanych zajęć opiera się na różnorodnych formach wychowania muzycznego,

takich jak: śpiew i mowa, ruch do muzyki, gra na instrumentach, słuchanie muzyki.

Umożliwi to dzieciom znalezienie zadania zgodnego z ich zainteresowaniami i możli-

wościami, a nauczycielowi pomoże dobrać stopień trudności zadań do poziomu roz-

woju grupy.

Bibliografi a

•

Bogdanowicz Z. Zabawy dydaktyczne dla przedszkoli. WSiP, Warszawa 1990

•

Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E. Wspomaganie dzieci w rozwoju do skupienia

uwagi i zapamiętywania. WSiP, Warszawa 2005

•

Kielar-Turska M. Jak pomagać dziecku w poznawaniu świata. WSiP, Warszawa 1992

•

Kruk H. Wybór literatury do zabaw i zajęć w przedszkolu. WSiP, Warszawa 1990

•

Kruk H. Z ludźmi i przyrodą. WSiP, Warszawa 1991

•

Łada-Grodzicka A. i inni ABC... Program wychowania przedszkolnego XXI wieku.

WSiP, Warszawa 2000

•

Łada-Grodzicka A. ABC trzylatka. Rozkład materiału. WSiP, Warszawa 2005

•

Malko D. Metodyka wychowania muzycznego w przedszkolu. WSiP, Warszawa 1990

•

Mergier D. Zabawy teatralne w przedszkolu. Tłum. A. Wróblewski. Wydawnictwo

Cykady, Warszawa 2000

•

Smoczyńska-Nachtman U. Podajmy sobie ręce. WSiP, Warszawa 1989

•

Smoczyńska-Nachtman U. Rozśpiewane przedszkole. WSiP, Warszawa 1992

•

Smoczyńska-Nachtman U. Muzyka dla dzieci. WSiP, Warszawa 1992

•

Szuman W. Zabawy z najmłodszymi dziećmi. AIU, Warszawa 1991

•

Trawińska H. Zabawy rozwijające dla małych dzieci. Państwowy Zakład Wydaw-

nictw Lekarskich, Warszawa 1988

•

Vasta R., Haith M. M., Miller S.A. Psychologia dziecka. Tłum. M. Babiuch. WSiP,

Warszawa 1995

•

Wlaźnik K. Wychowanie fi zyczne w przedszkolu. WSiP, Warszawa 1976

www.wsip.pl

Korelacja tematów kompleksowych ze stronami w

książce

ABC trzylatka. Części 1–3

Miesiąc

Temat kompleksowy

Strony

książce

WRZESIEŃ

Część 1.

1. Chodzę do przedszkola, bo jestem duży
2. Poznaję przedszkole

1–2
3–6

PAŹDZIERNIK

3. Lubię się bawić
4. Owoce i warzywa są zdrowe

7–9

10–13

LISTOPAD

5. Dookoła jesień
6. Jest chłodno, ubieram się cieplej

14–20
21–23

GRUDZIEŃ

Część 2.

7. Lubię zimę
8. Umiem się zgodnie bawić

1–5
6–8

STYCZEŃ

9. Idą święta – czekam na Mikołaja

10. Karmię ptaki

9–15

16–17

LUTY

11. Kocham babcię i dziadka
12. Baloniki i bale

18–19
20–21

MARZEC

13. Chcę być czysty

Część 3.

14. Już Wielkanoc

22–23

1–4

KWIECIEŃ

15. Przychodzi wiosna
16. Obserwuję zwierzęta

5–8

9–16

MAJ

17. Obserwuję pojazdy
18. Kocham mamę i tatę

17–19
20–21

CZERWIEC

19. Jadę na wakacje

22–23

TEMAT KOMPLEKSOWY NR 1:

Chodzę do przedszkola, bo jestem duży

CELE OGÓLNE:

•

Nawiązywanie serdecznego, bliskiego kontaktu z nauczycielem i nabywanie umie-

jętności wyrażania słowami własnych potrzeb.

•

Wspomaganie rozwoju wiedzy o samym sobie.

•

Poznawanie w toku zabaw i ćwiczeń określeń: duży – mały.

•

Przyzwyczajanie się do prawidłowego trzymania narzędzia malarskiego.

•

Udział w zabawach manipulacyjnych i konstrukcyjnych.

SCENARIUSZE ZAJĘĆ

ZAJĘCIA 1.
TEMAT: Małe i duże dzieci
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Zabawa dydaktyczna – „Małe i duże dziecko”.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

kąciki tematyczne,

•

lalka-niemowlę ze smoczkiem i lalka duża, normalnie ubrana,

•

smoczek, butelka z mlekiem, grzechotka, pielucha...,

•

talerzyk, kubek, łyżka, łyżeczka,

•

klocki drewniane.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych, np. kącik kuchenny, lekarski. Zapo-

znanie się z ich wyposażeniem – rozpoznawanie i nazywanie zabawek, zabawy wy-

braną zabawką, odkładanie zabawek na stałe wyznaczone miejsca.

2. Zabawa dydaktyczna „Małe i duże dziecko”. Oglądanie dwóch lalek – wskazanie,

która jest małym dzieckiem, a która dużym. Przyporządkowanie niemowlakowi

tego, co jest potrzebne małemu dziecku – smoczka, butelki z mlekiem, grzechot-

ki, pieluchy... Słuchanie kołysanki śpiewanej przez nauczyciela małemu dziecku

Aaa kotki dwa – nauczyciel śpiewa piosenkę, kołysząc lalkę-niemowlę. Dzieci na-

śladują jego ruchy – układają ręce w łódkę i poruszają nimi na boki. Pomagają

również śpiewać melodię na aaa...

Przyporządkowanie dużej lalce tego, co jest potrzebne dużemu dziecku – talerzyka,

kubka, łyżki, łyżeczki. Słuchanie kołysanki dla dużych dzieci śpiewanej przez na-

uczyciela, np. Idzie niebo ciemną nocą. Dzieci kładą się na dywanie na plecach ze

skrzyżowanymi na piersiach rękami i słuchając, kołyszą lekko ciałem na boki lub

układają się w swobodnej, dowolnej pozycji i zamykają oczy.

Podkreślanie różnic pomiędzy małym dzieckiem i dużym, zwracanie uwagi na

umiejętności dużego dziecka i pochwalenie go za różne osiągnięcia.

3. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Małe i duże dzieci”. Dzieci poruszają się swo-

bodnie po sali. Na zapowiedź: Małe dzieci – chodzą w przysiadzie. Na zapowiedź:

Duże dzieci – chodzą wyprostowane, unosząc ręce do góry.

4. W ogrodzie – ustalenie reguł bezpiecznego korzystania ze sprzętu, zakaz oddala-

nia się poza wyznaczony teren...

www.wsip.pl

5. Wznoszenie budowli z klocków drewnianych. Ustawianie klocków obok siebie –

„pociąg”. Budowanie pociągów długich i krótkich. Po skończonej zabawie – wspól-

nie z nauczycielem sprzątanie klocków do pojemnika.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Zabawy w kącikach tematycznych. Zapoznanie dzieci z ich wyposażeniem, wdraża-

nie do odkładania zabawek na stałe wyznaczone miejsca.

II. Zabawa dydaktyczna – „Małe i

duże dziecko”. Cele: Rozróżnianie wielkości – duży,

mały. Rozumienie znaczenia przymiotników – duży, mały. Przyporządkowanie przed-

miotów według przeznaczenia. Pomoce: lalka-niemowlę ze smoczkiem i lalka duża,

normalnie ubrana, smoczek, butelka z mlekiem, grzechotka, pielucha, talerzyk, ku-

bek, łyżka, łyżeczka.

Zabawa orientacyjno-porządkowa „Małe i duże dzieci”.

III.

Wznoszenie budowli z klocków drewnianych. Wdrażanie do zgodnej zabawy

wspólnymi zabawkami i porządkowania miejsca zabawy. Posługiwanie się pojęciami:

długi, krótki.

ZAJĘCIA 2.
TEMAT: Jestem duża, jestem duży
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Zabawa z wykorzystaniem obrazków Jestem duży połączona ze słuchaniem wiersza

Doroty Gellner Jestem duży.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

pacynka,

•

dwa, trzy obrazki przedstawiające niemowlęta i dzieci w wieku trzech lat,

•

wiersze Doroty Gellner Jestem duży, Jestem duża.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Zabawa „Witamy się ”. Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel przedstawia im pacyn-

kę, która bardzo chce poznać maluszki. Pacynka wita się z dziećmi: Dzień dobry.

Ja mam na imię… i bardzo chcę się dowiedzieć, jakie wy macie imiona. Każde dzie-

cko przedstawia się (może podać rękę) i głośno mówi swoje imię.

2. Zabawa z wykorzystaniem obrazków Jestem duży połączona ze słuchaniem wiersza

Doroty Gellner Jestem duży. Pokazanie obrazków przedstawiających dzieci małe

i duże. Podzielenie ich na dwie grupy – oddzielnie dzieci małe i duże.

3. Wysłuchanie wierszy D. Gellner Jestem duży, Jestem duża.

JESTEM DUŻY
Jestem duży!

I urosły moje nóżki

Byłem mały! i

urosły moje ręce,

Wróżki mnie zaczarowały! włosów też mam

Jakie wróżki?

chyba więcej.

Dobre wróżki!

Patrzcie, jak urosłem cały,

Chociaż byłem taki mały!

Dorota

Gellner

JESTEM DUŻA
Jestem duża!

i urosły moje ręce,

Byłam mała! włosów też mam

Wróżka mnie zaczarowała! chyba

więcej.

Uśmiechnęłam się do wróżki

Patrzcie, jak urosłam cała,

i urosły moje nóżki, chociaż byłam taka mała!

Dorota

Gellner

Zwrócenie

uwagi,

że dziewczynki i chłopcy mówią o sobie nieco inaczej. Ilustro-

wanie tekstu wiersza ruchami rąk, zgodnie z jego treścią (uniesienie rąk do góry,

opuszczenie na dół, pokazanie nóg, rąk, włosów, pokazanie całego ciała od dołu do

góry, opuszczenie rąk na dół).

4. Podział dzieci na dwie grupy: dziewczynki i chłopców, które zajmują miejsca w prze-

ciwległych miejscach sali, jedna grupa jest pod opieką nauczyciela, a druga – po-

mocy nauczyciela. Każda grupa wysłuchuje ponownie wiersza przeznaczonego dla

siebie, obserwuje ruchy wykonywane przez osobę dorosłą i próbuje ją naśladować.

5. Zabawa dydaktyczna „Dziewczynki i chłopcy”. Dzieci wykonują polecenia nauczy-

ciela, np: dziewczynki podniosą ręce do góry, chłopcy klasną w dłonie, chłopcy

poruszają głową, dziewczynki poklepią się po brzuchu.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Zabawa „Witamy się ”. Uczenie się używania zwrotu grzecznościowego Dzień dobry.

Pokonywanie nieśmiałości podczas wypowiadania się przed całą grupą. Utrwalanie

imion kolegów z grupy.

II. Zabawa z

wykorzystaniem obrazków Jestem duży połączona ze słuchaniem wiersza

D. Gellner Jestem duży.

Cele: Rozumienie pojęć: małe dziecko, duże dziecko. Uważne

słuchanie treści wiersza, ilustrowanie jej ruchami rąk. Nazywanie i pokazywanie po-

szczególnych części ciała. Rozwijanie poczucia tożsamości. Pomoce: dwa, trzy obrazki

przedstawiające niemowlęta i dzieci w wieku trzech lat, wiersze D. Gellner Jestem

duży, Jestem duża.
III.

Zabawa dydaktyczna „Dziewczynki i chłopcy”. Uważne słuchanie i wykonywanie po-

leceń nauczyciela. Rozwijanie samoświadomości: jestem dziewczynką, jestem chłopcem.

ZAJĘCIA 3.
TEMAT: Nasza książeczka
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Zapoznanie dzieci z książką ABC trzylatka. Część 1. połączone z wykonaniem zada-

nia z nalepkami Idę do przedszkola.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

dwa pluszowe misie, klocek drewniany, plastikowy samochód,

•

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 1 – Idę do przedszkola,

•

duża lalka.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Zabawa dydaktyczna „Nasze zabawki”. Oglądanie, dotykanie i nazywanie zabawek.

Przeliczanie, ile jest samochodów, klocków, misiów (wszystkie zabawki) – ważne

www.wsip.pl

jest, aby przedmioty były ułożone w szeregu, a dzieci wskazywały je kolejno w cza-

sie liczenia. Podział zabawek na miękkie i twarde.

