Rehabilitacja medyczna

Rehabilitacja medyczna

Ćwiczenia I

Ćwiczenia I

Geneza i ewolucja rehabilitacji

Geneza i ewolucja rehabilitacji



Starożytna Grecja i Rzym: stosowanie gimnastyki
leczniczej w wielu schorzeniach



Ambroży Pare (1510-1590) cyrulik francuski, wprowadza
zaopatrzenie protetyczne. Jako pierwszy w Europie
zaopatruje kikut kończyny dolnej w drewnianą protezę.

XVII w.



Włoski chirurg Pietro de Marchetti konstruuje protezę
ręki dla ówczesnego marszałka Francji, umożliwiającą
trzymanie szabli.



Angielski lekarz Francis Glisson (1599-1677) nowe
metody w leczeniu skrzywień kręgosłupa. (pętla
skórzana do wyciągu za głowę)



Francuski chirurg Nicolas Andry (1658-1759) zajmuje się
wadami postawy u dzieci. Wprowadza pojęcie ortopedii.



Pod koniec XVII w. powstają liczne zakłady
gimnastyki leczniczej.



W wieku XIX Duchenne stosuje w leczeniu
porażeń i niedowładów prąd galwaniczny i
faradyczny (odkrytych na początku XIX wieku)



Wiek XIX rozwój gimnastyki leczniczej
(Szwed Per H. Ling 1776-1839 – twórca podstaw).

Proponuje

on

pomoc

w

ćwiczeniach

kinezyterapeuty. Pojawienie się technik masażu
leczniczego. Wykorzystuje się urządzenia do
hydromasażu i kąpieli.



Przełom wieku XIX i XX to rozwój kriogeniki (na
początku XX wieku zmiana nazwy na krioterapię)



Pierwszy raz określenie REHABILITACJA zostało użyte

przez Douglasa C. McMurtiego w 1918 roku, gdy

przedstawiał on wyniki leczenia inwalidów wojennych.



Lata 30-te XX wieku epidemia choroby Heinego-

Medina. E. Kenny pielęgniarka i fizjoterapeutka

opracowuje techniki ćwiczeń biernych, redresyjnych i

oporowych oraz techniki chodu osób porażonych i z

niedowładami kończyn.



Howard Rusk już w okresie II wojny światowej

zauważył,

że

szybkie

wprowadzenie

zajęć

rehabilitacyjnych

prowadzi

do

skrócenia

czasu

leczenia. Dopiero w latach 70-tych XX wieku
rehabilitacja przestaje być trzecią

fazą procesu

terapeutycznego i staje się integralną częścią procesu

leczniczego.



Berta i Karl Bobach 1944r. metoda hamowania

odruchów patologicznych i wpływ na normalizację
napięć mięśniowych.



Lata 50-te rozwój terapii mózgowego porażenia
dziecięcego – met. Petõ, Pohla, Domana oraz Volty.



Lata 60-te pojawienie się technik terapii manualnej,
rozwój rehabilitacji kardiologicznej.

Rehabilitacja w Polsce

Rehabilitacja w Polsce



Maciej z Miechowa (1457-1523) „Jak zachować
zdrowie” – opisuje pozytywną rolę ćwiczeń.



Jędrzej Śniadecki (1768-1838) „O fizycznym
wychowaniu dzieci”.



Prof. Ireneusz Wierzejewski (1881-1930) ojciec
polskiej ortopedii, twórca pierwszej kliniki
ortopedii w Poznaniu (1923).



Prof. Wiktor Dega – Poznań. W 1960r. pierwsza w
Europie Klinika Rehabilitacji.



Prof. Marian Weiss – Konstancin, 1961 kolejna
klinika W-wa. Jako pierwszy zostaje konsultantem
krajowym.



Prof. Jan Haftek powołuje w 1989r. Polskie
Towarzystwo Rehabilitacji

Główne ośrodki w Polsce



Poznań,



Warszawa,



Katowice,



Lublin,



Gdańsk,



Bydgoszcz,



Kraków,



Łódź,

Rodzaje rehabilitacji

Rodzaje rehabilitacji

1.

1.

lecznicza

lecznicza

2.

2.

społeczna

społeczna

3.

3.

zawodowa

zawodowa

Rehabilitacja lecznicza



zorganizowane

działanie

prowadzone

w

placówkach

służby

zdrowia:

szpitalach,

poradniach,

przychodniach,

uzdrowiskach,

zmierzające do przyspieszania procesu powrotu
pacjenta do zdrowia, sprawności, zapobiegania
niekorzystnym

następstwom

niekiedy

niezbędnego długotrwałego unieruchomienia,
zminimalizowania następstw przebytej choroby
lub urazu. Rehabilitacja lecznicza powinna
stymulować cały proces leczniczy, w głównej
mierze przez różne formy aktywności ruchowej i
psychicznej.

Rehabilitacja społeczna



proces zmierzający do przywrócenia samodzielności
społecznej osobie, która z racji niepełnosprawności
jest jej pozbawiona. Rehabilitacja społeczna obejmuje
też edukację osób zdrowych w zakresie koniecznym
do

zrozumienia

potrzeb

niepełnosprawnych

i

zaakceptowania ich jako pełnoprawnych członków
społeczeństwa.

 Poprawa form architektonicznych i urbanistycznych
 Pomoc Powiatowych Centów Pomocy Rodzinie
 Warsztaty terapii zajęciowej
 Turnusy rehabilitacyjne
 Sport inwalidzki

Rehabilitacja zawodowa



zorganizowane

działanie

zmierzające

do

przywrócenia osobie niepełnosprawnej zdolności
do aktywności zawodowej. Należy rozpocząć jak
najwcześniej jeszcze w trakcie rehabilitacji
medycznej.



w

przypadku

dzieci

odpowiednikiem

jest

rehabilitacja pedagogiczna.

Niepełnosprawność



Osoba niepełnosprawna to osoba, której stan fizyczny,

Osoba niepełnosprawna to osoba, której stan fizyczny,

psychiczny lub umysłowy trwale lub okresowo utrudnia

psychiczny lub umysłowy trwale lub okresowo utrudnia

ogranicza

lub

uniemożliwia

wypełnianie

ról

ogranicza

lub

uniemożliwia

wypełnianie

ról

społecznych, a w szczególności zdolności do

społecznych, a w szczególności zdolności do

wykonywania pracy zawodowej, ogranicza funkcje

wykonywania pracy zawodowej, ogranicza funkcje

rodzinne, uniemożliwia korzystanie z dóbr społecznych.

rodzinne, uniemożliwia korzystanie z dóbr społecznych.



