Pielęgniarstwo europejskie

Istota i modele opieki pielęgniarskiej w

krajach Europy Zachodniej.

grupa III

Model – jest to system założeń, pojęć i

zależności między nimi pozwalający opisać

w przybliżony sposób jakiś aspekt

rzeczywistości (np.: model fizyczny, model

neurologiczny, model statystyczny)

Opieka pielęgniarska

Pielęgniarstwo i opieka pielęgniarska to

ostoja i fundament każdego systemu

ochrony zdrowia, a także niezastąpiona

siła wobec wzrastającego zapotrzebowania

na opiekę zdrowotną.

(H. Lenartowicz)

Opieka pielęgniarska

Opieka – działania podejmowane wobec

osób lub rzeczy ze względu na faktyczne

czy potencjalne zagrożenia ich istnienia

przy braku lub ograniczonych

możliwościach przezwyciężania tego

zagrożenia ich własnymi siłami.

(A. Kelm, 1978)

Pielęgnowanie – sprawowanie opieki nad

chorym oraz zapobieganie chorobom i

umacnianie zdrowia.

( wg WHO)

Pielęgnowanie współcześnie

Pomaganie i towarzyszenie człowiekowi w

zdrowiu i chorobie, niepełnej sprawności,

kształtownie umiejętności samoopieki w

celu utrzymania komfortu życia

codziennego w zdrowiu, życiu w cierpieniu

i życiu z chorobą

„Praktyka bez teorii jest jedynie rutyną,

tylko teoria może przynieśći rozwinąć

ducha inwencji”

(Pasteur)

Pielęgniarstwo zawodowe w krajach

europejskich ma krótką tradycję

(liczy 145 lat).

Pielęgniarstwo zawsze rozwijało się

dwutorowo jako pielęgniarstwo

kliniczne i środowiskowe.

PIELĘGNIARSTWO SZPITALNE

(KLINICZNE)

Świadczące opiekę profesjonalną

osobom chorym przebywającym w

szpiatlu. W ramach tego

pielęgniarstwa ukształtowały się dość

szybko jego podstawowe specjalności:

pielęgniarstwo pediatryczne,

internistyczne, chirurgiczne,

psychiatryczne i położnictwo.

PIELĘGNIARSTWO

ŚRODOWISKOWE

Niesie pomoc ludziom zarówno

zdrowym jak i chorym w ich

środowisku zamieszkania, nauki i pracy.

Rozwój tej dyscypliny podyktowany był

głównie postępem i zmianami w

podstawowej opiece zdrowotnej oraz

potrzebami zdrowotnymi ludności.

We współczesnym pielęgniarstwie

społecznym wyłoniły się jego

subdyscypliny: pielęgniarstwo rodzinne,

środowiska nauczania i wychowania

oraz pielęgniarstwo w ochronie zdrowia

pracujących.

Model opieki pielęgniarskiej na

przykładzie Holandii i Belgii.

Model pielęgniarstwa

klinicznego



Na jedną pielęgniarkę przypada od 1 do 3

pacjentów



Pielęgniarka towarzyszy pacjentowi od

przyjęcia do szpitala aż do wypisu



Pielęgniarka opiekuje się nie tylko

pacjentem ale również jego rodziną



Pielęgniarki kliniczne posiadają specjalizację

adekwatną do swojego zatrudnienia



Pielęgniarki pracuję na trzy zmiany



W każdym miesiącu przysługuje dodatkowy

dzień wolny od pracy



Pielęgniarki posiadają elastyczny wymiar

godzin, czyli 100% - 38 godzin



Duża częśc pielęgniarek nie jest

zatrudniona na pełen wymiar godzin

Model pielęgniarstwa

klinicznego



Każdy dyżur nakłada się na wcześniejszy pół

godziny, by pielęgniarki nie wypracowywały

nieodpłatnych nadgodzin



W tym czasie pielęgniarki przekazują sobie

informacje nt. pacjentów



Wynagrodzenie uzależnione jest od rodzaju

dyżuru



Praca na tzw. „zawołanie” - wypełnienia luk

powstałych w zatrudnieniu



Pacjent zna (z imienia i nazwiska) pielęgniarkę,

która jest odpowiedzialna za jego opiekę



Pacjent opuszcza szpital tylko wtedy, gdy jest

on, lub jego rodzina, przygotowany do

samoopieki i samopielęgnacji i ma zapewnioną

ciągłość opieki w swoim środowisku

Model pielęgniarstwa

klinicznego



Szpitale posiadają biura informacji, które są

obsługiwane przez pielęgniarki. Dla

pacjentów są to punkty informacyjne, gdzie

prowadzi się oświatę zdrowotną oraz

promocję zdrowia



Pielęgniarka oddziałowa dysponuje

budżetem, z którego środki może

przeznaczyć na pielęgnację pacjenta,

organizację pracy oraz kształcenie

podyplomowe dla swoich pracowników.