2. Zapoznanie z książką ABC trzylatka. Część 1. Nauczyciel pyta: Jakie zwierzątko jest

na okładce książki? Prosi, aby dzieci odnalazły takiego kotka na różnych stronach

książki – pokazuje, w jaki sposób należy przewracać kartki. Dzieci oglądają obraz-

ki, wypowiadają się na temat tych, na których odnalazły kotka – co jest na obrazku?

Odszukanie kartek z nalepkami – wyjaśnienie określenia środek książki. Nauczyciel

demonstruje, w jaki sposób należy wyjmować nalepki i jak na krótko można nale-

pić je na powierzchni dłoni w momencie powracania na właściwą stronę.

3. Wykonanie zadania z nalepkami Idę do przedszkola. Nalepianie zabawek na dole stro-

ny – lalka, samochód. Rozpoznawanie i nazywanie zabawki, którą trzyma chłopiec

i zabawek obok niego. Wskazanie, które z zabawek są miękkimi przytulankami.

4. Zabawa dydaktyczna „Lalka i ja”. Nauczyciel prosi, aby dzieci pokazały, gdzie lal-

ka ma oczy i gdzie dzieci mają oczy, gdzie lalka ma brzuch i gdzie dzieci mają

brzuch itp. Można zamienić się rolami – dziecko nazywa części ciała, a nauczyciel

je pokazuje na lalce i na sobie.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Zabawa dydaktyczna „Nasze zabawki”. Rozpoznawanie i nazywanie zabawek.

Posługiwanie się liczebnikami: jeden, dwa. Rozumienie pojęć: miękkie, twarde.

II. Zapoznanie z

książką ABC trzylatka. Część 1. połączone z wykonaniem zadania

nalepkami Idę do przedszkola. Cele: Wdrażanie do umiejętnego przewracani kar-

tek. Oglądanie obrazków, nazywanie ich. Wprowadzenie określenia środek książki.

Rozumienie pojęcia na dole, obok. Pomoce: książka ABC trzylatka. Część 1.

III.

Zabawa dydaktyczna „Lalka i ja”. Nazywanie i wskazywanie części ciała. Wdrażanie

do przestrzegania reguł zabawy.

ZAJĘCIA 4.
TEMAT: Bawimy się ze starszakami
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Spotkanie ze starszakami – wspólna zabawa przy piosence Tańcowały dwa Michały

połączona z wykonaniem zadania z nalepkami Dwa Michały.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

wierszyk Sroczka (W. Szuman Zabawy z najmłodszymi dziećmi),

•

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 2, kredki.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Ilustrowanie ruchami obu rąk i palców wierszyka Sroczka według książki W. Szuman

Zabawy z najmłodszymi dziećmi. Obserwowanie ruchów wykonywanych przez na-

uczyciela, próby naśladowania ich.

2. Wizyta starszaków w sali maluchów. Przedstawienie starszych dzieci, wyjaśnienie,

że długo już chodzą do przedszkola i że kiedyś trzylatki też będą jeszcze większe,

czyli tak samo duże, jak starszaki. A tymczasem sześciolatki są ich kolegami, będą

czasem bawili się z nimi i pomagali im wtedy, kiedy pomoc taka będzie potrzebna.

Dzisiaj wspólnie będą się bawić przy piosence o dwóch Michałach.

3. Dzieci łączą się w pary – trzylatek wybiera sobie sześciolatka, podchodząc do niego

i podając mu rękę. Jeżeli nie ma odwagi tego uczynić, inicjatywę przejmuje starsze

dziecko (wcześniejsze uzgodnienie tego ze starszakami). Wszystkie pary siadają,

wybrana para pokazuje, jak będziemy tańczyć przy piosence, którą śpiewają na

razie tylko starszaki. Wybór ruchu należy do nauczyciela, zależy od umiejętności

dzieci (podanie obu rąk, jednej ręki, obracanie się, pokazywanie dużego Michała

i siebie, klaskanie na trarara lub zmiana na tralala). Wspólna zabawa.

4. Wykonanie zadania z nalepkami Dwa Michały. Obok dużego Michała nalepianie

małego Michała. Nalepianie czapek na głowach obu chłopców. Narysowanie pod-

łogi pod nogami tańczących Michałów. Liczenie, ilu jest chłopców – dwa Michały,

ile czapek – dwie czapki. Udzielanie odpowiedzi na pytanie: Co robi kotek?

5. W szatni starszaki pomagają maluchom w ubieraniu się. Wyjście do ogrodu przed-

szkolnego i wspólne zabawy ze starszymi kolegami.

6. Ćwiczenia mięśni narządów mowy:

•

przesuwanie wysuniętego języka poziomo z jednej strony na drugą,

•

przesuwanie wysuniętego języka wokół szeroko otwartych ust, tzn. oblizywanie

dolnej i górnej wargi,

•

wysuwanie „szerokiego” języka w kierunku brody i unoszenie go w kierunku

nosa przy opuszczonej dolnej szczęce.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Ilustrowanie ruchami obu rąk i palców wierszyka Sroczka według książki W. Szuman

Zabawy z najmłodszymi dziećmi.

II. Spotkanie ze starszakami – wspólna zabawa przy piosence Tańcowały dwa Michały
połączona z

wykonaniem zadania z nalepkami Dwa Michały. Cele: Pokonywanie

nieśmiałości w kontaktach ze starszymi kolegami. Udział w zabawach ze śpiewem.

Używanie określeń: dwa Michały, dwie czapki. Określanie czynności wykonywanych

przez postać na obrazku. Pomoce: książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 2, kredki.

III.

Ćwiczenia mięśni narządów mowy – języka. Uważne słuchanie poleceń nauczycie-

la i dokładne ich wykonywanie.

ZAJĘCIA 5.
TEMAT: Potrafi ę malować
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Jak tańczą dwa Michały – malowanie farbą i grubymi pędzlami na dużych arkuszach.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

papierowe kulki,

•

duże kartony, farba plakatowa, grube pędzle, wilgotne gąbki.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Wykonywanie krótkich ćwiczeń oddechowych – dmuchanie na małe kulki z papie-

ru w celu ich przemieszczania po powierzchni stołu. Zwracanie uwagi na wdech

nosem, wydech ustami.

2. Malowanie farbą i grubymi pędzlami na dużych arkuszach Jak tańczą dwa Michały.

Nauczyciel demonstruje, jak trzymamy pędzel, w jaki sposób malujemy farbami

www.wsip.pl

– prowadzenie pędzla w różnych kierunkach, wykorzystanie całej powierzchni kar-

tonu. Dzieci malują linie nieregularne na dużych kartonach.

3. W ogrodzie – nauczyciel rysuje kredą, jak tańczyły dwa Michały. Dzieci chodzą po

narysowanej krętej linii.

4. Zabawa kołowa „Balonik”. Uważne słuchanie recytacji nauczyciela i dostosowanie

ruchów do tekstu wiersza.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Ćwiczenia oddechowe polegające na wprawianiu w ruch drobnych, lekkich przed-

miotów, wdech – nosem, wydech – ustami.

II. Jak tańczą dwa Michały – malowanie farbą i

grubymi pędzlami na dużych arku-

szach.

Cele: Zapoznanie ze sposobem korzystania z farb, pędzla i gąbki. Odważne

tworzenie linii biegnących w różnych kierunkach. Pomoce: duże kartony, farba plaka-

towa, grube pędzle, wilgotne gąbki.

III.

Zabawa kołowa „Balonik”. Umiejętne ustawianie się w kole wiązanym. Wdrażanie

do przestrzegania reguł zabawy.
INNE PROPOZYCJE W OBRĘBIE TEMATU

•

Zabawa dydaktyczna „Kto to jest?” – utrwalanie imion dzieci z grupy. Dzieci sie-

dzą w kole. Do środka wchodzi wybrane dziecko i mówi Jestem Ola. Nauczyciel

pyta: Kto to jest? Dzieci odpowiadają: To jest Ola. Zabawę powtarzamy, aż wszyst-

kie dzieci się przedstawią.

•

Zabawa dydaktyczna „To ja”. Wyczuwanie własnego ciała poprzez dotykanie wy-

mienianych przez nauczyciela części ciała: głowa, ręce, nogi, brzuch, plecy.

TEMAT KOMPLEKSOWY NR 2:

Poznaję przedszkole

CELE OGÓLNE:

•

Poznawanie zasad warunkujących bezpieczeństwo na terenie przedszkola.

•

Poznawanie zasad regulujących zachowania w sali.

•

Opanowanie umiejętności kulturalnego jedzenia.

•

Nieprzeszkadzanie śpiącym kolegom w czasie odpoczynku – słuchanie opowiadań

nauczyciela, utworów z kasety, usypianie z przytulanką.

•

Nabywanie odwagi i umiejętności wypowiadania własnych myśli w kontaktach

indywidualnych i zespołowych.

SCENARIUSZE ZAJĘĆ

ZAJĘCIA 1.
TEMAT: Do czego potrzebne są znaczki?
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Zabawa dydaktyczna „Nasze znaczki”.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

klocki drewniane,

•

cztery wybrane znaczki rozpoznawcze w dużym formacie i te same znaczki przecię-

te na dwie części (wśród znaczków żółty ptaszek),

•

małe znaczki rozpoznawcze wszystkich dzieci z grupy,

•

małe znaczki na tasiemkach dla wszystkich dzieci (cztery wybrane),

•

książeczki obrazkowe.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Wznoszenie budowli z klocków drewnianych. Ustawianie klocków jeden na dru-

gim – „wieża”. Budowanie wież wysokich i niskich. Po skończonej zabawie wspól-

nie z nauczycielem sprzątanie klocków do pojemnika.

2. Zabawa dydaktyczna „Nasze znaczki”. Cztery powiększone znaczki rozpoznawcze

wybrane spośród znaczków dziecięcych, umieszczone na tablicy. Nazywanie treści

znaczków. Wyjaśnienie, do czego są nam potrzebne i gdzie się znajdują. Nauczyciel

wskazuje na znaczek i pyta jedno z dzieci: Czy to twój znaczek? Czyj to znaczek?

(Wdrażanie do używania określeń: to jest mój, to nie jest mój, to jest jego). Rozpo-

znawanie, czyje znaczki znajdują się na tablicy. Pokazanie tych samych znaczków

na obrazkach składających się z dwóch części (przecięcia według linii pionowej)

– połączenie obrazków złożonych z dwóch części i ułożenie obok całych znaczków.

3. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Znaczki”. Dzieci otrzymują małe znaczki na

tasiemkach (cztery znaczki) i zawieszają je na szyi. Biegają swobodnie po sali, na

hasło nauczyciela, np. Kto ma znaczek jabłuszko do mnie (jednocześnie pokazuje-

my znaczek jabłuszka), dzieci z tym znaczkiem podchodzą do nauczyciela. Powta-

rzamy zabawę kilka razy, za każdym razem zmieniamy wywoływany znaczek.

4. Odszukanie swojego znaczka w łazience przy ręczniku – wdrażanie do wycierania

rąk we własny ręcznik.

5. Oglądanie książeczek obrazkowych. Nazywanie osób, przedmiotów. Próby okre-

ślania wykonywanych czynności, np. chłopiec biega, pani sprząta, dziewczynka tań-

czy. Odkładanie książeczek na stałe wyznaczone miejsce.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Wznoszenie budowli z klocków drewnianych. Wdrażanie do zgodnej zabawy wspól-

nymi zabawkami i porządkowania miejsca zabawy. Posługiwanie się pojęciami: wyso-

ka, niska.
II. Zabawa dydaktyczna „Nasze znaczki”.

Cele: Nazywanie znaczków. Rozumienie

określeń: to jest mój, to nie jest mój, to jest jego, czyj? Ćwiczenie spostrzegawczości

poprzez składanie obrazka z części. Pomoce: cztery znaczki rozpoznawcze w dużym

formacie i te same znaczki przecięte na dwie części, małe znaczki rozpoznawcze

wszystkich dzieci z grupy.

Zabawa orientacyjno-porządkowa „Znaczki”.

III.

Oglądanie książeczek obrazkowych. Odczytywanie treści obrazka – nazywanie

osób, określanie czynności. Odkładanie książeczek na stałe wyznaczone miejsce.