W 1994 roku Europejskie Forum Niepełnosprawności w
Parlamencie Europejskim zaproponowało rozszerzenie
definicji osoby niepełnosprawnej:
„Osobą niepełnosprawną jest jednostka w pełni swych
praw, znajdująca się w sytuacji upośledzającej ją na
skutek barier środowiskowych, ekonomicznych i
społecznych, których z powodu występujących
uszkodzeń nie może przezwyciężać w taki sposób jak
inni ludzie…..”

Wg WHO wyróżnia się różne stopnie

Wg WHO wyróżnia się różne stopnie

niepełnosprawności:

niepełnosprawności:



Uszkodzenie (impairment) –

Uszkodzenie (impairment) –

utrata lub nieprawidłowość struktury lub funkcji

utrata lub nieprawidłowość struktury lub funkcji

psychicznej, fizjologicznej lub anatomicznej.

psychicznej, fizjologicznej lub anatomicznej.



Niepełnosprawność (disability) –

Niepełnosprawność (disability) –

wszelkie ograniczenia lub brak (wynikający z

wszelkie ograniczenia lub brak (wynikający z

uszkodzenia) możliwości wykonania pewnych czynności

uszkodzenia) możliwości wykonania pewnych czynności

w sposób lub w zakresie uznanym za normalny dla

w sposób lub w zakresie uznanym za normalny dla

ludzi.

ludzi.



Upośledzenie –

Upośledzenie –

niesprawność (handicap) oznacza poszkodowanie

niesprawność (handicap) oznacza poszkodowanie

wynikające z uszkodzenia lub niepełnosprawności,

wynikające z uszkodzenia lub niepełnosprawności,

które ogranicza lub uniemożliwia danej osobie pełnienie

które ogranicza lub uniemożliwia danej osobie pełnienie

takich ról, jakie uznaje się za normalne (uwzględniając

takich ról, jakie uznaje się za normalne (uwzględniając

wiek, płeć, czynniki społeczne i kulturowe).

wiek, płeć, czynniki społeczne i kulturowe).



Klasyfikacja ta została zastąpiona Międzynarodową
Klasyfikacją Uszkodzeń, Działania i Uczestnictwa
zwaną dalej „Kartą 2000”



Oparta jest ona na założeniach:

Człowiek jest istotą biologiczną, stanowi ją

organizm o określonej strukturze, wypełniający
określone funkcje

Człowiek jest określoną osobą działającą i

wypełniającą określone zadania

Człowiek jest członkiem określonej grupy

społecznej, w której życiu uczestniczy

Niepełnosprawność

pojęcie obejmujące następstwa stanu zdrowia
(choroby zaburzenia lub urazu) w funkcjonowaniu
człowieka na trzech poziomach (biologicznym,
osobistym i społecznym). Klasyfikacja składa się z
trzech odrębnych, lecz równoległych klasyfikacji
obszarów tworzących niepełnosprawność.



Klasyfikacja uszkodzeń



Klasyfikacja działania



Klasyfikacja uczestnictwa

Kompensacja

Kompensacja



Proces,

który

wyzwala

naturalne

możliwości zastępcze, jakie istnieją w
każdym organizmie żywym, zmierzający
do

całkowitego

lub

częściowego

wyrównania skutków działania czynników
szkodliwych.

Procesy kompensacyjne określają

tzw. prawa Anochina



istotą

kompensacji

jest

wykorzystanie

naturalnych możliwości zastępczych



aby wystąpiła kompensacja, konieczna jest

sygnalizacja

defektu,

uszkodzenia

za

pośrednictwem bodźców dośrodkowych z

obwodu – do ośrodkowego układu nerwowego



procesy kompensacyjne powstają niezależnie

od lokalizacji uszkodzenia



kompensacja wymaga stałego utrwalenia



funkcja kompensacyjna uzyskana w przebiegu

procesu

leczniczego

wymaga

ciągłego

treningu.

Adaptacja



umiejętność dostosowania człowieka do zmiany
warunków czynnościowych i socjalnych występującej
w następstwie zaburzenia funkcji organizmu.
Adaptacja umożliwia przystosowanie się do zaburzeń
sprawności ważnych narządów powstałych w
następstwie choroby lub urazu. Odpowiednio
sterowana lub wykorzystana adaptacja umożliwia
uzyskanie w jak najwyższym stopniu samodzielności
życiowej w czynnościach dnia codziennego, w
funkcjach zawodowych, społecznych i rodzinnych.

Regeneracja

Regeneracja

KINEZYTERPIA

KINEZYTERPIA



Kinezyterapia (kinesis – ruch, therapeia –
leczenie) podstawa rehabilitacji medycznej.
Obejmuje całość zagadnień związanych z
wykorzystaniem ruchu jako środka leczniczego.



Kinezyterapia - inne określenia: rehabilitacja
ruchowa, ćwiczenia lecznicze, trening leczniczy,
gimnastyka lecznicza, usprawnianie, fizjoterapia.



Fizjoterapia (physis – natura, therapeia -
leczenie) połączenie kinezyterapii z leczeniem
czynnikami fizykalnymi i masażem leczniczym.

Zadania

Zadania

1.

ocena

stanu

funkcjonalnego

pacjenta

(ustalenie rodzaju i stopnia dysfunkcji)

2.

dobór odpowiednich form, środków, metod i
technik ćwiczeń w zależności od stanu
funkcjonalnego pacjenta

3.

opracowanie

ćwiczeń

miejscowych

i

ogólnych służących do realizacji bliższego i
dalszego celu rehabilitacji

4.

wprowadzenie obiektywnych metod kontroli
stanu funkcjonalnego pacjenta

Zadania c.d.

5.

5.

zapobieganie powikłaniom:

zapobieganie powikłaniom:



przykurcze

–

odpowiednio

dobrane

przykurcze

–

odpowiednio

dobrane

techniki bierne i czynne

techniki bierne i czynne



odleżyny – częste zmiany ułożenia

odleżyny – częste zmiany ułożenia

pacjenta

pacjenta



powikłania

płucne

–

ćwiczenia

powikłania

płucne

–

ćwiczenia

oddechowe, oklepywanie klp., zmiany

oddechowe, oklepywanie klp., zmiany

pozycji w łóżku, wczesne uruchamianie

pozycji w łóżku, wczesne uruchamianie

Cele

Cele

1.

przywrócenie

choremu

lub

osobie

niepełnosprawnej

pełnej

lub

możliwie

maksymalnej sprawności fizycznej i psychicznej

2.

przywrócenie prawidłowej ruchomości w stawach
oraz siły i wytrzymałości mięśni

3.

pobudzenie i poprawa czynności OUN, reedukacja
nerwowo-mięśniowa

4.

