Wpływ krioterapii

Wpływ krioterapii

miejscowej i

miejscowej i

ciepłolecznictwa na

ciepłolecznictwa na

chorobę zwyrodnieniową

chorobę zwyrodnieniową

stawu biodrowego

stawu biodrowego

Irmina
II SUM Fizjoterapia
Gr. 1

Zarys anatomii

Zarys anatomii



Staw kulisty, panewkowy,
wieloosiowy



Składa się z głowy kości
udowej(3/4 kuli) i panewki
(utworzona przez kość miedniczą)



Panewka otoczona jest obrąbkiem
stawowym



Mocna torebka stawowa,
rozluźniona w lekkim zgięciu,
odwiedzeniu i rotacji zewnętrznej



Unaczynienie- t. okalająca udo
przyśrodkowa i boczna(pierścień
tętniczy) t. pośladkowa dolna i
górna



Unerwienie- n. udowy, n.
zasłonowy, n. kulszowy

2

Zakresy ruchów w stawie

Zakresy ruchów w stawie

Mięśnie biorące udział w

Mięśnie biorące udział w

danym ruchu

danym ruchu



Wyprost ok. 20°

–

Pośladkowy wielki

–

Pośladkowy średni

–

Pośladkowy mały

–

Przywodziciel wielki

–

Półbłoniasty

–

Dwugłowy uda

–

Smukły

–

Gruszkowaty

–

Czworoboczny uda

–

Zasłaniacz zewnętrzny

–

Zasłaniacz wewnętrzny

•

Zgięcie ok. 135°

–

Biodrowo – lędźwiowy

–

Prosty uda

–

Przywodziciel wielki

–

Przywodziciel krótki

–

Pośladkowy średni

–

Pośladkowy mały

–

Krawiecki

–

Napinacz powięzi

szerokiej

–

Przywodziciel krótki

3

Zakresy ruchów w stawie

Zakresy ruchów w stawie

Mięśnie biorące udział w

Mięśnie biorące udział w

danym ruchu

danym ruchu



Odwodzenie: ok.

50°

–

Pośladkowy średni

–

Pośladkowy mały

–

Napinacz powięzi szerokiej

–

Krawiecki



Przywodzenie:

ok. 30°

–

Przywodziciel wielki

–

Przywodziciel długi

–

Przywodziciel krótki

–

Pośladkowy wielki

–

Półbłoniasty

–

Smukły

–

Dwugłowy uda

–

Gruszkowaty

–

Zasłaniacz zewnętrzny

–

Zasłaniacz

wewnętrzny

–

Grzebieniowy

–

Czworoboczny uda

–

Biodrowo-lędźwiowy

4

Zakresy ruchów w stawie

Zakresy ruchów w stawie

Mięśnie biorące udział w

Mięśnie biorące udział w

danym ruchu

danym ruchu



Rotacja zewnętrzna: ok.

45°

–

Gruszkowaty

–

Zasłaniacz zewnętrzny

–

Zasłaniacz wewnętrzny

–

Czworoboczny uda

–

Bliźniaczy górny

–

Bliźniaczy dolny

–

Przywodziciel wielki

–

Przywodziciel długi

–

Przywodziciel krótki

–

Smukły

–

Pośladkowy wielki

–

Pośladkowy mały

–

Pośladkowy średni

–

Grzebieniowy

–

Dwugłowy uda

–

Krawiecki

–

Biodrowo-lędźwiowy



Rotacja

wewnętrzna: ok.

40°

–

pośladkowy mały

–

pośladkowy średni

–

napinacz powięzi

szerokiej

–

przywodziciel wielki

5

Definicja choroby zwyrodnieniowej

Definicja choroby zwyrodnieniowej

stawu

stawu



Wg Keuttnera i Goldberga (1995)

Choroba zwyrodnieniowa to wynik zarówno biologicznych, jak

i mechanicznych zdarzeń, które destabilizują powiązane ze sobą
procesy degradacji i syntezy chrząstki stawowej - chondrocytów
i macierzy pozakomórkowej oraz warstwy podchrzęstnej kości.

