dr Lidia Marszałek



Przez współczesną rozumie się taka
koncepcję WP, która kształtuje praktykę
pedagogiczną na poziomie aktualnego
stanu wiedzy o dziecku i jednocześnie
wychodzi naprzeciw tym potrzebom
społecznym, których zaspokojenie jest dla
jego rozwoju znaczące

Głównym celem tak rozumianej

nowoczesności przedszkola jest :

Wszechstronny rozwój osobowości

dziecka, przejawiającej się w sferze
intelektualnej, emocjonalnej,
wolicjonalnej, w aktywności ruchowej,
społecznej i poznawczej, w twórczości
artystycznej i wrażliwości estetycznej

podstawowe umiejętności pedagoga
przedszkolnego:



rozumienie potrzeb dziecka (rozwojowych
i indywidualnych)



znajdowanie trafnych dróg ich
zaspokajania w specyficznych warunkach
placówek zbiorowego wychowania dzieci.

Przedszkola publiczne :



Zakładane i prowadzone przez gminę



Państwo przekazuje jedynie niewielką subwencję na

prowadzenie przedszkoli



Bezpłatne w określonym zakresie (podstawa

programowa, minimalny czas realizacji 5 godz dziennie

– koszt wyżywienia i dodatkowych zajęć pokrywają

rodzice)



Zatrudniani sa nauczyciele z określonymi kwalifikacjami



Nauczyciele podlegają pod Kartę Nauczyciela



Posiada statut, podlega nadzorowi pedagogicznemu

kuratorium



Maksymalna liczba dzieci w grupie 25

Przedszkola niepubliczne



Prowadzone przez osoby prawne, związki

wyznaniowe, kościoły, zgromadzenia

zakonne, osoby i stowarzyszenia świeckie



Płatne w całości przez rodziców



Nauczyciele o dowolnych kwalifikacjach



Nie obowiązuje Karta Nauczyciela



Statut opracowany przez osobę prowadzącą



Nadzór pedagogiczny w ograniczonym

zakresie



Nie obowiązuje limit dzieci w grupie

Zespoły i punkty - nowe formy wychowania

przedszkolnego



Od dnia 1 stycznia 2008 r. wychowanie

przedszkolne może być prowadzone również w

innych formach. Możliwość prowadzenia edukacji

przedszkolnej w innych niż przedszkole czy

oddział przedszkolny, formach wychowania

przedszkolnego reguluje ustawa z dnia 7

września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z

2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) oraz

wydane na jej podstawie rozporządzenie Ministra

Edukacji Narodowej z dnia 10 stycznia 2008 r. w

sprawie rodzajów innych form wychowania

przedszkolnego, warunków tworzenia i

organizowania tych form oraz sposobu ich

działania (Dz. U. Nr 7, poz. 38), zmienione

ostatnio rozporządzeniem Ministra Edukacji

Narodowej z dnia 13 czerwca 2008 r.



Obie wymienione wyżej formy różnią się przede

wszystkim częstotliwością prowadzonych w nich zajęć

wychowania przedszkolnego. W zespole wychowania

przedszkolnego zajęcia są prowadzone tylko w

niektóre dni tygodnia. Dni te ustala organ prowadzący.

W punkcie przedszkolnym natomiast zajęcia są

prowadzone przez cały rok szkolny, z wyjątkiem

przerw ustalonych przez organ prowadzący.

Dzienny wymiar godzin zajęć wychowania

przedszkolnego prowadzonych w zespole wychowania

przedszkolnego i w punkcie przedszkolnym ustala

organ prowadzący, mając na względzie fakt, że

minimalny dzienny wymiar godzin zajęć, w czasie

których jest realizowana podstawa programowa

wychowania przedszkolnego lub wybrane części tej

podstawy powinien wynosić 3 godziny. Natomiast

minimalny tygodniowy wymiar godzin tych zajęć

powinien wynosić 12 godzin.



Zarówno w zespole wychowania przedszkolnego, jak

i w punkcie przedszkolnym, istnieje obowiązek

realizowania podstawy programowej wychowania

przedszkolnego, określonej w załączniku nr 1 do

rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu

z dnia 26 lutego 2002 r. w sprawie podstawy

programowej wychowania przedszkolnego oraz

kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół

(Dz. U. Nr 51, poz. 458, z późn. zm.).



Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o systemie oświaty,

nauczanie i wychowanie w zakresie podstawy

programowej wychowania przedszkolnego lub w

zakresie wybranej części tej podstawy w publicznym

zespole wychowania przedszkolnego lub punkcie

przedszkolnym jest bezpłatne. Zajęcia w zespołach

oraz w punktach prowadzą nauczyciele posiadający

kwalifikacje wymagane od nauczycieli przedszkoli,

zatrudniani w przedszkolach lub szkołach

podstawowych prowadzonych przez właściwą gminę

(art. 14a ust. 6 ustawy o systemie oświaty).



zajęcia w zespole wychowania przedszkolnego lub w

punkcie przedszkolnym mogą być prowadzone w grupach

liczących od 3 do 25 dzieci. Liczba dzieci w grupie jest

uzależniona przede wszystkim od posiadanych warunków

lokalowych oraz od tego, ilu rodziców w okolicy jest

zainteresowanych wychowaniem przedszkolnym dzieci.



W zespole wychowania przedszkolnego i w punkcie

przedszkolnym, podobnie jak w przedszkolu, zadania

wychowawcze i edukacyjne realizowane są we współpracy

z rodzicami dzieci. Zgodnie z § 5 ww. rozporządzenia,

rodzice lub inni pełnoletni członkowie rodzin upoważnieni

przez rodziców, mogą uczestniczyć w zajęciach

prowadzonych w ramach zespołu lub punktu. Ponadto

nauczyciel prowadzący zajęcia w zespole lub punkcie

obowiązany jest współpracować z rodzinami dzieci

uczęszczających na zajęcia, w szczególności poprzez:

1) korzystanie z pomocy rodziców (prawnych opiekunów)

lub innych pełnoletnich członków rodzin dzieci,

upoważnionych przez rodziców, w sprawowaniu opieki

nad dziećmi w czasie prowadzenia zajęć;

2) prowadzenie konsultacji i udzielanie porad rodzicom w

zakresie pracy z dziećmi.



Pedagogika przedszkolna zajmuje się
problematyką zbiorowego wychowania
dzieci w placówkach przedszkolnych.

Określenie jej przedmiotu wynika ze
specyfiki tego procesu, zależnej od
właściwości psychofizycznych dzieci w
tym wieku.



Efekty pracy uzależnione są od
właściwości dziecka jako aktywnego
podmiotu wychowania. To zobowiązuje
przedszkole do właściwego stymulowania
i kształtowania rozwoju dzieci, a także do
działań wyrównawczych.



Stąd pedagogikę przedszkolną określa się
jako naukę zajmującą się procesem
kierowania rozwojem dzieci w
instytucjach przedszkolnych

W procesie tym wychowawca:



Wspomaga wysiłki dziecka,



Wychodzi naprzeciw jego inicjatywie,



Okazuje pomoc w razie potrzeby,



Włącza się w działalność,



Udziela wyjaśnień, uczy.

Proces wychowanie w przedszkolu jest
organizowany na tle działalności dziecka .

Kierowanie samorzutną działalnością
dziecka jest jednym z torów wychowania
w przedszkolu, polegającym na interakcji
aktywności dziecięcej i oddziaływań
pedagogicznych.

Przedszkole skutecznie kieruje rozwojem dziecka
przy pomocy celowo dobieranych bodźców i
wartościowych treści, rozbudzających aktywność,
znajdującej wyraz w różnych formach dziecięcej
działalności.

Z drugiej strony te rodzaje działalności wypełniają
się treścią na skutek własnej inwencji dziecka.
Dlatego wychowanie przedszkolne nie ma polegać
tylko na podawaniu dziecku treści wychowawczych
i naukowych, ale na organizowaniu jego
działalności według tych treści.



Pedagogika przedszkolna jest nauką
teoretyczno-praktyczną.

Główne zadanie – dostarczanie praktyce wiedzy,
służącej jej doskonaleniu i wyjaśnianiu
skuteczności podejmowanych działań
pedagogicznych.

Spełniając funkcję poznawczą, pedagogika
przedszkolna służy przede wszystkim potrzebom
praktyki, którą ma ulepszać i z której się wywodzi

1.

Główna – wspomagająca rozwój



Tworzenie przez nauczyciela sytuacji

sprzyjających wyzwalaniu i doskonaleniu

różnych form aktywności dzieci.



Przejawia się też w zapobieganiu

nieprawidłowościom w rozwoju – szeroko

pojęta profilaktyka, czuwanie nad

prawidłowym rozwojem.



Wyrównywanie opóźnień, likwidowanie lub

zmniejszanie wad rozwoju.

