bliżej przedszkola  3.114 marzec

67

Dziecko w świecie baśni,

bajek i bajeczek

Beata Bielska

Baśń to elementarz, z którego dziecko uczy się czytać we własnym umyśle,
elementarz napisany w języku obrazów. Jest to jedyny język, dzięki któremu
możemy zrozumieć siebie i innych, zanim dojrzejemy intelektualnie.

Bruno Bettelheim

B

aśnie są ulubioną lekturą dzieci w wieku przedszkol-

nym. Odbiór fantastycznych treści ma swoje odzwier-

ciedlenie w sposobie mowy i myślenia małego dzie-

cka. Zaspokaja także potrzebę utożsamiania się z bohaterem

idealnym oraz pozwala zobaczyć zwycięstwo dobra nad

złem. W świecie baśni i fantazji przedszkolak identyfikuje

się z postaciami i spontanicznie uzewnętrznia swoje emocje.

Literatura tego typu ma charakter kompensacyjny i pocie-

szający, przynosi uspokojenie oraz redukcję lęku. Zaspokaja

potrzeby psychiczne dzieci, szczególnie potrzebę miłości

i poczucia bezpieczeństwa. Magiczny sposób myślenia uła-

twia dzieciom zrozumienie skutków zdarzeń i daje wsparcie.

Szczęśliwe zakończenie zapewnia maluchom obniżenie po-

ziomu lęku, radość i optymizm. Dzieci zaczynają wyjaśniać

sobie świat w sposób bardziej racjonalny. Próbują oceniać

postacie oraz zastanawiać się nad ich zachowaniem. Baśnie

rozwijają więc świadomość, refleksyjność, wyobraźnię,

wzbogacając przy tym mowę. Marzenia, które są wytworem

wyobraźni, pomagają dzieciom radzić sobie z negatywnymi

emocjami. Wyzwalane emocje prowadzą do większej wraż-

liwości i empatii. Ma to duże znaczenie w kształtowaniu

rozwoju społeczno-emocjonalnego dziecka w wieku przed-

szkolnym.

Baśnie bawią, są pełnym wrażeń sposobem przeżywania,

dostarczają tym samym dzieciom wielu przyjemności.

Baśnie spełniają więc wiele niezbędnych funkcji w rozwo-

ju dziecka, mogą też spełniać funkcje terapeutyczne.

Maria Molicka

Według wielu psychoanalityków, baśnie poprzez swoją

symbolikę docierają do podświadomości i pomagają dzie-

ciom uzmysłowić sobie niektóre lęki, nierzadko przypisane

rozwojowi. Na kreatywną rolę wyobraźni dziecięcej zwraca

uwagę Arnold Lazarus, znakomity terapeuta, który skutecz-

nie wykorzystał wyobraźnię do pokonywania u dzieci prob-

lemów natury psychicznej. Na przykład problem rywalizacji

z bratem czy siostrą wskazuje na wybór określonego rodzaju

bajek w terapii. Mogą to być dzieła literackie lub opowia-

dania wymyślane przez opiekunów, a w końcowym etapie

przez same dzieci. Warto zaproponować dzieciom także

kończenie bajek, malowanie przeżyć powstałych podczas

słuchania oraz inscenizacje. Baśnie więc – podobnie jak za-

bawa – pomagają uświadomić dzieciom nowe wzory zacho-

wania. W terapii przez bajkę, czyli bajkoterapii, pojęcie baśni

zastąpiono bajką terapeutyczną. Maria Molicka, psycholog,

autorka popularnych „Bajek terapeutycznych”, wyróżnia

następujące ich rodzaje: relaksacyjną, psychoedukacyjną

i psychoterapeutyczną.
Bajka relaksacyjna uspokaja, odpręża i odwołuje się do

wszystkich zmysłów. Osoba prowadząca wprowadza dzie-

ci w stan relaksu poprzez wywołanie efektów słuchowych

(dźwięk deszczu), czuciowych (idziesz po morskiej plaży),

wzrokowych (widzisz błękitne niebo), wzmacnianych przez

muzykę relaksacyjną, aromaterapię, właściwy oddech.

