Profilaktyka swoista i

nieswoista

w chorobach psów i kotów

Wiktoria Podgórska

Szczepionka



To preparat pochodzenia biologicznego,
zawierający 

antygen

, który stymuluje 

układ

odpornościowy

 organizmu do rozpoznawania go

jako obcy, niszczenia i utworzenia pamięci
poszczepiennej.



Dzięki tej pamięci, w przypadku kolejnego
kontaktu z antygenem (

infekcji

), 

odpowiedź

immunologiczna

 wykształca się szybciej i jest

silniej wyrażona (odporność wtórna), co ma
uniemożliwić naturalny przebieg choroby, wraz
z wykształceniem się typowych dla niej
objawów klinicznych.



W skład szczepionki może wchodzić żywy, o
osłabionej zjadliwości (

atenuowany

) lub

zabity 

drobnoustrój

, a także inne fragmenty

jego struktury czy 

metabolity

.



Szczepionka może być skierowana przeciwko
jednemu czynnikowi chorobotwórczemu
(

szczepionka monowalentna

) lub skojarzona

przeciwko kilku czynnikom jednocześnie
(

szczepionka poliwalentna

).

Efektywnosc szczepien uwarunkowana jest:



Imunogennością



Jakoscią antygenów zawartych w szczepionce



Adjuwantem (podnosi imunogenność i
zmniejsza ilość antygenu, nośnik)



Zachowaniem epitopow w taki sposób aby były
one łatwe do rozpoznania przez układ
imunologiczny

Szczepionki żywe/atenuowane

WADY



Możliwość wystąpienie rewersji, uzjadliwienia się i
wywołania choroby



Ograniczona trwałość



Ciąża (ronienia,fetopatia,imunosupresja)



Wirus szczepionkowy może ulec replikacji w organizmie
– siewstwo

ZALETY



Silne pobudzenie odporności (utrzymuje się długo już
po pierwszej dawce)



Mogą być podawane parenteralnie lub per os

Szczepionki zabite (inaktywowane)



WADY



Mniejsza i krótsza odporność



Wymaga rewakcynacji



Wygasa od 6mies do 1 roku



ZALETY



Bezpieczne



Podawane podskórnie lub domięśniowo

Szczepienia

Zasadnicze



Przeciwko chorobom stanowiącym poważne
zagrożenie dla życia zwierząt czy ludzi
(np. wściekliza, nosówka, parwowiroza)

Dodatkowe



Wykonywane u zwierząt przy zwiększonym
ryzyku wystąpienia danej jednostki
chorobowej
(np. bolerioza, leptosiroza)

Profilaktyka



Profilaktyka swoista

to szczepienia ochronne,

zapewniające odporność przeciwko konkretnym

jednostkom chorobowym.

Zależy on od:

-

Stanu zdrowia zwierzecia:

wiek

(zmniejszona imunogenność u młodych i starych

zwierzat) i obecność

przeciwciał matczynych

(20%

łozysko, 80% siara – utrzymuja się 10-12tyg.)

-

UWAGA! Neutralizacja wirusa szczepionkowego przez

biernie przekazywane przeciwciała, sprawia, że

szczepienie jest nieskuteczne.



Profilaktyka nieswoista

polega natomiast przede

wszystkim na unikaniu czynników wywołujących

schorzenie. Zwiekszamy poziom ogólnej odporności.

Profilaktyka swoista u kotów

Panleukopenia kotów

-

Dostępne szczepionki zawierają najczęściej żywy,
atenuowany wirus panleukopenii.

-

Atenuowane szczepionki są szczególnie skuteczne u
kociąt, u których brak jest swoistych przeciwciał lub
ich poziom jest niski.

-

Istnieje tylko jeden serotyp tego wirusa, który
wykazuje wysoką immunogenność; dzięki temu po
przechorowaniu odporność utrzymuje się do końca
życia .

-

Wysoka homologia parwowirusa kociego
i psiego sprawia, że szczepione zwierzę
wytwarza przeciwciała ochronne przeciwko
CPV-2a, CPV-2b i CPV-2c.

Panleukopenia kotów



Wykazano, że przeciwciała matczyne utrzymują
się u kociąt do 10. tygodnia życia i mogą w tym
czasie interferować z wirusem szczepionkowym.
Dlatego zalecane jest stosowanie u kociąt
szczepionek atenuowanych, które
przełamują odporność bierną.



