DIAGNOSTYKA

FIZJOLOGICZNA I -1

CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA STAN

ZDROWIA

GENETYKA

STAN

ZDROWIA

ZDROWIE

DOBROSTAN

STAN

ZACHOROWALNOŚĆ

SOCJALNY

AKTYWNOŚĆ

FIZYCZNA

CZYNNIKI

REKREACJA STYL ŻYCIA KRĄŻENIOWE

WYPOCZYNEK TYP PSYCHICZNY METABOLICZNE

PRACA ŚRODOWISKO

MORFOLOGICZNE

PRZYRODNICZE



POLA ZDROWIA



CZYNNIKI

BAGAŻ GENETYCZNY,



BIOLOGICZNE

PREDYSPOZYCJE WRODZONE



IMMUNOLOGIA, CECHY

FIZJO-



LOGICZNE I

BIOCHEMICZNE,



MORFOLOGIA JEDNOSTKI I



RODZINY



CZYNNIKI

WARUNKI MIESZKANIOWE



FIZYCZNE

ŚRODOWISKO PRACY



I WYPOCZYNKU, WARUNKI



KLIMATYCZNE, OTOCZENIE



ŚRODOWISKOWE



ŚRODOWISKO

STATUS SPOŁECZNY I EKONO-



PSYCHO-

MICZNY, WSPÓŁPRACA



SPOŁECZNE

SPOŁECZNA, KONFORMIZM,



PODATNOŚC NA WPŁYWY



ZEWNĘTRZNE np. REKLAMA



SPOŁECZNE WSPARCIE



ZACHOWANIA

ZWYCZAJE DIETETYCZNE

JEDNOSTKOWE

PALENIE I PICIE ALKOHOLU,



SKŁONNOŚĆ DO RYZYKA,



AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA,



UNIKANIE STRESÓW (TYP A)



PROFILAKTYKA ZDROWIA



W ŻYCIU CODZIENNYM



WYDOLNOŚĆ FIZYCZNA



ZDOLNOŚĆ DO REALIZOWANIA

CIĘŻKICH LUB DŁUGOTRWAŁYCH

WYSIŁKÓW FIZYCZNYCH Z

UDZIAŁEM DUŻYCH GRUP MIĘŚNI,

BEZ SZYBKIEGO NARASTANIA

ZMĘCZENIA I WARUNKUJĄCYCH

JEGO ROZWÓJ ZMIAN W

ŚRODOWISKU WEWNĘTRZNYM

ORGANIZMU



CECHĘ TĘ WARUNKUJĄ

;



1.SPRAWNOŚĆ FUNKCJI ZAOPATRZENIA TLENOWEGO I

AKTYWIZACJA PROCESÓW BIOCHEMICZNYCH DECYDUJĄCYCH

O WYKORZYSTANIU TLENOWYCH ŹRÓDEŁ ENERGII



2. WIELKOŚĆ ZASOBÓW SUBSTRATÓW ENERGETYCZNYCH W

MIĘŚNIACH I INNYCH TKANKACH ORAZ SPRAWNOŚĆ ICH

MOBILIZACJI



3. SPRAWNOŚĆ PROCESÓW WYRÓWNUJĄCYCH ZMIANY W

ŚRODOWISKU WEWNĘTRZNYM ORGANIZMU

SPOWODOWANYCH WYSIŁKIEM



4. SKUTECZNE ELIMINOWANIE ZMIAN ZMĘCZENIOWYCH W

ORGANIZMIE



TOLERANCJA WYSIŁKU OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH



TO ZDOLNOŚĆ REALIZACJI WYSIŁKU DO MOMENTU

WYSTĄPIENIA NIEKORZYSTNYCH REAKCJI ZE STRONY

NARZĄDÓW LUB UKŁADÓW ZAJĘTYCH SCHORZENIEM



POTRZEBA KSZTAŁTOWANIA

WYDOLNOŚCI OSOBNICZEJ



ZAPOBIEGANIE UPOŚLEDZENIU

FUNKCJONALNEMU WSZYSTKICH UKŁADÓW I

NARZĄDÓW USTROJU.