poprawa czynności układu oddechowego i
sercowo-naczyniowego

5.

korygowanie wad postawy ciała i nieprawidłowych
nawyków ruchowych

6.

przystosowanie chorego do życia w przypadku
trwałej niepełnosprawności

Techniki:

Techniki:



bierne formy ruchu

bierne formy ruchu



czynne formy ruchu

czynne formy ruchu

Wybór techniki powinien wynikać z:

Wybór techniki powinien wynikać z:



oceny stanu funkcjonalnego pacjenta

oceny stanu funkcjonalnego pacjenta



umiejscowienia procesu patologicznego, choroby

umiejscowienia procesu patologicznego, choroby

czy urazu

czy urazu

Podział kinezyterapii

Podział kinezyterapii



miejscowa – wysiłki lokalne np. zwiększenie

miejscowa – wysiłki lokalne np. zwiększenie

zakresu ruchu w jakimś stawie

zakresu ruchu w jakimś stawie



ogólna – mająca wpływ na ogólną wydolność

ogólna – mająca wpływ na ogólną wydolność

chorego, zwiększoną czynność układu krążenia,

chorego, zwiększoną czynność układu krążenia,

oddechowego, wysiłki angażujące większą masę

oddechowego, wysiłki angażujące większą masę

mięśniową.

mięśniową.

Ćwiczenia bierne

Ćwiczenia bierne



Ruchy

w

stawach

wykonywane

są

przez

Ruchy

w

stawach

wykonywane

są

przez

fizjoterapeutę lub za pomocą urządzeń do ciągłego

fizjoterapeutę lub za pomocą urządzeń do ciągłego

ruchu biernego CPM (continuous passive motion).

ruchu biernego CPM (continuous passive motion).

Wskazania:

Wskazania:



brak dowolnej czynności mięśni w przypadku

brak dowolnej czynności mięśni w przypadku

porażeń wiotkich, spastycznych lub niedowładów

porażeń wiotkich, spastycznych lub niedowładów

znacznego stopnia a także gdy ruch czynny jest

znacznego stopnia a także gdy ruch czynny jest

niemożliwy do wykonania ze względu a stan

niemożliwy do wykonania ze względu a stan

chorego.

chorego.

Ćwiczenia bierne

Ćwiczenia bierne

Przeciwwskazania:

Przeciwwskazania:



ostry stan zapalny stawu lub tkanek

ostry stan zapalny stawu lub tkanek

otaczających

otaczających



zakrzepowe

zapalenie

żył

głębokich

zakrzepowe

zapalenie

żył

głębokich

kończyn

kończyn



zator tętnicy płucnej, zawał płuca lub serca

zator tętnicy płucnej, zawał płuca lub serca



ciężki stan ogólny chorego

ciężki stan ogólny chorego

Ćwiczenia bierne

Ćwiczenia bierne

Cel:

Cel:



Niedopuszczenie do powstawania przykurczów,

Niedopuszczenie do powstawania przykurczów,

zmian patologicznych w stawach i tkankach

zmian patologicznych w stawach i tkankach

okołostawowych.

(atrofia

chrząstki,

mięśni,

okołostawowych.

(atrofia

chrząstki,

mięśni,

upośledzenie ukrwienia – zakrzepica żył i

upośledzenie ukrwienia – zakrzepica żył i

odżywienia)

odżywienia)



Ćwiczenia bierne wykonuje się w pozycjach

Ćwiczenia bierne wykonuje się w pozycjach

izolowanych, ograniczając ruch do jednego stawu

izolowanych, ograniczając ruch do jednego stawu

i

jednej

płaszczyzny

ruchu,

zawsze

w

i

jednej

płaszczyzny

ruchu,

zawsze

w

fizjologicznej osi stawu.

fizjologicznej osi stawu.

Ćwiczenia bierne

Ćwiczenia bierne

-

-

techniki

techniki

1.

1.

Ćwiczenia bierne właściwe:

Ćwiczenia bierne właściwe:

ruchy wykonuje fizjoterapeuta w pozycjach

ruchy wykonuje fizjoterapeuta w pozycjach

izolowanych. Bliższy odcinek ćwiczonego stawu

izolowanych. Bliższy odcinek ćwiczonego stawu

trzeba unieruchomić. Liczba powtórzeń w jednej

trzeba unieruchomić. Liczba powtórzeń w jednej

płaszczyźnie

powinna

wynosić

około

30.

płaszczyźnie

powinna

wynosić

około

30.

Powtarzamy 2-3xdziennie we wszystkich stawach.

Powtarzamy 2-3xdziennie we wszystkich stawach.

2.

2.

Ćwiczenia

bierne

z

rozciąganiem

tkanek

Ćwiczenia

bierne

z

rozciąganiem

tkanek

okołostawowych:

okołostawowych:

technika

oparta

na

stymulacji

bodźców

technika

oparta

na

stymulacji

bodźców

proprioceptywnych (receptory czucia głębokiego),

proprioceptywnych (receptory czucia głębokiego),

pobudzających układ nerwowy przez stymulację

pobudzających układ nerwowy przez stymulację

mięśni, torebek stawowych i więzadeł. Niezbędne

mięśni, torebek stawowych i więzadeł. Niezbędne

do torowania bodźców oraz czucia ruchu.

do torowania bodźców oraz czucia ruchu.

Ćwiczenia bierne

Ćwiczenia bierne

-

-

techniki

techniki

3.

Ćwiczenia bierne z dociskiem powierzchni

stawowych – pobudzanie błony maziowej do

produkcji płynu stawowego, zapobieganie

powstawaniu

zrostów

wewnątrzstawowych,

stymulacja bodźców proprioceptywnych.

4.

Ćwiczenia bierne redresyjne – rozciągnięcie

przykurczonych tkanek okołostawowych.

Stretching - zasady:



Rozgrzewka (5-10 min) poprzedzająca ćwiczenia



Napięcie izometryczne ćwiczonego mięśnia (10-

30 sekund)



Rozluźnienie mięśnia (2-3 sekundy)



Powolne rozciągnięcie mięśnia z zatrzymaniem

przez 10-30 sekund

Ćwiczenia bierne

Ćwiczenia bierne

-

-

techniki

techniki

5.

Wyciągi redresyjne
zasady j.w. Zamiast siły fizjoterapeuty
stosuje się obciążniki w systemach
bloczkowo-ciężarkowych. Czas trwania
wyciągu około 30 minut. Na 5 minut
przed końcem redukcja obciążenia do
70%.

Zastosowanie

w

ćwiczeniach

dużych stawów.