ZAJĘCIA 2.
TEMAT: W szatni
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Wysłuchanie wiersza Doroty Gellner Kolorowe znaczki połączone z wykonaniem

zadania z nalepkami Moja szatnia.

www.wsip.pl

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

znaczki rozpoznawcze (w tym: motyl, biedronka, żółty ptaszek),

•

wiersz Doroty Gellner Kolorowe znaczki,

•

obrazek W szatni,

•

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 3 – Moja szatnia.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Zabawa dydaktyczna „Mój znaczek”. Wyszukiwanie własnego znaczka rozpoznaw-

czego spośród znaczków ułożonych w rozsypance na stole i nazywanie go. Przypo-

mnienie, do czego służą znaczki.

2. Wysłuchanie wiersza D. Gellner Kolorowe znaczki.

KOLOROWE ZNACZKI
Czy to szatnia,

Kolorowe znaczki w naszej szatni,

czy to łąka?

żeby szalik, żeby czapkę

Bo tu motyl,

znaleźć łatwiej.

tam biedronka.

Kolorowy znaczek

Tutaj siedzi żółty ptaszek,

każde dziecko ma.

czasem dziobie rzeczy nasze.

Kolorowy znaczek mam i ja. (…)

Dorota

Gellner

Wskazywanie na obrazku znaczków przedstawiających motyla, biedronkę, żółtego

ptaszka. Udzielanie odpowiedzi na pytanie: Kto ma znaczek motyla? (biedronki,

ptaszka). Ponowna recytacja wiersza. Przy słowach: motyl, biedronka, żółty ptaszek

nauczyciel zawiesza głos i wskazuje na znaczek na obrazku, a dzieci dopowiadają

jego nazwę. Przy słowach mam i ja dzieci pokazują na siebie.

3. Wykonanie zadania z nalepkami Moja szatnia. Rozpoznawanie i nazwanie znaczka

na szafce oraz rzeczy na półce i na wieszaku. Nalepianie w szafce wysoko – worka,

a nisko – butów.

4. W szatni nauczyciel powtórnie recytuje wiersz Kolorowe znaczki. Podczas ubiera-

nia dzieci zachęca je do mówienia z nim dwóch ostatnich wersów

Kolorowy znaczek każde dziecko ma,
Kolorowy znaczek mam i ja.
5. Praca z obrazkiem Moja szatnia – książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 3. Przypomnienie

wiersza Kolorowe znaczki, przy słowach: żółty ptaszek, szalik, czapkę dzieci pokazują

te rzeczy na obrazku. Wskazywanie i nazywanie, gdzie zostały nalepione buty (ni-

sko), gdzie worek, co wisi obok worka, gdzie leżą czapka i szalik itp.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Zabawa dydaktyczna „Mój znaczek”. Rozpoznawanie i nazywanie własnego znacz-

ka. Doskonalenie spostrzegawczość. Przypomnienie, do czego służą znaczki.

II. Wysłuchanie wiersza D. Gellner Kolorowe znaczki połączone z

wykonaniem zada-

nia z

nalepkami Moja szatnia. Cele: Wyróżnianie i wskazywanie na obrazku znaczków,

o których mowa w wierszu. Wdrażanie do uważnego słuchania. Rozumienie i stosowa-

nie pojęć: na, wysoko, nisko. Pomoce: wiersz D. Gellner Kolorowe znaczki, obrazek

W szatni, książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 3.

III.

Praca z obrazkiem Moja szatnia. Rozumienie i stosowanie określeń dotyczących

położenia przedmiotów w przestrzeni: wysoko, nisko, obok, na.

ZAJĘCIA 3.
TEMAT: Przy stole
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Zabawa dydaktyczna „Co dla kogo?”

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

garnek, kubek, talerz, łyżka,

•

stolik, dwa krzesełka, lalka duża i mała, talerzyk duży i mały, łyżka duża i mała,

serwetka do ust duża i mała,

•

lustro.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Zabawa rytmiczna „Echo”. Dzieci nazywają pokazywane przez nauczyciela naczy-

nia – garnek, talerz, kubek, łyżka. Nauczyciel wskazuje wybrane naczynie i rytmicz-

nie wymawia jego nazwę, np. ku – bek. Dzieci powtarzają w tym samym rytmie.

2. Zabawa dydaktyczna „Co dla kogo?”. Rozpoznawanie i nazywanie zabawek i przed-

miotów – stolik, dwa krzesełka, lalka duża i mała, talerzyk duży i mały, łyżka duża

i mała, serwetka do ust duża i mała. Wskazanie dużej i małej lalki. Przyporządkowa-

nie każdej lalce odpowiedniej wielkości talerzyków, kubków, łyżek, serwetek.

Pokazanie, jak lalki właściwie siedzą przy stole: krzesełko przysunięte do stołu,

przy piciu chwytanie kubka za ucho, odstawianie kubka za talerz, talerzyk przysu-

nięty do siebie, wycieranie ust serwetką po posiłku, mówienie dziękuję, przysuwa-

nie krzesełka do stołu itp.

Zapoznanie się z rymowanką:

Jedzenie mi smakuje,

kiedy skończę,

mówię dziękuję.

Serwetki tutaj mam

i wycieram buzię sam.

3. W czasie obiadu – zwracanie uwagi na zachowanie prawidłowej postawy przy stole

i właściwe korzystanie z naczyń, wycieranie ust w serwetkę oraz podziękowanie za

posiłek.

4. Zabawa „Pociągi”. Przed nauczycielem ustawia się „pociąg” dziewczynek, a przed

pomocą nauczyciela „pociąg” chłopców. Pociągi jadą w różnych kierunkach, wymi-

jają się. Zatrzymują się na stacji Piłeczki – dzieci podskakują. Ponownie wsiadają

do swoich pociągów i jadą do stacji Samochody – dzieci biegają…

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Zabawa rytmiczna „Echo”. Rozpoznawanie i nazywanie naczyń kuchennych. Wdra-

żanie do wyraźnego wypowiadania wyrazów.

II. Zabawa dydaktyczna „Co dla kogo?”.

Cele: Wyodrębnianie i nazywanie wielkości

przeciwstawnych – duży, mały. Klasyfi kowanie przedmiotów ze względu na ich wielkość.

www.wsip.pl

Zapoznanie się ze sposobem właściwego zachowania przy stole. Pomoce: stolik, dwa

krzesełka, lalka duża i mała, talerzyk duży i mały, łyżka duża i mała, serwetka do ust

duża i mała.

W czasie obiadu – zwracanie uwagi na zachowanie prawidłowej postawy przy stole

oraz właściwe korzystanie z naczyń, wycieranie ust w serwetkę oraz podziękowanie

za posiłek.

III.

Zabawa „Pociągi”. Rozwijanie poczucia własnej tożsamości – jestem dziewczyn-

ką, jestem chłopcem. Uważne słuchanie poleceń i dokładne ich wykonywanie.

ZAJĘCIA 4.
TEMAT: Lubię różne potrawy
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Wypowiedzi dzieci przy obrazkach Różne potrawy połączone z wykonaniem zada-

nia rysunkowego z nalepkami Co lubię jeść?

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

kącik lalek,

•

obrazki przedstawiające, np. jajecznicę, pieczonego kurczaka, kotlet,

•

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 4 – Co lubię jeść?, kredki.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Zabawa tematyczna „Przyjęcie dla lal”. Dzieci sadzają lalki na krzesełkach i nakry-

wają dla nich stół – talerzyki, kubki, łyżeczki, serwetnik. Karmią je, wycierają im

buzie serwetką, sprzątają zabawki na stałe, wyznaczone miejsca.

2. Rozpoznawanie i nazywanie potraw na obrazkach – jajecznica, pieczony kurczak,

kotlet itp. Wymienianie tych, które dzieci lubią najbardziej

3. Wykonanie zadania rysunkowego z nalepkami Co lubię jeść? Narysowanie na ta-

lerzu swojego ulubionego owocu (zamiast rysować, dzieci mogą nalepiać obrazki

owoców). Pokazanie miejsca nad talerzem i nalepienie na nim serwetki. Przypo-

mnienie, kiedy używamy serwetki.

4. W czasie obiadu – zachęcanie do zjadania całej porcji. Pokonywanie niechęci do

próbowania nieznanych potraw.

5. Ćwiczenia oddechowe „Gorąca herbata”. Dmuchanie na miseczkę utworzoną

z dłoni. Zwracanie uwagi na wdech nosem i wydech ustami.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Zabawa tematyczna „Przyjęcie dla lal”. Utrwalanie wiadomości na temat tego, co

wchodzi w skład nakrycia. Wdrażanie do sprzątania po skończonej zabawie.

II. Wypowiedzi dzieci podczas oglądania obrazków Różne potrawy połączone z

wyko-

naniem zadania rysunkowego z

nalepkami – Co lubię jeść? Cele: Wymienianie i nazy-

wanie potraw, które dzieciom najbardziej smakują. Wyodrębnienie określenia miej-

sca: nad. Przypomnienie, kiedy używamy serwetki. Pomoce: obrazki przedstawiające,

np. jajecznicę, pieczonego kurczaka, kotlet, książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 4

W czasie obiadu – zachęcanie do zjadania całej porcji. Pokonywanie niechęci do pró-

bowania nieznanych potraw.

III.

Ćwiczenia oddechowe „Gorąca herbata”. Rozwijanie pojemności płuc: wdech no-

sem i powolny wydech ustami.

ZAJĘCIA 5.
TEMAT: Kubki są różne
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Zabawa dydaktyczna „Oglądamy kubki” połączona z wykonaniem zadania z na-

lepkami i nalepianiem Kubek.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

dwa kubki różniące się wzorami,

•

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 5 – Kubek, klej w sztyfcie,

•

wiersz Juliana Tuwima Kotek – Wybór literatury do zabaw i zajęć w przedszkolu

H. Kruk.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Odszukiwanie w środku książki sztywnej kartki (z tekturki) – wyjaśnienie i pokazanie, jak

należy z tekturki wypychać potrzebne rzeczy. Wypychanie niebieskiego paska i ucha.

2. Zabawa dydaktyczna „Oglądamy kubki”. Oglądanie kubków różniących się wzo-

rem, np, jeden jest w paski, a drugi w kwiatki. Dzieci liczą wskazywane przez

nauczyciela kubki. Odpowiadają na pytania: Ile jest kubków? Czy kubki są takie

same? Jakie wzory są na kubkach?

3. Wykonanie zadania z nalepkami i nalepianiem Kubek. Pokaz nalepiania elemen-

tów za pomocą kleju (może to być duży kubek wycięty z kartonu, do którego dole-

pimy brakujące elementy, np. ucho, pasek, kwiatek, wzór). Pokazanie, że elementy

do naklejania są po jednej stronie kolorowe, a po drugiej stronie białe. Wyjaśnienie,

że klejem smarujemy białą stronę papieru. Dopasowanie elementów do kubka na

stronie książki (możliwość ich przesuwania). Po właściwym dopasowaniu i uło-

żeniu, smarowanie klejem po białej stronie i przyklejanie. Pokazanie miejsca pod

kubkiem i nalepianie pod nim kotka pijącego mleko.

4. Zabawa ilustrująca ruchem treść wiersza Juliana Tuwima Kotek (ułożenie z dłoni

„miseczki”, szerokie rozłożenie rąk, złożenie dłoni i ułożenie na nich policzka).

Ćwiczenie mięśni narządów mowy na zgłoskach: miau, pi, ooo.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Wypychanie niebieskiego paska i ucha ze środka książki ABC trzylatka, cz. 1.

– zapoznanie się ze sposobem wykonywania tej czynności. Doskonalenie sprawności

manualnej.

II. Zabawa dydaktyczna „Oglądamy kubki” połączona z

wykonaniem zadania z na-

lepkami i

nalepianiem Kubek. Cele: Doskonalenie spostrzegawczości. Posługiwanie

się liczebnikami: jeden, dwa. Zapoznanie z właściwościami kleju i ze sposobem korzy-

stania z niego. Rozumienie pojęć: na dole kubka, z boku kubka, pod kubkiem. Pomoce:

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 5, klej w sztyfcie.

III.

Zabawa ilustrująca ruchem treść wiersza J. Tuwima Kotek. Wdrażanie do uważne-

go słuchania. Ćwiczenie mięśni narządów mowy na zgłoskach: miau, pi, ooo.
ZAJĘCIA 6.
TEMAT: Kotki piją mleko
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Wysłuchanie wiersza Danuty Gellnerowej Łakomy kot połączone ze złożeniem

z tekturki sylwetki kotka.

www.wsip.pl

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

wiersz Danuty Gellnerowej Łakomy kot,

•

pacynka – kotek, rondelek, drewniana łyżka,

•

wiersz Jana Sztaudyngera Biała kropeleczka,

•

postać kotka z tekturki (środek książki).