2.BUDOWANIE POTENCJAŁU WYDOLNOŚCI DLA

DZIAŁALNOŚCI ZAWODOWEJ, REKREACYJNEJ,

REHABILITACYJNEJ I DOMOWEJ.



3.PRZYSTOSOWANIE PACJENTA DO CZYNNOŚCI

ŻYCIA CODZIENNEGO

( SKALE ADL i IADL)



WYDOLNOŚĆ FIZYCZNA KONIECZNA DO

PREWENCJI ZDROWIA

( SZCZEGÓLNIE CHORÓB SERCA

)



5. OPÓŹNIANIE PROCESÓW STARZENIA

OSOBNICZEGO.



6.KONIECZNA AKTYWNOŚĆ TO

50% VO

max.

DLA POPRAWY STANU

WYDOLNOŚCI.



7. ZASADY TRENINGU

PROFILAKTYCZNEGO O ODPOWIEDNIEJ

INTESYWNOŚCI



8. WŁAŚCIWE OBCIĄŻENIA ZGODNE Z

PROGRAMEM USPRAWNIANIA I STANEM

FUNKCJONALNYM PACJENTA



INTERPRETACJA WYTRENOWANIA



1.POSTĘP WYDOLNOŚĆI I KORZYSTNE

ZMIANY W METABOLIŹMIE W

POCZĄTKOWYM OKRESIE TRENINGU

FIZYCZNEGO

( MIEŚIĄCE, ROK)



2. PO LATACH TRENINGU NASTĘPUJE

UTRZYMANIE KORZYSTNYCH WZKAŹNIKÓW

FIZJOLOGICZNYCH



3.PROCESY ROZTRENOWANIA (HIPOKINEZJA)

OGRANICZĄJĄ WYDOLNOŚĆ BARDZO SZYBKO W

PORÓWNANIU DO OKRESU JEJ BUDOWANIA



4.W PREWENCJI ZDROWIA NAJKORZYSTNIEJSZA

AKTYWNOŚC UMIARKOWANA ( 500-300 Kcal/TYDZ



NAJSKUTECZNIE MOŻNA KSZTAŁTOWAĆ

WYDOLNOŚĆ POPRZEZ:



WYSIŁEK WYTRZYMAŁOŚCIOWY



CZĘSTOTLIWOŚĆ TRENINGU



CZAS WYSIŁKU



INTENSYWNOŚĆ PRACY FIZYCZNEJ.



Oceniamy wydolność % V0

max



% HR; doskonalenie WYDOLNOŚCI

powyżej 30% osobniczego HR max.



METABOLIZM KWASU MLEKOWEGO



90% KWASU MLEKOWEGO

METABOLIZOWANE JEST W WĄTROBIE LUB W

MIĘŚNIACH W GLIKOGEN



10% W PROCESIE ODDYCHANIA

PRZEKSZTAŁCANE JEST W CO2 i H



3. NAGROMADZENIE— DŁUG TLENOWY



L.A. 2.5 LITRA



BEZMLECZANOWY



DO 15 Litrów



MLECZANOWY



PRZEPŁYW PRZEZ MIĘŚNIE



spoczynkowy



5 ml/100g/min. (25% CD)



wysiłkowy- 40-100 ml/100g/min. (90% CD)



Przepływ wieńcowy 5% CD i w



wysiłku zmienia się nieznacznie.



WSKAŹNIKI FIZJOLOGICZNE UKŁADU

KRĄŻENIA I ODDYCHANIA W SPOCZYNKU

I WYSIŁKU

PAR

BPs BPd HR SV CD VO



mHg

/min

ml l/min ml l/min



SPO.

80 120 70 70 5 250 8



WYS.

70 200 180 150 25 5000

150



%wzrostu

50 150 100 500 2000

1500



Diagnostyka fizjologiczna

ćwiczeń

fizjoterapeutycznych



1.Test diagnostyczny właściwy do pomiaru

danej cechy lub zestawu czynności

motorycznych.



2.W diagnostyce fizjologicznej należy

stosować

wystandaryzowane, metodycznie

poprawne

próby czynnościowe.



