ZABURZONA ANALIZA i SYNTEZA WZROKOWA ćwiczenia

background image

PROBLEMY Z KOORDYNACJĄ

PROBLEMY Z KOORDYNACJĄ

WZROKOWO-RUCHOWĄ

WZROKOWO-RUCHOWĄ

METODY I TECHNIKI PRACY

METODY I TECHNIKI PRACY

- ĆWICZENIA

- ĆWICZENIA

________________________________

________________________________

ZABURZONA ANALIZA

ZABURZONA ANALIZA

I SYNTEZA WZROKOWA

I SYNTEZA WZROKOWA

- ĆWICZENIA

- ĆWICZENIA

________________________________

________________________________

PROBLEMY Z ORIENTACJĄ

PROBLEMY Z ORIENTACJĄ

PRZESTRZENNĄ

PRZESTRZENNĄ

- ĆWICZENIA

- ĆWICZENIA

Opracowanie: mgr Maria Gos

Opracowanie: mgr Maria Gos

background image

PROBLEMY Z KOORDYNACJĄ

PROBLEMY Z KOORDYNACJĄ

WZROKOWO-RUCHOWĄ

WZROKOWO-RUCHOWĄ

Koordynacja wzrokowo-ruchowa jest niezmiernie

Koordynacja wzrokowo-ruchowa jest niezmiernie

ważnym elementem w procesie nabywania

ważnym elementem w procesie nabywania

umiejętności, a także spełniania kryteriów do

umiejętności, a także spełniania kryteriów do

podjęcia obowiązku szkolnego.

podjęcia obowiązku szkolnego.

Cechuje się przede wszystkim tym, że

Cechuje się przede wszystkim tym, że

dziecko

dziecko

powinno mieć zharmonizowaną pracę ruchów

powinno mieć zharmonizowaną pracę ruchów

gałek ocznych z ruchami całego ciała.

gałek ocznych z ruchami całego ciała.

Koordynacja wzrokowo-ruchowa kształtuje się w

Koordynacja wzrokowo-ruchowa kształtuje się w

całościowym rozwoju psychomotorycznym dziecka

całościowym rozwoju psychomotorycznym dziecka

i nie jest czynnikiem wrodzonym. Dlatego też

i nie jest czynnikiem wrodzonym. Dlatego też

ważne jest, aby od najmłodszych lat dziecko było

ważne jest, aby od najmłodszych lat dziecko było

stymulowane do wszelkiego rodzaju zabaw.

stymulowane do wszelkiego rodzaju zabaw.

W wieku przedszkolnym, tj. od 3 - 6 lat dziecko

W wieku przedszkolnym, tj. od 3 - 6 lat dziecko

bardzo intensywnie doskonali koordynację tułowia i

bardzo intensywnie doskonali koordynację tułowia i

kończyn.

kończyn.

background image

PROBLEMY Z KOORDYNACJĄ

PROBLEMY Z KOORDYNACJĄ

WZROKOWO-RUCHOWĄ

WZROKOWO-RUCHOWĄ

Dzieci, które

Dzieci, które

mają słabo rozwiniętą koordynację wzrokowo-

mają słabo rozwiniętą koordynację wzrokowo-

ruchową,

ruchową,

mogą przejawiać trudności w:

mogą przejawiać trudności w:

-

samoobsłudze, czyli w samodzielnym ubieraniu się,

samoobsłudze, czyli w samodzielnym ubieraniu się,

posługiwaniu się sztućcami;

posługiwaniu się sztućcami;

-

Zabawach grupowych, gdzie trzeba złapać, rzucić, kopnąć,

Zabawach grupowych, gdzie trzeba złapać, rzucić, kopnąć,

np.. Piłkę, woreczek;

np.. Piłkę, woreczek;

-

Rysowaniu, malowaniu, wycinaniu, pisaniu, czytaniu;

Rysowaniu, malowaniu, wycinaniu, pisaniu, czytaniu;

-

Posługiwaniu się narzędziami i przedmiotami codziennego

Posługiwaniu się narzędziami i przedmiotami codziennego

użytku;

użytku;

-

Staniu na jednej nodze, jeździe na rowerze czy hulajnodze.

Staniu na jednej nodze, jeździe na rowerze czy hulajnodze.

-

Dodatkowo w okresie szkolnym mogą pojawić się

Dodatkowo w okresie szkolnym mogą pojawić się

zaburzenia emocjonalne

zaburzenia emocjonalne

,

,

wynikające z problemów w

wynikające z problemów w

kontaktach rówieśniczych.

kontaktach rówieśniczych.

background image

PROBLEMY Z KOORDYNACJĄ

PROBLEMY Z KOORDYNACJĄ

WZROKOWO-RUCHOWĄ

WZROKOWO-RUCHOWĄ

Deficyty w funkcjonowaniu koordynacji wzrokowo-ruchowej

Deficyty w funkcjonowaniu koordynacji wzrokowo-ruchowej

mogą negatywnie wpływać na funkcjonowanie dziecka w

mogą negatywnie wpływać na funkcjonowanie dziecka w

ramach

ramach

rozwoju poznawczego.

rozwoju poznawczego.

Dziecko nie posiada umiejętności w przechodzeniu z

Dziecko nie posiada umiejętności w przechodzeniu z

jednego ruchu do następnego, brak płynności ruchu.

jednego ruchu do następnego, brak płynności ruchu.

Ze względu na brak koordynacji w powiązaniu ruchów

Ze względu na brak koordynacji w powiązaniu ruchów

gałek ocznych z ruchami, np. rąk, dziecko może

gałek ocznych z ruchami, np. rąk, dziecko może

gorzej

gorzej

pisać

pisać

.

.

Pismo dziecka może mieć

Pismo dziecka może mieć

cechy zaburzeń

cechy zaburzeń

grafomotorycznych.

grafomotorycznych.

W znacznym stopniu może ulec u

W znacznym stopniu może ulec u

dziecka

dziecka

pogorszenie funkcji językowych.

pogorszenie funkcji językowych.

Ponieważ zaburzone są funkcje wzrokowe,

Ponieważ zaburzone są funkcje wzrokowe,

dziecko będzie

dziecko będzie

przejawiało problemy związane z analizą i syntezą

przejawiało problemy związane z analizą i syntezą

wzrokową oraz pamięcią wzrokową

wzrokową oraz pamięcią wzrokową

. Może mieć trudności

. Może mieć trudności

z

z

orientacją w przestrzeni,

orientacją w przestrzeni,

jako nakładający się lub

jako nakładający się lub

współwystępujący problem

współwystępujący problem

background image

METODY I TECHNIKI PRACY

METODY I TECHNIKI PRACY

Ćwiczenia usprawniające koordynację wzrokowo-

Ćwiczenia usprawniające koordynację wzrokowo-

ruchową powinny usprawniać funkcje wzrokowe i

ruchową powinny usprawniać funkcje wzrokowe i

ruchowe, a przy tym integrować je w całość.

ruchowe, a przy tym integrować je w całość.