Przedszkolaki zajmują wygodną pozycję, mogą także za-

mknąć oczy. Nauczyciel wolno czyta lub opowiada bajkę

w czasie 5-10 minut. Bajki relaksacyjne mogą być adresowa-

ne do całej grupy i wplatane w przebieg zajęć. Można je tak-

blizejprzedszkola.pl

bliżej przedszkola  3.114 marzec

68

Edukacja przez sztukę

że stosować na zajęciach dodatkowych, łącząc na przykład

z edukacją artystyczną, albo na zajęciach terapeutycznych.

Powinny być prowadzone systematycznie i oczywiście

muszą być akceptowane przez dzieci. Bajki psychoeduka-

cyjne wskazują dzieciom wzory zachowania w sytuacjach

trudnych, dotyczących na przykład lęku przed szkołą. Ich

bohaterowie mają problemy nawiązujące do przeżyć dzie-

ci. Mówią o rodzajach emocji, uwrażliwiają na potrzeby in-

nych i dają wsparcie poprzez wskazanie strategii działania.

Można się nimi posługiwać, gdy pojawia się lub może się

ujawnić obawa i lęk przed początkiem nauki w pierwszej

klasie. Formą pomocy może być więc opowiadanie zapre-

zentowane przez wychowawcę wszystkim dzieciom, co

sprzyja rozumieniu problemów rówieśników i kształtowa-

niu empatii. Warto zachęcić wychowanków do zilustrowa-

nia swoich przeżyć pod wpływem wysłuchanej bajki. Warto

zaproponować także rodzicom wymyślanie i układanie po-

dobnych historii, które pomogą najmłodszym lepiej zrozu-

mieć swoje problemy. Bajki psychoterapeutyczne, w porów-

naniu do relaksacyjnych i psychoedukacyjnych, są o wiele

dłuższe i składają się z kilku części. Do stałych elementów

należą: skonkretyzowany problem, główny bohater prze-

żywający podobne problemy (na przykład lęk przed szpi-

talem), postać kolegi lub koleżanki, zabawki, które zawsze

dają poczucie wsparcia, realne otoczenie (na przykład akcja

rozgrywa się w szpitalu) oraz zawsze pozytywny, optymi-

styczny koniec. To skutecznie pomaga dziecku poradzić so-

bie w sytuacjach stresujących.



Pedagogika zabawy.

Dzieci w sposób aktywny pozna-

ją świat, uczą się komunikacji, współdziałania w grupie.

Pantomima, zabawy ruchowe i artystyczne, zabawy w tea-

trzyk, rozmowa z pacynką, pedagogika cyrku – wykorzy-

stane na zajęciach z bajką, wpłyną na rozwój wyobraźni

i fantazji przedszkolaków.



Metoda W. Sherborne.

Ćwiczenia ruchowe wspomaga-

jące rozwój całego ciała, przez zabawę dwójkami, trójka-

mi, w grupie. Gimnastyka ciała wspomaga prawidłowy

rozwój. Metoda W. Sherborne pozwala zdobyć pewność

siebie oraz daje poczucie bezpieczeństwa, umożliwia poro-

zumienie z wykorzystaniem wszystkich zmysłów, uwraż-

liwia. Główne cele tej metody to rozwijanie świadomości

własnego ciała i przestrzeni oraz nawiązywanie bliskiego

kontaktu z ludźmi. Różnorodne formy ćwiczeń, takie jak

dotyk, mowa ciała, relaks, mogą być włączane w bajkowe

zajęcia z dziećmi.



Metoda K. Orffa i R. Labana.

Uczestnicy rozwijają wrażli-

wość słuchową, koordynację słuchowo-wzrokowo-ruchową.

