Andrzej Sautycz Ratownictwo

Medyczne III rok

4 H



Hipoksja



Hipowolemia



Hiperkaliemią, hipokaliema,
hipokalcemia



Hipotermia.

4 T



Odma prężna



Tamponada serca



Toksykologia



Zatorowość płucna

Hipoksja



niedobór

tlenu

w tkankach powstający

w wyniku zmniejszonej dyfuzji tlenu z

płuc (

hipoksja hipoksemiczna

) lub

zaburzenia transportu tlenu przez

krew

do tkanek (

hipoksja ischemiczna

).



Podczas wzrostu komórek w tkankach

hipoksja jest jednym z czynników

indukujących

angiogenezę

.



Leczenie: podaż Tlenu

Hipowolemia



stan, w którym w łożysku
naczyniowym znajduje się zbyt mała
ilość płynu (

krwi

) do jego

pojemności, tym samym nie
zapewnia wystarczających warunków
do funkcjonowania układu sercowo-
naczyniowego.



Leczenie:

Hipowolemia

Utrata (ml) Postępowanie

500-750

krystaloidy

750-1000

przetoczyć HES albo żelatynę

1000-1500

przetoczyć wyjściowo HES albo

żelatynę, przetoczyć krew po

skrzyżowaniu w stosunku 1:2

1500-2000

przywrócić jak najszybciej

objętość krwi- stosunek krwi do płynów

1:1

Ponad 2000

można toczyć krew

jednoimienną bez

krzyżówki

Hipowolemia



Objętość krwi krążącej u dorosłego

wynosi 6-7 % m.c.(5 l/kg m.c.)



Utrata do 25% objętości może być

kompensowana za pomocą płynów

elektrolitowych i koloidowych



Przy większej utracie krwi (1,5 – 2 l) niezbędne

jest przetoczenie ME, osocza świeżo

mrożonego



Przy dużej utracie krwi wskazane jest łączenie

preparatów krwiopochodnych oraz płynów

elektrolitowych i koloidowych

Hiperkaliemia



Stan u człowieka, w którym

stężenie

jonów potasowych K

+

w

surowicy krwi

przekracza przyjętą wartość 5,5
mmol/l, chociaż granica jest płynna.



Leczenie:

Gdy dojdzie do wystąpienia arytmi lub

poziom potasu przekroczy 6,5 mmol/l, istnieje potrzeba
obniżenia jego poziomu. Używa się kilku sposobów na
obniżenie poziomu potasu. Wybór zależy od stopnia i
przyczyny hyperkaliemii, a także od różnych aspektów
stanu pacjenta.

Hiperkaliemia



Uzupełnianie

wapnia

(10% glukonian wapnia, najlepiej przez

wkłucie centralne

, ponieważ wapń może spowodować zapalenie

żył) nie obniża poziomu potasu, ale powoduje spadek pobudliwości
mięśnia sercowego, co chroni przed zagrażającymi życiu arytmiami.



Insulina

(np. dożylnie 10 jednostek insuliny (razem z 50ml 50%

dekstrozy, aby zapobiec hipoglikemii (1 jednostka insuliny na 2–3
gramy glukozy)) doprowadzi do przesunięcia części puli potasu do
komórek w wyniku zwiększonej aktywności

Na-K ATPazy

.



Terapia

wodorowęglanami

(np. 1 ampułka (45mEq) wlana w czasie

5 minut) jest skuteczna w przypadkach kwasicy metabolicznej. Jon
wodorowęglanowy pobudza wymianę komórkowego H

+

na Na

+

prowadząc do pobudzenia pompy sodowo-potasowej.



Salbutamol

(Ventolin

®

), selektywny β

2

-mimetyk podawany wziewnie

(np. 10–20 mg). Powoduje przechodzenie potasu do komórek
obniżając tym samym jego poziom we krwi.

Hiperkaliemia



Żywice jonowymienne

(np. Calcium Resonium),

które wiążą potas w jelicie i usuwają go przy
defekacji. Calcium Resonium (15g 3 razy w ciągu
dnia w wodzie) można podawać doustnie.



Oporne na leczenie lub poważne przypadki mogą
wymagać

dializy

do usunięcia potasu z krążenia.



