FIZJOTERAPIA

W NEUROLOGII

Monika Kaczmarek

Katedra i Klinika Neurologii Wieku Rozwojowego

NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE W

NEUROLOGII ZESPOŁY

CHOROBOWE:

•

UDAR MÓZGU

•

URAZY CZASZKOWO-MÓZGOWE

•

CHOROBA PARKINSONA

•

URAZY KRĘGOSŁUPA

•

STWARDNIENIE ROZSIANE

NAPRAWIANIE USZKODZEŃ

OUN:

•

przywracanie funkcji

•

ponowne kształtowanie funkcji

•

kompensacja

KOMPLEKSOWOŚĆ REHABILITACJI:

•

problemy neurologiczne, ocena stanu ukł. krążenia, choroby

współistniejące

•

usprawnianie fizyczne

(kinezyterapia, fizykoterapia, terapia

zajęciowa, muzykoterapia)

•

zaopatrzenie ortopedyczne

•

terapia zaburzeń mowy i połykania

•

problemy psychologiczne

•

zdolność do pracy

•

warunki socjalno-bytowe

PRIORYTETY REHABILITACJI

NEUROLOGICZNEJ:



SAMOOBSŁUGA



SAMODZIELNOŚĆ



LOKOMOCJA

Kolejność postępowania

rehabilitacyjnego:

•

Diagnostyka

•

Ocena rokowania

•

Ocena funkcjonalna

•

Planowanie rehabilitacji

•

Realizacja

DIAGNOSTYKA

•

badanie podmiotowe i przedmiotowe

•

badania labolatoryjne

•

neuroobrazowanie

ROKOWANIE

•

stan neurologiczny

•

stan świadomości

•

stan psychiczny

•

sprawność fizyczna przed

zachorowaniem

•

stan układu krążenia

OCENA STANU FUNKCJONALNEGO

•

samodzielność w czynnościach dnia

codziennego (BI)

•

niezależność funkcjonalna (FIM)

•

OFC

OCENA JAKOŚCI ŻYCIA

•

Wskaźnik Aktywności Frenchay (FAI)

•

SF-36 i 30

PLANOWANIE REHABILITACJI

•

skoncentrowane na potrzebach i możliwościach

chorego

•

z udziałem pacjenta i jego rodziny

•

akceptacja pacjenta i rodziny

•

uwzględnienie stanu pacjenta przed

zachorowaniem

(zdolność uczenia się, zdolności

przystosowawcze, wydolność , stan rodzinny, stan socjalno-bytowy,

wykształcenie)

•

edukacja chorego i rodziny oraz praktyczna nauka

postępowania usprawniającego

REALIZACJA

•

w warunkach szpitalnych

(oddział neurologiczny, oddział

rehabilitacji ruchowej, szpital sanatoryjny)

•

kontynuacja w warunkach ambulatoryjnych

(poradnie, oddział

dziennego pobytu)

•

zespół interdyscyplinarny

(lekarz, pielęgniarki, fizjoterapeuta,

terapeuta zajęciowy, logopeda, psycholog, socjolog)

•

w warunkach domowych

(terapeuta, rodzina, sam pacjent)

•

warunkach sanatoryjnych

•

pobyt w zakładzie opiekuńczo-leczniczym

UDAR MÓZGU

SKUTKI:

•

niedowład o charakterze mieszanym ruchowo-czuciowy, spastyczny

•

powikłania w obrębie układu ruchu (z powodu unieruchomienia lub

niewłaściwej pielęgnacji): podwichnięcie w stawie barkowym,

przykurcze w stawie łokciowym i stawach ręki, przeprost w stawie

kolanowym, końsko-szpotawe ustawienia stopy, rotacja zewnętrzna

kończyny dolnej

•

powikłania ze strony układów: krążenia, moczowego, oddechowego,

wzrokowego

•

zaburzenia funkcji poznawczych: mowa, pisanie, działania na

liczbach, uwaga, spostrzeganie, pamięć, myślenie, konstruowanie

•

depresja

REHABILITACJA PO UDARZE MÓZGU

REHABILITACJA WCZESNA:

•

w ciągu pierwszych tygodni monitorowanie podstawowych

funkcji życiowych

•

pielęgnacja rehabilitacyjna – zapobieganie odleżynom

prawidłowe ułożenie

opieka urologiczna

zwalczanie zaparć

zapobieganie zapaleniu płuc

utrzymanie pozytywnego kontaktu

•

unikanie powikłań – zakrzepica żył głębokich, zatorowość

płucna, zachłyśnięcie, odleżyny, infekcje dróg moczowych,

upadki

•

usprawnianie

REHABILITACJA PÓŹNIEJSZA

PRIORYTETY:

