KOMPLEKSOWY

KOMPLEKSOWY

REGIONALNY ZESPÓŁ

REGIONALNY ZESPÓŁ

BÓLOWY

BÓLOWY

(„ZESPÓŁ SUDECKA”)

(„ZESPÓŁ SUDECKA”)

Wstęp

Wstęp



„Zespół Sudecka” jest

kompleksem zmian

występujących w

obrębie kończyny górnej

lub dolnej w

następstwie

patologicznej reakcji

układu współczulnego

na bodziec urazowy lub

inny.



Powszechnie jest on

utożsamiany przede

wszystkim z chorobą

kości, która

charakteryzuje się na

radiogramie typowym,

plamistym zanikiem

struktury.



Powstawanie zespołu

tłumaczy się

pojawiającymi się po

urazie lokalnymi

zaburzeniami

humoralnymi,

powodującymi

neurogenną reakcję

zapalną. Doprowadza

ona do ostrego zaniku

kości i tkanek miękkich.

Od czasów Sudecka

powstało wiele teorii

powstawania tego

zespołu, z których

żadna, niestety, nie

wyjaśnia patogenezy

tego schorzenia.

Epidemiologia

Zespół Sudecka występuje w 90%
jako powikłanie pourazowe,
najczęściej po złamaniu kości
promieniowej w miejscu typowym.
Występuje zwykle u chorych w
wieku 30-50 lat, 3 krotnie
częściej u kobiet. Zespół pojawia się
również w obrębie kończyn dolnych,
gdzie przebieg i
rokowanie kliniczne są odmienne.

Występowanie Zespółu

Sudecka:

19-35% - po złamaniu kości

promieniowej w miejscu

typowym (złamanie Collesa)

1-2 % - po innych złamaniach

2-5 % - uszkodzenie nerwów

obwodowych

10% - bez urazu

Czynnikami zwiększającymi

ryzyko wystąpienia zespołu

bez urazu są:

- choroba niedokrwienna i zawał serca,

- zespół bark-ręka

- uszkodzenia mózgu,

- zakażenia,

- uszkodzenia rdzenia kręgowego,

- zespół cieśni nadgarstka,

- zabieg chirurgiczny

- palenie papierosów

Obraz kliniczny

Obraz kliniczny



Chorzy skarżą się na bardzo silne bóle, których
nasilenie jest nieproporcjonalne do wielkości urazu.
Kończyna jest obrzęknięta, ocieplona, zaczerwieniona
lub zasiniona. Powyższe dolegliwości bardzo trudno
poddają się leczeniu i bywają tak wielkie, że
doprowadzają do amputacji

Obraz kliniczny ZKBR składa się

z 3 charakterystycznych okresów:



Okres pierwszy – ostry



Okres drugi – dystrofii



Okres trzeci – atrofii

Okres pierwszy - ostry

Dolegliwości pojawiają się zwykle kilka dni po
urazie (od kilku godzin do 3 miesięcy).
Dominuje samoistny, bardzo silny ból. Skóra jest
nadwrażliwa na dotyk, minimalne bodźce
wyzwalają silną reakcję bólową, która obejmuje
obszar o wiele większy niż to wynika z
zakresu unerwienia czuciowego. Wyraźnie
zaznacza się dysfunkcja układu autonomicznego
kończyn jak: ocieplenie i zasinienie skóry, obrzęk,
potliwość, pobudzony wzrost paznokci i włosów.
Chorzy skarżą się na sztywność stawów. Po kilku
tygodniach radiogramy uwidaczniają
plamkowy zanik podchrzęstny kości.

Okres drugi – dystrofii

Rozpoczyna się zwykle 3 miesiące po uszkodzeniu.
Dolegliwości bólowe mają charakter stały.
Skóra jest chłodna w dotyku, błyszcząca, z
upośledzonym owłosieniem. Badanie radiologiczne
uwidacznia typowy plamkowy zanik kości
beleczkowej oraz ścieńczenie kości korowej
Badanie scyntygraficzne wykazuje zróżnicowany
wychwyt pomiędzy kończyną chorą i zdrową,
szczególnie w okolicy okołostawowej. Biopsje
stawów dowodzą zwłóknienia błony
maziowej bez histologicznych cech zapalenia

.

Okres trzeci – atrofii

Rozpoczyna się od 3 do 12 miesięcy od
momentu wystąpienia dolegliwości. Skóra
staje się na
stałe zasiniona, błyszcząca, gładka z
utratą normalnych zmarszczek. Ruchy
stawowe są
poważnie ograniczone, częste są trwałe
przykurcze. W obrazie radiologicznym
widoczny jest
dalszy postęp zaniku kostnego, łączenia
kości, struktury kości. Zmiany zazwyczaj
są już
nieodwracalne .

L

L

eczenie

eczenie



Niestety, nie opracowano dotąd

wiarygodnego schematu leczenia
choroby Sudecka. Większość
doniesień opiera się na
subiektywnej ocenie danej
metody leczenia, a prace z
placebo wykazały brak efektów
leczniczych kolejnych metod.

Leczenie :

Leczenie :

1) w pierwszym okresie :

1) w pierwszym okresie :



Cel :



usmierzenie bólu i zmniejszenie wzmoonego
przepływu krwi



unieruchomienie w pozycji czynnosciowej



cwiczenia czynne wykonywane do granicy bólu



kapiele oziebiajace zdrowej konczyny
(wykorzystanie współdziałania odruchowej reakcji)



-leczenie farmakologiczne



Przeciwwskazania :



-zabiegów ciepłoleczniczych (spowoduja jeszcze
wieksze przekrwienie – a tego nie chcemy)



-cwiczenia bierne

2) w drugim okresie :

2) w drugim okresie :



Cel :



- poprawa przepływu krwi



Srodki



-cwiczenia czynne



-kapiele rozgrzewajace zdrowej
konczyny



-kapiele wirowe chorej konczyny



-masa za pomoca szczotki

3) w trzecim okresie :

3) w trzecim okresie :



Cel :



-wzmocnienie siły miesniowej



Srodki



-aparaty korekcyjne przykurczów

i zniekształcen konczyn



-cwiczenia z obciaeniem

Podsumowanie

Podsumowanie

Niestety, Zespół Sudecka pozostaje nadal

wyzwaniem terapeutycznym dla każdego

lekarza ortopedy, specjalisty leczenia bólu,

anestezjologa , rehabilitanta oraz psychologa.



Ostrożna rehabilitacja i fizykoterapia są

wskazane na każdym etapie choroby,

ponieważ zmniejszają obrzęk kończyny i

poprawiają miejscowe krążenie krwi. Zbyt

agresywne postępowanie może nawet nasilać

ból. Konieczne jest podawanie leków

przeciwbólowych oraz przeciwobrzękowych .

Popularne jest stosowanie regionalnych blokad

sympatykolitycznych .Jedynie

wielodyscyplinarne podejście do leczenia

KZBR pozwala na osiągnięcie pozytywnych

wyników terapeutycznych.