3.W kolejnych badaniach wyniki można

porównać ze sobą oraz badaniami

wykonanymi przy użyciu

tego samego testu.



4.Badania czynnościowe powinny

być w miarę proste w metodyce

wykonania zaś uzyskany wynik

powinien rzetelnie informować o

stanie danej cechy.



5.Trudności motoryczne w

wykonaniu testu (szczególnie w

różnych rodzajach

niepełnosprawności) nie mogą mieć

wpływu na końcowy wynik badań.



6.Testy fizjologiczne powinny być

specyficzne dla wieku , płci, danego

schorzeń lub ograniczenia funkcji i

możliwości ruchowych i wydolnościowych

badanego



7. Uzyskane wyniki z

przeprowadzonych



badań powinny być opisane zgodnie z

obowiązującą terminologią diagnostyczną

dla pomiaru danej cechy oraz podane

według systemu pomiarowego

międzynarodowych jednostek



SI (Systeme International )

dla porównania z literaturą obcojęzyczną.



8.Przed rozpoczęciem badań

diagnostycznych należy poinformować

badanych pacjentów o celu i zasadach

badań. Po ich zakończeniu natomiast

należy omówić uzyskane wyniki z

badanymi.



9. Testy diagnostyczne wykonywane

wielokrotnie w określonym czasie

powinny być wykonywane w jednakowych

warunkach otoczenia (temperatury,

wilgotności powietrza itp.) oraz przez

ten sam zespół badawczy i jednakowa

metodyką pomiarową



10. Wynik testu diagnostycznego

nie powinien stanowić jedynego

kryterium oceny klinicznej pacjenta,

możliwe są bowiem wysoce

indywidualne reakcje badanego

niezgodne z jego osobniczymi

możliwościami fizjologicznymi.



11. Stosujemy zawsze bardzo

indywidualną procedurę badawczą

uwzględniając aktualny stan kliniczny

pacjenta i zalecenia lekarskie w tym

postępowaniu.



BADANE CECHY OSOBNICZE



W zakresie kontroli funkcjonalnej

procesu rehabilitacji ( możliwości

motorycznych i wydolnościowych

pacjenta) badamy następujący zespół

cech:



1. WYDOLNOŚĆ FIZYCZNĄ



(

mierzoną:-

zużyciem tlenu, progami

metabolicznymi, LT, zasobami

energetycznymi, mocą układu krążenia i

oddychania, zmianami równowagi

kwasowo-zasadowej ( pH), składem

włókien mięśniowych



(

Typ I, Typ IIA IIX

.)- badania biopsyjne.



SPRAWNOŚĆ FIZYCZNĄ



(

mierzoną

- siłą mięśni,

koordynacja nerwowo- mięśniową,

ruchomością w stawach,

gibkością, zakresem i szybkością

ruchów, orientacją przestrzenną.



3.BUDOWĘ ANTROPOMETRYCZNĄ

określaną

- proporcjami

tkankowymi tkanka tłuszczowa,

LBM, masę i wysokość ciała,

obwody i długość kończyn.)



4. CECHY PSYCHICZNE

Takie jak



pobudliwość,



typ układu nerwowego,



reaktywność ,



czas reakcji,



męczliwość psychiczna,



koncentracja uwagi,



psychonerwice zmęczeniowe.



T.A.B.S



emporary

ble

odied

ubject



10 %-populacji dzieci i młodzieży



30 % -populacji wieku średniego



50 %populacji ludzi powyżej

lat



80 %populacji ludzi powyżej 65 lat

Testy Diagnostyczne



1.Określenie upośledzenia

funkcjonalnego



2.Określenie wydolności fizycznej

( dla potrzeb wykonywania czynności życia

codziennego-samoobsługi)