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Przedstawienie pacynki kotka. Kotek opowiada o swoich przysmakach, o ulubio-

nych zabawach. Dzieci opowiadają o swoich kotkach lub kotach obserwowanych

u rodziny, znajomych.

2. Zaprezentowanie wiersza D. Gellnerowej Łakomy kot ilustrowanego czynnościami

wykonywanymi przez pacynkę.

ŁAKOMY KOT
W domu za rzeką Raz

zamieszał,

kot gotował mleko.

raz spróbował,

Mieszał je w rondelku

bardzo krótko

łyżeczką niewielką. je

gotował.

Zanim

się ugotowało –

nic w rondelku nie zostało.

Danuta

Gellnerowa

Przy

słowach nic w rondelku nie zostało pokazanie pustego rondelka (dzieci rozkła-

dają ręce). Podczas powtarzania wiersza wszystkie dzieci naśladują czynność mie-

szania i próbowania mleka. Wiersz można powtórzyć kilka razy, za każdym razem

inne dziecko pomaga kotkowi trzymać rondelek i pokazuje na końcu puste dno.

Wyjaśnienie, co to znaczy być łakomym.

3. Złożenie z tekturki sylwetki kotka. Pokaz wypychania i składania sylwety kotka

przez nauczyciela. Wypychanie, złożenie i postawienie postaci. Uzgodnienie miej-

sca, w którym każde dziecko będzie stawiało swojego kotka. Podpisanie każdego

kotka imieniem dziecka, do którego należy. Dziecko mówi mu do ucha coś miłego

i stawia w ustalonym wcześniej miejscu.

4. Zabawa z elementem czworakowania „Kotki w słońcu”.

5. Zabawa dydaktyczna „Jak wygląda kotek?”. Słuchanie wiersza J. Sztaudyngera

Biała kropeczka.

BIAŁA KROPELECZKA
Kotek się zaklina,

że nie ruszał mleczka.

A tu na wąsiku

biała kropeleczka? ...

Jan

Sztaudynger

Zwrócenie uwagi na humor zawarty w tekście literackim.

Oglądanie sylwety kotka. Wypowiedzi na temat jego wyglądu. Co ma kotek (z jed-

nej i drugiej strony) na szyi? – chusteczkę, szalik; na nogach – skarpetki, buty wią-

zane; jakie ma oczy – zamknięte, otwarte.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Przedstawienie pacynki kotka. Zapoznanie ze zwyczajami kotów. Pokonywanie

własnej nieśmiałości podczas wypowiadania się przed kolegami.

II. Wysłuchanie wiersza D. Gellnerowej Łakomy kot połączone ze złożeniem z

tekturki

sylwetki kotka.

Cele: Wdrażanie do uważnego słuchania. Ilustrowanie ruchem treści

wiersza. Wyjaśnienie, co to znaczy być łakomym. Przyzwyczajanie do dokładnego słu-

chania i wykonywania poleceń nauczyciela. Pomoce: wiersz D. Gellnerowej Łakomy kot,

pacynka kotka, rondelek, drewniana łyżka, postać kotka z tekturki (środek książki).

Zabawa z elementem czworakowania „Kotki w słońcu”.

III.

Zabawa dydaktyczna „Jak wygląda kotek?”. Doskonalenie spostrzegawczości.

Wyróżnianie dwóch stron: z jednej strony, z drugiej strony.
INNE PROPOZYCJE W OBRĘBIE TEMATU

•

Malowanie farbą plakatową talerza z kartonu. Odważne tworzenie różnorodnych

plam i linii na całej powierzchni kartonu.

•

Wysłuchanie wiersza Romana Pisarskiego Kotek połączone z nauką mycia rąk

w łazience.

KOTEK
Kotek myje łapki obie

Kot wygląda zawsze schludnie –

i futerko czyści sobie.

rano, wieczór i w południe.

Bez ręcznika się obywa,

Kotek, kotek wlazł na płotek,

mydła także nie używa. myje

się starannie.

łazience kran odkręcę,

będę myć się w wannie.

Roman

Pisarski

Zapoznanie z kolejnymi etapami mycia rąk. Wdrażanie do wycierania rąk we włas-

ny ręcznik.

•

Kontrolowanie własnego schludnego wyglądu poprzez korzystanie z lustra.

•

Zabawa ilustrująca ruchem opowiadanie nauczyciela „Kocie przygody”. Dzieci-

-kotki śpią na dywanie – leżą na boku ze złożonymi dłońmi podłożonymi pod gło-

wę. Budzą się – powoli wstają i przeciągają się, robią „koci grzbiet” (dłonie i stopy

na dywanie, nogi wyprostowane, głowa uniesiona do góry). Chodząc na czwora-

kach, szukają miseczki z mlekiem. Zatrzymują się przy miseczkach i piją mleko

– wysuwają i chowają język. Najedzone głaszczą się po brzuchu. Zmęczone ziewa-

ją, kładą się na dywanie zwinięte w „kłębek” i mrucząc, zasypiają.

•

Lepienie z plasteliny miseczki dla kotka. Doskonalenie sprawności palców i całej

dłoni.

•

Przyniesienie z domu własnych przytulanek. Oglądanie ich, nazywanie – powiedze-

nie kilku słów o swojej przytulance, np. skąd ją mam, czy z nią zasypiam. Używanie

określeń: miękkie, miłe, przytulne…

•

Zabawa dydaktyczna „Co robi kotek?”. Nauczyciel ma kotka (sylweta z tekturki)

i opowiada, jaki jest wesoły, fi glarny, lubi się chować, bawić, biegać… Pokazuje, jak

kotek to robi, wykorzystując do tego celu krzesło, nazywa miejsca, w których znaj-

duje się kotek… Dzieci siadają z kotkiem (każde ze swoim) na swoich krzesełkach.

www.wsip.pl

Nauczyciel prosi o pokazanie siedzenia krzesełka – czyli miejsca, na którym siedzą,

potem oparcia – czyli miejsca, o które opierają się plecami. Następnie prosi o po-

sadzenie kotka na siedzeniu krzesła, potem na oparciu krzesła, pod krzesłem, obok

krzesła…

•

Zabawa ortofoniczna „Lalka idzie spać”. Kołysanie lalki (własnej przytulanki),

śpiewanie kołysanki na głosce aaa. Przypomnienie, co nam daje leżakowanie (od-

poczynek) i co się dzieje po leżakowaniu (powrót do domu).

•

Zabawa dydaktyczna „Moje przytulanki”. Ułożenie przytulanek w oddzielnych ko-

szyczkach (według rodzajów zabawek). Jeżeli będzie kilka misiów czy kotków lub

innych podobnych zabawek, należy je odpowiednio zaznaczyć, aby dzieci mogły

rozpoznać swoją zabawkę. Można zawczasu przygotować wstążki do zawiązania

na szyi zabawki – długie wstążki dla dużych zabawek, a krótkie dla małych zabawek.

Można też przygotować znaczki rozpoznawcze trzylatków i przypinać je do zaba-

wek należących do dzieci.

•

Zasypianie na leżakowaniu z własną przytulanką i słuchanie kołysanki śpiewanej

przez nauczyciela. Śpiewanie kołysanki zostaje poprzedzone wierszykiem Doroty

Gellner Aniołki – Maluszki.

ANIOŁKI – MALUSZKI
Gdy dziecko usypia,

na skraju poduszki

siadają srebrzyste

Aniołki – Maluszki.

Siadają cichutko

wśród sennych falbanek,

wyciągają ręce

pełne kołysanek. (…)

Dorota

Gellner

•

Wykonanie zadania rysunkowego z nalepkami Leżakowanie – ABC trzylatka,

cz. 1., s. 6. Rozumienie pojęć: obok, na, oparcie. Nalepianie kapci obok leżaka, a na

oparciu krzesełka – ubrania chłopca. Kolorowanie pościeli.

•

Zabawa z elementem czworakowania „Kotki bawią się piłeczkami”. Kotki bawią

się, tocząc piłeczkę przed sobą i idąc za nią na czworakach – naśladują zabawę

małych kotków. Na sygnał wszyscy siadają i podnoszą piłkę do góry, żeby pokazać,

że żadna piłka nie zginęła.

•

Oglądanie ilustracji kotów połączone z kolorowaniem Kotka – ABC trzylatka.

Kolorowanka. Określanie koloru kotów: biały, czarny, rudy, szary. Kolorowanie

kotka dowolnie. Wdrażanie do prawidłowego trzymania kredki.

TEMAT KOMPLEKSOWY NR 3:

Lubię się bawić

CELE OGÓLNE:

•

Uczenie się słuchania i rozumienia jasnych, zrozumiałych treści i poleceń przeka-

zywanych przez nauczyciela.

•

Odczytywanie treści obrazka i opowiadanie, co się na nim dzieje.

•

Rozwijanie zasobu słownika biernego i czynnego.

•

Poznawanie w toku zabaw określeń dotyczących wielkości.

•

Doskonalenie wrażliwości słuchowej i spostrzegawczości.

SCENARIUSZE ZAJĘĆ

ZAJĘCIA 1.
TEMAT: W piaskownicy
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Zabawa dydaktyczna „Co to za zabawki?” połączona z wykonaniem zadania rysun-

kowego z nalepkami Wiaderko.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

lusterka dla wszystkich dzieci,

•

zabawki do piaskownicy: wiaderko, foremka, łopatka, grabki, nieprzezroczysta

torba,

•

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 7 – Wiaderko, kredki.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Zabawa dydaktyczna „W lusterku” – rozpoznawanie i wskazywanie części własnej

twarzy w lustrze. Dzieci przeglądają się w lusterkach i wskazują wymieniane przez

nauczyciela części twarzy: oczy, nos, usta, czoło, policzki, brodę…

2. Zabawa dydaktyczna „Co to za zabawki?”. Dzieci oglądają, dotykają, rozpozna-

ją i nazywają wskazane przez nauczyciela zabawki: wiaderko, foremkę, łopatkę,

grabki. Nauczyciel chowa zabawki do nieprzezroczystej torby. Wybrane dzieci roz-

poznają zabawkę poprzez dotyk, nazywają ją i po wyjęciu sprawdzają, czy dobrze

odgadły. Określanie, gdzie bawimy się takimi zabawkami – w piaskownicy.

3. Wykonanie zadania rysunkowego z nalepkami Wiaderko. Rozpoznawanie i nazy-

wanie kolorów wiaderka i dokończenie kolorowania go niebieską kredką. Wska-

zanie miejsca pod łopatką i nalepienie tam foremki. Nazywanie jej kształtu – żółw

i koloru – zielony. Pokazanie dużej i małej górki piasku.

4. Zabawy w piaskownicy wiaderkami, łopatkami i foremkami – budowanie babek

z piasku. Używanie określeń w dużym wiaderku jest dużo piasku, to jest puste wia-

derko, nie ma w nim piasku. Nasypiemy piasek – do dużego wiaderka dużą łopatką,

do małego małą. W foremce zmieści się mało piasku itp.

5. Praca z obrazkiem Wiaderko. Odpowiadanie na pytania nauczyciela: Co widzisz na

obrazku? Co robi kotek? Co potrafi sz zbudować z piasku?

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Zabawa dydaktyczna „W lusterku” – rozpoznawanie i wskazywanie części własnej

twarzy. Oswojenie się ze swoim lustrzanym wizerunkiem i zaakceptowanie go.

II. Zabawa dydaktyczna „Co to za zabawki” połączona z

wykonaniem zadania rysun-

kowego z

nalepkami Wiaderko. Cele: Rozpoznawanie i nazywanie zabawek. Określanie

miejsca, gdzie można się nimi bawić. Utrwalanie znajomości koloru niebieskiego.

Rozumienie pojęcia pod. Pomoce: zabawki do piaskownicy: wiaderko, foremka, ło-

patka, grabki, nieprzezroczysta torba, książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 7.

Zabawy w piaskownicy. Rozumienie pojęć: duże, małe, dużo, mało, puste, pełne.

www.wsip.pl

III.

Praca z obrazkiem Wiaderko. Odczytywanie treści obrazka – nazywanie przedmio-

tów, opowiadanie, co dzieje się na obrazku.

ZAJĘCIA 2.
TEMAT: Zabawy piłkami
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Zapoznanie z wierszem Doroty Gellner Piłka połączone z wykonaniem zadania

z nalepkami Piłka.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

duża piłka (najlepiej w złote kropki – można je nalepić), stół, fotel,

•

wiersz Doroty Gellner Piłka,

•

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 8 – Piłka,

•

piłki dla wszystkich dzieci.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Zabawa dydaktyczna „Do kogo toczysz piłkę?” według Hanny Trawińskiej. Zwra-

canie uwagi na przestrzeganie reguł zabawy.