Ważne jest, aby wszystkie proponowane przez nas

Ważne jest, aby wszystkie proponowane przez nas

działania pobudzały do pracy obie funkcje.

działania pobudzały do pracy obie funkcje.

Dla dzieci istotne jest to, aby ręka słuchała oka.

Dla dzieci istotne jest to, aby ręka słuchała oka.

Należy jak najszybciej rozpocząć pracę

Należy jak najszybciej rozpocząć pracę

terapeutyczną, pozytywnie zachęcać dziecko do

terapeutyczną, pozytywnie zachęcać dziecko do

ćwiczeń, które powinny być dostosowane do

ćwiczeń, które powinny być dostosowane do

potrzeb i możliwości dziecka; nie przekraczać limitu

potrzeb i możliwości dziecka; nie przekraczać limitu

czasu oraz terapia powinna przebiegać

czasu oraz terapia powinna przebiegać

systematycznie.

systematycznie.

background image

ĆWICZENIA USPRAWNIAJĄCE KOORDYNACJĘ

ĆWICZENIA USPRAWNIAJĄCE KOORDYNACJĘ

WZROKOWO-RUCHOWĄ

WZROKOWO-RUCHOWĄ

Ćwiczenie: „Sprawne paluszki”

Ćwiczenie: „Sprawne paluszki”

Cele:

Cele:

dziecko śledzi wzrokiem ruch poruszających się przedmiotów,

dziecko śledzi wzrokiem ruch poruszających się przedmiotów,

kontrola ruchu.

kontrola ruchu.

Pomoce:

Pomoce:

3 piłeczki w różnych kolorach.

3 piłeczki w różnych kolorach.

Dziecko układa przed sobą 3 piłeczki. Ułożone są one pionowo w

Dziecko układa przed sobą 3 piłeczki. Ułożone są one pionowo w

stosunku do dziecka i stanowią linie prostą. Dziecko ma za zadanie

stosunku do dziecka i stanowią linie prostą. Dziecko ma za zadanie

odbijać piłeczki naprzemiennie raz palcami prawej ręki, raz lewej ręki.

odbijać piłeczki naprzemiennie raz palcami prawej ręki, raz lewej ręki.

Ruch piłeczek musi przebiegać w jednej wyznaczonej dla każdej

Ruch piłeczek musi przebiegać w jednej wyznaczonej dla każdej

piłeczki linii.

piłeczki linii.

Ćwiczenie: „Ścieżka zajączka”

Ćwiczenie: „Ścieżka zajączka”

Cele:

Cele:

dziecko musi skoordynować pracę nóg, rąk przy kontroli wzroku.

dziecko musi skoordynować pracę nóg, rąk przy kontroli wzroku.

Pomoce:

Pomoce:

woreczki (10 szt.), wiaderko

woreczki (10 szt.), wiaderko

Dziecko samodzielnie układa podwójną ścieżkę z woreczków. Pierwsza

Dziecko samodzielnie układa podwójną ścieżkę z woreczków. Pierwsza

ścieżka powinna być rozmieszczona nieco wyżej od ścieżki drugiej.

ścieżka powinna być rozmieszczona nieco wyżej od ścieżki drugiej.

Woreczki powinny się przeplatać. Dziecko układa ścieżkę z woreczków

Woreczki powinny się przeplatać. Dziecko układa ścieżkę z woreczków

naprzemiennie, wyciągając je z wiaderka, które ze sobą nosi. Do tego

naprzemiennie, wyciągając je z wiaderka, które ze sobą nosi. Do tego

celu wykorzystuje rękę dominującą. Po ułożeniu woreczków dziecko

celu wykorzystuje rękę dominującą. Po ułożeniu woreczków dziecko

skacze między nimi, naśladując ruchy zajączka. Przy skokach podpiera

skacze między nimi, naśladując ruchy zajączka. Przy skokach podpiera

się rączkami o podłogę.

się rączkami o podłogę.

background image

Ćwiczenie:

Ćwiczenie:

„Labirynt”

„Labirynt”

Cele:

Cele:

dziecko musi skoordynować pracę nóg, rąk przy kontroli wzroku,

dziecko musi skoordynować pracę nóg, rąk przy kontroli wzroku,

kontrola układu w przestrzeni.

kontrola układu w przestrzeni.

Pomoce:

Pomoce:

woreczki (15-20 szt.), wiaderko, piłeczki, hula-hoop.

woreczki (15-20 szt.), wiaderko, piłeczki, hula-hoop.

Dziecko samodzielnie układa labirynt w kształcie dużej zawiniętej

Dziecko samodzielnie układa labirynt w kształcie dużej zawiniętej

skorupy ślimaka – forma koła. Woreczki między sobą powinny być

skorupy ślimaka – forma koła. Woreczki między sobą powinny być

rozstawione na ok. 20 cm. Dziecko wykłada woreczki z wiaderka, które

rozstawione na ok. 20 cm. Dziecko wykłada woreczki z wiaderka, które

ze sobą nosi. Po wykonaniu tego zadania wkłada do wiaderka piłeczki

ze sobą nosi. Po wykonaniu tego zadania wkłada do wiaderka piłeczki

(10 szt.). Następnie poruszając się wzdłuż labiryntu, celuje piłeczkami

(10 szt.). Następnie poruszając się wzdłuż labiryntu, celuje piłeczkami

do celu – hula-hoop położonego na podłodze w odległości ok.. 1,5 m od

do celu – hula-hoop położonego na podłodze w odległości ok.. 1,5 m od

labiryntu.

labiryntu.

Ćwiczenie

Ćwiczenie

: „Turlanie”

: „Turlanie”

Cele:

Cele:

koordynacja ruchu z fiksacją wzroku.

koordynacja ruchu z fiksacją wzroku.

Pomoce:

Pomoce:

dwa wiaderka, kolczasta piłeczka, materac.

dwa wiaderka, kolczasta piłeczka, materac.

Dziecko kładzie się na materacu na plecach, nad głową trzyma

Dziecko kładzie się na materacu na plecach, nad głową trzyma

piłeczkę. Po obu stronach materaca postawione są wiaderka. Dziecko

piłeczkę. Po obu stronach materaca postawione są wiaderka. Dziecko

turla się raz w stronę prawego, raz lewego wiaderka. Piłkę trzyma cały

turla się raz w stronę prawego, raz lewego wiaderka. Piłkę trzyma cały

czas nad głową, a obracając się w turlaniu, cały czas kontroluje

czas nad głową, a obracając się w turlaniu, cały czas kontroluje

wzrokiem położenie piłki nad głową. Czynność tę powtarza 6-krotnie.

wzrokiem położenie piłki nad głową. Czynność tę powtarza 6-krotnie.

