HAŁAS

W literaturze istnieje kilka definicji hałasu.
Przyjmując definicję L. Beranka

[1] hałasem nazywa się każdy niepożądany

dźwięk.

Według D. Augustyńskiej

[2] hałasem określa się wszelkie niepożądane,

nieprzyjemne, dokuczliwe, uciążliwe lub

szkodliwe drgania akustyczne ośrodka

sprężystego, oddziałujące za pośrednictwem

powietrza na narząd słuchu i inne zmysły

człowieka.

HAŁAS



Drgania akustyczne polegają na ruchu
drgającym cząstek ośrodka sprężystego
względem położenia równowagi.



Powstają lokalne, chwilowe zgęszczenia i
rozrzedzenia cząstek ośrodka. powodujące
lokalne zmiany ciśnienia ośrodka względem
ciśnienia statycznego panującego w ośrodku.



Rozprzestrzenianie się drgań akustycznych
nazywa się falą akustyczną.

HAŁAS



W gazach i cieczach



kierunek drgań cząstek ośrodka jest zgodny z
kierunkiem rozchodzenia się fali akustycznej
(fali podłużnej).



W ciałach stałych



kierunek drgań cząstek ośrodka może być
równoległy lub prostopadły do kierunku
rozchodzenia się fali (fale poprzeczne).



Prędkość drgań cząstki ośrodka nazywa się
prędkością akustyczną.

HAŁAS



Okresem drgań T nazywa się najmniejszy przedział
czasu, po którym powtarza się ten sam stan drgań
akustycznych.



Rysunek 1. Sinusoidalna fala dźwiękowa

HAŁAS



Częstotliwość f jest to liczba okresów drgań w
jednostce czasu.



Prędkość fali akustycznej c jest to prędkość
rozprzestrzeniania się drgań akustycznych ~
zaburzenia ośrodka).



Długością fali λ nazywa się odległość, jaką
przebywa fala dźwiękowa w ciągu jednego
okresu drgań.



W okresie drgań T fala akustyczna
rozprzestrzeniając się w danym ośrodku z
prędkością c przebywa odległość równą λ.

HAŁAS



Fale akustyczne rozchodzą się w
różnych ośrodkach z różnymi
prędkościami.



w powietrzu c = 340 m/s;



w wodzie morskiej c = 1440 m/s;



w cegle c = 3600 m/s;



w żelazie c = 5100 m/s.

HAŁAS



Organ słuchu człowieka wykrywa zmiany ciśnienia

ośrodka powodowane rozchodzeniem się fal
akustycznych o

częstotliwościach w zakresie

od 16 Hz do 16 kHz.



Drgania akustyczne o częstotliwościach poniżej 16 Hz

nazywane są infradźwiękami,



a drgania akustyczne częstotliwościach powyżej 16 kHz

nazywane są ultradźwiękami.



Drgania akustyczne o przebiegu sinusoidalnym, tzw.

dźwięki proste występują, w warunkach rzeczywistych

bardzo rzadko.



Zgodnie z prawem Fouriera każde drganie złożone

można rozłożyć na szereg składowych drgań

sinusoidalnych (dźwięków prostych).

HAŁAS



Analiza widmowa sygnału akustycznego, to rozkład
akustycznych drgań złożonych na drgania proste.



Widmo przedstawia rozkład wartości amplitud i
faz składowych drgań prostych (sinusoidalnych)
w funkcji częstotliwości.



Widmo można wyrazić używając różnych wielkości
charakteryzujących przebieg akustyczny, np.:



ciśnienia akustycznego,



prędkości akustycznej lub mocy akustycznej.

HAŁAS



Na rysunku 2 przedstawiono przebiegi czasowe i widmowe
dźwięku prostego (tonu) i dźwięków złożonych

.

HAŁAS



Dla sygnału akustycznego określa się następujące wielkości
charakteryzujące sygnał: wartość chwilową, wartość średnią, wartość
skuteczną i wartość szczytową r. 3



Wartością chwilową a nazywa się wartość wielkości
charakteryzującej sygnał w danej chwili.

