Urazy ściany klatki

piersiowej



otwarte (przenikające) – ciągłość ściany
klatki piersiowej zostaje przerwana



zamknięte (tępe) – nie dochodzi do
połączenia jamy opłucnej z otoczeniem
zewnętrznym

•

pojedyncze złamania żeber

•

wiotka klatka piersiowa

Pojedyncze złamania

żeber

(lokalizacja)

Żebra

•

I – III

- złamania rzadko
- może im towarzyszyć uszkodzenie aorty lub naczyń

ramienno głowowych

- rtg. w projekcji wg. Przybylskiego tj. zdjęcia A-P z

odrzuconymi obojczykami

•

IV – X

- najczęstsze złamania ( głównie w lini pachowej tylnej )

•

XI – XII

- złamania rzadko
- może im towarzyszyć uszkodzenie wątroby, śledziony i

przepony

Pojedyncze złamania żeber

(zaburzenia w fizjologii

oddychania)



ból w czasie wdechu i kaszlu





ograniczenie ruchomości ściany klp. oraz
zmniejszenie wentylacji





zastój w pęcherzykach płucnych,
gromadzenie się wydzieliny w drzewie
oskrzelowym





niedodma, zapalenie płuc

Pojedyncze złamania

żeber

(diagnostyka)



rtg. klp. projekcja P-A i skośna



w niektórych przypadkach rtg. nie
uwidacznia złamania ( po 3-6 tyg.
widoczny zrost w miejscu złamania )



bolesność palpacyjna w miejscu złamania

Pojedyncze złamania

żeber

(leczenie)



leki przeciwbólowe



leki przeciwzapalne



blokada nerwów międzyżebrowych ( po

wykonaniu blokady kontrola radiologiczna w

celu wykluczenia ewentualnej odmy )



tzw. plastrowanie ?



leczenie związane z toaletą drzewa oskrzelowego

Wiotka klatka piersiowa

W wyniku silnego, tępego urazu dochodzi
do złamania rusztowania kostnego klatki
piersiowej z wytworzeniem wolnego
fragmentu ściany wykazującego oddechowe
ruchy opaczne.



podczas urazu na klatkę działają duże siły
rozłożone na większej powierzchni



zwykle towarzyszą im obrażenia narządów
wewnętrznych



duże zaburzenia w fizjologii oddychania

Wiotka klatka piersiowa

(zaburzenia w fizjologii

oddychania)



oddech paradoksalny



zapadnięcie się płuca i jego bezpowietrzność wskutek

odmy opłucnowej, krwiaka lub pęknięcia przepony i

przemieszczenia trzew jamy brzusznej do klp.



„mokre płuco pourazowe”

Przyczyny:

•

- odruchowy skurcz naczyń i następowy obrzęk

pęcherzyków płucnych

•

- niedotlenienie zwiększające przepuszczalność

środbłonków i powiększające obrzęk

•

- zwiększone wydzielanie śluzu przez tchawicę i oskrzela

•

- trudności w usunięciu wydzieliny ze względu na płytki

oddech i nieskuteczny kaszel



stłuczenie płuca

Wiotka klatka piersiowa

(pourazowa niewydolność

oddechowa)



podwyższenie się tętniczego ciśnienia
krwi



przyspieszenie akcji serca



bladość



zimne poty



niewyraźna mowa



skłonność do drgawek



zaburzenia świadomości

Wiotka klatka piersiowa

(kolejność postępowania)



zapewnienie drożności dróg oddechowych



umożliwienie rozprężenia płuca
( usunięcie powietrza i krwi z opłucnej )



uzupełnienie strat krwi



ustabilizowanie ściany klp.



leczenie przyczynowe utrzymującej się
odmy lub krwiaka

Wiotka klatka piersiowa

(leczenie)



część przypadków można leczyć jedynie za
pomocą ogólnie lub miejscowo
działających środków przeciwbólowych
oraz fizykoterapii oddechowej



stabilizacja ściany klatki piersiowej



operacyjna ( drut, płytka, blaszka
stabilizująca )



respirator ( 5 – 18 dni )

Złamanie mostka

Objawy:

- ból
- badaniem fizykalnym: zniekształcenie

- możliwość współistnienia obrażeń wew.

( stłuczenie serca, uszkodzenie wielkich

naczyń )

Diagnostyka:
- rtg. klp ( zdjęcie boczne )

Leczenie:
- zachowawcze ( leki przeciwbólowe )

- operacyjne nastawienie i stabilizacja odłamów

kostnych

Uszkodzenia płuca



stłuczenie płuca – jest to
uszkodzenie miąższu w
wyniku tępego urazu klp.



rozerwanie płuca – najczęściej
powstaje w wyniku urazów
przenikających

Stłuczenia płuca



Mechanizm urazu polega na ucisku i
natychmiastowym zwolnieniu miąższu
płuca, co powoduje krwawienie i przesięk
wewnątrzpęcherzykowy, około naczyniowy
i około oskrzelowy.  