Następnie turlając się, wykorzystuje tę samą zasadę, wrzuca do

Następnie turlając się, wykorzystuje tę samą zasadę, wrzuca do

wiaderka (raz prawego, raz lewego) piłeczkę. Za każdym razem

wiaderka (raz prawego, raz lewego) piłeczkę. Za każdym razem

dziecko musi samodzielnie wyciągnąć piłkę z wiaderka.

dziecko musi samodzielnie wyciągnąć piłkę z wiaderka.

background image

Ćwiczenie:

Ćwiczenie:

„Skacząca piłeczka”

„Skacząca piłeczka”

Cele:

Cele:

koordynacja ruchu, pamięć sekwencyjna.

koordynacja ruchu, pamięć sekwencyjna.

Pomoce:

Pomoce:

4 małe wiaderka, piłeczka.

4 małe wiaderka, piłeczka.

Dziecko samodzielnie układa przed sobą na podłodze wiaderka w

Dziecko samodzielnie układa przed sobą na podłodze wiaderka w

następującym rozmieszczeniu: 3 wiaderka na górze – w równych

następującym rozmieszczeniu: 3 wiaderka na górze – w równych

odstępach między sobą, 1 wiaderko na dole – bezpośrednio pod

odstępach między sobą, 1 wiaderko na dole – bezpośrednio pod

środkowym wiaderkiem, oczywiście zachowując ten sam odstęp.

środkowym wiaderkiem, oczywiście zachowując ten sam odstęp.

Następnie dziecko ma za zadanie wkładać i od razu wykładać z wiaderka

Następnie dziecko ma za zadanie wkładać i od razu wykładać z wiaderka

piłeczkę.

piłeczkę.

Sekwencyjność ruchu może stanowić następujący układ: z wiaderka na

Sekwencyjność ruchu może stanowić następujący układ: z wiaderka na

dole dziecko wyjmuje i wkłada piłeczki w kolejności występowania

dole dziecko wyjmuje i wkłada piłeczki w kolejności występowania

wiaderek na górze, zaczynając ruch od prawej, raz od lewej strony. Każdą

wiaderek na górze, zaczynając ruch od prawej, raz od lewej strony. Każdą

sekwencję ruchu dziecko powinno powtórzyć 3-krotnie.

sekwencję ruchu dziecko powinno powtórzyć 3-krotnie.

Ćwiczenie:

Ćwiczenie:

„Kolorowe guziki”

„Kolorowe guziki”

Cele:

Cele:

koordynacja ruchu, precyzja ruchu, integracja ruchu przy udziale

koordynacja ruchu, precyzja ruchu, integracja ruchu przy udziale

wzroku

wzroku

Pomoce:

Pomoce:

50 szt. Kolorowych guzików (do terapii pedagogicznej).

50 szt. Kolorowych guzików (do terapii pedagogicznej).

Dziecko układa na podłodze labirynt z guzików. Labirynt ma mieć formę

Dziecko układa na podłodze labirynt z guzików. Labirynt ma mieć formę

abstrakcyjną – według uznania dziecka.

abstrakcyjną – według uznania dziecka.

Ważne jest, aby guziki były precyzyjnie układane blisko siebie. Mogą być

Ważne jest, aby guziki były precyzyjnie układane blisko siebie. Mogą być

dobierane przez dziecko pod względem kolorów lub kształtów.

dobierane przez dziecko pod względem kolorów lub kształtów.

background image

background image

background image

ZABURZONA ANALIZA

ZABURZONA ANALIZA

I SYNTEZA WZROKOWA

I SYNTEZA WZROKOWA

Ćwiczenie:

Ćwiczenie:

„Połącz w pary”

„Połącz w pary”

Na karcie pracy narysowanych jest 6 obrazków. Terapeuta poleca

Na karcie pracy narysowanych jest 6 obrazków. Terapeuta poleca

dziecku ich odnalezienie. Następnie dziecko ma otoczyć każdą

dziecku ich odnalezienie. Następnie dziecko ma otoczyć każdą

odnalezioną parę pętlą. Kolejnym zadaniem ucznia jest głośne

odnalezioną parę pętlą. Kolejnym zadaniem ucznia jest głośne

nazwanie przedmiotów znajdujących się na obrazkach. Można też

nazwanie przedmiotów znajdujących się na obrazkach. Można też

polecić dziecku pokolorowanie jednego czy kilku obrazków.

polecić dziecku pokolorowanie jednego czy kilku obrazków.

Do kogo należy prezent”

Do kogo należy prezent”

W tabeli

W tabeli

narysowanych jest 8 różnych kształtów, każdy z nich

narysowanych jest 8 różnych kształtów, każdy z nich

przewiązany jest wstążką. Poniżej tabeli narysowane są ludziki,

przewiązany jest wstążką. Poniżej tabeli narysowane są ludziki,

których tułów jest identyczny z kształtem prezentu z tabeli.

których tułów jest identyczny z kształtem prezentu z tabeli.

Terapeuta zadaje dziecku pytanie „Do kogo należy prezent?” i

Terapeuta zadaje dziecku pytanie „Do kogo należy prezent?” i

poleca połączyć linią odpowiedni prezent z właściwym ludzikiem.

poleca połączyć linią odpowiedni prezent z właściwym ludzikiem.

Następnie proponuje dziecku pokolorowanie wszystkich ludzików,

Następnie proponuje dziecku pokolorowanie wszystkich ludzików,

nadanie im imion, stworzenie jakiejś historyjki na ich temat.

nadanie im imion, stworzenie jakiejś historyjki na ich temat.

background image

Czego brakuje na obrazku”

Czego brakuje na obrazku”

Na rysunku brakuje sześciu elementów. Terapeuta pyta dziecko, co

Na rysunku brakuje sześciu elementów. Terapeuta pyta dziecko, co

przedstawia obrazek, prosi o opowiedzenie o tym, co widzi. Następnie

przedstawia obrazek, prosi o opowiedzenie o tym, co widzi. Następnie

poleca dziecku odnalezienie i dorysowanie brakujących elementów.

poleca dziecku odnalezienie i dorysowanie brakujących elementów.

Kolejnym etapem pracy jest pokolorowanie całego obrazka.

Kolejnym etapem pracy jest pokolorowanie całego obrazka.

Kartka z kalendarza”

Kartka z kalendarza”

Terapeuta wykorzystuje kolorową kartkę z kalendarza ściennego.

Terapeuta wykorzystuje kolorową kartkę z kalendarza ściennego.

Rozcina ją na kilka kawałków ( w zależności od możliwości dziecka na

Rozcina ją na kilka kawałków ( w zależności od możliwości dziecka na

4,5, 8 lub więcej). Poleca dziecku z kawałków złożyć obrazek – całą

4,5, 8 lub więcej). Poleca dziecku z kawałków złożyć obrazek – całą

kartkę z kalendarza. To ćwiczenie można wykorzystać na różnych

kartkę z kalendarza. To ćwiczenie można wykorzystać na różnych

poziomach, zmieniając liczbę elementów.

poziomach, zmieniając liczbę elementów.