Model pielęgniarstwa

pośredniczącego

Celem tego modelu jest wymiana informacji

oraz nawiązanie współpracy pomiędzy

środowiskiem szpitalnym oraz domowym.

Stanowisko pielęgniarki pośredniczącej

należy do struktur Ośrodka Opieki Domowej,

jednak głownie zajmuje się środowiskiem

szpitalnym.

Zakres obowiązków

pielęgniarki pośredniczącej:



Nadzór nad przyjęciem chorego do szpitala



Ustalenie wskazań oraz działań na podstawie

diagnozy pielęgniarskiej



Powiadomienie najbliższego Ośrodka Opieki

Domowej o potrzebach chorego



Odpowiedzialność za prawidłową współpracę

między opieką szpitalną a środowiskową



Zbieranie wywiadu środowiskowego od

początku pobytu chorego w szpitalu



Udzielanie instrukcji pielęgniarkom

środowiskowym



Przygotowanie chorego do wypisu



Przejmowanie części zadań związanych z

kontrolą poszpitalną

Model opieki środowiskowej

Zadania pielęgniarek środowiskowych:
- wykonywanie czynności higienicznych

- opieka psycho- socjalna

- poradnictwo i edukacja

- profilaktyka

- opieka techniczno – medyczna, np.:

opieka dializacyjna, sprawują ją

pielęgniarki posiadające kwalifikacje z

wiedzy, umiejętności i kompetencji

technicznych, a także dydaktyczno -

pedagogicznych.

Model opieki środowiskowej

W Holandii od 1875 roku działa

Stowarzyszenie Krzyża, które skupia

najliczniejszą grupę pielęgniarek

środowiskowych

Zadania w/w organizacji:

- kontrola epidemiologiczna

- ochrona zdrowia pracujących

- ambulatoryjna opieka nad zdrowiem

psychicznym

- opieka poszpitalna w domu pacjenta

Pielęgniarki w

Stowarzyszeniu Krzyża



Opieka nad pacjenta realizowana przez całą

dobę oraz w czasie wyznaczonych godzin dla

pacjentów przychodziących na zabiegi,

konsultacje i porady



Pielęgniarki środowiskowe pracują na

zlecenie



Pielęgniarka opiekuje się dziennie 10 – 15

pacjentami



Obejmują swoją opieką rodziny z małymi

dziećmi, przewlekle chorych,

niepełnosprawnych, osobami starszymi



Zajmują się także opieką przed – i

poszpitalną



Funkcjonują sklepy opieki domowej

Pielęgniarki w

Stowarzyszeniu Krzyża



Pielęgniarki środowiskowe pracują wg

standardów, które opracowane są dla

jednostek chorobowych oraz na

odpowiedniej dokumentacji. Jest to

podstawowy materiał oceny jakości pracy



Każdy z pacjentów posiada tzw. „log-book”,.

czyli dziennik, w którym znajdują się m.in.

możliwości leczenia, broszury, adresy



Raz w miesiącu odbywa się zebranie

zespołu pielęgniarskiego, na którym

omawiani są pacjenci, ich stan zdrowia i

opieka

Model opieki pielęgniarskiej na

przykładzie Wielkiej Brytanii.

Pielęgniarki w Wielkiej

Brytanii



Pielęgniarki praktyki ogólnej (General

Practise Nurses)



Pielęgniarki środowiskowe



Pielęgniarki zatrudnione w szpitalach



Wizytatorka zdrowia (Health Visitor) –

jej zadaniem jest promowanie

zdrowia, a także doradztwo w zakresie

prawidłowego rozwoju dziecka do lat 5



Pielęgniarki szkolne

Zasady opieki pielęgniarskiej

w Wlk. Brytanii



Ciągłość opieki



Opieka zindywidualizowana



Pomoc choremu w odzyskaniu sił



Odpowiedzialność



Autonomia i władza

Modele opieki pielęgniarskiej



Model zadaniowy – odpowiedzialność

pielęgniarek zależy od rodzaju zadań, jakie

mają one do wykonania w pacjentów, np.