Dzieci rozładowują napięcia emocjonalne i lęki przy muzyce

poprzez samoekspresję. Metoda ta uwzględnia łączenie ru-

chu z muzyką i rytmem oraz instrumentami perkusyjnymi.

Formą ruchu jest tu również inscenizacja i pantomima oraz

żywe słowo. Tego typu zabawy dają także możliwość uroz-

maicenia zajęć z bajką.



Gimnastyka Mózgu Dennisona. Kinezjologia edukacyj-

na.

Metoda nawiązuje do bardzo wczesnego etapu uczenia

się przez ruch. Gimnastyka wpływa pozytywnie na rozwój

procesów poznawczych oraz emocjonalnych, zapewniając

sukcesy w uczeniu. Ćwiczenia z gimnastyki mózgu, po-

przez ćwiczenia relaksujące i stabilizujące układ nerwowy,

wpływają na zmniejszenie objawów nadpobudliwości oraz

nadruchliwości dzieci. Jednocześnie daje to uczestnikom

możliwość odreagowania oraz relaksu. W trakcie zajęć lub

przy omówieniu bajkowych prac artystycznych możemy

dzieciom rozdawać plastikowe kubeczki z wodą do picia

(woda działa energetyzująco).



Metoda wizualizacji.

Ćwiczenia aktywizujące wyobraźnię

twórczą, opierające się m.in. na treningu J. Day. Polegają na

tworzeniu barwnych spostrzeżeń w wyobraźni dzieci, po-

przez zachęcenie do snów w rzeczywistości. Relaks i muzy-

ka, wprowadzone podczas słuchania bajek, redukują napię-

cie, doskonalą koncentrację uwagi oraz wpływają doskonale

na integrację zmysłów. Uatrakcyjnieniem będzie z pewnością

aromaterapia i muzykoterapia.



Zabawy rozwijające twórcze myślenie.

Kształtują my-

ślenie, pobudzają do rozwiązywania problemów. W ćwi-

czeniach rozwijających twórcze myślenie wykorzystujemy

m.in. burzę mózgów, pedagogikę humoru, pantomimę,

samodzielne układanie wierszyków, dopowiadanie dalsze-

go ciągu bajek i opowiadań oraz inne formy samodzielnej

aktywności dziecka.



Zajęcia artystyczne.

Ćwiczenia artystyczne, na przykład

malowanie dziesięcioma palcami, wydzieranki, wycinanki,

lepienie, kształtują orientację przestrzenną, rozwijają my-

ślenie oraz stymulują wyobraźnię i aktywność dziecięcą.

Zadania te nie tylko usprawniają manualnie i graficznie,

ale relaksują w końcowym etapie zajęć. Mogą stanowić

atrakcyjne podsumowanie zajęć z bajką.

Bajki znane, tradycyjne i terapeuty-
czne uwrażliwiają dzieci na los
innych, uczą tolerancji, empatii,
rozwijają wyobraźnię i fantazję.

Bajki znane, tradycyjne i terapeutyczne uwrażliwiają dzieci

na los innych, uczą tolerancji, empatii, rozwijają wyobraź-

nię i fantazję. Warto więc w pracy z tak aktywnymi odbior-

cami jak dzieci w wieku przedszkolnym wprowadzać bajki

autorskie oraz motywować dzieci pięcio- i sześcioletnie do

układania opowiadań. Tak zorganizowane zajęcia wyzwa-

lają aktywność twórczą, która przejawia się w różnych for-

mach ekspresji małych odbiorców, na przykład:

o

ekspresja pantomimiczna – wyrażanie stanów emocjo-

nalnych i fragmentów bajek ruchem ciała oraz mimiką;

o

ekspresja słowna – opowiadanie treści bajek, nadawanie

im tytułów, uzupełnianie zakończenia, tworzenie autor-

skich bajek, inscenizacja, drama;

o

ekspresja artystyczna – improwizacje ruchowe frag-

mentów bajki przy muzyce, dobieranie odpowiedniej

muzyki do treści bajki, słuchanie bajek przy dźwiękach

relaksacyjnych, wykonywanie ilustracji do bajek oraz

postaci baśniowych (lalki, kukiełki, stroje, rekwizyty),

tworzenie komiksów i książeczek bajkowych, impresje

malarskie przy muzyce – po wysłuchaniu bajki tworze-

nie muzyki do bajki na instrumentach perkusyjnych.