Ukryte owoce”

Ukryte owoce”

W tabelce ukrytych jest 10 owoców. Terapeuta poleca dziecku

W tabelce ukrytych jest 10 owoców. Terapeuta poleca dziecku

odszukać je. Wyrazy są pisane z góry na dół oraz od strony lewej do

odszukać je. Wyrazy są pisane z góry na dół oraz od strony lewej do

prawej. Po odszukaniu poszczególnych wyrazów dziecko ma zakreślić

prawej. Po odszukaniu poszczególnych wyrazów dziecko ma zakreślić

je na kolorowo. Jeśli dziecko ma duże kłopoty ze znalezieniem

je na kolorowo. Jeśli dziecko ma duże kłopoty ze znalezieniem

wyrazów w tabelce, można podać mu nazwy owoców.

wyrazów w tabelce, można podać mu nazwy owoców.

Jakie to litery”

Jakie to litery”

Na ilustracji ukryte są różne litery. Jest ich 8 i są ze sobą „splątane”.

Na ilustracji ukryte są różne litery. Jest ich 8 i są ze sobą „splątane”.

Terapeuta poleca dziecku uważne przyjrzenie się i odczytanie

Terapeuta poleca dziecku uważne przyjrzenie się i odczytanie

wszystkich liter. Każdą z nich należy zaznaczyć innym kolorem.

wszystkich liter. Każdą z nich należy zaznaczyć innym kolorem.

background image

Jakie to cyfry”

Jakie to cyfry”

Na ilustracji ukryte są cyfry od 1 do 9. Są ze sobą „splątane”.

Na ilustracji ukryte są cyfry od 1 do 9. Są ze sobą „splątane”.

Terapeuta poleca dziecku uważne przyjrzenie się i odczytanie

Terapeuta poleca dziecku uważne przyjrzenie się i odczytanie

wszystkich cyfr. Każdą z nich należy zaznaczyć innym kolorem.

wszystkich cyfr. Każdą z nich należy zaznaczyć innym kolorem.

Układanie puzzli”

Układanie puzzli”

Terapeuta wykorzystuje posiadane przez siebie puzzle. Ich wielkość,

Terapeuta wykorzystuje posiadane przez siebie puzzle. Ich wielkość,

liczba elementów zależą od możliwości dziecka. W przyp., kiedy

liczba elementów zależą od możliwości dziecka. W przyp., kiedy

dziecko napotka trudności, zacznie się zniechęcać, chce przerwać

dziecko napotka trudności, zacznie się zniechęcać, chce przerwać

pracę, należy zachęcić je do jej kontynuacji. To ćwiczenie można

pracę, należy zachęcić je do jej kontynuacji. To ćwiczenie można

wykorzystać na różnych poziomach, zmieniając liczbę elementów.

wykorzystać na różnych poziomach, zmieniając liczbę elementów.

Co do czego pasuje”

Co do czego pasuje”

Terapeuta ma do dyspozycji obrazki przedstawiające rożne

Terapeuta ma do dyspozycji obrazki przedstawiające rożne

przedmioty. Poleca dziecku podzielenie ich na grupy. Zadaje dziecku

przedmioty. Poleca dziecku podzielenie ich na grupy. Zadaje dziecku

pytanie: „Co do czego pasuje?” Kiedy dziecku już powie, w jaki

pytanie: „Co do czego pasuje?” Kiedy dziecku już powie, w jaki

sposób zamierza pogrupować obrazki, jakimi kryteriami się

sposób zamierza pogrupować obrazki, jakimi kryteriami się

kierowało, terapeuta prosi je o wycięcie obrazków i naklejenie już

kierowało, terapeuta prosi je o wycięcie obrazków i naklejenie już

pogrupowanych na oddzielną kartkę. Dziecko nazywa najpierw

pogrupowanych na oddzielną kartkę. Dziecko nazywa najpierw

poszczególne przedmioty, następnie całą grupę przedmiotów, które

poszczególne przedmioty, następnie całą grupę przedmiotów, które

wybrało.

wybrało.

background image

Rozsypanka sylabowa I –sylaby otwarte”

Rozsypanka sylabowa I –sylaby otwarte”

Terapeuta poleca dziecku głośne, wyraźne przeczytanie zapisanych

Terapeuta poleca dziecku głośne, wyraźne przeczytanie zapisanych

sylab. Z niektórych sylab można utworzyć wyrazy ( w pierwszym

sylab. Z niektórych sylab można utworzyć wyrazy ( w pierwszym

rzędzie z dwóch, w drugim rzędzie z dwóch lub trzech sylab). Po

rzędzie z dwóch, w drugim rzędzie z dwóch lub trzech sylab). Po

rozpoznaniu wyrazu zadaniem dziecka jest zapisanie go w linijkach

rozpoznaniu wyrazu zadaniem dziecka jest zapisanie go w linijkach

zamieszczonych poniżej. Ćwiczenie można rozszerzyć. Można

zamieszczonych poniżej. Ćwiczenie można rozszerzyć. Można

zaproponować dziecku utworzenie zdań z powstałymi wyrazami.

zaproponować dziecku utworzenie zdań z powstałymi wyrazami.

Rozsypanka sylabowa II –sylaby otwarte”

Rozsypanka sylabowa II –sylaby otwarte”

Osoba prowadząca poleca dziecku głośne, wyraźne przeczytanie

Osoba prowadząca poleca dziecku głośne, wyraźne przeczytanie

co drugiej z szeregu zaproponowanych sylab. Dziecko ma

co drugiej z szeregu zaproponowanych sylab. Dziecko ma

rozpocząć czytanie od pierwszej sylaby w rzędzie. Z niektórych

rozpocząć czytanie od pierwszej sylaby w rzędzie. Z niektórych

sylab powstaną wyrazy ( w pierwszym rzędzie z dwóch sylab, w

sylab powstaną wyrazy ( w pierwszym rzędzie z dwóch sylab, w

drugim rzędzie z dwóch lub trzech sylab).

drugim rzędzie z dwóch lub trzech sylab).

Po rozpoznaniu wyrazu zadaniem dziecka jest zapisanie go w

Po rozpoznaniu wyrazu zadaniem dziecka jest zapisanie go w

linijkach zamieszczonych poniżej. Ćwiczenie można rozszerzyć.

linijkach zamieszczonych poniżej. Ćwiczenie można rozszerzyć.

