Drogi, stanowiska pracy i
zagospodarowanie terenu budowy

Techniczne bezpieczeństwo pracy
Część 2

DROGI TRANSPORTOWE

Drogi komunikacyjne i transportowe, przejścia dla

pieszych oraz dojazdy pożarowe w zakładzie pracy

powinny być wykonane i oznakowane zgodnie z:

- Ustawą z 20 czerwca 1997 r.- Prawo o ruchu

drogowym ( Dz.U. z 2003 Nr 58,poz.515 z póź.

zmianami )
- Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z

26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów

bezpieczeństwa i higieny pracy ( Dz. U. z 2003

Nr.169,poz.1650)
-oraz Polskimi Normami PN-68/M-78010 Transport

wewnętrzny. Drogi i otwory drzwiowe .Wytyczne do

projektowania oraz PN EN 1436:2000/ A1 : 2005

Materiały do poziomego oznakowania dróg. Wymagania

dotyczące poziomych oznakowań dróg.

Pracodawca w zakładzie pracy jest zobowiązany
do przestrzegania aby:

Na terenie zakładu pracy :
Miejsca w zakładzie pracy, w których występują zagrożenia

dla pracowników powinny być :
- oznakowane widocznymi barwami lub znakami

bezpieczeństwa. Znaki bezpieczeństwa powinny być

umieszczone zgodnie z linią wzroku- w miejscu lub w

najbliższym otoczeniu określonego zagrożenia ,a w przypadku

ogólnego zagrożenia – przy wejściu na teren, gdzie występuje

to zagrożenie
-wyłączone są z użytkowania odpowiednim wygrodzeniem lub

w inny sposób jeśli oznakowanie barwami lub znakami

bezpieczeństwa nie jest wystarczające dla zapewnienia

bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników
- zagrodzone lub zabezpieczone w inny sposób, jeśli

występuje możliwość niespodziewanego wtargnięcia pieszych

na drogę.

DROGI W ZAKŁADZIE PRACY

Drogi w firmie powinny być wyraźnie

wyznaczone za pomocą ciągłych pasów

o dobrze widocznej barwie. Do

wykonania oznaczenia dróg powinna

być stosowana barwa żółta lub biała

. Przy doborze barwy oznakowania

należy wziąć pod uwagę barwę podłoża

tak, aby oznakowanie było czytelne i z

nią kontrastowało. Oznakowanie

powinno być okresowo czyszczone i

konserwowane tak, aby zawsze spełniało

swą funkcję informacyjną.

Przy rozmieszczaniu pasów
wyznaczających drogę powinno się
uwzględnić ( bezpieczną)
odległość między pojazdami i
jakąkolwiek przeszkodą mogącą
znajdować się w pobliżu oraz
między pieszymi i pojazdami.

Nawierzchnia powinna być równa i

twarda lub utwardzona oraz mieć

nośność odpowiednią do obciążenia

wynikającego ze stosowanych środków

transportowych, jak również

przemieszczanych i składowanych

materiałów. Nawierzchnia dróg

transportowych powinna być odporna na

zużycie , odznaczać się dobrą

przyczepnością, nie wytwarzać kurzu

przy ruchu pojazdów, być niewsiąkliwa i

łatwo zmywalna oraz dawać się łatwo i

szybko naprawiać.

Na drogach transportowych i w
magazynach nie powinny znajdować się
progi ani stopnie, a jeżeli ze względów
(np .warunków technicznych obiektu)
występują zróżnicowania poziomów
podłogi, należy je wyrównać pochylniami
o nachyleniu dostosowanym do rodzaju
używanego środka transportu, lecz nie
większym niż 8% .

Wyłączone są z użytkowania odpowiednim

wygrodzeniem lub w inny sposób jeśli

oznakowanie barwami lub znakami

bezpieczeństwa nie jest wystarczające dla

zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia

pracowników.



Dróg i przejść i dojazdów pożarowych nie wolno

zastawiać środkami transportu, sprzętem i innymi

materiałami. !



Na drogach powinna być zapewniona dobra

widoczność ( szczególnie na skrzyżowaniach

dróg )



Wszystkie drogi i przejścia powinny być tak

utrzymane, aby zapewniały bezpieczeństwo ich

użytkowania.

Na drogach – w miejscach, w których

możliwe jest niespodziewane

wtargnięcie pieszych, w szczególności

pod bramami, drzwiami i przejściami

należy ustawić barierki lub zastosować

inne skuteczne środki ochronne.