Ćwiczenia czynno-bierne

Ćwiczenia czynno-bierne



Ruchy bierny wykonywany przez terapeutę,
czynne rozluźnienie mięśni przez pacjenta.



Wskazania:
uruchamiania

stawów

po

zdjęciu

unieruchomienia,

po

zabiegach

rekonstrukcyjnych,

w

chorobach

reumatycznych.

Ćwiczenia czynne



Wykonywane

przez

pacjenta

Wykonywane

przez

pacjenta

samodzielnie w wyniku dowolnej akcji

samodzielnie w wyniku dowolnej akcji

mięśni. Ćwiczenia czynne powinny być

mięśni. Ćwiczenia czynne powinny być

indywidualnie przygotowane dla każdego

indywidualnie przygotowane dla każdego

pacjenta.

pacjenta.

Musimy określić:

Musimy określić:



Optymalny wysiłek

Optymalny wysiłek



Stopniowanie natężenia

Stopniowanie natężenia



Sposób wykonywania ćwiczenia – pozycje

Sposób wykonywania ćwiczenia – pozycje

wyjściowe, tempo wykonywania ćwiczeń,

wyjściowe, tempo wykonywania ćwiczeń,

liczbę powtórzeń, czas trwania

liczbę powtórzeń, czas trwania

Do oceny siły mięśniowej używamy 6-

cio stopniowej skali Lovetta.



brak śladu skurczu mięśnia

brak śladu skurczu mięśnia

0=0%

0=0%



ślad

skurczu

mięśnia

ślad

skurczu

mięśnia

1=10%

1=10%



ruch w odciążeniu, w pełnym zakresie

ruch w odciążeniu, w pełnym zakresie

2=25%

2=25%



ruch z pokonaniem ciężaru kończyny lub części ciała

ruch z pokonaniem ciężaru kończyny lub części ciała

3=50%

3=50%



ruch z pokonaniem ciężaru kończyny i dodatkowym oporem

ruch z pokonaniem ciężaru kończyny i dodatkowym oporem

4=80%

4=80%



siła mięśnia prawidłowa, ruch z submaksymalnym oporem

siła mięśnia prawidłowa, ruch z submaksymalnym oporem

5=100%

5=100%

Ćwiczenia izometryczne

Ćwiczenia izometryczne



Czynne

napinanie

mięśni

bez

zmiany

Czynne

napinanie

mięśni

bez

zmiany

odległości przyczepów mięśni.

odległości przyczepów mięśni.



Cel:

Cel:

zapobieganie zanikom, utrzymanie mięśni w

zapobieganie zanikom, utrzymanie mięśni w

czynnej aktywności

czynnej aktywności



Wskazania:

Wskazania:

znaczne osłabienie siły mięśni (1 w sk.

znaczne osłabienie siły mięśni (1 w sk.

Lovetta),

unieruchomienie

w

łóżku,

Lovetta),

unieruchomienie

w

łóżku,

zaawansowane zmiany stawowe.

zaawansowane zmiany stawowe.



Wykonanie:

Wykonanie:

napięcie

mięśnia

5-6

sekund,

10-cio

napięcie

mięśnia

5-6

sekund,

10-cio

sekundowe rozluźnienie Ćwiczenia powtarza

sekundowe rozluźnienie Ćwiczenia powtarza

pacjent 3-4 razy w ciągu dnia, w seriach po

pacjent 3-4 razy w ciągu dnia, w seriach po

10-20 napięć.

10-20 napięć.

Ćwiczenia w odciążeniu

Ćwiczenia w odciążeniu



Polegają na samodzielnym wykonywaniu

Polegają na samodzielnym wykonywaniu

ruchów w stawach przy odciążeniu

ruchów w stawach przy odciążeniu

ćwiczonego odcinka ciała.

ćwiczonego odcinka ciała.



Wskazania:

Wskazania:

znaczne osłabienie siły mięśni (2-3 w skali

znaczne osłabienie siły mięśni (2-3 w skali

Lovetta),

zaawansowane

zmiany

Lovetta),

zaawansowane

zmiany

powierzchni stawowych, osłabienie zrostu

powierzchni stawowych, osłabienie zrostu

kości po złamaniu.

kości po złamaniu.

Ćwiczenia czynne wolne

Ćwiczenia czynne wolne



wykonuje się je przy sile mięśniowej

wykonuje się je przy sile mięśniowej

pozwalającej na samodzielne wykonanie

pozwalającej na samodzielne wykonanie

ruchów, z pokonaniem ciężaru ćwiczonego

ruchów, z pokonaniem ciężaru ćwiczonego

odcinka ciała (3 w sk. Lovetta). Poprawa

odcinka ciała (3 w sk. Lovetta). Poprawa

koordynacji ruchowej, zwiększeni zakresu

koordynacji ruchowej, zwiększeni zakresu

ruchów czynnych, kształtowanie ruchów w

ruchów czynnych, kształtowanie ruchów w

stawach.

stawach.

Ćwiczenia czynne z oporem (ćw.

siłowe)



Wzmocnienie siły mięśniowej, w celu

Wzmocnienie siły mięśniowej, w celu

przywrócenia utraconej funkcji z powodu

przywrócenia utraconej funkcji z powodu

choroby lub urazu.

choroby lub urazu.



Ćwiczenia oporowe z dużym oporem i małą

Ćwiczenia oporowe z dużym oporem i małą

liczba

powtórzeń

wpływają

przede

liczba

powtórzeń

wpływają

przede

wszystkim na zwiększenie siły mięśniowej,

wszystkim na zwiększenie siły mięśniowej,

natomiast

ćwiczenia

ze

średnim

natomiast

ćwiczenia

ze

średnim

obciążeniem i dużą liczba powtórzeń

obciążeniem i dużą liczba powtórzeń

wpływają na poprawę wytrzymałości.

wpływają na poprawę wytrzymałości.

Ćwiczenia izokinetyczne



ćwiczenia, w których obciążony mięsień
działa z określoną, stałą prędkością, przy
zmieniającym się obciążeniu dla każdej
wartości kątowej. Ćwiczenia te oparte są
na skurczu auksotonicznym, łączącym
skurcz izotoniczny i izometryczny.

Ćwiczenia synergistyczne

Ćwiczenia synergistyczne

Istotą

jest

wykorzystanie

zjawiska

Istotą

jest

wykorzystanie

zjawiska

promieniowania pobudzenia i synergizmu

promieniowania pobudzenia i synergizmu

(współdziałania)

w

celu

uzyskania

(współdziałania)

w

celu

uzyskania

napięcia mięśni, często w odległych

napięcia mięśni, często w odległych

częściach ciała. Najlepsze wyniki uzyskuje

częściach ciała. Najlepsze wyniki uzyskuje

się przy ćwiczeniach przeciw oporowi

się przy ćwiczeniach przeciw oporowi

submaksymalnemu.

submaksymalnemu.