Można zaproponować dziecku utworzenie zdań z powstałymi

Można zaproponować dziecku utworzenie zdań z powstałymi

wyrazami.

wyrazami.

background image

SŁABA PAMIĘĆ WZROKOWA

SŁABA PAMIĘĆ WZROKOWA

Ćwiczenie: „Zapamiętywanie wzorów”

Ćwiczenie: „Zapamiętywanie wzorów”

Terapeuta pokazuje dziecku po kolei rysunki z karty pracy i poleca

Terapeuta pokazuje dziecku po kolei rysunki z karty pracy i poleca

mu dokładnie przyjrzeć się i zapamiętać to, co widzi. Dziecko na

mu dokładnie przyjrzeć się i zapamiętać to, co widzi. Dziecko na

obejrzenie i zapamiętanie rysunku ma 1 min. Następnie terapeuta

obejrzenie i zapamiętanie rysunku ma 1 min. Następnie terapeuta

zakrywa rysunek. Dziecko ma jak najdokładniej narysować w

zakrywa rysunek. Dziecko ma jak najdokładniej narysować w

zeszycie to, co zobaczyły (również wielkość rysunku). Następnie

zeszycie to, co zobaczyły (również wielkość rysunku). Następnie

terapeuta pokazuje dziecku kolejny rysunek i postępuje, jak

terapeuta pokazuje dziecku kolejny rysunek i postępuje, jak

poprzednio.

poprzednio.

Ćwiczenie: „Zapamiętaj kolory klocków”

Ćwiczenie: „Zapamiętaj kolory klocków”

Terapeuta pokazuje dziecku 4 klocki tej samej wielkości w różnych

Terapeuta pokazuje dziecku 4 klocki tej samej wielkości w różnych

kolorach. Dziecko ma swój komplet klocków. Przygląda się im i

kolorach. Dziecko ma swój komplet klocków. Przygląda się im i

stara się zapamiętać kolory. Następnie terapeuta zakrywa klocki i

stara się zapamiętać kolory. Następnie terapeuta zakrywa klocki i

prosi dziecko, żeby wybrało ze swojego kompletu klocki w takich

prosi dziecko, żeby wybrało ze swojego kompletu klocki w takich

kolorach, jakie zapamiętało. Dziecko nazywa kolory. Jeżeli

kolorach, jakie zapamiętało. Dziecko nazywa kolory. Jeżeli

możliwości dziecka na to pozwalają, liczbę klocków można

możliwości dziecka na to pozwalają, liczbę klocków można

zwiększyć.

zwiększyć.

background image

SŁABA PAMIĘĆ WZROKOWA

SŁABA PAMIĘĆ WZROKOWA

c.d.

c.d.

Ćwiczenie: „Zapamiętaj przedmioty”

Ćwiczenie: „Zapamiętaj przedmioty”

Terapeuta prezentuje dziecku 3 (lub więcej, w zależności od

Terapeuta prezentuje dziecku 3 (lub więcej, w zależności od

możliwości dziecka) przedmioty. Mogą to być przedmioty codziennego

możliwości dziecka) przedmioty. Mogą to być przedmioty codziennego

użytku, zabawki. Dziecko przygląda się im przez 1 min. Następnie

użytku, zabawki. Dziecko przygląda się im przez 1 min. Następnie

terapeuta zakrywa przedmioty i poleca dziecku powiedzieć, co

terapeuta zakrywa przedmioty i poleca dziecku powiedzieć, co

widziało. Prosi też o podanie szczegółów dotyczących wyglądu

widziało. Prosi też o podanie szczegółów dotyczących wyglądu

poszczególnych przedmiotów.

poszczególnych przedmiotów.

Ćwiczenie „Co się zmieniło”

Ćwiczenie „Co się zmieniło”

Terapeuta pokazuje dziecku 3 (lub więcej, w zależności od możliwości

Terapeuta pokazuje dziecku 3 (lub więcej, w zależności od możliwości

dziecka) przedmioty. Mogą to być przedmioty codziennego użytku,

dziecka) przedmioty. Mogą to być przedmioty codziennego użytku,

zabawki. Dziecko przygląda się tym przedmiotom.

zabawki. Dziecko przygląda się tym przedmiotom.

Wariant I:

Wariant I:

Następnie terapeuta zasłania przedmioty, zmienia ich ułożenie,

Następnie terapeuta zasłania przedmioty, zmienia ich ułożenie,

tj. kolejność w rzędzie, odkrywa i pyta dziecko, co się zmieniło?

tj. kolejność w rzędzie, odkrywa i pyta dziecko, co się zmieniło?

Wariant II:

Wariant II:

Następnie terapeuta zasłania przedmioty i dokłada jakiś inny

Następnie terapeuta zasłania przedmioty i dokłada jakiś inny

przedmiot. Pyta dziecko, co się zmieniło, co przybyło?

przedmiot. Pyta dziecko, co się zmieniło, co przybyło?

Wariant III:

Wariant III:

Następnie terapeuta zasłania przedmioty, zmienia ich

Następnie terapeuta zasłania przedmioty, zmienia ich

kolejność i dokłada jakiś inny przedmiot. Pyta dziecko, co się zmieniło,

kolejność i dokłada jakiś inny przedmiot. Pyta dziecko, co się zmieniło,

co przybyło?

co przybyło?

background image

SŁABA PAMIĘĆ WZROKOWA

SŁABA PAMIĘĆ WZROKOWA

c.d.

c.d.

Ćwiczenie: „Zapamiętywanie liter”

Ćwiczenie: „Zapamiętywanie liter”

Terapeuta poleca dziecku przyjrzeć się zestawom liter. Następnie prosi

Terapeuta poleca dziecku przyjrzeć się zestawom liter. Następnie prosi

o głośne przeczytanie jednego zestawu liter. Dziecko ma zapamiętać

o głośne przeczytanie jednego zestawu liter. Dziecko ma zapamiętać

litery w takiej kolejności, jak są zapisane. Dziecko zapamiętuje po

litery w takiej kolejności, jak są zapisane. Dziecko zapamiętuje po

jednym zestawie. Przygląda im się tak długo, jak potrzebuje. Kiedy

jednym zestawie. Przygląda im się tak długo, jak potrzebuje. Kiedy

dziecko sygnalizuje, że jest już gotowe, terapeuta poleca mu napisać

dziecko sygnalizuje, że jest już gotowe, terapeuta poleca mu napisać

zapamiętane litery na kartce. Ciągi liter można zwiększać w zależności

zapamiętane litery na kartce. Ciągi liter można zwiększać w zależności

od możliwości dziecka.

od możliwości dziecka.

Ćwiczenie: „Memory”

Ćwiczenie: „Memory”

Memory” polega na wyszukiwaniu par obrazków. Liczba obrazków

Memory” polega na wyszukiwaniu par obrazków. Liczba obrazków

zależy od możliwości dziecka. Gra ta może być wykorzystywana na

zależy od możliwości dziecka. Gra ta może być wykorzystywana na

różnych poziomach.

różnych poziomach.

