



Carlotte Buecher,



Abraham Maslow,



Carl Rogers,



Aleksander Neill.

Przedstawiciele





psychoterapia dialogu (Carl Rogers), w której

bardzo ważną rolę odgrywa empatia;



koncepcja interakcji (Ruth Kohn), optymalne

uczenie się w grupie;



pedagogika Gestalt, gdzie jedno z głównych

założeń brzmi „Uczenie się zachodzi na granicy
kontaktu”. Granica kontaktu jest miejscem, w
którym otwieramy się na coś nowego.

Trzy konkretne perspektywy

pedagogiki humanistycznej



W mojej pracy opieram się na pedagogice C.
Rogersa oraz naukowcach – pedagogach, którzy
wzorowali się na jego nurcie.

Pedagogika humanistyczna została

stworzona przez Carla Rogersa,

amerykańskiego psychologa.







człowiek rozwija się samoistnie, jego
naturalnym dążeniem jest dążenie do
aktualizacji wrodzonego potencjału człowieka



wychowanek jest jednostką autonomiczną i
ma prawo do podmiotowości tzn. jest
niezależny, odpowiedzialny za swoje
postępowanie, nauczyciel i rodzic jest po to by
go wspierać i wspomagać

Pedagogika

humanistyczna zakłada,

że:





Odejście od założonych z góry celów i programów
wychowawczych na rzecz akceptacji dziecka takim
jakie jest



Wg pedagogiki humanistycznej na rozwój człowieka
ma wpływ środowisko, w jakim żyje jednostka



nauczyciel powinien stworzyć warunki do nauczania,
musi być autentyczny, spontaniczny, nie powinien nic
narzucać, nakazywać, rezygnacja z oddziaływania na
dziecko poprzez wzory osobowe, autorytety na rzecz
samodzielnego odkrywania przez dziecko

c.d.



Szkoła powinna zapewnić: bezpieczeństwo, akceptację

i przynależność, a w tedy dziecko będzie chciało się

uczyć i poznawać świat.
W szkole Rogersa powinna panować atmosfera: wolna,

ukształtowanie zdrowego i szczęśliwego dziecka, które

będzie się samorealizować.
Rogers opracował warunki terapeutycznego klimatu

uczenia się, według którego powinno być: nagradzanie,

akceptacja, zaufanie i apatia, nauczyciel i uczeń to

partnerzy.
W szkole Rogersa nauczyciel to facyfikator- tworzy

warunki dla nauczania, nie naucza, nie nakazuje.

Wg Rogersa:



Nauczyciel musi być:



autentyczny (ma być sobą),



samorealizacyjny,



spontaniczny.

Nauczyciel:





nauczyciel dzieli odpowiedzialność za proces
uczenia się z innymi ( np. uczniami, ich
rodzicami, władzami szkolnymi),



nauczyciel dostarcza materiałów do uczenia
się, korzystając z własnych wiadomości,
własnego doświadczenia, książek, materiałów
źródłowych lub doświadczeń społecznych;
zachęca uczących się do wskazywania
zasobów informacji, wedle własnej wiedzy i
doświadczenia,

c.d.



Jest to twórczy proces trwający całe życie.



Studia nauczycielskie (rozwój od strony osobistej i

profesjonalnej)



Studia mają: nauczać o autentyczności, bezwarunkowej

akceptacji, empatii, tworzyć klimat w którym te postawy

są ujawniane i akceptowane



Poznanie metod dydaktycznych, wiedza w wybranej

dziedzinie, ważna umiejętność słuchania



Umiejętność tworzenia humanistycznego klimatu w klasie

szkolnej (podejście skoncentrowane na osobie ucznia)

J. Grochulska

„Autokreacja nauczyciela w pedagogice C.R. Rogersa”

Stawanie się

nauczycielem:



Polega na autokreacji, czyli twórczym rozwijaniu

samego siebie. Nauczyciel powinien kształtować w

sobie otwartość na doświadczenia, musi być to

osoba wykształcona, czyli osoba wolna, będąca dla

ucznia człowiekiem, a nie kimś, kto przekazuje sucha

wiedze. Nauczyciel nie powinien, więc nauczać,

powinien ułatwiać uczenie się - sam się przy tym

ucząc.

M. Kościelniak

„Zrozumieć Rogersa. Studium koncepcji

pedagogicznych C. Rogersa”

Koncepcja

nauczyciela w

pedagogice



Wychowawca, jako osoba autentyczna jest osobą

rozpoznającą swoje emocje i działająca zgodnie z

nimi. Sterując swobodnie swoimi emocjami, czyli

czuje to, co chce czuć. Nie zakłada "maski". Potrafi

przyznać się do własnych błędów. Jest szczery i

otwarty. Dzięki temu, że nie musi ciągle kontrolować

swoich uczuć może skierować swoja uwagę na

uczniów

M. Kościelniak

„Zrozumieć Rogersa. Studium koncepcji

pedagogicznych C. Rogersa”

Wychowawca



Podstawą akceptacji jest zaufanie. Akceptacja ta
nie polega na pobłażaniu dla jego zachowania.
Można akceptować ucznia, którego zachowania nie
są akceptowane. Wyklucza się ośmieszanie i
upokarzanie ucznia. Wychowawca akceptuje swoje
zachowania i nie ma potrzeby przenoszenia ich na
swoich uczniów. Nauczyciel akceptujący ucznia nie
daje mu rad wskazuje tylko, pokazuje szanse i
zagrożenia podobnych zachowań.