HAŁAS



Oktawą nazywa się zakres
częstotliwości mieszczących się
pomiędzy częstotliwością dolną fd
częstotliwością górną fg,





Tercją nazywa się zakres częstotliwości
mieszczących się pomiędzy
częstotliwością dolną fd częstotliwością
górną fg,

HAŁAS



Obszar, w którym rozchodzą się fale akustyczne

- nazywany jest polem akustycznym.



Wielkościami charakteryzującymi źródło

hałasu są;



moc akustyczna i współczynnik kierunkowości.

Podstawowymi wielkościami pola akustycznego są:



ciśnienie akustyczne i natężenie dźwięku.



Ciśnienie akustyczne p,



jest to różnica między chwilową wartością ciśnienia ośrodka,

gdy rozchodzi się w nim fala akustyczna,



a ciśnieniem statycznym (atmosferycznym) w tym samym

punkcie gdy w ośrodku nie rozprzestrzeniają się drgania

akustyczne. Jednostką ciśnienia akustycznego jest Pascal

(1 Pa = 1 N/m2).

HAŁAS



Natężenie dźwięku I



- jest to ilość energii akustycznej

przepływającej przez jednostkę

powierzchni w jednostce czasu.



Jednostką natężenia dźwięku jest

W/m2. Natężenie dźwięku jest wektorem,

w przeciwieństwie do ciśnienia

akustycznego, które jest skalarem.



Kierunek wektora natężenia jest zgodny z

kierunkiem przepływu energii akustycznej.

HAŁAS



Moc akustyczna P



jest to ilość energii akustycznej
wypromieniowanej przez źródło dźwięku w
jednostce czasu. Jednostką mocy akustycznej jest
Wat.



Analogicznie do poziomów ciśnienia akustycznego
i natężenia dźwięku wprowadzono



pojęcie poziomu mocy akustycznej L

P

.



Jednostką poziomu mocy akustycznej jest
decybel.

HAŁAS



W otwartej przestrzeni na ogół panują warunki
zbliżone do warunków pola fali swobodnej.



W polu fali swobodnej do punktu obserwacji
dochodzą jedynie fale bezpośrednie od źródła
dźwięku.



Natężenie dźwięku maleje odwrotnie
proporcjonalnie do kwadratu odległości
pomiędzy punktem obserwacji a źródłem
dźwięku.

HAŁAS



Wzrost odległości od źródła dźwięku powoduje
sadek poziomu natężenia dźwięku (poziomu
ciśnienia akustycznego) fakt ten ilustruje wykres

HAŁAS



Rozchodzenie się fali akustycznej w
pomieszczeniu



Gdy źródło hałasu i obserwator znajdują się w
pomieszczeniu, wówczas poza falami
bezpośrednimi od źródła do obserwatora
dochodzą fale odbite.

HAŁAS



Gdy istnieje równomierny rozkład gęstości energii fal
odbitych w pomieszczeniu oraz prawdopodobieństwo
dochodzenia energii fal odbitych z każdego kierunku jest
takie samo, mówi się o polu dyfuzyjnym.

HAŁAS



O poziomie natężenia dźwięku w punkcie obserwacji
decyduje suma energii fali bezpośredniej od źródła
dźwięku i fal odbitych

HAŁAS



Materiały i ustroje dźwiękochłonne mocuje się

zazwyczaj na stropie lub ścianach pomieszczenia

pochłaniają energię akustyczną dzięki swojej

porowatej lub włóknistej strukturze.



Drgania akustyczne rozprzestrzeniają się w porach

lub kanalikach materiału wypełnionych powietrzem.



Energia akustyczna jest tracona przede wszystkim

na skutek pokonywania sił lepkości istniejących

między cząstkami powietrza.



Typowymi materiałami dźwiękochłonnymi są: waty

bawełniane, szklane, żużlowe, filce, materiały

włókiennicze, specjalne materiały budowlane, np.

wyprawy porowate.

HAŁAS



Izolacyjność akustyczna przegrody określa

odporność przegrody na przenikanie przez

energii fal akustycznych.



Odporność ta zależy od wielu czynników, między

innymi od ciężaru właściwego, sprężystości,

porowatości materiału, z którego wykonana jest

przegroda, jej wymiarów, sztywności oraz

częstotliwości fali.