Zapobieganie nawrotom hiperkaliemii polega na
zmniejszeniu przyjmowania potasu w pożywieniu,
a także w lekach. Dodatkowo podaje się

diuretyk

(taki jak

furosemid

lub

hydrochlorotiazyd

).



Gdy żadne środki nie są dostępne, można
zastosować

lewatywę

.

Hipotermia



Hipotermia czyli ochłodzenie organizmu
jest dolegliwością, w wyniku której

temperatura

ciała (u ludzi) spada poniżej bezwzględnego
minimum normy

fizjologicznej

czyli 36 °C. Stan

taki jest spowodowany zbyt szybkim

ochładzaniem

organizmu w stosunku do jego

zdolności wytwarzania ciepła. Najczęściej jest
to spowodowane działaniem zimnego powietrza
a zwłaszcza zimnej wody i/lub zahamowaniem
procesów

przemiany materii

. Przechłodzenia i

odmrożenia zdarzają się również w
temperaturze powyżej 0 °C

.

Hipotermia



Leczenie: Ogrzanie pacjenta

Odma



Wtargnięcie powietrza lub innych
gazów do jamy opłucnej
spowodowane najczęściej
uszkodzeniem miąższu płucnego lub
przedziurawieniem ściany klatki
piersiowej. Odma opłucnowa jest
jednym ze stanów nagłych i jako taka
wymaga niezwłocznej interwencji
chirurgicznej.

Odma



Leczenie:



polega na zastosowaniu tzw. "opatrunku Ashermana" –
jałowego opatrunku warstwowego w postaci kompresu
uszczelnionego kawałkiem folii zaklejonego tylko z 3
stron. W ten sposób uniemożliwiamy dostawanie się
powietrza do jamy opłucnej, a pozwalamy na
uchodzenie krwi i powietrza z jej wnętrza. W dalszym
etapie może być wymagany drenaż ssący. Przypadku
odmy Otwartej



Także polega na szybkim nakłuciu opłucnej i
odprowadzeniu nadmiaru gazów. W dalszym etapie
może być konieczne wykonanie drenażu ssącego.
Przypadku odmy Zamkniętej

Tamponada Osierdzia



stan nagłego zagrożenia życia, w którym
dochodzi do przedostania się

krwi

do jamy

osierdzia

lub wypełnienia jamy osierdzia

innym płynem (

wysiękiem

lub

przesiękiem

), powodującego utrudnienie napełniania
jam

serca

krwią podczas rozkurczu



Leczenie:

Perikardiocenteza

, czyli ewakuacja płynu za pomocą

nakłucia worka osierdziowego i dzięki temu obniżenie ciśnienia
osierdziowego, a następnie leczenie przyczyny tamponady
pozwalają na uratowanie życia

[3]

. Często stosuje się drenaż

osierdziowy dla zapobieżenia nawrotom.



W przypadku pozaszpitalnego wystąpienia tamponady serca
śmiertelność jest bardzo wysoka.

Zatrucia



zespół

objawów chorobowych

wywołanych działaniem

trucizny

na

organizm

.



Można dokonać podziału zatruć
według różnych kryteriów:



Leczenie: Popadnie odtrutki

Zatorowość płucna



choroba wywołana przez

zator

lub

zatory zamykające światła naczyń w

krążeniu mniejszym

.



Leczenie:

Wczesne uruchamianie po zabiegach,

zawale serce

pozwala na zmniejszenie ryzyka choroby

zakrzepowo-zatorowej i zatoru płucnego. Również
leczenie zakrzepowego zapalenia żył, chirurgiczne
leczenie żylaków, profilaktyka przeciwzakrzepowa po
epizodach zakrzepowo-zatorowych, daje zmniejszenie
ryzyka zatoru.

Zatorowość płucna



Leczenie można podzielić na:



zachowawcze, nakierunkowane na rozpuszczenie zatoru
za pomocą leków trombolitycznych, lub pozwolić na
samoistne rozpuszczenie się skrzepu przy obniżeniu
krzepliwości krwi po użyciu leków
przeciwzakrzepowych,



inwazyjne, czyli chirurgiczne (embolektomia),
stosowane u chorych w cięższym stanie (tych którzy
przeżyli ostrą fazę zatoru), z dużymi zatorami.



Dziękuje za Uwagę