Akceptacja ucznia



Należy przywiązywać wagę do uczuć ucznia. Bardzo ważna

jest również empatia, sztuka wczucia się w sytuacje drugiej

osoby. Nauczyciel posiada umiejętność rozumienia reakcji

ucznia od wewnątrz, dzięki temu wzrasta proces uczenia się.

Nastawienie to polega na oglądaniu świata oczami ucznia.

Nie można zapomnieć tez o aktywności, która polegać ma

aktywnym zwracaniu uwagi na ucznia, dzięki czemu znajduje

on przedmioty do działania. Proces wychowawczy powinien

opierać się na wzajemnej niezależności i braku kierowania.

Nauczyciel musi uwolnić zaciekawienie, pozwolić kierować

się zainteresowaniami. W takich warunkach wyrasta

prawdziwy uczeń.

M. Kościelniak

„Zrozumieć Rogersa. Studium koncepcji pedagogicznych C.

Rogersa”

c.d.





uczeń konstruuje i rozwija swój własny program

uczenia się sam albo w kooperacji z innymi;

odkrywając swoje własne zainteresowania,

dokonuje wyboru kierunków własnej nauki z pełną

świadomością ponoszenia odpowiedzialności za

podjęte decyzje,



przedłożenie tempa procesu uczenia się nad treść

kształcenia; istotne jest to, że wychowanek zrobił

postęp w uczeniu się „jak się uczyć” tego, co chce

wiedzieć; mniej istotny sam fakt zdobycia wiedzy,



ocena zakresu i znaczenia tego, czego uczeń się

nauczył, jest dokonywana przez niego samego

Uczeń –

samodyscyplina do uczenia się

(odpowiedzialność za nią ponosi

uczeń)





umiejętność pełnego i świadomego uczestniczenia i znalezienia się w

każdych warunkach;



indywidualny i właściwy sposób okazywania miłości a także zdolność

do racjonalnego rozumowania;



świadomość, że wolność daje możliwość pełnej samorealizacji;



zdolność do wyzbywania się negatywnych postaw i emocji;



kształtowanie świadomości, swojej i innych osób;



odczuwanie miłości, zadowolenia, respektu, pozytywnych doznań w

różnych sytuacjach życiowych;



przekonanie o własnej wartości, śniadość niepowtarzalności i

wyjątkowości;



rezygnacja ze stylu życia skoncentrowanego na posiadaniu, zbieraniu

przedmiotów, posiadaniu mocy, celem funkcjonowania według zasad

współżycia w społeczeństwie i przyjęcia reguł stylu "BYĆ".

Fromm E.; Mieć czy być?, Rebis, Poznań 2005.

Cechy rozwoju

umysłu ucznia:



Według Pedagogiki Humanistycznej na rozwój
człowieka ma również wpływ środowisko, w jakim
żyje jednostka: Środowisko ma bardzo duży
wpływ na rozwój jednostki, jeśli odpowiednio
będzie wpływać na rozwój człowieka to będzie
wszystko dobrze, jednostka będzie dobrze się
uczyć, będzie miała dobre kontakty z
nauczycielami i rodziną. Ale za to środowisko nie
może przeszkadzać, jeśli tak się stanie to będą
odwrócone skutki.

Środowisko





Koncentrowanie się na systemie osobistych
przekonań niż na metodach, technikach



Zaangażowanie w proces uczenia /student musi
brać odpowiedzialność za własne uczenie się/



Cel edukacji: ułatwienie uczenia się

J. Grochulska

„Autokreacja nauczyciela w pedagogice C.R.

Rogersa”

Cechy programu

edukacji:



Porównanie modelu

tradycyjnego i humanistycznego

Model tradycyjny

Model skoncentrowany na osobie
ucznia /Rogers/

-

Posiadacz wiedzy,

-

Sprawuje władzę,

-

Autorytet

-

Wierzy, że uczniem kieruje
się w przerywanym lub
stałym strachu

Nauczyciel

-

Ma zaufanie do siebie i innych

-

Dzieli się z innymi
odpowiedzialnością za proces
uczenia się

-

Dostarcza materiałów do uczenia
się

-

Odbiorca posłuszny

-

Nie decyduje o celach treści,
metodach

Uczeń

-

Konstruuje swój własny program
uczenia się

-

- wybiera kierunek własnej
nauki /ponosi odpowiedzialność/

Wykład, egzamin

Elementy edukacji Ocena nauki: dokonywana przez

siebie samego, innych członków
grupy

Nie ma miejsca dla całej
osobowości tylko dla intelektu

osobowość

-

Własna inicjatywa

-

Uczeń + intelekt



Koniec