Należy zapewnić urządzenia lub inne

rozwiązania techniczne zapewniające

odprowadzanie wód opadowych z dróg,

przejść oraz placów manewrowych,

postojowych i składowych

ZNAKOWANIE

Drogi transportowe w budynkach
przemysłowych powinny być
wyraźnie i trwale oznakowane ( np.
linie pomalowane żółtą farbą.

SZEROKOŚĆ

Zalecane szerokości dróg transportowych dla

pieszych w budynkach przemysłowych należy

obliczać według wzoru :
b= a+ 30 cm – dla ruchu jednokierunkowego
b= 2a + 60 cm – dla ruchu dwukierunkowego
gdzie :
a – szerokość ładunku, który niesie pieszy ( w cm )
b – szerokość drogi transportowej (w cm), która nie

może być mniejsza niż 120 cm
Zalecane minimalne szerokości dróg lub zatok

transportowych dla silnikowych lub

bezsilnikowych środków transportowych na

odcinkach prostych przedstawia tabela:

DROGI EWAKUACYJNE W ZAKŁADACH
PRACY

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z

dnia 21 kwietnia 2006 r.
w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych

obiektów budowlanych i terenów
( Dz. U. 2006 Nr.80 poz.563 )stanowi :
Z każdego miejsca przeznaczonego na pobyt ludzi w obiekcie

powinny być zapewnione odpowiednie warunki ewakuacji,

zapewniające możliwość szybkiego i bezpiecznego opuszczenia

strefy zagrożonej lub objętej pożarem, dostosowane do liczby i

stanu sprawności osób przebywających w obiekcie oraz jego

funkcji, konstrukcji i wymiarów, a także być zastosowane

techniczne środki zabezpieczenia przeciwpożarowego,

polegające :
- zapewnieniu dostatecznej ilości i szerokości wyjść

ewakuacyjnych ;
- zachowaniu dopuszczalnej długości, szerokości i wysokości

przejść oraz dojść ewakuacyjnych i innych zapewnień o

których mówi rozporządzenie Rozdział 4 Ewakuacja.

Najważniejsze wymagania dotyczące dróg i wyjść
ewakuacyjnych :



Wyjścia z pomieszczeń na drogi ewakuacyjne

powinny być zamykane drzwiami.



Drzwi stanowiące wyjście ewakuacyjne z budynku

przeznaczonego dla więcej niż 50 osób powinny

otwierać się na zewnątrz.( Wymaganie to nie

dotyczy budynku wpisanego do rejestru zabytków).



Przy wyjściu ewakuacyjnym z budynku dopuszcza

się stosowanie drzwi rozsuwanych spełniających

określone wymagania :
- otwieranie automatyczne i ręczne bez możliwości

ich blokowania,
- samoczynne ich rozsunięcie i pozostawienie w

pozycji otwartej w razie pożaru lub awarii drzwi )

Określając wymaganą szerokość i liczbę przejść, wyjść

oraz dróg ewakuacyjnych w budynku , w którym z

przeznaczenia i sposobu zagospodarowania pomieszczeń

nie wynika jednoznacznie maksymalna liczba ich

użytkowników, liczbę tę należy przyjmować na podstawie

następujących wskaźników powierzchni użytkowej dla:
- sal konferencyjnych, lokali gastronomiczno-

rozrywkowych, poczekalni, holi, świetlic itp. 1m

2

/ osobę

- pomieszczeń handlowo – usługowych – 4m

2

/

osobę
- pomieszczeń administracyjno – biurowych 5m

2

/

osobę
- archiwów , bibliotek itp. – 7 m

2/

osobę

- magazynów – 30 m

2

/ osobę

W pomieszczeniach, od najdalszego miejsca, w którym

może przebywać człowiek, do wyjścia ewakuacyjnego na

drogę ewakuacyjną lub do innej strefy pożarowej albo na

zewnątrz budynku , powinno być zapewnione przejście

ewakuacyjne , o długości nie przekraczającej:
- w strefach pożarowych ZL – 40 m
- w strefach pożarowych PM o gęstości obciążenia

ogniowego przekraczającej 500 MJ/m2 w budynku o

więcej niż jednej kondygnacji naziemnej – 75 m
- w strefach pożarowych PM o gęstości obciążenia

ogniowego nie przekraczającej 500 MJ/m

2

w budynku o

więcej niż jednej kondygnacji naziemnej oraz w strefach

pożarowych PM w budynku o jednej kondygnacji

naziemnej bez względu na wielkość obciążenia

ogniowego – 100 m.