2. Opiekuńczo-wychowawczo-

dydaktyczna



Zapewnienie opieki, wychowania i uczenia się

w atmosferze akceptacji i bezpieczeństwa.

Szeroko pojęta opieka nad zdrowiem,

bezpieczeństwem i przygotowaniem do szkoły.

Pomoc rodzicom w zapewnieniu opieki

wychowawczej.



Działalność wychowawcza ma na celu

wszechstronny rozwój dzieci i przygotowanie

do szkoły.



Działalność dydaktyczna przejawia się w

procesie kierowania uczeniem się dzieci w

różnych sytuacjach i okolicznościach.

3. Doradztwo i wpieranie działań
wychowawczych rodziny wobec
dziecka.

Pomaganie rodzicom w rozpoznawaniu
możliwości rozwojowych dziecka i podjęciu
wczesnej interwencji specjalistycznej,
informowanie o postępach dziecka,
uzgadnianie wspólnie z nimi kierunku i
zakresów realizowanych w przedszkolu
zadań.

Zasada zaspokajania potrzeb dziecka



Czynności opiekuńcze nauczycielki
prowadzące do zabezpieczenia
podstawowych potrzeb dziecka: potrzeby
biologiczne, emocjonalno-społeczne,
bezpieczeństwa, miłości, uznania, p.
ruchu i działania, poznawania świata i
nawiązywania kontaktów społecznych,
potrzeba osiągnięć w zespole

Zasada aktywności



Dzieci w tym wieku na ogół są aktywne,
jest to ich cecha rozwojowa, przedszkole
ma rozbudzać aktywność własna dzieci,
zwłaszcza, gdy przejawia się ona w
słabym stopniu. Własna aktywność
pobudza z kolei rozwój dziecka, sprzyja
rozwijaniu inicjatywy, odkrywczości i
twórczej działalności

Zasada indywidualizacji



Konieczność otaczania troską każdego
dziecka i gotowość nauczycielki do
nawiązywania z nim indywidualnych
kontaktów.



Metody powinny być dostosowane do potrzeb
i możliwości dzieci. Oznacza również
potrzebę rozwijania zamiłowań i
zainteresowań, uzdolnień właściwych
każdemu dziecku.

Zasada organizowania życia
społecznego dzieci



Wprowadzanie norm społeczno-
moralnych, obowiązujących w
zbiorowości przedszkolnej, zmierzanie do
tego, aby dzieci je zaakceptowały i
przestrzegały. Budzenie wrażliwości na
opinię społeczną, uczenie współdziałania
z innymi.

Zasada integracji



Konieczność liczenia się w każdej sytuacji ze

współzależnością rozwoju somatycznego i

psychicznego dziecka, wpływem zdrowia i

dobrego samopoczucia na jego zachowanie,

wpływem przeżyć emocjonalnych , zabawy i

innych form aktywności na funkcjonowanie

organizmu.



Z drugiej strony – konieczność harmonijnego

oddziaływania na rozwój przez łączenie treści z

różnych dziedzin wychowania, a także integracji

treści wychowania i kształcenia.



Pedagogika przedszkolna operuje przede wszystkim

pojęciem wychowania.



W. Okoń - Wychowanie to świadoma działalność [...]

której celem jest wywoływanie zamierzonych zmian

w osobowości wychowanka. Zmiany te obejmują

zarówno stronę poznawczo-instrumentalną, związaną

z poznawaniem rzeczywistości i umiejętnością

oddziaływania na nią, jak i stronę emocjonalno-

motywacyjną, która polega na kształtowaniu

stosunku człowieka do świata i ludzi, jego przekonań

i postaw, układu wartości i celu życia[...] System

czynności wychowawców (nauczycieli, rodziców i

innych osób) i wychowanków umożliwiających

wychowankowi zmienianie się w pożądanym

kierunku to proces wychowania



Pedagogika przedszkolna operuje pojęciem

wychowania w najszerszym tego słowa

znaczeniu, uwzględnia bowiem intencjonalne

oddziaływanie na rozwój dziecka, jak również

wpływy wychowania naturalnego – rodziny,

znajomych, rówieśników, mediów itp. Nie

zamierzone wpływy działają tez na dziecko w

środowisku przedszkolnym, działalność

pedagogiczna przedszkola musi więc opierać

się na rozeznaniu tych wpływów zarówno

pozytywnych, jak i negatywnych, które mogą

wzmacniać, ale i osłabiać efekty pracy.