Proces ten może być zapoczątkowany przez liczne czynniki. Choroba

obejmuje wszystkie tkanki stawu. Przejawia się morfologicznymi,
biochemicznymi, molekularnymi i biomechanicznymi zmianami
komórek macierzy, które prowadzą do rozmiękania,
włókienkowatości, owrzodzeń i utraty masy chrząstki stawowej,
stwardnienia i zagęszczenia tkanki kostnej, osteofitów i
torbielek podchrzęstnych. Choroba zwyrodnieniowa charakteryzuje
się bólem stawowym, tkliwością, ograniczeniem ruchomości 
stawowej, pojawiającymi się niekiedy wysiękami, procesem
zapalnym, któremu nie towarzyszą objawy układowe.

6

Kolejność zmian

Kolejność zmian

patologicznych w

patologicznych w

chorobie zwyrodnieniowej

chorobie zwyrodnieniowej



Utrata gładkości powierzchni



Zmniejszenie grubości chrząstki



Stymulacja chondrocytów – pojawienie się

blizn



Głębokie ubytki sięgające kości

podchrzęstnej



Zmiany w kości podchrzęstnej – zwiększone

unaczynienie, złamania beleczek,

pogrubienie



Tworzenie wyrośli kostnych



Zaniki mięśni

7

Zdrowy staw i

Zdrowy staw i

powierzchnia stawowa

powierzchnia stawowa

8

Wczesne zmiany

Wczesne zmiany

zwyrodnieniowe

zwyrodnieniowe

9

Zaawansowane zmiany

Zaawansowane zmiany

zwyrodnieniowe

zwyrodnieniowe

10

Końcowe stadium zmian

Końcowe stadium zmian

zwyrodnieniowych

zwyrodnieniowych

11

Coxarthrosis - koksartroza

Coxarthrosis - koksartroza



Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego
(coxarthrosis, koksartroza) polega na przedwczesnym
zużyciu i zwyrodnieniu tkanek tworzących
staw biodrowy (chrząstki stawowej, warstwy
podchrzęstnej kości, płynu stawowego, torebki
stawowej, więzadeł i mięśni). W przebiegu choroby
dochodzi do uszkodzenia chrząstki stawowej,
przebudowy kości z tworzeniem wyrośli kostnych
(osteofity), stwardnienia warstwy podchrzęstnej oraz
do powstawania torbieli podchrzęstnych. Często
dochodzi do zaburzenia funkcji błony maziowej
(wewnętrznej warstwy torebki stawowej). Chorobę
zwyrodnieniową stawu biodrowego charakteryzują
skargi na ból pochodzący ze stawu podczas ruchu i
zmiany stwierdzone badaniem radiologicznym.

12

Przyczyny

Przyczyny

Pierwotna

-idiopatyczna

Nie udaje się ustalić

przyczyny np.

coxatroza

protruzyjna –

głębokie

zanurzenie kości

udowej

w panewce

Wtórna

-

Dysplastyczna

wrodzona dysplazja

stawów biodrowych

-Pourazowa

zwichnięcie urazowe

biodra,

złamanie szyjki kości

udowej,

centralne zwichniecie

stawu biodrowego

-Pozapalna- swoiste

i nieswoiste zapalenia

stawów

13

Podział

Podział

W zależności od kształtu panewki stawu biodrowego
koksartrozę można podzielić na:



koksartrozę z panewką zbyt płytką (dysplastyczna)



koksartrozę z panewką zbyt głęboką (protruzyjna)



koksartrozę z prawidłową panewką

W zależności od stosunku pomiędzy procesem

destrukcji i procesem wytwórczym można

podzielić na:



koksartrozę destrukcyjną uważaną również za postać

martwicy aseptycznej głowy kości udowej dorosłych



koksartrozę hiperostotyczną - z przewagą osteofitów

nad cechami destrukcji. W postaci tej dysfunkcja

kończyny związana jest głównie z ograniczeniem

ruchomości w stawie



postać mieszaną

14

Objawy

Objawy



Ból biodra

◦

Ból wysiłkowy, ciągły, o dużym natężeniu, najczęściej w okolicy

pachwinowej



Ból kolana

◦

W wyniku podrażnienia n. zasłonowego (torebka stawu biodrowego)