W zależności od rodzaju źródła energii fal

akustycznych rozróżnia się izolacyjność

dźwięków powietrznych



- przy pobudzaniu przegrody dźwiękami powietrznymi

i izolacyjność dźwięków materiałowych



- przy mechanicznym pobudzaniu przegrody przez

uderzenia.

HAŁAS



Rysunek przedstawia teoretyczną charakterystykę
izolacyjności masywnej, jednorodnej pojedynczej
przegrody w funkcji częstotliwości.

HAŁAS



Analizując przebieg charakterystyki można
wyróżnić trzy obszary - (I, II, III).



W I obszarze o wartościach izolacyjności przegrody
decyduje zjawisko rezonansu mechanicznego.



W II obszarze izolacyjność rośnie ze wzrostem
częstotliwości (6 dB na podwojenie częstotliwości) i
ze wzrostem masy na jednostkę powierzchni
przegrody (6 dB na podwojenie masy).



Załamanie się charakterystyki izolacyjności w
zakresie wyższych częstotliwości w III obszarze jest
efektem zjawiska rezonansu akustycznego.

HAŁAS



Właściwości słuchu



Odczuwanie hałasu przez człowieka zależy zarówno od

obiektywnych warunków akustycznych, w jakich znajduje

się dana osoba, jak również od właściwości jej słuchu.



Wrażenia słuchowe są wrażeniami subiektywnymi,

zależnymi od wielu czynników.



Odczucie głośności dźwięku jest uwarunkowane



Dwoma czynnikami: ciśnieniem akustycznym, jakie

panuje przy błonie bębenkowej ucha i częstotliwością

fali akustycznej.



Te same wartości ciśnienia akustycznego będą

powodować różne wrażenia głośności dźwięku dla tonów

o różnych częstotliwościach.

HAŁAS



Na rysunku 9 przedstawiono obszar

słyszalności człowieka.



Dolna granica obszaru słyszalności wyznacza tzw.

dolną krzywą progową słyszalności.



Z krzywej tej można odczytać minimalne wartości

poziomu ciśnienia akustycznego, tzw. progi słysze

nia, które u osób młodych i otologicznie zdrowych

wywołują wrażenie słuchowe.



Górna granica obszaru słyszalności jest

wyznaczona granicą słyszenia bolesnego.



Krzywa ta odpowiada wartościom poziomów

ciśnień akustycznych wywołujących uczucie bólu

w uszach.

HAŁAS

HAŁAS



Badania czułości słuchu w funkcji częstotliwości doprowadziły do
opracowania rodziny krzywych, zwanych krzywymi jednakowego
poziomu głośności lub krzywymi izofonicznymi.

HAŁAS



Każda z krzywych stanowi zbiór punktów
odpowiadających wartościom poziomu
ciśnienia akustycznego dźwięków prostych,
wywołujących u osób o słuchu normalnym
w wieku od 18 do 30 lat, przy słuchaniu
dwuusznym w polu fali swobodnej, takie
samo wrażenie głośności.



Jednostką poziomu głośności jest 1 fon.

HAŁAS



Na rysunku 11 przedstawiono charakterystyki

filtrów A, B, C.



- charakterystyka A powstała z aproksymacji

krzywych jednakowego poziomu głośności dla

zakresu niższych poziomów głośności - do 55

fonów, charakterystyka



B z aproksymacji krzywych dla średniego

zakresu poziomów głośności - do 80 fonów, a

charakterystyka



C z aproksymacji krzywych dla najwyższych

poziomów - do 130 fonów.

HAŁAS

HAŁAS



Audiometryczne badania słuchu



Audiometryczne badania słuchu są prowadzone w
celu określenia ubytków słuch Współczesna
audiometria, ze względu na rodzaj udziału w
pomiarze osoby badanej, dzieli się n. audiometrię
obiektywną i subiektywną.



W audiometrii obiektywnej badanie właściwości
słuchu odbywa się bez czynnego udział pacjenta.
W badaniu takim korzysta się z odruchów
warunkowych i bezwarunkowych zachodzących u
człowieka pod wpływem odbierania wrażeń
dźwiękowych (np. zmiana oporności skóry).