Dlatego zajęcia z bajką mogą być wzbogacone o różnorod-

ne metody wspomagające rozwój dziecka w wieku przed-

szkolnym:

bliżej przedszkola  3.114 marzec

69

69

got

ow

e n

arz

ędz

ia

bliżej przedszkola  3.114 marzec 011

ZABAWY Z BAJKĄ – PROPOZYCJE



Rozmowa z pacynką.

Nauczyciel wprowadza postać pa-

cynki, na przykład pieska, który towarzyszy dzieciom na

wielu zajęciach. Pacynka zaczyna opowiadać bajkę (trady-

cyjną, znaną lub terapeutyczną), a dzieci tworzą dalszy ciąg

poprzez dopowiadanie zdań.



Przedstawienie kukiełkowe.

Dzieci wspólnie wykonu-

ją z różnych materiałów zestawy kukiełek występujących

w znanych bajkach. Następnie tworzą przedstawienia ku-

kiełkowe lub wymyślają tylko fragmenty rozmów między

bohaterami-kukiełkami.



Moja kukiełka.

Każde dziecko tworzy kukiełkę podobną

do siebie, na przykład podobnie ubraną, trzymającą w ręku

to, co dane dziecko lubi najbardziej (piłka). Kukiełka opo-

wiada o sobie, przekazując w ten sposób grupie informacje

dotyczące swoich ulubionych zajęć lub potraw.



Zaczarowany dywan.

Nauczyciel rozkłada na sali mały

dywanik z frędzelkami. Chętne dziecko siada na zaczarowa-

nym dywaniku, zamyka oczy i opowiada krótki fragment

wymyślonej bajki. Następnie opuszcza dywan, ustępując

miejsca innemu dziecku, które opowiada dalszy ciąg bajki.



Baśniowa postać.

Nauczyciel prosi, by dzieci zamknęły

oczy, oddychały głęboko i spokojnie. Następnie sugeruje,

by każde dziecko wyobraziło sobie, że jest jakąś bajkową

postacią. Kolejny etap to narysowanie tej postaci. Inną wer-

sją może być wyobrażanie siebie jako fantastycznej rośliny

z krainy bajek.



Baśniowe barwy.

Nauczyciel prosi dzieci o przedstawienie

wybranej postaci baśniowej wyłącznie za pomocą barw – pa-

stelami. Następnie każde dziecko opowiada o swojej pracy.



Ilustrowanie bajki

. Osoba prowadząca zajęcia rozdaje

dzieciom różne obrazki (smok, królowa, krasnoludek, drze-

wo, pałac, staw, las). Każde dziecko kładzie swój obrazek

przed sobą. Opowiadanie zaczyna nauczyciel, który może

mieć obrazek przedstawiający góry. Zaczyna opowiadać:

„Dawno, dawno temu, za górami...”. Dalszy ciąg opowiada

kolejne dziecko, w oparciu o swój obrazek.



Ilustracja do bajki.

Każde dziecko rysuje ilustrację do

dowolnej bajki (znanej lub wymyślonej). Następnie, jeśli

grupie nie uda się odgadnąć tytułu bajki przedstawionej na

ilustracji, autor podaje tytuł.



Nasze zabawki.

Dziecko wybiera zabawkę (zabawki) z sali

przedszkolnej. Następnie opowiada dowolną bajkę z udzia-

łem wybranych przedmiotów.



Co tu nie pasuje?

