Temat: Model ISO-OSI

Autorzy: Grupa 5

Model ISO-OSI to standard zdefiniowany przez organizacje
ISO oraz ITU-T opisujący strukturę komunikacji sieciowej.
Model OSI jest traktowany jako model odniesienia dla
większości rodzin protokołów komunikacji.
Na początku lat osiemdziesiątych Międzynarodowa
Organizacja Normalizacyjna (ISO) dostrzegła potrzebę
stworzenia modelu sieciowego, dzięki któremu producenci
mogliby opracowywać współpracujące ze sobą rozwiązania
sieciowe.

 Sektor Normalizacji
Telekomunikacji

Międzynarodowa
Organizacja
Normalizacyjna

Najpopularniejszym modelem jest OSI-RM.
Założenie modelu jest podział systemów sieciowych
na 7 warstw współpracujących ze sobą w ściśle
określony sposób. Został on przyjęty 1984 roku.

Model odniesienia OSI
pozwala wyjaśnić, w jaki
sposób dane pokonują
różne warstwy w drodze
do innego urządzenia w
sieci.

Opis warstw

Trzy warstwy górne, czyli warstwa sesji, prezentacji i

aplikacji, zajmują się współpracą z oprogramowaniem
realizującym zadania zlecane przez użytkownika. Tworzą
pewien interfejs, który pozwala na komunikację z warstwami
niższymi.

Warstwa aplikacji: Najwyższą warstwą modelu OSI jest
warstwa aplikacji. Odpowiedzialna jest za zapewnienie
dostępu do sieci aplikacjom. Warstwa ta zawiera szereg
protokołów zapewniających realizację praktycznie każdej
usługi komunikacyjnej. Mieści się w niej sieciowy system
operacyjny i programy użytkowe.
Protokoły: HTTP, FTP, SMTP, POP3, SNMP, Telnet, NFS, X
Windows, NNTP, SIP, DNS

Warstwa prezentacji: Warstwa prezentacji jest
odpowiedzialna za zarządzanie sposobem kodowania wszelkich
danych, obsługę znaków, formatów graficznych, kompresję i
szyfrowanie. Odpowiada za translację między niezgodnymi
schematami kodowania danych.
Warstwa prezentacji obsługuje np. MPEG, JPG, GIF itp.
Protokoły: MIME, XDR, TLS, SSL

Warstwa sesji: Warstwa sesji otrzymuje od różnych aplikacji
dane, które muszą zostać odpowiednio zsynchronizowane.
Synchronizacja występuje między warstwami sesji systemu
nadawcy i odbiorcy. Właściwy kierunek przepływu informacji jest
zdolny przez to że warstwa sesji wie która aplikacja łączy się z
którą.
Protokoły: Potoki (Unix/Linux), NetBIOS, SAP, L2TP, PPTP, SPDY

Niższe warstwy modelu odpowiedzialne są za odnajdowanie
drogi
do celu i dzieleniem danych na odpowiednie dla urządzeń
sieciowych pakiety. A także zapewniają weryfikację bezbłędności
przesyłanych danych.

Warstwa transportowa: Warstwa ta zapewnia całościowe
połączenie między stacjami. Dzieli dane na segmenty, które są
kolejno numerowane
i wysyłane do stacji docelowej. Stacja docelowa po odebraniu
segmentu może wysłać potwierdzenie odbioru, co pozwala
zapewnić prawidłowość transmisji. Na poziomie tej warstwy do
transmisji danych wykorzystuje się dwa protokoły TCP oraz UDP.
Protokoły: TCP, UDP, SCTP, DCCP, SPX

Warstwa sieciowa: Zadaniem warstwy sieciowej jest

zarządzanie przebiegiem komunikacji podczas połączenia

między dwoma komputerami. Rozpoznaje, jakie drogi łączą

poszczególne komputery

i decyduje, ile informacji należy przesłać jednym z połączeń.

Warstwa sieciowa podczas ruchu w dół umieszcza dane

wewnątrz pakietów zrozumiałych dla warstw niższych

(kapsułkowanie). Jednocześnie warstwa sieci używa czterech

procesów (adresowanie, enkapsulacja, routing, dekapsulacja).

Protokoły: IP, ICMP, NOVELL IPX, APPLE TALK, CLNS/DECN

Warstwa łącza danych: Warstwa łącza danych odpowiada

za nadzorowanie jakości przekazywanych informacji. Zajmuje

się pakowaniem danych w ramki i wysyłaniem do warstwy

fizycznej, oraz rozpoznaniem błędów związane z niedotarciem

pakietu, uszkodzeniem ramek i zajmuje się ich naprawą.

Podczas ruchu w dół też zachodzi enkapsulacja pakietów z

warstwy sieciowej tak, aby uzyskać ramki zgodne ze

standardem. Warstwa ta operuje na fizycznych adresach MAC.

Protokoły: ATM, SDLC, HDLC, ARP, CSLIP, SLIP, GFP,

IEEE 802.3, Frame Relay

Warstwa fizyczna: Jest ona odpowiedzialna za przesyłanie
strumieni bitów. Odbiera ramki danych z warstwy 2, czyli
warstwy łącza danych, i przesyła szeregowo, bit po bicie, całą
ich strukturę oraz zawartość przez medium transmisyjne. Jest
ona również odpowiedzialna za odbiór kolejnych bitów
przychodzących strumieni danych. Strumienie te są
następnie przesyłane do warstwy łącza danych w celu ich
ponownego ukształtowania.
Protokoły: RS-232, ITU-T V-Series, POTS, PDH, SONET, PON,
DSL

Urządzenia sieciowe pracujące na

poszczególnych warstwach modelu

Transmisja w modelu OSI jest przekazywana w dół
kolejnych warstw (na urządzeniu źródłowym), a
następnie w górę (na serwerze lub urządzeniu
docelowym). Proces przekazywania danych
między warstwami protokołu jest nazywana
enkapsulacją.

Korzyści z podziału sieci na warstwy:

Zmiany wprowadzone w jednej warstwie nie
dotyczą innych warstw
Umożliwia wzajemną komunikację sprzętu i
oprogramowania sieciowego różnego rodzaju
Tworzy standardy składników sieci- składniki mogą
być rozwijane i obsługiwane przez różnych
producentów
Dzieli proces komunikacji sieciowej na mniejsze,
łatwiejsze do zarządzania procesy składowe

Źródła:

•

http://pl.wikipedia.org/wiki/Model_OSI

•http://math.uni.lodz.pl/~skowroa/sem/zagadnienia/OSI
%20ISO.pdf
•http://tzn.dabrowa.pl/do_pobrania/praca6/pliki/model_os
i.html
•http://www.tkorbiel.republika.pl/Informatyka/sieci-
ws.htm
•Podręcznik do nauki zawodu technik informatyk.
Projektowanie lokalnych sieci komputerowych i
administrowanie sieciami. Barbara Halska, Paweł Bensel

Koniec

Autorzy: Grupa 5