MATERIAŁY ŚCIERNE

Materiały ścierne

służą do

obróbki powierzchni ciał stałych.

Rozróżnia się materiały ścierne:



w postaci luźnych proszków,



narzędzia ścierne.

Materiały ścierne charakteryzują:



kształt,



ziarnistość,



twardość,



skład chemiczny,



wytrzymałość.

Ze względu na wielkość rozróżnia się:



ziarna ścierne,



proszki ścierne,



mikroproszki.

Ziarna ścierne dzieli się na bardzo grube, wielkości

2500-1600 mikrometrów, grube — 1250 - 630

mikrometrów oraz średnie 500- 200 mikrometrów.

Proszki ścierne dzieli się na drobne, o wielkości 160-

80 mikromet rów oraz bardzo drobne, o wielkości

80 — 28 mikrometrów.

Mikroproszki ścierne mają wymiary mniejsze od 28

mikrometrów.

Ze względu na pochodzenie

materiały ścierne dzieli się na:



naturalne



sztuczne.

Do materiałów naturalnych zalicza

się:



diament,



korund,



szmergiel,



kwarc ,



krzemień.

Do materiałów sztucznych należą:



diament,



elektrokorund,



węglik krzemu,



azotek boru,



węglik boru.

TWORZYWA SZTUCZNE

Tworzywami sztucznymi

nazywamy

wielkocząsteczkowe organiczne substancje,
które mogą wykazywać właściwości
plastyczne tylko przejściowo podczas ich
wytwarzania lub przechodzić w stan
plastyczny w przypadku ich podgrzewania.

Tworzywa sztuczne są materiałami

pochodzenia organicznego o złożonej budowie
chemicznej, jak żywice syntetyczne lub żywice
naturalne modyfikowane, celulozy oraz wiele
innych związków chemicznych.

Pojęcie żywicy obejmuje różne związki

chemiczne zbudowane pod względem
chemicznym w sposób jednolity z prostych
cząstek, tzw.

monomerów

. Stanowią one

powtarzające się elementy strukturalne
składające się na duże cząstki, tzw.

polimery

Liczba monomerów wchodzących w skład
polimeru określa

stopień polimeryzacji

Tworzywa sztuczne to przeważnie

kompozycje:



żywic,



wypełniaczy,



plastyfikatorów,



utwardzaczy,



barwników



innych substancji, które w określony

sposób wpływają na własności tych
materiałów.

Zależnie od własności chemicznych żywic

wchodzących w skład tworzyw sztucznych
rozróżniamy tworzywa:



termoplastyczne,



termoutwardzalne,



chemoutwardzalne.

Tworzywa termo- i chemoutwardzalne

noszą wspólną nazwę

duroplastów

Żywice termoplastyczne

i materiały z

nich zbudowane miękną pod wpływem
podwyższonej temperatury, po obniżeniu
której z powrotem stają się sztywne i twarde.

Żywice termoutwardzalne

i materiały z

nich utworzone przechodzą pod działaniem
podwyższonej temperatury przejściowo w stan
plastyczny. W tym stanie zachodzą w nich
reakcje powodujące utratę plastyczności.
Stają się one substancją twardą, sztywną,
nietopliwą i przeważnie nierozpuszczalną w
temperaturze otoczenia.

W przypadku

żywic

chemoutwardzalnych

proces utwardzania

jest wynikiem działania katalizatorów lub
specjalnych dodatków zwanych
utwardzaczami.

Żywice dzielimy na naturalne i sztuczne.

Żywice naturalne

występujące w

przyrodzie to bursztyn i szelak oraz żywice
otrzymywane z naturalnych surowców w
wyniku nieskomplikowanej przeróbki, jak
asfalty, bituminy, kalafonia i inne produkty
tego typu.

Żywice sztuczne

otrzymuje się w wyniku

polimeryzacji lub polikondensacji substancji
prostych.

Polimeryzacją

nazywamy proces, podczas

którego wielka liczba małych jednorodnych
cząstek (monomerów) łączy się ze sobą,
tworząc jedną wielką cząstkę zwaną
polimerem. Proces ten nie powoduje
równoczesnego powstawania innych
produktów reakcji, a powstające substancje
(żywice) mają taki sam skład chemiczny, jaki
miały przed polimeryzacją.

Polikondensacją

nazywamy proces,

podczas którego powstaje nowa substancja
w wyniku oddziaływania na siebie dwóch
lub więcej rodzajów małych cząstek
różnych substancji. Powstająca substancja
ma większą masę cząsteczkową niż każdy
ze składników wchodzących w jej skład oraz
różni się składem chemicznym od składu
reagentów. W procesie polikondensacji
powstają ponadto substancje uboczne, jak
np. woda, amoniak lub alkohole.