3.Ocena skuteczności programu

zastosowanego

leczenia i rehabilitacji



WYSIŁEK SUBMAKSYMALNY

PONIŻEJ VO2 max. WYRAŻANY W % NP.% HR; %VE;%

OBCIĄŻENIA PRACĄ



WYSIŁEK MAKSYMALNY

PODCZAS PRACY FIZYCZNEJ ZUŻYCIE TLENU ODPOWIADA

MAKSYMALNEMU JEGO POBOROWI



WYSIŁEK SUPRAMAKSYMALNY



WYSIŁEK, PRZY KTÓRYM OBCIĄŻENIE WYSIŁKOWE PRZEKRACZA

MOŻLIWOŚCI OSIĄGNIĘCIA OSOBNICZEGO V02 max



FIZJOLOGICZNA KLASYFIKACJA

WYSIŁKÓW FIZYCZNYCH

ZALEŻY OD:



RODZAJU ZAANGAŻOWANYCH DO

SKURCZU WŁÓKIEN MIĘŚNIOWYCH.



WIELKOŚĆI GRUP MIĘŚNIOWYCH

BIORĄCYCH UDZIAŁ W WYSIŁKU.



RODZAJU SUBSTRATÓW

ENERGETYCZNYCH WYKORZYSTYWANYCH

DO SKURCZU MIĘŚNIOWEGO.



Efektywność ćwiczeń

zależy;



1. RODZAJU WYSIŁKU



2. CZĘŚTOTLIWOŚCI ĆWICZEŃ



3. STANU FIZJOLOGICZNEGO USTROJU



4. INTENSYWNOŚCI PRACY FIZYCZNEJ.



5. CZASU TRWANIA WYSIŁKU.



RODZAJE WYSIŁKÓW FIZYCZNYCH



1.DYNAMICZNE (IZOTONICZNE) –

STATYCZNE (IZOMETRYCZNE)



2. LOKALNE (do 30%MASY MIĘŚNI),

OGÓLNE > 30% MASY MIĘŚNI



=KRÓTKOTRWAŁE (ANAEROBOWE) 2min



= ŚREDNIE DO 60 min.



= DŁUGOTRWAŁE ( AEROBOWE) >60 min.



OBCIĄŻENIA WYSIŁKOWE



OBCIĄŻENIE BEZWZGLĘDNE

—

OZNACZA ILOŚĆ ENERGII ZUŻYTEJ

PODCZAS PRACY W

JEDNOSTCE

CZASU



( MOC WYSIŁKU )



OBCIĄŻENIE WZGLĘDNE

---



OKREŚLANE JAKO % OBCIĄŻENIA max.



( %V0

max, %HR, %MOCY WYSIŁKU)



SUBMAKSYMALNE < V0

max.



MAKSYMALNE = V0

max.



SUPRAMAKSYMALNE > V0

max.



OCENA CIĘŻKOŚĆI PRACY FIZYCZNEJ



CEL DIAGNOSTYCZNY OKREŚLA OCENĘ

CIĘŻKOŚĆI WYSIŁKU FIZYCZNEGO



PRACA DYNAMICZNA STATYCZNA



LEKKI < 10% V02 max. >15 % MVC



ŚREDNI =10-30 V02 max 5-30% MVC



CIĘŻKI = 30- 50 V02 max. 30-50%

MVC



B. CIĘŻKI>50%V02 max. > 50% MVC



ZASADY FIZJOLOGICZNE WARUNKUJĄCE

EFEKT TRENINGOWY



1) Zmiany potreningowe korzystniejsze,

jeśli ćwiczenia wykonują grupy

mięśniowe lepiej wytrenowane i

przygotowane do wysiłku



2) W treningu osób dorosłych stosujemy

obciążenia submaksymalne (% V0

max;

HRmax; %MVC), testy o wzrastającym

obciążeniu. Kryterium graniczne: bóle

mięśni, obniżenie HR i BP, potliwość,

zaczerwienienie skóry, zmiany EKG



(powyżej 40 lat konieczna kontrola EKG)

