Obiektywne i subiektywne

sposoby oceny siły mięśniowej

kończyny dolnej i górnej.

Testowanie mięśni.

Przygotowały:
Martyna Król
Katarzyna Sobańska

Podstawowe właściwości działania

mięśni:

• zdolność kurczenia się – reakcja na
bodziec nerwowy i jest źródłem siły
mięsnia

• zdolność rozkurczania się i rozciągania
– podstawa elastyczności.

• zdolność współpracy z innymi
mięśniami – koordynacja działania

Mięśnie biorące udział w

ruchu czynnym:

1.

Mięśnie odpowiadające za ruch – mięśnie

AGONISTYCZNE – ich skurcz wprowadza w ruch

dany odcinek ciała.

2.

Mięśnie przeciwdziałające – mięśnie

ANTAGONISTYCZNE – hamują ruchy agonistów.

3.

Mięśnie współdziałające przy ruchu – mięśnie

SYNERGISTYCZNE – współdziałają z

agonistami.

4.

Mięśnie stabilizujące – ich skurcz i napięcie

stabilizuje sąsiednie stawy i utrzymuje w

odpowiedniej pozycji kończynę czy T. Ułatwia

prace agonistą.

ZASADA OCENY SIŁY MIĘŚNI : Test
mięśniowy daje obraz sprawności fizycznej
jednostki, służy nam do doboru odpowiednich
ćwiczeń leczniczych oraz jest podstawą oceny
wyników usprawniania.

METODY OCENY SIŁY MIĘŚNI:

• Siła mięśnia może być mierzona jako skurcz
izotoniczny, podczas którego następuje
skrócenie włókien mięśniowych bez zmiany ich
napięcia.
• Podczas skurczu izotonicznego mierzona jest
siła w czasie pełnego lub częściowego zakresu
ruchu.
• Ze względu na pewne nieścisłości przy
pomiarze skurczu izotonicznego stosujemy
częściej ocenę skurczu izometrycznego.
• Przy skurczu izometrycznym nie zmienia się
długość mięśnia, a wzrasta stan jego napięcia.

METODA LOVETTA

  Test Lovetta został opublikowany w 1932

roku. Jest obecnie najbardziej
rozpowszechnioną metodą subiektywnej
oceny siły mięśniowej. Opiera się na
badaniu ręcznym poszczególnych mięśni w
określonych pozycjach i przy określonym
ruchu. W każdym ruchu jest jeden mięsień,
który głównie za tę czynność odpowiada.
Poprzez odpowiednią pozycję izoluje się go
od innych mięśni synergistycznych. 

SKALA LOVETTA

•     0º - to brak czynnego skurczu mięśnia.

•     1º - ślad czynnego skurczu mięśnia.

•     2º - wyraźny skurcz mięśnia i zdolność wykonania

ruchu przy pomocy i odciążenia odcinka ruchomego.

•     3º - zdolność do wykonywania ruchu czynnego

samodzielnego z pokonaniem ciężkości danego

odcina

•     4º - zdolność do wykonania czynnego ruchu z

pewnym oporem

•     5º - prawidłowa siła, tj. zdolność wykonywania

czynnego ruchu z pełnym oporem.

• Może również wyrażana być w procentach

TECHNIKI TESTOWANIA - KOŃCZYNA DOLNA

Staw biodrowy

Mięsień biodrowo-lędźwiowy:

Pw: siedząca, podudzia
zwisają swobodnie.
Ruch: zginanie uda w stawie
biodrowym przy zgiętym
stawie kolanowym. Kolano
zbliża się do brzucha.
Opór stawia się na przednią
powierzchnię uda nad stawem
kolanowym.

Staw kolanowy :

Mięsień dwugłowy uda

Pw: leżąca na brzuchu ,
kończyna dolna
wyprostowana
Ruch : zginanie kończyny
dolnej w stawie
kolanowych
Opór stawia się na dolnej
części podudzia.

Palce od II do V

Mięsień zginacz długi
palców

Pw: siedząca lub leżąca na
plecach, kończyna dolna
wyprostowana w stawie
kolanowym, stopa poza
podłożem w pozycji
pośredniej
Ruch: zginanie palców w
stawach
międzypaliczkowych
dalszych.
Opór stawia się na
powierzchni paliczków
obwodowych

TECHNIKI TESTOWANIA – KOŃCZYNA GÓRNA

Obręcz kończyny
górnej

Mięsnień
czworoboczny

Pw: leżąca na brzuchu,
kończyna górna
wysunięta przodu ,
wyprostowana w
stawie łokciowym,
ramię w rotacji
zewnętrznej
Ruch: obniżenie lekkie
ramienia,
przywodzenie i
obniżenie łopatki.
Opór stawia się na
przedramię lub ramię.

STAW BARKOWY

Mięsień naramienny

Pw: siedząca lub leżąca, na
brzuchu, ramię odwiedzione,
przedramię zgięte w stawie
łokciowym i w pronacji.
Ruch: cofanie ramienia ku
tyłowi, dalsze odwodzenie w
płaszczyźnie horyzontalnej
przy pozycji siedzącej ;
unoszenie ramienia ku górze
przy pozycji leżącej.
Opór stawia się na dolną
grzbietową część ramienia.

STAW ŁOKCIOWY

Mięsień dwugłowy
ramienia

Pw: siedząca lub leżąca na
plecach, kończyna górna
wyprostowana w stawie
łokciowym, przedramię w
pronacji.
Ruch: zgięcie w stawie
łokciowym.
Opór: stawia się na
wewnętrznej powierzchni
przedramienia

STAW
NADGARSTKOWY

Mięsień zginacz
promieniowy nadgarstka

Pw: siedząca, przedramię
oparte na podłożu, palce
zgięte
Ruch: zginanie dłoniowe
nadgarstka
Opór: stawia się w
okolicy II kości śródręcza.

RĘKA

Mięsień prostownika
palców

Pw: siedząca ,
przedramię i ręka w
pronacji, oparte na
podłożu, zgięte paliczki
środkowe i obwodowe
palców znajdują się poza
podłożem.
Ruch: prostowanie
paliczków bliższych w
stawach śródręczno-
paliczkowych, przy
zgiętych paliczkach
środkowych i
obwodowych.
Opór: stawia się na
grzbietową powierzchnię
paliczków bliższych.