Kocięta uzyskują prawdopodobnie
odporność na całe życie, lecz
producenci szczepionek zalecają
ponowne szczepienie po upływie
3 lat.

Panleukopenia – termin szczepienia



Należy uwzględnić warunki bytowania kociąt i

czy pobrały siarę od matki.



Gdy kocięta nie otrzymały siary i znajdują się

w środowisku z wysoką koncentracją

wirusa, szczepienie należy rozpocząć

w 6. tygodniu życia, z powtórzeniem

po 3-4 tygodniach.



Kocięta, które pochodzą od matek

szczepionych lub takich, które miały

kontakt z wirusem i po podaniu siary

szczepimy między

10. a 12. tygodniem życia.

Herpeswiroza kotów



Herpeswirus koci (FHV-1) jest typowym
przedstawicielem swojej rodziny – zakażenie kota
wiązać się będzie z zakażeniem latentnym =
okresowe wydalanie wirusa do środowiska; wzbudza
słabą odporność humoralną.



Jest zagrożeniem w hodowlach kotów – wprowadzane do
środowiska nowe zwierzęta
powinny być poddane
dwutygodniowej kwarantannie
i jak najszybszemu szczepieniu.



W celu uzyskania szybkiej
niewrażliwości na zakażenie
wykorzystuje się szczepionki z
wirusem żywym modyfikowanym.

Herpeswiroza kotów



Dostępne są szczepionki oparte na
antygenach zabitych lub żywych
modyfikowanych, które mimo wielu zalet nie
chronią całkowicie przed zakażeniem, a
znacząco ograniczają siewstwo wirusa i
chronią przed
wystąpieniem objawów choroby.

Herpeswiroza kotów



Kocięta pochodzące od matek szczepionych i
nieszczepionych powinno się szczepić w wieku
ok. 9. tygodnia, z powtórzeniem po 2-4
tygodniach, najlepiej w wieku ok. 12. tygodnia
życia (wg ABCD)



Koty, których dotychczasowa historia
szczepień jest nieznana – powinny być
szczepione dwukrotnie w odstępie 2-4 tygodni
niezależnie od użytej szczepionki – schemat
ten przede wszystkim ogranicza
siewstwo wirusa do środowiska.

Herpeswiroza



Doszczepianie zaleca się po roku u kotów,
które mają kontakt z innymi kotami.



U kotów z niskim ryzykiem możliwości
zakażenia szczepienia przypominające można
stosować co 3 lata.



Jeśli okres między kolejnymi
szczepieniami jest dłuższy niż
3 lata, zaleca się wykonanie
dwóch szczepień.

Kaliciwiroza kotów



Obecnie poszukiwane są szczepy wirusa

do wykorzystania w szczepionkach,

mogących stymulować odpowiedź

poszczepienną przeciwko wielu krążącym

w Europie wariantom tego wirusa.



Dostępne obecnie szczepionki nie chronią w

pełni przed zakażeniem wszystkimi szczepami

terenowymi; szczepienie nie blokuje w pełni

siewstwa wirusa po zakażeniu; podanie

parenteralne szczepionki zawierającej żywy

wirus prowadzi do siewstwa na podobnym

poziomie jaki ma miejsce po naturalnym

zakażeniu.

Szczepienie



Pierwsze szczepienie wykonuje się
zazwyczaj w wieku ok. 9. tygodnia
życia.



Na terenach endemicznych można
już stosować szczepienia u kociąt w wieku kilku
tygodni.



Szczepienie przypominające należy wykonać w
wieku ok. 12. tygodnia życia ( nie przed 12.
tygodniem);



W sytuacji podwyższonego ryzyka u kociąt
należy zwierzęta doszczepić ok. 16.tygodnia
życia.



U kotów o nieznanej historii szczepień –
dwukrotne szczepienie z odstępem 2-4
tygodniowym, z użyciem szczepionki żywej
atenuowanej.



W sytuacji niskiego ryzyka można
szczepić zwierzęta co 3 lata;



Wysokie ryzyko zakażeń –
coroczne szczepienie.

Koronawiroza kotów (FIP – zakaźne zap.
otrzewnej)



Zastosowanie szczepionki, ze względu

na brak jednoznacznie określonej skuteczności,
jest ograniczone i odnosi się szczególnie
do hodowli, gdzie endemicznie występuje
FCoV, a nowo urodzone kocięta
nie są poddane ekspozycji wirusowej

(np. wczesne odsadzenie kociąt).