Wychowanie w przedszkolu obejmuje także

proces kształcenia – często posługuje się

więc pojęciem edukacja, obejmującym

zarówno wychowanie, jak i kształcenie.



W przedszkolu występuje duży stopień
integracji procesu wychowania i
kształcenia.



Treści wychowania i kształcenia nie
obejmują osobnych działów, są
zintegrowane. Formy organizacyjne pracy
w przedszkolu służą integracji tych treści



Wszystkie sytuacje, związane z pobytem
dziecka z przedszkolu – z samoobsługą,
zabawą, pracą, zajęciami mają charakter
wychowawczy, oddziałują na rozwój całej
osobowości dziecka.



Mieści się w nich także wiele treści
kształcących, które w niektórych czynnościach
dominują (np. zajęcia czy zabawy
dydaktyczne) Zawsze są jednak powiązane z
całym systemem pracy z dziećmi.



Uczenie się w wieku przedszkolnym jest
przede wszystkim powiązane działaniem.
W okresie tym przeważa zdobywanie
doświadczeń i uczenie się w sposób
okolicznościowy, mimowolny i
niezamierzony przez samo dziecko, jak
również przez dorosłych.



Kształcenie włączone w system wychowania
polega na stymulowaniu rozwoju procesów
poznawczych, poszerzaniu wiedzy dziecka o
otaczającym świecie, rozwijaniu jego
zdolności i umiejętności.



W pedagogice przedszkolnej uwzględniają
właściwości i etapy rozwoju dziecka na drodze
poznawania świata, przyswajania treści i
wartości. Ta droga prowadzi od działania i
manipulowania przedmiotami, od myślenia i
przeżyć pobudzonych przez bezpośrednie
spostrzeganie – do posługiwania się coraz
częściej słowem jako symbolem rzeczy i
zjawisk. Działanie dziecka dominuje, jest
punktem wyjściowym i docelowym we
wszystkich metodach.

Metody w pedagogice przedszkolnej
zostały skategoryzowane według dróg
przyswajania sobie przez dzieci treści
kształtujących ich rozwój



Czynne



Percepcyjne



Słowne

W przedszkolu przeważają metody czynne :
 



Metoda samodzielnych doświadczeń (lub samorzutnej

ekspresji)
Stwarzanie warunków dla spontanicznej zabawy i innych form

działalności dziecka, ułatwianie mu nawiązywania kontaktów

społecznych, również z przyroda i sztuką



Metoda kierowania własną działalnością dziecka
Inspirowanie spontanicznej działalności dziecka przez zachętę,

sugestię, podsunięcie pomysłu, czynne włączanie się w jego

działalność, radę, pomoc w rozwiązaniu konfliktów, ocenę,

nagrodę, kierowanie doświadczeniem społeczno – moralnym



Metoda zadań stawianych dziecku
Dziecko rozwiązuje zadania aktywnie i samodzielnie jako

problemy nasuwające okazję do odkrywania nowych zjawisk –

np. zadania w grach dydaktycznych, obserwacja wzrostu

rośliny, rozwiązywanie zagadek, porównanie elementów

zbioru, wykonanie prac plastycznych na temat itp.

 



Metoda ćwiczeń
Pobudzanie do powtarzania różnych czynności, utrwalania

umiejętności praktycznych i wiadomości, przyczynianie się do

kształtowania postaw.

Metody percepcyjne (inaczej sensoryczne czy

oglądowe)
Dziecko przyswaja różne treści odbierane w drodze

percepcji wzrokowej, słuchowej, kinestetycznej itp.



Metoda obserwacji i pokazu
Obejmuje przedmioty, zjawiska i czynności, na

których nauczyciel chce skupić uwagę dzieci

 



Metoda przykładu
Osobisty przykład nauczycielki i innych dorosłych

jako wzorów. Wzorów tych dostarczają także

widowiska teatralne, ilustracje

 



Metoda uprzystępniania sztuki
Oparta na percepcji dzieł sztuki plastycznej,

muzycznej, teatralnej itp. Występuje często w

powiązaniu z metodą żywego słowa

Metody słowne



Rozmowy, opowiadania, zagadki
Również uczenie wierszy, tekstów piosenek



Objaśnienia, instrukcje
Towarzyszące nabywaniu różnych sprawności i

umiejętności, stosowane też przy stawianiu zadań



Sposoby społecznego porozumienia
Odwoływanie się do umów, wyrażanie aprobaty lub

dezaprobaty, tłumaczenie, przekonywanie, sugestie,

nakazy, zakazy



Metody żywego słowa
Pobudzają uczucia i procesy poznawcze, działają na

wyobraźnie i motywację dziecka, służą przede

wszystkim przekazywaniu wartości literatury pięknej



Przez formy organizacyjne pracy
pedagogicznej rozumie się rozplanowane
w czasie i przestrzeni wzajemne
czynności nauczyciela i dzieci



Obejmują one typowe sytuacje
wychowawcze, naturalne i celowo
zorganizowane, powtarzające się
systematycznie lub tylko okolicznościowo
w rozkładzie dnia pracy przedszkola.



