Objawy zaburzeń

pourazowych:

1. Kolejne obciążające przeżywanie
zdarzenia urazowego. Zdarzenie to
jest często przypominane oraz jest
przedmiotem zmory sennej.
Wywoływane zostaje intensywne
pobudzenie symbolizujące to
zdarzenie, np. ”okazję” stanowią
kolejne rocznice.

Objawy zaburzeń

pourazowych

2. Unikanie bodźców powiązanych z

wydarzeniem lub ograniczenie
reagowania. Osoba unika myślenia o
urazie lub narażania się na bodźce
mogące je przypominać. Może nawet
powstać amnezja. Występuje w
zaburzeniach pourazowych pewna
fluktuacja między ponownym
przeżywaniem a unikaniem bodźców
związanych z obciążającymi wydarzeniami

Objawy zaburzeń

pourazowych:

3. Objawy wzmożonego napięcia.

Występują tu objawy polegające na:

• trudnościach w zasypianiu oraz

w ciągłości snu,

• trudności w koncentracji,
• nadmierna czujność,
• silne reakcje trwogi.

Depresja – objawy

emocjonalne:

• skrajne przygnębienie, poczucie „bycia na

dnie”,

• niechęć do samego siebie,
• zanik związków uczuciowych,
• utrata zdolności bycia zadowolonym,

odczuwanie w samym sobie „morza
nieszczęść”,

• poczucie bezwartościowości i bycia ciężarem

dla innych,

• przesadne lub nieuzasadnione poczucie winy,

Depresja – zaburzenia

motywacji:

• silne poczucie zniechęcenia,

• utrata zainteresowań jakąkolwiek aktywnością,

• koncentracja na stratach i porażkach,

• oczekiwanie przykrych wydarzeń,

• utrata inicjatywy i spontaniczności, zmuszanie się do

podejmowania jakiejkolwiek pracy, a nawet do

rozmowy z osobami bliskimi,

• zmuszanie się do jedzenia,

• trudności w podejmowaniu decyzji, a niektórzy

badacze mówią wręcz o paraliżu woli,

• samobójstwo traktowane jest wówczas jako

ostateczny sposób uwolnienia się od obciążeń

życiowych, samo istnienie staje się obojętne, chory

odczuwa ogromne poczucie zmęczenia.

Depresja – zachowanie:

• poziom aktywności osób depresyjnych obniża się w

sposób dramatyczny, ich nieznaczne działania stają

się bezproduktywne,

• spędzają większość czasu samotnie, często w łóżku,
• osoby te poruszają się bardzo powoli, ociągają się,

nie wykazują najmniejszego zapału,

• mowa staje się spowolniona, cicha i monotonna,

mówią zwykle ze spuszczonymi oczami i

nieruchomymi mięśniami twarzy oraz usztywnioną

głową;

• można mówić o osiąganiu letargicznego poziomu

aktywności.

Depresja – objawy

poznawcze

• obraz samego siebie jest negatywny, oceniają siebie jako

osoby mało wartościowe, niekompetentne, wprost złe,

• ich przekonanie o własnym wyglądzie fizycznym nie jest

lepsze: widzą siebie jako osoby nieatrakcyjne, wręcz

odpychające;

• obwiniają siebie samych za prawie każde negatywne

zdarzenie oraz za sprawy, z którymi nie mają nic

wspólnego,

• równocześnie czują, iż nie są w stanie kontrolować lub

poprawić warunki życiowe:

• ocena przyszłości jest negatywna, oczekują najgorszego,

• osoby depresyjne odczuwają pogorszenie pamięci,

• nie widzą szans na rozwiązanie nawet małych problemów,

trudności są częściej wytworzone niż realne,

Depresja – objawy

somatyczne

• poczucie zmęczenia,
• utrata zainteresowań seksualnych,
• zaparcia,
• bóle głowy, ogólna bolesność,

nieprzyjemne odczucia w klatce piersiowej,

• zaburzenia snu (trudności z zasypianiem,

bezsenność, ranne wczesne budzenie się)

• i łaknienia (utrata apetytu i chudnięcie lub

wzrost apetytu i przybieranie na wadze).

Dystymia

Dystymia jest utrwalonym zaburzeniem

nastroju wykazującym zmienne

nasilenie, ale zwykle nie osiąga

nasilenia uprawniającego do

rozpoznania epizodu depresyjnego.

Określana jest jako przewlekłe obniżenie

nastroju trwające co najmniej kilka lat,

o nasileniu mniejszym niż występujące

w depresji.

Dystymia

• Pacjenci miewają okresy zupełnie dobrego

samopoczucia, jednakże większość czasu

czują się przygnębieni, zmęczeni, zmuszają

się do wysiłku, nie odczuwają zadowolenia.

• Są zniechęceni, towarzyszy im stałe poczucie

zmęczenia i beznadziejności, mają trudności

w podejmowaniu decyzji, miewają zaburzenia

snu i łaknienia, zwykle są jednak w stanie

podołać codziennym obowiązkom.

• Okresy remisji nie przekraczają na ogół kilku

tygodni.

Dystymia

Inne osiowe objawy dystymii:

• zupełny brak motywacji (ahedonia - brak radości z

życia)

• brak zainteresowań,

• znaczne trudności w kontaktach towarzyskich,

• niemożność podejmowania działań przy

jednoczesnym bolesnym uczuciu marnowania czasu,

• często także brak dbałości o higienę.
U połowy osób chorych na dystymię występuje stałe

napięcie psychiczne - niesprecyzowany niepokój,

a nawet lęk.

Osobie z dystymią wszystko wydaje się trudniejsze niż

innym ludziom.

Uwagi dla rodziny osoby

cierpiącej na depresję:

• pacjent nie symuluje, jest naprawdę chory

i dlatego może nie być w stanie wykonywać

swoich obowiązków domowych i zawodowych,

• nie należy go krytykować, ale wspomóc,

• cel leczenia to ustąpienie choroby i powrót

pacjenta do poprzedniego funkcjonowania,

• leczenie wymaga aktywnego udziału pacjenta

i jego zgody,

• jednak w sytuacjach skrajnych (zapowiedzi lub

próba samobójcza) można chorego

diagnozować i leczyć bez jego zgody.