HALAS

HAŁAS



Wyniki pomiarów ubytków słuchu przedstawia się najczęściej
graficznie w formie audiogramów.

HAŁAS



Fizjologiczne ubytki słuchu powstają w wyniku procesów
związanych z naturalnym starzenie się organu słuchu. W
tabeli 1 przedstawiono wartości naturalnych ubytków
słuchu (w zależności od wieku człowieka),

HAŁAS



2. HAŁAS SŁYSZALNY



Definicje i podstawowe zależności



Hałas ustalony - hałas, którego poziom

dźwięku A w określonym miejscu, zmierzony

przy włączonej charakterystyce

dynamicznej miernika S zmienia się nie

więcej niż o 5 dB.



Hałas nieustalony - hałas, którego poziom

dźwięku A w określonym miejscu, zmierzony

pi włączonej charakterystyce dynamicznej

miernika S zmienia się więcej niż o 5 dB.

HAŁAS



Poziom dźwięku A - poziom ciśnienia

akustycznego skorygowany wg

charakterystyki częstotliwościowej A.



Maksymalny poziom dźwięku A -

maksymalna wartość skuteczna poziomu

dźwięku występująca w czasie obserwacji.



Szczytowy poziom dźwięku C -

maksymalna wartość chwilowa poziomu

dźwięku C, występującą w czasie obserwacji.



Strefa narażenia na hałas - obszar, gdzie

wielkości charakteryzujące hałas przekracza

wartości dopuszczalne.

HAŁAS



Hałas w środowisku pracy



Hałas w zakresie częstotliwości
słyszalnych (zwany często hałasem
słyszalnym) obejmuje drgania akustyczne
o częstotliwościach od 16 do 16 000 Hz.



Granice zakresu słyszalności nie są ścisłe i
zależą, poza indywidualnymi cechami
każdego człowieka od amplitudy drgań
akustycznych oraz od wieku człowieka

HAŁAS

HAŁAS



Ze względu na zmiany poziomu ciśnienia
akustycznego w funkcji czasu, hałas można
podzielić



definicje) na:



ustalony



nieustalony.



Szczególnym przypadkiem hałasu
nieustalonego, jest hałas ustalony w
określonych przedziałach czasu oraz hałas
impulsowy.

HAŁAS



Źródła hałasu



Procesowi produkcji w zakładach przemysłowych
towarzyszy hałas.

HAŁAS



Dyrektywa maszynowa 98/37/WE jest podstawą

prowadzenia badań i certyfikacji wyrobów w

krajach Unii Europejskiej. Zgodnie z tą dyrektywą

charakteryzując maszyny i urządzenia jako źródła

hałasu określa się ich następujące wielkości:



skorygowany (wg charakterystyki

częstotliwościowej A) poziom mocy akustycznej;



poziom mocy akustycznej w pasmach

częstotliwości;



poziom ciśnienia akustycznego emisji;



wskaźnik kierunkowości źródła hałasu.

HAŁAS



Zgodnie z Dyrektywą 98/37/WE przy projektowaniu,

konstruowaniu i dystrybucji maszyn muszą być

spełnione następujące warunki

:



maszyna musi być zaprojektowana i wykonana tak, aby

zagrożenie emitowanym hałasem było jak najmniejsze;



w dokumentacji i instrukcji DTR powinny się

znajdować następujące dane:



poziom ciśnienia akustycznego emisji (parametr ten zastępuje

równoważny poziom dźwięku A na stanowiskach pracy) -jeśli

przekracza 70 dB jeśli nie przekracza to fakt ten powinie



być odnotowany);



skorygowany poziom mocy akustycznej A, jeśli równoważny

poziom dźwięku A stanowisku pracy przekracza 85 dB;



szczytowy poziom dźwięku C na stanowisku pracy, jeśli

przekracza 130 dB;



wymagania dotyczące instalowania i montażu w celu

ograniczenia hałasu.

HAŁAS



Metody określania poziomu mocy akustycznej maszyn są

określone w normach serii PE-EN ISO 3740:1999 oraz PN-

EN ISO 9614. Wśród tych norm do określenia poziomu

mocy



-ocznej w warunkach terenowych najczęściej

wykorzystuje się normy PN-EN ISO 3744:1999 -.~a

techniczna klasy dokładności 2) oraz PN-EN ISO

3746:1999 (metoda orientacyjna klasy dokładności 3).