Każde dziecko wykonuje ilustrację do

zaproponowanej przez nauczyciela bajki, na przykład „Sied-

miomilowe buty”. Zadanie polega na narysowaniu humory-

stycznej ilustracji, która nie pasuje do podanej bajki. Przy-

kład: na ilustracji może pojawić się Czerwony Kapturek.



Baśniowe pory roku.

Na tablicy znajdują się ilustracje

przedstawiające ten sam krajobraz w różnych porach roku.

Dzieci, w grupach, wymyślają bajki o porach roku.



Bajka w butelce.

Nauczyciel zaczyna opowiadać bajkę,

a dzieci kończą treść poprzez dopowiadanie kolejnych zdań.

Następnie nauczyciel zapisuje treść bajki na papierze, zwija

w rulon i wkłada do butelki. Na wspólnym spacerze butelka

z bajką zostaje wrzucona, na przykład do rzeki czy jeziora



Ilustrowanie bajki.

Nauczyciel opowiada dowolną baj-

kę. Każde dziecko (lub grupa dzieci) ma obrazki pasujące

do treści. Po zakończonym opowiadaniu uczestnicy ukła-

dają je w odpowiedniej kolejności.



Bajka z plasteliny.

Uczestnicy otrzymują kolorową pla-

stelinę. Nauczyciel prosi o stworzenie plastelinowej bajki

poprzez uformowanie z plasteliny dowolnych postaci.

Po skończonej pracy dzieci opowiadają bajkowe historie,

wskazując na plastelinowe dzieła.



Obrazek z kłębka wełny.

Dzieci, w grupach, pracują z kłęb-

kiem wełny. Uczestnicy podają sobie wełnę, jednocześnie każ-

dy tworzy „rysunek” odpowiedni do danej bajki. „Rysunek”

z odwijanej wełny może przedstawiać postacie, przedmioty,

przyrodę. Następnie grupy prezentują i omawiają wspólne

prace.



Ilustracja z figur geometrycznych.

Dzieci tworzą ilustra-

cję do bajki poprzez dorysowanie elementów do różnych

figur geometrycznych. Nauczyciel przygotowuje wcześniej

rysunki z narysowanymi kołami, trójkątami, kwadratami,

prostokątami.



Bajkowe budowle.

Dzieci, w grupach, budują wspólnie,

na przykład bajkowe zamki. Materiałem mogą być klocki,

piasek lub śnieg. Inna wersja to budowle z dużych karto-

nów, na przykład piernikowa chatka Baby-Jagi w lesie lub

domek krasnoludków.



Baśniowe krainy.

Nauczyciel rozdaje bardzo duże arkusze

szarego papieru. Dzieci pracują w grupach. Zadanie polega

na wspólnym namalowaniu baśniowej krainy, na przykład

fragmentu pałacu, lasu. Materiał może być następnie wyko-

rzystany do inscenizacji.



„Sałatka bajkowa” na podstawie „Sałatki owocowej”.

Osoba prowadząca przypisuje każdemu dziecku nazwę

postaci baśniowej (Pinokio, Księżniczka, Wilk, Kopciu-

szek). Wywołane osoby zmieniają miejsca. Na hasło „Sałat-

ka bajkowa” wszystkie postacie zamieniają się miejscami.



Pacynka dla każdego.

Jeśli w danej grupie przedszko-

laków znajduje się na tyle dużo na przykład pacynek-mi-

siów, by wystarczyło dla każdego dziecka, nauczyciel może

wprowadzić zajęcia: „Bajka dla mojej pacynki”. Dziecko

rozmawia z pluszową zabawką o swoich problemach lub

opowiada jej wymyśloną bajkę.



Bajkowe gry.

Dzielimy dzieci na kilka grup. Każda gru-

pa otrzymuje arkusz papieru, kostkę do gry, pionki lub fi-

gurki, mazaki. Przedszkolaki konstruują prostą grę opartą

na fabule znanej bajki, na przykład „Czerwony Kapturek”.

Zadanie powinno być poprzedzone demonstracją podob-

nego zadania przez osobę prowadzącą.