 



Zmniejszenie się sprawności dyfuzji i
hipoksja.

Mechanizmy odpowiedzialne

za powstanie stłuczenia

płuca



implozja: gwałtowne rozprężenie się
powietrza znajdującego się w obrębie płuc,
prowadzące do rozciągnięcia i przerwania
ściany pęcherzyków płucnych



rozdarcie pęcherzyków płucnych
spowodowane różnicami w przyśpieszeniu, z
jakimi przemieszczają się różne struktury
klp.



zjawisko Spallinga: powstanie fali
wstrząsowej na granicy między płynem a
powietrzem prowadzącej do rozerwania tej
granicy

Stłuczenie płuca

Rtg. klp. – plamiste, bez wyraźnej granicy

obszary

zacienienia miąższu płuca, które mogą być

pojedyncze lub mnogie ( zwykle po 4 godz. )

CT – pozwala wcześniej wykryć stłuczenie płuca

Objawy:

•

duszność

•

przyspieszony oddech

•

krwioplucie

•

hipoksja

•

wzmożona sekrecja w drzewie oskrzelowym

•

w niektórych przypadkach ARDS

Stłuczenie płuca

(leczenie)

Zależy od stopnia upośledzenia wydolności

oddechowej

•

tlenoterapia

•

rehabilitacja oddechowa

•

ograniczenie podaży płynów

•

leki steroidowe

•

leki moczopędne

•

antybiotyk

•

heparyna

•

wentylacja mechaniczna

Stłuczenie płuca

(wskazania do wentylacji

mechanicznej)

•

podeszły wiek

•

mnogie i rozległe stłuczenia

•

mnogie złamania żeber

•

możliwość przewodnienia

•

znaczna hipoksemia

•

wcześniej istniejąca choroba płuc

•

stałe pogarszanie się obrazu

radiologicznego

•

częstość oddechów > 40 / min
pO2 < 60 mm Hg
pCO2 > 50 mm Hg

Rozerwanie płuca

Może dotyczyć:

•

naczyń krwionośnych

•

miąższu płucnego

•

drzewa oskrzelowego

Często towarzyszy mu odma opołucnowa z

krwiakiem

Leczenie:

•

drenaż opłucnowy

•

torakotomia

Częstość występowania

krwiaka i odmy

opłucnowej



w przypadku ran drążących

50-60

%



po urazach tępych

60-70

%

Odma opłucnej

Powstaje wtedy kiedy powietrze

dostaje się do jamy opłucnowej
powodując zapadnięcie się płuca.

Rodzaje odmy:



zamknięta



prężna



otwarta

Odma opłucnowa

zamknięta

Objawy:



ból w klatce piersiowej



duszność

Badanie fizykalne:



osłabiony szmer oddechowy



odgłos opukowy nadmiernie jawny

Rozpoznanie:



rtg. klp. – w pozycji stojącej w czasie

wydechu

Leczenie:



drenaż ssący

Odma prężna

Ciągły przeciek powietrz do jamy opłucnej bez
możliwości ewakuacji



Stałe, stopniowe zwiększanie ciśnienia w jamie
opłucnej



Płuco oraz śródpiersie ulegają przemieszczeniu
w kierunku przeciwnej połowy klp.



Upośledzenie powrotu krwi żylnej do serca



Zmniejszony rzut serca

Odma prężna

Objawy:

•

duszność

•

niedotlenienie

•

spadek ciśnienia tętniczego krwi

•

nadmiernie wypełnione żyły szyjne

Leczenie:

Natychmiastowe odbarczenie
nadciśnienia w jamie opłucnej za
pomocą igły lub drenu.

Odma otwarta

Powietrze wahadłowo przemieszcza się

przez ubytek w ścianie klatki piersiowej.

Leczenie:



natychmiastowe zaopatrzenie ubytku

za pomocą szczelnego opatrunku

( operacyjne zamknięcie ubytku )



drenaż ssący ( z osobnego nacięcia )

Krwiak opłucnej

Główne źródła krwawienia:

•

tętnica piersiowa wew.

•

tętnica międzyżebrowa

•

rozerwany miąższ płucny

Zaburzenia hemodynamiczne w wyniku
działania dwóch mechanizmów:

•

hipowolemia

•

upośledzenie czynności
oddechowej

Krwiak opłucnej

Badanie fizykalne:

•

osłabiony szmer oddechowy

•

odgłos opukowy stłumiony

Rozpoznanie:

•

rtg. klatki piersiowej ( w pozycji stojącej )

•

punkcja diagnostyczna

Leczenie:

•

drenaż ssący

•

torakotomia ( 10 – 15 % przypadków )



bezpośrednio po wprowadzeniu drenu

ewakuuje się 1500 ml. krwi



Przez 3 – 4 godz. utrzymuje się

krwawienie o nasileniu 200 – 300
ml/godz.