Koronawiroza kotów



Szczepienie u takich kociąt – w 16. tygodniu
życia, z powtórzeniem po 3 tygodniach.



U kociąt poniżej 16. tygodnia szczepienie nie
chroni przed możliwością zakażenia.



Nie wykonuje się szczepień
przypominających.

Białaczka kotów



Dostępne szczepionki zapewniają dobrą
ochronę przeciwko wirusom terenowym.



Przed wykonaniem szczepienia należy poddać
kota, szczególnie o nieznanym pochodzeniu,
badaniu w kierunku obecności swoistego
antygenu FeLV – szczepienie zwierząt już
zakażonych jest nieuzasadnione.



Jeśli brak ryzyka ekspozycji na
zakażenie, szczepienie nie jest
zalecane.

Białaczka kotów



Szczepienie kotów z grupy ryzyka – w wieku 8-
9 tygodni i ponownie w 12. tygodniu życia.



Powtórzenia co rok, lub u kotów powyżej 3
roku życia – co 2-3 lata.

Chlamydofiloza kotów



Odporność przeciwko Chlamydophila felis zwiększa się wraz

z wiekiem. Do ok. 8.tyg. życia utrzymują się przeciwciała

matczyne, z ich spadkiem wzrasta podatność na infekcje.



Najczęściej chorują koty między 2. a 6. miesiącem życia, a

powyżej 5. roku życia zachorowania stwierdzane są

sporadycznie.



Dostępne szczepionki zawierają żywy osłabiony lub

inaktywowany patogen. Żadna ze szczepionek nie daje

pełnej ochrony przed zakażeniem – nie zapobiega

namnażaniu się oraz siewstwu zarazka.



Objawy kliniczne są łagodniejsze u kotów szczepionych.



U kotów uodpornionych szczepionką żywą

atenuowaną sporadycznie występują efekty

uboczne w postaci gorączki, apatii, braku apetytu

i bolesności kończyn utrzymujące się nawet do

3 tygodni.

Chlamydofiloza



Rutynowe szczepienie nie jest
konieczne. Należy je rozważyć w
hodowlach, gdzie zwierzęta żyją w
stłoczeniu i narażeniu na duży stres.



Pierwsze szczepienie w 8. – 10. tygodniu
życia, po 3 – 4 tygodniach powtórzenie.



Coroczne powtórzenia jeśli w danym środowisku
choroba występuje endemicznie.

Preparaty

Intervet:



Nobivac Ducat (FHV, FCV)



Nobivac Tricat Trio (FHV, FCV, CPV)



Nobivac Forcat (FCV, FHV-1, FPLV, +
Ch.felis)



Szczepienie podstawowe: Pierwsze - w wieku 8-9
tyg drugie w wieku 12 tyg. Szczepienie
przypominające: Coroczne przeciwko FCV, FHV-1i
Chlamydophila felis;
Co 3 lata szczepienie przypominające przeciwko
wirusowi panleukopenii kotów.

Pfizer:



Felocell FRV (FPLV, FHV-1, FCV)



Leukocell 2 (zawiera antygen otoczkowy wirusa
białaczki kotów)



Szczepienie kotów z grupy ryzyka – w wieku 8-9
tygodni i ponownie w 12. tygodniu życia. Powtórzenia
co rok, lub u kotów powyżej 3 roku życia – co 2-3 lata.



Primucell FIP – atenuowany koronawirus kotów
(FIPV)



Stosowany u kotów w wieku min. 16 tygodni, 2x w
odstępie 3 tygodni, odporność utrzymuje się 12
miesięcy.



Quadricat Merial(wir. panleukopenii

atenuowany, wirus wścieklizny – inac., FHV, FCV)



Felisvac MC Biowet (Microsporum canis)



1. dawka szczepionki:

- koty w wieku pow. 6 tyg do 12 tyg życia: 1 ml/zwierzę

- koty powyżej 3 miesiąca życia: 2 ml/zwierzę

Druga dawka po 10-14 dniach. Każdą dawkę

szczepionki rozdzielić i podać w obie kończyny tylne

powyżej stawów skokowych (i.m.)



Schemat szczepienia kotów chorych z

rozległymi i głębokimi zmianami:

Wyżej wymienione dawki szczepionki podać 3x

w odstępach 10 -14 dni.