Ograniczenie ruchów stawu biodrowego

◦

Ograniczenie odwodzenia i skrętu do wewnątrz



Zaniki mięśniowe

◦

W obrębie uda i pośladka



Przykurcz zgięciowo- przywiedzeniowy

◦

Zgięcie, przywiedzenie oraz rotacja uda na zewnątrz (pozycja

wymuszona)



Ograniczenie sprawności chodu



Różnica długości względnych kończyn dolnych



Sztywność po okresie bezruchu



Bóle nocne



W czasie ruchu zauważalne jest trzeszczenie lub "tarcie”



Dodatni objaw Trendelenburga

◦

U chorych ze zmianami na tle wrodzonej dysplazji biodra

15

Objawy radiologiczne

Objawy radiologiczne



Zwężenie szpary

stawowej



Zagęszczenie struktury

kostnej



Torbiele kostne



Wyrośla kostne



Grzybowate

zniekształcenia głowy

kości udowej



Zdwojenie dna

panewki



Pozorne skrócenie

szyjki kości udowej

16

Profilaktyka

Profilaktyka

W profilaktyce chorób zwyrodnieniowych

najważniejsze są przede wszystkim:

•

prawidłowa masa ciała i prawidłowe żywienie

•

umiarkowana aktywność fizyczna

•

brak nadmiernego obciążania stawów

•

unikanie niepotrzebnego dźwigania ciężarów

•

usuwanie z organizmu przewlekłych ognisk
zakażenia

17

Leczenie

Leczenie



Farmakologiczne

◦

Przeciwbólowe

◦

Przeciwzapalne

◦

Koksyby (inhibitory cyklooksygenazy 2)

◦

Glukozamina

◦

Iniekcje dostawowe sterydów

◦

Hialuroniany

◦

Leki miorelaksacyjne

◦

Steroidy

18

Leczenie

Leczenie



Kinezyterapia

◦

ćwiczenia czynne i bierne (z pełnym obciążeniem kończyny,

częściowym lub bez niego)

◦

ćwiczenia oporowe, izotoniczne, izometryczne,

◦

wyciągi osiowe

◦

PIR

◦

ćwiczenia w basenie

◦

jazda na rowerze stacjonarnym

◦

masaże



Fizykoterapia

◦

Ciepłolecznictwo

◦

Krioterapia

◦

Elektroterapia -jontoforeza (jonoforeza), diatermia krótkofalowa

i magnetoterapia z laseroterapią



Zaopatrzenie ortopedyczne

◦

kołnierze ortopedyczne, sznurówki, gorsety do okresowego

stosowania

◦

stabilizatory np. stawu kolanowego zapobiegające dalszej deformacji

stawu



Leczenie chirurgiczne

19

Ciepłolecznictwo w chorobie

Ciepłolecznictwo w chorobie

zwyrodnieniowej stawu

zwyrodnieniowej stawu

biodrowego

biodrowego



Do najprostszych źródeł przekazujących
organizmowi ciepło w wyniku przewodzenia
należą termofory, poduszki elektryczne czy
woreczki z rozgrzanym piaskiem. Ciepło z tych
urządzeń przenika do organizmu stosunkowo
płytko i raczej nie daje efektów głębokiego
przegrzania. Zabiegi te są powszechnie
stosowane w warunkach domowych.



W warunkach gabinetów fizjoterapeutycznych,
do miejscowego przegrzania stosuje się
parafinę, ciepłe peloidy, diatermię
krótkofalową.

20

Parafinoterapia

Parafinoterapia



W celach leczniczych stosuje się parafinę stałą

chemicznie czystą, dla której temperatura topnienia

wynosi 42-45°C a wykonuje się okłady lub kąpiele z

gorącej parafiny 50-55°C



Parafina zastygając przechodzi w stan stały. Jej cechą

charakterystyczną jest duża pojemność cieplna i

małe przewodnictwo, co pozwala jej długo

utrzymywać ciepło. W trakcie stosowania okładów

parafinowych, ciepło przenika głęboko do tkanek,

podwyższając w znacznym stopniu ich temperaturę.