Synergizmy bezwzględne

Synergizmy bezwzględne

(wrodzone)

(wrodzone)



Uniesienie głowy wbrew oporowi w leżeniu na
plecach powoduje napięcie mięśni brzucha



Uniesienie głowy wbrew oporowi w leżeniu na
brzuchu powoduje napięcie mięśni pośladkowych



Wyprost stopy wbrew oporowi powoduje napięcie
mQF



Zgięcie nadgarstka wbrew oporowi powoduje
napięcie mBB

Synergizmy względne (nabyte)

Synergizmy względne (nabyte)



Ćwiczenia

synergistyczne

kontralateralne

–

Ćwiczenia

synergistyczne

kontralateralne

–

pobudzenie

i

napięcie

mięśni

kończyny

pobudzenie

i

napięcie

mięśni

kończyny

unieruchomionej uzyskuje się przez ćwiczenia

unieruchomionej uzyskuje się przez ćwiczenia

oporowe dużych grup mięśni po stronie

oporowe dużych grup mięśni po stronie

przeciwnej

przeciwnej



Ćwiczenia synergistyczne ipsilateralne – polegają

Ćwiczenia synergistyczne ipsilateralne – polegają

na wykorzystaniu synergizmów przez ćwiczenia z

na wykorzystaniu synergizmów przez ćwiczenia z

oporem

wolnych

stawów

unieruchomionej

oporem

wolnych

stawów

unieruchomionej

kończyny.

kończyny.

Metoda reedukacji nerwowo-

Metoda reedukacji nerwowo-

mięśniowej

mięśniowej

Metoda

proprioceptywnego

torowania

nerwowo-mięśniowego (ang. proprioceptive
neuromuscular facilitation - PNF); metoda
Kabata.
Oparta na podstawach neurofizjologicznych
rozwoju ruchowego człowieka i aktywności
ruchowej w czynnościach dnia codziennego.

Ćwiczenia ogólnokondycyjne

Ćwiczenia ogólnokondycyjne

Ukierunkowane

na

poprawę

ogólnej

Ukierunkowane

na

poprawę

ogólnej

kondycji psychofizycznej chorych, rozwój

kondycji psychofizycznej chorych, rozwój

cech

motorycznych

takich

jak

siła,

cech

motorycznych

takich

jak

siła,

wytrzymałość,

szybkość,

zwinność.

wytrzymałość,

szybkość,

zwinność.

Wykonuje się je indywidualnie lub grupowo.

Wykonuje się je indywidualnie lub grupowo.

Ćwiczenia indywidualne:



Wykonuje się w łóżku chorego lub na
stołach rehabilitacyjnych.

Ćwiczenia ogólnokondycyjne c.d.

Ćwiczenia ogólnokondycyjne c.d.

Ćwiczenia zespołowe:



Dzieci w wieku przedszkolnym – naśladownictwo

ruchowe (zwierzęta, rośliny) i opowieść ruchowa



Dzieci w wieku szkolnym – gry i zabawy ruchowe



Młodzież i dorośli – ścisły trening obwodowy

Ćwiczenia prowadzi się wg toku lekcyjnego:



Wstęp – na początek ćwiczenia wszechstronne



Część główna – realizacja celów głównych



Część końcowa – uspokojenie, rozluźnienie

Ćwiczenia w wodzie

Ćwiczenia w wodzie



Temperatura
Woda zimna – odruchowe zwężenie naczyń skóry i

zwiększenie ukrwienia mięśni, zwolnienie rytmu

serca oraz zmniejszenie objętości minutowej serca.
Woda ciepła – rozszerzenie naczyń krwionośnych

skóry, przyspieszenie pracy serca, podniesienie

temp. ciała, zmniejszenie napięcia mięśni.



Ciśnienie hydrostatyczne – ułatwienie wydechu,

utrudnienie wdechu.



Wyporność - ułatwienie naukę chodu.

Przeciwwskazania:
niewydolność układu krążeniowo-oddechowego,

ostre stany zapale, owrzodzenia, padaczka.

Pionizacja i nauka chodzenia

Pionizacja i nauka chodzenia



Pionizacja bierna – stół pionizacyjny lub łóżko

Pionizacja bierna – stół pionizacyjny lub łóżko

ortopedyczne

ortopedyczne



Pionizacja czynna – polega na stopniowym

Pionizacja czynna – polega na stopniowym

przechodzeniu chorego z pozycji leżącej do

przechodzeniu chorego z pozycji leżącej do

pozycji stojącej.

pozycji stojącej.

Chód

Chód

Złożona czynność ruchowa o cyklicznym

przebieg,

umożliwiająca

człowiekowi

przemieszczanie się w przestrzeni.



Faza podporu – (60% cyklu) stopa ma kontakt z

podłożem



Faza wymachu – (40% czasu trwania cyklu)
Chód charakteryzuje się okresem podwójnego

podparcia, w którym obie stopy są w fazie

podparcia.
Cechy chodu:

 Izometria – ta sama długość kroku po stronie prawej i

lewej

 Izochronia – czas obciążania obu kończyn jest

jednakowy

 Izotonia – ruch kończyn dolnych, miednicy, kończyn

górnych i głowy powinien być skoordynowany

Fizykoterapia

Fizykoterapia

Metody

fizykoterapeutyczne

obejmują

postępowanie medyczne mające na celu:

1.

Usuwanie objawów choroby

2.

W miarę możliwości hamowanie postępu
choroby

przez

stosowanie

bodźców

fizycznych

Wykorzystujemy 4 rodzaje

energii



Termiczną, czyli ciepło i zimno



Elektryczną w postaci prądu elektrycznego
i pola elektrycznego



Elektromagnetyczną z różnych zakresów
widma fal elektromagnetycznych



Mechaniczną

jako

różne

formy

ultradźwięków i wibracji

Termoterapia

Łączy w sobie zabiegi fizykoterapeutyczne
oparte na stosowaniu bodźców o różnej
temperaturze: ciepłe, zimne; działające na :



Punkt, miejsce zabiegu



Pole zabiegowe



Część ciała człowieka



Całe powłoki ustroju

Leczenie ciepłem polega na

doprowadzeniu do tkanek energii cieplnej

w celu ogrzania go.