Profilaktyka swoista u psów

Wścieklizna

Zgodnie z artykułem 56. Ustawy o

ochronie zdrowia zwierząt oraz
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt z
dnia 11 marca 2004 r. psy przebywające na
terenie Rzeczypospolitej Polskiej podlegają
obowiązkowym szczepieniom przeciwko
wściekliźnie w terminie 30 dni od dnia
ukończenia przez psa 3. miesiąca życia, a
następnie co 1-3 lata.

Wścieklizna



Szczepienie staje się ważne po 21 dniach po
pierwszym podaniu i z dniem podania
szczepionki jeśli jest to powtórne szczepienie.

-Przemieszczanie zwierząt do krajów UE i krajów

trzecich.



Przy wwozie zwierząt do niektórych krajów, jak
Anglia, Irlandia – wymagane jest
oznaczenie poziomu przeciwciał,
który jest oceniany dopiero po miesiącu
od wykonania szczepienia. Jego poziom
musi być min. 0,5 IU/l.

Preparaty



Rabisin



Biocan R



Vanguard R



Rabigen mono

Parwowiroza psów (CPV)



Szczepionki przeciwko CPV dostępne są w
formie szczepionek żywych,
zawierających osłabiony wirus
i zabitych (wirus inaktywowany).



Szczególnie wysoka skuteczność
szczepionek atenuowanych jest u
szczeniąt, u których brak jest
swoistych przeciwciał, lub u psów, u których
wykazano ich niskie poziomy.

Parwowiroza



Matczyne przeciwciała wykrywane są u
szczeniąt nawet do 12. tygodnia życia – mogą
obniżać skuteczność szczepienia, dlatego u
szczeniąt zaleca się stosować szczepionki
atenuowane. Przełamują one odporność
bierną oraz silniej indukują ukł.
immunologiczny do produkcji
przeciwciał. Odpornośc utrzymuje
się dłużej bez konieczności
ponownej immunizacji.

Parwowiroza



Psy poddane szczepieniu szczepionką

zawierającą inaktywowany wirus, po 2

tygodniach od szczepienia stają się wrażliwe

na zakażenie, konieczne ponowne szczepienie

po 2-4 tygodniach.



Szczepionki zawierające wirus

osłabiony mogą powodować

okresowe siewstwo wirusa z kałem

(brak zagrożenia u psów w tym

samym środowisku). Efektem podania

szczepionki jest trwające 2-5 tygodni

obniżenie poziomu przeciwciał –

pozostają wrażliwe na zakażenie.

Parwowiroza



Szczenięta od matki nieszczepionej lub o
nieznanym statusie immunologicznym
szczepimy już w 6. tygodniu życia (w sytuacji
wysokiego ryzyka - w 4. tygodniu)
preparatami z wysoką koncentracją wirusa
szczepionkowego (PUPPY).
Powtórne szczepienia w 9. i 12.
tygodniu życia.

Koronawiroza psów



Szczepienia wątpliwe.



Preparaty zawierają inaktywowany
koronawirus psów (CCV). Preparaty
nie dają pełnej ochrony przed zakażeniem –
wzrost poziomu s-IgA po podaniu
parenteralnym szczepionki jest stosunkowo
niski.



Występowanie tego wirusa u szczeniąt w wieku
2-10 tygodni jest powszechne i często nie
wiąże się z wystąpieniem objawów
chorobowych.

Nosówka (CDV)



Szczepionki oparte są na żywym atenuowanym

szczepie wirusa nosówki i są zwykle skojarzone z

innymi antygenami ( CPV-2, CAV, CPiV-2).



Matczyne przeciwciała utrzymują się u szczeniąt

od 6 do 12 tygodni,



Pierwszą dawkę szczepionki zaleca się

podać w 6.-9. tygodniu życia z

powtórzeniem po 2-4 tygodniach.



Jeśli poddajemy szczepieniu psa w wieku

powyżej 12. tygodni lub psa dorosłego,

zalecana jest powtórna immunizacja

w celu uzyskania trwałej odporności.



Pierwsze szczepienie przypominające po

12 miesiącach, kolejne co 3 lata.

Nosówka (CDV)



Szczep Rockborn CDV – pasażowany na hodowlach

tkankowych – komórkach nerki psa – daje pełną

odporność (100%) u wszystkich wrażliwych psów.

Niebezpieczeństwo wywołania poszczepiennego

zapalenia mózgu. Powikłanie zap. Mózgu zwykle

wiąże się z ogólną immunosupresją oraz z obecnością

neo- lub prenatalnego szczepionego osobnika.