2. Przekazanie treści wiersza D. Gellner Piłka i zilustrowanie momentu odbijania się

i przeskakiwania piłki przez stół i fotel.

PIŁKA
Skacze piłka

po dywanie,

chyba skakać nie przestanie.

Przeskoczyła

stół i fotel.

Oj,

zgubiła kropki złote!

Dorota

Gellner

Powtarzanie

treści wiersza i zapraszanie za każdym razem innego dziecka, które

tak przerzuci piłkę, aby przeskoczyła przez stół, a potem przez fotel (nauczyciel

dostosowuje tempo mówienia wiersza do czynności wykonywanej przez dziecko).

3. Wykonanie zadania z nalepkami Piłka. Właściwe rozmieszczanie kółek na piłce.

Próba wypowiedzenia: kolorowe kółka. Udzielanie odpowiedzi na pytanie: Co robi

kotek? Dorysowywanie trawy. W czasie pracy powtarzanie wierszyka pt. Piłka.

4. W ogrodzie – pokazanie, jak piłka może skakać, jak można się nią bawić, rzucać,

łapać, odbijać, toczyć daleko… Zabawa z elementem rzutu „Przerzucanie przez

przeszkody”. Próby rzucania piłki tak, aby przez coś przeskoczyła, np. przez ławkę,

przez skakankę rozłożoną na ziemi.

5. Zabawa dydaktyczna „Piłki”. Wykonywanie poleceń nauczyciela: podnieście piłkę

do góry, opuście na dół, połóżcie piłkę: przed sobą, za sobą, obok siebie.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Zabawa dydaktyczna „Do kogo toczysz piłkę?” według Hanny Trawińskiej.

Utrwalanie imion kolegów z grupy. Wdrażanie do przestrzegania reguł zabawy.

II. Zapoznanie się z

wierszem D. Gellner Piłka połączone z wykonaniem zadania z nalep-

kami Piłka.

Cele: Zapoznanie dzieci z różnorodnymi sposobami zabawy piłką. Wdrażanie

do uważnego słuchania. Doskonalenie zręczności, sprawności manualnej. Pomoce: duża

piłka, stół, fotel, wiersz D. Gellner Piłka, książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 8.

W ogrodzie – pokazanie, jak można bawić się piłką: rzucać, łapać, odbijać, toczyć da-

leko… Zabawa z elementem rzutu „Przerzucanie przez przeszkody”.

III.

Zabawa dydaktyczna „Piłki”. Uważne słuchanie i wykonywanie poleceń nauczy-

ciela. Rozumienie określeń: do góry, na dół, za sobą, przed sobą, obok siebie.

ZAJĘCIA 3.
TEMAT: Zabawy samochodami
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Zabawa dydaktyczna „Duże i małe samochody” połączona z wykonaniem zadania

rysunkowego Zabawki.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

3–4 zabawki, np. samochód, piłka, lalka, miś,

•

różne rodzaje dużych i małych samochodów – jeden dla każdego dziecka, pusta

półka, koszyk,

•

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 9 – Zabawki, kolorowe koła z tekturki (środek

książki), klej, kredki,

•

obrazki: np: samochód osobowy, ciężarowy, motor, karetka pogotowia, takie same

obrazki pocięte na dwie części.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Zabawa dydaktyczna „Co schowałem?”. Dzieci siedzą w kole, pośrodku którego

leżą zabawki. Rozpoznawanie i nazywanie zabawek: samochód, piłka, lalka, miś.

Wybrane dziecko odwraca się tyłem, a w tym czasie nauczyciel chowa jedną z zaba-

wek. Dziecko odgaduje, której zabawki brakuje i podaje jej nazwę.

Zabawa

bieżna „Samochody” według K. Wlaźnik.

2. Zabawa dydaktyczna „Duże i małe samochody”. Duże i małe samochody rozłożone

w różnych miejscach sali. Każde dziecko szuka dla siebie jednego samochodu, po

jego odnalezieniu podchodzi do nauczyciela, pokazuje swój samochód i mówi, gdzie

go znalazło. Wszystkie dzieci siadają w kole. Oglądanie samochodów i ich rodzajów

(osobowy, ciężarowy, karetka). Wyodrębnianie samochodów dużych i małych.

3. Budowanie z klocków drewnianych garażu dla swojego samochodu: duży samo-

chód potrzebuje dużego garażu, mały – małego. Zabawa samochodami.

4. Uzgodnienie stałego miejsca dla samochodów dużych i małych. Duże samochody

dzieci ustawiają na półce, a małe wkładają do koszyka, którego miejsce będzie np.

pod półką.

5. Wykonanie zadania rysunkowego Zabawki. Wyjęcie kół z tekturki, dopasowanie

ich do samochodu, posmarowanie klejem po białej stronie. Kolorowanie samocho-

du. Udzielanie odpowiedzi na pytanie: Co robi kotek?

6. Układanie obrazka z części „Samochód”. Rozpoznawanie na obrazkach i nazywa-

nie samochodów, np. samochód osobowy, ciężarowy, karetka pogotowia. Składa-

nie według wzoru obrazków samochodów pociętych na dwie części.

www.wsip.pl

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Zabawa dydaktyczna „Co schowałem?”. Doskonalenie spostrzegawczości poprzez

odgadywanie, która zabawka została schowana, podanie jej nazwy.

Zabawa z elementem biegu „Samochody”.

II. Zabawa dydaktyczna „Duże i

małe samochody” połączona z wykonaniem zadania

rysunkowego Zabawki.

Cele: Rozumienie i wykonywanie poleceń. Odróżnianie wielkości

dużych i małych. Zapamiętanie stałego miejsca dla samochodów. Rozumienie określe-

nia: smarujemy klejem koła po białej stronie. Nabywanie umiejętności smarowania klejem

powierzchni tekturki. Pomoce: różne rodzaje dużych i małych samochodów, pusta półka,

koszyk, książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 9, kolorowe koła z tekturki, klej, kredki.

III.

Układanie obrazka z części Samochód. Rozpoznawanie na obrazkach i nazywanie

samochodów. Doskonalenie spostrzegawczości poprzez składanie obrazka z części.
INNE PROPOZYCJE W OBRĘBIE TEMATU

•

Zabawa z toczeniem „Toczenie do siebie piłki w parach”. Dzieci dobierają się

w pary. Siadają w rozkroku i toczą do siebie piłkę.

•

Ilustrowanie ruchem wiersza Doroty Gellner Piłka

PIŁKA
Po cichutku, po kryjomu,

Zatrzymała się pod płotem,

wyskoczyła piłka z domu.

zatańczyła z burym kotem.

Hop! Hop! W górę! W dół!

Hop! Hop! Raz i dwa!

Przeskoczyła świata pół. Obudziła złego psa. (…)

Dorota

Gellner

Rozumienie i wykonywanie poleceń. Rozumienie określeń: w górę, w dół.

•

Zabawy manipulacyjne – wkładanie jednych przedmiotów w drugie, dopasowywa-

nie kształtów elementów do otworów w pojemniku...

•

Lepienie z plasteliny – Piłeczka. Zapoznanie ze sposobem korzystania z plasteliny

oraz z jej właściwościami. Formowanie prac całą dłonią.

•

Zabawa dydaktyczna „Szukamy pajacyka”. Rozwijanie spostrzegawczości i wytrwa-

łości. Rozróżnianie mebli oraz utrwalanie ich nazw. Posługiwanie się określeniami:

na, pod, za.

•

Rysowanie kredkami świecowymi na temat dowolny. Zapoznanie ze sposobem

trzymania kredki. Wdrażanie do zgodnego korzystania ze wspólnych kredek

i odkładania ich do pojemnika.

•

Budowanie z klocków plastikowych. Zapoznanie ze sposobem łączenia klocków

– nabywanie doświadczeń, eksperymentowanie.

TEMAT KOMPLEKSOWY NR 4:

Owoce i warzywa są zdrowe

CELE OGÓLNE:

•

Poznawanie darów jesieni – rozróżnianie i nazywanie wybranych warzyw i owoców

(rosnących w Polsce), rozpoznawanie za pomocą zmysłu wzroku, dotyku, smaku.

•

Oglądanie książek z małą ilością tekstu, o sztywnych okładkach i kartkach, z duży-

mi, barwnymi, pogodnymi i realistycznymi ilustracjami.

•

Nabywanie odwagi i umiejętności wypowiadania własnych myśli w czasie opowia-

dania treści obrazka.

•

Poznawanie w toku zabaw określeń: duży, mały.

SCENARIUSZE ZAJĘĆ

ZAJĘCIA 1.
TEMAT: Drzewa owocowe
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Spacer w poszukiwaniu drzew owocowych.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

książeczka obrazkowa Owoce,

•

duży kosz na owoce,

•

owoce (okazy naturalne przyniesione z ogrodu), dwa koszyki – duży i mały.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Oglądanie książeczki obrazkowej Owoce. Rozpoznawanie i nazywanie owoców.

Wdrażanie do umiejętnego odwracania kartek.

2. Spacer w najbliższym otoczeniu – poszukiwanie drzew owocowych w ogrodzie

przedszkolnym lub najbliższym sąsiedztwie. Nazywanie owoców: jabłka, gruszki,

śliwki i ich kolorów. Rozmowy o tym, czy dzieci znają te owoce i czy je jadły. Ze-

branie do koszyka owoców, jeśli będą leżały pod którymś drzewem.

3. Oglądanie owoców przyniesionych do przedszkola. Posługiwanie się ich nazwami.

Umycie owoców wspólnie z dziećmi – wyjaśnienie, że zawsze przed jedzeniem na-

leży owoce umyć. Wkładanie do dużego kosza dużych owoców, a do małego kosza

– małych. Umieszczenie ich w kąciku przyrody.

4. Ćwiczenia mięśni narządów mowy – kląskanie językiem, pokazywanie zębów

w uśmiechu, szerokie otwieranie i zamykanie ust.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Oglądanie książeczki obrazkowej Owoce. Rozpoznawanie i nazywanie owoców.

Wdrażanie do umiejętnego odwracania kartek.

II. Spacer w

poszukiwaniu drzew owocowych. Cele: Posługiwanie się nazwami owo-

ców, określanie ich kolorów i wielkości: duże, małe. Przyswojenie przekonania, że

owoce należy myć przed jedzeniem. Odróżnianie wielkości dużych i małych. Pomoce:

duży kosz na owoce, owoce (okazy naturalne przyniesione z ogrodu), dwa koszyki

– duży i mały.

III.

Ćwiczenia mięśni narządów mowy – kląskanie językiem, pokazywanie zębów

w uśmiechu, szerokie otwieranie i zamykanie ust.

ZAJĘCIA 2.
TEMAT: Kompot z gruszek
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Zabawa dydaktyczna „Zbieramy gruszki” połączona z wykonaniem zadania rysun-

kowego z nalepkami Gruszka.

www.wsip.pl

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

małe papierowe kulki,

•

fartuszek, owoce: jabłka, gruszki, śliwki, kompot z gruszek, kubeczki,

•

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 10 – Gruszka, kredki koloru zielonego,

•

gruszka, ogonek, listek (ze sztywnej tekturki).

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Wykonywanie ćwiczeń oddechowych. Dmuchanie na małe kulki z papieru w celu

zdmuchania ich z dłoni.

2. Zabawa dydaktyczna „Zbieramy gruszki”. Dzieci siedzą w kole, pośrodku leżą owo-

ce (jabłka, gruszki, śliwki). Nauczyciel mówi rymowankę, ilustrując ją ruchem – za-

kłada fartuszek, zbiera do niego gruszki, pokazuje słoik z kompotem z gruszek.

Ten fartuszek

jest dla gruszek.

Owoce jesieni

Mama w kompot zamieni.

Udzielanie odpowiedzi na pytania: Jakie owoce mama zbierała do fartuszka? Co

z nich ugotowała? Nauczyciel prosi, aby dzieci pomogły mu nazbierać gruszek do

fartuszka. Mówi rymowankę, a dzieci spośród jabłek, gruszek i śliwek wybierają

gruszki i wkładają jej do fartuszka. Po skończonej zabawie wszyscy próbują kom-

potu z gruszek.