 



Zabiegi parafinowe można wykonywać w różnych

modyfikacjach. Mogą to być pędzlowania, okłady lub

bezpośrednie kąpiele kończyn (tak zwane "rękawice"

lub "skarpety"), a także maseczki, jak w przypadku

porażenia nerwu twarzowego.

21

Parafinoterapia

Parafinoterapia



Zabiegi trwają zasadniczo od 20 minut do 2 godzin.
Dłuższe trzymanie okładu z parafiny jest bezcelowe, ze
względu na wystudzenie masy parafinowej.



Seria zabiegów parafinowych zlecanych jednorazowo w
liczbie 10-20, powinna być powtarzana nie częściej niż
raz na pół roku. Nadużywanie jest bowiem przyczyną
odwapnienia kości, dlatego należy unikać stosowania
parafinoterapii u dzieci i osób w podeszłym wieku lub ze
stwierdzoną osteoporozą.



Nie powoduje oparzeń, po zetknięciu z suchą skórą
natychmiast krzepnie i tworzy cienką warstwę izolacyjną



Wywołuje przegrzanie skóry i tkanek głębiej położonych



Powoduje czynne przekrwienie i lepsze odżywienie
tkanek

22

Wskazania

Wskazania

Wskazaniami do stosowania parafinoterapii są:



przykurcze stawów;



blizny;



zrosty pooperacyjne;



urazy więzadeł i torebek stawowych (nie wcześniej

niż 2 tygodnie po urazie);



niektóre porażenie nerwów obwodowych;



schorzenia stawów o różnej etiologii;



zmiany zwyrodnieniowe i zniekształcające w

stawach (bez odwapnień)!!!



RZS i ZZSK;



wysiękowe zapalenie opłucnej i dychawica

oskrzelowa;



jako przygotowanie do ćwiczeń.

23

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania

Do przeciwwskazań dodatkowo należą:



odwapnienia - osteoporoza;



czynna gruźlica;



ubytki i owrzodzenia skóry, wypryski;



ostre stany chorobowe;



świeże blizny;



zespół Sudecka;



obrzęki i zaburzenia czucia.

24

Peloidoterapia

Peloidoterapia



Stosuje się borowinę, będącą Używa się jej
do zabiegów w postaci podgrzanej gęstej
papki służącej do okładów. Ponieważ posiada
dużą pojemność cieplną i jest złym
przewodnikiem ciepła, doskonale nadaje się
do stosowania okładów w celu uzyskania
głębokiego przegrzania miejscowego.



Lecznicze działanie zabiegów borowinowych
opiera się na kompleksowym działaniu
czynników cieplnych, mechanicznych i
chemicznych.

25

Wskazania

Wskazania

Zasadniczymi wskazaniami do zabiegów borowinowych

są:



choroby reumatyczne: procesy zwyrodnieniowe

stawów i chrząstek stawowych, gościec

pozastawowy, choroba Bechterewa;



choroby narządu ruchu: stany po urazach kości i

stawów, przewlekłe zapalenia kości, stany pourazowe

tkanek miękkich, ostrogi piętowe, przykurcz

Duputrena;



choroby układu nerwowego: porażenia i niedowłady

spastyczne, choroba Heinego-Medina, rwa kulszowa,

urazowe uszkodzenie nerwów obwodowych;



choroby kobiece: niedorozwój gruczołów mlecznych,

stany zapalne przydatków, pochwy i szyjki macicy,

niedoczynność hormonalna jajników, bezpłodność,

nacieki pooperacyjne, zespół klimakteryczny;



choroby wewnętrzne, w tym choroby układu

oddechowego, przewlekły nieżyt krtani, przewlekłe

choroby przewodu pokarmowego, wątroby i dróg

żółciowych.

26

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania

Stosowanie borowiny jest

przeciwwskazane w:



czynnej gruźlicy płuc i

kostnostawowej,



nowotworach,



niewydolności krążenia,



niewyrównanych wadach serca,



przypadku zawałów,



nadciśnieniu tętniczym oraz zbyt

niskim ciśnieniu,



miażdżycy,



chorobach wrzodowych,



świeżych złamaniach i urazach,



stanach znacznego osłabienia i

wycieńczenia,



ciąży,



zespole Sudecka,



czynnych przetokach i

odleżynach,



niewydolności oddechowej,



zakrzepowym zapaleniu żył,



cukrzycy,



nadczynności tarczycy,



endometriozie,



wszystkich ostrych i

podostrych chorobach

kobiecych,



meno- i metrorrhagii,



przebiegu mięśniaków

macicy,



zaburzeniach

neurowegetatywnych w

obrębie miednicy mniejszej.