Objawy zwykle zaczynają się między 3. a 20. dniem po

szczepieniu i są b. zróżnicowane (napady drgawkowe,

ataksje, ruchu żuchwą przypominające żucie gumy).



Powikłania częściej obserwowane u fretek.



Szczep Onderstepoort – produkowany na embrionach

kurzych i jest bezpieczniejszy w stosowaniu. Nie notuje

się poszczepiennego zap. mózgu ; serokonwersja tylko

80%.

Herpeswiroza



Zakażenie CHV-1 jest powszechne - w
hodowlach przeciwciała ma do 100% psów, u
zwierząt utrzymywanych pojedynczo – 6%.



Szczepienie uzasadnione w
hodowlach, szczególnie u
suk hodowlanych.

Herpeswiroza



Od niedawna dostępna jest szczepionka

podjednostkowa, zawierająca

glikoproteinę otoczkową CHV-1.



Schemat: szczepieniu poddajemy sukę w okresie

rui lub 7-10 dni po pokryciu oraz na 1-2 tygodnie

przed spodziewanym terminem porodu.

Wytworzone Ab po szczepieniu przekazywane są

szczeniętom.



Szczepienie należy powtarzać u suk w taki sam sposób

podczas każdej ciąży.



W hodowlach, gdzie herpeswiroza stanowiła

problem, podanie szczepionki powodowało wzrost

liczby ciąż oraz spadek poporodowej

śmiertelności szczeniąt.

Eurican Herpes 205



zawiera niewielkie ilości antygenów

herpeswirusów psów.



niewielka ekspozycja pomaga ukł.

odpornościowemu psa w wytworzeniu

przeciwciał przeciwko herpeswirusom psów oraz

w ich zneutralizowaniu.



Po szczepieniu suki przekazują te przeciwciała

szczeniętom w siarze.



Po ekspozycji na herpeswirusy psów w

późniejszym okresie życia szczenięta nie ulegają

zakażeniu lub ma ono o wiele lżejszy przebieg.



Preparat ma chronić szczenięta przed tym

zakażeniem w pierwszych dniach życia.

Adenowiroza



Zakaźne zapalenie wątroby wywoływane jest

przez typ 1 psiego adenowirusa (CAV-1), który jest

antygenowo pokrewny z adenowirusem typu 2

(CAV-2), który jest jednym z głównych patogenów

powodujących kaszel kenelowy u psów.



Szczepionki oparte są przede wszystkim na 2 typie

adenowirusa



Szczepionki zawierające typ 1 rozwijają odporność już po 5

dniach, lecz istnieje duże ryzyko powikłań, takich jak

zmętnienie rogówki czy zapalenie kłębuszków nerkowych i

siewstwo wirusa z moczem.



Już jedna dawka żywego, atenuowanego CAV-1 uodparnia

na 3-5 lat.



Szczepionki zawierające inaktywowany CAV-1 nie powodują

żadnych efektów ubocznych ale muszą być podawane

wielokrotnie. Konieczne staje się użycie adjuwantów, które

zwiększają ryzyko wystąpienia odczynów alergicznych.

Adenowiroza



Rozwiązaniem optymalnym jest
użycie żywego, atenuowanego
szczepu CAV-2, który nie powoduje efektów
ubocznych, a wytworzone przeciwciała chronią
w pełni zarówno przeciwko zakażeniu CAV-1,
jak i CAV-2 oraz utrzymują się na wysokim
poziomie 3 lata.

Adenowiroza

Kaszel kenelowy



Nie może być skutecznie zwalczany poprzez

użycie szczepionki, immunizacja może

ograniczyć powikłania a przebieg choroby

będzie łagodniejszy.



W walce z miejscowymi zakażeniami górnych

dróg oddechowych najważniejsze są sekrecyjne

przeciwciała s-IgA.



Wytworzenie miejscowej odporności

jest możliwe po zastosowaniu

szczepionki donosowej. Podawana

jednokrotnie, odporność na zakażenie

pojawia się po ok. 3 dobach.

Adenowiroza



Szczepionki do podawania parenteralnego
muszą być stosowane 2-krotnie z 2-4
tygodniowym odstępem, najwcześniej w 6.
tygodniu życia, a odporność pojawia się
dopiero w 2-3 tyodniu po
podaniu drugiej dawki.