W pomieszczeniach zagrożonych wybuchem,

w strefach pożarowych PM, długość

przejścia ewakuacyjnego nie powinna

przekraczać 40 m.

Szerokość przejścia ewakuacyjnego w

pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi

należy obliczać proporcjonalne do liczby osób, do

których ewakuacji ono służy, przyjmując co

najmniej 0,6 m na 100 osób, lecz nie mniej niż

0,9 m, a w przypadku przejścia służącego do

ewakuacji do 3 osób- nie mniej niż 0,8 m.

Pomieszczenie powinno mieć co
najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne
oddalone od siebie o co najmniej 5
m w szczególnych przypadkach,
które określają odrębne przepisy
zagrożenia pożarowego.

Szerokość drzwi w świetle

stanowiących wyjścia ewakuacyjne z

pomieszczenia należy obliczać

proporcjonalnie do liczby osób mogących

przebywać w nim równocześnie,

przyjmując co najmniej 0,6 m w

szerokości na 100 osób, przy czym

najmniejsza szerokość drzwi w

świetle ościeżnicy ma wynosić 0,9 m,

a w przypadku służących do

ewakuacji do 3 osób – 0,8 m.

Drzwi stanowiące wyjście ewakuacyjne powinny

otwierać się na zewnątrz pomieszczeń:
- zagrożonych wybuchem;
- do których jest możliwe niespodziewane

przedostanie się mieszanin wybuchowych lub

substancji trujących, duszących bądź innych,

mogących utrudnić ewakuację;
- przeznaczonych do jednoczesnego

przebywania ponad 50 osób;
-przeznaczonych dla ponad 6 osób o

ograniczonej zdolności poruszania się.

Wyjścia ewakuacyjne z pomieszczenia
zagrożonego wybuchem na drogę
ewakuacyjną powinny prowadzić przez
przedsionki przeciwpożarowe ( wymiary
nie mniejsze niż 1,4 x 1,4 m)

Szerokość drzwi stanowiących wyjście

ewakuacyjne z budynku użyteczności publicznej

oraz w budynkach produkcyjnych należy obliczać

proporcjonalnie do liczby osób mogących

przebywać jednocześnie na kondygnacji, na której

przewiduje się obecność największej ich liczby,

przyjmując co najmniej 0,6 m szerokości na

100 osób, lecz nie mniej niż 1,2 m, ( 1,4 m

dla zakładów opieki zdrowotnej ) w innych

budynkach nie mniej niż łączna szerokość

użytkowa spoczników w klatkach schodowych,

stanowiących drogę ewakuacyjną, lecz nie mniej

niż 1,2 m.

Drzwi wieloskrzydłowe –stanowiące wyjście

ewakuacyjne powinny mieć co najmniej jedno nie

blokowane skrzydło drzwiowe o szerokości nie

mniejszej niż 0,9 m.
Szerokość skrzydła drzwi wahadłowych,

stanowiących wyjście ewakuacyjne dla drzwi

jednoskrzydłowych = 0,9 m
Drzwi dwuskrzydłowych = 0,6 m ( przy czym oba

skrzydła muszą mieć tę samą szerokość ).
Uwaga: Zabrania się stosowania do celów

ewakuacji drzwi obrotowych i

podnoszonych.

Drzwi rozsuwane mogą stanowić wyjścia
na drogi ewakuacyjne, a także być
stosowane na drogach ewakuacyjnych,
jeżeli są przeznaczone nie tylko do celów
ewakuacji , a ich konstrukcja zapewnia :
- otwieranie automatyczne i ręczne bez
możliwości ich blokowania
- samoczynne ich rozsunięcie i
pozostawienie w pozycji otwartej w razie
pożaru lub awarii .

W bramach i ścianach przesuwanych na drogach

ewakuacyjnych powinny znajdować się drzwi otwierane

ręcznie albo w sąsiedztwie powinny być umieszczone i

wyraźnie oznakowane drzwi przeznaczone do celów

ewakuacji

Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych należy

obliczać proporcjonalnie do liczby osób mogących

przebywać jednocześnie na danej kondygnacji budynku,

przyjmując co najmniej 0,6 m na 100 osób, lecz nie

mniej niż 1,4 m

Dopuszcza się zmniejszenie szerokości
poziomej drogi ewakuacyjnej do 1,2 m ,
jeżeli jest ona przeznaczona do ewakuacji
nie więcej niż 20 osób.
Wysokość drogi ewakuacyjnej powinna
wynosić co najmniej 2,2 m, natomiast
wysokość lokalnego obniżenia 2 m, przy
czym długość obniżonego odcinka drogi
nie może być większa niż 1,5 m.