27

Działanie peloidów

Działanie peloidów

Działanie termiczne zabiegów borowinowych



bardzo wolnego oddawania ciepła kąpanemu

organizmowi.



łagodny, powolny wzrost temperatury tkanek, zarówno

części korowej, jak i rdzennej.



silniejsze przegrzanie tkanek, uzyskiwane przy

mniejszym odczuwaniu ciepła przez organizm.



nie następuje nagły skurcz naczyń krwionośnych,



zaczerwienienie skóry jest mniejsze lub nawet nie

występuje.



występuje bardzo silne pocenie.



wzrost procesów przemiany materii,



uśmierzenie bólu,



zmniejszenie napięcia mięśniowego



powiększenie zakresu ruchomości w stawach.

Jednocześnie



znacznej utraty wody, co w rezultacie daje rozległe

zmiany w gospodarce wodnej.

28

Działanie mechaniczne zabiegów borowinowych



nacisku ciężkiej masy borowinowej, powodującym

odpływ krwi żylnej i chłonki przy zastojach

obwodowych.



zbliżony jest działaniem do masażu.



ułatwiania wchłaniania się różnych stanów

wysiękowych.



utrzymują ciało w bezruchu, praktycznie w stanie utraty

masy kończyn, co pozwala całkowicie odprężyć się i

uśmierzyć ból.

Działanie chemiczne zabiegów borowinowych



kwasy huminowe, garbniki, żywice, woski, białka, cukry,

aminokwasy i inne związki, działają drażniąco,

ściągająco i przeciwzapalnie na skórę i błony śluzowe.

29

Działanie fizjologiczne zabiegów borowinowych



działanie cieplne.



zwiększenie metabolizmu komórkowego. Ma to duże znaczenie

przede wszystkim w odniesieniu do miejscowych ognisk

zapalnych, ponieważ w ten sposób zostają pobudzone

wszystkie procesy prowadzące do ich likwidacji.



wchłanianiu do krwi i chłonki tych produktów, które utrzymują

stan zapalny oraz usuwaniu ich z organizmu.



zostają wydalone różne substancje, jak sole, tłuszcze,

cholesterol czy kwas moczowy. W ten sposób wydaleniu może

ulec wiele odpadowych produktów przemiany materii.



wchłanianie niektórych składników mineralnych i organicznych

znajdujących się w borowinie. Kwaśny odczyn borowiny oraz

zawarte w niej związki (bituminy i kwasy humusowe), a także

występujące dodatkowo jony żelazowe, glinowe i siarczanowe

mogą działać garbująco, ściągająco lub drażniąco na skórę i

błony śluzowe.



Przeciwbólowe działanie zabiegów borowinowych jest

wynikiem złożonego działania ciepła, czynników fizycznych i

chemicznych.



kojącego i odprężającego działania ciepła wywieranego na

psychikę,



działania rozkurczowego na mięśnie gładkie.



wpływ na czynność gruczołów dokrewnych.

30

Technika zabiegów

Technika zabiegów



Zawijania borowinowe częściowe, okłady

borowinowe



Borowina, w przeciwieństwie do parafiny, raz

podana nie nadaje się do ponownego

zastosowania nawet dla tego samego pacjenta.



Seria zabiegów wynosi od 10 do 20 zabiegów

wykonywanych codziennie lub co drugi dzień.



Czas zabiegu wynosi 10 minut, potem można

go stopniowo wydłużać dochodząc do 20 , a

nawet 30 minut.



Temperatura borowiny- 50 st. C



Po zabiegu wskazany jest wypoczynek w

spokojnej i ciepłej atmosferze.