MAKSYMALNA MOŻLIWA SAMODZIELNOŚĆ W

WYKONYWANIU CZYNNOŚCI ŻYCIA CODZIENNEGO I

LOKOMOCJA

SAMOOBSŁUGA: SPOŻYWANIE POSIŁKÓW, MYCIE,

TOALETA, UBIERANIE

OCENA MOTORYCZNOŚCI (RMI)

OCENA CZYNNOŚCI ŻYCIA CODZIENNEGO (BI, FIM)

OFC

REHABILITACJA PÓŹNIEJSZA

ĆWICZENIA W ŁÓŻKU

•

Druga doba po udarze

•

Ćwiczenia oddechowe

•

Ćwiczenia „bierne”

•

Wykonywane kilka razy w ciągu dnia, po 15-20 min.

•

Masaż

•

Ćwiczenia izometryczne

URUCHAMIANIE

•

Stabilizacja stanu klinicznego (rozległość, mnogość i lokalizacja ognisk

uszkodzenia mózgu, stan świadomości, objawy psychologiczne, zaburzenia

poznawcze, wiek, itd.)

•

Stopniowo (od siedzenia przez pionizację do chodzenia)

•

W poszczególnych pozycjach ćwiczenia równoważne, ćw. utrzymywania

prawidłowej postawy)

•

Przemieszczanie się z łóżka do wózka, na fotel i z powrotem

•

Nauka chodzenia (krótkie dystanse, równa nawierzchnia, później nierówna lub

pochyła)

•

Nauka chodzenia po schodach

•

Kontynuacja czynności życia codziennego

•

Ćw. ogólnokondycyjne

•

Ćw. manipulacyjne – poprawiające funkcję kończyny górnej

•

Ćw. w wodzie

•

Masaż podwodny

•

Ćw. na bieżni i rowerze

•

METODY REEDUKACJI NERWOWO-MIĘŚNIOWEJ (PNF, CIT, NDT-

BOBATH)

•

Terapia zajęciowa

•

Muzykoterapia

•

Hipoterapia

•

Psychoterapia

•

FIZYKOTERPAIA – jako przygotowanie do kinezyterapii: krioterapia,

ciepłolecznictwo, pole magnetyczne

•

SPRZĘT ORTOPEDYCZNY – zabezpieczający opadającą stopę i

kończynę górną

•

RADY I SZKOLENIE OPIEKUNÓW

REHABILITACJA

UDAR NIEDOKRWIENNY

•

Intensywniejsza

rehabilitacja

•

Stabilizacja kliniczna

szybsza

•

Okres wczesnej

rehabilitacji tj. 4-6 tygodni

•

Uruchamianie jak

najszybciej

UDAR KRWOTOCZNY

•

Ostrożność i staranność

•

Stabilizacja kliniczna

następuje później

•

Okres wczesnej

rehabilitacji tj. 6-8 tygodni

•

Uruchamianie później

REHABILITACJA PO URAZIE

CZASZKOWO-MÓZGOWYM

• dot. ludzi młodych

dot. ludzi młodych

STAN KLINICZY:

• uraz tkanek mózgu

uraz tkanek mózgu

• zaburzenia świadomości

zaburzenia świadomości

• niedowład połowiczy i afazja

niedowład połowiczy i afazja

• objawy zespołu psychoorganicznego, z pobudzeniem

objawy zespołu psychoorganicznego, z pobudzeniem

• zaburzenia funkcji poznawczych i zaburzenia osobowości

zaburzenia funkcji poznawczych i zaburzenia osobowości

• napady padaczkowe

napady padaczkowe

• towarzyszą inne obrażenia – obrażenia twarzoczaszki, urazy klatki

towarzyszą inne obrażenia – obrażenia twarzoczaszki, urazy klatki

piersiowej i narządów jamy brzusznej, złamania kończyn, miednicy

i kręgosłupa (uraz wielonarządowy)

NASTĘPSTWA URAZÓW CZASZKOWO-MÓZGOWYCH:

•

uszkodzenia pasma węchowego

•

nierówność źrenic

•

niedowłady nerwów gałkoruchowych

•

uszkodzenia n. trójdzielnego, n. słuchowego, n. słuchowo-

przedsionkowego

•

objawy móżdżkowe

•

zanik nn. wzrokowych

•

dwojenie

•

obwodowe uszkodzenie n.wzrokowego

•

dyzartria

•

oczopląs

•

zaburzenia równowagi

•

objawy uszkodzenia pnia mózgu

•

tracheostomia

REHABILITACJA WCZESNA

•

jak po udarze mózgu

•

zal. od stopnia nasilenia objawów wstrząśnienia mózgu i od

istnienia obrażeń innych narządów

•

oczekiwanie na stabilizację

REHABILITACJA PÓŹNIEJSZA

•

zal. od następstw urazu

•

dokładna diagnostyka neurologiczna, okulistyczna i

neuropsychologiczna

•

rehabilitacja ruchowa

•

rehabilitacja psychologiczna

•

stymulacja intelektualna

•

kompensacja ubytków wzroku i słuchu

•

rehabilitacja zaburzeń równowagi i koordynacji

USPRAWNIANIE PO URAZIE RDZENIA KRĘGOWEGO

POSTĘPOWANIE:

•

czynniki obniżające napięcie

mięśniowe – ciepło, ćwiczenia,

elektroterapia

•

zabiegi fizykalne w

spastyczności – krioterapia,

ćwiczenia w wodzie, masaż

podwodny, masaż wirowy

•

kinezyterapia – przygotowanie

do poruszania się na wózku

SKUTKI:

•

paraplegia, tetraplegia

•

dysfunkcje urologiczne

•

odleżyny

•

przykurcze

•

złamania patologiczne

•

skostnienia okłostawowe

•

nadmierna spastyczność

USZKODZENIE OBWODOWEGO UKŁADU NERWOWEGO

W SKŁAD OBWODOWEGO UKŁ. NERWOWEGO:

•

nn.obwodowe

•

sploty nerwowe

•

korzenie rdzeniowe

STOPNIE USZKODZENIA

•

neurotmesis

– przerwanie całkowite włókien osiowych i ich osłonek

•

aksonotmesis

– całkowite przerwanie włókien osiowych przy zachowaniu osłonek

•

neuropraxia

- przejściowe przerwanie czynności nerwowych bez zmian

strukturalnych

ZESPOŁY KLINICZNE:

•

Porażenie n. twarzowego

•

Uszkodzenie splotu ramiennego

•

Uszkodzenie nerwów promieniowego, pośrodkowego, łokciowego

•

Uszkodzenie nerwów kulszowego, strzałkowego, piszczelowego

POSTĘPOWANIE USPRAWNIAJĄCE:

OKRES WCZESNY:

•

ciepłolecznictwo

•

masaże

•

ćwiczenia

•

elektroterapia

•

zabiegi wodne

OKRES PRZEWLEKŁY:

•

ćwiczenia

•

terapia manualna

•

terapia zajęciowa

•

ćwiczenia w wodzie

•

masaż podwodny

•

elektroterapia

MIOPATIE I POLINEUROPATIE



USZKODZENIA PIERWOTNE MIĘŚNIOWE



RDZENIOWY ZANIK MIĘŚNI



POLINUEROPATIE

TOKSYCZNA

METABOLICZNA

POSTĘPOWANIE USPRAWNIAJĄCE:

WCZESNY OKRES CHOROBY:



Ćwiczenia



Ćwiczenia ogólnokondycyjne



Ćwiczenia oddechowe



Ćwiczenia w wodzie



Hydroterapia



Rekreacja (pływanie, jazda na rowerze)

OKRES TRUDNOŚCI W CHODZENIU:



Nauka chodzenia



Ćwiczenia



Masaż



Masaż wirowy



Elektroterapia

OKRES UTRATY SAMODZIELNOŚCI:



ćwiczenia



nauka czynności dnia codziennego



zaopatrzenie ortopedyczne

OKRES PORUSZANIA SIĘ NA WÓZKU



zapobieganie przykurczom i zniekształceniom

kostno-stawowym



profilaktyka przeciwodleżynowa

OKRES UNIERUCHOMIENIA W ŁÓŻKU:



profilaktyka zapaleń płuc



profilaktyka urologiczna



karmienie



zaopatrzenie ortopedyczne

STWARDNIENIE ROZSIANE

REHABILITACJA W OKRESIE RZUTU:

•

ćwiczenia

•

ćwiczenia oddechowe

•

unikanie unieruchomienia (zminimalizowanie)

