Nauka i kultura

Nauka



Nauka – autonomiczna część kultury służąca wyjaśnieniu

funkcjonowania świata, w którym żyje człowiek[1]. Nauka jest

budowana i rozwijana wyłącznie za pomocą tzw. metody

naukowej lub metod naukowych nazywanych też

paradygmatami nauki poprzez działalność badawczą

prowadzącą do publikowania wyników naukowych dociekań.

Proces publikowania i wielokrotne powtarzanie badań w celu

weryfikacji ich wyników prowadzi do powstania wiedzy

naukowej. Zarówno ta wiedza jak i sposoby jej gromadzenia

określane są razem jako nauka.



W opozycji do świata nauki posługującego się metodą

naukową znajdują się pseudonauka (i paranauka), której

przedstawiciele odrzucają takie podejście do prowadzania

badań. Naukowcy wytykają im, że wykorzystują autorytet

nauki, aby promować niesprawdzone hipotezy i domysły, które

nie dają się zweryfikować naukowo.

Kultura

Kultura (z łac. colere = „uprawa, dbać, pielęgnować, kształcenie”) – termin ten

jest wieloznaczny, pochodzi od łac. cultus agri („uprawa roli”), interpretuje się

go w wieloraki sposób przez przedstawicieli różnych nauk. Kulturę można

określić jako ogół wytworów ludzi, zarówno materialnych, jak i

niematerialnych: duchowych, symbolicznych (takich jak wzory myślenia i

zachowania).

Najczęściej rozumiana jest jako całokształt duchowego i materialnego dorobku

społeczeństwa. Bywa utożsamiana z cywilizacją. Również charakterystyczne

dla danego społeczeństwa wzory postępowania, także to, co w zachowaniu

ludzkim skupiają: filozofia kultury, historia kultury materialnej, antropologia

kulturowa, socjologia kultury, etnografia czy memetyka.

W nauce, inaczej niż w języku potocznym, termin „kultura” nie ma charakteru

wartościującego.

jest wyuczone, w odróżnieniu od tego, co jest biologicznie odziedziczone.

Całość wiedzy na temat kultury próbuje badać dziedzina wiedzy, jaką jest

kulturoznawstwo, jednak także na poszczególnych aspektach kultury

uwagęskupiają: filozofia kultury, historia kultury materialnej, antropologia

kulturowa, socjologia kultury, etnografia czy memetyka.

W nauce, inaczej niż w języku potocznym, termin „kultura” nie ma charakteru

wartościującego.

Fakt i mit o nauce

Fakt: Powinno uczyć się w ciszy lub przy spokojnej muzyce



To wszystko prawda – udowodniono naukowo, że głośna

czy szybka muzyka powoduje znaczne obniżenie

koncentracji, natomiast muzyka nam znana sprawia, że

mimowolnie odciągamy się od nauki czy czytania i

zaczynamy podrygiwać w jej rytm czy, co gorsza, śpiewać

lub nucić. Jeśli nie chcemy uczyć się w całkowitej ciszy,

warto słuchać muzyki spokojnej, najlepiej bez słów –

choćby muzyki klasycznej z okresu baroku czy też tak

zwanych dźwięków natury – dostępne są w sprzedaży

nagrania śpiewu ptaków czy szumu wody.

Mit: Najlepiej wspomagać naukę napojami energetycznymi



Mit ten pokutuje szczególnie w dzisiejszych czasach,

kiedy napojów tych jest zaskakująco wiele, a każdy z

producentów chce podnieść sprzedaż i inwestuje w

reklamę, przedstawiając je jako idealne wspomagacze

procesu nauki. Rynek uczniowski i studencki jest chłonny

na tego rodzaju nowinki, stąd też zbyt jest ogromny –

dobrze jest jednak znać kilka prawd o takich napojach.

Przede wszystkim, zbyt duża dawka kofeiny jest

niezdrowa dla naszego organizmu – czujemy się świetnie

przez kilka godzin, po czym spadają znacznie nasze

możliwości i trudno jest nam skupić się na czymkolwiek, a

zwłaszcza na nauce. Większość takich napojów zawiera

również cukry, które na krótko podnoszą naszą energię i

są fałszywymi przyjaciółmi – po chwilowym skoku formy

czujemy się na powrót bezsilni. Warto pamiętać o tym, że

dopalacze wypłukują takie składniki jak magnez czy

potas, niezbędne podczas uczenia się i koncentracji.