Happening „Lubimy bajki”.

Nauczyciel może zorgani-

zować wspólne spotkanie dzieci z rodzicami. Przedszkolaki

zaprezentują na nim na przykład hasła, kukiełki, rekwizyty

lub przebrania ulubionych lub wymyślonych postaci baj-

kowych. Happening może się odbyć w sali lub w ogrodzie

przedszkolnym.
Prezentowane scenariusze są propozycją do zajęć z bajką

znaną, tradycyjną oraz terapeutyczną. Mogą być wykorzy-

stane w pracy z całą grupą lub indywidualnie.

blizejprzedszkola.pl

bliżej przedszkola  3.114 marzec

70

70

go

to

we

na

rz

ęd

zia

bliżej przedszkola  3.114 marzec

SCENARIUSZ I: Świat bajek i bajeczek

Cele operacyjne (dziecko):

o

potrafi współdziałać w grupie podczas zabawy z ró-

wieśnikami;

o

słucha ze zrozumieniem treści bajek;

o

rytmicznie porusza się przy muzyce;

o

potrafi się skoncentrować na wskazanym problemie.

Przebieg zajęć:


W bajkowym kręgu.

Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel-

ka, przy dźwiękach muzyki, wręcza każdemu uczestniko-

wi zabawy rekwizyt pasujący do znanej postaci baśniowej.



Bajkowe spotkania.

Rozwiązywanie zagadek oraz roz-

poznawanie bohaterów bajek wśród dzieci, na podstawie

rozdanych rekwizytów. Zagadki zadaje nauczyciel. Przy-

kłady: Chociaż kłopoty z wilkiem miała, wyszła z tej przygody,

zdrowa i cała (Czerwony Kapturek), Jakie imiona mają braci-

szek i siostrzyczka, którzy w lesie spotkali chatkę zrobioną z pier-

niczka? (Jaś i Małgosia), Jaka to dziewczynka, miała pracy wiele,

a na pięknym balu zgubiła pantofelek? (Kopciuszek), W jakiej

bajce spotkasz dziadka z długą brodą, chałupinkę starą i sieci nad

wodą? (O rybaku i złotej rybce), Rzadko komuś tyle przygód

niezwykłych się zdarza, więc na pewno znacie imię słynnego że-

glarza? (Sindbad), W chatce krasnoludków mieszka prześliczna

królewna...? (Śnieżka).



Tajemnicze chatki.

Praca w grupach. Dzieci otrzymują

kartki z niedokończonymi rysunkami domków znanych

z bajek, na przykład: muchomor – domek krasnoludka,

chatka piernikowa – chatka Baby-Jagi, pałac lodowy – pa-

łac Królowej Śniegu, morskie fale – dom rybki, Syrenki.

Zadanie polega na dorysowaniu brakujących elementów

chatki, domu oraz na prezentacji własnych prac plastycz-

nych. Każda grupa przedstawia rysunek – dzieci z pozo-

stałych grup odgadują.



Baśniowy bal z balonami.

Uczestnicy zabawy – baśnio-

we postacie, tańczą przy muzyce. Proponujemy także ta-

niec z balonami, z zastosowaniem ćwiczeń oddechowych

(dmuchanie na baloniki). Po zabawie dzieci przekazują re-

kwizyty nauczycielowi.



Muzyczne impresje.

Dzieci malują rękami na dużych

arkuszach swoje wrażenia z „Baśniowego balu”. Nauczy-

ciel proponuje, by dzieci namalowały swoje emocje, humor,

w jakim są, jedynie za pomocą barwnych linii i plam.



Zabawa pantomimiczna „Jaka to bajka?”.

Praca w pa-

rach. Dzieci losują nazwę bajki i za pomocą mowy ciała,

gestów, mimiki przedstawiają krótką scenkę z danej bajki.



Relaks energetyzujący.

Rozdanie dzieciom plastikowych

kubeczków z wodą do picia.



