Z jednostką centralna mikrokontrolera współpracuje układ przerwań. W mikrokontrolerach
rodziny 8051 stosuje się jeden standardowy mechanizm obsługi przerwań. Źródłem przerwań
są wydarzenia w wewnętrznych urządzeniach peryferyjnych (np. przepełnienie układu
czasowego) lub w zewnętrznym otoczeniu mikrokontrolera (zmiana stanu logicznego na
określonym wyprowadzeniu). Takie wydarzenie prowadzi do zaprzestania wykonywania
bieżącego programu i skoku do określonego miejsca w przestrzeni adresowej. Licznik
przerwań zależy od liczby i stopnia komplikacji wewnętrznych urządzeń peryferyjnych.
Nie w każdym przypadku wystąpienie przyczyny przerwania musi doprowadzić natychmiast
do przerwania bieżącego programu. Istnieją bowiem dwa warunki przejścia do obsługi
przerwania:
- przerwanie musi być dopuszczone, bowiem programista może każde przerwanie

indywidualnie dopuścić lub zablokować,

- nie jest aktualnie obsługiwane przerwanie o wyższym priorytecie.
Nadawanie priorytetów przerwaniom przez programistę w przypadku 8051 jest ograniczone i

polega tylko na możliwości zadeklarowania każdego przerwania na jednym z dwóch
poziomów priorytetów.

Różnice między układami 8051 i 80166 w zakresie normalnych przerwań:
- 80166 posiada znacznie więcej źródeł przerwań, tj. 32,
- bardziej rozbudowane możliwości ustalania przez użytkownika priorytetów przerwań,
- obsługa przerwań może nastąpić szybciej, bowiem w układzie 80166 od razu precyzyjnie
wiadomo, co jest źródłem przerwania,
Możliwa jest obsługa przerwań za pomocą zupełnie innego mechanizmu – kanałów PEC
(Peripherial Event Controler – kontroler zdarzeń peryferyjnych)

Rozwój wewnętrznych układów peryferyjnych mikrokontrolerów jest jednym
z podstawowych kierunków ich rozwoju. W strukturach pierwszych mikrokontrolerów
umieszczane były tylko podstawowe urządzenia peryferyjne: porty, łącze komunikacji
szeregowej oraz proste układy czasowe. Od tego czasu do chwili obecnej nastąpił znaczny
postęp rozwoju wewnętrznych urządzeń peryferyjnych mikrokontrolerów:

- w

strukturze

mikrokontrolera integrowano więcej urządzeń peryferyjnych,

- są to urządzenia bardziej „inteligentne”, tzn. są wstanie samoczynnie

realizować złożone funkcje bez ingerencji jednostki centralnej,

- są bardziej wyspecjalizowane.

Urządzenia peryferyjne współczesnych mikrokontrolerów można podzielić na kreślone grupy
funkcyjne.

Układy peryferyjne mikrokontrolerów

Łącza
równoległe

Ports
PCIAMCIA

Sterowniki
komunikacji
szeregowej

UART
SCC
I

2

B

CAN

Układy
czasowe

Timers
Counters
PWM
CAPCOM
RTC

Układy
nadzorujące

Watchdog

8051

Jednostka centralna 8051:

- architektura typu CISC,
- architektura akumulatorowa – tzn. niektóre rozkazy, m. in. operacje arytmetyczne,

muszą wykorzystywać jeden wyróżniony rejestr wewnętrzny o nazwie akumulator,

- możliwość wykonywania operacji na pojedynczych bitach,
- model pamięci typu Harvard (rozdzielona przestrzeń adresowa dla pamięci programu

i pamięci danych).

Wewnętrzne szyny
systemowe

jednostka centralna

pamięć

ROM

pamięć

RAM

układ

przerwań

sterownik

zewnętrznych szyn

systemowych

wewnętrzne

urządzenia

peryferyjne

porty

80166

Jednostka centralna 80166:

- architektura typu RISC,
- czteropoziomowa struktura potokowa,
- brak akumulatora.

Wewnętrzne szyny
systemowe

jednostka centralna

pamięć

ROM

pamięć

RAM

układ

przerwań

sterownik zewnętrznych

szyn systemowych

wewnętrzne

urządzenia

peryferyjne

porty