Ćwiczenie: „Ciągi wyrazów”

Ćwiczenie: „Ciągi wyrazów”

Zadaniem dziecka jest zapamiętanie ciągu wyrazów. Wyrazy te tworzą

Zadaniem dziecka jest zapamiętanie ciągu wyrazów. Wyrazy te tworzą

zestaw wyrazów z tej samej dziedziny. Terapeuta prosi dziecko o głośne

zestaw wyrazów z tej samej dziedziny. Terapeuta prosi dziecko o głośne

przeczytanie jednego ciągu wyrazów. Może przeczytać kilkakrotnie.

przeczytanie jednego ciągu wyrazów. Może przeczytać kilkakrotnie.

Następnie zasłania wyrazy, a dziecko ma je napisać z pamięci.

Następnie zasłania wyrazy, a dziecko ma je napisać z pamięci.

background image

ORIENTACJA PRZESTRZENNA

ORIENTACJA PRZESTRZENNA

Orientacja przestrzenna

Orientacja przestrzenna

jest złożonym

jest złożonym

procesem, w wyniku którego człowiek uzyskuje i

procesem, w wyniku którego człowiek uzyskuje i

posiada świadomość własnego ciała,

posiada świadomość własnego ciała,

świadomość położenia swojego ciała w

świadomość położenia swojego ciała w

stosunku do otaczającej go przestrzeni, rozumie

stosunku do otaczającej go przestrzeni, rozumie

i faktycznie wykorzystuje wiedzę o stosunkach

i faktycznie wykorzystuje wiedzę o stosunkach

przestrzennych zachodzących między własnym

przestrzennych zachodzących między własnym

ciałem a innymi osobami czy obiektami.

ciałem a innymi osobami czy obiektami.

Podstawą prawidłowej orientacji przestrzennej

Podstawą prawidłowej orientacji przestrzennej

jest

jest

prawidłowy rozwój schematu ciała.

prawidłowy rozwój schematu ciała.

Warunkiem tego jest adekwatne poznanie i

Warunkiem tego jest adekwatne poznanie i

odczuwanie siebie jako niezależnej jednostki,

odczuwanie siebie jako niezależnej jednostki,

czyli prawidłowo poznane i utrwalone

czyli prawidłowo poznane i utrwalone

„ja”

„ja”

background image

ORIENTACJA PRZESTRZENNA

ORIENTACJA PRZESTRZENNA

Układami zmysłowymi, których kształtowanie

Układami zmysłowymi, których kształtowanie

rozpoczyna się już w okresie prenatalnym i które

rozpoczyna się już w okresie prenatalnym i które

maja ogromne znaczenie w tworzeniu się „ja”, a

maja ogromne znaczenie w tworzeniu się „ja”, a

następnie schematu ciała i orientacji przestrzennej

następnie schematu ciała i orientacji przestrzennej

są:

są:

-

-

zmysł dotyku, zmysł wzroku, zmysł słuchu, zmysł

zmysł dotyku, zmysł wzroku, zmysł słuchu, zmysł

równowagi i propriocepcja.

równowagi i propriocepcja.

Zmysł dotyku

Zmysł dotyku

- obserwuje się, że prowadzenie

- obserwuje się, że prowadzenie

stymulacji w kierunku poszerzenia wrażliwości

stymulacji w kierunku poszerzenia wrażliwości

czuciowej, również po urodzeniu dziecka, ma

czuciowej, również po urodzeniu dziecka, ma

pozytywny wpływ nie tylko na kształtowanie się

pozytywny wpływ nie tylko na kształtowanie się

samej wrażliwości czuciowej, lecz na ogólny rozwój

samej wrażliwości czuciowej, lecz na ogólny rozwój

mózgu.

mózgu.

background image

ORIENTACJA PRZESTRZENNA

ORIENTACJA PRZESTRZENNA

Zmysł wzroku

Zmysł wzroku

– układ wzrokowy uzyskuje w pełni

– układ wzrokowy uzyskuje w pełni

dojrzałość w efekcie wielokrotnych i wielorakich

dojrzałość w efekcie wielokrotnych i wielorakich

doświadczeń czy wrażeń wzrokowych.

doświadczeń czy wrażeń wzrokowych.

Zmysł słuchu

Zmysł słuchu

– zdolności słuchowe wykazują wyjątkową

– zdolności słuchowe wykazują wyjątkową

plastyczność i pozostają podatne na kształtowanie u

plastyczność i pozostają podatne na kształtowanie u

dzieci nawet w młodszym wieku szkolnym.

dzieci nawet w młodszym wieku szkolnym.

Zmysł równowagi

Zmysł równowagi

– aparat przedsionkowy umożliwia

– aparat przedsionkowy umożliwia

gromadzenie wielu doznań sensorycznych, a te

gromadzenie wielu doznań sensorycznych, a te

odgrywają ważną rolę w rozwoju funkcji czuciowych,

odgrywają ważną rolę w rozwoju funkcji czuciowych,

ruchowych i umysłowych.

ruchowych i umysłowych.

Czucie proprioceptywne

Czucie proprioceptywne

– czyli głębokie, wewnętrzne,

– czyli głębokie, wewnętrzne,

opiera się na informacjach płynących ze stawów,

opiera się na informacjach płynących ze stawów,

ścięgien, mięśni.

ścięgien, mięśni.

Dzięki temu zmysłowi wiemy, jak

Dzięki temu zmysłowi wiemy, jak

ułożone są nasze kończyny bez udziału wzroku. W

ułożone są nasze kończyny bez udziału wzroku. W

przypadku niewystarczającej ilości informacji

przypadku niewystarczającej ilości informacji

proprioceptywnych, wzrok kompensuje częściow te braki.

proprioceptywnych, wzrok kompensuje częściow te braki.

background image

PROBLEMY Z ORIENTACJĄ

PROBLEMY Z ORIENTACJĄ

PRZESTRZENNĄ

PRZESTRZENNĄ

Prawidłowy rozwój orientacji przestrzennej jest

Prawidłowy rozwój orientacji przestrzennej jest

wypadkową wielozmysłowych doświadczeń dziecka,

wypadkową wielozmysłowych doświadczeń dziecka,

gromadzonych na przestrzeni czasu i związanych ze

gromadzonych na przestrzeni czasu i związanych ze

świadomym zaangażowaniem dziecka.

świadomym zaangażowaniem dziecka.