Zabawy i zajęcia dowolne
Podejmowane są przez dzieci z własnej inicjatywy,
w przeznaczonym na to czasie. Indywidualne lub
zbiorowe.



Na rodzaje zabaw samorzutnych składają się:



Ruchowe



Tematyczne



Konstrukcyjne



Badawcze

Maja one odpowiedniki w działalności
zorganizowanej przez dorosłych. Może to być też
rysowanie, sprzątanie, oglądanie ilustracji – byle z
własnej inicjatywy.



Zajęcia obowiązkowe



Czynności samoobsługowe – odbywają się w

sytuacjach naturalnych, powiązanych z trybem

życia, są jednak zamierzoną pracą wychowawczą.



Prace użyteczne – indywidualne lub grupowe czy

zespołowe – od poleceń dawanych przez

nauczycielkę i doraźnych usług na rzecz innych do

stałych dyżurów.



Zajęcia z całą grupą są wtedy pożądane, gdy każde

dziecko może być w nich aktywne, np.

umuzykalniające, plastyczne, w innych przypadkach

sugeruje się zajęcia zespołowe lub indywidualne.



Zajęcia z grupką lub indywidualne, organizowane w

celu rozwijania uzdolnień dziecka lub pracy

korekcyjno-kompensacyjnej



Spacery, wycieczki, uroczystości –
odbywają się okazjonalnie, przewidują
aktywny udział dzieci w organizowaniu,
planowaniu i przygotowaniu.



Sytuacje okolicznościowe

Nieoczekiwane sytuacje nasuwają dzieciom
jakieś problemy, wynikające z ich
zainteresowań, obserwacji przeżyć i dają
nauczycielce okazję do oddziaływań
wychowawczych – odpowiedzi na pytania,
rozstrzygania konfliktów itp. Sytuacji tych
nie można planować, ale trzeba przewidzieć,
że mogą zdarzyć się w każdej chwili.



Wszystkie formy pracy z dziećmi mają
jednakowo ważne znaczenie, służąc
realizacji celów wychowania, nie można
zajęciom zorganizowanym przypisywać
największej roli. Ponadto wszystkie te
formy służą integracji treści wychowania.
Ta integracja widoczna jest szczególnie
podczas pracy wokół ośrodków
działalności dziecka (tematy
kompleksowe), łączącej wszystkie formy
działalności i dziedziny wychowania.



Zabawy i zajęcia dowolne zajmują centralne

miejsce, ponieważ potrzeba zabawy jest silną

i trwałą potrzebą dziecka. Czas zabawy

powinien być w przedszkolu chroniony.



Żadna granica nie dzieli świata zabawy i

obowiązku – w krąg obowiązków

wprowadzają dzieci różne formy pracy –

spacery, wycieczki, czynności wynikające z

potrzeb życia zbiorowego.  



Jednak obowiązkowe formy pracy z dziećmi

nie tracą łączności zabawy i muszą

uwzględniać dziecięcą spontaniczność.



Zabawy spontaniczne
Dziecko obiera sobie jej przedmiot, w realizacji zamierzeń stosuje

przez siebie wymyślone środki, opierając się na metodzie prób i

błędów. Dorosły nie powinien się włączać, ale starać się

zrozumieć zamierzenia dziecka i udzielić pomocy, jeśli to będzie

konieczne – np. dziecko nieudolnie buduje z klocków budowlę –

dorosły wie, że budowla nie ma prawa się utrzymać – ale

pozwolić dziecku na samodzielne doświadczenie i odkrycie zasad

statyki.



Zabawy spontaniczne z udziałem nauczycielki
Rola nauczyciela – dostarczanie środków do realizacji pomysłów,

wspieranie inicjatywy dzieci i urealnianie ich pomysłów, nigdy

nie odbierać inicjatywy w myśl zamierzeń dydaktycznych



Zabawy według określonych reguł dobrowolnie

podejmowane przez dzieci
Zwykle zabawy dydaktyczne i ruchowe, ćwiczą samodyscyplinę i

podporządkowanie się wyznaczonym przez dzieci sobie

zadaniom. Zabawy zespołowe nasuwają problemy uczciwości.