EFFEKT TRENINGOWY



Trening statyczny nie zwiększa

max;



długotrwałe ćwiczenia statyczne



MVC poprawa 10%-15%

kilkuminutowe ćwiczenia MVC

poprawa 30%



MVC poprawa > 60% duża

intensywność ćwiczeń

4) Trening dynamiczny kończyn

górnych

poprawia wydolność do 60%-80% w

stosunku do treningu izotonicznego

kończyn dolnych

5) Ćwiczenia powinny angażować jak

największą grupę mięśni

6) Poprawa V02max

10 ml 0

/kg /min

odpowiada

fizjologicznemu odmłodzeniu o kilka

lat

Zasady treningu



w pierwszej kolejności doskonalimy

wydolność potem siłę mięśni



- małe obciążenia



większa

częstotliwość



- utrata wydolności (hipokinezja)

szybsza niż jej pozyskiwanie



- efekt treningu - mechanizmy

obwodowe (mięśnie)



mechanizmy

centralne (narządowe)



- wzrost HR - praca statyczna



małe

grupy mięśniowe



duże grupy

mięśniowe



SPECYFIKA WYSIŁKOWYCH REAKCJI

FIZJOLOGICZNYCH W REHABILITACJI



1.Hipokinezja towarzysząca chorobie lub

urazowi pogarsza znacząco wydolność

krążenia i oddychania, zmniejsza siłę

mięśniową i sprawność ustrojową.



2. Ograniczenie funkcji czynnej masy

mięśniowej zaburza relację pomiędzy

krążeniem centralnym a obwodowym.



3. Wysiłek ćwiczeń rehabilitacyjnych o

dużej intensywności powoduje

nadmierne ciśnienie krwi w zmniejszonej

masie mięśni.



Mniejsza masa czynnych mięśni

ogranicza powrót krwi do serca, bowiem

zalega ona w obszarach porażonych



5. Ograniczona wydolność fizyczna,

mierzona

max.

upośledza funkcję

płuc, bowiem mięśnie oddechowe, w

trakcie swojego metabolizmu zużywają 5

%-10% dostarczanego tlenu.



6. Zaburzenia koordynacji ruchowej,

obserwowane w procesie rehabilitacji

pogarszają wartość współczynnika pracy

użytecznej wykonywanych ćwiczeń.



PROBLEMY BADAWCZE ORAZ

DIAGNOSTYCZNE Z ZAKRESU

FIZJOLOGII WYSIŁKU W FIZJOTERAPII.



1. Sprecyzować pojęcie wydolności

fizycznej w odniesieniu do rehabilitacji

(tolerancja wysiłku)



2. Określić, jakie wskaźniki wydolności

są najbardziej diagnostyczne dla

procesu rehabilitacji.



3. Dokonać próby określenia norm

wydolności fizycznej dla płci, różnych

schorzeń, wieku pacjentów.



4. Określić dolny stopień

wydolności jako stan graniczny

oddzielający zdrowie - choroba.



5. Opracować zakres korelacji

pomiędzy wskaźnikami wydolności

skalą ADL i IADL.



6. Ocenić, w jakim zakresie choroba

lub upośledzenie danej funkcji

wpływa na wydolnością fizyczną.



7. Zbadać, jaki rodzaj ćwiczeń

fizycznych w rehabilitacji

najskuteczniej poprawia wydolność

osobniczą pacjenta.



8. Zbadać, czy szpitalne badania

kliniczne i laboratoryjne mogą być

wykorzystane do prognozowania

wydolności pacjenta (

korelacje pomiędzy

wskaźnikami fizjologicznymi i

biochemicznymi).



9. Badać wnikliwiej, fizjologię zjawisk

odmiennych od norm populacyjnych

występujących w rehabilitacji, takich jak:





wysoka aktywność - niskie V0

max;





wysoka aktywność – brak schorzenia układu

krążenia;





wysoki LDL - brak CHD;





nieodpowiednia dieta - niski cholesterol;





poprawa koordynacji mięśniowej -

pogarszanie wartości współczynnika pracy

mechanicznej.



10. Obserwować uważnie korelacje

pomiędzy takimi zależnościami jak :





długością życia a stanem wydolności;





wiek - wydolność





hipokinezja - wydolność;





rodzaj choroby - stan wydolności;





czas rehabilitacji - stopień wydolności;





metody fizjoterapii – stan wydolności.

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36

DIAGNOSTYKA FIZJOLOGICZNA I 1

Document Outline