REHABILITACJA W OKRESIE REMISJI:

•

kinezyterapia

•

zabiegi fizykalne zmniejszające napięcie mięśniowe

(ćwiczenia relaksacyjne - trening autogenny, wizualizacja;

hipoterapia, choreoterapia, muzykoterapia, rekreacja -

spacery, gry i zabawy ruchowe

•

ćwiczenia manipulacyjne

•

ćwiczenia w wodzie

•

fizykoterapia - magnetoterapia, krioterapia, tonoliza

•

psychoterapia

CHOROBA PARKINSONA

Zakres rehabilitacji ustala się za pomocą UJEDNOLICONEJ SKALI

OCENY CHOROBY PARKINSONA zwł. cz. II i III; czynności dnia

codziennego i badanie układu ruchowego (mobilność)

POSTĘPOWANIE USPRAWNIAJĄCE:

•

Kinezyterapia (gimnastyka lecznicza, nauka czynności życia

codziennego)

•

Terapia zajęciowa,

•

Terapia mowy

•

Hydroterapia

•

Ciepłolecznictwo

•

Choreoterapia

•

Muzykoterapia

•

Rekreacja

•

Psychoterapia

PNF – PROPRIOCEPTYWNE NN-MM TOROWANIE

Na spójną całość metody składają się trzy elementy:

•

proprioceptywne

– dot. układów receptorów,

dostarczających informacji o pozycji ciała w

przestrzeni

•

nerwowo-mięśniowe

– bazujące na

nierozerwalności układu nerwowego i

mięśniowego

•

ułatwianie

– uzyskanie efektu przy mniejszym

wysiłku

PNF -

elementy:

•

wzorzec

– wzorce ruchów, wyzwalane są przez bodźce z

eksteroreceptorów i proprioreceptorów, przypominają codzienne

czynności; w jednym wzorcu biorą udział następujące ruchy:

zginanie /prostowanie, odwodzenie/przywodzenie,

supinacja/pronacja; ruchy wykonuje się diagonalnie i spiralnie

•

opór

– przeciw wykonywanemu ruchowi stawiany przez

terapeutę; musi być zawsze dostosowany do siły pacjenta

•

promieniowanie

– przechodzenie siły z mocniejszych grup

mięśni na słabsze; warunkiem jest kumulacja bodźców

•

sukcesywne pobudzenie

– po stymulacji antagonisty

agonista wykazuje podwyższoną pobudliwość

Założenia metody PNF:

•

skuteczność leczenia zależy od terapeuty i pacjenta,

wspólnego określenia celów i wspólnej woli ich osiągnięcia

•

pacjent widziany jest pozytywnie, ocenie podlega to, co

pacjent może wykonać, a nie to, czego nie jest w stanie

•

głównym celem leczenia jest poprawa funkcji narządu ruchu

•

postępowanie terapeutyczne dostosowane jest do

indywidualnych potrzeb pacjenta

•

dysfunkcje ortopedyczne czy neurologiczne postrzegane są

jako czynniki zaburzające funkcje całego organizmu pacjenta,

dlatego na pacjenta terapeuta patrzy całościowo, a nie przez

pryzmat dysfunkcji stawu czy mięśnia

ZALETY METODY PNF



Istnieje wiele możliwości ćwiczeń z pacjentem w

różnych pozycjach wyjściowych (pozycja leżąca,

siad, klęk, pozycja stojąca). Wykorzystuje się

wówczas ułatwienie lub utrudnienie ruchu przez siłę

ciężkości, odruchy, pracę mięśni.



Środki stymulacji wykorzystywane w aktywności

przetaczania, siadania, klękania, wstawania,

chodzenia i doskonalenia sposobów przemieszczania

w połączeniu z odpowiednio dobranymi technikami

pozwala na wykorzystanie metody PNF w leczeniu

czynnościowych zaburzeń narządu ruchu.



Jest metodą o kompleksowym działaniu o

charakterze reedukacji nerwowo-mięśniowej w ujęciu

lokalnym i globalnym.