Stosujemy:

Stosujemy:



Parafiny, borowiny, fango (mieszanina parafiny i
borowiny), piasek, sappropelli (gliny, iły, muły), ciepłą
i gorącą wodę, okłady, kąpiele i saunę



Zabiegi

światłolecznicze

z

wykorzystaniem

promieniowania podczerwonego „IR” z użyciem
generatorów nieświetnych, generatorów świetlnych
(promienniki ksenonowe lub halogenowe), lamp
„Sollux” z modyfikacją wiązki świetlnej przez
zastosowanie filtrów (najczęściej niebieski i czerwony)

Podstawowym ogólnym odczynem

Podstawowym ogólnym odczynem

organizmu na zabiegi termiczne jest odczyn

organizmu na zabiegi termiczne jest odczyn

ze strony obwodowego układu krążenia i

ze strony obwodowego układu krążenia i

reakcja naczyń krwionośnych.

reakcja naczyń krwionośnych.

Układ krążenia:



Przyspieszenie pracy serca



Zwiększenie liczby uderzeń tętna wprost proporcjonalnie
do wzrostu ciepłoty ciała (10

0

C-20 uderzeń)



Obniżenie lub raptowny wzrost ciśnienia tętniczego krwi



Obniżenie zawartości tlenu w naczyniach tętniczych na
korzyść żylnych

Układ moczowy:



Przegrzanie miejscowe nerek przyspiesza pracę
wydzielniczą nerek



Przegrzanie ogólne organizmu obniża pracę nerek
Układ mięśniowo-nerwowy:



Gwałtowny bodziec wywołuje wzrost napięcia
mięśniowego

i

pobudzenie

przewodzenia

nerwowego



Przedłużający się bodziec wywołuje obniżenie
pobudzenia nerwowo-mięśniowego
Układ oddechowy:



Zwiększenie liczby oddechów

Wskazania do leczenia

miejscowego



Blizny zrosty, przykurcze

Blizny zrosty, przykurcze



Przewlekłe stany zapalne tkanek miękkich

Przewlekłe stany zapalne tkanek miękkich



Zmiany zwyrodnieniowe stawów i tkanek

Zmiany zwyrodnieniowe stawów i tkanek

okołostawowych

okołostawowych



Powikłania po urazach narządu ruchu

Powikłania po urazach narządu ruchu

Przeciwwskazania miejscowe



Obrzęki



Ostre stany zapalne



Przerwanie ciągłości skóry



Stany ropne skóry



Zaburzenia

trofiki

okolicy

objętej

zabiegiem



Zaburzenia czucia powierzchownego

Przeciwwskazania ogólne

Przeciwwskazania ogólne



Zaburzenia krążenia obwodowego

Zaburzenia krążenia obwodowego



Miażdżyca naczyń krwionośnych

Miażdżyca naczyń krwionośnych



Ostre choroby gorączkowe

Ostre choroby gorączkowe



Padaczka

Padaczka

Krioterapia

Krioterapia

Leczenie zimnem polega na obniżeniu

Leczenie zimnem polega na obniżeniu

temperatury tkanek. Zabiegi lecznicze mają

temperatury tkanek. Zabiegi lecznicze mają

na celu:

na celu:



Miejscowe obniżenie temperatury tkanek

Miejscowe obniżenie temperatury tkanek

skóry i tkanek sąsiednich

skóry i tkanek sąsiednich



Ogólne

oziębienie

ustroju

przez

Ogólne

oziębienie

ustroju

przez

oddziaływanie na OUN

oddziaływanie na OUN

Źródłem niskich temperatur

Źródłem niskich temperatur

stosowanych w celach leczniczych

stosowanych w celach leczniczych

są

są



Lód, śnieg, zimna woda, zamrożone żele,
zamrożone pasty borowinowe, zimne okłady,
nadmuchy zimnego powietrza



Pary

skroplonych

naturalnych

lub

syntetycznych gazów, których temperatury są
krańcowo niskie (pary ciekłego azotu, CO2)

Kliniczne efekty krioterapii

Kliniczne efekty krioterapii



Wspomaganie leczenia podstawowego, ułatwianie

Wspomaganie leczenia podstawowego, ułatwianie

leczenia ruchem; zabieg krioterapeutyczny pozwala

leczenia ruchem; zabieg krioterapeutyczny pozwala

na 3x intensyfikację ćwiczeń usprawniających oraz

na 3x intensyfikację ćwiczeń usprawniających oraz

wydłużenie

czasu

prowadzenia

ćwiczeń

wydłużenie

czasu

prowadzenia

ćwiczeń

kinezyterapeutycznych.

kinezyterapeutycznych.



Ustąpienie dolegliwości bólowych

Ustąpienie dolegliwości bólowych



Wywołanie ogrzania powłok skórnych przez masywne,

Wywołanie ogrzania powłok skórnych przez masywne,

odruchowe ich przekrwienie

odruchowe ich przekrwienie



Efekt przeciwobrzękowy

Efekt przeciwobrzękowy



Zmniejszenie napięcia mięśni szkieletowych

Zmniejszenie napięcia mięśni szkieletowych



Wzrost odporności humoralnej i komórkowej

Wzrost odporności humoralnej i komórkowej



Poprawa nastroju

Poprawa nastroju

Wskazania do zabiegów

Wskazania do zabiegów

miejscowych i ogólnych

miejscowych i ogólnych



Ostre stany zapalne

Ostre stany zapalne



Przewlekłe stany zapale stawów (RZS, ZZSK)

Przewlekłe stany zapale stawów (RZS, ZZSK)



Obrzęki pourazowe

Obrzęki pourazowe



Stany zapalne tkanek miękkich okołostawowych

Stany zapalne tkanek miękkich okołostawowych



Zwyrodnienia chrząstki stawowej

Zwyrodnienia chrząstki stawowej



Liszaj rumieniowaty, łuszczycowe zapalenia skóry

Liszaj rumieniowaty, łuszczycowe zapalenia skóry



Zespoły bólowe narządu ruchu

Zespoły bólowe narządu ruchu



Przykurcza, spastyczne napięcie mięśniowe

Przykurcza, spastyczne napięcie mięśniowe

Przeciwwskazania do zabiegów

Przeciwwskazania do zabiegów

miejscowych

miejscowych



Odmrożenia

Odmrożenia



Zaburzenia czucia powierzchownego

Zaburzenia czucia powierzchownego



Porażenie błony mięśniowej ścian naczyń

Porażenie błony mięśniowej ścian naczyń

krwionośnych

krwionośnych



Zaburzenia mikrokrążenia

Zaburzenia mikrokrążenia



Otwarte rany

Otwarte rany

Kliniczne działanie krioterapii

Kliniczne działanie krioterapii

ogólnoustrojowej

ogólnoustrojowej



Po 10-30 minutach dochodzi do wzrostu w surowicy:

