Pięć państw zawarło miedzy sobą umowę
międzynarodową o współpracy kulturalnej i
naukowej. Umowa ta nie zawierała żadnej klauzuli
odnoszącej się do przystąpienia do niej kolejnych
państw. Kwestią taką w ogóle nie zajmowano się
podczas negocjacji tej umowy. Po kilku latach
stosowania umowy, inne państwo chciało do niej
przystąpić. Spośród dotychczasowych pięciu stron
umowy, cztery zgodziły się na akces tego szóstego
państwa, jednak piąte państwo-strona
zdecydowanie sprzeciwiało się takiemu
przystąpieniu. Cztery państwa, które wyraziły
zgodę na przystąpienie państwa szóstego, oraz
szóste państwo uważały, że mimo sprzeciwu
jednego państwa, państwo szóste może przystąpić
do umowy.

Czy w świetle Konwencji wiedeńskiej o prawie
traktatów z 1969 r. szóste państwo może
przystąpić?

Na konferencji międzynarodowej, zwołanej pod egidą

ONZ, uzgodniono tekst pewnej konwencji kodyfikującej

jeden z działów prawa międzynarodowego. Państwo M

akredytowało swego przedstawiciela na tej konferencji,

nie wystawiając mu jednak szczegółowych

pełnomocnictw. Korzystając ze swego statusu

pełnomocnik podpisał umowę.

Czy jego czynność polegająca na podpisaniu umowy

będzie prawnie skuteczna w świetle postanowień

konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów z 1969r.?

Państwa A i B zawarły umowę o współpracy w

dziedzinie lotnictwa cywilnego. Jednak

przedstawiciel państwa B podpisał umowę,

ponieważ przekupiono go, o czym państwo B

nie wie. Po kilku latach stosowania umowy

okoliczności, w jakich była ona zawierana,

uległy poważnej zmianie i na państwie A

spoczywa teraz znacznie szerszy zakres

obowiązków niż poprzednio. Niezadowolone z

tego państwo A wysyła notę do państwa B,

informując je, iż kilka lat wcześniej przekupiło

przedstawiciela tego państwa, aby podpisał

umowę i dlatego uważa, że umowa jest

nieważna. Państwo B nie reaguje.

Czy umowa ta jest ważna?

Na konferencji międzynarodowej, zwołanej w celu

przyjęcia wynegocjowanego tekstu traktatu o
rozwiązaniu konfliktów ustaw o obywatelstwie,
państwa uczestniczące w konferencji przyjęły
tekst traktatu bezwzględną większością głosów.

1. Oceń postępowanie państw.

2. Czy przyjęcie tekstu traktatu w drodze

głosowania jest dopuszczalne w świetle
Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów z
1969r. ?

Przedmiotem narady toczącej się w Ministerstwie Spraw Zagranicznych

państwa A jest 6 traktatów dotyczących współpracy w dziedzinie

kultury, którymi związane jest to państwo:

1.

Pisemna, dwustronna umowa o współpracy w dziedzinie kultury za

warta z państwem B 5.08.1995r.

2.

Pisemna dwustronna umowa o współpracy w dziedzinie kultury

zawarta z państwem C 5.08.1995 r.

3.

Pisemna, dwustronna umowa o współpracy w dziedzinie kultury

zawarta z państwem D 28.04.1950r.

4.

Pisemna umowa o współpracy w dziedzinie kultury zawarta z

międzyrządową organizacją międzynarodową 3.08.1990r.

5.

Pisemna umowa wielostronna o współpracy w dziedzinie kultury

zawarta z państwami E,F,G,H,I 2.08.1990r.

6.

Ustne porozumienie o współpracy w dziedzinie kultury zawarte z

państwem J 2.08.1990r.

Powstał problem, do których z ww traktatów stosujemy Konwencje

wiedeńską z 1969, a do których normy zwyczajowego prawa traktatów.

•

Państwo A przystąpiło do Konwencji 27.04.1990r.

•

W stosunku do państwa A Konwencja weszła w życie 1.08.1990r.

•

Państwo B nie jest stroną Konwencji

•

Państwa C,D,J są stronami Konwencji z 1969r. od dnia wejścia w życie

tej Konwencji.

•

W stosunku do państw E,F,G,H,I Konwencja weszła w życie przed

1990r.

W okresie od stycznia do maja 1993r. Państwa A i B

negocjowały umowę o ułatwieniach w odprawie

granicznej. W trakcie rokowań przedstawiciel państwa

B wyraził zamiar podpisania negocjowanego traktatu z

zastrzeżeniem ratyfikacji. W uzgodnionej i parafowanej

(1.06.1993r.) treści traktatu nie znalazło się jednak

postanowienie, że zgoda państw na związanie się

traktatem będzie wyrażona przez ratyfikację, ani żądne

inne postanowienie dotyczące ratyfikacji. 30.06.1993r.

Oba państwa podpisały wynegocjowany traktat.

15.07.1993 r. państwo A pisemnie wezwało państwo B

do wykonania traktatu, który według państwa A dwa

tygodnie temu wszedł w życie. Państwo B

odpowiedziało Państwu A, iż traktatu nie będzie jeszcze

wykonywało, albowiem nie uzgodniono jakoby traktat

miał być tymczasowo stosowany przed jego wejściem

w życie, zaś wejście w życie traktatu jeszcze nie

nastąpiło.

Które państwo ma rację? Uwzględniając fakt, że ww.

traktat zawiera klauzulę, iż wchodzi w życie w dniu

następującym po dniu, w którym zgoda na związanie

się traktatem została wyrażona przez obie strony

Państwa A,B,C,D,E,F oraz międzynarodowa organizacja X podpisały

umowę o współpracy w dziedzinie nauki i oświaty. Państwo F

podpisało tę umowę, zgłaszając dwa zastrzeżenia Państwo A

niezwłocznie notyfikowało sprzeciw wobec jednego z tych

zastrzeżeń. Po upływie kilku tygodni od notyfikowania sprzeciwu w

Ministerstwie Spraw Zagranicznych państwa A trwa narada, na

której są omawiane dwa problemy:

1. Czy państwo A może wycofać sprzeciw wobec zastrzeżenia, a jeśli

tak, to czy musi jeszcze przed ratyfikacją, czy też może dokonać

tego później?

2. Czy jako podstawę ewentualnego wycofania sprzeciwu państwo A

może powołać odpowiedni artykuł Konwencji wiedeńskiej o prawie

traktatów z 1969 r. skoro stronami omawianej umowy nie są same

państwa ale również organizacja X?

Odpowiedz na pytania biorąc pod uwagę fakt, że omawiana umowa

nie zawiera żadnych postanowień dotyczących zgłaszania i

wycofywania zastrzeżeń oraz sprzeciwu.