Indywidualny program powinien opierać się na

Indywidualny program powinien opierać się na

przeprowadzonej obserwacji, opartej na podstawowych

przeprowadzonej obserwacji, opartej na podstawowych

prawidłowościach rozwojowych:

prawidłowościach rozwojowych:

- wyodrębnianie i kształtowanie się poczucia „ja”

- wyodrębnianie i kształtowanie się poczucia „ja”

- świadomość obrazu ciała;

- świadomość obrazu ciała;

- ocena położenia przedmiotu do siebie – od siebie;

- ocena położenia przedmiotu do siebie – od siebie;

- ocena położenia bodźca w stosunku do drugiej osoby

- ocena położenia bodźca w stosunku do drugiej osoby

- ocena stosunków przestrzennych między obiektami i w

- ocena stosunków przestrzennych między obiektami i w

obrębie obiektów, w przestrzeni pozaosobistej.

obrębie obiektów, w przestrzeni pozaosobistej.

background image

Najczęściej obserwowane objawy, które mogą wskazywać

Najczęściej obserwowane objawy, które mogą wskazywać

na zaburzenia w schemacie i orientacji przestrzennej:

na zaburzenia w schemacie i orientacji przestrzennej:

- brak zdecydowania we wskazywaniu na polecenie

- brak zdecydowania we wskazywaniu na polecenie

poszczególnych części ciała;

poszczególnych części ciała;

-

Mylenie kierunków góra – dół, do siebie – od siebie, z tyłu

Mylenie kierunków góra – dół, do siebie – od siebie, z tyłu

– z przodu;

– z przodu;

-

Mylenie stron ciała prawa – lewa

Mylenie stron ciała prawa – lewa

-

Niewykonywanie poleceń zawierających przyimki

Niewykonywanie poleceń zawierających przyimki

określające stosunki przestrzenne;

określające stosunki przestrzenne;

-

Kopiowanie bez zachowania odp. kierunków;

Kopiowanie bez zachowania odp. kierunków;

-

Nieprawidłowe planowanie układów przestrzennych i na

Nieprawidłowe planowanie układów przestrzennych i na

płaszczyźnie;

płaszczyźnie;

-

Mylenie kierunku czytania i pisania;

Mylenie kierunku czytania i pisania;

-

Lustrzane pismo;

Lustrzane pismo;

-

Problemy z zapamiętywaniem miejsca;

Problemy z zapamiętywaniem miejsca;

-

Niechęć do zabaw konstrukcyjnych

Niechęć do zabaw konstrukcyjnych

-

Brak wyobraźni przestrzennej

Brak wyobraźni przestrzennej

background image

DYSPRAKSJA ROZWOJOWA

DYSPRAKSJA ROZWOJOWA

Problemy ze schematem ciała i orientacją

Problemy ze schematem ciała i orientacją

przestrzenną są również osią zaburzeń

przestrzenną są również osią zaburzeń

określanych jako

określanych jako

dyspraksja.

dyspraksja.

Dzieci z dyspraksją rozwojową mają

Dzieci z dyspraksją rozwojową mają

problem z planowaniem i wykonywaniem

problem z planowaniem i wykonywaniem

złożonych zadań ruchowych. Wyróżniamy

złożonych zadań ruchowych. Wyróżniamy

dwa typy:

dwa typy:

1.

1.

Dyspraksja rozwojowa

Dyspraksja rozwojowa

– obejmuje

– obejmuje

zaburzenia rozwoju koordynacji.

zaburzenia rozwoju koordynacji.

2.

2.

Dyspraksja werbalna

Dyspraksja werbalna

– obejmuje

– obejmuje

zaburzenia rozwoju mowy.

zaburzenia rozwoju mowy.

background image

METODY USPRAWNIANIA

METODY USPRAWNIANIA

ORIENTACJI PRZESTRZENNEJ

ORIENTACJI PRZESTRZENNEJ

W przeprowadzonych zajęciach

W przeprowadzonych zajęciach

terapeutycznych dostarczamy dziecku

terapeutycznych dostarczamy dziecku

doświadczeń z zakresu funkcji:

doświadczeń z zakresu funkcji:

ruchowych,

ruchowych,

czuciowych, percepcyjnych i umysłowych.

czuciowych, percepcyjnych i umysłowych.

Terapia jest poprzedzona wywiadem,

Terapia jest poprzedzona wywiadem,

badaniem i obserwacja opartą na 3 zasadach:

badaniem i obserwacja opartą na 3 zasadach:

1.

1.

Układania dla każdego dziecka

Układania dla każdego dziecka

indywidualnego programu wynikającego z

indywidualnego programu wynikającego z

jego specyficznych zaburzeń;

jego specyficznych zaburzeń;

2.

2.

Stopniowania trudności;

Stopniowania trudności;

3.

3.

Systematyczności zajęć.

Systematyczności zajęć.

background image

Ćwiczenia

Ćwiczenia

Wszystkie ćwiczenia należy wykonywać

Wszystkie ćwiczenia należy wykonywać

aktywnie z dzieckiem, aby mogło również uczyć

aktywnie z dzieckiem, aby mogło również uczyć

się przez

się przez

naśladowanie

naśladowanie

.

.

Ćwiczenia kształtujące orientację w

Ćwiczenia kształtujące orientację w

schemacie własnego ciała i orientację

schemacie własnego ciała i orientację

przestrzenną:

przestrzenną:

Ćwiczenie:

Ćwiczenie:

„Nasłuchiwanie bicia serca”

„Nasłuchiwanie bicia serca”

Cel

Cel

:

:

utrwalenie świadomości stron ciała.

utrwalenie świadomości stron ciała.

Kształtowanie odczuwania własnego ciała dziecko

Kształtowanie odczuwania własnego ciała dziecko

rozpoczyna od odczuwania i nasłuchiwania własnego

rozpoczyna od odczuwania i nasłuchiwania własnego

serca. Każda aktywność pobudzająca bicie serca

serca. Każda aktywność pobudzająca bicie serca

powinna być skontrolowana przez dziecko poprzez

powinna być skontrolowana przez dziecko poprzez

położenie ręki na sercu, aby sprawdzić jego rytm. Jest

położenie ręki na sercu, aby sprawdzić jego rytm. Jest

to okazja do określenia strony ciała, po której jest serce.

to okazja do określenia strony ciała, po której jest serce.

background image

Ćwiczenia kształtujące orientację w

Ćwiczenia kształtujące orientację w

schemacie własnego ciała i orientację

schemacie własnego ciała i orientację

przestrzenną c.d.:

przestrzenną c.d.:

Ćwiczenie:

Ćwiczenie:

„Ściskanie piłeczek”

„Ściskanie piłeczek”

Cel:

Cel:

świadoma kontrola napięcia mięśniowego

świadoma kontrola napięcia mięśniowego

w obrębie dłoni.

w obrębie dłoni.

Pomoce

Pomoce

:

:

2 miękkie piłeczki wielkością

2 miękkie piłeczki wielkością

dostosowane do dłoni dziecka.

dostosowane do dłoni dziecka.

Przebieg ćwiczeń:

Przebieg ćwiczeń:

Dziecko ściska piłeczki raz jedną, raz drugą dłonią,

Dziecko ściska piłeczki raz jedną, raz drugą dłonią,

liczymy głośno razem z dzieckiem do 10 i kontrolujemy,

liczymy głośno razem z dzieckiem do 10 i kontrolujemy,

czy ściskanie piłeczek jest naprzemienne.

czy ściskanie piłeczek jest naprzemienne.

Dziecko ściska piłeczki w obu dłoniach jednocześnie,

Dziecko ściska piłeczki w obu dłoniach jednocześnie,

liczymy głosno razem z dzieckiem i kontrolujemy, czy

liczymy głosno razem z dzieckiem i kontrolujemy, czy

ściskanie piłeczek jest jednoczesne.