Na drogach ewakuacyjnych jest
zabronione stosowanie :
- spoczników ze stopniami;
- schodów ze stopniami zabiegowymi,
jeżeli schody te są jedyna droga
ewakuacyjną;

Na drogach ewakuacyjnych miejsca, w których
zastosowano pochylnie lub stopnie umożliwiające
pokonanie różnicy poziomów, powinny być
wyraźnie oznakowane.

STANOWISKA PRACY NA ZEWNĄTRZ
BUDYNKÓW



W przypadku stanowisk pracy ulokowanych na

zewnątrz budynków należy zapewnić zadaszenie nad

maszyną, chyba że jest to stanowisko tymczasowe z

np. obrabiarką przewoźną.



Należy ustawić maszynę na twardym, równym

podłożu i zabezpieczyć ją przed przypadkową

zmianą położenia podczas pracy.



Bardzo ważne jest oczyszczanie najbliższego

otoczenia ( terenu ) wokół maszyny ze zbędnych

przedmiotów.



W przypadku maszyn z napędem elektrycznym

należy podwiesić lub osłonić kabel zasilający, aby

uniemożliwić zaczepienie się lub potknięcie się o

niego.

W przypadku występowania zagrożenia odrzutem

materiału ( np. przy obsłudze pilarek tarczowych )

maszynę należy ustawić przodem do ogrodzenia lub

pozbawionej okien ściany budynku. Przechodzenie

między maszyną a ścianą powinno być zabronione.
W przypadku stanowisk obsługi maszyn na zewnątrz

budynków również należy wyznaczyć miejsca

składowania materiału oraz wykonanych elementów.
Zazwyczaj maszyny używane na zewnątrz pomieszczeń

nie są podłączone do odciągu wiórów, dlatego trzeba

regularnie sprzątać odpady, trociny i wióry z maszyny i

stanowiska pracy. Należy to robić po wyłączeniu napędu i

całkowitym zatrzymaniu maszyny i innych narzędzi

elektrycznych

ZAGOSPODAROWANIE TERENU- BUDOWY

Na terenie budowy zagrożenia wypadkami
występują przede wszystkim wskutek :



Upadku przedmiotów z wysokości



Upadku pracownika do nie zabezpieczonego
wykopu lub upadku z wysokości



Potrącenia pracownika przez środek transportu,
urządzenie mechaniczne lub przenoszony element



Przygniecenie pracownika przez wadliwie
składowane materiały budowlane.

Zagospodarowania terenu budowy wykonuje się co
najmniej w zakresie :



ogrodzenia terenu i wyznaczenia stref

niebezpiecznych



wykonanie dróg, wyjść i przejść dla pieszych



doprowadzenia energii elektrycznej oraz wody,

zwanych << mediami >>, oraz odprowadzania

lub utylizacji ścieków



urządzenia pomieszczeń higieniczno-

sanitarnych i socjalnych



zapewnienia oświetlenia naturalnego i

sztucznego



zapewnienia łączności telefonicznej



urządzenia składowisk materiałów i wyrobów

Teren budowy lub robót

Powinien być w miarę potrzeby
,ogrodzony. Ogrodzenie powinno być
wykonane tak, aby nie stwarzało
zagrożenia dla ludzi. Wysokość ogrodzenia
powinna wynosić co najmniej 1,50 m.
Jeżeli ogrodzenie terenu budowy lub robót
nie jest możliwe, należy oznakować
granice terenu za pomocą tablic
ostrzegawczych, a w razie potrzeby
zapewnić stały dozór.

Strefy niebezpieczne

Strefy niebezpieczne uniemożliwiające dostęp osobom

postronnym wyznacza się przez ich ogrodzenie i oznakowanie.

Strefę niebezpieczną, w której istnieje zagrożenie spadania z

wysokości przedmiotów, ogradza się balustradami.

Przejścia, przejazdy i stanowiska pracy w strefie

niebezpiecznej zabezpiecza się daszkami ochronnymi.

Daszki ochronne powinny znajdować się na wysokości nie

mniejszej niż 2,4 m nad terenem w najniższym miejscu i być

nachylone pod kątek 45 stopni w kierunku źródła zagrożenia.