Metody określania poziomu ciśnienia akustycznego

emisji, są podane w normach serii .", ISO 11200:1999.

Wśród tych norm do określenia poziomu ciśnienia

akustycznego emisji w warunkach terenowych najczęściej

wykorzystuje się metodę określoną w normie PN-EN ISO

11202;1999 (metoda orientacyjna klasy dokładności 3).

HAŁAS



Głównymi źródłami hałasu przemysłowego są

najczęściej:



silniki i sprężarki,



narzędzia pneumatyczne,



maszyny do rozdrabniania, kruszenia, przesiewania,

wytrząsania



maszyny do obróbki plastycznej metali,



obrabiarki do drewna i metalu,



pilarki tarczowe i piły taśmowe do obróbki mięsa,



maszyny włókiennicze,



urządzenia przepływowe,



urządzenia transportu.

HAŁAS



3. Propagacja hałasu wewnątrz hal przemysłowych



W obiektach przemysłowych, w przeważającej

większości przypadków, stanowiska pracy znajdują

się wewnątrz hal przemysłowych. Na tych

stanowiskach hałas może dochodzić od źródeł

dania



maszyn i urządzeń) znajdujących w tej samej hali

oraz w dużo mniejszym stopniu od źródeł

zlokalizowanych na zewnątrz. Charakter

występującego hałasu będzie zależał od

wzajemnego położenia źródeł hałasu i stanowisk

pracy.

HAŁAS



Rysunek przedstawia typowe rozkłady linii jednakowego poziomu
dźwięku A w hali z wewnętrznymi źródłami hałasu i w hali z
hałasem przenikającym do niej ścianę.

HAŁAS

HAŁAS



Hałas od maszyny do człowieka może dochodzić różnymi
drogami

HAŁAS



Do elementów zabezpieczeń
przeciwhałasowych, wpływających na
hałas oddziałujący na ludzi na
stanowiskach pracy, należą:



- wibroizolacja maszyny hałasującej od podłoża,



- obudowa dźwiękoizolacyjna maszyny hałasującej,



- ściany rozdzielające pomieszczenia,



- kabiny dźwiękoizolacyjne dla operatorów maszyn,



- ekrany akustyczne,



- materiały i ustroje dźwiękochłonne,



- ochronniki słuchu.

HAŁAS



Wpływ hałasu na organizm człowieka



Negatywne oddziaływanie hałasu na organizm
człowieka zależy od wielu czynników, z
których najważniejsze to poziom ciśnienia
akustycznego oraz jego czas oddziaływania.



Szkodliwe oddziaływanie hałasu na organizm
można podzielić na:



- oddziaływanie na narząd słuchu,



- oddziaływanie na cały organizm.

HAŁAS



Szkodliwy wpływ hałasu na narząd słuchu

powodują następujące cechy hałasu:



- długotrwałe oddziaływanie hałasu o równoważnym

poziomie dźwięku A większym od 80 dB (szkodliwe

oddziaływanie hałasu kumuluje się w czasie),



- hałas impulsowy o szczytowych poziomach

ciśnienia akustycznego większych od 130 - 140 dB,



hałas średnio i wysokoczęstotliwościowy

(tzn. hałas zawierający maksymalne składowe w

zakresie częstotliwości, w których występuje

największa czułość słuchu),



- szczególna indywidualna podatność na szkodliwy

wpływ oddziaływania hałasu.

HAŁAS



Do oceny narażenia człowieka na hałas w

środowisku pracy służą następujące wielkości:



1) poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-

godzinnego dnia pracy



2) maksymalny poziom dźwięku A mierzony jako

maksymalna wartość ze zmierzonych poziomów dźwięku



3) szczytowy poziom dźwięku C (maksymalna

chwilowa wartość poziomu ciśnienia akustycznego



4) równoważny poziom dźwięku A w czasie pobytu

pracownika na stanowisku pracy (przy ocenie stanowisk,

dla których ustalono niższe wartości dopuszczalne hałasu

ze względu na możliwość realizacji przez pracownika jego

podstawowych zadań).