Po 10-30 minutach dochodzi do wzrostu w surowicy:

adrenaliny,

noradrenaliny,

ACTH,

beta-endorfin,

adrenaliny,

noradrenaliny,

ACTH,

beta-endorfin,

testosteronu u mężczyzn

testosteronu u mężczyzn



Zmniejszenie odczucia bólu, ustąpienie dolegliwości

Zmniejszenie odczucia bólu, ustąpienie dolegliwości

bólowych w całym ustroju

bólowych w całym ustroju



Wzrost odporności ustroju

Wzrost odporności ustroju



Pojawienie się zwiększonej chęci do wykonywania

Pojawienie się zwiększonej chęci do wykonywania

ćwiczeń fizycznych

ćwiczeń fizycznych



Zwiększa się tolerancja na zimno, lepsza reakcja na

Zwiększa się tolerancja na zimno, lepsza reakcja na

zmiany temperatury

zmiany temperatury



Intensywny przepływ krwi przez powłoki ciała i narządy

Intensywny przepływ krwi przez powłoki ciała i narządy

wewnętrzne powoduje uczucie gorąca i zaróżowienie

wewnętrzne powoduje uczucie gorąca i zaróżowienie

skóry

skóry



Znika uczucie zmęczenia

Znika uczucie zmęczenia



Następuje poprawa nastroju

Następuje poprawa nastroju

Przeciwwskazania do krioterapii:

Przeciwwskazania do krioterapii:



Nietolerancja na zimno

Nietolerancja na zimno



Choroba Reynauda

Choroba Reynauda



Ropne zmiany skórne

Ropne zmiany skórne



Neuropatie układu współczulnego

Neuropatie układu współczulnego



Niedoczynność tarczycy

Niedoczynność tarczycy



Miejscowe zaburzenia ukrwienia

Miejscowe zaburzenia ukrwienia



Spożycie alkoholu

Spożycie alkoholu



Wyniszczenie i wychłodzenie organizmu

Wyniszczenie i wychłodzenie organizmu



Klaustrofobia

Klaustrofobia



Nadmierna labilność emocjonalna

Nadmierna labilność emocjonalna



Niewydolność krążenia szczególnie powysiłkowa

Niewydolność krążenia szczególnie powysiłkowa



Wady aparatu zastawkowego

Wady aparatu zastawkowego



Zaburzenia rytmu serca

Zaburzenia rytmu serca



Ciężkie postacie dusznicy bolesnej

Ciężkie postacie dusznicy bolesnej



Ostre schorzenia dróg oddechowych

Ostre schorzenia dróg oddechowych



Zakrzepy żylne i tętnicze

Zakrzepy żylne i tętnicze

Elektroterapia

Elektroterapia

Jest to dział lecznictwa fizykalnego, którym
wykorzystuje się do celów leczniczych prąd
stały oraz prądy impulsowe małej i średniej
częstotliwości o różnych przebiegach.

Szerokie zastosowanie znajdują prądy impulsowe o małej

Szerokie zastosowanie znajdują prądy impulsowe o małej

częstotliwości, wykorzystywane w elektrostymulacji

częstotliwości, wykorzystywane w elektrostymulacji

mięśni. Ma ona na celu:

mięśni. Ma ona na celu:



Zapobieganie zanikom



Zapobieganie zwyrodnieniu tkanki mięśniowej



Utrzymanie istniejącego stanu czynnościowego
mięśni



Eliminowanie

ruchów

zastępczych

oraz

przejmowanie funkcji mięśni uszkodzonych przez
mięśnie zdrowe



Zwiększenie masy mięśniowej



Reedukację przewodnictwa nerwów obwodowych
ruchowych i sprzężeń zwrotnych układu nerwowo-
mięśniowego

Inne wykorzystanie prądów

Inne wykorzystanie prądów

impulsowych o małej częstotliwości

impulsowych o małej częstotliwości



Porażenia spastyczne mięśni oparte na metodzie
Hufschmidta (metoda podwójnego impulsu) lub
jej modyfikacji tzw. tonolizie



Przezskórna stymulacja elektryczna nerwów -
stymulacja przeciwbólowa TENS (Transcutaneans
Electrical Nerve Stimulation)

Objawy kliniczne

Objawy kliniczne



znieczulenie,



podwyższenie progu bólu,



poprawa mikrokążenia,



poprawa trofiki tkanek objętych zabiegiem,



obniżenie podwyższonego bólem napięcia
mięśniowego

Wskazania

Wskazania



nerwobóle,



bóle fantomowe,



bóle kikutów,



zespoły bólowe w przebiegu dyskopatii,



zespoły

bólowe

w

przebiegu

choroby

zwyrodnieniowej stawów obwodowych,



zapalenia okołostawowe,



powikłania po urazie narządu ruchu.

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania



choroby skóry,



przerwanie ciągłości skóry,



obecność ciał obcych w tkankach,



zaburzenia czucia powierzchownego,



stany gorączkowe,



zaburzenia mikrokrążenia.

Magnetoterapia

Magnetoterapia

Objawy kliniczne

Objawy kliniczne



normalizacja

przewodnictwa

nerwów

obwodowych



usprawnienie funkcjonowania układu nerwowego



przyspieszenie procesów przemiany materii



lepsza mineralizacja kości



zmniejszenie odczynu zapalnego tkanek



resorpcja wysięków



działanie przeciwbólowe



pobudzenie procesów odpornościowych

Wskazania

Wskazania



Zmiany zwyrodnieniowe stawów

Zmiany zwyrodnieniowe stawów



Ucisk i zapalenie nerwów rdzeniowych w

Ucisk i zapalenie nerwów rdzeniowych w

przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów

przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów

kręgosłupa i dyskopatii

kręgosłupa i dyskopatii



Neuralgie V i VII nerwu czaszkowego

Neuralgie V i VII nerwu czaszkowego



Uszkodzenie neuronów ruchowych w przebiegu

Uszkodzenie neuronów ruchowych w przebiegu

porażeń mózgowych

porażeń mózgowych



Dysfunkcja narządu ruchu zespoły przeciążeniowe

Dysfunkcja narządu ruchu zespoły przeciążeniowe

kostno-szkieletowe, zespoły nerwowo-mięśniowe

kostno-szkieletowe, zespoły nerwowo-mięśniowe



Stany pourazowe (uszkodzenia stawów, kości,

Stany pourazowe (uszkodzenia stawów, kości,

ścięgien,

nerwów

i

naczyń

krwionośnych

ścięgien,

nerwów

i

naczyń

krwionośnych

okołostawowych obrzęki), zespół Sudecka

okołostawowych obrzęki), zespół Sudecka



Trudno gojące się rany

Trudno gojące się rany

Wskazania c.d.