Pokrycie daszków powinno być szczelne i odporne na

przebicie przez spadające przedmioty. W miejscach przejść i

przejazdów szerokość daszka ochronnego wynosi co najmniej

o 0,5 m więcej z każdej strony niż szerokość przejścia lub

przejazdu.

Używanie daszków ochronnych –
jako rusztowań lub miejsc do
składowania narzędzi, sprzętu,
materiałów jest ZABRONIONE.

Drogi dojazdowe powinny mieć
utwardzaną nawierzchnię i być
oznakowane zgodnie z przepisami o ruchu
na drogach publicznych.
Przejścia dla pieszych powinny być
wyznaczone w miejscach bezpiecznych.

Szerokość drogi przeznaczonej dla pieszych

( droga jednokierunkowa ) powinna wynosić co
najmniej 0,75 m

( droga dwukierunkowa ) – 1,2 m

Przejścia nad zagłębieniami lub obok nich

zaopatrzone w balustrady z poręczą ochronną na

wysokości 1,10 m, deską krawężnikową o

wysokości 0,15 m oraz wypełnieniem przestrzeni

pomiędzy poręczą a deską w sposób

zabezpieczający pracowników przed upadkiem z

wysokości.
Drogi komunikacyjne dla wózków i taczek

usytuowane nad poziomem terenu powyżej 1 m,

również zabezpiecza się balustradą. Nachylenie

dla taczek nie może być większe
niż – 10 %

Przejścia dla pracowników znajdujące się na

pochyłościach o pochyleniu większym niż 15 % należy

zaopatrzyć w listwy umocowane poprzecznie w

odstępach nie mniejszych niż 0,4 m lub schody o

szerokości nie mniejszej niż 0,75 m, co najmniej z

jednostronnym zabezpieczeniu balustradą.

Składowanie materiałów budowlanych tylko w

wyznaczonych miejscach odpowiednio wyrównanych do

poziomu, utwardzonych i odwodnionych, w sposób

zabezpieczający materiał przed przewróceniem,

zsunięciem. Niedozwolone jest opieranie składowanych

materiałów o parkany, budynki, słupy linii

napowietrznych.
0,75 m od ogrodzeń
5,0 m – od stałego stanowiska pracy

Oświetlenie stanowisk pracy,

pomieszczeń i dróg

komunikacyjnych powinno być w

miarę możliwości światłem

dziennym.

ZAOPATRZENIE BUDYNKU W INSTALACJE
WODOCIĄGOWE

Pracodawca , czy właściciel budynku ma

obowiązek zapewnić zbiorowe

zaopatrzenie w wodę zarówno zimną i

ciepłą , zbiorowe odprowadzenie ścieków i

innych nieczystości. Ma też obowiązek

zabezpieczyć budynek poprzez

odprowadzanie wód opadowych.
Pracodawca jest obowiązany zapewnić

dostateczną ilość wody zdatnej do picia

oraz do celów higieniczno-sanitarnych ,

gospodarczych i przeciwpożarowych.

Ilość wody do celów higienicznych przypadająca

dziennie na każdego pracownika jednocześnie

zatrudnionego nie może być mniejsza niż:
120 l – przy pracach w kontakcie z

substancjami szkodliwymi, trującymi lub

zakaźnymi albo powodującymi silne

zabrudzenie pyłami, w tym 90 l w przypadku

korzystania z natrysków
90 l – przy pracach brudzących, wykonywanych

w wysokiej temperaturze lub wymagających

zapewnienia należytej higieny procesów

technologicznych, w tym 60 l w przypadku

korzystania z natrysków
30 l – przy pracach nie wymienionych w

punkcie 1 i 2.

Niezależnie od ilości wody w/w opisanej
należy zapewnić wodę niezbędną do
utrzymania czystości pomieszczeń i
terenu zakładu pracy w ilości co najmniej
1,5 l na dobę na każdy metr kwadratowy
powierzchni podłogi, wymagającej
zmywania, oraz co najmniej 2,5 l na dobę
na każdy metr kwadratowy powierzchni
terenu poza budynkami, wymagającej
polewania ( tereny zielone, utwardzane
ulice, place ).



Instalacja wodociągowa powinna być

zaprojektowana i wykonana w sposób

zapewniający zaopatrzenie w wodę budynku,

zgodnie z jego przeznaczeniem, oraz spełniać

wymagania określone w Polskiej Normie .



Wyroby zastosowane w instalacji wodociągowej

powinny być tak dobrane , aby nie stwarzały

poprzez ich wzajemne oddziaływanie

pogorszenia jakości dostarczanej wody oraz

zmian skracających trwałość tej instalacji.



