- Przeciwzapalnie
-spadek krążących cytokin (IL-1, IL-6, TNF, PLA

2

)

-Wzrost liczby cytokin przeciwzapalnych (IL-4,

IL-10)

- Stabilizacja błon lizosomalnych
- GKS wspomagają katecholaminy poprzez

przeciwdziałanie:
- spadkowi czułości receptorów

adrenergicznych α i β
- spadkowi liczebności receptorów α i β

-Poprawa hemodynamiki

Po zapewnieniu dobrej wentylacji płuc,

dostępu żylnego i pobraniu krwi na
badania biochemiczne

GKS jednorazowo i.v.:

-Hydrokortyzon
-Deksametazon
-Metyloprednizolon
Należy również natychmiast rozpocząć

zwalczanie hipowolemii

Hydrocortisonum hemisuccinatum

;

Solu-Cortef

i.v.

200 – 300 mg/dobę

w

3-4

dawkach podzielonych

Wlew ciągły przez

7 dni

albo do ustąpienia

wstrząsu

Leczenie dawkami

>300mg

jest nieskuteczne lub

szkodliwe

Proszek i rozp. do przygotowania roztworów do

wstrzyknięć 25mg, 100mg, 250mg

DEXAVEN

(Dexamethasone sodium
phosphate)
sol. i.v. 4mg/ml amp. a 1 ml
sol. i.v. 8mg/ml amp. a 2 ml

Jednorazowo

do

40 mg

4-20 mg/dobę i.v.
Działanie: bardzo silne, długotrwałe,

przeciwzapalne, przeciwalergiczne,

immunosupresyjne

Max. steż. po 10 min
T

0,5

=190 min

SOLU-MEDROL

(Methyloprednisolon hemisuccinate)

30 mg/kg mc/dawkę

w 10-20 min wlewie

dożylnym – jednorazowo; można

powtarzać co 4-6h w ciągu 48h

Kontynuacja kortykoterapii przez

24-72h

podając

i.v. 1g co 6h

Działanie: silne przeciwzapalne

(

6x

silniej niż hydrokortyzon),

immunosupresyjne

Max. stęż. po 30 min

U wszystkich chorych:

tlenoterapia i GKS w dużych
dawkach

-Hydrokortyzon - 0,5 – 2,0g
-Metyloprednizolon - 0,5 – 1,5g
-Deksametazon - 50 – 200 mg

W razie nie uzyskania

pełnego efektu
leczniczego po
podaniu epinefryny

-i.v. hydrokortyzon

100 – 200 mg

-i.v.

metyloprednizolon
1-2g jednorazowo,
albo 50 mg co 6 h
przez 1-2 dni

WSTRZĄS SEPTYCZNY

Stan charakteryzujący się obecnością

drobnoustrojów w krwi i ich rozmnażaniem

(posocznica); wydzielają one lub uwalniają

w trakcie rozpadu substancje wywierające

działanie ogólnoustrojowe między innymi

w

znacznym stopniu poszerzają naczynia

1.

Rozpoczęcie leczenia należy zawsze
poprzedzić pobraniem odpowiedniego
materiału do badań mikrobiologicznych

2.

Wstępne leczenie empiryczne należy
rozpocząć jak najwcześniej po
rozpoznaniu ciężkiej sepsy najlepiej w
ciągu 1 godziny

3. Wybór leku powinien uwzględniać jego

aktywność przeciwko najbardziej
prawdopodobnym czynnikom etiologicznym
oraz jego przenikanie do ogniska zakażenia

4. Modyfikacja leczenia może nastąpić po
48 – 72 h, w zależności od wyników badań

mikrobiologicznych oraz przebiegu
klinicznego – jak najszybciej należy
zastosować leczenie celowane na podstawie
oceny lekowrażliwości

OGÓLNE ZASADY

LECZENIA

5. Leczenie nie powinno trwać krócej niż 7 –

10 dni

I. Gdy rodzaj antybiotyku jest znany,

należy podawać dożylnie antybiotyk
o działaniu bakteriobójczym

II. Gdy rodzaj bakterii jest nieznany podawać

równocześnie pochodną penicylinową:

1. Ampicylina 4 razy dziennie 500 mg
2. Kloksacylina 6 razy dziennie 500 mg
3. Karbenicylina 4 razy 5 g i.v.

ZASADY LECZENIA -

ANTYBIOTYKOTERAPIA

z antybiotykiem (do wyboru):



Cefalosporynowym

:

a.