ściskanie piłeczek jest jednoczesne.

background image

Ćwiczenia równoważne

Ćwiczenia równoważne

Cel:

Cel:

doskonalenie poczucia równowagi i grawitacji.

doskonalenie poczucia równowagi i grawitacji.

Prowokowanie dziecka do pokonywania trudności

Prowokowanie dziecka do pokonywania trudności

związanych z utrzymaniem równowagi zmusza je do

związanych z utrzymaniem równowagi zmusza je do

koncentrowania się na własnej osi ciała i powoduje

koncentrowania się na własnej osi ciała i powoduje

wzmocnienie odczuwania poszczególnych części ciała

wzmocnienie odczuwania poszczególnych części ciała

.

.

Przykłady ćwiczeń:

Przykłady ćwiczeń:

-

Chodzenie (kroczenie) po rozłożonej na podłodze skakance lub wąskiej

Chodzenie (kroczenie) po rozłożonej na podłodze skakance lub wąskiej

ławeczce, ćwiczenie dziecko może rozpocząć od chodzenia po linii

ławeczce, ćwiczenie dziecko może rozpocząć od chodzenia po linii

narysowanej na podłodze, 2-3 powtórzenia, przodem – tyłem;

narysowanej na podłodze, 2-3 powtórzenia, przodem – tyłem;

-

Chodzenie stopka za stopką, 2-3 powtórzenia, przodem-tyłem;

Chodzenie stopka za stopką, 2-3 powtórzenia, przodem-tyłem;

-

Zabawa w jaskółkę, głośno liczymy, jak długo dziecko utrzymuje

Zabawa w jaskółkę, głośno liczymy, jak długo dziecko utrzymuje

pozycje;

pozycje;

-

Chodzenie po krawężnikach, przodem – tyłem;

Chodzenie po krawężnikach, przodem – tyłem;

-

Balansowanie w pozycji siedzącej na dużej piłce;

Balansowanie w pozycji siedzącej na dużej piłce;

-

Chodzenie na palcach i na piętach, odliczamy głośno razem z

Chodzenie na palcach i na piętach, odliczamy głośno razem z

dzieckiem po 10 kroków, przodem – tyłem;

dzieckiem po 10 kroków, przodem – tyłem;

-

Chodzenie po linii ósemki, chodzenie po spirali.

Chodzenie po linii ósemki, chodzenie po spirali.

background image

Ćwiczenie:

Ćwiczenie:

„Naśladowanie ruchów”

„Naśladowanie ruchów”

Cel:

Cel:

świadoma kontrola ruchu ciała i jego położenia

świadoma kontrola ruchu ciała i jego położenia

w przestrzeni.

w przestrzeni.

Prowadzący staje z dzieckiem twarzą w twarz i poleca

Prowadzący staje z dzieckiem twarzą w twarz i poleca

naśladowanie ruchów dokładnie tak, jak odbicie w lustrze.

naśladowanie ruchów dokładnie tak, jak odbicie w lustrze.

Ważne jest, aby ruchy dziecka były płynne. Prowadzący

Ważne jest, aby ruchy dziecka były płynne. Prowadzący

wykonuje ruchy bardzo powoli i zachęca dziecko, aby

wykonuje ruchy bardzo powoli i zachęca dziecko, aby

wykonywało ćwiczenie w tym samym tempie razem z nim:

wykonywało ćwiczenie w tym samym tempie razem z nim:

-

Wyciagnięcie ramion w przód, do góry, w bok ( 5 razy)

Wyciagnięcie ramion w przód, do góry, w bok ( 5 razy)

-

Wyprostowane ramiona w bok, krążenia ramion do przodu /

Wyprostowane ramiona w bok, krążenia ramion do przodu /

do tyłu (powtórzyć 5 razy);

do tyłu (powtórzyć 5 razy);

-

Wysunięcia prawej / lewej nogi do przodu, do tyłu, w bok

Wysunięcia prawej / lewej nogi do przodu, do tyłu, w bok

(powtórzyć 5 razy);

(powtórzyć 5 razy);

-

Rysowanie na podłodze palcami prawej nogi jak największych

Rysowanie na podłodze palcami prawej nogi jak największych

kół, następnie zmiana nogi (rysowanie po 5 kół);

kół, następnie zmiana nogi (rysowanie po 5 kół);

-

Wyciągnięcie ramion w przód, zgięcie w łokciach (wyprost)

Wyciągnięcie ramion w przód, zgięcie w łokciach (wyprost)

-

Wyciagnięcie ramion w bok, zgięcie w łokcich (wyprost) - 5

Wyciagnięcie ramion w bok, zgięcie w łokcich (wyprost) - 5

razy

razy

background image

DZIĘKUJĘ

DZIĘKUJĘ

ZA

ZA

UWAGĘ

UWAGĘ


Document Outline


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
zaburzenia analizy i syntezy wzrokowej, Pedagogika dziecka o specjalnych potrzebach edukacyjnych
Ćwiczenia usprawniające analizę i syntezę wzrokową oraz orientację przestrzenną(1), Ćwiczenia uspraw
ANALIZA I SYNTEZA WZROKOWA I SŁUCHOWA ĆWICZENIA U DZIECI, MATERIAŁY DO ZAJĘĆ, KONSPEKTY I SCENARIUSZ
Ćwiczenia usp.analize i synteze wzrokowa, Nauka pomoce, polski
Analiza i synteza wzrokowo-ruchowa i orientacja przestrzenna, zestaw ćwiczeń
Badanie poziomu analizy i syntezy wzrokowej ucznia
Ćwiczenia usprawniające analizę i syntezę wzrokową oraz orientację przestrzenną
Plan pracy dydaktycznej z przykładowymi ćwiczeniami, analiza i synteza wzrokowa, Plan pracy dydaktyc
Zaburzenia analizy i syntezy słuchowej, Pedagogika dziecka o specjalnych potrzebach edukacyjnych
Ćwiczenia i zabawy doskonalące analizę i syntezę wzrokową, Pomoce dydaktyczne
analiza i synteza wzrokowa
Ćwiczenia usprawniające analizę i syntezę wzrokową oraz orientację przestrzenną(1), Ćwiczenia uspraw
Rozwijanie analizy i syntezy słuchowej oraz słuchowo wzrokowej
zaburzenia analizatora wzrokowego H337FFOI3VJHBDKZQABEOJORI2ZJPVFCXVHCMQY
zaburzenia analizator kinestetyczno
CWICZENIA USPRAWNIAJĄCE ANALIZĘ I SYNTEZĘ SŁUCHOWĄ
Analiza i synteza wojny w Wietnamie
ĆWICZENIA USPRAWNIAJĄCE ANALIZĘ I SYNTEZĘ SŁUCHOWĄ, MOWA CZYTANIE LITERY

więcej podobnych podstron