Miejsca czerpania wody zdatnej do picia

powinny znajdować się nie dalej niż 75 m od

stanowisk pracy.



Powinny być zabezpieczone przed

zanieczyszczeniami lub zakażeniami.

KANALIZACJA ŚCIEKOWA I DESZCZOWA

ścieki – wprowadzane do wód lub do

ziemi są to : wody zużyte, w szczególności

na cele bytowe lub gospodarcze, ciekłe

odchody zwierzęce z wyjątkiem gnojówki

przeznaczonej do rolniczego

wykorzystania, wody opadowe lub

roztopowe pochodzące z powierzchni

zanieczyszczonych o trwałej nawierzchni
( z miast, portów ,terenów

przemysłowych, dróg ,parkingów i inne….)

Instalacja kanalizacyjna budynku powinna
umożliwić odprowadzanie ścieków, a także wód
opadowych z tego budynku, jeżeli nie są one
odprowadzane na teren działki , oraz spełniać
wymagania określone w Polskich Normach
dotyczących tych instalacji.

Instalacja kanalizacyjna budynku , do której są
wprowadzane ścieki nie odpowiadające
warunkom dotyczącym ochrony ziemi i wód
oraz odprowadzania ścieków do sieci
kanalizacyjnej powinna być wyposażona w
urządzenia służące do ich oczyszczania do
stanu zgodnego z przepisami.

INSTALACJA WODOCIĄGOWA PRZECIWPOŻAROWA

Powinna zapewniać możliwość jednoczesnego poboru wody

na jednej kondygnacji budynku;

Powinna być zasilana z zewnętrznej sieci wodociągowej lub

ze zbiorników o odpowiednim zapasie wody do celów

przeciwpożarowych, bezpośrednio albo za pomocą pompy

Hydranty oraz zawory – powinny być umieszczane przy

drogach komunikacji ogólnej, a w szczególności :

- przy wejściach do budynku i klatek schodowych
- przy wejściach na poddasza
- przy wyjściach na przestrzeń otwartą lub przy wyjściach

ewakuacyjnych z pomieszczeń produkcyjnych i

magazynowych, a w szczególności zagrożonych wybuchem.

OCHRONA PRZED HAŁASEM I WIBRACJĄ

Budynek powinien być tak zaprojektowany i wykonany z

takich materiałów i wyrobów oraz w taki sposób, aby nie

stanowił zagrożenia dla higieny i zdrowia użytkowników

lub sąsiadów, w szczególności:



Wydzielania się gazów toksycznych



Obecności szkodliwych pyłów lub gazów w powietrzu:



Niebezpiecznego promieniowania:



Zanieczyszczenia lub zatrucia wody i gleby:



Nieprawidłowego usuwania dymu i spalin oraz

nieczystości i odpadów:



Występowania wilgoci w elementach budowlanych lub

na ich powierzchniach



Niekontrolowanej infiltracji powietrza zewnętrznego i

inne( hałasu )

Budynek i urządzenia z nim

związane powinny być

zaprojektowane i wykonane w taki

sposób, aby poziom hałasu , na

który będą narażeni użytkownicy lub

ludzie znajdujący się w ich

sąsiedztwie, nie stanowił zagrożenia

dla ich zdrowia, a także umożliwił im

pracę , odpoczynek i sen w

zadawalających warunkach

Pomieszczenia w budynkach

mieszkalnych, zamieszkiwania zbiorowego

i użyteczności publicznej należy chronić

przed hałasem:



Zewnętrznym przenikającym do

pomieszczenia spoza budynku



Pochodzącym od instalacji i urządzeń

stanowiących techniczne wyposażenie

budynku



Powietrznym i uderzeniowym,

wytwarzanym przez użytkowników innych

mieszkań, lokali użytkowych lub innych.

W budynku prowadzącym
działalność lub eksploatację należy
kształtować i zabezpieczać go w taki
sposób, aby poziom hałasów i drgań
przenikających z pomieszczeń tego
budynku nie przekraczał wartości
dopuszczalnych.

Budynki należy sytuować w miejscach

najmniej narażonych na czynniki

uciążliwe, a jeżeli one występują i

poziomy ich przekraczają wartości

dopuszczalne należy stosować skuteczne

zabezpieczenia (stosowanie elementów

amortyzujących drgania oraz

osłaniających i ekranujących przed

hałasem, a także racjonalne

rozmieszczenie pomieszczeń w budynku i

zapewnienie wymaganej izolacyjności

przegród zewnętrznych