Cefamandol - 4 razy 0.5 g

b.

Cefalotyna - 4 razy 5 g

c.

Cefradyna - 4 razy 1 g

d.

Cefoksytyna - 4 razy 1 g



Aminoglikozydowym

:

a.

Gentymycyna - 3 razy 80 mg

b.

Tobramycyna - 3 razy 80 mg

c.

Amikacyna - 3 razy 500 mg

d.

Kanamycyna - 3 razy 500 mg

ZASADY LECZENIA -

ANTYBIOTYKOTERAPIA

III. Przy podejrzeniu zakażenia

beztlenowcami dodatkowo zaleca się
stosowanie:

Klindamycyny - 4 razy 300 mg i.v. lub
Metronidazolu - 0.5 – 1.0 g i.v.

ZASADY LECZENIA -

ANTYBIOTYKOTERAPIA

IV. Pochodne penicylinowe można zastąpić

wankomycyną

(4 razy 500 mg i.v.)
V. Przy dawkowaniu podtrzymującym należy

uwzględnić stopień niewydolności
wydalniczej nerek

ZASADY LECZENIA -

ANTYBIOTYKOTERAPIA

WSTRZĄS TOKSYCZNY

Jest postacią wstrząsu spowodowaną

głównie toksyną gronkowca złocistego

TSS1, rzadziej enterotoksyną B lub

egzotoksynami pirogennymi A, B i C

wytwarzanymi przez

Streptococcus pyogenes

Toksyny pełnią funkcję superantygenów

bardzo silnie pobudzających klony

limfocytów T do wytwarzania dużych ilości

czynnika martwiczego nowotworów, IL-2

i innych cytokin

Jeszcze bardziej intensywne niż przy

wstrząsie septycznym!!!

Nadmierna aktywacja

fibrynolizy prowadzi do
skazy krwotocznej

Inhibitory proteaz

zapobiegają rozpadowi
fibryny i fibrynogenu

Stosowanie:

Wstrząs septyczny
Wstrząs pourazowy
Wstrząs pokrwotoczny

Przedawkowanie leków trombolitycznych
(kw. aminokapronowy)
Profilaktyka nadmiernej fibrynolizy po zabiegach

chirurgicznych

Profilaktyka u osób z wrodzonymi skazami

krwotocznymi

Syntetyczny, niefizjologiczny aminokwas,

spokrewniony z lizyną

W stężeniu 10 (-4) mol/l hamuje aktywność

tkankowych aktywatorów plazminogenu,

streptokinazę i urokinazę

W stężeniu 5x10

(-2)

hamuje również

plazminę, trypsynę i pepsynę

Dobrze rozpuszczalny w wodzie, dobrze

wchłania się z przewodu pokarmowego
(stan pacjenta we wstrząsie!)

Dawkowanie:

200-350 mg/kg mc/dobę
4,0 g co 4 h dożylnie

Działania nieporządane: hipotonia,

hiperkaliemia, wymioty, biegunka,
nudności, zaczopowanie dróg
moczowych (w przypadku krwawień)

KWAS AMINOKAPRONOWY

Inhibitor aktywatorów plazminogenu

(osoczowych i tkankowych)

Silniejszy lek niż kwas aminokapronowy
Lepiej tolerowany
Podawany w dawce

15 mg/kg mc co 6-8 h (dorośli)
20 mg/kg mc/dobę (dzieci)

Polipeptyd, swoisty

inhibitor proteaz
serynowych: plazminy,
trypsyny, kalikreiny,
chymotrypsyny

T

1/2

~45min

Wydalana głównie przez

nerki

Hamuje zarówno fibrynolizę
jak i krzepnięcie

KIU (jednostki inhibitorowe kalikreiny)

100 000 KIU = 14 mg

APU (jednostki antyplazminowe)

1 APU = 40 KIU

Dawkowanie:

tylko dożylnie

I: 100 000-500 000 KIU w 100-200 ml w

0,9% NaCl w ciągu 30-60 minut

100 000-200 000 KIU co 6 h aż do uzyskania

poprawy (ok 2-4 dni)

Dzieci: 20 000 KIU/kg mc na 24h

APROTYNINA