"Wpływ szkoły na

niedostosowanie społeczne"

Nie tylko rodzina stwarza niekorzystne

warunki, w których dochodzi do

"zwichnięcia" postawy dziecka.

Niejednokrotnie również szkoła

doprowadza ucznia do załamania

psychicznego i wykolejenia.

"Wpływ szkoły na

niedostosowanie

społeczne"

„ Współczesna szkoła jest instytucja

masowa i społeczna. Jej

podstawowymi funkcjami sa: nauczanie i

wychowanie dzieci i młodzieży. Szkoła

powinna także przygotowac młode

pokolenie do uczestnictwa w kulturze i

nauczyc

jak zagospodarowac sobie wolny czas. W

tym zakresie powinna współdziałac

z różnymi instytucjami”

"Wpływ szkoły na

niedostosowanie

społeczne"

Jednakże obecna sytuacja w jakiej

znajduje sie nasze szkolnictwo nie sprzyja

wywiazywaniu sie szkoły z tych zadan.

Przeładowane klasy, przeładowane

programy

nauczania, przestarzałe metody i srodki

nauczania i coraz gorsza sytuacja

placówek

i nauczycieli prowadzi do tego, że szkoła

bardziej skupiła sie na nauczaniu niż na

wychowaniu młodzieży.

"Wpływ szkoły na

niedostosowanie

społeczne"

Coraz częściej opinię publiczną szokuje informacja o

przestępstwach popełnianych przez coraz

młodszych. Corocznie przybywa nieletnich

zabójców- są coraz młodsi i coraz bardziej

bezwzględni. Podobnie szkoły sygnalizują pojawienie

się nowych zjawisk w sferze nieprzystosowania

społecznego uczniów. Są to głównie zachowania

agresywne, wymuszenia, terroryzm szkolny itp. Czy

rzeczywiście mamy do czynienia ze zmianami, które

powinny budzić niepokój, czy jest to tylko

nagłaśnianie zjawisk od lat mających miejsce?

"Wpływ szkoły na

niedostosowanie

społeczne"

O nieprzystosowaniu społecznym dzieci i młodzieży

świadczyć może w szczególności takie zachowanie, jak:

niesystematyczne uczęszczanie do szkoły, wagary,

zaniedbywanie nauki, niestosowne zachowanie się na terenie

szkoły i poza szkołą, przebywanie dłuższy czas poza domem

bez kontroli, wałęsanie się w towarzystwie

zdemoralizowanych kolegów i łączenie się w grupy o

charakterze przestępczym, wandalizm, ucieczki z domu,

używanie narkotyków lub innych środków odurzających,

alkoholu, przedwczesne podejmowanie życia seksualnego,

popełnianie wykroczeń i drobnych kradzieży, próby

samobójcze i samobójstwa itd. Z różnymi przejawami, często

bardzo wczesnymi, nieprzystosowania społecznego dzieci i

młodzieży oraz sytuacjami zagrażającymi

nieprzystosowaniem jako pierwsi stykają się pracownicy

szkół – głównie nauczyciele.

"Wpływ szkoły na

niedostosowanie

społeczne"

Negatywny wpływ ma środowisko szkolne.

Jest to główny obok rodziny czynnik kształtowania osobowości

jednostki. Szkoła wprowadza dziecko w rzeczowe stosunki między

ludźmi, zapoznaje z pracą, odpowiedzialnością. Tutaj dziecko uczy się

pełnienia różnych ról. Dlatego w szkole zawsze jako pierwsze ujawniają

się negatywne zachowania. To, dlatego nauczyciele jako pierwsi

zauważają zachowania niepokojące. Tylko, że bardzo często pozostają

sami z problemem. Rodzice, albo w ogóle nie słuchają (czy może nie

chcą słuchać) uwag pod adresem dzieci lub, co gorsza traktują je jako

akt godzący w nich samych. W dużej mierze prawdą jest, że nauczyciele

stają się w oczach rodziców sprawcami kłopotów dziecka z jednej strony,

a z drugiej strony unikają sytuacji, kiedy będą musieli zmierzyć się z

problemem.