Koncepcja NDT-Bobath

•

Istotą deficytów ruchowych powstałych w wyniku

uszkodzenia OUN jest zaburzenie odruchów postawy

służących do koordynacji ruchów w przestrzeni i ich

kontroli w stosunku do otoczenia

•

Poprzez zmianę patologicznych wzorców postawy

(hamowanie) można wpływać na przywrócenie

prawidłowego napięcia mięśni i uzyskiwać

zróżnicowane ruchy czynne (torowanie, ułatwianie)

•

Hamowanie oparte jest na zmianie ułożenia punktów

kluczowych głównych (głowa, szyja, obręcz barkowa,

obręcz biodrowa) i punktów kluczowych

pomocniczych (nadgarstek, stopa, palce)

Metoda Bobath zakłada stosowanie trzech

technik leczniczych, które w terapii stosowane

są równolegle:

•

inhibicja (hamowanie)

– obniżenie

napięcia oraz patologicznych wzorców

ruchowych

•

facylitacja

– torowanie fizjologicznych

wzorców ruchowych

•

techniki stymulujące

– uruchamiające

zmysły i przygotowujące ruchy

Metoda opiera się na zasadach:

•

świadomego udziału chorego w usprawnianiu,

•

dążeniu do zrównoważenia bilansu mięśniowego,

•

usprawnianiu zgodnie z naturalnym rozwojem

ruchowym (od pozycji niskich do wyższych),

•

prowadzenie ruchu od pozycji proksymalnych do

dystalnych.

•

Punktami kluczowymi są obszary ciała, z których

można wpływać na postawę i wzorce ruchowe.

Punkty kluczowe proksymalne

znajdują się przy

mostku, ramionach i miednicy, natomiast

punktami kluczowymi dystalnymi

są ręce i stopy.

Koncepcja NDT-Bobath

•

W koncepcji kładzie się szczególny nacisk na

normalizacje napięcia mięśni odpowiadających za

prawidłową postawę i prawidłowy wzorzec

ruchowy.

•

Przez różne oddziaływania dąży się do

wyhamowywania reakcji nieprawidłowych.

•

Koncepcja Bobath zwraca uwagę na konieczność

prawidłowych zgodnych z fizjologią oddziaływań

od samego początku choroby (już na intensywnej

terapii wszystkie działania lekarskie,

pielęgniarskie oraz fizjoterapeutyczne muszą być

wykonywane tak, by nie utrwalały patologii)

Koncepcja NDT-Bobath

•

Metoda Bobath zwraca uwagę na konieczność

stosowania pracy nonwerbalnej (bez stymulacji

słownej).

•

Nonwerbalne poruszanie pacjenta to bardzo duża

umiejętność terapeutyczna. Koncepcja NDT

Bobath uczy jak poruszać, jak pielęgnować, jak

karmić i jak postępować przez 24 godziny z

pacjentem, który doznał uszkodzenia CUN.

•

Jest koncepcją, która nie określa sztywnych ram

terapii i jest podatna na modyfikowanie

oddziaływań tak, aby osiągać zadawalający dla

pacjenta efekt.

METODA WYMUSZENIA RUCHU

(CIT -

Constraint-Induced Movement Therapy

)

•

terapia ruchowa wymuszona koniecznością

•

opierającą się na wymuszeniu posługiwania się

kończyną niedowładną poprzez okresowe

unieruchomienie kończyny zdrowej u chorych z

niedowładem połowiczym

•

unieruchomienie kończyny zdrowej na 4–9 godzin

dziennie, przez 2–3 tygodnie

•

obejmuje elementy podstawowych czynności życia

codziennego i terapii zajęciowej

•

niezbędne warunki do włączenia do terapii:

- zachowana aktywność ręki (20 stopni zg.

grzbietowego nadgarstka, 10 stopni wyprost palców)

-prawidłowe funkcje poznawcze

-samodzielny, stabilny chód

cd.

zdolność wykonania 10 testów

czynnościowych

(mieszanie łyżeczką herbaty,

przekładanie kartek A4, rysowanie linii wzdłuż

wyznaczonych punktów, wieszanie klucza na haku,

wykręcanie numeru telefonicznego, układanie

bilonu wg. wielkości monet, przesypywanie soli,

przecinanie nożyczkami papieru, zapinanie guzika,

przekręcanie klucz w zamku)

pomiar czasu wykonania testów

- po

zakończeniu 3 tygodniowej rehabilitacji

przeprowadza się badanie kontrolne, mierząc czas

wykonania 10 testów

METODA McKENZIEGO

•

Diagnozowanie i leczenie bólów krzyża o podłożu

mechanicznym

•

Centralizacja – poszukiwanie ruchów lub pozycji, które

przemieszczają lokalizację bólu w kierunku linii pośrodkowej

ciała

•

Preferencja kierunkowa – ból ulega centralizacji w rezultacie

ruchu kręgosłupa w określonym kierunku

•

Rozpoczyna się od zbadania chorego

•

Samoleczenie i odpowiedzialność chorego

ZESPOŁY BÓLOWE KRĘGOSŁUPA

ZESPÓŁ POSTURALNY



Ból bez patologii tkanek Długotrwałe, nadmierne obciążenie

powoduje ból, ostrzegający przed ich uszkodzeniem



Ból ustępuje po zmianie pozycji powodującej nadmierne

napięcie tkanek



Ból w pozycji końca zakresu ruchomości kręgosłupa

(garbienie się)

