Określenie terminu ekologia.
Podział ekologii z
uwzględnieniem miejsca ekologii
człowieka. Określenie pojęcia
ekologii człowieka, wzajemnych
uwarunkowań człowieka i
środowiska, człowiek jako
efektor i receptor środowiska.

Aleksandra Woszczak

Agnieszka Janic

Ewa Wołoszyn
Justyna Słoma

Marta Ślefarska

Katarzyna Tarara gr 4

Definicja Ekologii:

 Najstarsza

Haecklowska

definicja ekologii liczy

prawie

130 lat

. Mówi

ona, że ekologia jest

nauką, której

przedmiotem

zainteresowań jest

całokształt

oddziaływań miedzy

organizmami i ich

środowiskiem, zarówno

tym ożywionym jak i

nie ożywionym.

Wielu ekologów do dzisiaj zgadza się i szeroko

stosuje właśnie tą definicję ekologii. Wielu jednak

stworzyło własne, mniej lub bardziej trafne.

H.

Remmert

, na przykład, ujmuje ekologię nieco

szerzej mówiąc, że jej celem, jako czystej nauki,

jest zrozumienie bilansu oraz obiegu materii i

przepływu energii w przyrodzie.

 

Najbardziej jednak

znaną i najczęściej

używaną dzisiaj

definicją ekologii jest

ta stworzona przez

C.J. Krebsa

w

1974

roku:

Ekologia jest nauką o

zależnościach

decydujących o

liczebności i

rozmieszczeniu.

Ekologia

jest dzisiaj nauką dynamicznie

rozwijającą się i niezwykle potrzebną.
Dzięki niej rozwijać się może ochrona
środowiska. Samo słowo ekologia
natomiast jest coraz częściej nadużywane -
na rynku pojawiają się ekologiczne meble,
futra, a nawet ekologiczna żywność. Są to
niestety tylko chwyty marketingowe, gdyż
produkty te nie mają nic wspólnego z
ekologią jako nauką.

W miejscu tym wspomnieć

należy o różnicy

pomiędzy

ekologią

a

ochroną środowiska

. Ta

ostatnia jest mianowicie

praktyczną działalnością

człowieka, jedną z gałęzi

techniki. Ochrona

środowiska czerpie z

ekologii jako nauki,

podobnie jak medycyna

z fizjologii.

Podział ekologii:

1. Autekologia

– zajmuje się ekologią

organizmów. Bada wpływ środowiska
na organizm

2. Synekologia

– bada ekosystemy

(badanie grup organizmów jako
całości)

       

3. Sozologia

– bada

problemy ochrony

przyrody i zasobów

przyrody

4. Ekologia człowieka

–

bada przyrodnicze i poza

przyrodnicze

uwarunkowania populacji

ludzkiej (aspekty

kulturowe,

psychologiczne itp.)

Ekologia człowieka:

Ekologia człowieka

– to dział nauki,

który zajmuje się badaniem wpływu
na człowieka czynników środowiska
oraz badaniem zdolności organizmu
ludzkiego do adaptacji do życia w
różnych warunkach.

Jest nauka o wzajemnym oddziaływaniu

środowiska i człowieka.

W świetle tej nauki

przyroda staje się
czynnikiem limitującym
możliwości człowieka i
populacji ludzkiej.Toteż
konieczne jest badanie
wzajemnych związków
przyrody i człowieka i
wykorzystanie tych badań
w jego gospodarczej
działalności.

Wykorzystanie miedzy innymi w



Technologii wytwarzania



Planowaniu przestrzennym



Urbanistyce



Architekturze

Tak aby działalność gospodarcza nie

powodowała degradacji środowiska i

obniżania się jakości życia, aby możliwe

było godzenie praw kultury z prawami

natury.

W ostatnim stuleciu

gwałtowny rozwój
przemysłu i komunikacji
oraz urbanizacja a w
następstwie
przekształcenie i
zanieczyszczenie
środowiska doprowadziły
do wytworzenia się
środowisk sztucznych, w
których zanika selekcja
naturalna.

Człowiek jako efektor i
receptor środowiska:

Człowiek pełni

rolę:

1.

Efektora
środowiska

2.

Receptora
środowiska

Jako

efektor

środowiska

wydala

niepotrzebne

elementy, zmienia

środowisko. Przy

czym

postępowanie

indywidualne

wpływa na efekty

globalne.

Jako

receptor

środowiska

pobiera

materiały potrzebne
do życia, odbiera
bodźce ze środowiska.

Przebywanie w
zmienionym
środowisku staje się
szkodliwe i wywołuje
wiele schorzeń.

W związku z negatywnym

oddziaływaniem środowiska na
człowieka, w ekologii człowieka
wyodrębnia się

ekologia medyczna

zajmująca się przede wszystkim
zagadnieniami chorobotwórczego
oddziaływania warunków
środowiska na populację człowieka.

Dziękujemy za uwagę!