3. Wykonanie zadania rysunkowego z nalepkami Gruszka. Kolorowanie gruszki na

zielono. Nalepianie listka przy ogonku, a muchy na gruszce. Wskazywanie gruszki,

ogonka i listka. Opowiadanie: Co robi dziewczynka?

4. Układanie obrazka z części Gruszka. Nazywanie poszczególnych elementów: grusz-

ka, ogonek, listek i układanie całego owocu.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Ćwiczenia oddechowe – wdrażanie do nabierania powietrza przez nos i wypuszcza-

nia go ustami.

II. Zabawa dydaktyczna „Zbieramy gruszki” połączona z

wykonaniem zadania ry-

sunkowego z

nalepkami Gruszka. Cele: Uważne słuchanie i udzielanie odpowiedzi

na pytania nauczyciela. Tworzenie zbioru ze względu na wspólną nazwę – gruszki.

Nazywanie koloru zielonego. Wyodrębnianie i nazywanie części całego owocu: grusz-

ka, ogonek, listek. Pomoce: fartuszek, owoce – jabłka, gruszki, śliwki, kompot z gru-

szek, kubeczki, książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 10, kredki koloru zielonego.

III.

Układanie obrazka z części Gruszka. Nazywanie poszczególnych elementów:

gruszka, ogonek, listek i układanie całego owocu.

ZAJĘCIA 3.
TEMAT: Znamy różne owoce
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Zabawa dydaktyczna „Jaki to owoc?” połączona z wykonaniem zadania rysunko-

wego Owoce.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

mozaika geometryczna,

•

jabłka, gruszki, śliwki (całe okazy i pokrojone na cząstki), talerzyki, widelce,

•

dwa koszyki: duży i mały,

•

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 11 – Owoce.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Układanie wzoru z mozaiki geometrycznej bez konieczności nazywania jej po-

szczególnych części. Zwracanie uwagi na zgodne korzystanie ze wspólnych zaba-

wek. Nazywanie własnych wytworów.

2. Zabawa dydaktyczna „Jaki to owoc?”. Dzieci siedzą w kole, pośrodku leżą po dwa

owoce (duże i małe) – jabłka, gruszki, śliwki. Dzieci mówią, np. jabłka, wskazują

jabłko duże i małe oraz liczą je, używają określenia: dwa jabłka. Nauczyciel poka-

zuje dwa kosze (duży i mały). Prosi, aby dzieci pomogły pozbierać duże owoce do

dużego kosza, a małe do małego. Odstawienie koszy z owocami do kącika przyrody

i przypomnienie, że owoce są zdrowe. Dzieci siadają do stolików, gdzie leżą na

talerzykach kawałki owoców, próbują ich i określają nazwę oraz smak.

3. Wykonanie zadania rysunkowego Owoce. Łączenie linią takich samych owoców.

Nazywanie koloru małego jabłka – czerwony i koloru małego banana – żółty.

Kolorowanie dużych owoców – jabłka czerwoną kredką, banana żółtą.

4. Praca z obrazkiem Owoce. Wskazywanie małych owoców i małej gąsienicy, dużych

owoców i dużej gąsienicy. Liczenie, ile jest dużych rysunków, a ile małych.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Układanie wzoru z mozaiki geometrycznej bez konieczności nazywania jej poszcze-

gólnych elementów. Zwracanie uwagi na zgodne korzystanie ze wspólnych zabawek.

Nazywanie własnych wytworów.

II. Zabawa dydaktyczna „Jaki to owoc?” połączona z

wykonaniem zadania rysun-

kowego Owoce.

Cele: Podzielenie owoców na dwie grupy: małe i duże. Liczenie w za-

kresie dwóch. Rozpoznawanie owoców za pomocą zmysłu smaku oraz nazywanie ich.

Nazywanie koloru czerwonego i żółtego. Pomoce: jabłka, gruszki, śliwki (całe okazy

i pokrojone na cząstki), talerzyki, widelce, dwa koszyki: duży i mały, książka ABC

trzylatka, cz. 1., s. 11.

III.

Praca z obrazkiem Owoce. Wskazywanie małych owoców i małej gąsienicy, dużych

owoców i dużej gąsienicy. Liczenie, ile jest dużych rysunków, a ile małych.

INNE PROPOZYCJE W OBRĘBIE TEMATU

•

Czerwone jabłko – malowanie konturów jabłka farbą plakatową i palcem. Nazywa-

nie koloru czerwonego. Wyrabianie odwagi w zapełnianiu farbą całej powierzchni

kartonu. Wyzbywanie się lęku przed pobrudzeniem farbami.

•

Jabłko – kolorowanie obrazka konturowego. Wskazywanie jabłka, ogonka, listka.

Kolorowanie dowolnym kolorem jabłka, a kolorem zielonym listka. ABC trzylatka.

Kolorowanka, s. 2.

•

Banany – kolorowanie obrazka konturowego. Zwracanie uwagi na prawidłowe

trzymanie kredki. Wdrażanie do zapełniania kolorem całego konturu. ABC trzylat-

ka. Kolorowanka, s. 3.

www.wsip.pl

•

Zabawa dydaktyczna „Czego brakuje?”. Obejrzenie trzech warzyw: sałaty, pomi-

dora i ogórka – określanie ich nazwy i koloru. Podkreślanie właściwości zdrowot-

nych. Dotykanie i nazywanie warzyw, podział na okazy duże i małe. Chowanie

jednego z warzyw – dzieci zgadują, które z warzyw zniknęło, czego brakuje.

•

Wykonanie zadania rysunkowego z nalepką Sałata – ABC trzylatka, cz. 1., s. 12.

Kolorowanie sałaty zieloną kredką. Nalepianie pośrodku ślimaka. Udzielanie od-

powiedzi na pytanie: Kto, oprócz ślimaka, lubi sałatę? Zachęcanie do zjadania ka-

napek z sałatą.

•

Chrupanie surowych, obranych marchewek. Rozmowa o tym, że marchewki są

zdrowe dla nas i naszych zębów. Marchewki są także przysmakiem niektórych

zwierząt, np. królika.

•

Wykonanie zadania rysunkowego z nalepkami Królik – ABC trzylatka, cz. 1., s. 13.

Obejrzenie królika na obrazku, określanie jego wyglądu – długie uszy, krótki ogo-

nek, wąsiki itp. Rysowanie czarnych kresek – futerko królika. Rysowanie trawy pod

królikiem, a przed królikiem nalepianie marchewek (nauczyciel, w zależności od

możliwości dzieci, decyduje, ile nalepiają marchewek – dwie czy trzy). Rozumienie

pojęć: przed, pod. Przeliczanie w zakresie dwóch lub trzech. Swobodne rysowanie

krótkich nieregularnych kresek.

•

„Opiekujemy się królikiem” – tam, gdzie jest to możliwe, obserwowanie królika

i jego sposobu odżywiania, dokarmianie go.

•

Oglądanie obrazka przedstawiającego zająca połączone ze słuchaniem wiersza

Danuty Gellnerowej Zające na łące.
ZAJĄCE NA ŁĄCE
Kiedy jesteśmy Potem

na łące, przykładamy do uszu

to lubimy

ręce

udawać zające. i

już mamy

I kusi nas,

uszy zajęcze.

żeby co krok

Teraz chowamy się

robić w

trawie

zajęczy skok.

i już nie widać nas prawie. (…)

Danuta

Gellnerowa

Ilustrowanie ruchem treści utworu. Wdrażanie do uważnego słuchania i dokładne-

go naśladowania ruchów wykonywanych przez nauczyciela.

•

Marchewki – toczenie wałeczków z gliny. Zapoznanie z właściwościami gliny. Do-

skonalenie sprawności manualnej.

•

Zabawa z elementem skoku „Zające w ogrodzie”.

TEMAT KOMPLEKSOWY NR 5:

Dookoła jesień

CELE OGÓLNE:

•

„Otwieranie oczu i uszu na wszystko, co dzieje się w przyrodzie jesienią” – obser-

wowanie przyrody w ogrodzie przedszkolnym i najbliższym otoczeniu.

•

Poznawanie wybranych zwierząt żyjących w naturalnym środowisku, np. jeża,

wiewiórki.

•

Obserwowanie roślin występujących w najbliższym otoczeniu przedszkola, rozpo-

znawanych po liściach lub owocach.

•

Rozumienie i stosowanie określeń dotyczących położenia przedmiotów w prze-

strzeni.

SCENARIUSZE ZAJĘĆ

ZAJĘCIA 1.
TEMAT: Grzyby
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Zabawa dydaktyczna „Poskładaj grzyby”.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

książeczki obrazkowe Grzyby,

•

duże obrazki grzybów: borowik, kurka, muchomor, przeciętych na dwie części (cię-

cia pionowe),

•

ABC trzylatka. Kolorowanka, s. 4, kredki.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Oglądanie książeczek obrazkowych Grzyby. Poznawanie nazw grzybów: borowik,

kurka, muchomor… Określanie ich wyglądu i koloru.

2. Zabawa dydaktyczna „Poskładaj grzyby”. Dzieci siedzą przed tablicą, na której

umieszczone są duże obrazki grzybów: borowika, kurki, muchomora, przeciętych

na dwie części (cięcia pionowe). Wybrane dzieci odnajdują części, które do siebie

pasują, składają je w cały obrazek i podają nazwę grzyba, którego ułożyły. Wyod-

rębnianie i nazywanie części grzybów – kapelusz, nóżka. Nazwanie grzyba, który

ma białą nóżkę i czerwony kapelusz w białe kropki – muchomor. Zaznaczenie, że

jest to grzyb trujący.

3. Opowieść ruchowa „Idziemy na grzyby”. Nauczyciel recytuje wiersz Danuty Gellne-

rowej Deszcz.

DESZCZ
Puka deszcz o szyby,

zaprasza na grzyby.

– Wstań Dorotko,

Nie trać czasu

i z koszykiem

idź do lasu!

Danuta Gellnerowa

Dzieci

wyruszają do lasu – marsz, przechodzą pod krzakami – czworakowanie,

przeskakują przez zwalone drzewo – odbicie i zeskok na ugięte kolana, zbiera-

ją grzyby – ćwiczenie dużych grup mięśniowych, wracają w podskokach – z nogi

na nogę.

4. Borowik – kolorowanie obrazka konturowego. Kolorowanie kapelusza i nogi borowi-

ka brązową kredką (można nogę pokolorować żółtym kolorem), trawy na zielono.

www.wsip.pl

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Oglądanie książeczek obrazkowych Grzyby. Poznawanie nazw grzybów: borowik,

kurka, muchomor… Określanie ich wyglądu i koloru.

II.

Zabawa dydaktyczna „Poskładaj grzyby”. Cele: Doskonalenie spostrzegawczo-

ści. Rozpoznawanie i nazywanie: borowika, kurki, muchomora. Zapoznanie z budo-

wą grzyba: kapelusz, nóżka. Poznanie grzyba trującego – muchomor. Pomoce: duże

obrazki grzybów – borowika, kurki, muchomora, przeciętych na dwie części (cięcia

pionowe).

Opowieść ruchowa „Idziemy na grzyby”.

III.

Borowik – kolorowanie obrazka konturowego.

ZAJĘCIA 2.
TEMAT: Muchomor ma białe kropeczki
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Wysłuchanie wiersza Danuty Gellnerowej Muchomor połączone z wykonaniem za-

dania rysunkowego z nalepkami Muchomor.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

kolorowe sylwety: borowika, kurki, muchomora,

•

wiersz Danuty Gellnerowej Muchomor, ilustracja do wiersza,

•

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 14 – Muchomor,

•

duże lustro.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Zabawa dydaktyczna „Którego grzyba brakuje?”. Dzieci siedzą w kole, pośrodku

leżą sylwety grzybów – borowika, kurki, muchomora. Rozpoznawanie i nazywanie

grzybów, określanie ich kolorów. Wybrane dziecko siada tyłem, a nauczyciel cho-

wa, np. muchomora, dziecko odwraca się i zgaduje, którego grzyba brakuje.

2. Wysłuchanie wiersza D. Gellnerowej Muchomor.

MUCHOMOR
Podskoczył raz sobie

A jak się roztańczył,

muchomor troszeczkę

a jak się rozruszał,

i zaczął niezdarnie

wszystkie białe kropki

wywijać poleczkę. zgubił z kapelusza!

Danuta

Gellnerowa

Udzielanie odpowiedzi na pytania: Co robił muchomor? – podskakiwał, tańczył.

Co zgubił? – białe kropki.