Moja ulubiona postać baśniowa.

Działalność artystycz-

na dzieci przy muzyce relaksacyjnej. Uczestnicy rysują pa-

stelami swoją ulubioną postać baśniową (może być również

wymyślona przez dziecko). Następnie autorzy omawiają

swoje dzieła. Wspólnie tworzą wystawę prac.



Pożegnanie ze światem bajek i bajeczek.

Bajka relaksacyj-

na. Nauczycielka przebrana za wróżkę zapala świecę i prosi

dzieci o zajęcie wygodnych pozycji. Kto chce, może zamknąć

oczy. Oddychajcie głęboko i spokojnie... Wolniutko i niepostrzeże-

nie zaczyna się wspólna podróż ogrooomnym balonem... Rozdajecie

uśmiechy wszystkim baśniowym postaciom... Unosicie się coraz wy-

żej i wyżej... Przesyłacie buziaczki całej bajkowej krainie. Chmurki

pozdrawiają was radośnie. Wszystkich otula ciepły szal utkany z we-

sołych przeżyć... Wokół jest cicho, spokojnie i przyjemnie... Słychać

tylko szepty gwiazd i księżyca... Opowiadacie im o swoich baśnio-

wych marzeniach... Do zobaczenia w kolejnym bajkowym opowiada-

niu... Otwórzcie oczy, gdy policzę do trzech...

SCENARIUSZ II: Moja bajka

Cele operacyjne (dziecko):

o

potrafi rozróżniać postacie baśniowe;

o

chętnie współpracuje w grupie;

o

aktywnie słucha muzyki i tworzy własne melodie;

o

wypowiada się wielozdaniowo.

Przebieg zajęć:


Spotkanie z pacynką.

Dzieci siedzą w kręgu. Pacynka

(słonik, piesek czy miś) wita dzieci. Nauczyciel mówi: Wi-

tajcie, dzieci! Dziś będziemy się bawić razem z bajką. Opowiem

wam cudowną historię. Posłuchajcie... Dawno, dawno temu, za

wysokimi górami i dużymi lasami... za dużymi lasami... Ojej...

Chyba zapomniałem... I co teraz?! Nauczyciel proponuje

wspólne ułożenie bajki poprzez dopowiadanie zdań przez

kolejne dzieci.



Baśniowa muzyka.

Uczestnicy zabawy otrzymują in-

strumenty perkusyjne i próbują ułożyć melodię do wspól-

nie ułożonej bajki. Następnie chętne osoby prezentują swo-

je utwory.



Postać bajkowa.

Nauczyciel prosi, by dzieci zamknęły

oczy i spokojnie oddychając, wyobraziły sobie dowolną

postać z wyżej wymienionej bajki. Następnie uczestnicy

opowiadają o swoich postaciach i rysują je kredkami na du-

żym wspólnym arkuszu papieru. W ten sposób powstaje

ilustracja do bajki.

pomoce niezbędne do przeprowadzenia zajęć kupisz

w sklepie BlizejEdukacji.pl

 Bajkoterapia – 34,80 zł  Płyta CD Bajkowy relaks cz.1 – 34,00 zł  Płyta CD Bajkowy relaks cz. 2 – 34,00 zł

www.blizejedukacji.pl tel. [phone]

R E K L A M A

Edukacja przez sztukę

bliżej przedszkola  3.114 marzec

71

71

got

ow

e n

arz

ędz

ia

bliżej przedszkola  3.114 marzec 011

Beata Bielska – nauczycielka nauczania zintegrowanego, terapii

pedagogicznej z elementami logopedii oraz tyflopedagogiki – spe-

cjalność orientacja przestrzenna.
Autorka licznych publikacji na temat terapii zabawowej z szerokim

gronem dzieci i dorosłych.



Wspólny taniec.

Uczestnicy zabawy poruszają się ryt-

micznie przy muzyce, z apaszkami, improwizując taniec

baśniowych postaci. Po zabawie każdy otrzymuje do picia

wodę w plastikowym kubeczku.