LECZENIE:



Unikanie długotrwałych, statycznych obciążeń pozycja

końca zakresu ruchu



Stosowanie podkładek pod odcinek L kregosłupa

ZESPOŁY BÓLOWE KRĘGOSŁUPA

ZESPÓŁ DYSFUNKCYJNY



Poddawanie kręgosłupa przeciążeniom wynikającym z

pozycji końca zakresu ruchu zgięcia - może prowadzić do

uszkodzenia struktur więzadłowych, potem do gojenia i

zwłóknienia oraz przykurczu objętych nimi tkanek tj. utraty

elastyczności



Ból w punkcie przedwczesnego końca zakresu ruchu

LECZENIE



Regularne rozciąganie skróconych struktur

ZESPOŁY BÓLOWE KRĘGOSŁUPA

ZESPÓŁ ZABURZEŃ STRUKTURALNYCH:



Nagły początek, nasilanie bólu w środkowym zakresie ruchu



Ból wynikający z przemieszczania jądra miażdżystego i/lub

uszkodzenia pierścienia włóknistego, tworzenia wypukliny i

ucisku na korzeń nerwu



Ból promieniujący do kończyn dolnych (peryferalizacja)



Ubytki neurologiczne

LECZENIE



Ruchy powodujące centralizację , a następnie eliminację bólu



Utrzymanie redukcji bólu, umożliwienie stabilizacji i gojenia

się tkanek



Odtworzenie pełnej ruchomości kręgosłupa we wszystkich

kierunkach (TAKŻE w kier. nasilającym przemieszczenie)

ZALECENIA



rehabilitację należy rozpocząć jak

najwcześniej



każdy chory wymaga indywidualnej

oceny jego potrzeb rehabilitacyjnych



rehabilitacje powinien prowadzić

zespół różnych specjalistów

PODSUMOWANIE

Żadna metoda nie może być rekomendowana

jako jedyna. Żadna metoda nie jest

konkurencyjną ani alternatywną w stosunku

do pozostałych, stanowi jedynie ich

uzupełnienie. W procesie kompleksowej

rehabilitacji najczęściej stosuje się niektóre

elementy poszczególnych metod.

Doświadczony terapeuta

łączy je,

indywidualnie dostosowuje do każdego

pacjenta, co pozwala jedynie na

skuteczniejszą realizację głównego celu

rehabilitacji, jakim jest jak największa

samodzielność chorego

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Pytania z neurologii1AA, FIZJOTERAPIA, Neurologia
Pytania z neurologii, Fizjoterapia, Neurologia
Mozliwosci aktywnosci ruchowych a poziom uszkodzenia rdzenia kregowego, Fizjoterapia, Neurologia
urazy rdzenia kregowego - rehabilitacja, Fizjoterapia, Neurologia
neuro- zespoły, fizjoterapia, neurologia
Neurologia - test (2), fizjoterapia, neurologia
Kolokwium I - Fizjoterapia w neurologii i neurologii dziecięcej, UJK.Fizjoterapia, - Notatki - Rok I
test neurologia, Fizjoterapia, Neurologia
Neurologia, Fizjoterapia, neurologia
Diagnostyka funkcjonalna w fizjoterapii w neurologii
Egzamin2007, Fizjoterapia, Neurologia
Pytania i odpowiedzi filozofia, Fizjoterapia, Notatki i prezentacje, filozofia
Usprawnianie kończyny górnej po udarze mózgu w fazie podostrej(1), Fizjoterapia w neurologii
DYSFUNKCJE KRGOSUPA SZYJNEGO, Fizjoterapia, Fizjoterapia w neurologii
Wykład 17-18.12.2010 (piątek - sobota) J. Wendorff, UJK.Fizjoterapia, - Notatki - Rok I -, Kliniczne

więcej podobnych podstron

FIZJOTERAPIA W NEUROLOGII prezentacja[1]

Document Outline