31

Diatermia krótkofalowa

Diatermia krótkofalowa



Zabieg polegający na przegrzaniu tkanek
pod wpływem pola elektrycznego lub pola
magnetycznego wielkiej częstotliwości.
Daje korzystne wyniki leczenia we
wszystkich schorzeniach, w których celowe
jest stosowanie ciepła. 

32

Działanie

Działanie



rozgrzewające,



rozluźniające,



łagodzenie dolegliwości bólowych,



poprawa ukrwienia i czynności tkanek,



zmniejszanie stanów zapalnych poprzez
wyeliminowanie większości
mikroorganizmów chorobotwórczych,



zwiększenie wchłaniania wysięku zapalnego.

33

Wskazania

Wskazania



leczenie różnego rodzaju podostrych i przewlekłych

stanów zapalnych np. stawów ,



zapalenie okołostawowe,



zapalenie pochewek ścięgnistych,



zapalenie płuc, pęcherza moczowego,



zwyrodnienia kręgosłupa,



nerwobóle i zapalenie nerwów,



przewlekłe zapalenie zatok obocznych nosa, migdałków,

ucha, krtani,



nieżyt oskrzeli,



stan po zapaleniu opłucnej,



odmrożenia,



stany pourazowe,



mięśniobóle,



entezopatie (bolesne zmiany chorobowe przyczepów

ścięgnistych mięśni do kośćca),



zaburzenia czynności dokrewnej jajników.

34

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania



nowotwory,



stany po leczeniu

jonizującym,



epilepsja,



choroby z

przeciwwskazaniem do

ciepła,



gruźlica płuc,



ciąża,



menstruacja,



metale wewnątrz i na

zewnątrz organizmu,



zaburzenia ukrwienia

obwodowego,



skłonność do krwawień

z układu pokarmowego i

dróg oddechowych,



stany z wysoką

gorączką,



wylewy krwawe do

narządów

wewnętrznych,



ropne stany zapalne

ucha środkowego i

pęcherza żółciowego,



obrzęki,



ropnie,



żylaki,



zakrzepowe zapalenie

żył,



rozrusznik serca,



zbyt młody wiek.

35

Promieniowanie

Promieniowanie

podczerwone

podczerwone

Wpływ biologiczny polega na działaniu ciepła.
Powoduje ono:



Poprawę ukrwienia skóry



Rozszerzenie naczyń włosowatych



Lepsze odżywienie tkanek



Lepsze wchłanianie obrzęków i wysięków
stawowych



Podwyższenie progu czucia bólu



Zmniejszenie napięcia mięśni- tonujący
wpływ na układ nerwowy

36

Wskazania

Wskazania



przewlekłe procesy zapalne i reumatyczne stawów



stany pourazowe kończyn



przewlekłe stany zapalne jamy nosowej, zatok

przynosowych, ucha zewnętrznego i stawów żuchwy



przewlekłe i podostre stany zapalne nerwów obwodowych



mięśniobóle



zapalenie nerwów czaszkowych II i VII



półpasiec



odmrożenia



oparzenia



przykurcze



trudno gojące się rany



trądzik różowaty, młodzieńczy



stany po zapaleniu bakteryjnym i uszkodzeniu skóry

promieniami RTG.



przygotowanie do masażu, kinezyterapii i zabiegów z

zastosowaniem prądu.

37

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania



czynna gruźlica płuc



niewyrównane wady zastawkowe



skłonność do krwawień, miesiączka



nadciśnienie tętnicze



ciąża



zaawansowana miażdżyca naczyń krwionośnych oraz

niewydolność krążenia (bezwzględnie przeciwwskazane)



niskie ciśnienie krwi



nowotwory



niewydolność krążenia



miażdżyca



nadczynność tarczycy



obrzęki pochodzenia krążeniowego



skłonności do krwawień



zakrzepowe zapalenie żył



ostre stany zapalne

38

Wykonanie zabiegu

Wykonanie zabiegu



Lampa Sollux- filtr czerwony promieniowanie

podczerwone o długości fali 800-1600 nm., czas

trwania zabiegu -7 minut



odległość lampy od ciała pacjenta od 30 do

50cm, minimum 20cm.