"Wpływ szkoły na

niedostosowanie

społeczne"

Sama szkoła bywa jednak ogniwem w procesie patologizacji,

miejscem porażek i niepowodzeń. Przykładem niech będą

zaburzenia rozwojowe np. dysleksja i dysgrafia, wady

wymowy, które mogą pośrednio przyczynić się do

wystąpienia niedostosowania. Brak zrozumienia ze strony

nauczyciela, przeładowane programy przy zmniejszającej się

ciągle liczbie godzin z przedmiotu, źle skonstruowane plany

lekcji np. jednego dnia siedem godzin przy częstym

grupowaniu przedmiotów trudnych (matematyka, fizyka,

chemia). Wreszcie stosunki międzyludzkie w układzie: uczeń

– uczeń, uczeń – nauczyciel, rodzic – szkoła. Ponieważ

niepowodzenia szkolne dziecka zależą od wielu powiązanych

ze sobą czynników: społecznych, psychologicznych,

pedagogicznych, w niesprzyjających warunkach stanowią

one źródło trudności wychowawczych i sprzyjają zarazem

powstawaniu niedostosowania społecznego młodej generacji.

"Wpływ szkoły na

niedostosowanie

społeczne"



NAUCZYCIELU NIE

ZAPOMNIJ!!!

"Wpływ szkoły na

niedostosowanie

społeczne"

Mechanizm kozła ofiarnego polega na

tym, iż grupa społeczna w momencie

kryzysu, dezintegracji czy zagrożenia, by

powrócić do stanu utraconej równowagi,

obiera sobie ofiarę, która staje się

obiektem zbiorowej agresji całej grupy

"Wpływ szkoły na

niedostosowanie

społeczne"

Wśród patogennych sytuacji

zaobserwowanych w szkołach można

wymienić:

*dewastacje mienia szkolnego,

*straszenie i wyłudzanie pieniędzy,

*agresja słowna,

*demonstrowanie władzy,

*kradzieże,

*używanie środków odurzających,

*straszenie i szantażowanie nauczycieli

*stosowanie przemocy,

*przesadna dyscyplina

"Wpływ szkoły na

niedostosowanie

społeczne"

Szybki rozwój nauki i techniki sprawia, że

gwałtownie rosną wymagania szkoły,

przez co nauka staje się trudna i nie

wszyscy uczniowie są w stanie sprostać

stawianym im wymaganiom. Dzieci takie

nie czynią postępów w nauce szkolnej,

często otrzymują słabe oceny, żyją w

poczuciu krzywdy, niejednokrotnie

skazane są na brak sukcesów

edukacyjnych.

"Wpływ szkoły na

niedostosowanie

społeczne"

• Rosną

wymagania.

"Wpływ szkoły na

niedostosowanie

społeczne"

NALEŻY PAMIĘTAĆ,ŻĘ uczniowie z

przejawami niedostosowania społecznego

są w każdej klasie.

"Każdy człowiek pragnie należeć do

zbiorowości, która go zaakceptuje, a

także stworzy okazję do wykazania

swoich możliwości [...]. W jej obrębie

jednostka szuka potwierdzenia

samoakceptacji, sensu życia a także

będzie kontrolować swoje emocje."

BIBLIOGRAFIA:

1).Holyst B., Nieprzystosowanie

społeczne dzieci i młodzieży, Warszawa

1989 rok

2).grafika-internet „

www.demotywatory.pl

”

3). Kupisiewicz, Cz., Niepowodzenia dzieci

w nauce szkolnej. Przyczyny i niektóre

środki zaradcze. "Materiały do nauczania

psychologii„

4). Spionek, H., Zaburzenia rozwoju

uczniów a niepowodzenia szkolne. PWN

Warszawa 1973.