3. Wykonanie zadania rysunkowego z nalepkami Muchomor. Przypomnienie, że mu-

chomor jest grzybem trującym. Wskazywanie nóżki i kapelusza, nalepianie kółek

na kapeluszu muchomora. Nalepianie pod grzybem z jednej strony krasnoludka,

a z drugiej strony małego muchomora. Rysowanie trawy pod grzybami.

4. Moja sylwetka – przeglądanie się w dużym lustrze. Rozpoznawanie i nazywanie

części ciała: głowa, szyja, brzuch, ręka, dłoń, noga, stopa… Oswajanie się ze swoim

lustrzanym wizerunkiem i zaakceptowanie go.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Zabawa dydaktyczna „Którego grzyba brakuje?”. Zgadywanie, który grzyb został

schowany i podanie jego nazwy.

II. Wysłuchanie wiersza D. Gellnerowej Muchomor połączone z

wykonaniem zada-

nia rysunkowego z

nalepkami Muchomor. Cele: Uważne słuchanie treści wiersza.

Właściwe rozmieszczenie kropek. Rozumienie pojęć: jedna strona, druga strona, na,

pod, nad. Pomoce: wiersz D. Gellnerowej Muchomor, ilustracja do wiersza, książka

ABC trzylatka, cz. 1., s. 14.

III.

„Moja sylwetka” – przeglądanie się w dużym lustrze. Rozpoznawanie i nazywanie

części ciała. Oswajanie się ze swoim lustrzanym wizerunkiem i zaakceptowanie go.

ZAJĘCIA 3.
TEMAT: Orzeszki dla wiewiórki
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Słuchanie wiersza Danuty Gellnerowej Wiewiórka i orzeszki połączone z wykona-

niem zadania rysunkowego z nalepkami Wiewiórki.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

zabawka pluszowa – wiewiórka,

•

wiersz Danuty Gellnerowej Wiewiórka, ilustracja do wiersza, orzechy laskowe,

•

książka ABC trzylatka – Wiewiórka, cz. 1., s. 15, kredki,

•

plastelina, sztywne kartony (może być na nich wiewiórka).

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Zabawa dydaktyczna „Szukamy wiewiórki”. Oglądanie pluszowej wiewiórki,

określanie jej wyglądu: ruda, ma puszysty ogon... Nauczyciel chowa wiewiórkę

w różnych miejscach sali (widoczna część zabawki), a wybrane dziecko szuka jej

i określa, gdzie się schowała, np. za samochodem, na półce, pod łóżeczkiem.

2. Zabawa bieżna „Wiewiórki w dziuplach” według K. Wlaźnik.

3. Słuchanie wiersza D. Gellnerowej Wiewiórka i orzeszki.

WIEWIÓRKA I ORZESZKI
Orzeszki, orzeszki

Każde dziecko

brązowe –

niesie orzeszka

dla wiewiórek

dla wiewiórki,

smaczne i zdrowe.

co w parku mieszka.

Danuta

Gellnerowa

Udzielanie odpowiedzi na pytania: Co lubią jeść wiewiórki? Jakie są orzeszki? –

smaczne i zdrowe. Wyjaśnienie: Co to znaczy, że wiewiórka robi sobie zapasy? Jedze-

nie orzechów laskowych – posługiwanie się określeniem orzechy są twarde.

4. Wykonanie zadania rysunkowego z nalepkami Wiewiórki. Nalepianie przed małą

wiewiórką jednego orzecha, a przed dużą wiewiórką wielu orzechów. Rysowanie

trawy pod wiewiórkami.

5. Lepienie z plasteliny orzeszków dla wiewiórki. Ugniatanie i formowanie plasteliny.

Nalepianie małych kawałków na karton (może być na nim postać wiewiórki) i roz-

gniatanie ich palcem.

www.wsip.pl

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Zabawa dydaktyczna „Szukamy wiewiórki”. Zapoznanie się z wyglądem wiewiórki:

ruda, ma puszysty ogon. Rozwijanie spostrzegawczości i wytrwałości. Posługiwanie się

pojęciami: na, pod, za.

Zabawa bieżna „Wiewiórki w dziuplach” według K. Wlaźnik.

II. Słuchanie wiersza D. Gellnerowej Wiewiórka i

orzeszki połączone z wykonaniem

zadania rysunkowego z

nalepkami Wiewiórki. Cele: Uważne słuchanie wiersza.

Rozumienie pojęć: zapasy, dużo, mało (jeden). Rysowanie krótkich kresek na futer-

kach wiewiórek. Pomoce: wiersz D. Gellnerowej Wiewiórka, ilustracja do wiersza,

orzechy laskowe, książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 15, kredki.

III.

Lepienie z plasteliny orzeszków dla wiewiórki. Doskonalenie sprawności manual-

nej poprzez ugniatanie, formowanie i rozgniatanie plasteliny.

INNE PROPOZYCJE W OBRĘBIE TEMATU

•

Praca z obrazkiem Muchomor – książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 14. Liczenie mu-

chomorów. Wskazywanie małego i dużego grzyba. Nazywanie owada fruwającego

nad muchomorem.

•

Spacer w ogrodzie przedszkolnym. Obserwacja liści na drzewach – kolor, kształt.

Zbieranie jesiennych liści leżących pod drzewami. Po powrocie do przedszkola –

wkładanie liści do książek w celu ich zasuszenia, ustawianie w wazonach i umiesz-

czenie w kąciku przyrody.

•

Słuchanie wiersza Anny Łady-Grodzickiej Liście.

LIŚCIE
Lecą liście kolorowe

i spadają nam na głowę.

Jeden listek na mnie spadł

i na mojej czapce siadł.
Anna

Łada-Grodzicka

Ilustrowanie ruchem treści utworu. Oglądanie liści i określanie ich kolorów – żółte,

czerwone,

brązowe, zielone… Wykonywanie poleceń nauczyciela: Weź jeden listek

czerwony. Weź jeden listek żółty itd.

•

Wykonanie zadania rysunkowego z nalepianiem Liść jesienny – ABC trzylatka,

cz. 1., s.16. Kolorowanie jednej części liścia na zielono, a drugiej na żółto. Nalepia-

nie biedronki na liściu. Rozumienie pojęć: jedna strona, druga strona. Udzielanie

odpowiedzi na pytanie: Co robi kotek?

•

Zabawa orientacyjno-porządkowa „Wiatr i liście”.

•

Malowanie liścia pędzlem i farbami. Wdrażanie do umiejętnego posługiwania się

pędzlem. Zapełnianie całej powierzchni kartonu. Utrwalanie znajomości kolorów:

żółty, czerwony, zielony. Książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 17 – Listek (kartka wycięta

z książki).

•

Ćwiczenia oddechowe „Liście”. Dmuchanie na liście zawieszone na nitkach (liście

mogą być prawdziwe, wysuszone lub wycięte z kartonu). Liście powinny znajdować

się na wysokości głowy dziecka.

•

Porównywanie liści świeżych i suszonych – dostrzeganie różnic w wyglądzie, np. kru-

chość i łamliwość wysuszonych liści: kruszenie liści.

•

Wprowadzenie do nauki na pamięć wiersza Doroty Gellner Kolczasty jeżyk.

KOLCZASTY JEŻYK
To jest jeżyk.

Z kolców płaszczyk,

Mały jeżyk.

Z kolców szalik,

Jeżyk z kolców

tylko nosek

ma kołnierzyk.

jak koralik. (…)

Dorota

Gellner

Oglądanie jeża na obrazku. Opowiadanie o jego wyglądzie, zwyczajach, umiejętno-

ści zwijania się w kłębek i zasypiania na zimę. Pokaz ilustracji ruchowej do wiersza.

To jest jeżyk, mały jeżyk – zbliżenie dłoni do siebie.

Jeżyk z kolców ma kołnierzyk – ruch dłoni wokół szyi.

Z kolców płaszczyk – ruch dłoni wzdłuż boków ciała.

Z kolców szalik – ruch dłoni od szyi wzdłuż piersi.

Tylko nosek, jak koralik – wskazanie jednym palcem czubka nosa.

•

Ćwiczenia ortofoniczne „Jeż” – naśladowanie fukania jeża: fu, fu, fu… Ćwiczenie

mięśni warg.

•

Wykonanie zadania rysunkowego z nalepkami Jeż – ABC trzylatka, cz. 1., s. 19.

Kolorowanie jeża, dorysowanie mu igiełek. Na grzbiecie jeża nalepianie jabłka,

a pod noskiem małego żółtego listka. Liczenie listków, nazywanie ich kolorów – je-

den listek jest zielony, a drugi listek jest żółty. Swobodne rysowanie linii. Odróżnia-

nie pojęć: na, pod. Operowanie określeniami: jeden listek, drugi listek. Przeliczanie

w zakresie dwóch. Utrwalanie znajomości barwy żółtej i zielonej.

•

Spacer w ogrodzie przedszkolnym. Zbieranie kasztanów i żołędzi, wkładanie ich

do oddzielnych koszyczków.

•

Słuchanie wiersza Apolinarego Nosalskiego Kasztany.

KASZTANY
Chodzi jesień po parku (…)

I mrugają spod liści

Biegną za nią po ścieżkach brązowymi oczami

kasztanowe ludziki,

do dzieci, które przyszły

w kasztanowych czapeczkach,

zbierać rude kasztany.

w kasztanowych bucikach.

Apolinary

Nosalski

Obserwowanie wykonywania przez nauczyciela ludzika z kasztanów, obejrzenie go,

wskazanie: głowy, szyi, brzucha, rąk, nóg. Umieszczenie ludzika w kąciku przyrody.

•

Wykonanie zadania z elementami z tekturki Kasztanowy ludzik. Wypychanie z tek-

turki części potrzebnych do nalepiania ludzika. Ułożenie elementów na kartce

obok wzoru ludzika z kasztanów. Dopasowanie postaci do cienia, posmarowanie

elementów klejem (z białej strony) i naklejanie. Doskonalenie spostrzegawczości,

uważności i dokładności. Wdrażanie do prawidłowego korzystania z kleju. Książka

ABC trzylatka, cz. 1., s. 20 – Kasztanowy ludzik.

www.wsip.pl

TEMAT KOMPLEKSOWY NR 6:

Jest chłodno, ubieram się cieplej

CELE OGÓLNE:

•

„Otwieranie oczu i uszu na wszystko, co dzieje się w przyrodzie jesienią” – obser-

wowanie przyrody w ogrodzie przedszkolnym i najbliższym otoczeniu.

•

Określanie pogody i zjawisk atmosferycznych charakterystycznych dla jesieni.

•

Rozumienie konieczności dostosowania ubioru do temperatury czy pory roku.

•

Próby samodzielnego zakładania wybranych części garderoby.

SCENARIUSZE ZAJĘĆ

ZAJĘCIA 1.
TEMAT: Deszczyk pada kapu, kap
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Słuchanie wiersza Doroty Gellner Ja się nie bawię połączone z wykonaniem zada-

nia rysunkowego z nalepkami Parasol i deszcz.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

bębenek,

•

wiersz Doroty Gellner Ja się nie bawię, ilustracja do wiersza,

•

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 21 – Parasol i deszcz, kredki,

•

obrazek Parasol i deszcz.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Obserwowanie padającego deszczu przez okno. Zwracanie uwagi na wygląd

i wielkość kropli deszczu. Naśladowanie padającego deszczu lekkimi uderzeniami

opuszków palców o bębenek.

2. Słuchanie wiersza D. Gellner Ja się nie bawię.

JA SIĘ NIE BAWIĘ
Ja się z deszczem nie bawię! Na

alejki,

Ja zabieram zabawki!

na trawę,

Niech się z deszczem pobawią na

topole,

kolorowe huśtawki! na

dzieci…

A ja pójdę do taty

– Tato, wyjrzyj przez okno

i poskarżę, że pada

i każ słońcu zaświecić!

na trzepaki,

Dorota Gellner

na ptaki,

na samochód sąsiada.

Zwrócenie uwagi na element humorystyczny. Zastanawianie się nad tym, czy tata

może powstrzymać padający deszcz.

3. Wykonaniem zadania rysunkowego z nalepkami Parasol i deszcz. Kolorowanie pa-

rasola (każdej części innym kolorem), rysowanie padającego deszczu i nalepianie

dziewczynce kapelusika i plecaka.

4. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Słońce świeci, deszczyk pada”.

5. Praca z obrazkiem Parasol i deszcz. Zastanawianie się, co mama może mówić do dziew-

czynki, a co dziewczynka do mamy. Próby wymyślania takich wypowiedzi, np. Scho-

waj się pod parasolem, to nie zmokniesz. Chętnie schowam się pod parasolem.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

Obserwowanie padającego deszczu przez okno. Zwracanie uwagi na wygląd i wiel-

kość kropli deszczu. Naśladowanie padającego deszczu lekkimi uderzeniami opusz-

ków palców o bębenek.