HAŁAS



Metody pomiaru i oceny hałasu w

środowisku pracy



Ocena narażenia człowieka na hałas w istniejących

obiektach przemysłowych oraz prognoza narażenia na

hałas w obiektach nowo projektowanych



Zakład przemysłowy wprowadza zagrożenie hałasem

dwojakiego rodzaju: hałasem emitowa nym na

zewnątrz zakładu (emitowanym do środowiska) oraz

hałasem na stanowiskach pracy wewnątrz tego

zakładu.



Narażenie ocenia się na podstawie pomiaru wielkości

określających hałas w miejscu przebywania



pracownika.

HAŁAS



Ocena narażenia człowieka na hałas w środowisku pracy



Najważniejszymi krajowymi aktami prawnymi, w których określono

wartości dopuszczalne hałasu oraz metody oceny hałasu są:



Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie

najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników

szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy z dnia 17 czerwca

1998 r. (Dz. U. nr 79, poz. 513, zał. 2). - zmiana



ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY1)z dnia 5

sierpnia 2005 r w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy

pracach związanych z narażeniem na hałas lub drgania

mechaniczne (Dz. U. Nr 157, poz. 1318)



Polska Norma PN-N-01307: 1994 Hałas. Dopuszczalne wartości

hałasu w środowisku pracy. Wymagania dotyczące wykonywania

pomiarów.



Polska Norma PN-N-18002: 2000 Systemy zarządzania

Bezpieczeństwem i Higieny Pracy.



Ogólne wytyczne do oceny ryzyka zawodowego.

HAŁAS



Rozporządzenie MGiP określa wartości

najwyższych dopuszczalnych natężeń (NDN)

czynników szkodliwych dla zdrowia w

środowisku pracy, w tym hałasu.



Zgodnie z definicją podaną w rozporządzeniu,

wartości te ustalono jako wartości średnie,

których oddziaływanie na pracownika w ciągu

8-godzinnego czasu pracy, przez cały okres

jego aktywności zawodowej, nie powinno

spowodować ujemnych zmian w jego stanie

zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych

pokoleń.

HAŁAS



Dopuszczalne ze względu na ochronę słuchu
wartości wynoszą:



1) odniesiony do 8-godzinnego dnia pracy:



poziom ekspozycji na hałas 85 dB ekspozycja
na hałas 3,64 . 10

3

Pa

2

s odniesiony do

tygodnia pracy:



poziom ekspozycji na hałas 85 dB ekspozycja
na hałas 18,2 . 10

3

Pa

2

s



2) maksymalny poziom dźwięku A 115 dB



3) szczytowy poziom dźwięku C 135 dB.

HAŁAS



WARTOŚCI PROGÓW DZIAŁANIA DLA

WIELKOŚCI CHARAKTERYZUJĄCYCH

HAŁAS I DRGANIA MECHANICZNE W

ŚRODOWISKU PRACY



1. W przypadku hałasu:



  1)  dla poziomu ekspozycji na hałas

odniesionego do 8-godzinnego dobowego

wymiaru czasu pracy lub poziomu ekspozycji

na hałas odniesionego do tygodnia pracy -

wartość progu działania wynosi 80 dB,



  2)  dla szczytowego poziomu dźwięku C -

jako wartość progu działania przyjmuje się

wartość NDN wynoszącą 135 dB.

HAŁAS



PN-N-01307:1994 dopuszcza wartości ze względu na

możliwość realizacji przez pracownika jego podstawowych

zadań wynoszą:



1) równoważny poziom dźwięku A w czasie pobytu pracownika

na stanowisku pracy:



- w kabinach bezpośredniego sterowania bez łączności

telefonicznej, w laboratoriach ze źródłami hałasu, w

pomieszczeniach z maszynami pomieszczeniach o podobnym

przeznaczeniu 75 dB;



- w kabinach dyspozytorskich, obserwacyjnych i zdalnego

sterowania z innych pomieszczeniach o podobnym

przeznaczeniu 65 dB;



- w pomieszczeniach administracyjnych, biur projektowych, do

prac teoretycznych, opracowywania danych i innych o

podobnym przeznaczeniu 55 dB;



2) maksymalny poziom dźwięku A 115 dB



3) szczytowy poziom dźwięku C 135 dB.