Bajkowe skojarzenia.

Dzieci, w parach, układają jak

najwięcej wyrazów-skojarzeń ze słowem „bajka”. Na przy-

kład: zamek, królewna, krasnal, skrzaty, góry, księżniczka.

Nauczyciel może zorganizować konkurs na ułożenie jak

największej liczby skojarzeń w określonym czasie.



Barwy.

Osoba prowadząca prosi dzieci o przedstawienie

swoich wrażeń z dzisiejszych zajęć tylko za pomocą barw.

Dzieci rysują pastelami lub malują rękami przy muzyce relak-

sacyjnej.



Plastelinowa bajka.

Uczestnicy lepią z plasteliny dowolną

postać baśniową. Następnie tworzą wspólną wystawę prac.



Bajka relaksacyjna.

Nauczyciel wprowadza dzieci w stan

wyciszenia i relaksacji. Przedszkolaki zajmują wygodne

miejsca i słuchają krótkiej bajki relaksacyjnej, wyobrażając

sobie jej treść: Wyobraźcie sobie, że razem z małym bajkowym

krasnoludkiem lecicie na zaczarowanym dywanie... Mijacie baś-

niową krainę... Machacie radośnie wszystkim znanym i lubianym

postaciom... Staracie się zapamiętać jak najwięcej kolorów spot-

kanych na zaczarowanej drodze... Bo przecież to barwna zaczaro-

wana przestrzeń. Tu lubicie słuchać, tańczyć i malować... Bawicie

się razem w bajkę. Dlatego nawet malutkie smuteczki odfruwają

z waszego przedszkola. I wszystko pachnie słonecznym ciepłem...

Czujecie łagodny powiew powietrza... Cóż za piękne przeżycie...

Jesteście przepełnieni spokojem i ciszą... Zróbcie głęboki wdech,

wydech i przeciągnijcie się swobodnie... Gdy policzę do czterech,

otworzycie oczy... Raz, dwa, trzy, cztery...

Bibliografia:

Bettelheim B., Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wartościach baśni, War-

szawa 1996.
Bielska B., Twórcza wizualizacja stymulatorem rozwoju osobowości, „Nauczanie

Początkowe. Kształcenie Zintegrowane”, nr 3/2006/2007.
Bogdanowicz M., Ruch i piosenka dla najmłodszych. Zabawy z dziećmi dla rodzi-

ców i nauczycieli, Gdańsk 2001.
Brett D., Czytajmy dzieciom! Bajki, które leczą, Gdańsk 2003.
Bzowska L., Kownacka R., Lorek M., Sowińska A., Z zabawą i bajką w świecie

sześciolatka, Kraków 2005.
Dennison Paul E., Dennison G., Kinezjologia edukacyjna dla dzieci, Warszawa

2003.
Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E., Wspomaganie rozwoju umysłowego

czterolatków i pięciolatków, Warszawa 2004.
Jaszczyk A., Kochaniak B., Czarodziejski pyłek, czyli metafora i bajka we wspo-

maganiu rozwoju małego dziecka, Kraków 2006.
Kaduson H., Schaefer Ch., Zabawa w psychoterapii, Gdańsk 2004.
Królica M., Drama i happening w edukacji przedszkolnej, Kraków 2006.
Lazarus A., Wyobraźnia w psychoterapii. Podstawowe techniki, Gdańsk 2003.
Molicka M., Bajkoterapia. O lękach i nowej metodzie terapii, Poznań 2002.
Srebro E., Wójcik K., Świat baśni i wyobraźni dziecięcej w edukacji wczesnoszkol-

nej, „Nauczanie Początkowe. Kształcenie Zintegrowane”, nr 3/2006/2007.
Stec J., Zagadki dla najmłodszych, materiały metodyczne, Kielce 1992.

R

E

K

L

A

M

A

blizejprzedszkola.pl

Speak

speel