Rodzaje zabaw :



Zabawy tematyczne
Występują już z początkiem 2 r.ż. – dziecko „czyta”

gazetę, „odbiera telefon”, udaje psa czy kota –

polegają na naśladowaniu otoczenia, przyjmowaniu

na siebie różnych ról. Trwają przez cały wiek

przedszkolny, wzbogacane przez nowe przeżycia i

doświadczenia. W wieku ok. 6 lat pojawia się akcja

zabawy dramatyczne.
Do zabawy tematycznej zwykle potrzeby jest partner

– ale rówieśnicy są mile widziani dopiero ok. 4 r.ż.

Dopiero 5-6-latki bawią się zespołowo. Młodsze

przedszkolaki w minimalnym stopniu operują akcją –

wymagają stymulacji przez nauczycielkę.



Zabawy konstrukcyjne

Kierują aktywność dziecka ku wytworzeniu
czegoś, tworzywem są różne bryły, również
materiał przyrodniczy czy „skarby”.
Zabawy te poprzedza manipulowanie we
wcześniejszym okresie życia, w drugim r.ż.
dziecko stawia klocki obok siebie, potem jeden na
drugim. Trzylatek stawia w poziomie zamknięte
kształty, czterolatki budują wzwyż. Pięciolatki
budują, ale bez konkretnego plany, dopiero
sześciolatki budują według własnych zamierzeń.



Zabawy ruchowe
Ćwiczą siłę, wytrzymałość, zwinność.
Ruch towarzyszy prawie każdej zabawie
spontanicznej, gdyż dziecko czuje
potrzebę częstej zmiany pozycji. Wszelkie
formy ruchu, przewidziane w programie
przedszkola, dzieci podejmują również w
toku zabaw dowolnych.



Zabawy badawcze

Służą zaspokajaniu potrzeb poznawczych
poprzez działanie i manipulowanie. Dzieci
czynią nieustanne doświadczenia –
próbują budować z piasku suchego i
mokrego, oglądają coś przez lupę, bawią
się magnesem, kalejdoskopem itp. Można
podjąć współpracę z dzieckiem, bo
doświadczenia rodzą pytania.



Zabawy dydaktyczne



Podporządkowane regułom postępowania a przez

nauczycielkę kierowane metodą zadań stawianych

dziecku.



Dają możliwość porządkowania wiadomości,

operowania, dociekania, rozumowania

M. Bogdanowicz dzieli je na:



Zabawy polegające na spostrzeganiu cech

przedmiotów (kształt, kolor, wielkość)



Utrwalaniu pojęć i stosunków ilościowych



Utrwalaniu wiadomości



Usprawnianiu i korekcie wymowy



1. Zajęcia prowadzone przez nauczycielkę



- zajęcia dydaktyczne – określony czas trwania



zabawy ruchowe



ćwiczenia poranne



rytmika

Treści czerpie się z programu – nauczycielka

koncentruje się wokół tematu kompleksowego,

zajęcia układane są w tygodniowe cykle. Temat

kompleksowy – to ośrodek działalności. Zasięg

jego przekracza ramy zajęć, zbliża dowolną i

obowiązkową działalność dzieci.



Formy organizacyjne :



Zajęcia z całą grupą
Zwykle metodami percepcyjnymi i słownymi – np.

rozmowy, oglądanie przedstawienia, słuchanie

opowiadań, muzyki, zabawy przy muzyce. Dzieci mogą

również działać indywidualnie w tym samym czasie –

układanie loteryjek, klasyfikowanie przedmiotów,

rozpoznawać wyrazy itp. Często zajęcia plastyczne.

 



Zajęcia w małych zespołach
Wszelkie zajęcia wyrównawcze. Również zajęcia

wymagające używania niebezpiecznych narzędzi.

Zwykle prowadzone podczas dowolnej zabawy innych

dzieci.



Zajęcia indywidualne
Zajęcia wyrównawcze. Zwykle ćwiczenia korygujące

mowę. Również w sześciolatkach – z zakresu nauki

czytania. Rano lub po podwieczorku.



Pozostałe formy:



Czynności samoobsługowe



Prace społeczno-użyteczne



Spacery i wycieczki



Kontakty okolicznościowe