Wskazania c.d.



Usprawnianie i leczenie powikłań wad postawy,

Usprawnianie i leczenie powikłań wad postawy,

krzywicy, gruźlicy kości

krzywicy, gruźlicy kości



Złamania kości, opóźnione zrosty kostne

Złamania kości, opóźnione zrosty kostne



RZS,

ZZSK,

kolagenozy,

zapalenia

RZS,

ZZSK,

kolagenozy,

zapalenia

wielomięśniowe

wielomięśniowe



Osteoporoza

Osteoporoza



Jałowa martwica kości

Jałowa martwica kości



Zapalenia

naczyń

krwionośnych

po

Zapalenia

naczyń

krwionośnych

po

unieruchomieniach

unieruchomieniach



Miopatie, parestezje

Miopatie, parestezje



Bóle fantomowe

Bóle fantomowe



Neuropatie po zatruciach

Neuropatie po zatruciach



Hemiplegie, migreny

Hemiplegie, migreny

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania



Wszczepiony rozrusznik serca

Wszczepiony rozrusznik serca



Implanty elektroniczne i replanty

Implanty elektroniczne i replanty



Choroby wirusowe

Choroby wirusowe



Choroby grzybicze

Choroby grzybicze



Gruźlica płuc

Gruźlica płuc



Padaczka

Padaczka



Nadczynność tarczycy

Nadczynność tarczycy



Choroby przewodu pokarmowego ze skłonnością

Choroby przewodu pokarmowego ze skłonnością

do krwawień

do krwawień

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania



Nowotwory

Nowotwory



Niewyrównane nadciśnienie tętnicze III i IV

Niewyrównane nadciśnienie tętnicze III i IV

stopnia

stopnia



Dzieci do 1-go roku życia ze względu na

Dzieci do 1-go roku życia ze względu na

diagnostykę wczesnookresową

diagnostykę wczesnookresową



Występowanie

schorzeń

współistniejących:

Występowanie

schorzeń

współistniejących:

cukrzyca, niewydolność nerek, zaawansowane

cukrzyca, niewydolność nerek, zaawansowane

zaburzenia układu krążenia

zaburzenia układu krążenia



Oparzenia

Oparzenia



W

okresie

leczenia

lub

diagnozowania

W

okresie

leczenia

lub

diagnozowania

promieniowaniem jonizującym

promieniowaniem jonizującym

Biostumulacja leserowa

Biostumulacja leserowa



LASER – Light Amplification by Stimulated

LASER – Light Amplification by Stimulated

Emission of Radiation

Emission of Radiation

Wskazania



Zespoły

bólowe

w

przebiegu

zmian

zwyrodnieniowych i stanów zapalnych stawów



Zespoły bólowe w przebiegu dyskopatii odcinka
szyjnego oraz lędźwiowego kręgosłupa



Zapalenie okołostawowe



Stany związane z przeciążeniem układu kostno-
stawowego, mięśni i tkanek miękkich



Zapalenia ścięgien, pochewek ścięgnistych,
kaletek maziowych

Wskazania c.d.

Wskazania c.d.



Leczenie utrudnionych zrostów kostnych



Leczenie trudno gojących się ran, owrzodzeń
troficznych, odleżyn



Nerwobóle nerwów obwodowych (parestezje)



Bóle poamputacyjne



Stany po przeszczepach tkanek



Urazy sportowe



Przykurcze, ograniczenia ruchów w stawie po
unieruchomieniu

Przeciwwskazania:

Przeciwwskazania:



Ciąża

Ciąża



Uogólnione choroby bakteryjne

Uogólnione choroby bakteryjne



Choroby z podwyższoną temperaturą

Choroby z podwyższoną temperaturą



Uczulenia na światło

Uczulenia na światło



Nadczynność gruczołów dokrewnych

Nadczynność gruczołów dokrewnych



Nowotwory

Nowotwory



Niewyrównana cukrzyca

Niewyrównana cukrzyca

Ultradźwięki

Ultradźwięki



Do celów terapeutycznych wykorzystuje się

Do celów terapeutycznych wykorzystuje się

częstotliwości z zakresu 0,8MHz, 1MHz,

częstotliwości z zakresu 0,8MHz, 1MHz,

2,4MHz, 3,2MHz

2,4MHz, 3,2MHz



Do celów diagnostycznych zakres 5MHz-

Do celów diagnostycznych zakres 5MHz-

40MHz

40MHz

Wskazania

Wskazania



Przewlekłe stany zapalne stawów, mięśni,
nerwów, tkanek okołostawowych



Zmiany zwyrodnieniowe stawów i kości



Choroby krążka międzykręgowego



Stany pourazowe i powikłania pourazowe



Blizny, przykurcze



Choroby reumatyczne



Neuralgie



Bóle poamputacyjne



Stany po przebytym półpaścu

Przeciwwskazania:

Przeciwwskazania:



Nowotwory i stany po ich operacyjnym usunięciu



Ciąża



Niewydolność krążenia obwodowego



Zakrzepowe zapalenie żył



Uogólnione ostre procesy zapalne i stany
gorączkowe



Niezakończony wzrost kostny u dzieci i młodzieży



Stan po terapii promieniowaniem rtg



Obecność ciał metalowych w tkankach



Nerwica wegetatywna znacznego stopnia

BHP

BHP

Magnetoterapia

Magnetoterapia

Nie

instalować

aparatury

w

pobliżu

urządzeń

Nie

instalować

aparatury

w

pobliżu

urządzeń

elektronicznych (zakłócenia), nie instalować w pobliżu

elektronicznych (zakłócenia), nie instalować w pobliżu

instalacji hydraulicznych, ochrona pacjenta i personelu

instalacji hydraulicznych, ochrona pacjenta i personelu

przez porażeniem prądem elektrycznym.

przez porażeniem prądem elektrycznym.

Laseroterapia

Laseroterapia



Zabezpieczenie przed uruchomieniem przez osobę

Zabezpieczenie przed uruchomieniem przez osobę

niepowołaną

niepowołaną



Oznakowanie drzwi pomieszczeń w których znajduje się

Oznakowanie drzwi pomieszczeń w których znajduje się

urządzenie

urządzenie



Zastosowanie w sondzie laserowej dodatkowej przesłony

Zastosowanie w sondzie laserowej dodatkowej przesłony



Zapobieganie odbiciom zwierciadlanym na zewnątrz

Zapobieganie odbiciom zwierciadlanym na zewnątrz

urządzenia

urządzenia



Ochrona specjalnymi okularami oczu pacjenta i osoby

Ochrona specjalnymi okularami oczu pacjenta i osoby

wykonującej zabieg

wykonującej zabieg