HAŁAS



Polska Norma PN-N-18002:2000



Systemy zarządzania Bezpieczeństwem i Higieną

Pracy. Ogólne wytyczne do oceny ryzyka

zawodowego



Ryzyko zawodowe określa się przez określenie

prawdopodobieństwa wystąpienia niepożądanych

zdarzeń związanych z wykonywaną pracą,

powodujących straty, w szczególności

wystąpienia u pracow ników niekorzystnych

skutków zdrowotnych w wyniku zagrożeń

zawodowych występujących w środowisku pracy

lub sposobu wykonywania pracy.

HAŁAS



Do oceny narażenia zawodowego na hałas i ryzyka
powstania negatywnych skutków działania hałasu w postaci
uszkodzeń słuchu (kryterium szkodliwości) można przyjąć
następującą zasadę z uwzględnieniem krotności NDN):

HAŁAS



Krotności można również wyznaczyć z tabel



Krotność wypadkowa dla oceny przekroczeń wartości hałasu
jest największą z krotności przekroczeń poszczególnych
parametrów określających hałas.

HAŁAS



Metody pomiaru hałasu w środowisku

pracy (wg PN-N-01307:1994)



Wymagania dotyczące położenia mikrofonu:



mikrofon należy umieścić w miejscu, gdzie

zwykle znajduje się głowa pracownika (pomiary

należy przeprowadzić podczas nieobecności

pracownika, jeżeli jego obecność jest

niezbędna mikrofon należy umieścić w

odległości 0,1 m od ucha bardziej narażonego)



zalecana minimalna odległość mikrofonu od

powierzchni silnie odbijającej lub ścian nie

powinna być mniejsza niż 1 m, od podłogi - 1,2

m, a od okien - 1,5 m.

HAŁAS



Metody wykonania pomiarów Metody

wykonania pomiarów:



bezpośrednia, pośrednia.



Metoda bezpośrednia polega na ciągłym

pomiarze ekspozycji pracownika na hałas i

odczycie wielkości określanych bezpośrednio z

mierników, np. dozymetru hałasu lub

całkującego miernika poziomu dźwięku.



Metoda pośrednia polega na pomiarze hałasu

w czasie krótszym niż czas ekspozycji

pracownika na hałas oraz zastosowaniu

odpowiednich zależności matematycznych do

wyznaczenia ww. wielkości.

HAŁAS



Aparatura do pomiarów hałasu



Do pomiarów wielkości charakteryzujących narażenie

ludzi na hałas na stanowisku pracy, należy stosować

dozymetry hałasu lub całkujące mierniki poziomu

dźwięku A, klasy 2 lub lepszej, o zakresie impulsowym,

co najmniej 53 dB (spełniające wymagania IEC 804:1995

i IEC 1252:1993).



Muszą one umożliwiać jednoczesny pomiar wielkości:

poziomu ekspozycji na hałas lub ekspozycji na hałas

(względnie równoważnego poziomu dźwięku A),

maksymalnego poziomu dźwięku A i



szczytowego poziomu dźwięku C.



Przyrządy muszą mieć aktualne świadectwo legalizacji

oraz powinny być wzorcowane przed,

HAŁAS

HAŁAS



Ograniczanie hałasu w środowisku pracy



Proces kształtowania hałasu w środowisku pracy można

podzielić na etapy:



1. Określenie narażenia pracowników na hałas w środowisku

pracy.



2. Określenie źródeł hałasu.



3. Określenie, w jakim stopniu trzeba ograniczyć narażenie

na hałas.



4. Ocena aktualnego stanu zabezpieczeń

przeciwhałasowych.



5. Określenie optymalnych pod względem akustycznym i

ekonomicznym środków do obniżenia hałasu.



6. Projekt zabezpieczeń przeciwhałasowych oraz

sprawdzenie skuteczności rozwiązań projektu poprzez

wykonanie obliczeń symulacyjnych (metody

prognozowania).

HAŁAS



KONIEC