W czasie całego zabiegu należy kontrolować

pacjenta. Skóra powinna być ciepła. Po

minionym czasie zabiegu, wyłącza się lampę i

odsuwa w bezpieczne miejsce. Zaczerwienienie

skóry spowodowane jest rozszerzeniem naczyń

krwionośnych. Jeżeli uzyska się już odczyn to

pacjent przechodzi jak po każdym zabiegu na 30

minut do poczekalni.



Zabiegi powinien brać codziennie lub co dwa dni.

39

Krioterapia miejscowa

Krioterapia miejscowa



Leczenie zimnem polega na miejscowym
obniżeniu temperatury tkanek, co odbywa się
głównie drogą przewodzenia. Pomimo swego
skutecznego działania jest stosowane w
mniejszym zakresie niż leczenie ciepłem.



Zimno w celach leczniczych jest stosowane w
postaci:

◦

zabiegów miejscowych, które mają na celu
obniżenie temperatury skóry, mięśni i stawów;

◦

zabiegów całkowitych, których celem jest ogólne
oziębienie organizmu;

◦

zabiegów kriochirurgicznych, w których dąży się do
nieodwracalnego uszkodzenia patologicznie
zmienionych tkanek.

40



Leczenie zimnem (krioterapia) polega na stosowaniu

temperatur w przedziale 0°C - -160°C, a szczegółowo:



CO

2

- ok. -75°C



ciekły azot – poniżej -160°C

Przykładowe jednostki chorobowe, które można leczyć

zimnem to:



choroby narządu ruchu np. zwyrodnienia



zaburzona odporność immunologiczna



stres, przemęczenie



bóle kręgosłupa



nadwaga i otyłość



niektóre choroby skórne



osteoporoza



urazy typu zwichnięcia



depresja

41

Efekt terapeutyczny i

Efekt terapeutyczny i

wskazania

wskazania

Obniżenie temperatury tkanek powoduje:



zmniejszenie lub uśmierzenie bólu,



zahamowanie stanu zapalnego,



zwolnienie procesów przemiany materii,



zmniejszenie lub ustąpienie obrzęków,



zwolnienie odruchów i zmniejszenie pobudliwości włókien

nerwowych,



zwężenie naczyń oraz ich okresowe rozszerzenie,

przekrwienie czynne,



zwiększenie napięcia mięśniowego (przy krótkim czasie

działania bodźca zimna) oraz obniżenie napięcia mięśniowego

(przy dłuższym działaniu bodźca).

Wskazania



choroby reumatoidalne



kontuzje (zwichnięcia, skręcenia, złamania, naderwania

ścięgna)



dyskopatie, tendopatie, mialgie



obrzęki pooperacyjne



oparzenia

42

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania

Krioterapia miejscowa przeciwwskazana jest w:



stanach zapalnych w przewlekłym okresie

choroby,



nadwrażliwości na zimno,



zespole Raynauda,



zapaleniu pęcherza moczowego i miedniczek

nerkowych,



zapaleniu naczyń,



ciężkich schorzeniach serca i naczyń (silnie

zmniejszona reaktywność naczyń),



stanach wyniszczenia i ogólnego osłabienia,



odmrożeniach,



zespole Sudecka.

43

Wykonanie zabiegu

Wykonanie zabiegu



czas zabiegu 1-2 minuty, max. 3 minuty na
jedną okolicę



obniżeniem temperatury skóry o około 15-
16°C.

Ponieważ obniżenie temperatury w tkankach

utrzymuje się przez około 2-3 godziny po
zabiegu, zabiegi te mogą być wykonywane
kilka razy dziennie - przeciętnie 3 razy
dziennie, najczęściej przed zabiegami
kinezyterapeutycznymi.

44

Działanie:

Działanie:



Zmniejszenie produkcji mediatorów



Blokowanie bramek bólu- zmniejszenie bólu
na drodze odruchowej



Zwiększenie produkcji betaendorfin-
działanie p/bólowe



Zmniejszenie aktywności komórek objętych
zapaleniem- zmniejszenie obrzęku



Zwolnienie przewodnictwa bodźców
z gammamotoneuronów do rdzenia
kręgowego oraz w neuronach ruchowych-
zwiększenie siły i rozluźnienie mięśni

45

46

Dziękuję za

uwagę

47