podawanie zleconych leków



Model zorientowany na pacjenta – pielęgniarka

sprawuje opiekę nad pacjentami, których liczba

uzależniona jest od ich stanu somatycznego



Pielęgnowanie zespołowe – mała grupa

pielęgniarek kierowana przez lidera świadczy

lepszą opiekę pielęgniarską, niż jakby każdy z

nich sprawowałaby ją indywidualnie



Primary Nursing – wykwalifikowana

pielęgniarka sprawuje opiekę nad pacjentem

we wszystkich aspektach przez cały czas

pobytu w domu oraz na oddziale

Praca pielęgniarki w Wlk.

Brytanii



Pracodawca pokrywa koszty szkoleń



Nadgodziny



Efektywna organizacja pracy



Pielęgniarki uczestniczą w badaniach

naukowych



Pielęgniarki posiadają duże możliwości

rozwoju zawodowego



Pielęgniarki posiadają duży zakres

uprawnień



Pielęgniarski posiadają duża autonomię



Zatrudnieni w placówkach NHS (sektor

Narodowej Służby Zdrowia) mają 7 tygodni

urlopu

Model opieki długoterminowej

w świetle doświadczeń

wybranych krajów Europy.

Zapewnienie opieki medycznej i

pomocy socjalnej dla osób przewlekle

chorych, starszych czy

niepełnosprawnych jest bardzo głęgoko

osadzone w kulturze europejskiej.

W Europie w II połowie XX wieku, wraz z

rozwojem i różnicowaniem się

systemów opieki zdrowotnej oraz

systemów opieki społecznej, powstały

bardzo różnorodne modele opieki

długoterminowej.

Na świecie istnieje wiele modeli opieki

nad osobami starszymi, które mają na

celu opóźnienie umieszczenia chorego

w placówkach stacjonarnych, m.in.

ośrodków dziennych, oddziałów

geriatryczno – rehabilitacyjnych,

hospitalizacji domowej, systemów

nadzoru pacjenta w domu,

pielęgniarskiej opieki domowej.

Opieka długoterminowa w Europie

rozwija się najlepiej w krajach mających

wieloletnie tradycje w tej dziedzinie,

które równocześnie wyróżnia wysoki

poziom rozwoju systemu opieki

zdrowotnej i zabezpieczenia

społecznego, czyli Holandia, Belgia,

Dania oraz kraje skandynawskie.

Największy wpływ na kierunki rozwoju opieki

długoterminowej w krajach europejskich są:

- Biuro Europejskie Światowej Organizacji

Zdrowia w Kopenhadze

- Instytucje Unii Europejskiej w Brukseli i

Strasburgu

Główne priorytety opieki

długoterminowej w Unii

Europejskiej:



Prewencja



Równy dostęp



Adekwatna jakość

Celem wszystkich państw europejskich jest

optymalizacja stanu zdrowia i

zapobieganie postępowi

niepełnosprawności.

Europejski model opieki

geriatrycznej

Kluczową rolę w organizowaniu opieki

długoterminowej ma odegrać

stworzenie europejskiego modelu opieki

geriatrycznej w oparciu o wykazanie

redukcji kosztów, a także dodawania

życia do lat, czyli maksymalizacji

sprawności funkcjonalnej.

W krajach Unii Europejskiej dominuje

model opieki długoterminowej

zapewniającej powszechną dostępność

do tej kategorii świadczeń dla

wszystkich wymagających tej opieki.

Współczesne pielęgniarki w krajach

Europy Zachodniej są nie tylko

partnerami lekarza wykonującymi jego

zlecenia. Są także profesjonalistkami

realizującymi w sposób samodzielny,

całościowy i ciągły proces

pielęgnowania w odniesieniu do rodziny

i pojedynczych osób nie tylko w

organizacjach zdrowotnych ale również

w ich środowisku zamieszkania. Swą

opieką obejmują zarówno osoby chore

jak i zdrowe.

Wypełnianie wszystkich zadań

pielęgniarskich wymaga zarówno

dużej wiedzy merytorycznej, jak i

specjalistycznych umiejętności, w

tym obserwacji, komunikacji

werbalnej i poza werbalnej, a także

taktu i empatii.

Dziękujemy.