Choroby bakteryjne psów -
Leptospiroza



Dostępne na rynku szczepionki przeciwko

leptospirozie psów zawierające inaktywowane

serotypy icterohaemorrhagiae oraz canicola

nie zabezpieczają psów przed zagrażającymi

im i dominującymi obecnie serotypami

(grippotyphosa, pomona, bratislava)



Szczepionki zawierające zabite hodowle leptospir

są słabo immunogenne i indukują niskie

miana przeciwciał (do 1:400),

które utrzymują się do 3,

maksymalnie 6-8 miesięcy.

W miarę skuteczną ochronę

zapewniłoby 2-krotne szczepienie

co najmniej 2x w roku

Leptospiroza



Pierwsze szczepienie należy przeprowadzić 2x
w odstępie 2-3 tygodni, najlepiej od 12.
tygodnia życia lub później ze względu na
możliwość wystąpienia poszczepiennej reakcji
alergicznej.



Szczepienie nie zabezpiecza psów przed
nosicielstwem i siewstwem leptospir.

Borelioza (Borrelia burgdorferi)



Podejmując szczepienie, należy określić
miejsce bytowania zwierzęcia, częstotliwość
przemieszczania. W pierwszej kolejności
szczepieniu poddajemy psy polujące i
pracujące na terenach endemicznego
występowania kleszczy (lasy, jeziora).



Szczepienie rozpoczynamy w 4., 6., 9. lub 12.
tygodniu życia, zależnie od preparatu; drugie
szczepienie po 3 tygodniach.
Szczepienia przypominające co rok.

Borelioza



Po podaniu szczepionki dochodzi do indukcji
przeciwciał skierowanych głównie przeciwko
białku Osp A i Osp B. Powstałe Ab przeciwko
białku Osp A po dostaniu się do organizmu
żerującego kleszcza hamują namnażanie się
borreli i zapobiegają zasiedlaniu gruczołów
ślinowych przez te bakterie (nie likwidują ich w
całości, zmniejszają ich liczebność). Powoduje to,
że nie dochodzi do przejścia drobnoustrojów do
organizmu psa.



Szczepienie nie usuwa zarazka z zakażonego
organizmu i nie eliminuje objawów klinicznych
choroby.

Szczepienie



Biocan B –

szczepionkę stosuje się od 12.

tygodnia życia; powtórzenie po
2-3 tygodniach.
Szczepienia przypominające co rok.

Bordeteloza



Szczepienie ma na celu ochronę zwierząt
młodych i wrażliwych przed wprowadzeniem
do środowiska, w którym endemicznie
występują zachorowania górnych dróg
oddechowych.



Szczepieniu poddajemy psy w wieku 6-8
tygodni z powtórzeniem po 3-4 tygodniach.



Nobivac KC – donosowa szczepionka
przeciwko B.bronchiseptica i wirusowi CPi;



Bronchi - Shield – donosowa, przeciwko
B.bronchiseptica; stos. od 8. miesiąca życia;
powtórzenia co rok.

Preparaty

Intervet



Nobivac DHP (CDV -szczep Onderstepoort;

CAV-2, CPV)



Nobivac DHPPi (CDV -szczep Onderstepoort;

CAV-2, CPV, CPi)



Nobivac KC

– donosowa szczepionka przeciwko

B.bronchiseptica i wirusowi CPi;



Powstawanie odporności: przeciwko B.bronchiseptica:

72h od szczepienia przeciwko wirusowi parainfluenzy

psów: 3 tygodnie od szczepienia

Czas trwania odporności: 1 rok



Psy poddane szczepieniu muszą

mieć ukończone 3 tygodnie.



Nobivac PUPPY DP - atenuowane wirusy:
nosówki(CDV) i parwowirozy (CPV)



Nobivac Lepto- zawiera inaktywowane
bakterie L. interrogans – serogrupy Canicola i
Icterohaemorrhagiae

Virbac



Canigen DHA2PPi – (CDV, CAV-2, CPV, CPiV,
L. interrogans – serowary Canicola i
Icterohaemorrhagiae)



Canigen DHA2PPi/LR – j.w. + wścieklizna



Canigen Puppy 2b – żywy atenuowany CPV-
2b

Bibliografia



www.mz.gov.pl



dr hab. n.wet. Krzysztof Rypuła, lek. wet. Aleksandra Kumala
„Profilaktyka swoista w chorobach wirusowych psów i kotów
– aktualne poglądy” Wet. w praktyce 4/2010.



dr hab. n.wet. Krzysztof Rypuła, lek. wet. Aleksandra Kumala
„Profilaktyka swoista w chorobach bakteryjnych” Wet. w
praktyce 1-2/2011.



www.wikipedia.org