II. Słuchanie wiersza D. Gellner Ja się nie bawię połączone z

wykonaniem zadania

rysunkowego z

nalepkami Parasol i deszcz. Cele: Zwrócenie uwagi na element hu-

morystyczny. Wyodrębnianie części parasola. Wdrażanie do prawidłowego trzymania

kredki i dokładnego zapełniania konturu. Pomoce: wiersz D. Gellner Ja się nie bawię,

ilustracja do wiersza, książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 21, kredki.

Zabawa orientacyjno-porządkowa „Słońce świeci, deszczyk pada”.

III.

Praca z obrazkiem Parasol i deszcz. Zastanawianie się, co mama może mówić do

dziewczynki, a co dziewczynka do mamy. Uczenie się budowania poprawnych, pro-

stych i zrozumiałych zdań.

ZAJĘCIA 2.
TEMAT: Na jaką pogodę te buty?
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Zabawa dydaktyczna „Kiedy chodzimy w tych butach?” połączona z wykonaniem

zadania rysunkowego z nalepkami Jesienne buty.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

po dwie pary sandałków i butów jesiennych, kalosze, pudełko na buty,

•

obrazki: słońce, jesienny liść, deszcz,

•

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 22 – Jesienne buty, kredki.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. „Deszczyk” – ćwiczenia ortofoniczne. Ćwiczenie mięśni narządów mowy na zgło-

skach: kap, kap, kapu, kapu… w różnym rytmie podawanym przez nauczyciela.

2. Zabawa dydaktyczna „Kiedy chodzimy w tych butach?”. Dzieci siedzą w kole na

dywanie. Pośrodku znajdują się dwie pary sandałków, dwie pary butów jesiennych

i kalosze. Nazywanie butów i określanie – które zakładamy latem, kiedy jest ciepło,

które jesienią, gdy jest zimno, a które kiedy pada deszcz. Pokazanie obrazków:

słońca, jesiennego liścia i deszczu. Ułożenie butów obok odpowiednich obrazków.

Próby używania określenia dwa buty, to para butów.

Odłożenie sandałków, pozostawienie butów, które chronią przed zimnem i desz-

czem – przeliczanie, ile par zostało. Wybrane dziecko odwraca się tyłem, a nauczy-

ciel chowa jedną parę butów do przygotowanego wcześniej pudełka. Dziecko zga-

duje, które buty zostały schowane. Zabawę powtarzamy do momentu utrzymania

się uwagi dzieci i zainteresowania zabawą.

3. Wykonanie zadania rysunkowego z nalepkami Jesienne buty. Nalepianie drugie-

go buta do pary, a na nim brakującego zapięcia na rzepy. Korygowanie sposobu

nalepiania rzepów – spokojne odlepianie, jeśli dziecko się pomyli, polecenie dokład-

www.wsip.pl

nego przyjrzenia się i nalepienia w inną stronę. Rysowanie podłogi pod butami.

Nalepianie kota w butach nad butami.

4. W szatni, przed wyjściem na spacer – oglądanie butów, ustawianie ich tak, aby

można je było łatwo założyć. Próby samodzielnego zakładania butów.

5. Zabawa dydaktyczna „Dobieramy buty”. Spośród ułożonych w rozsypce butów

dzieci dobierają buty do pary. Określają, kiedy je zakładamy – kiedy jest ciepło,

zimno, gdy pada deszcz.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

„Deszczyk” – ćwiczenia ortofoniczne. Ćwiczenie mięśni narządów mowy – tyłu języ-

ka i warg, na zgłoskach: kap, kap, kapu, kapu…

II. Zabawa dydaktyczna „Kiedy chodzimy w

tych butach?” połączona z wykonaniem

zadania rysunkowego z

nalepkami Jesienne buty. Cele: Nazywanie butów i określa-

nie, kiedy je zakładamy – jesienią, latem, gdy pada deszcz. Próby używania określenia

dwa buty, to para butów. Doskonalenie spostrzegawczości. Pomoce: po dwie pary san-

dałków i butów jesiennych, kalosze, pudełko na buty, obrazki: słońce, jesienny liść,

deszcz, książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 22, kredki.

W szatni – oglądanie butów, ustawianie ich tak, aby można je było łatwo założyć.

Próby samodzielnego zakładania butów.

III.

Zabawa dydaktyczna „Dobieramy buty”. Doskonalenie spostrzegawczości po-

przez dobieranie butów do pary. Określanie, kiedy je zakładamy – gdy jest ciepło,

zimno, pada deszcz.
ZAJĘCIA 3.
TEMAT: Ubieramy lalkę
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Słuchanie wiersza Doroty Gellner Ubranka połączone z wykonaniem zadania ry-

sunkowego z nalepkami Ciepłe czapki.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

klocki drewniane,

•

wiersz Doroty Gellner Ubranka, duża lalka, ciepłe ubrania i buty dla lalki,

•

książki ABC trzylatka, cz. 1., s. 23 – Ciepłe czapki, kredki,

•

lustro w szatni,

•

sylwety: misia i ubrań dla niego.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. „Zbuduj to, co ja” – budowanie z drewnianych klocków. Dzieci przyglądają się

uważnie, jak nauczyciel ustawia prostą budowlę (z trzech, czterech różniących się

od siebie klocków), a później próbują ją odtworzyć.

2. Słuchanie wiersza D. Gellner Ubranka. Nauczyciel wskazuje te części ubrania,

o których kolejno jest mowa w utworze.

UBRANKA
Włożymy spodenki

cieplutki i miękki,

ze srebrnej wełenki, włożymy kurteczkę,

włożymy szaliczek

włożymy czapeczkę

i zaraz pójdziemy

I sam sobie pójdzie.

na srebrną wycieczkę. na

mały spacerek!

– A co będzie ze mną?

zapiszczy sweterek.

Dorota Gellner

Zwrócenie uwagi na żartobliwy wątek ze sweterkiem. Wypowiedzi o tym, kiedy

zakładamy sweterek. Wyjaśnienie, że teraz na dworze jest zimno i nie można iść na

spacer w samym sweterku.

Ubieranie lalki z uwzględnieniem kolejności zakładania poszczególnych części

garderoby.

3. Wykonanie zadania rysunkowego z nalepkami Ciepłe czapki. Kolorowanie czapki

i narysowanie wiązania. Nalepianie pompona i kotka nad czapką.

4. W szatni – pokaz właściwego zakładania czapki i szalika. Próby samodzielnego

zakładania czapki przed lustrem.

5. Zabawa dydaktyczna „Ubieramy misia”. Nazywanie ubrań i nakładanie ich na mi-

sia w odpowiedniej kolejności: spodnie, buty, kurtka, szalik, czapka, rękawiczki.

PROPONOWANY ZAPIS W DZIENNIKU ZAJĘĆ

„Zbuduj to, co ja” – budowanie z drewnianych klocków. Doskonalenie uważności

i spostrzegawczości poprzez odtwarzanie podanego wzoru.

II. Słuchanie wiersza Doroty Gellner Ubranka połączone z

wykonaniem zadania ry-

sunkowego z

nalepkami Ciepłe czapki. Cele: Nazywanie ubrań. Zapoznanie z kolej-

nością ich zakładania. Rozumienie konieczności dostosowania ubrania do tempera-

tury. Pomoce: wiersz D. Gellner Ubranka, duża lalka, ciepłe ubrania i buty dla lalki,

książka ABC trzylatka, cz. 1., s. 23, kredki.

W szatni – pokaz właściwego zakładania czapki i szalika. Próby samodzielnego zakła-

dania czapki przed lustrem.

III.

Zabawa dydaktyczna „Ubieramy misia”. Nazywanie ubrań. Utrwalanie kolejności

ich zakładania.
INNE PROPOZYCJE W OBRĘBIE TEMATU

•

Ćwiczenia słuchowe „Co słyszysz?”. Słuchanie i rozpoznawanie odgłosów padają-

cego deszczu, wiatru i przyporządkowanie ich do obrazka.

•

W ogrodzie. Obserwowanie i odczuwanie siły wiatru: słaby wiatr – poruszanie ga-

łązkami, opadanie liści; silny wiatr – „tańczące” liście, chmury na niebie, spadające

nakrycia głowy, odwracanie się tyłem do wiatru.

•

Wiatraczek – kolorowanie obrazka konturowego. Wdrażanie do prawidłowego

trzymania kredki i zapełniania kolorem całego konturu. ABC trzylatka. Koloro-

wanka, s. 4.

•

Słuchanie wiersza Danuty Gellnerowej Wiatr.

WIATR
Tam za lasem,

Aż się chmurki

tam za górką rozpłakały

wiatr dokuczał

i deszcz padał

małym chmurkom.

przez dzień cały.

Danuta

Gellnerowa

www.wsip.pl

Uważne słuchanie i udzielanie odpowiedzi na pytania dotyczące treści utworu:

Komu dokuczał wiatr? Co zrobiły chmurki?

•

Deszczyk – malowanie farbą plakatową. Malowanie kropel deszczu na kartonach

z namalowaną wcześniej (lub naklejoną) z niebieskiego papieru chmurką. Prawi-

dłowe posługiwanie się pędzlem. Utrwalanie znajomości barwy niebieskiej.

•

Obserwowanie chmur na niebie: wielkość, kształt, kolor, zmiany koloru nieba w za-

leżności od pogody.

•

Wprowadzenie do nauki wiersza Doroty Gellner Parasolka.

PARASOLKA
Wiecie, co ja mam nad głową? W

parasolkę deszczyk puka.

Parasolkę mam

Ja się chowam –

tęczową!

on mnie szuka!

Dorota

Gellner

Nauczyciel pokazuje dzieciom tęczową parasolkę – tłumaczy, jaka to jest parasolka.

Próby wypowiadania przez dzieci wyrażenia: Taka parasolka ma różne kolory. Na-

uczyciel idzie z rozłożoną parasolką, mówi ponownie wiersz Doroty Gellner Para-

solka i pokazuje, jak należy omijać kałuże – rozłożone na podłodze małe obręcze.

•

Zabawa z elementem równowagi „Omiń kałużę”. Wybrane dziecko staje obok na-

uczyciela, trzyma parasolkę i razem z nim mówi wiersz Parasolka. W tym czasie

inne dzieci chodzą po sali, omijając kałuże (małe obręcze). Zabawę powtarzamy

do momentu utrzymania się uwagi dzieci i zainteresowania zabawą.

TEMAT KOMPLEKSOWY NR 7:

Lubię zimę

CELE OGÓLNE:

•

„Otwieranie oczu i uszu na wszystko, co dzieje się w przyrodzie zimą” – obserwo-

wanie przyrody w ogrodzie przedszkolnym i najbliższym otoczeniu.

•

Określanie pogody i zjawisk atmosferycznych charakterystycznych dla zimy: śnieg,

mróz, zimno lub bardzo zimno, wiatr.

•

W ogrodzie przedszkolnym – rozgrzewanie się w wypadku zmarznięcia.

•

Nabywanie umiejętności formułowania swobodnych wypowiedzi.

SCENARIUSZE ZAJĘĆ

ZAJĘCIA 1.
TEMAT: Nasza książeczka
RODZAJ ZAJĘĆ:

•

Wykonanie z tekturki pieska-jamnika – wiodącej postaci w książce.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•

książka ABC trzylatka, cz. 2.,

•

postać pieska z tekturki (środek książki),

•

ABC trzylatka. Kolorowanka, s. 6.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ABC TRZYLATKA PRZEWODNIK METODYCZNY, 09.10.2016
1253884901 1320000 przedszkole trzylatka przewodnik
ABC trzylatka 2
ABC Trzylatka rozklad materiału (do mojego zielonego)
ABC trzylatka 2
Przedszkole trzylatka Przewodnik metodyczny Część 2
1253884901 1320000 przedszkole trzylatka przewodnik
1253884901 1320000 przedszkole trzylatka przewodnik
Tropiciele Trzylatek Zabawy ortofoniczne(1), Przewodniki metodyczne przedszkole
przewodnik po kartach platniczy abc bankowosci id 407297
Tropiciele Trzylatek Plan pracy styczen(1), Przewodniki metodyczne przedszkole
Tropiciele Trzylatek Sczegolowy rozklad materialu styczen(1), Przewodniki metodyczne przedszkole

więcej podobnych podstron